|
| |
De tvveede uytcoemst vande vierde geschiedenis, ghestelt in Reghel-dicht van derthien syllaben.
Den Coninck. Vleeschlijck begheert. Quaet ingheven. De Moeder. Elips.
De Coninck coemt alleen uyt.
VVaerom laet ickmy doch, dees liefd' so gaen ter herten,
Ick vinde my vol drucx, ick vinde my vol smerten,
Ick svveer by mijn croon ick, salt niet langher verdraghen,
Lang ghenoech heb ick my, laten het hert doorknaghen,
Dus vvil ick terstont den, naesten middel gebruycken,
VVaer toe vvil ick so veel, smeken bidden oft duycken,
Met goetheyt heb ick doch, alle middelen beproeft,
| |
| |
Dus vraech ick daer niet naer, oft sy blijd' is of bedroeft,
Hebben is hebben, ick, sal mijn macht toonen rechtuyt,
Mijn dienaers vvaer zijt ghy, beschict my nu ras de bruyt,
Ghebruyct nu alle cracht, het is tijt van ghevvelt,, jaet.
De dienaers comen uyt.
Heer Coninck hier vvy, dat ghy so seer ontstelt,, gaet,
Is ons van herten leet, vvy bidden laet u raden.
Hadt ghy my lang ghelooft, ghy vvaert van druck ontladen,
Maer tis noch tijts genoech, vvilt ons slechts maer gebieden.
Roept al het cloecste volck, en draecht meest sorch ghy lieden,
Beset haer huys, en al, de houcken vander straten,
VViltse ras met cracht en, ghevvelt by den cop vaten,
En bringtse my so hier, 'tsy oft haer sy lief oft leet.
Nu spreect ghy als een Heer, dit is vvel het recht bescheet,
Hout ghy u slechts ghereet, de bruyt vvort u haest beschict.
Ick hhop mijn droevich hert, vvort nu eer yet lang verquict,
Bestelt de saeck ter deech, maect uvven Coninck ghesont,
Ick neem ter vvijl den ganck, naer mijn lustcamer terstont,
Al met verlanghen groot, sal ick mijn lief vervvachten,
Maer siet dat ghy 't vvel doet, ghy moet u eer betrachten,
Maect dat zijt niet ontcoom, oft u naect eevvich vervvijt,
Die vertoeven can, crijcht, vvat hy begheert metter tijt.
De Coninck gaet in.
VVel segt vrient is dat recht, hoe passen v doch dees schoen.
Al vvel, tis al voor vvint, nu hebbent vvy seer goet doen,
Hoe sal sy lachen nu, dees bruyt, dees spijtighe kaer.
Lachen ghelijck oft haer, eenen tant ghetrocken vvaer,
Tsalder claerlijck nu zijn, pacienci par fortse.
| |
| |
Ick sal vvel leyden haer, sonder keersse oft tortse,
En vervvijtet my vry, can ick haer niet doen danssen.
Loopt beschict ghy het volck, roept al de groote Hanssen,
Tis meer dan tijt dat ghy, haer al bringt op de beenen.
Die sullen haest reed' zijn, daer en is vry niet eenen,
Oft sy en sullen haer, tot dit fray spel al haesten.
Maer my valt daer vvat in, ick stae als den verbaesten,
Nu 'tstuck treft begin ickt, te deech t'overlegghen meest.
De moeder vvil, ick dit loopen segghen eest,
Eer vvy't beginnen noch, dat dunct my ver het besten
Sy sal haer dochter daer, toe vvel bringhen ten lesten,
Als sy nu hooren sal, dat haer sulck spel beroct,, is.
Neen laet haer eten vry, dat haer ghereet ghebroct,, is,
Ick en vvijcke van mijn, voornemen doch nimmermeer.
Neen 'tsal den Coninck dus, vvesen al veel meerder eer,
Dat hyse met danck crijcht, dan oft hyse moest schenden,
Dus loopt ghy binnen ras, en maect ghereet de benden,
Ick salt de moeder noch, haestelijck eens vvaerschouvven.
Ghy zijt belet van deucht, en altijt met de vrouvven,
Ghy sult sien dat ghy noch, haest sult sterven int gast,, huys,
Dus loopt dan metter spoet, en u terstont veer rast,, t'huys,
Ick sal binnen ter vvijl, den Hopman fray spelen,, snel,
Quaet ingheven die doet, menich jonck hert quelen,, fel.
| |
| |
Vleeschelijcke begeerte loopt nae de moeder, ende sy staet voor de deure.
