|
| |
| |
[Folio Biijr]
[fol. Biijr]
| |
Vande eerste Gheschiedenis, de eerste uytcomst.
Bloed-dorstich ghemoed, VVraeck-gierich hert.
Comen d'een voor en dander naer uijt.
SIngnoor Soldados, vvaer blijft ghy nu?
Padro, que queris vestra merche?
VVy moghen ons veel cleeden met rou,
Singnoor Soldados, vvaer blijft ghy nou?
VVat magh daer schuylen, ist vveer al d'ou?
Oft ist voor ons al peys en vre?
Singnoor soldados, vvaer blijft ghy nu?
Padro, que queris verstra merche,
Oft isser erghens buyt ick vvil seer gheeren me,
Segt recht uyt vvat daer schuylt, t'verlanghen, my te lanck,, is.
Tis van een saeck daer my het hooft, en t'hert af cranck,, is,
vvy ziin verlaten schier, ons naeckt een groot ghevveen,
Mids onses Conincx dood, t'vvast onsen troost alleen,
vvy ziin bedorven doch nu vvy hem soo verliesen.
Iae d'Inquisici sal vvel goeden raed verkiesen,
Den jonghen Coninck sal haer volghen voor en naer,
| |
[Folio Biijv]
[fol. Biijv]
| |
Door haer ingheven vvord hy argher dan den Vaer,
Dus hebt doch goeden moet, t'sal noch int lest vvel vvesen.
Iae maer dees Landen hier, die hopen nu ghenesen
Door onses Conincx dood, daer is lang naer ghehaeckt,
En t'Land dat heefter vrij haer rek'ning op ghemaeckt,
Soo daer veranderingh' comt, ons magh claer vvel grouvven.
Albert van Oostenrijck salt vveten vvel te brouvven,
l'Enfant' en hy ziin van nu verclaert Heer van t'Land,
Dats ommers voor een tijd, com' daer aff naer der hand
VVat vvil, hy sal haer vvel fray vveten te verdooven.
Het gaef nu juyst vvel pas, vvoud' elck ons nu ghelooven,
Om haer met valschen vreed' te bringhen inden strick.
Mocht dat gheschieden doch, ick vvaer in mijnen schick,
Ick soud my vvreken noch van al dat my misschiet is.
Met dit cleed, schijn van deught, veel volcx in groot verdriet is
Ghecomen, en noch soud', vvaer ick vvat meer bemind.
Ghy hebt soo menich Prins sijn cloeck verstand verblind,
Al met u soet ghelaet, en loose fray practijcken.
vvaer ick heel meester, t'soud' claer noch vvel anders bliicken,
Dees roede soud elcken een doen leven int ontsicht.
Hoe is doch haren naem? miin bot verstand verlicht,
Siet sy is doch vol bloeds, vvel straf, en vvreed schijnende.
| |
| |
Tis Inquisici, die t'volck vvel scherp is pijnende,
Als sy s'Paus vvil in als niet volghen metter daed,
Daer dees roed' in svvang is, en helpt gantsch gheenen raed,
Het moet al voort met brand, moord, en aen galg' te hangen,
Miin bloeidgh ghemoed gaet doch al sijn oude ganghen,
Ick spaerder oock niet een, het zy hoe groot van macht.
Van menich Coninck ziit ghy daer om oock veracht,
En doen u somtijds heel uyt al haer landen blijven.
En ghy miin schoone knecht, men soeckt u te verdrijven,
Maer claer niet om u deught, hoe vvord om u ghesucht.
Ick en verschiet niet haest om eenich cleyn gherucht,
vvant vvaer ick kan oft magh, ick doe my alom eeren.
Och, mochten vvy doch eens dees Ketters haer less' l[eeren,]
Het vvaer met groot ghevveld, oft met gheveynsden p[eys,]
Als ick van sulcx yet hoor, als een gloeyend' forneys
Brand miin vvraeck-gierich hert, door veel geleden smerten,
Die groot van ghetal ziin, och met vvat goeder herten
Soud' ick sulcx vvreken oock, ick spaerder vrij niet een,
Iae t'kind in s'moeders buyck, dat naeckten groot ghevveen
Miin handen soud' ick noch met haren bloede vvasschen.
Tiert bid ick soo luyd' niet, sy mochten ons verrasschen,
Dat sy sulcx hoorden, ons soet spreken vvaer al uyt.
Gaen vvy eens vinden dan Geveynsden vreed' ons bruyt,
Oft vvy met haer noch yet te vveghe conden bringhen.
| |
| |
Als een Voghelaer soet kan fluyten en fray singhen,
Soo bringt hy oock het volck met liefliickheyt int net.
Bloed-dorstich ghemoed dat is al naer uvve vvet,
vvant ghy light doch altijd seer looslijck op u luymken.
En al vvat daer ghebeurt, dat kerft ghy op u duymken,
Tot dat ghy schoon vveer siet, dan ziit ghy stout en fel.
Ick soud claer noch meer doen vvaert tijd en kond' ick vvel,
Maer laten vvy dat daer, en gaen vvy schaffen vvijsheyt.
In al dat boos volck nu te straffen hier den prijs leyt,
En d'uytstel is seer quaet, gaen vvy op ons bejagh.
Ick sal al doen dat ick kan, soo ick eertijds plagh,
T'moet gevvaeght ziin vvie't noch naemaels mocht becrijten,
Die t'best in als doet en is claer niet te vervvijten.
|
|
Auteursrechtvrij