Vande eerste Gheschiedenis, de eerste uytcomst.
HOe ongeliick gaet het nu in den Crijch te vverck,
d'een land vvord daer met rijck, gevveldich en seer sterc
En d'ander vvord heel arm, en al die daer in vvoonen,
Recht vvort in d'een gebruyct, men siet t'plat land verschoonen
In d'ander ist moord, brand, Crijchs gevveld dat men hoort,
D'een land dat leeft in rust, elck reyst vrij onvestoort,
In d'ander en derft ghy niet buyten poorten treden,
Met handen vol gouts gaet ghy in d'een heel met vreden
En niemand misschiet yet, elck leeft vrij onbesvvaert,
Van niemand kan u dit hier beter ziin verclaert
Als van my, die al om magh varen, gaen, en reysen,
Als ick te Breda ben, gheen quaet kan ick ghepeysen
Oft men siet dat het van des Conincx volck ghebeurt:
Miin hert vveent my int lijf als ick sie hoe t'volck treurt,
Als ick den moetvvil sie, en t'ghevveld hoor vertellen,
En oock dan overdinck, hoe sy de Land-lie quellen,
Tis vvel een hard ghelagh, tis vvel een stout bedrijf.
Com' ick in Holland, daer leeft elck vrij van ghekijf,
Den ploegh gaet sijnen ganck, en het land is vol beesten,
Elck sitt in tsijn gherust van minsten tot de meesten,
De Steden varen vvel, en hebben s'Crijchs te bat,
De Crijchs-lie ziin alom seer aenghenaem, om dat
Sy daer aen vvinnen siet, en maend-gheld goet afcrijghen,
Het onderscheyt is groot, vvat ist oft ick vvoud' svvijghen,
Het scheelt als svvart en vvit, jae het goet en het quaet,
| |
Tis ongheloofliick dat den Crijch soo onglijck gaet,
Soo tusschen s'Conincx volck: en de verplichte Landen,
d'een doet al dat hy vvilt, en ontsiet noch God, noch schanden
By d'ander is ontsicht, en men sal goet recht doen:
Het Schaep gaet vrij opt land, jae heel vrij gaet het Hoen,
Ten schiint voorvvaer by haer gants geenen criich te vvesen,
vvel menich vreemd ghepeys comt my int hert gheresen
En ick vvensch steeds dat de stad Breda vvaer verlost:
Het vvaer vvel doenliick, jaet: soo men die vinden kost
Die vroomliick haren hals voor het Land vvilden vvaghen,
Ick bringh' seer dickvvils torff, schier alle veerthien daghen
Op de Bredaes Casteel, en ick ben daer heel vrij
O Breda, Breda, ick hoop u te maken bly:
In meerder vriiheyd oock als ghy nu ziit te bringhen,
Ick heb vvat goets in sin, en vvoud' God sulcx ghehinghen:
Ick sagh u gheiren eens verlost van't Spaensch ghespuys,
En dat ghy vveer vvaert by het oud' Nassoussche huys,
Om dat ghy ombesvvaert van overlast soud' leven:
Ick hoop de Heer sal my ghenaed' en cloeckheyd gheven:
Des vvil ick vvel ghemoed, naer s'Graven-Haegh gaen siet,
En doen Graeff Mauritz van t'voornemen verstaen yet,
Voor hem een vroom feyt te doen is al miin begheeren,
Gheen stuck en is my te stout, geen daed kan my verveeren,
Als ick slechts hem, en t'Land magh doen den trouvven dinst,
Dit tiidlijck leven hier, acht ick voorvvaer voor t'minst,
Als ick my over het Spaensch volc slechts eens magh vvreken,
Ick hoop al het leed sal haer haest vvel dier op breken,
Dat sy daer hebben aen my en miin volck ghetoont,
De Furi van Breda vvord haer hoop ick gheloont,
Des vvil ick my tot het vverck cloeckliick gaen bereyden,
vvant het comt al te pas die den tijd kan verbeyden.
Gaen in.
|
|
Auteursrechtvrij