Wilhelmina Drucker en de schandaalroman George David

VI.

De man, dien Thérèse op eene van hare gewone avondwandelingen had leeren kennen, was iemand van ruim vijftigjarigen leeftijd, destijds een der bekendste typen uit Amsterdam.

Welke man van zaken, hetzij koopman of bankier, hetzij winkelier of handelaar, kende dien man niet met zijn intéressant, eenig gelaat, met zijn buitengewoon, reeds grijs, krullend haar, met zijne zware edele wenkbrauwen, zijne doordringende schitterende oogen, zijn zonderlingen, eenigszins valschen mondtrek? Wie, zeggen wij, in Amsterdam kende niet dien man met zijn eenigszins gebogen hoofd, zijne rechterhand steeds in zijne borst houdende, altijd in diepe gedachten verzonken?

Nogmaals vragen wij: wie kende niet dat type van het oude Israëlisme, dien man met zijn genialen kop, dien geldman bij uitnemendheid, dat genie in geldzaken, dien beroemden gierigaard?

Welke geldman in Nederland had niet wel eens een bezoek gebracht aan dat rekengenie?

Welke effectenhandelaar had niet dien man voor zijne ronde tafel zien zitten schrijven, met eene angstvalligheid zijne pen latende gaan, alsof zijn avondmaaltijd betaald moest worden van de letters, die hij dien dag gezet had; de regels tellende, die hij ieder uur schreef, opdat hij het eene uur niet minder zou doen dan het andere, den bezoeker verwijtende, dat hij hem zijn kostbaren tijd ontroofde, altijd hetzelfde onderwerp behandelende, geld en nog eens geld.

Die man met zijn millioenen schats, die een gescheurden chambrecloack droeg, en op een stoel zat waarvan het overtrek aan lappen hing, die man met de teenen door zijne pantoffels; bijna niet etende om toch altijd dat vermogen te vergrooten, des avonds bij een klein olielampje tellende, of hij het ballonnetje dat jaren stuk was, ook door een nieuw zou vervangen; die man, wij moeten hem een naam geven en zullen hem Mijnheer Plucker noemen.

In 1830 tijdens den strijd tusschen Nederland en België hierheen gekomen, wist niemand met juistheid iets omtrent de afkomst van den heer

[p. 43]

Plucker te zeggen: slechts dat hij Duitscher en Israëliet was, meer niet.

Niemand kende zijne familie of betrekkingen, niemand wist iets van zijne jeugd te vertellen, en hij zelf lichtte nooit een tipje van de sluier op, die over zijne jeugd hing. Die eerste vijf en twintig jaren zijns levens waren een mystère.

Van waar was hij hierheen gekomen?

Men wist het niet.

Wie had hem het eerst in de effectenwereld zulk een groote plaats doen innemen?

Niemand kon het zeggen.

Was er een tweede Deucalion op aarde gekomen en had hij hem op Amstels beurs geworpen? Wat er van zij, zijne geschiedenis na zijne komst in Holland, kende bijna ieder, men wist dat hij een aanzienlijk fortuin vergaard had, maar er weinig gebruik van maakte, zoo weinig zelfs, dat allerlei anecdotes rond gingen over zijne zuinigheid; in eene dezer vertelde men, dat hij na zelf slappe thee met een stukje brood genuttigd te hebben, zijne huisbewaarster in de kamer riep en haar raadde de bladen te droogen, daar ze dan nog zeer bruikbaar waren. Eene andere luidde, dat hij, na eenige heeren bij zich gehad te hebben, dezelfde vrouw aanbeval de overgeblevene eindjes sigaar stuk te knippen, daar ze dan zeer dienstig waren voor haren man om in een pijp te rooken.

Wij behoeven zeker niet te verzekeren dat hij zelf zich de weelde van sigaren niet veroorloofde. Wat er van waar zij, zijn ontbijt bestond uit niets dan uit het bovenvermelde, en zijn diner uit aardappelen, een stukje vleesch, en een weinig groenten, altijd als die zeer goedkoop waren, zonder boter, daar hij dit verregaande overdaad noemde.

Ook wist men, dat hij eenige jaren na zijne komst alhier eene vrij ernstige betrekking met een jong meisje van fatsoenlijke burgerfamilie had aangeknoopt, en dat die vrouw kinderen had.

Even als voor ieder was hij ook voor die vrouw en kinderen zeer gierig.

Dat was de man, met welken Thérèse Taamme in kennis kwam.