[De geestesvrijheid is een dierbaar goed]
De geestesvrijheid is een dierbaar goed
Een staat die meningsuitingen verbiedt
Maakt onverholen misbruik van zijn macht
Dit staat ons tegen, waar het ook geschiedt
We weten toch, welk lot degenen wacht
Die desondanks hun mening durven uiten
Gepeupel gooit soms boeken in de gracht
Zo treedt het heldendom dus ook naar buiten
Hoe lager strafmaat hier, hoe groter moed
Verdrukt, zo noemt zich graag de minderheid
Waardoor censuur alvast wordt ingeleid
Ten tijde van de uitzending over censuur was het nog kort geleden dat een groep jongeren (zo kan men bloeddorstige ratten ook aanduiden als ‘een groep knaagdieren’) binnendrong in het gebouw van de Zuidafrikaanse Vereniging.
Het was hun om de bibliotheek te doen. Toevallig kon deze niet bijzonder representatief voor het apartheidsrégime worden genoemd en voerde ze werken die daarginds verboden zijn - alsook zeldzame boeken uit de 17e en 18e eeuw, toeristische en andere informatie, de Winkler Prins Encyclopedie enzovoort.
Dit alles werd in de gracht gegooid.
Is er een mentaal verschil tussen de Moslims die de bibliotheek van Alexandrië aan het vuur prijsgaven, de Christenen die in Mexico ‘opruiming hielden’, de nazi's met hun boekverbrandingen, de hervormers van Pol Pot... en deze ‘groep jongeren?’ De vraag is rhetorisch.
De actie was overigens een groot succes. De boeken deden niets terug. Zo blijkt maar weer wat een goede courage vermag.
Auteursrechtelijk beschermd