|
| |
Vande vijfde Gheschiedenis de eerstte uytcomst.
Antvverpia, Ghemeynen Man.
O Nood, o jammer groot, och ick blijf int verdriet,
Nu is miin hoop heel uyt, nu ben ick gants te niet,
VVaer sal ick my nu voorts gaen vvenden en gaen keeren,
T'vvas blijdschap heden vroegh, nu ist niet dan verseeren,
Ick vvas van herten blij, ick meynden ziin verlost,
Het scheen ick vvas ontset, maer eylaes doen begost
Den meesten teghenspoed, och hoe sal ick't verdraghen,
Hoe blijde vvas elck een, doen vvy met eendracht saghen,
den Couvvensteynschen dijck in nemen met ghedruys,
Al vvas hy bepaelt en beset met t'Spaensch ghespuys,
Nochtans soo vvorde hy met groot gevveld bespronghen,
Sy toonden Leeuvven moed, den vyand vvas bedvvonghen,
Te ruijmen haest de baen, oft hem lief vvas oft leet,
| |
| |
doorgraven vvas den dijck, van vreuchden elk schier creet,
de Graeff van Hohenlo, met onsen Borghermeester
Sint Aldegonde oock, die quamen daer haer tvveester,
Met blijdschap naer de stad, en maeckten t'volck verheught,
Maer eylaes tvvas voor my een al te corte vreucht,
vvant soo haest als den vloed en t'vvater ons begaven,
de schepen saten vast, o arm onseker haven,
dvvelck onsen vyand sagh, die daer seer benout stond,
hy greep vveer eenen moet, als den vervvoeden hond,
Quam hy seer stoudliick aen, en ons volck vvord verdreven,
de schepen eylaes al, ziin aen den grond ghebleven,
Van beyde sijden vvord het Crijchs-volck aen ghetast:
door t'leeghe vvater bleef elck in grooten last,
daer bleven dood meer als tvvee duysent vrome knechten,
die elck soo langhen tijd soo cloeckliick had sien vechten,
Mijn heer van houtein bleef seer deirliick inden nood,
Verscheyden Collonnels en Capiteyns ghedood,
de schepen som verbrand, van vyand som ghenomen,
daer vvas seer luttel volcx dat daer vvegh kond ghecomen,
Des ben ick arme stad nu doch heel t'eynden raet,
Seer slecht is miin bedrijf, seer deirlijck is den staet,
Hoe ickt nu maken sal, ben ick te seer beladen,
vvaer sal ick d'arm ghemeynt met voeden en versaden?
Och ginder comen sy, t'hert vvord my heel benout,
Al miin cracht begheeft my, en miin bloed dat vvord cout,
En tvvaer seer goet dat sy sulcx van my niet en vvisten.
Antvverpia vvat raed doch isser, oft vvat listen,
vveet ghy te brengen voort voor ons ghemeynen man?
Den nood is nu bekend, vvy ziinder qualijck an,
Het is nu al ghevvaeght, daer is niet meer te soecken,
T'gemeynt vvord heel verbaest, het begint seer te vloecken,
| |
| |
VVy ziin nu lang ghenoegh, met vvoorden schoon gheleyt,
vvy hebben lang ghenoegh met ghedult troost verbeyt,
vvy hebben lang ghenoegh soo veel mout-koecken gh'eten,
En hongher is een scherp svvaert, soo ghy selfs moeght vveten
Soo yemands noch vvat heeft, vvy ziin het ons al quijt,
T'heeft jaer en dagh gheduert, tis eenen langhen tijt,
vvy vveten nu schier niet vvat inden mond te steken.
Ghemeynen man hoe hoor ick u nu soo stout spreken,
T'hert dunckt my breken schier nu ghy't verloren gheeft.
Ten is gheen vvonder vrij dat ons hert vreest en beeft,
Ick hebber reden toe dat ick vvat luyd' ghebere,
Eerst vvas al uvven troost opt schip Fin de la guere,
Den vvinter troosten ons, vvy vvachten den ys-ganck,
Maer de coud' vvas te cleyn, het ijs altijd te cranck,
vvy tasten met ghevveld het volck op de brug aen,
Maer ten hielp noch al niet, t'vvas daer met niet ghedaen,
Dan de springh-schepen oock die soudent al vernielen,
Een schip vvas daer alleen dat sijn cracht heeft ghebaert,
Volbracht is niet te min de Stakada, al vvaert
Dat daer noch een schip quam, sy vvetent door te stieren,
En d'onderstand is oock uyt van al de quartieren,
Dit vande Staten vvas nu voor het letst vervvacht,
Ist noch niet tijd dat daer naer vrede vvord ghetracht,
Dus neemt gheen uytstel meer, geeft u in s'Conincx handen.
Och dat vvoord is te hart, ons naeckten te veel schanden,
Och, het hert vvord my cout, hoe soud' ick connen doen,
Ons misdaet is te groot, den Spaingnaert is te koen,
Al belooft hy ons veel, hy en salt ons niet houvven,
Als ick sulcx over dinck, soo begint my te grouvven,
| |
| |
Siin vvreedheyt hebben vvy doch te seer vvel beproeft,
vvat heeft hy in dees stad soo menich hert bedroeft,
Hoe konnen vvy met hem doch vrede nu ghemaken.
Och ick bid vvilt hier al dees ydel redens staken,
De Prins van Parma is een seer goet Vorst en Heer,
vvant Brussel, Mechlen, Gend, met Dermond' en noch meer
Ziin vriendeliick met hem verdraghen sonder schromen.
Maer oft hy dan vertrack.
Daer magh noch beter comen,
Dus vvillen vvy goet rond, peys, peys, peys, peys, peys, peys.
T'hert dat ontsteeckt my nu al laeght in een forneys,
Och vrienden segt doch vvaer sal t'Godlic vvoord nu blijven?
Sal ick de Dienaers dan en Godes volck verdrijven?
En laten vyand in? dits vvel den meesten nood,
Hoe sal ickt konnen doen, eylaes, vvaer ick doch dood,
Ghy heuvelen comt nu, ghy berghen vvilt my decken.
Die sulcx niet aen en staet, sal moghen van hier trecken,
Des vvillen vvy peys, met ghemoed, oft met ghevvelt.
Och hoe deirlijck ist nu met my arm stad ghestelt,
Hoe sal ickt doch bestaen, maer ick sie het moet vvesen,
Och desen hertsvveir is voor my niet om ghenesen,
Maer vvel aen, nu t'soo is, als ons sulcx te doen staet,
Soo gaen vvy binnen dan, en soecken tsamen raet,
Om te sien vvie dat vvy best dervvaerts seynden,, sullen,
vvy hopen aen den Heer, dat vvy't vvel eynden,, sullen.
|
|
Auteursrechtvrij