|
| |
Vande vierde Gheschiedenis, de tweede uytcomst.
Adriaen van Berghen, Eenen Sergeant van't Casteel, Eenen Soldaet van't Casteel.
WAt hebben vvy nu doch al last en pijn ghehadt,
Verscheyden vrees', en angst, dan vvast dit, dan vvast dat
Eerst quam t'koud vvater fel vvel sterck int schip gheloopen,
Och d'arm Soldaten al, die moestent vvel becoopen,
Met natte voeten kout, creech elck daer schier den hoest,
Den knecht oft ick, elck een van ons steeds pompen moest,
Om t'vvaters vvil, en oock om t'hoesten te verdooven,
Het ijs dat quelden ons, tis seer quaet te ghelooven,
T'gheen ons al is ontmoet, maer t'meest is nu ghedaen,
T'schip is oock al besoght, de sluysen open staen,
T'gheen nu voorhanden is, is voort aen goet te vvaghen.
Maet, ghy comt juyst te pas, daer moet torf ziin ghedraghen,
Hy is al om ghebreck. de koud' die vvord te groot.
Ick vvaer lang binnen, maer d'ijs doet te grooten noot,
| |
| |
Doet my vvat knechten doch, dat t'schip doort ijs vvat trecken.
t'Sal haer voor een vier strecken,
Vervvermen sullen sy haer, en het moet doch zijn.
Vier oft vijf soldaten comen
Sa gasten, ghy moet nu ras trecken aen de lijn,
Soo ghy torf begeert, oft ghy en crijght gheenen binnen.
VVaer hy niet soo van nood', vvy soudent niet beginnen,
Maer nood die breeckt de vvet, vvy ziin reed als ghy vvillt.
Het schip light hier naer by, d'ijs hevet al ghevilt,
Sij grijpen de lijn op haere schouderen
Nu treckt al cloecklijck aen, en toont u als fray Basen,
Hoort doch al naer den roep, hoe moogh ghy soo rasen.
Een der Soldaten roept voor en d'ander al nae.
Gaeter met schoyen, eheu.
Noch een mael.
Gaeter met schoyen, eheu,
De lijn die breeckt en vallen.
Het schip is verr' ghenoegh,
Voorvvaer tis nu vvel tijt,
Nu vvy hier ligghen al, ghy boosvvicht als ghy zijt,
Siet dat ghy haest torf bringht om ons ter deegh te vvermen.
| |
| |
Ghy sult torf criighen claer, de Heer vvil uvv's ontfermen,
t'Gheen ghy ghetrocken hebt, is recht Troyaensche peirt,
De koud' vergaet u haest, u dood my noch vvat deirt,
Maer tis gherockt, het moet nu doch ziin af ghesponnen,
Het staet my noch vvel aen, tis noch al vvel versonnen:
Den vyand is bevreest, de sorgh comt hem aen boort,
Sy hebben van t'volck in den Clundert vvat ghehoort,
Des ziin sy ongherust, sy laten den moet sincken:
dan op Geertruyden-Bergh, is al haer achterdincken,
daer ziin sy vroegh en spaed' te been met alle man,
het vvaeckter nu doch al, vvat vvapen draghen kan:
den Gouverneuer aldaer, is heel en al t'onvreden,
Lacia Veisa, is met haest daer heen ghereden,
Met paert-volck hier ghelicht, dat juyst vvel te pas comt:
Voor Breda en ziin sy met allen niet verschromt,
haer en dunckt doch gants niet dat haer yet kan misschieden,
het hooft treckt uyter stad, dat daer hoort te ghebieden,
Tis een ghevvenschste saeck, tis vvel naer mijnen sin,
Maer hou, ick vergheet my: ick en moet niet te min
Gaen sorghen: dat sy torf op het Casteel gaen bringhen:
En daer moet ick by ziin, vvant daer aen sonderlinghen
Gheleghen is: dat hy niet te diep vvord' ghelicht:
daer nood voor handen is, dient al om goed toesicht.
Gaet in.
|
|
Auteursrechtvrij