[Methoden om gezamenlijk te eten:]
Methoden om gezamenlijk te eten:
Er is de agape, het liefdemaal
Vol wijding, en bepaald geen haute cuisine
't Symposion van Plato - cerebraal
Maar tevens rijk aan zingenot misschien-
En dan Trimalchio's dure vreetpartij
Er mag dan veel veranderd zijn sindsdien
Toch - zulke disgenoten kennen wij:
Asceten en aestheten en proleten
De geest oogt wel wat beter dan de buik
Maar kunst is kunst, en eten is gebruik
Eten en literatuur. Denis Diderot, de grote encyclopédiste, stierf aan het eind van een maaltijd. Nu was hij al sukkelende, en te oordelen naar de gravure had het menu niets lucullisch. De literatuur dist ons echter hier en daar taferelen op die waarlijk culinaire ontucht zijn.
Spektakel nodigde luisteraars uit om eetliteratuur te sprokkelen, en er kwam heel wat binnen. Van Rabelais uiteraard, en Petronius, maar gelukkig ook van minder schaamteloze beschrijvingen. De meest geciteerde bron was Louis Couperus (1863-1925, mocht u het willen weten), een geschoolde tafelaar maar absoluut geen slemper.
De beeldende kunst offreert ons ook een heel scala, van overdaad tot Laatste Avondmaal. En wat de film betreft - heeft u La grande bouffe gezien? Of de erotisch geladen schranspartij in Tom Jones? En als ander uiterste: wie herinnert zich niet het verfijnde peuzelen, door Charlie Chaplin, van een schoenzool in The Gold Rush?
Auteursrechtelijk beschermd