|
| |
| |
| |
Vande vijfde Gheschiedenis, de tweede uytcomst.
Antvverpia, Troost der Schriftueren, Gods stranghe rechtvaerdicheyt.
O Grooten hertsvveir, o angst, en eeuvvich verdriet,
Ick en vveet niet oft ick dood ben oft leve siet,
Den moet ontsinckt my heel, het hooft vvord my drayende,
Al het zand vander Zee vveest over my vvayende,
O aerde opent u, haelt my in uvven grond,
Met miinen vyand heb ick ghemaeckt een verbond,
Die ick tot alder stond heel en al palgh te haten,
vvaer op vvilt hem de mensch ter vvereld hier verlaten,
Elck een vvas over jaer te vreden en in rust,
Elck mocht daer spreken vrij, daer vvas ghenoech te vvinnen,
Maer vvat salt nu doch ziin, vvat sullen vvy beginnen,
Niet vvord daer vervvacht, dan benoutheyd en bedvvanck:
Ick sorgh ick vvord ter schand', ten minsten van macht cranck,
vvant den achtbaren Raed, Regeerders vveerd verheven,
die sullen sorgh ick my seer haestlijck nu begheven,
de Spaens-ghesinden al vervvacht ick metter spoet,
dat uyt ghespoghen is, ick vveer innemen moet,
En dan Gods heylich vvoord dat sal ick moeten derven,
Als ick sulcx over peys soo vvensch ick om te sterven,
Ick ben miins levens moed', mistrootich schier ghesint.
| |
| |
Ghy moet bedincken Maeght dat ghy sulcx hebt verdint,
Tis claer u sonden schult, des bid den Heer ootmoedich:
Hy kan alst hem belieft u maken vveer voorspoedich.
En staken uvven druck, al ist dat u seer smert,
Al doet het u seer vvee, draeght sulcx doch in u hert:
Denckt dat het metter tijd met u noch mach verkeeren.
Gods stranghe rechtvaerdicheyt.
Hoort, hoort Antvverpia, den stranghen heer der heeren,
u nu hier openbaert d'oorsaeck van u misval:
VVeest anders niet besvvaert dan in het groot ghetal
Van uvve sonden: die voor d'ooghen Gods seer stincken,
VVant u invvoonders meest ghestadich altiid dincken
Om t'vermalendijt goet ondeuchdelijck vergaert:
Elck vvoeckert schier om meest al naer der Ioden aert.
Men siet de groote veel het schamel volck kael plucken,
VVed'vrouvven, vveesen oock, sy daeglijcx veel verdrucken,
D'een d'ander vvorpen sy heel over rug subijt,
De broederlijcke liefd' ziin sy voorvvaer meest quijt:
die onder u meest goet heeft sietmen meest hoogh achten:
Men trect hem niet eens aen der schamel liedens clachten
Iae menich vvord het vleesch tot het been affgheknaecht,
In rek'ning, in maet is bedroch, dvvelck God mishaeght:
hier door vvord ghy gheplaegt, des vveest in als gheduldich.
En dan u overdaet is in als menichfuldich,
d'oncuyscheyd is oock groot, mits uvven pracht en prael,
u hoverdi die stinckt voor God doch al te mael,
En dan gods heylich vvoord dat hoort ghy in u kercken,
dvvelck ghy gheheel veracht door uvve boose vvercken,
d'ondancbaerheyd vvord nu van god den heer ghestraft,
Maer voor gods volck heef de heer een uytcomst geschaft.
| |
| |
Iae voor den vyand sal hy haer altijd verschoonen:
Hy sal sijn goetheyt groot haer over al betoonen,
In ander landen sal hy oock gheleyden haer,
En een vvoon-stede soet voor haer bereyden daer,
Maer ghy die in stad blijft vvilt u tot deucht begheven,
Verlaet u hoverdi, en betert u boos leven,
Bekeert u tot den Heer, versoeckt aen hem ghenaed',
En roept hem alleen aen, bid hem vroeg en spaed',
In plaets van vvoecker laet ghetrouvve liefde blijcken,
Rechtveerdich vveest in als, en doet aen yeghelijcken,
Als ghy oock selfs begeert, soo salt ghebeuren siet,
Dat ghy gheen straff aen u meer en sult speuren niet.
