|
| |
Vande vierde Gheschiedenis, de tweede uytcomst.
t'Verplichte Land, Trouvven Raed, Gemeene Staten, de goede Ghemeynte.
De camer gaet open ende tLand spreect, sittende trouwen Raed is bij haer.
MYn hert is nu gherust, veel beter ist te vreden,
Godt doet seer veel by u, looft hem tis meer dan reden,
vvant hy de Staten tslands tot eendracht vast vervveckt.
Die met sijn goetheyt groot heel over ons land streckt,
Sal my hoop ick altijd voor teghenspoed bevrijden,
De ghemeene Staten comen uijt.
Die tLand ghetrou is sal nu hem te recht verblijden,
Als hy hoort en voorneemt der Heeren Staten moet,
dat elck soo vvaghen vvilt voort land zijn lijf, en goet,
Sy comen hier ghegaen, ick hoop met goede tiiding.
| |
| |
O Land met trou verplicht, het vvord u een verbliiding,
Als ghy hier hooren sult des Lands ghemeen accoort,
Sy ziin selfs ghereet nu den vyand cloeck aen boort
Te vallen haest, sy ziin goetvvillich vvel verdraghen,
Om al haer best te doen, om by nacht en by daghen
Hem te vveerstaen, met al haer middel en ghevveld.
Sy vveten nu schier raed om op te bringhen tgheld,
Om Ruyters en meer volcx nu overal te lichten.
Men sal een groote vloot te vvater gaen oprichten,
daer met den vyand selfs in Spaingnen vvord besocht,
de landen bliiven vast verbonden en vercnocht,
Sy sullen draghen al den svvaren last te samen.
die ons soo menichvverf met groot ghevveld aen quamen,
die sullen vvy nu cloeck en stout gaen bieden thooft.
Ons landen die van haer soo dickvvils ziin berooft,
die vvorden bevriid, door macht die vvy te veld bringhen.
den Heer der Heeren mach ick vvel lof en priis singhen,
die sulck een eendracht vast heeft onder u ghemaeckt,
daert land eendrachtich is, tot voorspoed veel gheraeckt,
Maer daert tvveedracht is, gheraket tot veel schanden,
des salich is die Stad, en salich ziin de landen,
daer liefd' volcomen is, en d'een hand d'ander vvast.
Als het Ghemeynte goet op d'Overheyt vvel past,
En dOvricheyt tGhemeynt staet voor met goeder herten.
Al ghevet Ghemeynt veel ten sal haer gheensins smerten,
Soo daer ghegheven vvord voor des ghemeen lands best,
vvaer sietmen t'Ghemeynt soo vroom als in dit ghevvest,
die soo gheduldich ziin in als oock soo goetvvillich,
| |
| |
Dat tGhemeynt den Raed volcht van Dovricheyd is billich,
Te meer alst is voor tLand, oft voor haer eyghen stadt,
Den Heer versighet vveer, elck crijghet vveer te badt
Alst aen dit schoone Land nu alom vvel mach blijcken,
d'Land heeft seer veel gheproeft, nu sietment vveer verrijsen,
Godt sijnen zeghen gheeft naer sijnen goeden aert.
Goede gemeente comt uijt.
Och vvaren vvy verlost die soo seer zijn besvvaert
Met tVyands ghevvelt, met sijn branden en sijn blaken,
Niet en verdriet ons claer, noch tgheven noch het vvaken,
VVy doent seer geiren oock, al hevet lang gheduert
alst voor t'Land is, hoe seer dat van ons vvord besuert,
De Heer die zeghent ons met neering' overvloedich,
De eendracht maket Land in alles soo voorspoedich,
VVaer door het al sijn smert seer haest vergheten sal,
Maer nu vvy tSlands voortstel, en meyning' vveten al
Laet ons met een goet hert tLand minlick nu gaen groeten.
Sij staet op uijt haren stoel.
Ick kmach tGhemeynte goet opstaende gaen ontmoeten,
En ondertasten soo vvat haer doch hervvaerts jaecht.
O ghy eendrachtich Land, een cloeck hert onvertzaecht
Gheef u de Heer, die u moet altijd ontrent vvesen,
Ons hert is verlicht mits de Staten tSlands ghepresen,
V soo vast blijven by, met trou, liefd, en eendracht.
