|
| |
U
U, f. Vingt-et-unième lettre de l'alphabet. U, m.
U, pron. pers. Dat. et Acc. de Gij. Vous, à vous; toi, à toi, te.
Uchtend, etc. v. Ochtend, etc.
UE, UEdele, abréviation de Uwe Edelheid, Votre Honneur. || Vous, à vous.
Ui, m. O(i)gnon, m., ciboule, f. Vol als een ui, plein comme un oeuf, bondé. || Plaisanterie, f. Uien tappen, conter des farces. Uiachtig, adj. Qui tient de l'ognon. || Qui aime les ognons. Uien, v.a. Assaisonner avec des oignons. Uienbed, n. Oignonière, f. Uienloof, n. Fane d'oignon, f. Uiens(a)la(de), f. Salade d'oignons, f. Uiensaus, f. Sauce aux oignons, sauce Robert, f. Uiensoep, f. Soupe à l'oignon, f. Uientapper, m. Farceur, celui qui débite des plaisanteries, m. Uienzaad, n. Graine d'oignons, ognonette, f. Uienplant, f. Plante d'oignons, f.
Uier, m. Pis, trayon, m. || Mamelle de la vache, f. Uierpok, f. Pustule f. au pis des vaches.
Uieschil, f. Pelure d'oignon, f. Uiig, adj. Amusant, facétieux.
Uil, m. Hibou, chat-huant, m., chouette, f. Dom als een u-, bête comme une oie. Hij is gezien als een u- onder de bonte kraaien, tout le monde se moque de lui. Uilen naar Athene dragen, porter de l'eau à la fontaine. || (Mar.) Eenen u- vangen, faire chapelle. || (fig.) Benêt, nigaud, m. || Malandre, f., endroit pourri, m. Uilaap, m. Macaque, m. Uilachtig, adj. Qui tient du hibou. || v. Uilig. - Uilebord, n.
● Uit de hand verkoopen, vendre de la main à la main.
Jeu de hibou, m. || (Mar.) Chouquet du mât de beaupré, m. Uileklauw, m. Griffe de hibou, f. Uilekop, m. Tête de hibou, f. Uilennest, n. Nid de hiboux, m. Uilenoog, n. OEil de hibou, m. Uilenvlucht, f. Crépuscule du soir, m. Uilenspiegel, m. Espiègle, loustic, m. Uileveer, f. Plume de hibou, f. || (Bot.) Malandre, f. Uil(eveer)ig, adj. Chancreux, pourri. Uil-e kwast, malandre, f. Uilskop, m., -kuiken, n. (fig.) Benêt, sot, nigaud, jocrisse, m. Uiltje, n. Petit hibou, m., noctuelle, f. || (pop.) Een u- vangen, faire sa sieste.
Uit, prép. De, hors de, par, à Hij is uit de stad, il est hors ville. Uit het huis gaan, sortir de la maison. Uit het raam kijken, regarder par la fenêtre. Uit de hand vallen, s'échapper de la main. || (fig.) Hij is nooit uit mijn oog, je ne le perds jamais de vue. Uit het oog verliezen, perdre de vue. Iemand uit de hand houden, défrayer q. Voor iemand uit den weg gaan, céder le pas à q. Uit het geheugen, de mémoire, de tête. Uit den brand helpen, tirer d'embarras. Uit werken gaan, aller travailler. Uit den tijd, uit de mode, démodé, hors de mode. Uit alle macht, de toutes ses forces. Uit haat, par haine. Uit gebrek aan geld, faute d'argent. Uit achting, par respect. Bestaan uit, se composer de. Uit het lid, déboîté, disloqué, démis. Uit een glas drinken, boire dans un verre. || (fig.) Uit twee monden spreken, avoir deux paroles. Uit zijne oogen kijken, regarder bien. || -, adv. Het vuur is uit, le feu est éteint. De kerk is uit, la messe est finie. Mijn broeder is uit, mon frère est sorti.
| |
| |
Het is uit met hem, c'en est fait de lui. De flesch is uit, la bouteille est vide. Op iets uit zijn, méditer, rechercher, briguer qc. Jaar in jaar uit, tous les ans. Uitademen, v.a. Respirer. exhaler. Den laatsten snik uit-, rendre l'âme. || -, v.n. Expirer. Uitademing, f. Expiration, exhalaison, f. Uitbaggeren, v.a. Curer, draguer. Uitbakenen, v. Afbakenen. - Uitbakken, v.a. Cuire assez. Uitbaliën, v.a. Vider avec un baquet. Uitbannen, v.a. Bannir, exiler. Uitbanning, f. Bannissement, m. Uitbarsten, v.n. Faire explosion, éclater, crever. In lachen uitb-, éclater de rire. In woede uitb-, entrer en fureur. In tranen uitb-, fondre en larmes. Uitbarsting, f. Explosion, éruption, f. Uitbazuinen, v.a. Publier à son de trompe; (fig.) publier, divulguer. Uitbeelden, v.a. Représenter, dépeindre. Uitbeelding, f. Représentation, f. Uitbeeldsel, n. Représentation, image, f. Uitbeenen, v.a. Désosser. Uitbeitelen, v.a. Ciseler, tailler au ciseau, refouiller, creuser au ciseau. Uitbellen, v.a. Publier par la ville. || Éveiller à coups de sonnette. Uitbersten, v. Uitbarsten. - Uitbesteden, v.a. Mettre en pension. || v. Aanbesteden. - Uitbesteding, f. Mise en pension, f. || v. Aanbesteding. - Uitbetalen, v.a. Débourser, payer. Uitbetaling, f. Payement, m.
Uitbetten, v.a. Bassiner. Uitbeuren, v.a. Soulever hors de. Uitbezemen, v.a. Gourmander, tancer vertement. Iemand de deur uitb-, chasser q. par des réprimandes. Uitbidden, v.a. Achever une prière, finir de prier. Uitbiechten, v.a. Confesser tout. Uitbijten, v.a. Arracher avec les dents. Een tand uitb-, se casser une dent en mordant. || Enlever par un corrosif. || Een schip uitb-, rompre les glaces autour d'un vaisseau. || -, v.n. Perdre sa couleur par l'effet d'un corrosif. Dat schortje is uitgebeten, ce tablier a déteint. Uitbijter, m. (fig.) Bourru, m. || Souffre-douleur, m. Uitbikken, v.a. Regratter. Uitbillen, v.a. Piquer. Uitbinden, v.a. Mettre (le papier) en rames. Uitbindsel, n. Papier d'emballage, m. Uitblaren, v.a. v. Uitbazuinen et Uitschreeuwen. - Uitblazen, v.a. Faire sortir (ou) exhaler en soufflant. Den laatsten adem uitb-, rendre le dernier soupir. || Een ei uitb-, souffler un oeuf. || Souffler, éteindre en soufflant. || -, v.n. Reprendre haleine. Uitbleeken, v.a. Faire disparaître par le blanchissage. || -, v.n. Se blanchir. Uitblijven, v.n. Tarder à venir, rester dehors, se faire attendre. De hulp bleef te lang uit, le secours arriva trop tard. Zijne koorts is uitgebleven, sa fièvre a cessé, l'a quitté. || Faire défaut, manquer, être omis. Uitblijver, m. Retardataire, celui qui s'attarde. Uitblijving, f. Absence, négligence à venir, f.
Uitbliksemen, v.a. Lancer comme la foudre. || -, v.n. Cesser de faire des éclairs. || (fig.) Cesser de jurer. Uitblinken, v.n. Briller d'un éclat supérieur, surpasser en éclat. || (fig.) Surpasser, exceller. Uitbloeden, v.n. Perdre tout son sang. || Cesser de saigner. Uitbloeien, v.n. Cesser de fleurir. Uitgebloeide schoonheid, beauté passée. || (Chim.) S'effleurir. Uitbloeiing, f.
● Iemand de deur uitbliksemen, flanquer quelqu'un à la porte.
Efflorescence, f. || Fin de la floraison, f. Uitblusschen, v.a. Éteindre. || (fig.) Étouffer. Uitblussching, f. Extinction, f. Uitboegseeren, v.a. Remorquer hors. Uitboeken, v.a. Décharger un registre. Uitboenen, v.a. Enlever avec un frottoir, ôter. || (fig.) Iemand de kamer uitb-, mettre q. à la porte. Uitboeren, v.n. Abandonner l'agriculture. Uitboetseeren, v.a. Représenter en bosse (ou) en relief. Uitboetseering, f. Action de représenter en relief, f. || Ouvrage en bosse, m. Uitboezemen, v.a. Exhaler (des plaintes), épancher, exprimer. Uitboezeming, f. Effusion, f., épanchement, m. Uitbonzen, v.a. Jeter dehors. Uitboomen, v.a. Faire sortir au moyen d'un croc. Uitboren, v.a. Creuser, forer, percer. || Aléser un canon. Een gat verder uitb-, fraiser un trou. Uitboring, f. Forerie, f., alésage, m. Uitborgen, v.n. Vendre à crédit, donner crédit. || -, v.a. Ruiner en abusant du crédit. Uitborrelen, v.a. (pop.) Vider. || -, v.n. Jaillir en bouillonnant, rejaillir. Uitborreling, f. (pop.) Action de vider, f. || Rejaillissement, bouillonnement, m. Uitborstelen, v.a. Brosser proprement. || (fig.) Tancer, réprimander. Uitborsteling, f. Époussetage, m. || Réprimande, f. Uitbotten, v.n. Bourgeonner. || (fig.) Paraître. Uitbotting, f. Bourgeonnement, m. Uitbouw, m. Construction en saillie, f., pavillon, m. Uitbouwen, v.a. Prolonger une construction, agrandir. || (Agric.)
Épuiser. || -, v.n. Finir de bâtir (ou) de labourer. Uitbouwing, f. Épuisement (du sol), m. || Agrandissement, prolongement, m. Uitbouwsel, n. Agrandissement, m., annexe, f. Uitbraak, f. Évasion, f. Uitbraaksel, n. Vomissement, m.; (pop.) dégobillis, m. Uitbraden, v.a. Bien rôtir. || (fig.) De boter uitb-, bien régaler ses convives. Hij braadt er de boter uit, il abuse de la permission. Uitbraken, v.a. Vomir, rendre. Uitbraking, f. Vomissement, m. Uitbranden, v.a. Creuser par l'action du feu. Een bijenkorf uitb-, flamber une ruche. || Nettoyer par le feu. Een kanon uitb-, flamber une pièce. Pijpen uitb-, recuire des pipes. || (Chir.) Cautériser. || -, v.n. Être détruit par le feu. || S'éteindre. Uitbrander, m. (fig.) Verte réprimande, f. Uitbranding, f. Destruction par le feu, cautérisation, action de flamber, etc., f. Uitbreiden, v.a. Déployer, étendre, développer. || Agrandir, élargir. || Amplifier, paraphraser. || -, (Zich), v. réfl. S'étendre, se développer, se déployer. || (fig.) S'agrandir, se répandre, se propager. Uitbreider, m. Amplificateur, exagérateur, m. Uitbreiding, f. Extension, f., développement, agrandissement, m. || (fig.) Amplification, f. Uitbreien, v.a. Tricoter jusqu'au bout. || -, v.n. Die wol breidt goed uit, cette laine dure longtemps. Uitbreken, v.a. Enlever, arracher en cassant. Een huis uitb-, démolir une maison
à l'intérieur. || (fig.) Tijd uitb-, ménager quelques instants de loisir. || -, v.n. Percer, se faire jour. || Éclater. De oorlog breekt uit, la guerre éclate. Het zweet brak hem uit, la sueur l'inonda. || S'évader. Uitbreking, f. Action d'arracher, f. || Évasion, f. || Éruption, f. Uitbrengen, v.a. Transporter,
| |
| |
amener dehors. De sloep uitb-, mettre la chaloupe à la mer. Een anker uitb-, allonger une ancre. Een schip uitb-, mener un vaisseau au large. || Faire connaître, exprimer. Verslag uitb-, faire rapport. Zijne stem uitb-, émettre son vote. || Divulguer. Uitbrenger, m. Délateur, m. Uitbrenging, f. Action d'amener dehors, f. || Délation, déclaration, f. Uitbrengster, f. Délatrice, f. Uitbroeden, v.a. Faire éclore, couver. || Faire pousser dans une couche. || Échauder (un tonneau). || Machiner. || -, v.n. Cesser de couver. Uitbroeding, f. Action de couver, éclosion, f. Uitbroedsel, n. Couvée, f. || (fig.) Engeance, f. Uitbroeien, v.a. Échauder, laver à l'eau bouillante. Uitbroeiing, f. Action d'échauder, f. Uitbrokkelen, v.n. S'effriter. Uitbrommen, v.a. Publier, dire avec emphase. || -, v.n. Cesser de grommeler. || Se vanter. Uitbrommer, m. Vantard, m. Uitbrullen, v.a. Exprimer en hurlant (ou) par des rugissements. Zijne woede uitb-, hurler de rage. || -, v.n. Cesser de hurler. Uitbuien, v.n. Cesser de venter, de pleuvoir, etc. Uitbuigen, v.a. Plier (ou) courber en dehors. Uitbuilen, v.a. Bluter, tamiser. Uitbuiten, v.a. Exploiter. Uitbulderen, v.a. Crier d'une voix de tonnerre. Het tegen iemand uitb-, fulminer contre q. || -, v.n. Cesser de tempêter. Uitbundig, adj. Excellent. || Excessif. || -, adv. Excellemment. || Excessivement, amplement. Uitbundigheid,
f. Excellence, f. || Excès, m. Uitbuurt, f. Hameau éloigné, m. Uitcijferen, v.a. Calculer, supputer. || (fig.) Découvrir, imaginer. Uitcijfering, f. Calcul, m., supputation, f. || (fig.) Découverte, f. Uitdaagbrief, m. Cartel, m. Uitdagen, v.a. Défier, provoquer (en duel). Uitdager, m. Provocateur, m. Uitdaging, f. Défi, cartel, m., provocation, f. Uitdagingsbrief, m. Cartel, m. Uitdampen, v.n. S'évaporer, s'exhaler. || Cesser d'évaporer. || -, v.a. Faire évaporer, exhaler. Uitdamping, f. Exhalaison, évaporation, f. Uitdeelen, v.a. Distribuer, répartir, partager. Uitdeeler, m. Distributeur, dispensateur, répartiteur, m. Uitdeeling, f. Distribution, répartition, f., partage, m. Uitdeelster, f. Distributrice, dispensatrice, f. Uitdelgen, v.a. Exterminer, extirper, détruire. || Amortir (une dette). Uitdelger, m. Exterminateur, m. Uitdelging, f. Extermination, destruction, f. || Amortissement, m. Uitdelven, v.a. Vider en creusant. || Déterrer, bêcher, creuser. Uitdelving, f. Creusement, m. || Déterrement, m. Uitdenken, v.a. Imaginer, inventer, controuver, forger. Uitdeuken, v.a. Ôter les bosses. Uitdienen, v.a. Achever son service. Zijn tijd uitd-, finir son terme (de service). || -, v.n. Devenir superflu, avoir fini. Dat heeft uitgediend, cela a fait son temps. Hij heeft bij mij uitgediend, je ne veux plus entendre parler de lui. Uitdiepen, v.a. Approfondir, curer.
