|
| |
Vande eerste Gheschiedenis, de tweede uytcomst.
Bloed-dorstich ghemoed, VVraeck-gierich hert, Gheveynsden Peys.
De twee comen wat voor uijt en dan volght den peijs met hare dienst-Maegden.
SIet vvaer dat sy doch comt, een Engel naer den schijn,
Van buyten schijnt sy soet, maer binnen vol fenijn,
| |
| |
Broer, gaet ende groet haer eens.
Neen, t'comt u toe rechtveerdich.
Sij gaen bij haer.
O edel Princes schoon, ghy ziit veel eeren vveerdich,
Ick kus u handen nu, met hert, sin, en ghemoed.
Io baise los manos, ick stort voor u miin bloed,
Soo't anders van nood' is, den dienst is t'uvven besten.
VVat jaeght u beyden uyt, en hier in dees ghevvesten,
Daer moet vvel vvat vreemds ziin, t'zy van peys of van strijd.
D'aenradend' oorsaeck meest, en den bequamen tijd,
Verstouten ons by u o goed Vriendin te comen,
vvy ziin te seer bedroeft mids van ons is vernomen
Des Conincx dood (eylaes) des t'heel land is in nood.
Treurt daerom soo seer niet, met argh en listen groot
Sal elck een van ons het volck vveten te verblinden,
En t'Spaensche rijck heeft hier te land noch te veel vrinden,
Albert van Oostenrijck den vromen Cardinael
Trout s'Conincx Dochter, en hy crijght t'Land al te mael,
De Landen hebben hem alreed als Heer ghesvvoren.
Tis nu bequamen tijd, en d'oorsaeck kis gheboren,
Dat ick Gheveynsden peys moet vvorden voor ghestelt,
Maer Holland, Zeeland oock, ziin te hart, sulcx my quelt,
Te qualick vvillen sy haer laten doch ghesegghen.
Men sal haer den text nu al anders gaen uyt legghen.
| |
| |
Als sy nu sullen sien dat t'Land nu crijght een Heer.
Sy en ghelooven niet dat nu noch nemmermeer
Den Spaingnaert dat land sal oyt dincken te verlaten.
Gheloofden sy doen dat, t'soud ons int stuck veel baten,
vvy hadden vrij ons schip, verr' en hoogh boven vvint,
Sy en betrouvven niet, sy ziin soo niet ghesint,
Soo vvy yet doen, tsal ziin met loose valsche treken.
Veel Princen, Vorsten oock elck moet ten besten spreken,
Dan salt ghelucken vvel, daer is gheen tvvijfel aen,
Met dreyghen, bidden oock, sal elck den goet vermaen,
My dunckt voorvvaer dat t'paert daer juyst iin d'oog' geraeckt, is.
En boven al nu den vreed' in Vranckrijck ghemaeckt,, is,
vvant dien vreed is voor haer al te grooten bril.
Nu het daer beschickt is, t'ghedijd naer onsen vvil,
vvy sullen dit land noch met ghevveld overvallen,
Haer vvater-rijckheyd, noch haer sterckten, noch haer vallen
Ten sal al helpen niet, sy vvorden haest bedroeft,
Nochtans soo moet den peys voor al noch ziin beproeft,
Hoe noodich dat sulcx is heeft t'ander tijd ghebleken.
Maer vvat hebt ghy doch hier op den aers achter steken?
Seght ons nu daer af eens, t'recht bescheed en t'bediet.
Ick salt doen, maer vveest heusch van monde vvat ghy siet,
Miin cleeren ziin heel vvit, sulcx beduyt ons reynicheyt,
Om dat de lieden al onbesorght van cleynicheyt
| |
| |
Oft bedroch, souden vrij van achterdincken,, zijn,
Ick gheef den olijf-tack, die vvil ick schincken,, fijn
Tot teycken van den peys, die haer vvord aen gheboden,
En tvvee dienst-maeghden jent doen haren last als Goden,
En ziin soo ghy vvel siet, sorghfuldich in haer vverck.
Sy schijnen vol van deught, soo ick aen haer vvel merck,
Maer hoe is haren naem, segt ons eerst vande jonghe.
Dit is een vvaerdigh vat, soet vleyend' met haer tonghe,
Die vvaer men van peys spreeckt alom is inde vveir,
vvant eert vvel begonst is, soo heeft sy't schier al cleir:
Sy segt tot elcken een, vvie kan den peys verfoeyen,
En dan begint oock dees in haer vverck vvel te groeyen:
Tis een oproerich hert, dat den peys vvilt met cracht,
Die oproer maeckt alom, en baert tvvist en tvveedracht,
En d'Overicheyd soo dvvinght dat sy peys moeten maken.
vvaert soo verr' met ons doch, soo stonden vvel ons saken,
Maer vertreckt ons al voort, hoe ghy't dan maeckt opt lest.
Door miin volck vverck ick dan, ick doe alom miin best,
Als den peys ghemaeckt is, dan ist spel half ghevvonnen,
Elck een in vveelden leeft, in vrijheyd onghebonnen,
Men vervvacht voorts geen vvraeck, elc een leeft heel gerust,
Dan vvordet tijd dat elck van u baert sijnen lust,
Eerst ghy vvraec-gierich hert, ghy bloed-dorstich gemoed dan
Als dien tiid comt, siet dat ghy u besten doet dan,
Die dan slaept is niet vveert dat hy eenen dagh leeft.
Slaep ick, vervvijtet my, maer tverstand ons doch gheeft,
Van dat hier achter steeckt, dat soud' ick gheeren vveten.
| |
| |
vvel menich vroom Held heeft dees ghereedschap verbeten,
vvant den Poock bediet moort, dit ziin oock stroppen boos.
Daer aen ghehanghen is veel volcx al scheen het loos,
de Ketters moet men al verbranden, hanghen, moorden:
haer comt niet beter toe dan raders, vyer en coorden,
daer en leyd gantsch niet aen, al hebben sy cleyn schult.
Is dat peys, vvord alsoo de trou en eed vervult,
Soo magh elck van u peys tot aller tijd vvel grouvven.
Men derf den Ketters doch nerghens gheen gheloof houvven
Nu vveet ghy miinen sin, en oock al miin bedrijf.
Ghy ziit recht naer miin hert, een al te heylich vvijf,
Cond ghy slechts hier int Land ooc goet gehoor vervverven.
VVy beyden souden dan seer gheeren voor u sterven,
dus doet u besten doch, tstuck vvord u vvel betrout.
Ick salt doen ter vvijl dat de oorsaeck het vverck stout,
Ick sal Ghesanten veel nu dervvaerts doen vercloecken,
Men sal haer dreyghen eerst, en minlijck naer versoecken,
Van alle kanten sal haer vreed' sijn toegheseyt,
Iae oock uyt t'Keysers naem, van hare Majesteyt,
Sal ick met groote pracht sijn volck tot haer oock senden.
Cond' ick de schalckste maer haer oogen ter deegh blenden,
Met t'schamel ghemeynt vvaer vvel haest seer goeden raet.
Gaen vvy dan haest te vverck, eert naermaels vvord te laet,
| |
[Folio Ciijr]
[fol. Ciijr]
| |
VVant dat ons d'oorsaeck en den tijd eens had begeven,
vvy vvaren heel en al int dood-boeck claer gheschreven.
Gaet in.
|
|
Auteursrechtvrij