|
| |
S
S, f. Dix-neuvième lettre de l'alphabet, S, m. et f. S., St., sint, adj. Saint. S. g., soortelijk gewicht, n. v. Soortelijk. - St., stuiver, m. Sou, m.
Sa, interj. Çà, allons!
Saai, f. et n. Sayette, f. || Serge, f. || -, adj. Traînant, sec, filandreux, ennuyeux, aride. Saaien, adj. De saie.
Saaien, n. Filet à crevettes, m.
Saaiheid, f. Lenteur, f., ennui, m., aridité, f. Saaiwever, m. Sayetteur, m. Saaiweverij, f. Sayetterie, f.
Saam, v. Samen. - Saamgezworene, m. Conjuré, m.
Sabbat, m. Sabbat, m. Sabbatdag, m. Jour du sabbat, m. Sabbatheiliger, -houder, m. Sabbataire, m. Sabbatjaar, n. Année sabbatique, f. Sabbatsreis, f. Voyage sabbatique, m. Sabbatsvrouw, f. Chrétienne f. qui sert les Juifs le jour du sabbat.
Sabberaar, etc. v. Zabberaar, etc.
Sabel, f. (Mil.) Sabre, m.
Sabel, m. et n. Zibeline, f. || -, n. Sable, m. Sabelbeen, n. Jambe arquée, f.
Sabelbont, n. Zibeline, f. Sabeldier, n. Zibeline, f.
Sabelen, v.a. Sabrer. Sabelhouw, m. Coup de sabre, m.
Sabeljacht, f. Chasse aux zibelines, f. Sabelmof, f. Manchon de zibeline, m. Sabelpels, m. Zibeline, f.
Sabeltasch, f. Sabretache, f.
Sabelvanger, m. Chasseur de zibelines, m. Sabelvangst, f. v. Sabeljacht.
Sabelvormig, adj. Ensiforme, ensifolié.
Sacrament, n. Sacrement, m. Sacramenteel, adj. Sacramental, sacramentel. || -, adv. Sacramentellement. Sacramentsschender, m. Profanateur du Saint-Sacrement, m. Sacramentsdag, m. La Fête-Dieu, la fête du S. Sacrement, f.
Sacristie, sacristij, f. Sacristie, f.
Sadduceër, m. Saducéen, m. Sadduceesch, adj. Saducéen.
Saffiaan, n. Maroquin, m.
Saffier, n. Saphir, m. Saffieren, adj. De saphir. Saffier(steen), m. Saphir, m.
Saffloer(s), n. Safran bâtard, m. Saffraan, f. Safran, m. Saffraanachtig, adj. Safrané. Saffraanbloem, f. Crocus, m. Saffraanboom, m. Safranier, m. Saffraanbouwer, m. Safranier, m. Saffraandrank, m. Scubac, m. Saffraangeel, adj. Jaune comme du safran, safrané. || -, n. Jaune de safran, m. Saffraanplant, f. Safran, m. Saffraanplanterij, f. Safranière, f. Saffranen, adj. De safran. || -, v.a. Safraner. Saffranig, v. Saffraanachtig.
Sage, f. Saga, tradition, f.
Sago, f. Sagou, m. Sagopalm(boom), m. Sagoutier, m.
Sajet, f. et n. Laine, sayette, f. Sajetten, adj. De laine, d'estame.
Sak, m. Robe longue, f.
| |
| |
Sakerdaanhout, n. Bois de sacerdan, m. Sakerdaanhouten, adj. De bois de sacerdan.
Saks, m. Saxon, m. Saksen, n. (Géogr.) La Saxe, f. Saksisch, adj. Saxon.
Salade, f. (Bot.) Laitue, f. || (Cuis.) Salade, f. Saladebak, m. Saladier, m. || Couche à laitue, f. Saladebed, n. Planche de salade, f. Saladeboonen, f. pl. Haricots princesses, m. pl. Saladekom, f. Saladier, m. Saladekrop, m. Tête de laitue, f. Saladeplant, f. Salade, f. Saladeolie, f. Huile d'olive, f.
Salamander, m. (H.n.) Salamandre, f.
Salaris, n. Salaire, m., gages, m. pl.
Saldeeren, v.n. Solder. Saldo, n. Solde (de compte), reste, m. Batig s-, boni, m.