Daer staet de moeder nu, juyst te passe voor de poort,
Me vrou ick coom met haest, u noch vvaerschuvven een vvoort,
VVant ick sou seer nood' sien, dat ghy gheraecte tot schandt.
Segt my vvat schuylter doch, isser onraet voor de hand,
Ootmoedelijck bid ick, dat ghy my van als condt maect.
Elips u dochter sal, nu terstont vvorden ontschaect,
Het volck staet al ghereet, met de vvapenen in 'tvelt.
Och och, vvat sou dit zijn, dat vvaer doch cracht en ghevvelt,
O mijnen goeden vrient, naer 'tHof vveest u nu spoedich,
Ontfermt u onser doch, dat bid ick seer ootmoedich,
VVilt onsen Coninck eens, tot ghenade vermanen,
Hebt medelijden bid ick, met mijn grondighe tranen,
Segt den Coninck dat hy, op houde t'onser vromen,
Mijn dochter sal terstont, by hem in zijn Hof comen,
Ick bid laet ghy dees schandt, aen ons niet ghebeuren,, doch.
Ick heb u lang voorseyt, ghy sult by my speuren,, noch,
Dat ick uvven vrient ben, trou sal u vvedervaren.
Och gaet segt doch dat sy, alleen dees moeyte sparen
VVant mijn dochter sal ick, terstont naer 'tHof senden,, siet.
Doeget ras, vvant sout ghy, tot sulcx den vlijt vvenden,, niet,
Ghy sout u selven vvel, schandelijck bringhen int net,
Ick gae door, dat dat ghy, beyde op u stuck vvel let.
Sy roept haer dochter, die terstont coemt.
VVaer zijt ghy dochter mijn, o Elips comet ras tot hier.
Vrou moeder schulter yet, Hoe maect ghy sulck groot getier,
D'oorsaeck van dit gerucht, vvaer voor my goet dat ick vvist.
| |
| |
Och lieve dochter mijn, het gaetter doch al te quist,
Hoe legghen vvy't nu aen, vvat sullen vvy gaen maken.
Het volck dat coemt terstont, 'tis al reet, o vvee o vvach.
Haer comen en baet niet, noch ten baet oock gheen gheclach
Eer hy my schenden sal, sal ick eerst de doot sterven.
Ick sie vvel ghy vvilt my, en al 'tgheslacht bederven,
Vvven vader is schier, mistroostich van hier ghegaen,
En ick ben oock schier doot, beroert en qualijck bestaen,
En u broeders stelt ghy, alle drye in groot ghevaer,
Vlus moghen sy u dan, comen sleypen metten haer,
En dit coemt al voorvvaer, doot u boos hertneckich hert.
Ten baet al niet, ick lijd', noch veel liever des doots smert,
Dan dat ick mijn eer sou, int minste laten krincken.
De Moeder sinct ter aerden.
Och mijn hert begheeft my, ter aerden moet ick sincken,
Dochter om uvvent vvil, sal ick de doot becoopen.
Ay mijn moeder die sterft, vvat raet, vvaer sal ick loopen?
Och och ick sorch sy sal onder mijn handen blijven,
Haelt lichtelijck vvat eyck, eer de leden verstijven,
Och lieve moeder mijn, vvilt u niet langher quellen,
Ick sal doen vvat ghy vvilt, vvilt u so niet ontstellen,
Sterct dat hert ick sal gaen, by den Coninc schept slechts moet.
Een jonghe dochter haelt eyck, ende Elips hout dien aen de neus van de moeder.
Thert vvaer ghenesen haest, so ghy naer mijnen sin doet.
Elips.Ick bid u staet dan op, ick sal haest naer 'tHof treden,
| |
| |
Om den Coninck ende u, beyde stellen te vreden.
De Moeder staet op.
Doet ghy sulcx ick sal u, so lang ick leef beminnen,
Dus gaen vvy 'tsamen dan, ons reed' maken hier binnen,
Ick ben bly dat sulcx van, u op 't lest vercreghen,, is,
Tis misselijck vvaer dat, u gheluck gheleghen,, is.
Gaen in.
|
|
Auteursrechtvrij