|
| |
Vande vijfde Gheschiedenis, de tweede uytcomst.
Perseus, Cassiope, Cepheus, Andromeda, de Maeghden des Lands.
Perseus met de Moeder ende Vader comen uijt.
DEn Draeck en t'volck is vvech, hy is nae sijn gevvesten
Nu vvord de Maegt van my ontbonden voor het lesten
Sy vvord van my verlost, door desen mijnen strijt.
O vromen Ridder cloeck, hoe vvillecome ghy zijt,
En kan thert, noch den mond, te vollen uytghespreken,
Och mijnen liefsten Vriend, van blijschap d'ooghen leken,
Och ick moet u nu doch eens varen om den hals.
Sij soent hem.
Hij geeft hem de hand.
O edel Ionghelinck, vvy dancken u van als,
| |
| |
Soo van jonst, als de daet aen ons met trou bevvesen.
En eeuvveliick moet ghy van ons hier ziin ghepresen,
Dat ghy u bloed voor ons soo trouliick hebt ghevvaeght.
Dit is al tijd verlies, laet ons gaen by de Maeght,
Dat ick haer magh terstont, van de rotz nu ontbinden.
Sij gaen bij Andromeda.
Och, daer comt hy, dat liefst' van al miin goede vrinden,
Tis miin Verlosser, en miin eenich toeverlaet.
Nu hebt ghy ghesien Lief, hoe my ter herten gaet
u verdriet, uvven nood, en banden afgriiselijck,
Een voor al dunckt my dat ick best los maeck priiselijck:
Hij ontbint haer de handen.
u handen vvit en schoon, die nu los ziin en vrij.
Omhelsen moet ick u o held, met herten blij,
Sij soent hem.
Nu ick ghebruiicken kan miin armen, vriend verheven,
Die hier den Zee-draeck hebt uyt dit ons Landt gedreven,
En ons al aenghedaen dees overgroote deught.
Hij ontbindt de voeten.
Nu ziin u voeten los, comt en vveest nu verheught,
O uytvercoren lief, o miin schoon bloem vol trouvven.
O Perseus miin Lief, ick kan my niet onthouvven,
u te soenen eens, die ziit miins hertzen croon,
Sij soent hem noch eens.
Die my nu hebt verlost, die alleen den persoon
ziit, die my hebt beschermt, voor dees seer vvreede beeste.
Andromeda danckt God, die alom is de meeste,
| |
| |
Hy is die den draeck, den Bloethond, heeft neer ghevelt,
En oock u cloeck verstand, dat ons schier heeft ghestelt,
In d'oude vrijheydt goet, als vvy eertiiden vvaren.
VVaer mocht haer cloecker daet ter vverelt openbaren,
Als dese nu vvel is, die ghy hier hebt ghebruijckt:
Miin begeert die is nu, dat ghy u hert ontluijckt,
En seght, vvat vvy u voor dees vveldaet sullen gheven.
Niet anders, dan alleen in rechter trou te leven,
Met u lief dochter schoon, die ick soo heb ghesint.
vvel, vvat seght ghy daer toe, spreect vrij recht uyt mijn kint,
Oft ghy hem oock begeert, in rechter trou t'aenvaerden,
Soud' ick vvel konnen oock yemand in meerder vvaerden
Ghehouden boven hem die my in sulcken nood
Voorghestaen heeft, jae my verlost heeft vander dood,
Och neen, ter vverelt niet, om leven, noch om sterven,
Hy is miin hoop, miin troost, die my vreught doet beerven,
Liefd' en trou comt hem toe, hem en oock anders gheen.
Ick bedanck u dan Lief, ghy staet int hert alleen,
Ghy beyd', vvat seght ghy doch, ist oock u goet behaghen.
VVy anders doch dan u, die soo hebt vvillen vvaghen
u lijf, en edel bloed, tot onsen onderstand,
Voor onse dochter, jae voor het gheheele Land,
Des vvy u moghen vvel voor onsen vader kinnen.
| |
| |
VVie souden vvy voor u meer soecken oft beminnen,
Die ons verlosser ziit, alst metter daet vvel blijckt,
Ick hoop dat onser gheen van rechter trou en vvijckt:
van u o edel held, u daet bliift ons indachtich.
De liefde tot miin Lief, die maeckte my sulcx machtich,
Hij geeft haer de hand ende cust haer.
Die ick blijf hult en trou, nu en tot aller stond:
Daer op so kus ick nu schoon Liefken rooden mond,
Miin trou tot inder dood, sal u altiit ghebeuren.
Oock insghelijcx sult ghy altiit liefd' aen my speuren,
vvant u bevvesen daet, vergheet ick nimmermeer:
Ghy hebt voorvvaer verdient, jae d'alder grootste eer
Diemen aen yemand soud' ter vvereld moghen toonen.
Met goed' liefd' en met trou sal ickt u oock beloonen,
O miin Vriendinne schoon, die vveerdste die daer leeft,
Ick danck u t'samen al, van d'eer die ghy my gheeft:
Maer laet ons allen doch, dees redens nu staken,, hier,
En tsamen al met vreught, ons vvat gaen vermaken,, hier.
VVat bliidschap is daer langs den oever vander Zee,
Hoort t'heel Land verheught, tis vol bliidschap al ree:
Veel vvonders bedriift elck, met uvven lof te singhen:
Des herten vreugth is claer al te quaet te bedvvinghen,
Elck prijst den vromen Held, die ons heeft gemaeckt,, vrij,
En elck so hy best mach, der vreughden feest maeckt,, blij.
Gaen in.
| |
[Folio Giijr]
[fol. Giijr]
| |
Dit lied word int openbaer ghesonghen oft ghespeelt,
| |
[Andromeda was ghebonden]
Op den voijs: Schoon ionckvrou ick moet u claghen.
Schier te niet, bij naer verslondenz
T'hert was haer vertzaeght,
Van den Draeck Duck Dalf boosdadich,
Ghehandelt seer onghenadich,
De Rotz, was wreetheijt gheheeten,
Daer de Maeght aen stond,
Den Draeck was op haer verbeten,
Inquisicj, t'placcaet bloedich,
Daer met de Maeght seer saechtmoedich
Wt den huijse van Nassouwen,
Hij is haer te hulp ghecomen,
Om te beschudden den Vromen,
Verheught u allen u daghen
Dat den Held hem wilde waghen,
Voor elck, groot en cleijn:
Van den Prince van Draengnen
Van den Draeck, die quam uijt Spaengnen
| |
[Folio Giijv]
[fol. Giijv]
| |
Graaff Mauritz, Prince gheboren,
Hij staet tzand ghetroulijck voren,
Loff, prijs, moeten wij hem gheven:
In vrijheijt wij door hem leven,
|
|
Auteursrechtvrij