|
| |
| |
| |
Vande tweede Gheschiedenis, de eerste uytcomst.
Inquisitie, Spaenschen Raed, Bloed-dorst.
Wie sal ick mijn groot leet, en miinen hertsvveer clagen
vvie sal my miinen druck oft den last helpen dragen,
Die ick vvel liide zvvaer, ick leef in groot verdriet,
vvat ick nu loop, oft draef, en helpt het my al niet?
Laet ghy my nu beschaemt, die my eens pleegt te staen by?
Een isser alleen, van hem vvordet aen ghedaen my,
Is ons gheloof nu uyt, helpt niet cracht en ghevveld,
Soeckt doch nu alle raed, en spaert geen list, noch gheld,
Ick kan de vverelt al schier straffen en bedvvinghen,
Heel Spaengnen moet voorvvaer vvel naer miin pijpe singen
Italien houd' ick oock onder miin svvaer jock,
Dit Neerland had ick oock seer geeren aenden block,
Maer een alleen is daer, diet al t'saem can bederven,
Och ginckt naer miinen sin, hy sou haest de dood sterven,
Ick kant niet lijden meer, t'gheen dat hy my aendoet,
Hy maeckt my schier heel dol, hy maeckt my schier vervvoet
Och mocht ick in sijn bloed, miin handen doch eens vvasschen,
Och kond ick hem doch eens naer miinen sin verrasschen,
Ick vvaer ghenesen haest, van dees miin groote smert,
O VVillem van Nassou, och ghy breeckt my miin hert,
Ghy doet ons allen hier in veel benoutheyt leven,
Maer ick hoop u haest eens al uvven loon te gheven.
| |
| |
Och hoe mistroostich heel ben ick nu t'eynden raet,
Steeds overdenck ick by my selven vroeg en laet,
hoe dit Nassousche zaet, heel en al te vernielen:
Ten baet niet tvvaer seer goet dat vvy niet op en hielen,
Tot dat eens desen Prins ghepiinicht vvaer ter dood,
O Spaenschen Coninck kond ghy niet met u macht groot,
Nu eenen Prins int veld, int strijden overvvinnen:
Och my dunckt nu vvel neen, ick moet recht uyt bekinnen,
Des moeten vvy hem selfs eens vallen cloeck aen boort,
En brenghen hem ter dood, met bedroch, list oft moort,
VVaer hy slechts om den hals, ons soud' veel vreuchden naken.
O Spaenschen Raed vvat hebt ghy voor, ontdeckt u saken,
VVy ziinder tvvee die seer vreemd schiinen van bedrijf,
vvy hebben so veel volcx al om ghebracht om't lijf,
vvy ziin doch die den Crijch en veel quaets connen brouvven.
Och daer ghy in svvang ziit, daer ben ick claer behouvven,
vvel hondert duysent ziin door ons ghebracht om hals.
O Spaenschen Raed deur u voortstel seer loos en vals,
Ben ick by heeren veel ghevveest in grooter vvaerden,
Maer ick beclaeg dat dit Land my niet vvilt aenvaerden,
Een is daer alleen, die my breeckt miin hert, en sin,
Tis ons bederf, ons pest, jae tis een Coppe-spin,
vvant al sijn fenijn is voor ons quaet om verdraghen.
VVie hevet u ghedaen, vvilt my sulcx recht uyt claghen.
| |
[Folio Ciijr]
[fol. Ciijr]
| |
Ick sal u helpen doch, ist anders in miin macht.
Och desen Prince van oraingnen hoogh gheacht,
die t'onder heeft ghebracht t'voornemen van duck dalven.
vvy dachten deur hem vvel ons vvonden haest te salven,
Maer de Prins die heeft ons sulcx altemael misset,
Veel ander Heeren kreech ick aerdich fray int net:
die daer haer Vaderland meest hielpen heel verraden,
Met alles vveet ick vvech maer ben alleen beladen,
Hoe dat vvy teghen hem noch sullen legghen aen,
vvaer blijft nu den bloetdorst daer vvy met ommegaen,
Die't ons al doet bestaen, moet vvorghen, moord en branden.
