|
| |
Vande vierde Gheschiedenis, de eerste uytcomst.
Baltazar Geerards, Spaenschen-Raed, Inquisitie, Bloed-dorst, Heymelijcken haed.
Hij comt eerst alleen uijt maer de ander drij staen van vers.
TIs met my vveer heel uyt, ick en derfs claer niet vvagen
t'Hert begint my int lijf heel en al te vertzaghen,
Ick ben vervvonnen heel, den moet my nu ontsinckt,
Och vvat soud' ick doch doen, sulcx voor de vverelt stinckt,
Ten mach oock gants niet ziin, tvvaer teghen recht en reden
De boose seyt gaet voort, t'hert seyt vvilt te rugg' treden,
vvant beter is de laet, dan de daed, soo men seyt:
| |
| |
Voorvvaer ick heb miin saeck al qualick overleyt.
Den Heer is veel te vroom, ick latet ondervveghen,
Veel duysent vreesen heb ick nu int lijf ghecreghen,
Angst overvvint my schier, hy moet al nochtans voort:
Niet beter is een man, dan ziin ghegheven vvoort,
Ick hebt te vast belooft, vvat vvil ick al veel segghen,
Sa, Coninck oft niet, vvaer toe al dit overlegghen?
Sa, sa, met eenen moet, ick treed' cloecklijck in huys,
Maer hou, ick ben vervaert, ick hoor' te groot ghedruys,
Hij luijstert aen de deur van het Hoff.
t'Hayr staet my over eynd', ick en derfs niet beginnen:
O het stuck is te quaet, ick verlies schier miin sinnen,
O ongheluckigh mensch, verlaet al dit gheraes,
Vlied doch nu ras van hier, en scheyd'ter uyt ghy dvvaes:
Die u niet en misdoet, laet hem doch in sijn leven.
Niet hoogher ou, ick moet schier van vrees' en angst beven,
Haest u miin lieve Broers, blaest, tis meer dan tijt.
Inqusiici ende Bloed-dorst hebben elck eenen blaes-balck en blasen.
VVy moeten ons best doen, oft ons naeckt groot vervvijt,
Ick blaes al Lucifers ghevveld en al sijn crachten.
Al die oyt vvrochten quaet, vvilt op ons gheblaes achten,
Doet onderstand, oft vvy ziin nu verloren,, al.
Comt Heymelijcken-haet, vreught ick oorboren,, sal,
So ghy ons helpen vvilt, dus laet u nu ghebruycken.
Heijmelijcken haet comt uijt met een toortse al brandende.
Niet langher en vvil ick int doncker ligghen duycken,
Nu kom' ick voor den dagh, tis lang ghenoech ghetoeft.
Sa, sa, tis meer dan tijd dat ghy den roock eens proeft,
| |
| |
Van mijn onsteken vyer, vvant t'heeft al om ghebleken,
Als heymelijcken haet in u hert comt ghestreken,
Gheen stuck het zy hoe svvaer, oft t'sal u dencken licht,
Dit vyer heb ick al claer in Spaingnen lang ghesticht:
Al teghen t'Nederland, en allen des Lands heeren,
Dus Geerards schept nu moet ghy comt tot grooter eeren,
Volbrengt slecht dese daed, en doet naer ons bevel.
vvat feylt my, vvat is my, heel en al ick op svvel,
T'hert keert my in miin lijf, sa, sa, tmoet doch ghedijen:
O Phlips, o Phlips, ghy moeght u nu seer vvel verblijen,
u vyand die ghy vreest, sal comen haest ter doot,
vveest nu in als ghetroost, u hoop die is nu groot,
Tis dees hand, tis dees hand, die het stuck sal bedrijven:
O hoogh-beroemden Prins, nu moet ghy daer doch blijven
Gheen uytstel is daer meer, voldaen is uvven loop:
O Spaenschen Coninck ghy crijght nu heel goeden coop,
Haest onder uvven voet: die ghy niet cond' bedvvinghen,
En ghy gheschoren hoop, ghy moeght nu vrolijck singhen,
den meesten vyand die ghy hebt, comt nu om hals:
Ick ben op hem ghestoort, ick haet hem nu in als,
Des vvil ick ras int hoff vvel stoutelijck gaen treden
Tis misschien miinen dagh-jae mijnen laetsten heden.
Gaet int Hoff vanden Prins.
Is dat voor ons qualick ghestoockt?
En heb ick oock qualijck gheblasen?
die pastey is seer vvel ghecoockt.
Is dit voor ons qualijck ghestoockt?
| |
| |
Siet hoe miin vyer, so lustich smoockt?
Dits eenen Prins van al miin dvvasen.
Is dat voor ons qualiick ghestoockt?
En heb ick oock qualijck gheblasen?
Hoe sal t'volck tieren haest, hoe salt al om gaen rasen,
Het moet nu immers voorts, den vvegh is heel ghelad.
Gheen dinck voor ons so lief, dit is den rechten pad,
Om al dees Kettets quaet, heel om den hals te helpen.
En ick hoop oock nu haest den Bloed-dorst eens te stelpen,
Des gaen vvy sien, dat hy op den haspel past vvel,
Men seght int ghemeyn: dat het eynd draeght den last,, fel.
Gaen in.
|
|
Auteursrechtvrij