|
| |
Vande derde Gheschiedenis, de vierde uytcomst.
Hier comen uijt menichte van Hollanders, ende onder haer: De Steden, en t'Ghemeyn volck.
OCh vvat mach ons vveer hier int Land aenstaende zijn?
vvy sorgen vveer voor Criich, vvy ziin vol angst en pijn
Het gaeter schier te quist, het gaeter schier verloren
Den vyand sorghen vvy sal vveer hier int Land boren:
In Vlaendren, Braband oock, is voorvvaer grooten noot,
Men siet nu seer veel volcx met haest hier int Land vluchten,
De Prins van Parma is int veld met heircracht groot:
des is al ons sorgh, voor veel lijdens en zvvaer suchten
vvant als ons naesten huys brant, moetmen voor t'vyer duchten.
Och God vvat vvaert met ons bedroefde menschen dan?
VVel reden hebben vvy dat daer ons hert schrick van
Huys, hoff, en beesten al, het ginck vveer al te gronde,
Het selfde vyer dat ons eertijden soo verslonde,
Soud' ons vveer maken arm, vvy bleven in den loop,
den selven vyand sterck vvaer van ons te vervvachten
| |
[Folio Fiijr]
[fol. Fiijr]
| |
jae d'oude vvreedheyd van den heelen Spaenschen hoop:
Ons verschrickt vrij daer af alst comt in ons ghedachten:
Het beste is dat vvy ons bevelen in Gods machten.
VVat vvaert dan met ons oock, vvy ginghen heel te niet,
Neeringhe soud' vergaen, ons vvelvaert liep int riet
D'een voor, en d'ander naer, soud moeten hart besueren:
En noch het meest van al dat ons seer soud doen trueren
dat vvy quijt vvaren dan, de stroomen en Zee-vaert:
Och buytens s'lands ist goet den oorloogh t'onderhouvven,
Maer den inlandschen Crijch is die t'hert seer besvvaert:
VVy hebben't vvel beproeft, t'ghedenckt noch Mans en Vrouvven,
d'invvendich vyer, dat doet de mensch te seer benouvven.
Is daer dan gheenen troost voor ons Ghemeynte goet?
die oude cloeckheyt ligt die gants onder de voet!
Soo ist voorvvaer met ons, eylaes, te verr' ghecomen:
Niet beter als tot God troost en toevlucht ghenomen:
hy can ons vvel voorstaen, beschermen vroech en laet,
hy can en vvil ons vvel van allen druck ghenesen,
hy heeft ons lang bevvaert, door sijn cracht en ghenaed',
En sijnen naem moet van ons altijd ziin ghepresen,
vvant hy moet onsen schild, en ons voorvechter vvesen.
VVy hebben onsen Prins, Stadhouder hier van't Land,
Den Franschen Coninck vvord oock versocht om bystand,
De Croon van Engheland en sal ons niet verlaten:
Daer nu ghesonden zijn, des Land ghemeyn Legaten,
Ons eyghen land is sterck, tis vvel bepaelt en vast,
s'Lands Raden ziin al goet, elck een draeght hem vvijselick,
| |
[Folio Fiijv]
[fol. Fiijv]
| |
Op de trou vvelvaerts s'Lands, vvord nu seer vvel ghepast,
Al is des vyands macht en t'ghevveld afgrijselijck,
Denckt onses Gods naem is voor ons altiid prijselijck.
Het meeste dat ons deert is des Spaengnaerts haet,, jaet,
Sijn arghelisten boos, t'moordadich verraet,, quaet,
Daer hy ons al om met so deerliick soeckt te crencken,
T'hert doet ons int lijf vvee, als vvy om Narden dencken,
Siin eyghen Soon en heeft hy gheensins oock verschoon:
Ons sorgh' is dat hy den Prins noch sal doen ombringhen,
vvant moorders vvorden van hem te seer hoogh gheloont,
En edel maeckt hy haer, die bestaen sulcke dinghen,
O goeden Heer en God, vvat sietmen u ghehinghen.
Gaen in.
|
|
Auteursrechtvrij