Bloedtest

[p. 49]

Mirakel

je dacht dat je het weg kon dragen
zoals anderen hun huisdier begraven
ergens in de tuin achter je huis

na een tijdje begin je het te voelen
als behorend tot je bestaan. Uit een traan
groeit een wezen. De holte wordt weefsel
het verlies wordt vlees. Transsubstantiatie
waarin je moet geloven

de gedachte aan wat is vergaan
wordt een apart orgaan
in je lichaam. De transplantatie
geschiedde niet terwijl je heimelijk
wegzonk in een narcotische slaap

aan de operatietafel kleeft geen bloed
het mirakel is maar moeilijk te aanvaarden
je zegt: ‘het is alsof het altijd al...’

het leven gaat gewoon zijn gang