Uitdieping, f. Approfondissement, curage, m. Uitdijen, v.n. S'enfler, s'étendre, devenir plus grand. Uitdijing, f. Expansion, f., développement, m. Uitdoen, v.a. Mettre bas, ôter. || Effacer, rayer, biffer. Eene vlak uitd-, enlever une tache. || Souffler, éteindre. || Amortir (une
● Hij heeft zijnen tijd uitgebromd, il a fini son temps de détention.
dette). Uitdoezelen, v.a. Estomper. || -, v.n. Se noyer, se brouiller dans l'obscurité, etc. Uitdompen, v.a. Éteindre (avec un éteignoir). Uitdonderen, v.n. Cesser de tonner. || (fig.) Cesser de tempêter, etc. || -, v.a. (pop.) De deur uitd-, flanquer à la porte. Uitdooven, v.a. Éteindre, étouffer. || -, v.n. S'éteindre. Uitdooving, f. Extinction, f. Uitdoppen, v.a. Écosser. Uitdorschen, v.a. Battre (le blé). || -, v.n. Cesser de battre en grange. Uitdorsching, f. Battage, m. Uitdossen, v.a. Habiller, parer. Uitdossing, f. Parure, toilette, f. Uitdraagster, f. Revendeuse, fripière, f. || Porteuse, f. Uitdraaien, v.a. Faire sortir en tournant, arracher en tournant. || Dévisser. || Fermer le robinet. Het licht uitd-, éteindre la lumière (en baissant la mèche). || Creuser autour. || (fig.) Zich ergens uitd-, se tirer d'affaire. || -, v.n. Aboutir à, se réduire à. Waarop zal dat uitd-? par où cela finira-t-il? Uitdraaiing, f. Action de dévisser, d'éteindre, f. Uitdragen, v.a. Porter dehors. || (Méd.) Porter jusqu'au terme de la grossesse. || (fig.) Rapporter, divulguer. Uitdrager, m. Revendeur, fripier, m. Uitdragerij, f. Friperie, f. Uitdragerswaar, f. Marchandise de revente, f. Uitdragerswinkel, m. Boutique de revendeur, friperie, f. Uitdraven, v.n. Sortir au trot. || Cesser de trotter. || (fig.) Parler d'un ton emphatique. Uitdrijven, v.a. Faire sortir, chasser, expulser, faire
évacuer. || Bosseler, ciseler. || (Impr.) Chasser, espacer. || -, v.n. Sortir en flottant. Uitdrijvend, adj. (Méd.) Expulsif, évacuant. Uitdrijver, m. Celui qui chasse, expulseur, m. Uitdrijving, f. Expulsion, f. || (Med.) Expulsion, évacuation, f. Uitdringen, v.a. Mettre dehors. || (fig.) Supplanter. Uitdrinken, v.a. Vider. Uitdrogen, v.a. Sécher, dessécher, tarir. || Essuyer en dedans. || -, v.n. Se tarir, se sécher. Uitgedroogd schip, navire ébaroui. || Maigrir. Uitdrogend, adj. Dessiccatif. Uitdroging, f. Dessèchement, tarissement, m. || (Chim.) Exsiccation, dessiccation, f. || (Méd.) Dessiccation, atrophie, f. Uitdropp(el)en, uitdruipen, v.n. S'égoutter, dégoutter. Uitdruiping, f. Égouttement, m. Uitdrukkelijk, adj. Exprès, précis, catégorique, formel. Uitdr-e woorden, termes formels. || -, adv. Expressément, formellement. Uitdrukkelijkheid, f. Précision, f. Uitdrukken, v.a. Exprimer, presser. || (fig.) Exprimer, représenter. || Dire, énoncer, émettre, exprimer. || (Impr.) Imprimer, empreindre. || -, (Zich), v. réfl. S'exprimer, s'énoncer. Uitdrukking, f. Pressurage, m. || Expression, locution, f., terme, m. Spel vol uitdr-, jeu très expressif. Uitdruksel, n. Pressis, jus exprimé, m. Uitdruppelen, v. Uitdruipen. - Uitduiden, v.a. Expliquer, décrire, indiquer. Uitduiding, f., uitduidsel, n. Explication,
description, interprétation, f. Uitdunnen, v.a. Éclaircir. Hout uitd-, amaigrir du bois. Uitdunning, f. Action d'éclaircir, f., amaigrissement, m. Uitdunsel, n. Herbes, etc. qu'on arrache en éclaircissant, f. pl. Uitduwen, v.a. Pousser dehors. Uitdweilen, v.a. Essuyer avec un torchon. || (Mar.) Fauber- | |
| |
ter. Uiteen, adv. L'un hors de l'autre, séparement. Uiteenbarsten, -bersten, v.n. Se crever, se disjoindre en crevant. Uiteendoen, v.a. Séparer. || Expliquer. Uiteendrijven, v.a. Disperser. Uiteengaan, v.n. Se disperser, se séparer. Uiteengooien, v.a. Séparer, disperser. Uiteengroeien, v.n. Se séparer en croissant. Uiteenhouden, v.a. Distinguer, ne pas confondre. Uiteenjagen, v. Uiteendrijven. - Uiteenloopen, v.n. Se disperser, se débander. || Diverger, ne pas s'accorder. Uiteenloopend, adj. Divergent. Uiteennemen, v.a. Démonter, défaire. Uiteenrollen, v.a. Dérouler. Uiteenslaan, v.a. Disjoindre, disperser. Uiteensmijten, v. Uiteengooien. - Uiteenspatten, v.n. Tomber en éclaboussant, éclater. Uiteenspringen, v.n. Se séparer, éclater, faire explosion. Uiteenstuiven, v.n. Se disperser. Uiteentrappen, v.a. Séparer (ou) disjoindre à coups de pieds. Uiteenvallen, v.n. Se disjoindre en tombant. || Tomber en décrépitude. Uiteenvliegen, v.n. Se séparer en volant. || Sauter en l'air.
Uiteenwerpen, v. Uiteengooien. - Uiteenzetten, v.a. Placer séparément, écarter. || (fig.) Exposer, expliquer. Uiteenzetting, f. Action de mettre séparément. || (fig.) Développement, m., explication, f. Uiteggen, v.a. Ôter avec la herse. Uiteinde, n. Extrémité, f., bout, m., pointe, f. || Fin, issue, f. || Fin, mort, f. Uiten, v.a. Exprimer, proférer, énoncer, émettre. || -, (Zich), v. réfl. S'exprimer, se prononcer. Uitenteren, v.n. (Mar.) Brancher. Uitentreuren, adv. Très longtemps. Uiterbuurt, f. Quartier éloigné, faubourg, m. Uiteren, v.a. (Taill.) Rentraire. Uiterlijk, adj. Extérieur, externe, extrinsèque. Naar den uit-en schijn te oordeelen, suivant les apparences. || -, adv. Extérieurement. || Au plus tard. || -, n. Extérieur, dehors, m., apparence, f. Uiterlijkheid, f. Extérieur, dehors, m., apparence, f. Uitermate, adv. Outre mesure, excessivement, extrêmement. Uiterst, adj. Le plus éloigné, final, extrême. Van het uit-e gewicht, de la plus haute importance. In den uit-en nood, au comble de la détresse. || Dernier. Uit-e wil, volonté dernière, f., testament, m. In het uit-e geval, à la dernière extrémité. Uiterste, n. Fin, extrémité, f. || (fig) Het uitwagen, tenter l'impossible. Ten uit-, au plus tard, à l'extrémité, extrêmement. Tot uit-n
vervallen, tomber dans l'excès. Tot het uit-brengen, réduire à la dernière extrémité. Uiterste-wilmaker, uiterste-wilbeschikker, m. Testateur, m. Uiterton, f. Dernière bouée, f. Uiterwaard, f. Terre entre la digue et la rivière, f. Uiteten, v.a. Vider. || Ronger. || (fig.) Appauvrir q. en mangeant tout son bien. Uiteter, m. Celui qui vide en mangeant, celui qui mange en ville. Uitetsen, v.a. Graver à l'eau-forte. Uitetteren, v.n. Se purifier par la suppuration. Uitflappen, v.a. (fig.) Dire inconsidérément, lâcher. Uitflapper, m. Étourdi, m. Uitfluiten, v.a. S ffler, huer. Uitfluiter, m. Siffleur, m. Uitfluiting, f. Sifflement, m., huée, f. Uitgaaf, f. Dépense, f. || (Impr.) Édition, f. Uitgaan,
● Hij ligt op zijn uiterste, il est à toute extrémité.
v.n. Sortir. De kerk gaat uit, la messe est finie. Uitgaande goederen, marchandises d'exportation. Het vuur gaat uit, le feu s'éteint. || Laten uitg-, publier. || S'effacer. || (fig.) Uitg- als een eindje kaars, mourir lentement et doucement. || Ètre publié, émaner, partir. Het gebod gaat uit van den koning, l'ordre émane du roi. Van een beginsel uitg-, partir d'un principe. || Se terminer, finir. Het woord gaat op eene a uit, le mot se termine en a. || (fig.) Op iets uit-, se mettre en chemin pour obtenir qc. || -, n. Sortie, f. Uitgaand, adj. Sortant, finissant. Uitg-e goederen, marchandises d'exportation. Uitg-e rechten, droits de sortie. Uitgaansdag, m. Jour de sortie, m. Uitgalmen, v.a. Faire retentir, proclamer. || Déclamer. Uitgalming, f. Retentissement, m. || Déclamation, f. Uitgang, m. Sortie, f. || Jour de sortie, m. || Issue, f., passage, dégagement, m. || (Gramm.) Terminaison, f. || Fin, f., dénouement, m. Tegen den uitg- des zomers, vers la fin de l'été. Uitgangspunt, n. Point de départ, m. Uitgave, f. v. Uitgaaf. - Uitgebreid, adj. Vaste, étendu. Uitgebreidheid, f. Étendue, f. Uitgediend, adj. Qui a fini son terme de service. Een uitg-e soldaat, un vétéran, un invalide. Uitgeefster, f. Celle qui dépense, distribue, etc. || Femme éditeur, f. Uitgeeselen, v.a. Chasser en fustigeant. Uitgehongerd, adj.