Ba, ba, ick com' u by, en vreest doch voor gheen schanden,
Ick sal u helpen, in nood com' ick u ontrent,
door uvven raed heb ickt doch over al gheschent:
Veel duysent volcx heb ick haer leven hier benomen,
Miin borsten ziin noch vol van al het bloed der vromen,
die door u beyder raed, t'bloed hebben hier ghestort:
daer ghy doch beyde vvoont, moet uvven vyand vort,
Ick uvven bloetdorst vveet die vvel om hals te bringhen,
door d'Inquisici meest die kant so sonderlinghen,
Met eenen quaden grond, en eenen valschen schijn,
Al die de vvaerheyt soeckt, die brengt sy in doods pijn,
Sy vveet haer so fray d'mes op haer keel vvreed te setten,
Ghy Spaenschen Raed vveet oock u mes seer vvel te vvetten
Dattet vvijd ende breed so menich hert doorsnijt,
des stae ick u ten dienst, vvie't leed is, oft vvie't spijt,
Ick uvven bloetdorst sal noch menich mensch doen treuren.
| |
[Folio Ciijv]
[fol. Ciijv]
| |
Maer moet ons dees schand' nu hier in dit Land gebeuren,
Dat desen ons alleen so over het hooft vvast,
Ghy hebter o Bloetdorst alom soo veel verrast,
En moeten vvy in dit stuck alleen beschaemt blijven.
Ick hoop neen, den Bloetdorst kan vvonder noch bedrijven,
Door miinen raed is hy seer veel int vverck ghestelt.
Treurt ghy nu om een, vvaer met dat ghy u doch quelt,
Ghy vveet dat ick u in als ghetrou ben ghebleven,
Ick die tot Parijs t'volck by duysend' nam het leven,
En die den Admirael heb ter dood ghebracht snel,
Meynt ghy dat heel en al vergaen is miin macht fel,
Neen, als ick miin best doe, ick en hebs niet vergheten,
En hy moet daer haest aen, ick derfs my vrij vermeten,
So ghy my slechts in als, als trouvve Broers by staet.
Ghy vveet vvel hoe dat ick soeck altiit vroech en laet,
Den alderbesten raed, om t'Nederland te krincken,
En onder miin jock heel te bringhen is miin dincken,
T'voornemen is nu so, met ghelt, list, oft bedroch,
Al bedriech icker veel, elck een ghelooft my noch
Om miines Conincx vvil, houd my elck hier in eeren,
Och cond ick metter tijd ombrenghen al s'Lands Heeren,
Ick soud' voorts t'Gemeyn volck, vvel houden in bedvvanc.
gheen beter daer toe als ick, ick vveet met vvat ganck,
VVant miin schijn-heylicheyt is daer af recht den meester,
t'Moet doch al voort als vvy beyd' vvel eens ziin ons tvveester,
| |
| |
Elck een moet ons ontsien, ons ghebot gaet ghemeyn,
VVie sulcx oock niet en houd, moet voort tsy groot of cleyn
Ons eyghen Conincx Soon moest onlangs sulcx ervaren,
Den Coninck mocht hem gants int leven niet ghesparen,
Om dat hy t'Nederland vvas al te goeden vrint,
En vvie noch oock niet Rooms Catholiick is ghesint,
Hem en mach geen ghenaed', noch eenich bidden helpen.
Den Bloetdorst die quelt u, ghy soeckt hem claer te stelpen,
En daer om ben ick vrij tot uvven dienst ghereet,
Sa, Sa, soeckt vrij nu raed, ick vvreeck haest al u leet,
Als vvy drij ons best doen, niet en can ons bedroeven,
Maer eer vvy van hier gaen, moet ghy noch claer eens proeven
Van desen miinen dranck, hy sterckt t'hert en ghemoed,
Dvvelck daer is den Kelck van so veel onnoosel bloed,
Dat daer door ons toedoen, so deerliick is vergoten.
Sy drincken alle drij uijt den Kelck.
Gaen vvy dan terstond heen, als drij trou bondghenoten,
VVy moeten yemand haest gaen brenghen op de been,
Die een stout stuck bestae, en ons brengt uyt ghevveen,
Hy moet claer uyt de vvech, die ons doet sulcken spel,, aen,
Daer vvy drij in zvvang ziin, salt al te selden vvel,, gaen.
Gaen in.
|
|
Auteursrechtvrij