Hoort ghy vvel schoone stad, vvat u al overcomt nu,
Ick bid niet meer de straff, maer om u sonden schroomt nu,
Lijd sulcx in s'Heeren naem, gheduldich vveest in als,
Denckt tis u eyghen schuld en maeckt niet veel gheschals,
Betrout u op den Heer, hy sal ons oock ontfermen,
Iae by den vyand kan u noch vvel beschermen,
En vveer verlossen oock, nae sijnen goeden vvil,
Lijd en zvvijgt, onder t'cruys houd u in als doch stil:
Als een voorschrift soo neemt gheheelijck t'uvver baten:
Hoe dat t'volck Israels daer onder Pharo saten
In slavernijen groot, sy hebben seer ghesucht:
Sy namen inder nood tot haren God toevlucht,
Die haer oock verlost heeft als Vader goedertieren,
VVilt sulcx oock hopen vast, troost u met sulck manieren:
En nemet van Gods hand nu ghy't niet anders meucht.
Troost der Schriftueren door u is t'hert noch verheucht
Maer als ick u vvord quijt, hoe sal ick konnen slapen,
De vrienden die gaen vvegh, ick vervvacht s'vyands knapen,
| |
[Folio Giijr]
[fol. Giijr]
| |
En d'oud ghevvoonte sal my comen vveer aen boort,
De vvaerheyd die vlied nu, de leughens comen voort,
Ist mogh'liick dat ick sulcx oock konnen sal aenschouvven.
Ick sal my onder t'cruys al stil by u onthouvven,
En troosten als ick magh de vrienden inder nood,
Die my soeckt, stae ick by, al vvaert tot inder dood,
Met Godes vvoord sal ick u altiid ghetrou blijven.
Soo lang ick sulcken troost heb, magh ick noch beclijven
Dat ick u derven moest ick verloor hert en sin,
VVant den schriftlijcken troost is alleen miin ghevvin,
Al ander dinghen doen my niet dan t'hert bezvvaren,
Des segh ick nu: Vaert vvel des vvoords ghy trou Dienaren,
Die my altijd de deught voor ooghen hebt ghestelt,
Dat ick u niet ghevolgt en heb my nu seer quelt,
Och had ick't doch ghedaen t'geen ghy my hebt vercondicht
En my soo niet ontgaen, noch soo groff niet ghesondicht,
Ick en vvaer niet gheraeckt in dusdanich tempeest,
Ick segh oock vaert vvel al miin Heeren minst en meest,
Al miin Regeerders goet, die ghevveest hebt sorghfuldich
Om te beschermen my, ick ben u den loff schuldich
Vrij naer te segghen, dat ghy u best hebt ghedaen:
Loff, prijs, en danck, moet ghy van ons altijd ontfaen,
Die vvy soo bereyd daer tot des stads diensten saghen,
Dat ghy uyt my vertreckt, sal ick naer vvel beclaghen.
Vaert vvel miin Collonnels die ons soo hebt bevrijd,
Voor ons bevvaernis sorgh ghedraghen hebt altijd:
De Heer vvil u met al miin Capiteyns gheleyden.
Vaert vvel Comptoiren groot, die niet en vvilt verbeyden
Het ongheliick dat u eertijden is ghespeelt,
Als ghy uyt ons vertreckt, vvord sulcx van veel bequeelt,
| |
[Folio Giijv]
[fol. Giijv]
| |
Alst insghelijcx oock om u o ghy vrome Cooplieden,
Och al het beste volck sal nu uyt my vvegh vlieden,
Vaert vvel ghy Borghers trou al die vroom ziit ghesint,
De Vader seght, vaert vvel: vaert vvel seyt nu het kint:
De Broeders scheyden nu, de Susters elck verlaten,
Vaert doch vvel arm, en rijck, en volck van alle staten:
Vaert vvel o Vrijheyd d'Lands, ick sorgh nu voor bedvvanck
De Ketens ben ick quijt jae al miin leven lanck,
Niet meer en sal ick nu de vvaerheyt moghen spreken:
vvaer is miin sterckte nu, t'hert begint my te breken,
vvegh vrijheyd des ghemoeds, mond toe is my ten deel:
Ick en vervvacht nu niet dan vveer een sterck Casteel,
Al dat den vyand vvilt sal ick doch moeten lijden.
Tis al ghenoegh gheklaeght, God vvilt u soo castijden
dus vvilt u mijden doch van dit seer svvaer gheclagh,
En troost u inden heer, en bid hem om verdragh,
Alst hem belieft soo kant noch metter tijd verkeeren,
d'Ervarentheyd en tijd die sullent ons vvel leeren.
|
|
Auteursrechtvrij