Affamé, pressé par la faim. Uitgelaten, adj. Extravagant, excessif. Uitg- van blijdschap, ravi (ou) transporté de joie. || Pétulant. || -, adv. D'une manière extravagante. Uitgelatenheid, f. Extravagance, f., excès, m. || Pétulance, f., débordement, m. Uitgeleefd, adj. Décrépit, cassé par l'âge, usé. Uitgeleerd, adj. Fort instruit, versé (dans). || (fig.) Nu ben ik uitg-, maintenant je suis au bout de mon latin. Uitgeleide, n. Conduite, escorte, f. Iemand uitg- doen, donner un pas de conduite à q. Uitgelezen, adj. Exquis, excellent, choisi. Uitg- troepen, troupes d'élite, f. pl. Uitgelezenheid, f. Excellence, f. Uitgemaakt, adj. Décidé. || Achevé, franc. Een uitg-e schurk, un fieffé coquin. || -, adv. Indubitablement. Uitgemerg(el)d, adj. Épuisé. Uitgenomen, part. pass. de Uitnemen. || -, adv. et prép. Excepté, à l'exception de, hormis. Uitgerand, adj. Dentelé. Uitgerekend, adj. Malin, avisé. Uitgeschulpt, adj. Cannelé. Uitgeslapen, adj. Adroit, éveillé. Uitgestorven, adj. Désert, inhabité. Uitgestreken, adj. (fig.) Calme, composé. Uitgestrekt, adj. Vaste, étendu. Uitgestrektheid, f. Étendue, f. Uitgestudeerd, adj. Qui a fini ses études. || (fig.) Hij is uitg-, il est au bout de son latin. || Rusé,
madré. Uitgetakt, adj. Branchu. Uitgeteerd, adj. Amaigri, exténué. Uitgetogen, adj. Tiré. Met uitg- zwaard, l'épée nue. Uitgeveend, adj. D'où la tourbe a été extraite. Uitgeven, v.a. Dépenser, débourser, donner. || Distribuer. || Publier, éditer, émettre (des billets de banque). || Zich uitg- voor, se faire passer pour. Uitgever, m. Celui qui dépense, etc., éditeur, m. Uitgeverszaak, f. Commerce d'éditeur, m. Uitgewekene, m. et f. Émigré, m., -e, f. Uitgewerkt, adj. Travaillé avec soin,
| |
| |
achevé. || Ouvragé. Uitgezocht, v. Uitgelezen. - Uitgezonderd, prép. et adv. Excepté, hormis. Uitgieren, v.a. Exprimer par des cris aigus. Zij gierden het uit van het lachen, ils riaient à gorge déployée. Het uitg- van de pret, crier de plaisir. Uitgieten, v.a. Vider, verser. || (fig.) Zijn toorn uit-, décharger sa colère (sur). || Éteindre en jetant un liquide dessus. Uitgieting, f. Action de verser, effusion, f., épanchement, m. Uitgift(e), f. Émission, f. || v. Uitgaaf. - Uitgillen, v.a. Exprimer par des cris. v. Uitgieren. || (Mar.) Faire une échancrure. Uitgilling, f. Échancrure, f. Uitgisten, v.n. Cesser de fermenter. Uitglibberen, uitglijden, v.n. Glisser, faire une glissade. Uitglijding, f. Glissade, f. Uitglinsteren, v.n. Cesser de scintiller. || v. Uitblinken. - Uitglippen, v.Uitglijden. - Uitgloeien, v.a. Recuire, chauffer à blanc. Uitgooien, v.a. Jeter dehors. || Casser en jetant. || Vider en jetant. De kaars uitg-, éteindre la bougie en la renversant. Uitgorden, v.a. Détacher, démarrer. Uitgraven, v.a. Vider, creuser. || Déterrer, exhumer. Uitgraving, f. Fouille, f., creusement, m. || Exhumation, f. Uitgrinniken, v.a. Se moquer de, ricaner. Uitgroeien, v.n. Croître. Die boom groeit goed uit, cet arbre se
développe bien. Goed uitgegroeid jongeling, jeune homme découplé. || S'effacer par le temps. Uitgroeisel, n. Excroissance, f. Uitgroeven, v.a. Canneler. Uitgroeving, f. Cannelure, f. Uitgulpen, v.a. Boire à grands traits. Uithaal, m. Débit, m. Bij den uith- verkoopen, vendre en détail. || Apparat, luxe, m. Uithaaltafel, f. Table à tiroirs, f. Uithaken, v.a. Dégrafer, décrocher. || Crocheter entièrement. Uithakken, v.a. Abattre, couper, creuser avec la hache. || Extraire avec la pioche. Uithakking, f. Coupe, f., abatage, m. Uithaksel, n. Ce qu'on enlève en hachant, m., copeaux, m. pl. Uithalen, v.a. Tirer dehors. Nesten uithalen, dénicher des oiseaux. De tafel uith-, allonger la table. Een schip uith-, lancer un vaisseau. || Donner du profit. Dat haalt niets uit, cela ne rapporte rien. Dat haalt tijd uit, c'est une économie de temps. || Vider. Het huis uith-, nettoyer la maison. Visch uith-, vider du poisson. Eene pijp uith-, curer une pipe. || Commettre. Streken uith-, jouer des tours, faire des niches. || Faire venir, envoyer chercher. Eten uith-, se faire apporter ses repas du restaurant. || Faire place pour laisser passer. || Een werk wel uith-, bien finir un ouvrage. || -, v.n. Bien régaler, faire bonne chère. Uithaler. m. Celui qui tire qc. dehors. || Cure-pipe, m. || (fig.) Excellent ouvrier, phénix, m. || (Mar.) Amure, f., cartahu, m., draille, f. || Ce qui est économique.
Uithaling, f. Action de vider, de tirer dehors, etc., f. Uitham, m. Promontoire, m., pointe, f. Uithangbord, n. Enseigne, f. Uithangen, v.a. Suspendre au dehors. Een schild uith-, mettre une enseigne à sa maison. Waren uith-, étaler des marchandises. || Eene deur uith-, ôter une porte de ses gonds. || (fig.) Den vrome uith-, faire le dévôt. || -, v.n. Être suspendu au dehors, être exposé. In dat huis hangt de Gouden Leeuw uit, cette
● Dat hangt mij de keel uit, j'en ai plein le dos.
maison a pour enseigne au Lion d'Or. || (fam.) Loger, demeurer. Uithangkast, f. Portemontres, m. Uitharken, v.a. Râteler entièrement. Uithebben, v.a. (Avec élision d'un autre verbe). Avoir fini. Wij hebben de flesch uit(gedronken), nous avons vidé la bouteille. Wilt gij de kaars uith-? voulez-vous qu'on éteigne la chandelle? || (fig.) Bij iemand uith-, n'être plus dans les bonnes grâces de q. Uitheemsch, adj. Exotique, étranger. || Étrange. Uitheemschheid, f. Qualité d'étranger, f. || Singularité, f. Uithekelen, v.a. Nettoyer en serançant. Uithelpen, v.a. Aider, sauver q. (d'un mauvais pas), tirer d'affaire. Uithelper, m. Sauveur, m. Uithijschen, v.a. Guinder hors de, enlever en guindant. Uithijsching, f. Guindage, m. Uithinken, v.n. Sortir en boitant. Uithoef, n. v. Uitloop. - Uithoek, m. Promontoire, m. || Coin éloigné, m. Uithoeken, v.a. Échancrer. Uithoesten, v.a. Expectorer. || (fig.) Ik hoest hem wat uit, je me moque de lui. Uithollen, v.a. Creuser. || Caver, miner. Uithollen, v.a. Sortir en courant. || -, v.n. Cesser de courir. || (fig.) Se ranger. Uitholling, f. Action de creuser, excavation, f. Uithongeren, v.a. Affamer. Uithongering, f. Action d'affamer, famine, f. Uithooien, v.n. Het is uitgehooid, le temps de la fenaison est passé. Uithooren, v.a. Entendre tout, écouter jusqu'à la fin. || (fig.) Sonder,
tâcher de découvrir le secret. Iemand uith-, tirer les vers du nez à q. Uithooring, f. Action d'écouter, etc. Uithoozen, v.a. Vider avec une écope. Uithouden, v.a. Tenir étendu, étendre, déployer. || Souffrir, supporter, endurer. Het is niet om uit te houden, c'est intolérable. Het uith- (bij), rester longtemps (chez). Uithouder, m. (Mar.) Retenue, f., arc-boutant, gui, m. || Homme persévérant, m. Uithouwen, v.a. v. Uithakken. || (Hort.) Tailler, ébrancher, élaguer, émonder. || Creuser en taillant. || Sculpter. Uithuilen, v.a. Exprimer en pleurant. Zij huilt het uit, elle pleure à chaudes larmes. || -, v.n. Cesser de pleurer. Uithuizig, adj. Souvent absent, qui aime à sortir. Uithuizigheid, f. Goût de sortir, m. || Absence de chez soi, f. Uithuw(elijk)en, v.a. Donner en mariage, marier. Uithuwelijking, f. Action de donner en mariage. Uitijzen, v.a. Débarrasser de la glace. Uiting, f. Expression, manifestation, déclaration, f. Uitjagen, v.a. Chasser, expulser. || -, v.n. Sortir au galop. Uitjaging, f. Expulsion, f. Uitjammeren, v.a. Exprimer en se lamentant. Uitjanken, v.a. Exprimer en jappant. Uitje, n. Promenade (ou) sortie de plaisir, f. Uitjouwen, v.a. Huer. Uitjouwing, f. Huée, f. Uitkaarden, v.a. Carder. Uitkaatsen, v.a. Chasser (une balle). || -, v.n. Servir la balle.
Uitkaatser, m. Celui qui sert la balle. Uitkaatsing, f. Action de chasser (ou) de servir une halle, f. Uitkabbelen, v.a. Caver, miner. Uitkakelen, v.a. Annoncer en caquetant. || (fig.) Publier, divulguer. || -, v.n. Cesser de caqueter. Uitkallen, v.a. Divulguer. Uitkalven, v.n. Cesser de vêler. || Vomir. Uitkammen,
| |
| |
v.a. Peigner, démêler avec le peigne. || Tancer, réprimander. Uitkamming, f. Action de démêler avec le peigne, f. || Réprimande, semonce, f. Uitkamsel, n. Peignures, f. pl. Uitkankeren, v.n. Être rongé par le chancre. Uitkankering, f. Corrosion par le cancer, f. Uitkant, m. Limite, f., confins, m. pl. Uitkappen, v.a. Tailler, ébrancher, v. Uithouwen. - Uitkarnen, v.a. Baratter suffisamment. Uitkauwen, v.a. Mâcher, broyer bien menu en mâchant. || -, v.n. (Mar.) Cracher les étoupes. Uitkauwsel, n. Mets mâchés qu'on rejette, m. pl. Uitkavelen, v.a. Vendre par lots. Uitkeeren, v.a. Repousser, arrêter. || Rembourser, payer, verser. Uitkeering, f. Remboursement, payement, m. Uitkeren, v.a. Balayer. Uitkepen, v.a. Entailler. Uitkermen, v.a. Exprimer par des gémissements. Uitkerven, v.a. Créneler, déchiqueter, v. Uitkepen. || -, v.n. Die stof kerft uit, cette étoffe s'éraille. Die tabak kerft nogal uit, ce tabac haché donne un bon rendement. Uitkiemen, v.n. Pousser, germer. Uitkieming, f. Germination, f. Uitkiezen, v.a. Choisir, trier. Uitkiezing, f. Triage, m. Uitkijk, m. Vue, f. || Échauguette, f. || (Mar.) Vigie, gabie, f. Op den uitk- staan, être en vigie; (fig.) être aux aguets. Uitkijken, v.n. Regarder par une ouverture. Naar iemand uitk-, chercher q. des yeux. De
schelm kijkt hem de oogen uit, la coquinerie apparait dans ses yeux. || (Mar.) Être en vigie. || (fig.) Zijne oogen uitk-, s'écarquiller les yeux. Een boek uitk-, voir un livre jusqu'au bout. Uitkijker, m. Celui qui regarde par quelque ouverture, m. || (Mar.) Gabier, m., vigie, f. Uitkippen, v.a. Choisir. || Couver. Uitkipping, f. Choix, m. || Action de couver, f. Uitkladden, v.a. Effacer en barbouillant, salir. Uitklagen, v.a. Exprimer par des plaintes. Uitklappen, v.a. Divulguer. || Éteindre en frappant. || v. Klappen et Uit. - Uitklaren, v.a. Pourvoir des papiers nécessaires pour mettre en mer. || Payer les droits de sortie. Uitklaring, f. Déclaration de sortie, f. Uitklauteren, v.n. Sortir par escalade. Uitklautering, f. Évasion par escalade, f. Uitklauwen, v.a. Sarcler. Uitklauwing, f. Sarclage, m. Uitkleeden, v.a. Déshabiller. || (fig.) Dépouiller. Uitkleeding, f. Action de déshabiller, f. Uitkleien, v.a. Extraire toute l'argile. Uitkleinzen, v.a. Passer par un tamis, filtrer. Uitkleppen, v.a. Annoncer au moyen de tintements de cloche. || -, v.n. Cesser de tinter. Uitkletsen, v.a. Jeter dehors. || Ébruiter, divulguer. || -, v.n. Cesser de jaser. Uitklimmen, v.n. Sortir en grimpant. Uitklinken, v.a. Publier au son de la cloche. Uitklinker, m. Crieur public, m. Uitklokken, v.a. Vider en faisant glouglou. Uitkloppen, v.a. Faire sortir en frappant, épousseter. battre. Een spijker uitkl-,
refouler un clou. || Iemand uitkl-, rouer q. de coups. || Plamoter (des pains de sucre). || Ôter les bosses de. || Planer, étendre (des métaux). Uitklopper, m. Celui qui époussète. Uitklopping, f. Époussetage, planage, plamotage, m. || Volée de coups, f. Uitknabbelen, -kna-
● De uitkomst zal het leeren, qui vivra, verra.
