|
| |
Vande vijfde Gheschiedenis, de tweede uytcomst.
De Vrijheyd des Lands, Graeff Mauritz.
De Vrijheijd comt alleen uijt ende staet voor het lijck.
OCh alle menschen vroom, vvie dat ghy zijr vvilt suchten,
O Hemel, Aerd'rijck oock, vvilt beven nu en duchten,
Stort al u tranen uyt, die daer cloeck ziit en leeft,
O Zee, o Lucht, doch nu ghetuyghnis hier aff gheeft:
Van dit moordadich stuck- van desen boosen handel:
O schoone stad van Delff, tis buyten uvven vvandel
Dat in u ghebeurt is d'afgrijselick boos feyt:
Prent dit vast in u hert onthoudet al u daghen,
Des vverelds vroomsten held, daer nu doorschoten leyt:
hy leyt daer, die voor u en my, plagh sorgh te draghen
Ach seght dan al met my, vvilt hem te deeg' beclaghen:
Dit roepen sij al ghelijck.
Och vvaer hy't noch alleen, en bleef ick noch ghesont,
| |
| |
Eylaes ocharmen neen, ick ben met hem ghevvont:
vvant het hert is my oock op eenen tijd doorschoten,
My segg' ick die so veel heb deughden groot ghenoten
Van desen vvaerden Prins, die daer nu leyt steen dood,
Met hem sterf ick nu oock, ick lijd' den meesten nood,
Te recht mach ick nu vvel, svvaer kermen en seer huylen
Miin handen vvringhen oock, en maken groot ghecrijt:
vvant ick en vveet nu niet vvaer vluchten oft vvaer schuylen
Noyt gheen bedroefder stuck, noyt geen so svvaren strijt,
Des ick, ghy, en elck mensch roept luyde vvie ghy zijt:
Ghy Staten des lands al, ghy Ridderschap en Steden,
vveent nu, vveent nu tis tijd, en ghy hebt oock vvel reden:
vvant u Stad-houder goet is deerliick om den hals,
Door een moordadich stuck, en vverck seer boos en vals:
Die noyt vervvonnen vvas, die leyt daer nu vervvonnen,
Vervvonnen door een moord: dit hebt ghy nu begonnen
O Spaingnen tis den raed, die ghy lang hebt ghesocht,
In eevvicheyd moeght ghy u dit quaet stuck vvel schamen,
Die so cloeck int veld quam, hebt ghy met moord ombrocht
Voorvvaer haer Majesteyt doet dit niet naer betamen,
Beclaeght hem en laet ons nu roepen al te samen:
O ghy Ghemeynte goet, vveent doch nu over al,
Ghy en vveet niemand noch, die u hier voorstaen sal,
u toevlucht leyt daer nu, den troost is u ontnomen,
vveent Vrouvven en Mans ooc, en vveent doch al ghy vromen,
vvant den verlosser s'Lands is vvech, hy leyt vermoort,
Die my voor heeft ghestaen, en inghevoert Gods vvoort,
Die my de Vrijheyt goet heeft ghebracht in dees landen,
| |
| |
Hy ist die daer nu leyt, maer hy noch niet alleen,
Ick liggher oock met hem, ick kom' met hem ter schanden,
Cond' ick noch blijven staen, maer ick sorgh voorvvaer neen:
Des schreyd en roept vvel luyd', jae segt met groot gevveen,
Ghy Borghers van Delff al, en ghy vroom ingheseten,
Gheen vvonder en ist nu al gaet ghy seer becreten:
vveent en treurt, schreyt en huylt, tis reden, tis nu tijt,
Het zy arm oft rijck. vveent nu al vvie dat ghy zijt,
Laet nu de tranen langs u roode vvanghen vloeyen,
En vvilt u leven lanck dees boose daed verfoeyen,
En beclaegt dat dit in u schoon Stad is gheschiet,
vvilt de uer, dagh en tijd, in u ghedachten houvven:
Dat sulck een vvaerdich Prins, en ick so ginck te niet,
Hy leyt daer, hy leyt daer, nu noch in elcx aenschouvven,
Die t'hert en ghemoed in ons nu heel doet verflouvven:
Maer tis ghenoech ghevveent om desen vroomen Helt,
Treckt al u tranen in, hy is in rust ghestelt:
In de volmaeckte vreught, hy is by God den Vader:
Den druck sy over ons, ons segg' ick alle gader,
Hy is in't vreuchden dal, vvy blijven inden druck,
vvy zijnt met hem al quijt, s'Lands vrijheyd en gheluck,
En boven al ben ick de armst' van alle lieden:
vvant ick sterf nu met hem, ick gae met hem int graff,
vvant vvaer vvil ick heen, ick en vveet niet vvaer vlieden,
Dus vveent al over my, van vveenen laet niet aff,
Een moordenaer vvast, die ons t'samen den scheut gaff:
Suchtende al ghelijck.