Och ja vvy Ghemeynt' goet, naer ons en uvve macht,
Soo sullen vvy al doen dat vvy ter vverelt connen,
Maer d'overvvinning' moet den Heer der Heeren jonnen,
VVant sonder hem is ons macht en ghevvelt al niet,
| |
[Folio Fiijr]
[fol. Fiijr]
| |
Elck moet hier soecken nu een end van dit verdriet,
Ghy Ridderschap ghy eerst, ghy draecht tgevveir aen zijden,
V Vaders Land moet ghy nu voorstaen en bevrijden,
Sulcx is een Eelmans voer, die tsvvaert draecht en gebruyct,
Als Mars den Standaert voor het Vaderland ontluyct,
Die dan gheheel thuys blijft en behaelt niet veel eeren,
EN ghy, ghy steden, ghy moet u oock soo regeeren,
Dat ghy in tijd des noots oock voorraet hebt van als,
VVant diet minst dickmael meynt, die crijghet op den hals,
Sterckt u, maeckt u vvel vast, van buyten en van binnen,
Dinckt dat met steden sterck seer quaet is te beginnen,
In tijden des noots moet d'een d'ander doen ontset.
EN ghy Ghemeynte goet in alles toont u met
De VVapens vroom, en cloec bevvaert ghy vvel u steden,
V Overicheyt vveest doch onderdaen, vvel te vreden
Voor u Vaders Land vvaecht cloeck u lijf, en u goet,
Den Heer sal u vveerom vertroosten met voorspoet,
Al vvat u over comt laet sulcx u niet verdrieten.
MAer tsamen alle drij soo ghy troost soeckt ghenieten,
Soo moet ghy naer u macht, al van u goet en ghelt,
Al gheven vrij vvat veel, vveest daer niet in ontstelt,
tLand moet geholpen sijn, men mach geen mensch verschoonen,
En die gants niet en heeft, sal hem cloeck in dienst toonen,
Dus blijft elck tLand ghetrou volhart in liefd' en deucht,
Een der Edelen geeft aent Land de hand.
VVy Ridderschap des lands met onses hertzen vreucht,
En onsen vrijen vvil, ons hier met eed' verbinden,
Aen u ons vaderland, en aen al uvve vrinden,
Met lijf, goet, ende bloed, trou te sijn metter daet.
| |
[Folio Fiijv]
[fol. Fiijv]
| |
Een der Steden geeft aent tLand de hand.
EN vvy de steden al, vvy sullen vroech en laet,
Ons al vvel cloec, en vroom, voor het gemeen land houvven,
VVy svverent met den eed', en al ter goeder trouvven,
Tot in den laetsten noot, ja totter doot oock met,
Sal d'een van d'ander claer vervvachten haer ontset,
Den laetsten man zijn vvy bereyd voor u te vvaghen.
Een der Gemeijnte gheeft tLand den hand.
EN vvy ghemeynte goed zijn oock bereyd te draghen,
Al den last en al tgheen men ons ghebieden sal,
En doen ons tocht en vvacht, bevvaren onsen vval,
Al geven vvy veel ten sal ons noch niet hinderen,
VVy vvilllen vroom voorstaen al ons vvijfs en kinderen,
vvy svveeren tvaderland te blijven huld en trou.
O Ridderschap eerst soo prijs en bedanck ick ou
Van de liefd eer en trou, soo dickmael hier bevonden,
En u ghe steden oock bedanck ick t'aller stonden,
Die u int gheven nu soo cloeck en trou bevvijst,
En ghy ghemeente goet, zijt vveirt dat elck u prijst,
Ick neem u t'aller tijd tot troost in beyd' mijn ermen,
Ick hoop u troulick oock vroech en spaed' te beschermen,
Van tvyands ghevveld groot al is hy een groot heer.
tSal nu (hoop ick) vvel sijn, vvat daer is te doen meer,
Dat sullen vvy voor al bevelen Godt almachtich,
Die onsen toevlucht is, die ons met sijn hand crachtich,
Soo menichvverf alom soo troulick heeft bevvaert,
De Heeren Staten oock door eendracht hooch vermaert,
En dan Graef Mauritz meest een vvaerdich Prins gheboren,
Die met des lands Crijsheyr de ghemeen saeck staet voren,
Sijn Edel bloed soo vroom gevvaecht heeft vroech en spaed'.
| |
| |
De Heer vvil hem by staen, en gheven sijn ghenaed,
Dat hy voor tghemeen land mach dragen sorgh en vechten.
De Heer bevvaer hem doch, sijn Ruyters oock en knechten,
Dat vvy Ghemeynte eens vrij leven en gherust.
Gaen vvy eendrachtich dan met eenen moet en lust,
Besorghen tgheld en volck, dat daer claer moet vvesen eest,
Daer sorgh int land is vvord dOverheyt ghepresen meest.
|
|
Auteursrechtvrij