gen, v.a. Creuser en rongeant. Uitkneden, v.a. Pétrir, étendre en pétrissant. Uitkneding, f. Pétrissage, m. Uitknijpen, v.a. Vider en pressant, exprimer. || -, v.n. S'esquiver, filer; mourir. Uitknikkeren, v.a. Faire sortir une bille du trou. || Mettre un joueur hors de la partie. || (fig.) Supplanter, evincer. Uitknippen, v.a. Découper. Uitknipping, f. Découpage, m. Uitknipsel, n. Découpure, f. Uitknoppen, v.n. Bourgeonner. Uitknuppelen, v.a. Chasser à coups de bâton. Uitkoeteren, v.a. Exprimer en jargonnant. Uitkoken, v.a. Extraire par la cuisson. || Faire cuire trop. Het vleesch geheel uitk-, faire consommer la viande. || Blanchir (ou) nettoyer par la cuisson. || Décreuser (les fils de lin). || -, v.n. Perdre sa force en bouillant. Uitkoking, f. Cuisson, f. || Décreusage, m. Uitkolven, v.n. Finir de jouer à la crosse. || Jouer le premier à la crosse. Uitkomen, v.n. Sortir, paraître, se montrer. || Deze kuikens zijn zooëven uitgekomen, ces poussins viennent d'éclore. Mijn nummer is uitgekomen, mon numéro est sorti. De meubels komen niet goed uit, les meubles ne ressortent pas bien. || Sortir de terre, germer, pousser. De erwten komen uit, les pois sortent de terre. De tanden komen uit, les dents percent. || Paraître. Zijn boek zal uitk-, son livre paraîtra. || (fig.) Se répandre, se divulguer, éclater. Alles komt uit, tout finit par se savoir. || Donner sur, avoir son issue. Mijn
huis komt in het steegje uit, ma maison a une issue dans la ruelle. Op den hof uitk-, donner sur le jardin. || Op hetzelfde uitk-, revenir au même. De rekening komt uit, le compte est juste. Het geld komt uit, l'argent y est. Dat zal wel uitk-, tout finira bien, (ou) c'est évident. || Voor iets uitk-, avouer, reconnaître qc. || Avoir assez. De kleermaker komt met de stof niet uit, le tailleur n'a pas assez d'étoffe. Uitkomen, n. Éclosion (des fleurs), sortie (des dents), f. Uitkomst, f. Sortie, issue, f. || Fin, f., dénouement, m. || (fig.) Ressource, f. Ik zie geene uitk-, je ne vois aucune issue. || Quotient, m. Uitkooksel, n. Décoction, f. Uitkoop, m. Rachat, m, Uitkoopen, v.a. Racheter, sauver. || Acheter tout. || (fig.) Den tijd uitk-, mettre le temps à profit. || v. Omkoopen. - Uitkooping, f. Action de tout acheter, f., rachat, m. Uitkoteren, v.a. Curer. Uitkotsen, v.a. Vomir. Uitkraaien, v.a. Annoncer en chantant. Het kind kraaide het uit van de pret, l'enfant riait aux éclats. || (fig.) Zijn eigen lof uitk-, se louer soi-même. Uitkrabb(el)en, v.a. Arracher en grattant. Iemand de oogen uitk-, arracher les yeux à q. || Biffer, raturer, v. Uitkrauwen. - Uitkramen, v.a. Exposer en vente, étaler. || (fig.) Étaler. Zotheden uitkr-, débiter des sottises. Uitkrassen, v.a. Raturer. Uitkrauwen, v.a. Arracher avec les
ongles. Uitkrijgen, v.a. Faire sortir, tirer. || Finir. Uitkrijten, v.a. Exprimer par des cris, annoncer en criant. || Iemands gedrag uitkr-, décrier la conduite de q. || Zijne oogen uitk-, pleurer amèrement. Uitkruipen, v.n. Sortir en rampant, s'échapper en glissant. Uitkruipsel, n. Ce qui sort en rampant. Uit-
| |
| |
kuieren, v.n. Sortir pour se promener. || Finir sa promenade. Uitkunnen, v.n. (Avec élision d'un autre verbe.) Pouvoir sortir. Ik kan er niet uit, je n'en sors pas. Het boek kan vandaag niet uit, impossible de finir le livre aujourd'hui. Uitlaat, n. Saillie, f. || Issue, sortie, f. Uitlachen, v.a. Rire de, tourner en ridicule. Hij wordt uitgelachen, on se moque de lui. || -, v.n. Cesser de rire. Uitlacher, m. Moqueur, m. Uitlaching, f. Dérision, f. Uitladen, v.a. Décharger, débarder (du bois.) Uitlading, f. Déchargement, débardage, m. Uitlader, m. Déchargeur, débardeur, m. Uitlander, m. Étranger, m. Uitlandig, adj. Hors du pays, à l'étranger. Uitlandigheid, f. Absence du pays, f. Uitlandsch, adj. Exotique, étranger. Uitlappen, v.a. Achever de rapiécer. || v. Uitflappen. || Mettre dehors. Uitlaten, v.a. Laisser sortir, lâcher. || Accompagner jusqu'à la porte. || Zich over iets uitl-, s'expliquer sur qc. || Ne plus mettre des habits. || Omettre. Uitlating, f. Omission, f. Uitl- van letters. élision, f. ||
(Jur.) Prétérition, f. || (Impr.) Uitl- van woorden, bourdon, m. Uitlatingsteeken, n. Apostrophe, f. || (Impr.) Déleatur, m. Uitleenen, v.a. Prêter. Uitleening, f. Prêt, m. Uitleeren, v.a. Apprendre d'un bout à l'autre. || -, v.n. Avoir fini d'apprendre. Uitleg, m. v. Uitlegging. - Uitlegbaar, adj. Explicable. Uitleggen, v.a. Exposer, étaler. || Expliquer, interpréter, commenter. || Agrandir, élargir. || Geld uitl-, placer, avancer de l'argent, boursiller. Uitleggend, adj. Explicatif, exégétique. Uitlegger, m. Commentateur, m. || (Mar.) Patache, f., garde-côte, m. || Bout de beaupré, m. Uitlegging, f. Étalage, m. || Explication, interprétation, f., commentaire, m. || Agrandissement, élargissement, m. Uitlegkunde, f. Exegèse, f. Uitlegkundig, adj. Exégétique, versé dans l'exégèse. Uitlegkundige, m. Exégète, m. Uitleiden, v.a. Mener (ou) conduire dehors, donner un pas de conduite. Uitleiding, f. Action de conduire dehors, f. Uitlekken, v.n. S'enfuir, s'échapper goutte à goutte. Laten uitl-, laisser égoutter. || (fig.) S'ébruiter. || v. Uitlikken. - Uitlekking, f. Dégouttement, m. || (fig.) Ébruitement, m. Uitleppen, v.a. Vider en la pant (ou) à petits coups. Uitlesschen, v.a. Éteindre. Uitleven, v.a. Vivre jusqu'au bout. || -, v.n. Cesser de vivre.
Uitleveren, v.a. Livrer. || (Jur.) Extrader. || Produire, rapporter. Uitlevering, f. Délivrance, livraison, f. || Extradition, f. Uitlezen, v.a. Choisir, trier. || Lire entièrement. Uitlezing, f. Triage, m. || Lecture complète, f. Uitlichten, v.a. Reconduire en éclairant. Uitlichten, v.a. Oter en soulevant, dégonder (une porte). Uitliggen, v.n. Être étalé. Uitlikken, v.a. Lécher. Uitlokkelijk, adj. Attrayant, séduisant. Uitlokken, v.a. Attirer, allécher. || Engager à sortir. Uitlokker, m. Celui qui attire. Uitlokking, f. Séduction, f., alléchement, m. Uitloksel, n. Charme, attrait, m. Uitloodsen, v.a. Piloter hors du port. Uitloogen, v.a. Lessiver. Uitlooging, f. Lessivage, m., lixiviation, f. Uitloop, m. Sortie, course, f.
● Dat is op niets uitgeloopen, cela s'en est allé en eau de boudin.
|| Issue, embouchure, f., écoulement, m. || Bouton, m. Uitloopen, v.a. Sortir. De haven uitl-, sortir du port. || -, v.n. Cesser de courir. || Se terminer, aboutir. Puntig uitl-, se terminer en pointe. Dat zal verkeerd uitl-, cela tournera mal. Die straat loopt op de markt uit, cette rue aboutit au marché. || Déboucher (dans une rivière.) || Dégoutter. || (Bot.) Pousser, bourgeonner. || Être couvert de pustules. || (Impr.) Chasser. Uitlooper, m. Celui qui aime à courir les rues. || Garçon de courses, m. || (Bot.) Jet, drageon, m. || (Géogr.) Contrefort, m. Uitlooperij, f. Habitude de sortir, f., sorties fréquentes, f. pl. Uitlooping, f. Sortie, f. || (Bot.) Bourgeonnement, m. Uitloopsel, n. Bourgeon, bouton, m. Uitloopster, f. Coureuse, f., trottin, m. Uitloozen, v.n. et a. Se décharger, se déverser, évacuer. Uitloozing, f. Évacuation, f. Uitlossen, v.a. Décharger, débarquer. Uitlossing, f. Déchargement, m. Uitloten, v.a. Tirer qc. au sort. Uitloting, f. Tirage au sort, m. Uitloven, v.a. Promettre au concours. Uitloving, f. Promesse, f. Uitluchten, v.a. Aérer. || (fig.) Gourmander. Uitlui(d)en, v.a. Annoncer la fin de qc. au son de la cloche. || (fig.). Gourmander. || -, v.n. Cesser de sonner. Uitmageren, v.a. Amaigrir. Uitmaken, v.a. (pop.) Finir, terminer, vider. || Décider, déterminer. Uitgemaakte zaak, affaire arrêtée, réglée (ou)
décidée. || Se monter à, constituer, faire. Het maakt eene groote som uit, cela fait une grande somme. || Chanter pouilles, injurier. Iemand uitm- voor..., traiter q. de. || Effacer, raturer. || Wat maakt dat uit? Quelle importance cela a-t-il? Uitmaker, m. Celui qui injurie. Uitmalen, v.a. Mettre à sec au moyen d'un moulin à eau. Uitmaling, f. Dessèchement, m. Uitmarsch, m. Départ, m. Uitmelken, v.a. Traire tout le lait, épuiser le pis (d'une vache) en trayant. || (fig.) Iemand uitm-, ruiner (ou) sonder q. Uitmelker, m. (fig.) Sangsue, f. Uitmelking, f. Traite complète, f. || Action de tirer les vers du nez à q., f. || (fig.) Exploitation, f. Uitmergelen, v.a. Épuiser. || Ruiner. Uitmergeling, f. Épuisement, m. || Appauvrissement, m. Uitmergen, v.a. Émoeller. Uitmesten, v.a. Ôter le fumier. Uitmeten, v.a. Mesurer, vendre à la mesure (ou) en détail. || (fig.) Breed uitm-, faire mention de qc. avec emphase, exagérer. Uitmeter, m. Mesureur, m. || Détaillant, m. || Celui qui exagère. Uitmeting, f. Mesurage, m. || Vente en détail, f. Uitmiddelpuntig, adj. Excentrique. Uitmiddelpuntigheid, f. Excentricité, f. Uitmoeten, v.n. Devoir sortir, devoir être fini, devoir être éteint, etc. Uitmogen, v.n. Pouvoir sortir, être éteint, être ôté, etc. Uitmonding, f. Embouchure, f. Uitmonsteren, v.a.
