|
| |
| |
| |
Vande eerste Gheschiedenis de derde uytcomst.
Adriaen van Berghen, Sijnen Knecht.
Den schipper alleen uijt.
NV het spel gherockt is, moet het ziin af ghesponnen,
vvant soud' daer blijven nu, t'vvaer beter noyt begonnen,
Ick ben tot als ghereed, jae comer aff dat magh,
Criigh' ick maer slechts cloeck volck, ick vvensch vvel om den dagh,
Dat het ghebeuren sal, vvant ick vveet tsal vvel lucken,
Siin Excellenci sal (hoop ick) dit roosken plucken,
Het vvelck aen siinen crans, sal ziin als diamant:
Gheliick als daer een zeer clopt, dat hittigh is van brant,
Soo clopt nu oock miin hert, dvvelck haeckt met allen, seere,
Dat t'spel vvel mocht vergaen, ick betrout God den Heere:
Die door my vvercken sal ter tijd daer toe bequaem.
O Breda, ghy sult haest aen roepen s'Heeren naem,
En verlost sult ghy ziin van die u nu bedroeven,
Hier comt nu miinen Knecht, hem moet ick vvel beproeven,
Hoe hem het stuck aenstaet, en hoe hy is ghesint.
De knecht comt uijt.
Men seyt ghemeynliick veel, dat niemand hem en vint,
Int verdriet, oft hy en moet sy selfs daer in bringhen,
Dit heb ick op den Baes, die hem soo sonderlinghen
Met Breda besich houd, te helpen uyt verdriet,
Voorvvaer hy kant vvel doen, t'ghevaer is min dan yet
Dat te vervvachten is, ick vvil hem ghetrou blijven:
Ick vvil nu tot hem gaen, den moed tot stuck verstijven,
Hem cloeckliick oock bystaen tot t'leste druppel bloets,
| |
| |
VVel Baes, hoe ist doch al?
Hij comt naerder.
Ick vveet niet dan als goets,
Die claghen hebben doch ter vverelt gants gheen vrinden,
Ick docht bykans dat ick u hier ontrent soud' vinden,
Ick ben heel bly, dat ghy soo juyst nu comt te pas.
Ick docht voorvvaer vvel dat ick by u ghebreck vvas,
Maer hoe ist met die saeck, sal daer oock yet aff comen.
VVy moeten daer haest aen, ick hebt al aen ghenomen,
Siin Princeliick' Genaed' is de saeck al verhaelt.
Dus en dient op het stuck nu niet seer langh ghedraelt,
Als ick vveer by hem com', sal hy uer en dagh segghen,
Des moeten vvy oock vvel ons vverck gaen over legghen,
VVant in u heb ick my vvel vast en sterck betrout.
Ick blijf u altijd trou, miin vvoord my niet berout,
Daer is miin hand, gheensins en sal ick u ontvvijcken,
Tot inder dood toe sal miin vroomheyd aen u blijcken,
VVat u ontmoeten kan, sal my oock ziin ten deel,
Nu is miin hert gherust, tis nu ghesterckt gheheel,
Als ick u met heb, salt ten besten vvel ghedijen:
Ick hoop den goeden God sal Breda eens bevrijen
Van al t'gheboefte snoo, en al haer boos bedrijf.
Al dat ick heb vvord voor haer ghevvaeght, dats miin lijf
Dat vvil ick gheiren voor de Borghers noch by setten.
Als vvy d'een d'ander trou ziin, vvat kan ons doch letten,
| |
| |
Ick hoop vvy halen haest eer, prijs, en danck,
vvy vvorden hoogh gheacht, en dat ons leven lanck,
Iae hondert jaeren naer ons, sal elck noch van ons spreken.
Aen een vereeringhe goet en salt elck niet ontbreken,
Dat vveet ick voor ghevvis, des vvensch ick om den dagh.
Noch ontrent de daghen acht, oft soo ras als ick magh,
Sal ick u de vveet doen, vvat daer aff is besloten.
Voorvvaer my en heeft noyt, t'verlanghen soo verdroten,
Alst my voortaen nu sal, tot dat ick hoor t'besluyt,
Noyt gheenen Bruydegom verlanghden nae sijn Bruyt,
Met sulck een vroliick hert, oft met sulck verblijdinghe,
Als ick doe naer den dagh, en van des daeds tijdinghe:
vvant eenen dagh sal my vvel dencken thien te ziin,
T'verlanghen sal my meer ziin, dan al ander pijn,
vvant noyt uer inden dagh, ick sal naer sulcx steeds vvenschen.
Maer en gheeft u niet blood, by lijf aen gheene menschen,
Tis boven al te doen met eenen heusschen mond,
Door t'svvyghen hem noyt mensch bedrogen claer en vond,
Maer menich int verdriet raeckt door t'vroegh openbaren,
Gheluckigh ziin sy al, die haer tongh' vvel bevvaren,
En totter daed selfs haer niet en beroemen gans,
vvat ziinder doch vergaen, jae om hals komen mans
Door haer tongh' die te vroegh t'voornemen ginck ontdecken,
Maer het is tijd laet ons naer huys nu gaen vertrecken,
Vervvachten tijdingh' goet van den bestemden tijd,
Die in als sijn best doet, en vervvacht gheen vervvijd.
Gaen in.
|
|
Auteursrechtvrij