|
| |
Vande eerste Gheschiedenis, de tweede uytcomst.
Veel ghevluchte Vlamingen ende onder haer:
Overicheyd, Edel-lieden, t'Ghemeyn volck.
O Heer der Heeren goet, getrouvve god Almachtich,
t'Zijn onse sonden boos, die oorsaec ziin vvarachtich,
Dat vvy uyt Vlaender-land nu moeten vvijken heel,
Dat rijcke graefschap fray, dat overschoon prieel:
Ons, en haer straft de Heer, om onse snoo misdaden,
men siet daer nu gods vvoord gheheel en al versmaden:
Die daer eerst vyerich toe heel vvaren vvel ghesint,
Zijn nu voorvvaer een deel ghevvorden siende blint:
Mits sy het Spaensche jock soo hebben gaen aenvaerden,
En soo verlaten haest gods vvoord so hoogh van vvaarden.
| |
| |
Och vvy verlaten u, o edel schoon landou,
VVaer deur ons hert verflout, en ontsinckt ons van rou,
Hoe vveeldich hebben vvy tot nu in u gheseten,
Iae vander vvieghen af, al onsen tijd versleten,
In veel ghenuchten soet, en onses herten lust,
VVy hebben van ghemoed in u gheleeft met rust:
In vvapens, peerden schoon, vvas daegh'liicx ons behagen,
Al d'land deur gingen vvy met honden lustich jaghen:
des is het scheyden uyt u, al te groote pijn,
Maer alst God so belieft, so moet sulcx nu vvel ziin.
O vlaemsche Steden schoon, vvy moeten u verlaten,
Voortijden vvy in u, in groote neering' saten,
vvy vvonnen heerliick en vvel al ons daegh'liicx brood,
So menich hand-vverck fraey, hielp ons uyt onsen nood,
Iae eenen cleynen stoot, en mocht ons niet hinderen:
Met vreugden leefdent al, vvy, ons vvijfs, en kinderen,
Door t'nerstich vvercken cloeck, is menich vvorden rijck.
VVat isser frayen vond, en vverck noyt desgheliick
In u ghevvracht, jae oock ghevveven en ghesponnen,
Gods vvord' is d'oorsaeck meest, dat vvy niet blijven connen.
Invvoonders onses lands, vvy segghen u voorvvaer,
de leughens sult ghy nu vveer hooren openbaer:
In plaets van vvaerheyt claer, die u daer vvas vercondicht,
Och siet vvat een boos vverck, hoe dat ghy u besondicht:
die daer lichtvaerdich blijft, elck een zijt ghy tot spot,
Ghy verlaet Godes vvoord, ghy verlaet sijn ghebot,
Ghy cond nochtans vvel, voor alsulcken Afgod vluchten,
Maer die daer blijven uyt nood, en om Gods vvoord suchten
| |
| |
Beclaghen vvy vvel seer, elck bidt uyt hertzen grond
Dat god haer troosten vvil, nu en tot aller stond.
O Vlaenderland vvat is u eer yet lang nakende,
In plaets van vrijheyd sult ghy dvvanck ziin smakende,
En uvven vyand sal u altijt ziin ontrent,
En u noch boven al o edel stad van Gent,
VVat sult ghy liiden noch, vvat sult ghy moeten horen:
u vrienden ziin verjaegt, ghy hebt te veel verloren.
Gheluckich ziin sy al die u verlaten eest,
VVant ghy nu vvonen sult met die u haten meest.
In vrijheyd sullen vvy ziin inden naem des heeren,
En ghy sult nu in plaets van Vlaems, Spaens moeten leeren.
O aerbeyds lieden al, die allen d'land door vvoond,
V neering' verliest ghy, den Coopman die u loond
Sal uyt de landen gaen, jae hier en daer vertrecken,
VVy vveten god sal ons vvel neering' vveer vervvecken,
Hier in dit holland schoon, jae al vvaert over al:
Groot jammer ist dat t'volck so verstroyt vvorden sal:
En dat de const sal ziin gheleert van alle menchen,
O Vlaendren ghy verliest, daer ghy om pleegt te vvenschen,
Dats neering', en vvelvaert, die daer helpt groot en cleyn,
Och dat ghy alleen had, vvord over al ghemeyn.
VVy scheyden nu uyt u, mits ghy ons so veracht hebt,
En meer naer ziel verlies, dan d'eevvich goet ghetracht hebt,
Ghy versmaed nu de gheen die vvaren uvven troost:
Het vverck volck veracht ghy nu in den tijd des oost,
T'vvord van u noch beclaegt, eer jaeren veel, of maenden.
Adieu schoon Vlaenderland, vvy ziin nu uyt u gaenden,
| |
| |
In vrijheyd leven vvy, en ghy in groot bedvvanck,
Dat vvy gaen is misschien, voor al ons leven lanck,
Dat vvy nu scheyden doet ons aen veel bitter treuren,
Maer alst God belieft, t'moet in sijnen naem ghebeuren.
O Vlaendren goet en schoon, O over soete lochten,
O West-quartier, daer de Cooplieden van als brochten,
O edel land het schoonst dat de Son oyt bescheen,
Och vvy verlaten u, maer met seer groot gevveen:
vvy dencken voor altiit ist claer dat vvy nu scheyden,
Ons uytcomst sullen vvy in een vreemd land verbeyden,
O Adel s'Lands vvaert vvel, Broers, Susters en Cosijns,
Het lichaem scheyd van u, maer t'hert bliift vol gepijns,
Maer alst so vvesen moet, salt in Gods naem geschieden,
Ons dunckt dat zalich is, om Godes vvoord te vlieden.
VVy die daer hebben in sulck Land in rust gheseten,
vvy die niet hebben van gebreck oft nood ghevveten,
Die moeten nu elck een als ballinck sijn verjaegt
Tis onser sonden schuld, vvy vvorden recht gheplaegt:
Gheen vvonder en ist, dat vvy in een vreemd Land dolen,
Ons Ouders, Vrienden oock, blijft tsamen god bevolen:
vvy gaen naer Holland, en naer Zeeland vvel gherust,
Door ons handvverck vverd meest al onsen nood gheblust,
vvy sullen godes lof nu noch nimmermeer helen
Hy is doch onsen troost, oft vvy bly ziin oft quelen.
|
|
Auteursrechtvrij