Congédier, réformer, licencier. || Mettre un collet et des parements de couleur à un habit. || Parer, orner. Uitmonstering, f. Réforme, f., licenciement, m. || Action de mettre un collet et des parements à une tunique, f. Uitmoorden, v.a. Massacrer complètement. Uitmunten, v.n. Exceller, se distinguer. Uitmuntend, adj. Excellent, éminent, distingué. || -, adv. Excellem- | |
| |
ment. Uitmuntendheid, f. Excellence, f. Uitmunting, f. Action d'exceller, distinction, f. Uitnemen, v.a. Prendre (ou) ôter de quelque lieu. Eenen visch uitn-, vider un poisson. || (Impr.) De gekeerden uitn-, débloquer. || Excepter. Het neemt vandaag uit, aujourd'hui c'est exceptionnel (ou) cela dépasse les bornes. Uitnemend, adj. Excellent. || -, adv. Excellemment, extrêmement. Uitnemendheid, f. Excellence, f. Uitnemer, m. (Impr.) Leveur, m. || Celui qui ôte. Uitneming, f. Action de prendre dehors, de séparer, etc., f. Uitniezen, v.n. Finir d'éternuer. || -, v.a. Évacuer en éternuant. Uitnijpen, v.a. Enlever en pinçant. || (fig.) Vider. Een glas uitn-, faire rubis sur l'ongle. Uitnood(ig)en, v.a. Inviter. Uitnoodiger, m. Celui qui invite, hôte, m. Uitnoodiging, f. Invitation, f. Uitoefenen, v.a. Exercer. Uitoefening, f. Exercice, m. Uitpad, n. Sentier de traverse, m., issue, f. Uitpakken, v.a. Dépaqueter, déballer. || -, v.n. Recevoir richement. ||
Raconter. Uitpakker, m. Déballeur, m. Uitpakking, f. Déballage, m. Uitpalmen, v.a. Lâcher (insensiblement). Uitpalming, f. Action de lâcher, f. Uitpellen, v.a. Écosser, écaler, écerner, égrener. || (Méd.) Énucléer. Uitpelling, f. Action d'écosser, d'égrener, etc., f. Uitpennen, v.a. Étendre avec des chevilles. || -, v.n. Finir d'écrire. Uitpersen, v.a. Pressurer, exprimer. || (fig.) Extorquer. Uitpersing, f. Pressurage, m. || Extorsion, concussion, f. Uitpeuteren, v.a. Ôter avec les doigts. Uitpeuzelen, v.a. Vider par petits morceaux. Uitpikken, v.a. Enlever à coups de bec. || (Mar.) Ôter de l'estrope. || v. Uitkippen. - Uitpleiten, v.n. Finir de plaider. Uitploegen, v.a. Extirper en labourant, achever de labourer. || (Charp.) Rainer. Uitpluizen, v.a. Effiler, éplucher, nettoyer. || (fig.) Examiner soigneusement, éplucher. Uitpluizer, m. Éplucheur, m. Uitpluizing, f. Épluchement. épluchage, m. || (fig.) Examen exact, m. Uitplukken, v.a. Arracher, cueillir. || Éplucher. Uitplukking, f. Action d'arracher (ou) de cueillir, f. || Épluchement, m. Uitpluksel, n. Épluchures, f. pl. Uitplunderen, v.a. Saccager, piller, dépouiller, détrousser, dévaliser. Uitplundering, f. Sac, pillage, dépouillement, m. Uitpoetsen, v.a. Nettoyer à l'intérieur. Uitpoken, v.a. Ôter (ou)
éteindre en tisonnant. Uitpompen, v.a. Vider en pompant, pomper. Uitponden, v.a. Débiter à la livre. Uitpooien, v.a. Vider (en buvant). Uitpoten, v.a. Employer en plantant. Uitpraten, v.n. Cesser de parler. || -, v.a. Iemand iets uitpr-, dissuader q. de qc. Uitproesten, v.n. Éclater de rire. Uitpuilen, v.n. S'enfler, être enflé. || Sortir de la tête. || (Mar.) v. Uitkauwen. - Uitpuilend, adj. Saillant. Uitpuiling, f. Enflure, f. || Protubérance, bosse, f. Uitputten, v.a. Vider en puisant, épuiser. Uitputting, f. Epuisement, m. Uitrabbelen, v.a. Dire en bredouillant. Uitrafelen, v.a. Effiler, érailler. || -, v.n. S'effiler, s'érailler. Uitrafeling, f. Effilure, éraillure, f. Uitragen, v.a. Enlever les toiles
● Het kwaad met wortel en tak uitroeien, couper le mal dans sa racine.
d'araignée. Uitraken, v.n. Sortir, parvenir à sortir. || Finir, se terminer, prendre fin. || Se vider. Uitrammelen, v.a. Dire inconsidérément, bredouiller. || -, v.n. Finir de jaser, de bredouiller. || Uitgerammeld zijn van den honger, mourir de faim, avoir une faim de loup. Uitrapen, v.a. Trier. Uitraspen, v.a. Creuser en râpant. Uitrazen, v.n. Cesser d'être en fureur, cesser de faire du tapage, s'apaiser. Uitredden, v.a. Sauver, délivrer. Uitredder, m. Sauveur, m. Uitredding, f. Délivrance, f. Uitredeneeren, v.n. Finir un raisonnement. Uitreeden, v.a. Armer, équiper. Uitreeder, m. Armateur, m. Uitreeding, f. Équipement, m. Uitregenen, v.n. S'éteindre (ou) être effacé par la pluie. || -, v. impers. Cesser de pleuvoir. Uitreiken, v.a. Tendre. || Distribuer. Uitreiker, m. Distributeur, m. Uitreiking, f. Distribution, f. Uitreis, f. Départ, m. Uitreizen, v.n. Partir, se mettre en voyage. || -, v.n. Cesser de voyager. Uitrekbaar, etc. v. Rekbaar, etc. Uitrekenen, v.a. Calculer, supputer. || -, v.n. Finir de compter. Ik ben uitgerekend, je n'ai plus rien à dépenser. Uitrekening, f. Calcul, m., supputation, f. Uitrekken, v.a. Allonger, étendre, étirer. || (fig.) Prolonger. || -, v.n. S'étendre, s'allonger, s'étirer; prêter. Uitrekking, f. Extension, f., allongement, m. || (fig.) Prolongation, f. Uitrennen, v.n.
Sortir au grand galop. Uitrichten, v.a. Faire, exécuter, effectuer, opérer. Uitrijden, v.n. Sortir à cheval (ou) en voiture. Uitrijten, v.a. Arracher, déchirer. Uitrijting, f. Arrachement, m. Uitrijzen, v.n. Sortir (en se levant). || S'enfler en fermentant, lever. Uitrit, m. Sortie à cheval (ou) en voiture, f. Uitrochelen, v.a. Cracher. Den adem uitr-, rendre le dernier soupir. Uitroeien, etc. v. Verdelgen, etc. || Extirper, arracher, déraciner. Uitroeien, v.n. (Mar.) Sortir en ramant. || -, v.a. Transporter en barquette. Uitroep, m. Exclamation, f., cri, m. Uitroepen, v.a. Crier, publier, proclamer en public. || Vendre à la criée. || Appeler dehors. || -, v.n. S'écrier. Uitroeper, m. Crieur, m. Uitroeping, f. Cri, m., criée, proclamation, f. || Exclamation, f. Uitroepingsteeken, n. Point d'exclamation, m. Uitrollen, v.a. Dérouler. || Étendre en roulant. || Rouler dehors. || -, v.n. Sortir en roulant. || Finir de rouler. || (fig.) Cesser de bambocher. Uitronden, v.a. Arrondir, échancrer. || (Orf.) Gironner. Uitronding, f. Échancrure, f. Uitronken, v.n. Cesser de ronfler. || -, v.a. Zijne roes uitr-, cuver son vin. Uitrooien, v. a Arracher. Uitrooken, v.a. Enfumer, fumiger. || Achever de fumer. || Chasser par la fumée, enfumer. || (fig.) Décrier. || -, v.n. Cesser de fumer. Uitrooking, f. Action d'enfumer, fumigation, f. Uitrotten, v.n. Tomber en pourrissant.
Uitrouwen, v.n. Cesser de porter le deuil. Uitruien, v.n. Cesser de muer. Uitrukken, v.a. Arracher. || (fig.) Détruire. || -, v.n. (Mil.) Se mettre en marche (ou) en campagne. Uitrukker, m. Arracheur, m. Uitrukking, f. Arrachement, m. || (fig.) Destruction, f. || Départ, m. Uitrusten, v.n. Se reposer, se délasser. || -,
| |
| |
v.a. Armer, équiper. || (fig.) Douer. Uitrusting, f. Équipement, armement, m. Uitschampen, etc. v. Afschampen, etc. - Uitschateren, v.n. Rire à gorge déployée. Uitschaven, v.a. Creuser (ou) ôter avec un rabot. Uitscheiden, v.a. Séparer, mettre à part. || (Méd.) Excréter. || -, v.n. Uitsch- met iets, cesser, finir. Uitscheidend, adj. Excréteur. Uitscheiding, f. Séparation, f. || Cessation, f. || (Méd.) Excrétion, f. Uitschelden, v.a. Injurier. Iemand uitsch- voor..., traiter q. de.... Uitschelding, f. Action d'injurier, f. Uitschenken, v.a. Vider, verser tout. Uitscheppen, v.a. Épuiser, vider. || Enlever en puisant. Uitschepping, f. Action de vider en puisant. Uitscheren, v.a. Ôter en rasant. || (Mar.) Dépasser. Uitscheuren, v.a. Arracher. || -, v.n. Se déchirer, s'érailler. Uitschieten, v.a. Enlever (en tirant). Een oog uitsch-, crever un oeil d'un coup de feu. || User en tirant. || Ôter vite. Kleederen uitsch-, ôter lestement ses habits. Geld uitsch-, débourser de l'argent. || Den ballast uitsch-, délester un vaisseau. || v. Uitschiften. || -, v.n. v. Uitspruiten. || v. Uitglippen. || (Mar.) De wind is verscheidene streken uitgeschoten, le vent a santé de plusieurs points. Uitschiften, v.a. Séparer, trier. ||
Rejeter, refuser. Uitschifting, f. Triage, rejet, refus, m. Uitschijnen, v.n. Briller, éclater. || Cesser de reluire. Zijn licht heeft uitgeschenen, il est mort. || (fig.) Exceller. Uitschijnsel, n. Brillant, éclat, m. Uitschilderen, v.a. Peindre, dépeindre. Uitschilferen, v.n. S'écailler en dedans. Uitschilfering, f. Écaillement, m. Uitschitteren, v.n. Briller, exceller., v. Uitblinken. - Uitschittering, f. Éclat, m., splendeur, f. Uitschoffelen, v.a. Sarcler. Uitschokken, v.a. Enlever par des secousses. || -, v.n. Être enlevé par des secousses. Uitschoppen, v.a. Chasser à coups de pied. || Enlever avec une pelle. Uitschot, n. Débours, m., avances, f. pl. || Rebut, fretin, m. Uitsch- van visch, alevinage, m. Uitsch- van volk, lie, f. || Éclat de rire, m. Uitschraapsel, n. Râclure, effaçure, f. Uitschrabben, v.a. Raturer, biffer. || Râcler. Uitschrabbing, f. Rature, f. Uitschrabsel, n. v. Uitschraapsel. - Uitschrapen, v.a. Râcler, nettoyer en râclant. Uitschrappen, v.a. v. Uitschrabben. - Uitschrapping, f. Rature, f. Uitschrapsel, n. Rature, f. v. Uitschraapsel. - Uitschreeuwen, v.a. Exprimer par des cris, crier. || Crier très fort. || -, v.n. Cesser de crier. Uitschreien, v.a. Zijn oogen uitschr-, pleurer amèrement et longtemps. Zijn verdriet uitschr-, exhaler sa douleur en
pleurant. || -, v.n. Cesser de pleurer. Laat het kind uitschr-, laissez crier l'enfant. Uitschrijven, v.a. v. Afschrijven. || Ordonner, prescrire. Een rijksdag uitschr-, convoquer une diète. Belastingen uitschr-, asseoir, imposer des impôts. Een prijskamp uitschr-, inviter à un concours. Uitschrijver, m. Copiste, plagiaire, m. Uitschrijving, f. Copie, f. || Convocation, imposition, f. || Mandement, m. Uitschrobben, v.a. Nettoyer en frottant, fauberter, goreter. || -, v.n. Finir de nettoyer.