| |
| |
Oorloff o Staten des Lands ick moet u begheven,
Door deses Princen dood, vvord Vrijheyd nu verdreven:
O Heer Almachtich God, ick Vrijheyd moet nu voort,
Ick Vrijheyd des Lands soet, en vrijheyd van Gods vvoord,
Ick moet vvegh vlieden nu in bosschen en in holen
Ick en vveet nu niet vvaer my keeren oft vvaer dolen:
In plaets' van my, so comt nu t'svvijghen met bedvvanck:
Dus neem' ick oorloff aen dees edel vroome Heeren:
Oorloff Ghemeynte goet, die eenen tijd nu lanck
My lieflijck hebt gheproeft, en nu raeckt int verseeren,
Als ick nu vvegh ben, niet licht sal ick vveder keeren.
Van Keyserlijcken stam ziit ghy o Prins gheboren,
u faem die blijft altiid, al is u lijf verloren:
Ick gae met u int graff ick sie dat vvesen moed
Ten eersten so leyt daer den opgheslaghen hoed:
Die ick meest tot noch toe al t'Land door heb ghedragen,
Daer legh' ick t'ghevveer neer, soo de verlaten plaghen:
Daer snijd' ick het spits aff van miin schoon gheelvve haer,
vvant t'leven begint my nu oprecht te verdrieten:
Gheen uytcomst en sie ick voor my tsy verr' oft naer.
Ick laet met schreyen u sijn lichaem nu begieten,
Ick vvil met hem nu gaen, die my troost deed' ghenieten.
Graeff Mauritz comt uijt met sommige Heeren.
O heeren Staten goet der vereenichde Landen
vvat droefheyd is nu dit, vvat druck is hier voor handen,
T'hert is my vvel beroert, en voorvvaer tis bedroeft:
Tis vvel den meesten nood die ick oyt heb gheproeft:
Maer nochtans ist my niet vvel mog'lijck hier te schreyen,
Ontboden ben ick uyt d'Vniversiteyt Leyen,
| |
[Folio Hiijr]
[fol. Hiijr]
| |
En oock de reden vvaer om, heb ick al verstaen,
vvant om miin Vaders dood te vvreken ist ghedaen:
In s'Lands dienst hoop ick my in als heel trou te quijten:
Vervvondert u oock niet, al kan ick gants niet crijten,
Die't stuck te vvreken meynt, vveent selden voor oft naer
vvant vvraeck soeck ick te doen, t'sal bliicken openbaer,
Maer ick bevveen alleen, dat ick noch jonck en teer ben,
Hoe vvel dat t'hert vol moets, en ick gheneyght tot eer ben:
En in miins Vaders plaets' nu voorts te treden meyn,
Soo beclaegh' ick nochtans dat ick jonck ben en cleyn,
En dat ick niet en ben als ick my vvel soud' vvenschen,
Maer ick hoop miin trou hert sal blijcken by de menschen.
Heeft miin hheer Vader d'Land den trouvven dienst betoont
Ick hoop den vyand en vvord van my niet verschoont,
Die miinen Vader hier heeft laten so ombringhen:
Dus edel heeren schept moet, t'Ghemeynt sonderlinghen:
Ick hoop u voor te staen, beschermen oock voor leet,
Lijf, goet, miin edel bloed, is voor u al ghereet.
En ghy o Vrijheyd s'Lands, vvaer vvilt ghy henen vluchten?
