|
| |
| |
| |
Vande vijfde Gheschiedenis, de eerste uytcomst.
Het Taneel is nu al met zwart becleed, en al die daer rond om staen, inden rou, het dood lichaem leyt op een Tafel, aen deen sijde staet eenen Rith-meester, ende op d'ander sijde, eenen Hopman.
Trompilien maeckt nu doch getreurich groot gheclach,
Rithmeesters vveent nu al, en schreyt nu nacht en dach,
Mits de dood van sulck een Veld-Heer seer hoogh ghepresen
vvant gheen verlies en mach, voor ons nu meerder vvesen,
Die al u leven lanck hem ten dienst hebt ghestaen,
Elc laet nu ziin Cornet heel droevich en svvart maken:
Laet de Trompetten nu druck en veel tranen slaen,
Laet het soet veld-gheschrey op allen plaetsen staken,
vvant hy leyt daer nu dood, daer thert naer plagh te haken.
O Trommels fray, vveest doch nu al met svvart becleed,
Houd het ghevveer om leegh, dat altiid vvas ghereed,
voor desen Veld-heer cloeck, vroech en spaed' vvelte strijden
En ghy Crijchs-knechten al, vvilt u nu gheensins mijden,
Te vveenen nacht en dagh, voor desen heldt seer cloeck,
Maeckt doch u Vaendels svvart, maeckt ooc svvart al u cleeren
Gheeft dit moordadich stuck den allderhooghsten vloeck.
Laet in u t'vyands haet al u leefdagh vermeeren,
En bevveent hem die ghy so hoogh'lijck pleeght te eeren.
O ghy Ritmeesters stout, ghy lieutenanten koen,
| |
| |
Ghy Bevels-hebbers al, die u best pleeght te doen,
Ghy Ruyters int ghemeyn, die t'lijf ten besten gaven,
Ghy schoone paerden al, die elck int veld sagh draven
Laet den moed sincken nu, het lustich briesschen schorst,
Legt doch de Vaenen neer, u Cornet laet oock truren,
Legt al de vvapen af, en slaet stijf voor u borst:
Al die dees moord nu hoort, vertellet u gheburen,
VVant hy light daer nu dood, die ons plagh aen te vuren.
G ghy Hoplieden vroom, O ghy Vaendraghers met
Sergeants, en Corporaels, den rou nu al opset,
Ghy haeck-gheschutten ooc, en ghy seer vroom Lands-knechten
Sleypt doch de spiessen nu, en stellet niet om vechten,
VVant den Crijch is nu uyt den strijd is nu ghestaeckt,
En ghy en derf niet meer so stout'lick vvaghen t'leven:
Ten is niet meer van nood' dat ghy so vlijtich vvaeckt,
Die noyt vervvonnen vvas, is door een moord ghebleven,
Dood is den cloecken held, die ons plagh moet te gheven.
Tvveemael ziin vvy met hem ghetrocken door de Maes,
vvy achten doen gants niet des vyands groot gheraes:
Al vvas den vyand sterck, hy toonden hem cloeckmoedich,
Hy vvas een Leeu int veld, maer anders saecht en goedich,
Ons paerden hebben vvy meermaels voor hem ghetoomt,
En lustich hem ghevolgt, met rusting', roers en svvaerden,
Noyt saghmen desen Vorst voor vyand oyt verschroomt,
Hoe seer dat hy op hem luyd' tierden en ghebaerden,
Maer nu, eylaes, leyt hy verslaghen neer ter aerden.
VVat hebben vvy voor hem stout ghevvaeght menich stuck
| |
| |
Oock somtijds met verlies, en somtijds met gheluck
Ghevvonnen hebben vvy veel Steden, Sterckten, Schanssen,
Vaert nu vvel Vaendels, Roers, oock Spiesen en veel lanssen
t'Veld-teecken is verkeert, het is ghevvorden zvvart,
Dat eens Orange vvas, dvvelck ons vvel magh verdrieten.
O deerlijck stuck, o moord, ghy valt ons Knechten hart,
vvy moghen te recht vvel ons tranen uyt gaen,, gieten,
vvant hy leyt dood daer vvy troost pleghen aen,, ghenieten.
Sij blijven al staen.
|
|
Auteursrechtvrij