● Hij weet van geen uitscheiden, il ne sait pas finir.
Uitschudden, v.a. Vider en secouant, secouer, nettoyer en secouant. || (fig.) Zijn verdriet uitsch-, épancher son chagrin. Alle schaamte uitsch-, dépouiller toute pudeur. || (fig.) Iemand uitsch-, dépouiller q. Uitschudding, f. Secouement, m. || Épanchement (du coeur), m. || Dépouillement, m. Uitschuieren, v.a. Brosser, vergeter. || (fig.) Réprimander. Uitschuifblad, n. Allonge, f. Uitschuiftafel, f. Table à allonges, f. Uitschuiven, v.a. Faire sortir en poussant. Een tafel uitsch-, allonger une table. || -, v.n. (Jeu) Jouer le premier. || Glisser. Uitschuiving, f. Action de pousser dehors, glissade, f. Uitschuld, f. Dette active, f. Uitsch-en en inschulden, dettes actives et passives. Uitschuren, v.a. Écurer. || Creuser. Uitschutten, v.a. Faire sortir par une écluse. Uitslaan, v.a. Faire sortir en frappant, refouler, arracher. Tanden uitsl-, casser des dents. Een oog uitsl-, crever un oeil. || Battre, secouer. Tapijten uitsl-, battre les tapis. || Ouvrir, déplier. Eene landkaart uitsl-, déplier une carte géographique. De beenen uitsl-, écarter les jambes. Wortels uitsl-, jeter des racines. || Chasser en frappant, étendre, planer en frappant. Tin uitsl-, étendre de l'étain. || Dessiner. Een schip uitsl-, tracer le plan d'un navire. || Débiter, vendre. || (fig.) Débiter, proférer. Zotte klap uitsl-, dire des sottises. || -, v.n. Ruer. || (Jeu) Servir la balle. || Pousser, germer. ||
(Méd.) Se couvrir de boutons, bourgeonner. || Se moisir. De muur slaat uit, le mur sue. Uitslabben, v.a. Vider en lapant. Uitslachten, v.a. Débiter de la viande. Uitslag, m. (Comm.) Débit, m. || v. Afloop. || Moisissure, f. || (Méd.) Boutons, m. pl., éruption, f. || Surpoids, m. v. Doorslag. - Uitslagbiljet, -briefje, n. Congé, permis de transport, m. Uitslagkoorts, f. Fièvre éruptive, f. Uitslapen, v.n. Dormir assez. || -, v.a. Zijn roes uitsl-, cuver son vin. Uitsleepen, v.a. Traîner dehors. Uitslibben, v.n. Être entraîné par les eaux. Uitslibberon, v. Uitglijden. - Uitsliepen, v.a. Se moquer de. Uitslijpen, v.a. Ôter (ou) creuser en aiguisant. Uitslijten, v.n. S'user. || Se passer, s'effacer. || -, v.a. Vendre en détail. Uitslijter, m. Détaillant, m. Uitslijting, f. Usure, f. || Vente en détail, f. Uitslobberen, v.a. Vider goulûment. Uitsloopen, v.a. Démolir. Uitslorpen, v.a. Humer. Uitsloven (zich), v. réfl. Se tuer à travailler. Uitsluipen, v.n. S'esquiver. Uitsluiten, v.a. Exclure. || Excepter. Uitsluitend, adj. Exclusif. || -, adv. Exclusivement. Uitsluiting, f. Exclusion, f. Uitsl- van eene erfenis, exhérédation, f. || Exception, f. Uitsluitsel, n. Réponse décisive, f. Uitslurpen, etc. v.
Uitslorpen, etc. Uitsmeden, v.a. Étendre en forgeant, étirer. || Enlever en forgeant. Uitsmelten, v.a. Séparer en fondant, purifier en fondant, fondre. || -. v.n. Se fondre. Uitsmelting, f. Fonte, f. Uitsmeren, v.a. Bien graisser, bien étendre (la graisse, etc.). Uitsmijten, v.a. Jeter dehors, casser en jetant. Uitsmijter, m. (fam.) Commissaire, m. Uitsnappen, v.a. Divulguer, rapporter.
| |
| |
Uitsneeuwen, v. impers. Cesser de neiger. Uitsnellen, v.n. Sortir précipitamment. Uitsnijden, v.a. Enlever (ou) creuser en coupant, évider, échancrer. || Découper, ciseler, sculpter. || (Méd.) Extraire, extirper, opérer. || Vendre en détail. || -, v.n. Dat vleesch snijdt goed uit, cette viande se découpe profitablement. || (fig.) S'en aller. Uitsnijder, m. Découpeur, m. || Détaillant, m. Uitsnijding, f. Coupe, f. || Découpure, taille, f. || Échancrure, f. || (Méd.) Excision, f. || Vente en détail, f. Uitsnijdsel, n. Découpure, vidure, f. Uitsnoeien, v.a. Tailler, élaguer. Uitsnoeiing, f. Taille, f., élagage, m. Uitsnorken, v.n. Cesser de ronfler. Uitsnuiten, v.a. Moucher. Uitsnuiven, v.a. Souffler par les narines. || Vider une tabatière. || -, v.n. Reprendre haleine, souffler. || Op iets uits-, se mettre à la poursuite de qc. Uitsoppen, v.a. Vider en trempant. Uitspanen, v.a. Vider (avec une spatule). Uitspannen, v.a. Écarter, étendre. Eene trommel uitsp-, bander une caisse. || Dételer. || (fig.) Zich uitsp-, se récréer. || -, v.n. Dételer, relayer. Uitspanning, f. Extension, tension, f. || (fig.) Récréation, f., délassement, m. || v. Afspanning. - Uitspansel, n. Firmament, m. Uitspanten, f. pl. Gabarits, m. pl. Uitsparen, v.a. Épargner, économiser. || Réserver. Uitsparing, f. Économie, f.
|| Réserve, f. Uitspatten, v.n. Jaillir. || (fig.) Faire des excès. Uitspatting, f. Jaillissement, m. || Extravagance, f., excès, m. pl. || (Mar.) v. Spatting. - Uitspelen, v.a. Jouer. || Cesser de jouer. || Faire, exécuter. || -, v.n. Avoir la main. Gij moet uitsp-, à vous de jouer. Uitspellen, v.a. Épeler tout. Uitspinnen, v.n. Être profitable. || -, v.a. Achever de filer. || (Littér.) Amplifier. Uitspitten, v.a. Bêcher. || Draguer. Uitsplijten, v.a. Économiser. Uitspoelen, v.a. Miner. De oevers uitsp-, miner les bords. || Aiguayer, dégorger (du drap), rechinser (la laine), rincer. || -, v.n. Être miné par l'eau. Uitspoeler, m. Celui qui rince, plongeur, m. Uitspoeling, f. Action de miner, f. || Rinçage, m. Uitspoelsel, n. Lavure, rinçure, f. Uitspoken, v.a. Exécuter, faire, ficher. Uitspraak, f. Prononciation, élocution, f., accent, m. || Arrêt, m., sentence, f., jugement, m. Uitspr- doen, prononcer; (fig.) décider. Uitspr- over acht dagen, jugement à huitaine. Uitspraakleer, f. Orthoépie, f. Uitspreiden, v.a. Étendre, déployer. Uitspreiding, f. Extension, f., déploiement, m. Uitspreken, v.a. Prononcer, proférer, articuler. Een vonnis uitspr-, prononcer une sentence. || -, v.n. Achever de parler. Uitspringen, v.n. Sauter, sortir en sautant. Het venster uitspr-, sauter par la fenêtre. De veer springt uit, le
ressort se débande. || S'avancer, faire saillie, ressauter, forjeter. || Sauter d'abord (au jeu). Uitspringend, adj. Saillant. Uitsprong, m. Saillie, f., ressaut, forjet, m. Uitspruiten, v.n. Naître. || Bourgeonner, pousser. Uitspruiting, f. Bourgeonnement, m. Uitspruitsel, n. Rejeton, bourgeon, m. Uitspugen, v.a. Cracher. || Rendre, vomir. Uitspuien, v.a. Nettoyer en ouvrant l'écluse de
● Hij steekt iedereen de oogen uit, il éblouit tout le monde.
chasse. Uitspuiing, f. Dévasement, m. Uitspuiten, v.a. Jeter, faire jaillir. || Seringuer, nettoyer avec une seringue, vider en seringuant. || Éteindre au moyen d'une pompe à feu. Uitspuwen, v.a. Expectorer. Uitspuwing, f. Expectoration, f. || Vomissement, m. Uitspuwsel, n. Crachat, vomissement, m. Uitstaan, v.n. Avancer, faire saillie. || Être placé à intérêt. || (fig.) Wat hebt gij met hem uit te staan? qu'avez-vous à démêler avec lui? || -, v.a. Souffrir, endurer, supporter. Uitstaand, adj. Uitsl-e schuld, dette active, créance, f. Uitstallen, v.a. Étaler. Uitstalling, f. Étalage, m. Uitstamelen, v.a. Bégayer. Uitstameling, f. Bégayement, m. Uitstampen, v.a. Faire sortir en pilant. || Nettoyer en battant. || Éteindre à coups de pieds. Uitstamping, f. Action de faire sortir. etc., f. Uitstap, m. Détour, m., digression, f. Uitstapje, n. Tour, m., excursion, f. || Digression, f. Uitstappen, v.n. Sortir, descendre, mettre pied à terre. Uitstedig, adj. Hors ville. Uitstedigheid, f. Absence de la ville, f. Uitsteeksel, n. Saillie, f. || (Anat.) Apophyse, f. Uitstek, n. Partie saillante, avance, saillie, f. || Avant-corps, m. || Bij uitst-, extrêmement, par excellence. Uitsteken, v.a. Ôter avec un instrument pointu, creuser. Den paardenhoef uitst-, parer (ou) rafraîchir le pied d'un cheval. || Étendre, avancer. De hand
uitst-, étendre (ou) tendre la main. De tong uitst-, tirer la langue. De vlag uitst-, arborer le pavillon. || (Mar.) Reven uitst-, larguer les ris. Een touw uitst-, dépasser un câble. || Graver. || -, v.n. Avancer, dépasser, s'élever au-dessus. || Om iets uitst-, parier. || (fig.) Exceller. Uitstekend, adj. Éminent. || (fig.) v. Uitmuntend. - Uitstekendheid, f. Excellence, f. Uitstel, n. Retard, m. || Remise, f., sursis, ajournement, m. Zonder uitst-, sans délai, sans retard. || (Prov.) Uitst- is geen afstel, ce qui est différé n'est pas perdu. Uitstellen, v.a. Remettre, différer, retarder, surseoir à, ajourner. Uitstellend, adj. Dilatoire. Uitsterven, v.n. S'éteindre, être éteint. || Se dépeupler. Uitsterving, f. Extinction, dépopulation, f. Uitstevenen, v.n. Prendre le large. Uitstijgen, v.n. Descendre de voiture. Uitstoelen, v. Stoelen. - Uitstoffen, v.a. Epousseter. Uitstoomen, v.a. Sortir à la vapeur. || Désinfecter à la vapeur. Uitstooten, v.a. Chasser, expulser. Zotten klap uitst-, dire des sornettes. || Enfoncer, défoncer. Uitstooting, f. Expulsion, f. Uitstorten, v.a. Répandre, verser. || (fig.) Zijn hart uitst-, ouvrir (ou) épancher son coeur. Zijnen toorn uitst-, décharger sa colère. || (Géogr.) Zich uitst-, se jeter. Uitstorting,
f. Effusion, f., épanchement, m. Uitstotteren, v.a. Balbutier. Uitstoven, v.a. Bien étuver. Uitstralen, v.n. Rayonner. Uitstraling, f. Rayonnement, m. Uitstralingspunt, n. Point radieux, m. Uitstralingsvermogen, n. Pouvoir émissif, m. Uitstrekken, v.a. Étendre. Zich uitstr-, s'étendre. Uitstrekking, f. Extension, f. Uitstrepen, v.a. Barrer, biffer, rayer. Uitstrijden, v.a. Vider en combattant. || -, v.n. Cesser le combat, être fatigué
| |
| |
de combattre. Uitstrijken, v.a. Lisser, repasser. || (fig.) Laver la tête à, réprimander. || Effacer. || Tromper. Uitstrijker, m. Trompeur, m. Uitstrijking, f. Repassage, m. || Réprimande, f. Uitstrompelen, v.n. Sortir en trébuchant. Uitstrooien, v.a. Répandre. Uitstrooier, m. Semeur de faux bruits, m. Uitstrooiing, f. Action de répandre, propagation, f. Uitstrooisel, n. Faux bruit, m., nouvelle controuvée, calomnie, f. Uitstrooister, f. Celle qui sème des faux bruits. Uitstroomen, v.n. S'écouler. In de zee uitstr-, se jeter dans la mer. || Sortir en foule. Uitstrooming, f. Émanation, f., écoulement, m. Uitstroomingsklep, f. Soupape d'expiration, f. Uitstroopen, v.a. Ôter. || (fig.) Saccager, piller. Uitstrooping, f. Pillage, m. Uitstudeeren, v.n. Achever ses études. Uitstuiven, v.a. Faire sortir en époussetant. || -, v.n. (fig.) Sortir brusquement. Uitsturen, v.a. Envoyer (au dehors). || (Mar.) Conduire hors du port. Uitsullen, v.n. Glisser dehors. Uittakelen, v.a. Gréer (un navire), funer (un câble). Uittakeling, f. Gréement, m. Uittakken, v.a. Découper sous forme de branches. Uittanden, v.a. Denteler, découper. Uittanding, f. Dentelure, découpure, f. Uittappen, v.a. Vider (en tirant). Uittarnen, v.a. v. Uittornen. - Uittarten, v.a. Défier, provoquer. Uittarting, f. Provocation, f.,
défi, m. Uitteekenen, v.a. Représenter au crayon, dessiner. Uitteekening, f. Esquisse, f., dessin, m. Uitteezen, v.a. Éplucher. Uittellen, v.a. Compter, débourser. || (Comm.) Vendre au nombre. || -, v.n. Achever de compter. Uitteller, m. Payeur, compteur, m. Uittelling, f. Payement, m., vente au nombre, f. Uittengelen, v.a. Munir de tringles. Uitteren, v.a. Consumer, ronger, épuiser. || -, v.n. Se consumer, maigrir, languir. Uittering, f. Consomption, f. Uittiegen, v.a. v. Uittrekken. Met uitgetogen zwaard, flamberge au vent, l'épée nue. Uittillen, v.a. Ôter en soulevant. Uittimmeren, v.a. Agrandir. Uittocht, m. Sortie, f., départ, m. Uittoeten, v.a. Publier au son du cor. || (fig.) Publier, annoncer. Uittollen, v.n. Cesser de jouer à la toupie. || Laat hem zijn tol maar uitt-, laissez-le agir à sa guise. Uittornen, v.a. Découdre. Uittrappen, v.a. Enfoncer (ou) chasser (ou) éteindre à coups de pied. || Élargir avec les pieds. Uittreden, v.a. v. Uittrappen. || Pétrir, presser. || User en marchant. || -, v.n. Sortir. Uittreding, f. Sortie, démission, f. Uittrekken, v.a. Tirer, arracher. Het zwaard uittr-, dégainer. Zijne laarzen uittr-, ôter ses bottes. Den ouden mensch uitt-, dépouiller le vieil Adam. || Extraire. Den inhoud van een boek uittr-, extraire un livre.