Blijft doch in Godes naem, vvilt u ergens voor ooc duchten,
Ick sal u voorstaen nu, daer is miin hand en trou,
Veel liever sterf ick, dan ick u verlaten sou:
Miin Vader soeck ick naer te volghen t'allen tijen,
En u Vrijheyd des Lands, sal ick altijd bevrijen,
Dus schept nu cloecklijck moet, verandert vveer van sin,
Al is miin Vader dood, ick hoop u niet te min,
Naer miin best voor te staen, al met de hulp des heeren.
O Princelijcken held vreucht moet in my vermeeren,
Als ick u daer soo sie in vroomicheyd ghesterckt,
En dat t'Nassousche bloed en afcomst in u vverckt,
Ghy volght u Vader naer in vroomheyd en in deughen,
| |
[Folio Hiijv]
[fol. Hiijv]
| |
Den druck vergaet in my, ick hoop my naken vreuchden
Al zijn u jaeren jonck, den moet is in u groot.
Niet onghevvroken blijft zvveer ick miins Vaders doot
Sulck een moordadich stuck sal ick altijd onthouden,
jae in God is miin hoop, in hem is miin betrouvven,
Dat hy't my laten sal noch vvreken metter daet,
Sett uvven hoed vveer op, spijt al des vyands haet,
Neemt t'ghevveir in u hand, en vvilt u niet meer quellen:
Dit jonck bloed, en dit hert, sal ick te pande stellen,
Voor u de Vrijheyd s'Lands, en voor des Lands vvelvaert,
vvant sulcx is miin ghemoed en Princelicken aert,
Met dese miine hand hoop ick dees moord te vvreken,
Ick hoop tsal haer vvel suer noch metter tijd op breken,
VVy sullen tervvijl God gaen bidden inden gheest,
Dat hy my een cloeck hert gheef en maeck onbevreest:
Dat ick den vyand cloeck magh onder d'ooghen treden:
Gaen vvy dan binnen nu, en draghen sorgh als reden,
Dat t'lichaem magh in d'aerd' met eeren zijn beschickt,
Voorsichticheyt in als des menschen hert verquickt.
Sij dragen t'lichaem binnen.
Besluyt-reden des Dichtstelders,
DEn ouden Spaenschen haet hebt ghy nu claer gesien,
Den grooten Bloet-dorst hebt ghy nu hier connen speuren,
Al vvat den mensch doet, heeft by God niet te bedien:
VVat ist oft sy den Prins dus hebben nu doen treuren,
Sy hebben hem so lang doch ghesocht te verscheuren:
Sy hebben sulck boos feyt voorvvaer te hoog gheacht,
Sy ziinder toe gheraeckt, men heeftet sien ghebeuren,
Maer anders haddent sy in haren sin ghedacht,
| |
| |
Sy meynden dat te niet soud' gaen t'Nassousch geslacht,
En dat de Staten s'Lands ongetroost souden vvesen
jae sonder hooft, oft raed, sulcx hebben sy betracht:
Maer ghelooft sy den Heer en boven al ghepresen,
Die s'Heeren Staten druck soo troulijck heeft ghenesen,
Die het oud verbond heeft vernieut, gemaeckt vvel vast,
En heeft den jongen Held, Graeff Mauritz uytghelesen
Nu vervveckt tot s'Lands dienst en s'Heeren Staten last:
Die hem cloeckmoedich heeft tot des Lands dienst gherast,
Siin edel bloed noch vvaeght, en vvilt voor t'Land sorgh draghen,
Den Spaenschen raed, had daer seer luttel op ghepast,
Die in dees vvreede moord had een seer groot behaghen:
Maer den ghetrouvven God salt haer noch doen beclaghen,
Dat jonck Princelick Kind dat daer in de vviegh lagh,
Salt helpen vvreken noch in sijn bequame daghen,
Betalen sal hy't haer daer hy oock kan oft magh,
O Spaengnen u naeckt vrij noch al te groot gheclagh,
Sulck vverck verdriet den Heer ghy sult den loon ontfangen
In God is onse hoop en troost en al t'verlanghen.
Eynde des tvveden Boecx.
|
|
Auteursrechtvrij