Den Dichtstelder, besluytende al het voorgaende.
DOor't haestich vertreck des Draecx vvas 't Criichsvolck beroert,
Duc dalf toogh uyt het Land, den moet vvas hem verloren,
Den Zeekant daer hy doen so langh op had gheloert,
Is hem benomen ras, van den Prins uytvercoren:
Die de Maeght heeft verlost, dat is het Land staet voren,
De banden hy ontbind, in vrijheyd ist ghesteld,
VVel te recht saghmen 'tvolck vreught doen alom orboren
Al vvas s'draecx Crijchsvolc boos, niet heel en al uyt tveld
De Maeght en vvorde niet meer ter dood toe ghequelt:
Dat is het vvreed Placaet, en Inquisici bloedich,
Die lieten voor die tijd, haer cracht en haer ghevveld,
Den Spaenschen raed, seer quaet, en in sijn stuc hoogmoedich
Aensiende den toeval, tot den Prins overvloedich,
Heeft den moed end' bloed-dorst vvel laten sincken haest.
Tot s'Lands hulp en bystand, toont Perseus hem spoedich:
Hy maeckten den draeck claer heel vertzaeght en verbaest,
De Previlegen s'Lands gheheel te niet bynaest.
Die vvorden vveer als voor, spijt vyand onderhouvven,
Al ist dat den Bloed-raed seer leelick tiert en raest,
den Oraingnischen Prins verlost t'Land uyt benouvven:
| |
O belgica vvilt dit doch in u hert doorknouvven,
Denckt om de groote deught die door hem is gheschiet:
Eert het Nassousche huys, dvvelck is vol liefd' en trouvven
Dat t'land verlost heeft uyt sulck' elend' en verdriet,
De Previlegen en de Vrijheyd vvas te niet:
Spaens soud' ghy voor altiit daer hebben moeten leeren,
Men soud' als slaven groot al onder t'vvreed ghebiet,
Als by Scorpioens fel, u hebben sien verkeeren,
VVat vvaert van u ghevveest, vvat vvaert van al u heeren:
Ghy vvaert al min dan yet, bedorven tot den grond,
Des mach elck d'edel huys van Nassou seer vvel eeren
Dat soo veel volcx bevrijd, en opent haren mond,
In vrijheyd des ghemoeds leeft elck tot deser stond:
De vvaerheyd magh elck een, nu stoutlijck openbaren.
Is Perseus lang dood, noch bliift het oud verbond,
Met siet ons tselfde van den Ionghen vvedervaren:
Graeff Mauritz den held, die hem geensins en vvilt sparen,
Voor des lands vvelvaert goet, maer vroegh en spaed' sorg draeght,
Om dit land voor al haer vyanden te bevvaren,
Der Heeren Staten vvil, volght hy vvat haer behaeght,
Die so dickvvils daer heeft sijn edel bloed ghevvaeght,
Iae heeft so menich schoon overvvinning' ghecreghen:
die den vyand selfs meest ghesoght heeft onvertzaeght,
des en magh sijnen loff nimmermeer ziin versvveghen,
Hy draeght den Laurier crans, als overvvinners pleghen:
des den lof, eer, en prijs, moet eevvich tot het end,, zijn,
En sijne vroomheyd, moet de vverelt deur bekend,, zijn.
Eynde des eersten boecx.
|
|
Auteursrechtvrij