De zon trekt de kleuren uit, le soleil déteint les couleurs. Eene tafel uittr-, allonger une table. || (Comm.) Assigner (une somme). || -, v.n. Sortir. Planten laten uittr-, faire infuser des plantes. Uittrekkend, adj. Extractif, évulsif. Uittrekking, f. Extraction, f. || Sortie, émigration, f. Uittreksel, n. Extrait, abrégé, m. || Décoction, infusion, f. Uittrektafel, f. Table à coulisses, f. Uittreuren, v.n. Cesser
● Ik ben uitgestudeerd, je suis au bout de mon latin.
d'être triste. Uittrommelen, v.a. Proclamer au son du tambour. Uittrompetten, v.a. Publier au son de la trompette. Uittrouwen, v.a. Marier. Uittuilen, v.n. Cesser de faire à sa tête. Uitvaagsel, n. Balayures, ordures, f. pl. || (fig.) Rebut, m. Uitvaardigen, v.a. Publier, promulguer. Uitvaardiging, f. Expédition, promulgation, f. Uitvaart, f. Sortie du port, f. || (fig.) Funérailles, obsèques, f. pl. Uitvagen, v.a. Balayer. Uitval, m. (Mil.) Sortie, f. || Passe, botte, f. Een uitv- afweren (in het schermen), parer une botte. Uitvallen, v.n. Tomber. Hij viel het raam uit, il tomba par la fenêtre. || (Mil.) Faire une sortie. || Faire une passe, porter une botte. || (fig.) Tegen iemand uitv-, faire une sortie contre q. || Se terminer, tourner. Goed uitv-, réussir. Het moge uitv- hoe het wil, quoi qu'il arrive. || Zich iets uitv-, perdre qc. en tombant. || -, n. Chute, f. (des cheveux). Uitvalling, f. Chute, f. Uitvalpoort, f. Poterne, f. Uitvaren, v.n. Partir, sortir du port, mettre à la voile. || (fig.) S'emporter contre q., éclater en reproches, invectiver. || Dat schip heeft uitgevaren, ce vaisseau ne peut plus servir. || -, v.a. Rompre, caver en naviguant. Uitvaring, f. Sortie, f. || Invective, f. Uitvasten, v.a. Faire passer en jeûnant. || Épuiser en jeûnant. || -, v.n. Cesser de jeûner. Uitvechten, v.a. Vider en combattant. Uitveegsel, v. Uitvaagsel. - Uitvegen, v.a. Balayer, nettoyer.
|| Iemand den mantel uitv-, laver la tête à q. || Essuyer, effacer. || Zijne oogen uitv-, se frotter les yeux. Uitveging, f. Balayage, m. Uitveilen, v.a. Mettre en vente. Uitveiling, f. Mise en vente, f. Uitvenen, v.a. Extraire la tourbe. Uitvening, f. Extraction de la tourbe, f. Uitventen, v.a. Colporter. Uitventer, m. Colporteur, m. Uitventster, f. Colporteuse, f. Uitventing, f. Colportage, m. Uitverhalen, v.a. Achever de raconter. Uitverkocht, adj. Vendu. Ik ben uitv-, j'ai tout vendu; (fig.) je ne sais plus que dire. Het boek is uitv-, le livre est épuisé. Uitverkoop, m. Liquidation, f., solde, m. Uitverkoopen, v.a. et v.n. Vendre tout. Hij verkoopt uit, il liquide ses marchandises. Uitverkooper, m. Marchand qui cesse le commerce, m. || Détaillant, m. Uitverkoren, adj. Choisi, élu. || -, m. et f. Bien-aimé, élu, m., bien-aimée, f. Uitvertellen, v.a. Terminer son récit. || Communiquer, répandre. Uitverzoeken, v.a. Inviter en ville. Uitveteren, v.a. Tancer vertement, réprimander. Uitvetering, f. Réprimande, f. Uitvezelen, v.a. Effiler. || -, v.n. S'effiler. Uitvieren, v.a. Een verkoudheid moet men uitv-, quand on est enrhumé, il faut garder la maison. Uitvieren, v.a. (Mar.) Filer, larguer. v. Vieren. - Uitvijlen, v.a. Creuser (ou) ôter avec la lime. Uitvijling, f. Action de creuser
(ou) d'enlever avec la lime, f. Uitvinden, v.a. Inventer. Uitvinder, m. Inventeur, m. Uitvinding, f. Invention, f. Uitvindsel, n. Invention, fiction, fable, f. Uitvisschen, v.a. Pêcher tout le poisson. || (fig.) Rechercher avec soin, pénétrer, découvrir. Uitvlakken, v.a. Effacer. Uitvlammen, v.n. Tirer à blanc. Uitvliegon, v.n.
| |
| |
S'envoler, sortir du nid. || (fig.) Sortir (avec impétuosité). Uitvlieger, m. Petit oiseau qui quitte le nid, m. Uitvlieten, v.n. S'écouler. || Se répandre en coulant. Uitvloeien, v.n. S'écouler, émaner, rayonner. Uitvloeiing, f. Écoulement, m., émanation, f. Uitvloeisel, n. (fig.) Émanation, conséquence, f. Uitvloeken, v.n. Cesser de jurer. || -, v.a. Chasser en jurant. Uitvlucht, f. Essor, m., envolée, f. || Fuite, évasion, f. || Ressource, f., divertissement, délassement, m. || (fig.) Subterfuge, m., faux-fuyant, m., défaite, échappatoire, f. Uitvl-en zoeken, chercher des prétextes. Uitvluchten, v.n. S'enfuir. Uitvoer, m. Exportation, f. || (fig.) Exécution, f. Ten uitv- brengen (ou) leggen, exécuter. Uitvoerbaar, adj. Exécutable, faisable, praticable. Uitvoerbaarheid, f. Praticabilité, possibilité d'exécuter, f. Uitvoerder, m. Exportateur, m. || (fig.) Exécuteur, m. Uitvoeren, v.a. Exporter. || (fig.) Exécuter. Hij voert niets uit, il ne fiche rien. Uitvoerend, adj. Exécutif. Uitvoerig, adj. Détaillé, long, ample, étendu. || -, adv. Amplement, en détail. Uitvoerigheid, f. Détail, m., prolixité, étendue, longueur, f. Uitvoering, f. Exportation, f. || (fig.) Exécution, f. Uitvoerlijk, adj. Réalisable, exécutable. Uitvoerlijkheid, f. Possibilité d'être exécuté, f.
Uitvoerrecht, n. Droit d'exportation (ou) de sortie, m. Uitvoerster, f. Exportatrice. || Exécutrice, f. Uitvorschen, v.a. Pénétrer, scruter, découvrir. Iemand uitv-, tirer les vers du nez à q. Uitvorscher, m. Investigateur, m. Uitvorsching, f. Recherche, investigation, f. Uitvouwen, v.a. Déplier. Uitvraagster, f. Interrogatrice, f. Uitvragen, v.a. Questionner, interroger. || Inviter en ville. Wij zijn uitgevraagd bij mijnheer X., nous sommes invités chez M.X. || -, v.n. Cesser de questionner. Uitvrager, m. Questionneur, m. Uitvraging, f. Interrogation, f. Uitvreten, v.a. Vider en mangeant goulûment. || (fig.) Ronger, corroder. Uitvretend, adj. Corrosif. Uitvreting, f. Corrosion, érosion, f. Uitvriezen, v. imp. Cesser de geler. || -, v.n. Être purifié par la gelée. Uitwaaien, v.a. Éteindre (en parlant du vent). || Emporter, effacer. || -, v.n. S'éteindre par l'action du vent. || Cesser de venter. || De vlag waait uit, le drapeau flotte au vent. Uitwaarts, adv. En dehors. Uitwaartsch, adj. Vers l'extérieur. Uitwacht, f. Poste avancé, m. Uitwaggelen, v.n. Quitter en chancelant. Uitwaken, v.n. Cesser de veiller. || Se fatiguer à force de veiller. || -, v.a. Passer à veiller. Uitwandelen, v.n. Sortir pour se promener. || Achever sa promenade. || -, v.a. Faire passer par la promenade. || Quitter (ou) suivre en se promenant. Uitwannen, v.a. Vanner.
Uitwanning, f. Vannage, m. Uitwas, n. Excroissance, bosse, apophyse, f. Uitwasemen, v.n. Donner des vapeurs. || Transpirer, suer. || S'évaporer. || -, v.a. Exhaler. Uitwaseming, f. Vapeur, exhalaison, f. || Transpiration, f. Uitwasschen, v.a. Laver. || Délaiter (le beurre). Uitwassching, f. Lotion, f., lavage, nettoyage, m. Uitwassen, v.n. Germer. || Pous-
● De tijd zal het uitwijzen, qui vivra, verra. Een plan uitwerken, développer un plan.
ser. || Disparaître par la croissance. Uitwateren, v.n. Se décharger. || -, v.a. Lâcher en urinant. Uitwatering, f. Décharge, f., écoulement, m. || (Mar.) Daillot, m. Uitwateringslijn, f. Ligne de flottaison, f. Uitwateringssluis, f. Écluse de fuite, f. Uitweeken, v.a. Dessaler. || Tremper. || Détacher en trempant. || -, v.n. Se dessaler. || Se détacher en trempant. Uitweeking, f. Dessalement, m. || Action de tremper, f. Uitweenen, v.a. Verser, exprimer en pleurant. Zijne smart uitw-, noyer son chagrin dans les larmes. || Zich de oogen uitw-, se gâter les yeux à force de pleurer. || -, v.n. Cesser de pleurer. Uitweg, m. Issue, sortie, f. || (fig.) Ressource, f., moyen, expédient, m. Uitwegen, v.a. Vendre au poids (ou) en détail. Uitweiden, v.n. (fig.) Faire une digression, s'étendre sur qc. Uitweiding, f. Digression, f. Uitwendig, adj. Extérieur, externe. Uitw- gebruik, usage externe. || -, adv. Extérieurement, au dehors. Uitwendige, n. L'extérieur, le dehors, m. Uitwendigheid, f. Dehors, m., apparence, f. Uitwerken, v.a. Mettre dehors. || Opérer, faire, effectuer, produire. Zijn woord werkt veel uit bij den minister, sa parole a beaucoup d'influence chez le ministre. || Obtenir. || Achever, élaborer. Sommen uitw-, résoudre des problèmes. Een boek uitw-, étudier un livre jusqu'au bout. || Découper, sculpter, creuser. || (Vétér.) Blanchir la sole d'un cheval; rafraîchir le pied d'un cheval. || -, v.n.
