|
| |
Vande tweede Gheschiedenis, de eerste uytcomst.
t'Verplichte Land, Gemeyne Staten, Trouvven Raed.
WAt hangt my over thooft, vvaer sal ic my heen keeren?
Alleen tot u miin God, die ziit een Heer der heeren,
Ick en vveet buyten u troost, bystand, noch ghevvin,
Om dat ick t'Godlick vvoord int openbaer bekin,
En des Paus jock en sijn instellingh' doe verachten,
Is oorsaeck dat daer soo veel naer miin bederf trachten,
Sy hebben my seer lang en jammerlick gheplaeght,
Maer miin hoop is altiid dat de Heer sorghe draeght:
En dat haer schalcheyd groot haer al niet en sal baten:
vvaer ziit ghy nu o ghy trou vaderlandsche Staten?
Die dickmael soo veel goets ghetroulick hebt ghevvrocht,
Och, moghen vvy maer slechts noch bliiven vast verknocht,
En ons niet scheyden siet, soo salt vrij al vvel vvesen:
De staten comen uijt.
Hier comen sy: O trou Voorstanders uytghelesen,
Ick sit mistroostich schier, door al dit groot ghequel,
Dat den gheveynsden peys my nu aendoet soo fel,
Al vvord hy voor ghesteld, hy en magh niet ghelooft,, zijn,
Oft elck een van ons moest van sijn verstand berooft,, zijn,
vvy vveten vvat gheloof sy houden doch opt lest,
Tis al het selfde volck, sy ziin uyt een ghevvest,
uyt Spaingnen ziin sy al, die hebben laten blijcken,
| |
[Folio Ciijv]
[fol. Ciijv]
| |
Haer ontrou, haer bedroch, en valsche soo practijcken,
Dvvelck ons voorschriften ziin, tvvelck ons versuchten doet.
O verplicht Vaderland u hert is vroom en goet,
vvy vvillen met lijf en bloed altiid by u blijven,
Laet varen dit gheclagh, vvilt uvven moet verstijven,
de Heer diet al gheeft sal u noch bystaen in nood,
Al vvord ghy seer gedreycht, al svveeren sy ons dood,
Soo de Heer met ons is, vvie sal ons konnen deeren,
den aengheboden peys en mach ons niet verveeren,
En vreest haer dreygen niet, vveest voor haer niet verschromt,
Maer siet vvaer Trouvven raed, ter nood tot ons comt,
die sal ons in als t'beste aenvvijsen en vvel raden.
O Vaderland soet, God de heer gheeft u ghenaden,
En u o Staten s'Lands daer trou haer openbaert.
Ghy staet verslaghen schier, vvat ist dat u besvvaert?
vvat magh daer schuylen doch, vvilt my sulcx eens bedieden.
Och den gheveynsden peys die sy my nu aenbieden,
Maeckt my te seer ontstelt, en ick vrees' dien noch.
vvy vveten doch voor al vvel dat al is bedroch
vvy kennen haer van ouds, vvie soud haer gheloof gheven,
Ons is indachtich noch van het jaer sestich seven,
Des Conincx goetheyt vvas ons als doen vvel bekint,
Me Vrou van Parma scheen oock tot den peys ghesint,
Het scheen veagheven al, men soud's niet meer ghedincken,
Men preecten nergens meer, men soud' tvvreed placaet mincken
Geen tvvijfel vvas daer aen, sy svvoer vast by haer vvoort,
Maer vvat is daer ghevolght: Duck d'Alva quam aen boort,
vvat vreed' dat hy met bracht heeft ons te seer ghebleken,
| |
| |
Egmond, en Horen oock, die proefden haest sijn streken,
Iae menich duysent mensch liet daer alsdoen den hals,
T'beloofde vvoord vvas uyt, toe segghen vvas heel vals,
Tis yeghelick bekint hoe dat daer ziin ghevaren,
De Vlaemsche mannen, die tot Brussel comen vvaren
Om te doen haer onschult, die dood die volghden ras,
Elck een die vluchten moest, versoght vvat vreed' dat vvas,
Die ons van s'Conincx Raed uyt Spaingnen vvas gesonden,
Den Spaenschen peys is doch te dickvvils valsch bevonden,
Tot Ceulen vvorden oock soo't scheen den peys ghedicht,
Maer (eylaes) t'vvas te doen om de stad van Maestricht,
En dat de tvveedrach soud al t'goed voornemen schenden.
Och, my ghedinckt oock noch aen den peys van Oostenden,
Van Engheland vvast vrij vvel ghemeynt als heel goet,
Maer het vvas al bedroch, t'vvas om d'onnosel bloet,
Dat sy daer, en oock hier, soo meynden te vergieten,
De spaensche Vloot bevveest, och vvy soud' niet verdrieten,
Te hand'len met sulck volck, die ons noyt deden deught.
Een yeghelijcx bederf is doch haer meeste vreught,
Het Indiaens volck heeft sulcx ter deegh moeten proeven,
vvat isser daer ghedood, sy daeg'licx noch bedroeven:
So menich duysent mensch daer't nochtans al peys scheen
Tis haer bloed-dorstich hert, dat haeckt naer elcx ghevveen,
Van Naerden heugt ons vvel, hoe t'volck daer quam in lijen
vvy hebben meer misdaen dan sy in dien tijen,
Dus en ghelooft haer niet, daer en leyd gantsch niet aen,
Al doet ons menich Heer, als ghesant groot vermaen,
Al siet men ons van breed en vvijd van vreed' verhalen,
Niet een en soud van haer voor onse schult betalen:
| |
| |
Als ons het bedroch bleeck dan vvaer t'beclagh te laet,
Hy spieghelt hem vvel, die siet hoe't een ander gaet,
Te heerschen soecken sy in al des vverelds landen.
Hoe soecken sy Gods vvoord te bringhen heel ter schanden,
Tis in dat Cleefsche Land en VVesel vvel versoght,
Hoe leelijck vvorde den Graeff vanden Broeck ombroght?
Bedorven vvas al t'volck, de Heer vvil haer ontfermen.
Die sy behoorden als ghebueren te beschermen,
Die roofden, moorden sy, en schenden haer te grond:
vvat soud hy ons dan doen, kond hy met loosen vond,
Oft met cracht en ghevveld ons int verdriet ghebringhen.
vvy hopen dat God sulcx nemmermeer sal ghehinghen,
vvy sullen lijff en goet nu stellen by den vverck.
Door uvve antvvoord goet vvord ick schier vveer heel sterck,
O vrome Staten s'Lands, die soo vroom van ghemoed zijt.
Die me liefd' en met trou nu over al oock doet vlijd,
Om t'boos Spaensch ghebroet quijt te keeren heel van my.
Gaen vvy raedslaghen dan vvy sullen't vvaghen vrij,
Tis beter voor het Land met eer en trou ghestorven,
Dan slaven naer te zijn en eeuvvelijck bedorven.
Gaen in.
|
|
Auteursrechtvrij