[Hé, kijk eens aan! Daar heb je Chlebnikoff!]
Hé, kijk eens aan! Daar heb je Chlebnikoff!
Velemir Chlebnikoff, precies ja, juist!
Hij is het zelf! Wie had dat ooit gedacht!
Wat leuk dat die ons pad vanavond kruist!
Dit is, mag ik wel zeggen, onverwacht!
En helemaal uit Rusland - nou, da's ver!
Hoe heeft men dat zo voor elkaar gebracht!
Zo'n man van vraag niet hoeveel jaren her!
U vraagt of ik verrast ben... Nu en of!
Heeft u hem nooit gelezen? Kijk eens aan!
Ik had nog nooit gehoord van zijn bestaan
Afwezigheid van regen garandeert geen zonneschijn. Wie net bij de tandarts vandaankomt is niet per definitie gezond. Het einde van een despoot brengt geenszins automatisch vrijheid tot stand. Toch trapt men er steeds weer in. ‘Onder Amin (de Shah, Allende, de koloniale overheersing) zijn we ongelukkig, dus zonder die gesel zullen we gelukkig zijn.’
Na het voor velen onbarmhartige régime van Nicolaas II geloofden o.a. kunstenaars dat ze ongehinderd, ja zelfs aangemoedigd door de Staat de rest van hun leven zouden doorbrengen. Een tijdlang was dat ook het geval: elke nieuwe dictatuur moet zich aanvankelijk indekken en inwerken, en in Rusland duurde het jaren voordat het partijapparaat onder Stalin de dienst volledig kon uitmaken. Tijdens die verwarrende, enigszins utopistische overgangsperiode kon Velemir Vladimirovitch Chlebnikov (1885-1922) naar hartelust woorden ontdoen van hun functie en hun een eigen magische hoedanigheid ‘teruggeven’. Met zijn futurisme en zijn ‘naakte’ woorden maakte hij enige school. Er mocht toen ook onbegrijpelijk geschilderd worden. Maar eerlijk, althans socialistisch-realistisch, duurt het langst.
Auteursrechtelijk beschermd