(Brass.) Finir de fermenter. || (Med.) Ne pas agir, ne plus opérer. Uitwerkend, adj. Efficient. Uitwerker, m. Auteur, artisan, m., cause, f. Uitwerking, f. Exécution, opération, action, f. || Effet, m. Uitwerksel, n. Effet, m. Uitwerpeling, m. Réprouvé, m. Uitwerpen, v.a. Jeter dehors. Het anker uitw-, jeter l'ancre. || Expectorer, rendre, vomir, cracher. || Briser en jetant. || Rejeter, rebuter, exclure. || Jeter (des racines, etc.). Uitwerping, f. Jet, m., action de jeter, exclusion, f., bris, m. || Crachement, m., expectoration, f. Uitwerpsel, n. Excréments, m. pl. || Rebut, m. Uitwieden, v.a. Arracher les mauvaises herbes, sarcler. Uitwijden, v.a. Élargir. Uitwijding, f. Élargissement, m. Uitwijkeling, m. et f. v. Uitgewekene. - Uitwijken, v.n. Se ranger, faire place. || Se déjeter en dehors, gauchir. De muur wijkt uit, le mur bombe, n'est pas d'aplomb. || Émigrer. Uitwijking, f. Exil volontaire, m., émigration, f. || Action de faire place, f., écart, déplacement, m. || Gauchissement, m. Uitwijs, m. Sentence, f. Uitwijzen, v.a. Faire signe de sortir. || Prouver, faire voir, tirer au clair. || Prononcer (une sentence). Eene zaak uitw-, décider une affaire. Uitwijzing, f. Preuve, f. || Décision, prononciation, f. || Expulsion, f. Uitwinden, v.a. Faire sortir en guindant. De kiel uitw-, virer un navire en quille. Een schip de haven uitw-, virer un navire dehors. || Dérouler. Uitwinding, f. Action de guinder
dehors, de dérouler, etc., f. Uitwinnen, v.a. Gagner. || (Jur.) Évincer. Uitwinning, f. Gain, m., économie, f. || Éviction, f. Uitwippen, v.n. Sortir rapidement. || -, v.a. (Mar.) Mettre hors
| |
| |
de bord au moyen du carnal. Uitwisschen, v.a. Essuyer, nettoyer. || Effacer. || Écouvillonner. || (fig.) Faire oublier. Uitwissching, f. Action d'essuyer, f. Uitwisselen, v.a. Changer, échanger. Uitwisseling, f. Échange, m. Uitwitten, v.a. Blanchir tout à fait. Uitwoeden, v.n. Se calmer, s'apaiser. Uitwoekeren, v. a Gagner (par l'usure); (fig.) ruiner (par l'usure). Uitwoelen, v.a. Déterrer, fouiller, miner. || -, v.n. Cesser de s'agiter. Uitwonen, v.a. User (une maison). || -, v.n. Demeurer dehors. Uitwonend, adj. Qui loge ailleurs, externe. Uitworstelen, v.n. Cesser de lutter. || -, v.a. Décider en luttant. Uitwortelen, v.a. Déraciner. || (fig.) Extirper. Uitwrijven, v.a. Nettoyer. || Ôter (ou) étendre en frottant. Uitwrijving, f. Action d'effacer en frottant, f., etc. Uitwringen, v.a. Tordre. Uitwroeten, v.a. Déterrer. Uitzaad, n. Semence, f. Uitzaag, f. Scie longue et étroite, f. Uitzaaien, v.a. Semer. Uitzagen, v.a. Ôter avec la scie. Uitzakken, v.n. Faire (le) ventre, se déjeter, bomber. Uitzakking, f. Affaissement, ventre, m. || (Méd.) Descente, f. Uitzavelen, v.a. Extraire le sable. Uitzeefsel, n. Ce qui reste dans le tamis, criblure, f. Uitzeemen, v.a. Nettoyer avec une peau de chamois. Uitzeggen, v.a. Dire tout à fait. || Exprimer, prononcer. || Divulguer, trahir. Uitzeilen, v.n. Sortir du port, mettre à la voile. || Eene
engte uitz-, débouquer. Uitzeiling, f. Départ du port, débouquement, m. Uitzendeling, m. Missionnaire, envoyé, m. Uitzenden, v.a. Envoyer au dehors, envoyer en mission, détacher. Uitzending, f. Envoi, m. Uitz- van eten, envoi à domicile de dîners. || (Mil.) Détachement, m. || Mission, f. Uitzet, n. Trousseau, m. || (fig.) Réponse brusque, bourrade, f. || -, m. Espèce de bière, f. Uitzetbaar, adj. Dilatable. Uitzetbaarheid, f. Dilatabilité, f. Uitzethengsel, n. Charnière saillante, f. Uitzetijzer, n. Ressort, m. Uitzetsel, n. Partie saillante, f. Uitzetten, v.a. Mettre dehors, mettre à terre, débarquer. Schildwachten uitz-, poser des sentinelles. De boot uitz-, mettre la chaloupe à la mer. Zijne dochter uitz-, marier sa fille. De deur uitz-, mettre à la porte. Geld uitz-, placer de l'argent. || Étendre, élargir. || Déployer, exposer. Waren uitz-, étaler des marchandises. || -, v.n. Lever, fermenter. || Prendre de l'embonpoint. || (Maç.) Se déjeter, bomber. || (Phvs.) Se dilater. Uitzettend, adj. Expansif. Uitzetting, f. Débarquement, m. || Placement (de fonds), m. || Expulsion, f. || Dilatation, diastole, f. || Étalage, m. Uitzettingsdecreet, n. Décret d'expulsion, m. Uitzettingsklep, f. Soupape à détente de vapeur, f. Uitzettingsvermogen, n. Expansibilité, dilatabilité, f. Uitzicht, n. Vue, perspective, f. || Espérance, f.
In uitz- stellen, laisser entrevoir. Uitzieden, v.n. v. Uitkoken. - Uitzieken, v.n. Cesser d'être malade. || Être purifié (ou) épuisé par la maladie. Uitzien, v.a. Choisir. || Zijne oogen uitz-, se crever les yeux à force de regarder. Een stuk uitz-, assister à une pièce de théâtre jusqu'à la fin. || -, v.n. Regarder dehors.
● Mijne kamer ziet op den tuin uit, ma chambre donne sur le jardin.
Het raam uitz-, regarder par la fenêtre. || (fig.) Naar iets uitz-, désirer qc., chercher qc. Naar eene gelegenheid uitz-, attendre l'occasion. || Avoir l'air, paraître. Het ziet er slecht met hem uit, il a mauvaise mine. Hij ziet er uit als zijn vader, il ressemble à son père. Het ziet er uit, alsof het regenen wil, le temps est à la pluie. Daar ziet ge net naar uit, tu en as bien l'air. Uitzien, n. Mine, apparence, f. Uitziften, v.a. Sasser (de la farine, etc.), cribler (du grain, etc.), tamiser. || (fig.) Éplucher. Uitzifter, m. Cribleur, m. || (fig.) Éplucheur, épilogueur, m. Uitzifting, f. Tamisage, criblage, m. || (fig.) Action d'éplucher, ergoterie, f. Uitziftsel, n. Criblures, f. pl. Uitzijgen, v.a. Filtrer. || Ressuer. || -, v.n. Sortir en filtrant. Uitzijging, f. Filtration, f. || Ressuage, m. Uitzijglood, n. Plomb de ressuage, m. Uitzijgoven, m. Fourneau de ressuage, m. Uitzijn, n. Absence, f. Uitzingen, v.a. Chanter jusqu'à la fin. || (fig.) Persévérer, tenir bon. Uitzinnig, adj. Insensé, fou, furieux, enragé. || -, adv. En fureur, avec fureur. Uitzinnigheid, f. Aliénation d'esprit, f., égarement, m., frénésie, fureur, f. Uitzitten, v.a. Finir (ou) faire son temps. || -, v.n. Passer son temps hors de la maison. Uitzoeken, v.a. Choisir, trier. Uitzoeker, m. Trieur, délisseur, m. Uitzoeking, f. Choix, triage, m. Uitzonderen, v.a. Excepter, exclure, mettre
à part. Uitzondering, f. Exception, exclusion, f. Uitzonderlijk, adj. Exceptionnel. Uitzuigen, v.a. Sucer, vider en suçant. || (fig.) Ruiner, épuiser. || -, v.n. Cesser de sucer. Uitzuiger, m. (fig.) Exacteur, concussionnaire, m. Uitzuiging, f. Sucement, m., succion, f. || (fig.) Exaction, concussion, f. Uitzuinigen, v.a. Économiser. Uitzuiniging, f. Économie, f. Uitzuipen, v.a. Vider, avaler. || (fig.) Ruiner (q.) Uitzuiper, m. Buveur, avaleur, m. || Celui qui ruine q. Uitzuiveren, v.a. Bien nettoyer (ou) purifier. Uitzuren, v.n. S'aigrir, fermenter jusqu'au bout. Uitzwavelen, v.a. Soufrer. Uitzwaveling, f. Soufrage, m. Uitzweepen, v.a. Chasser à coups de fouet. Uitzweeten, v.a. Évacuer par la transpiration. Eene verkoudheid uitzw-, guérir un rhume par la transpiration. || (fig.) Etter en bloed uitzw-, suer sang et eau. || Transsuder, exsuder. Uitzweeting, f. Exsudation, transsudation, transpiration, f. Uitzwellen, v.n. S'enfler, gonfler. || Sortir en s'enflant. Uitzwemmen, v.n. Sortir à la nage. || Cesser de nager. || Nager le premier. Uitzweren, v.n. Être chasse par la suppuration. Het oog is hem uitgezworen, il a perdu un oeil par ulcération. || Cesser de suppurer. || Se purifier par la suppuration. Uitzwermen, v.n. (Mil.) Passer à la formation en ordre dispersé. || Essaimer. Uitzwetsen, v.a. v. Uitbabbelen. || -, v.n. Cesser de hâbler.
Ulaan, m. Uhlan, hulan, m.
Ulevel, f. Caramel, m.
Unie, f. Union, f.
Unjer, f. (Bot.) Prêle des champs, f.
Unster, f. Peson, m., romaine, f.
Ure, f., Heure, f. v. Uur.
Uren, v.n. S'enfler, gonfler. Uring, f.
| |
| |
Gonflement, m. Koe in de u-, vache qui est sur le point de vêler.
Urmen, v.n. Peiner.
Ut, f. (Mus.) Ut, do, m.
Uur, n. Heure, f. || (fig.) Te goeder ure, à propos. Te kwader ure, mal à propos. || Afstand van een uur, une lieue. Uuraanwijzer, m. Horoscope, m. Uurbloem, f. Fleur horaire, f. Uurbord, n. (Mar.) Renard, m. Uurcirkel, m. Cercle horaire, m. Uurglas, n. Sablier, m. || (Mar.) Sable, m. Uurhoek, m. Angle horaire, m. Den u- berekenen, calculer le temps. Uurklok, f. Horloge qui sonne les heures, f. Uurlijn, f. Ligne horaire, f. Uurloon, n. Salaire par heure de travaii, m. Uurlooper, v. Uurglas. - Uurplaat, f. Cadran, m. Uurrad, n. Roue de cadran, f. Uurwerk, n. Horloge, montre, f. Uurwerkmaker, m. Horloger, m. Uurwijzer, m. Aiguille des heures, f.
Uw, pron. poss. Ton, ta, tes, votre, vos. De uwe, het uwe, le vôtre, la vôtre. Uwent(Ten), adv. Chez toi, chez vous. Uwenthalve, adv. Pour (l'amour de) vous. Uwentwege, adv. Vanuw-, de votre part, par votre ordre. Uwentwil, adv. Om uw-, pour (l'amour de) vous.
|
|
Auteursrecht onbekend