|
| |
D'orainge Lelie in Leyden, tot lof des Dicht-stelders
Niet wel en weten wy, wie zy te prijsen eest,
Den Dichter of sijn werc, die beyd' zijn prijsens waerdich,
Den ionstigen heer selfs, moeten wy prijsen meest
Die hem met ionst in const, onsvaert ghetoont heeft vaerdich,
Iae noyt ghelaten heeft, in noot, altijt volhaerdich
Ons van als heeft versorcht, theeft metter daet ghebleecken
Hoe vele spelen schoon, hoe veel fraey wercken aerdich
Heeft elck een moghen sien, iae vol constighe trecken,
Den volcomen lof en, can niemant wel uyt spreecken,
Seer lieflick heeft hy ons, als Keyser gheregeert
Ons Lely-rancken teer, uyt Vlaenderen gheweecken,
Hy heeft voorwaer de const, op Helicon gheleert,
Gheluckich zijn wy dat, met hem so is verkeert.
| |
| |
Voortijden was hy een, crijchs-helt om raden goet,
Die tVaderlant altijt, heeft cloecklick voor ghestaen,
Mars had als Hopman hem, die was in daden vroet
Al ingheschreven vast, en veel eer aen ghedaen,
Maer de Musen uyt jonst, deden Fortunam vermaen
Die hem liet brenghen ras, in zijn vyanden handen,
Die schier twee Iaren lanck, hem niet en lieten gaen,
Maer setten hem wel vast, tsy haer der grooter schanden:
Hy boot haer ghelts ghenoech, maer met groot onverstanden
Hebben sy hem ghebracht, tot onghesontheyt groot,
Hy voelt daghelicx noch, zijn langduerighe banden,
Seer vroom blijft zijn ghemoet, ghetrou tlant totter doot,
Nemende zijn toevlucht, tot God in allen noot.
De Musen goet terstont, lieten de fonteyn schoon
Van Castalidis soet, en ginghen haer vercloecken
Sy vlochten te ghelijck, van Laurier een reyn croon
Daer met sy den Poeet, ginghen lieflick besoecken,
Al moesten sy voorwaer, zijn ongheluck vervloecken,
Van vreuchden sachmen haer, nochtans danssen en springhen,
Sy wesen hem tot veel, oude constighe boecken:
Hem biddende wel seer, dat hy voor allen dinghen
De swaerheyt des ghemoets, en thert woude bedwinghen,
En in zijn verdriet hem, weer wou tot const begheven,
Al canmen qualick in, verdriet yet vrolicx singhen
Nochtans wilde hy doen, in zijn suchten en beven
Voort-brenghen veel fray const, die hy daer heeft beschreven
Tot Leyden comend' is, vanden Raet versocht,, hy
Ons ionghe spruyten die, waren in consten teer,
Met zijn bywesen vroet, als Keyser verknocht,, vry,
Om naer Camers manier, te zijn een Wet, een leer,
Als wy't bedencken wel, hem coemt toe prijs en eer,
Zijn wercken en betoont, bewijsen overvloedich:
| |
| |
Wy moeten hem van als, loven en prijsen seer
Van zijn const die hy ons, heeft metgedeelt so goedich,
Hy heeft ons Camer vry, befaemt ghemaect voor spoedich,
En zijn const sal voorwaer, eewelick by ons blijven:
Rhetoricam heeft hy, gheeert en ghemaect moedich,
Sy sal hem onder haer, gheleerden hooch in schrijven
Den goeden naem en faem, sal eewelick beclijven.
Elck mach dit Spieghel-boeck, lesen en doorsien,, wel,
Ghy sulter deuchden veel, en leeringhen in vinden:
Veel ontuchts leert u, als quaet werck t'ontsien,, snel
Als eenen spieghel claer, salt u vlecken ontbinden,
Een seer loflick werck ist, ghestelt tot deuchts inden,
Een Werck ist dat niemant, met recht can zijn verfoeyende,
Twaer goet dat elck den gront, deses Boecx seer wel kinden,
Dus prijset doch met ons, die zijn In liefde groeyende,
Den Poeet ist wel weirt, weirt dat hijt hem is moeyende,
Tot jonst in const is hy, ghevonden ghereet,, waer,
Tot reyn dichten is hy, hem vroech en spade spoeyende,
Des is hy weirt ghecroont, naer Palladis weet,, claer,
Met twee cranssen schoon al, ist Zoylo leet,, daer.
|
|
Auteursrechtvrij