|
| |
Vande vierde Gheschiedenis de eerste uytcomst.
Antvverpia, Troost der schriftueren, Ghemeynen man.
Antwerpia met Troost der Schrifturen comen uijt.
OCh vvat vvord' ick nu voor een arm benouden stad,
Hoe vvonderlijck draeyt doch van de fortuyn het rad,
Hoe onghestadigh is den loop in s'vverelds ronden,
vol vreught plach ick te ziin, nu geplaecht met drucx vvonden
En noch is de sorgh meest te blijven in den last.
Lijdt sulcx gheduldich doch denckt tvvord u toeghepast
Van uvven Heer en God, die u soo vvilt castijden,
Tis salich teghenspoet met besoecking' te lijden,
| |
[Folio Eiijr]
[fol. Eiijr]
| |
VVy moetent nemen al, als van des Heeren hand,
Siet den ghemeynen man soeckt troost een onderstand,
My lust te vveten eens vvat hy ons sal voortbringhen.
Den Gemeijnen man comt uijt.
Antvverpia schoon bloem, ick moet voor allen dinghen,
Van u begheeren hier, oft bidden met oodmoet,
Dat ghy my oft daer noch troost is de vvete doet,
Cleynmoedich ziin vvy nu, quaed' uytcomst doet ons schromen.
Ghemeynen man, vvat doet u och vveer hervvaert comen?
Ghy zijt te haest verschrickt, ghy ziit te seer verbaest,
Al ist dat ons party soo bijster tiert en raest,
Al is hy als den VVolff seer fel op ons verbeten,
Al schijnet dat hy ons sal levendich op eten,
De ghemeyn Staten, die in Holland ziin vergaert:
Die draghen oock sorgh voor ons, sy ziin op de vaert
Om onsen vyand van ons dijcken vvegh te jaghen.
Och leefden vvy den dagh, dat vvy ons ontset saghen,
T'vvaer ons een blijde maer. den commer vvaer gheblust.
Ghemeynen man ick bid houd u altijd gherust,
Soeckt doch hulp by den Heer, vvant daer is troost te vinden,
Hy ist diet al aensiet, vyanden en oock vrinden,
Sy staen al in sijn macht, de hulp comt al van hem.
vvilt sulcx bedincken doch, hoort des Propheten stem,
Te vergheefs vvaken sy op velden, vvallen, mueren,
Soo God niet selfs en vvaeckt, en het vverck vvilt uytvueren,
daerom bid hem voor al, dat hy u saeck neemt aen,
Als hy u helpen vvilt soo kan u macht bestaen,
| |
[Folio Eiijv]
[fol. Eiijv]
| |
En sonder hem ist al te vergheefs dat ghy sorght.
Och vvy bekinnen vvel dat God is onsen borght,
En onsen stercken schild, en leydsman om te vechten,
Maer vvy ziin seer beangst, niet vvetend' vvat aenrechten,
Als vvy aensien den nood, en den benouden tijt.
Den Rijckdom vander stad ziin vvy voor deerste quijt,
En Neeringh' die is nu met ons, al verr' te soecken,
De Zee-vaert die ons plagh in handel te vercloecken
VVord ons benomen heel, het varen is schier uyt,
Den vyand is seer vvreed, ons dood is sijn besluyt,
Hy beleyt de Rivier met brugghen op de schepen,
Hy is vol arch en list, hy is in als gheslepen,
En een Stakada maeckt hy, de Scheld' vvord bepaelt.
Als ick sulcx aenhoor, is t'hert my met druck doorstraelt,
Nochtans hoop ick aen God dat hem al niet sal baten,
Ons besten te doen oock, en sullen vvy niet laten,
Het vverck volck sullen vvy nu vallen haest aen boort,
Met den ys-ganck sal de brug snelliick moeten voort,
Des en laet u sulcx doch t'ghemoed u niet besvvaren.
De vvoorden ziin vvel goet, vvoud de daed openbaren,
Maer tis al teghenspoed dat elck nu hoort en siet,
Gend die seer schoone stad is nu oock int verdriet,
Sy heeft den vyand haer in handen corts ghegheven,
Gods vvoord is uyt haer nu, gheheeliick vvech ghedreven,
En Brussen, Mechlen oock, ziin nu in grooten nood,
Ons eet-vvaer is schier op, ons ontbreeckt graen en brood,
Mout-koecken moeten vvy nu inden nood aentasten,
| |
| |
Och den ghemeynen man moet nu vvel leeren vasten,
ghy mooght vvel dencken vrij dat ons seer doet en smert,
den Crijch is liideliick, maer hongher raeckt het hert,
En men siet allen daeghs de zvvaerheyt noch vermeeren.
Met gantscher herten moest ghy u tot den Heer keeren,
Hem bidden met oodmoet om sijn hulp en ghenaed',
Met suchten, ernstliick oock aenhouden, vroegh en spaed',
Al sonder tiid, oft stond, van het ontset te setten,
des vyands vvreedheyd groot en can u niet verpletten,
Soo God u saeck neemt aen, en in nood helpen vvilt.
O miinen vvaerdsten troost, als ick u hoor, ghestilt
Is al miin zvvaerheyd groot, die my t'hert kan benouvven,
gheen schaed' en acht ick niet, magh ick u slechts behouvven,
Maer dat ick u quijt ginck, ick verloos sin en moet.
De groote sorgh van sulcx ons svvaerliick suchten doet,
vvy souden Godes vvoord, staet, goet, en al verliesen,
Veel liever hebben vvy al de dood te verkiesen,
dan d'Afgoderi vveer te nemen by der hand,
Soo verloren vvy dan de vrijheyd van ons Land,
vvat souden vvy dan ziin, niet anders als arm slaven,
de dood vvaer beter voor ons een oprechte haven
der Spaingnaerts vvreedheyd is ons al te langh bekend,
de Spaensche Furi is te diep int hert gheprent,
En d'Indiaensch voorschrift vvy gants niet en behoeven.
dat langh gheleden is magh ons niet meer bedroeven,
T'best moet ziin ghehoopt en vervvacht in s'Heeren naem,
Hy verhoort elcken een, alst hem dunckt tijd bequaem,
| |
| |
Hy vvilt ter meester nood, vroegh en spaed' ziin ghebeden.
Dat vvy voor ooghen sien, benout ons meest als reden,
Ons vrees' is dat de brug haest vvorden sal volmaeckt,
De schip-vaert vvaer dan uyt, het varen vvaer ghestaeckt:
Hoe soud' dan met ons gaen, vvat souden vvy beginnen?
Verloren vvaer de stad, ghy moetet selfs bekinnen,
Dit vvord van ons seer vvel en dickmael overleyt.
Daer teghens vvorden daer brandschepen veel bereyt,
Om brug, en en al dat daer ontrent is, te doen springhen,
Dus bid ick houd u doch gherust in alle dinghen,
En siet al vvel toe dat ghy God de saeck op gheeft.
daer t'ghemeynt vvel eens is, en sonder oproer leeft,
En daer men d'Overheyd siet goede sorghe draghen,
daer heeft de Heer lust toe, en nae sijn goet behaghen
Hy sijnen zeghen send, en helpt tot sijner tijt,
Laet ons dat tsamen al aenvvenden onsen vlijt,
En God gaen bidden met hert, en al ons ghedachten,
daer en is doch gheen hulp dan van God te vervvachten.
|
|
Auteursrechtvrij