Vande vierde Gheschiedenis, de eerste uytcomst.
Graeff Mauritz, Des Schippers knecht.
Graeff Mauritz alleen uijt.
ALs eenen Iagher goet, die ter jacht is bedreven,
In hoop, in sorgh, jae in veel angst, en pijn moet leven,
Als hy een seer schoon vvilt voor ghevvis heeft ghespeurt,
Tot dat ghevanghen is, hy dickvvils sucht en treurt:
Soo ist met my ghestelt die ben vol hoop, en duchten,
Breda, Breda, ghy doet my nu vvel svvaerlijck suchten,
Nu ick sie dat met u seer qualick lucken vvilt,
Ses daghen is nu schier dat my t'hert int lijf drilt,
Mits ick met al het volck hier heb alreed' gheleghen.
| |
En naer dit schip ghetoeft t'schijnt t'sal nu zijn ter deghen,
Eerst vvast door t'Schippers knecht, naer door den stormen vvind,
Dat de saeck te rugg' bleef, hoet nu sal ziin volindt
Vervvacht ick hier t'bescheed, en t'hert is my vol pijnen,
De schippers knecht comt uijt.
Ou, ginder comt een bood', hy vvilt heel vroliick schijnen,
t'Suer is al over nu, vervvacht vrij nu het soet,
Sy ziin al binnens booms, ick hoop tsal nu vvel lucken,
Het ijs dat quelt haer vvat, maer sy slaen't vast ontstucken,
vvy vvaren eerst benout, vvy raeckten op een plaet,
Het vvater quam int schip, daer vvas seer cleynen raet,
De Heer heb danck en lof, tis al ten besten comen,
Het Schip is nu besoght, daer en is niet te schromen,
Ick hoop tsal al vvel ziin, ick en vrees' niet een cruys,
Naer middagh clocke tvvee sal open gaen de sluys,
Den torf is daer ghebreck, dat sal veel deught vervvecken,
De knechten sullen selfs het schip door ijs gaen trecken,
Sy hebben hem van doen, dus Heer vveest nu gherust.
Ick gae naer miin volck toe, ick ben nu seer belust
Dat avond vvorden sal, en dat het sal ghedijen,
Ick vvas voorvvaer bedroeft, maer nu moet ick verblijen,
Alst soo naer is, ick hoop dat de saeck heel goet vvert,
O heer geeft doch miin volck een Leeuvvs, en manlijc hert,
Dat sy't uyt richten vvel, en haer stuck vvel beleyden.
Heer, ick gae vveer naer tschip, den Baes sal my verbeyden,
Daer moet steeds ghepompt zijn, vvant het schip is heel out.
| |