|
| |
| |
| |
Vande vierde Gheschiedenis, de tweede uytcomst.
Eerste, Tvveede der Borgheren, Eenen Borgermeester, Eenen Bode.
Twee borgers komen uijt, seer bedroeft.
WAer vvas oyt meerder schric, of verdriet voor de deur
Als hier by ons, vvy sien de dood staet ons veur,
Den vyand in het veld, in Stad pest onghenadich.
Och daer is crancken troost, den hongher ons ghestadich,
Hoe langher, hoe meer quelt, en maeckt ons moed' en mat,
Ses duysent zijnder dood, en noch meer in ons Stad,
En oft ick daer by laegh, en d'aerd' my mocht bedecken.
VVy connen qualick meer op onse vvacht ghetrecken,
De beenen vvillen niet voort, als ons yet aen comt,
Het roepen van ons vvijfs, en kinders, ons seer schromt:
Sy roepen om brood, en vvy vveten niet vvaer halen.
En dat nu boven al, nu datmen ons siet falen
Al ons Cruyd tuynen, door des vyands vvreed bestier:
De Stad besluyt hy heel, hy is int vvachten fier,
VVy konnen voort-aen niet, yet uyt ons tuynen plucken.
Tis voorvvaer nood op nood, sy ons te seer verdrucken,
T'svvaert hangt over t'hoofd, jae het mes op de stroot,
Maer vvaert dat yemand doch ons noch hulp oft troost boot
| |
| |
Maer (eylaes) niemant niet, ons hert mach claer vvel suchten.
Pieter Adriaensz Burgermeester comt uijt.
Ons Borghermeester comt hier, hy schijnt oock te duchten
Sa, vallen vvy hem nu eens stoutelijck aen boort,
En mach ick bidden yet soo voert ghy doch het vvoort,
VVant ghy een meester zijt, in desghelijcke treken.
Eerste der Borghermeesteren.
O bitter lijden svvaer, o nood en svvaer elend',
Tis al benoutheyd groot, vvaer ick my heer oft vvend,
Den hongher, en pest, sien vvy dagh'licx voor ons oghen,
En s'vyants svvaert sien vvy oock teghen ons ghetoghen,
vvy zijn besloten vast ghelijck den visch int net,
Nochtans betrou ick God, vvy vvorden noch ontset,
En ons verlossing' is in corter stond nakende,
God vveet met vvat ernst dat vvy daer naer ziin hakende,
En ick en tvvijfel niet God heeft den vvil en macht.
Maer eer hulp comt, bliift het paert versmoort inde gracht,
Maer vvat troost is daer Heer, vvat ist salt haest ghedijen.
naer t'suer soo comt het soet, naer droefheyd comt verblijen
Ick betrou vast op God, hy is ons hulp alleen.
Iae, maer vast blijven vvy arm Ghemeynt int ghevveen,
D'ontset soud' comen, maer my dunckt het vvord vergeten,
De Honden, Katten oock, ziin al op, vvy en vveten
Voort-aen niet meer hoe dat vvy't sullen voorts bestaen,
De hoop die is al uyt, het is met ons ghedaen,
vvy vveten niet meer vvaer met den buyck te versaden.
| |
| |
Het groen uyt den tuyn, quam ons voorvvaer vvel te staden,
Maer, eylaes, het is ons nu oock benomen al,
Den vyand is ons soo naer, als hy komen sal,
Den hongher, oft hy, sal ons nu haest den beck breken.
VVel vrome Borghers, hoe hoor' ick u nu soo spreken,
En tvvijfelt gants niet, of d'ontset is voor de hand,
Het vvater sal hoop ick haest comen over d'Land,
Des vveest versekert doch, dat vvy gants gheen nood hebben.
Heer, int corst' hier gheseyt, vvy vvillen haest brood hebben,
Den hongher is te scherp, siet dat ghy't ons bestelt.
Hoe, oft ick't heb oft niet, begeert ghy dat met ghevvelt,
Ick heb soo quaet als ghy, noch gheef ick niet verloren,
vvat ick ter vvereld heb, stell' ick de Borghers voren,
Maer dat ick niet en heb, en kan ick gheven niet,
Ick settet al by, goet, bloed, en miin leven siet.
Ist u om my ghedaen, kapt my, koockt my, ten besten,
Ick vveet claer dat ick eens sterven moet ten lesten,
Eer liever my, dan ick den vyand vvord tot roof,
Maer d'ontset is naer by, dat is miin vast gheloof,
Dus Broeders ick bid, vveest doch vvat tijds vvel te vreden.
Het ontset comt altijd op morghen, quaemt eens heden,
Het toeft ons al te langh, en den nood raect het hert.
Heer Borgermeester, denckt dat ons al te seer smert,
Den vyand, hongher, pest, ons tsamen al bespringhen.
| |
[Folio giijr]
[fol. giijr]
| |
Ick hoop vvy sullen noch eer morghen van vreught singhen,
Dus betrout God, tis haest alst hem belieft verkeert,
En vveest in als gherust, en uvven moet vermeert,
Laet ons God bidden doch, dat hy ons vvil bevvaren,
Ick hoop de Stad en t'Land die sullen noch vvelvaren,
Gaen in.
De Bode comt uijt met eenen korff met Duijven.
D'uyt en in komen is my voort aen onghereet,
Hoe ick door raken sal, seer qualick ick nu vveet,
Tis doch nu al beset, de vveghen, straten, dijcken,
Tot noch toe vvist ick raed, maer nu ist deirlick kijcken,
Den vyand op my al sijn volck, als Honden hist,
En ick vind hem al om, maer nood soeckt nochtans list,
En ick hoop noch naer Stad goe tijdingh' te beschicken,
Dees Duyven sullen noch vvel menich hert verquicken,
Raeck' ick maer dees reys' door, soo ist noch al voorvvind,
Elck van dees Duyven haer vvoonsteden seer vvel kint,
Haer koten vinden sy, als sy naer haer aes haken,
Met een pen aen haer been, vveet ickt seer vvel te maken,
Met een cleyn briefken in, vvord haer de vveet ghedaen,
Te nacht alst doncker vvord, sal ick uyt Stad stil gaen,
Met springhen, svvemmen oock, moet cloecklick sulcx ghevvaeght,, zijn,
Ick maker menich bly, die somtijs half vertzaeght,, zijn.
Gaet in.
|
|
Auteursrechtvrij