Salet, n. Salon, m. || (fig.) Compagnie, société, f. Saletjonker, m. Dameret, m. Saletjuffer, -pop, f. Coquette, f.
Salie, f. Sauge, f. Saliemelk, f. Lait à la sauge, m. Saliestruik, m. Sauge en arbre, f.
Salm(on)iak, f. Sel ammoniac, m.
Salomonszegel, n. (Bot.) Grenouillet, m.
Salpeter, n. Salpêtre, nitre, m. Salpeterachtig, adj. Nitreux. Salpeteraarde, f. Terre nitreuse, f. Salpeterbereider, m. Salpêtrier, m. Salpetergeest, m. Esprit de nitre, m. Salpetergroef, f. Nitrière, Salpêtrière, f. Salpeterhut, f. Salpêtrière, f. Salpeterig, adj. Nitreux. Salpeterketel, m. Rapuroir, m. Salpeterkoker, m. Salpêtrier, m. Salpeterkokerij, f. Salpêtrière, f. Salpeterloog, f. Lessive de salpêtre, f. Salpeterstruik, m. Nitraire, f. Salpetervorming, f. Nitrification, f. Salpeterzieder, etc. v. Salpeterkoker, etc. - Salpeterzuur, adj. Nitraté. || -, n. Acide nitrique, m.
Saluutschot, n. Salut, m., salve, f. Salvo, n. Salve, f.
Samaar, f. Simarre, f.
Samen, te zamen, adv. Ensemble, conjointement. || v. Bijeen. - Samenaarden, v.n. Sympathiser. Samenbinden, v.a. Nouer (ou) lier ensemble. || Amalgamer, allier. Samenbinding, f. Enchaînement, m., liaison, f. || Alliage, m. Samenblazen, v.a. Souder en soufflant. || Rassembler aux sons de la trompette. Samenblijven, v.n. Rester ensemble. Samenbrengen, v.a. Rassembler. Samenbrenging, f. Réunion, f., assemblage, m. Samenbuigen, v.a. Courber l'un vers l'autre, joindre en pliant. Samendoen, v. Bijeendoen. || -, v.n. Être associé, agir de concert. Samendraaien, v.a. Tortiller. Samendrijven, v. Bijeendrijven. - Samendrukbaar, adj. Compressible. Samendrukbaarheid, f. Compressibilité, f. Samendrukken, v.a. Comprimer. || Imprimer ensemble. Samendrukkend, adj. Compressif. Samendrukking, f. Compression, f. Samenduwen, v. Samendrukken. - Samenflansen, v. Aaneenflansen. - Samengaan, v.n. Marcher (ou) aller ensemble. || Être d'accord. || Être compatible. Samengesteld, adj. Composé. || Complexe, compliqué. Samengesteldbloemigen, f. pl. Composées, f. pl. Samengieten, v. Bijeengieten. - Samenhalen, v.a. Rassembler, assembler. Samenhandel, m. Société de
● Hij heeft er een slaatje uit, il en retire un avantage pécuniaire.
commerce, f. Samenhang, m. Liaison, connexion, continuité, f. S- in de rede, suite dans le discours. Zonder s-, décousu. Geen s- met iets hebben, n'avoir aucun rapport avec qc. || Cohésion, f. Samenhangen, v.n. Avoir de la connexion, tenir ensemble. || (Phys.) Avoir de la cohésion. Samenhangend, adj. Lié, suivi, connexe, cohérent. Samenhoopen, v.a. Entasser, accumuler. Samenhooping, f. Accumulation, f. Samenklank, m. Unisson, m. Samenkleven, v.a. Agglutiner. || -, v.n. S'agglutiner. Samenklutsen, v.a. Mêler en secouant. Samenkomen, etc. v. Bijeenkomen, etc. - Samenkooien, v.a. (Impr.) Serrer la forme. || -, v.n. Coucher ensemble. Samenlappen, v.a. Rapiécer à la hâte. || v. Samenflansen. - Samenleggen, v. Bijeenleggen. - Samenleven, v. Bijeenwonen. - Samenleving, f. Société, f. Samenloop, m. Concours, m., affluence, f. || Confluent, m. || (fig.) Concours, m. Samenloopen, v.n. S'attrouper. || S'unir, se joindre. || (fig.) Concourir, s'unir. || Se cailler. Samenloopend, adj. S-e omstandigheden, concours de circonstances. Samenmengen, v.a. Entremêler. Samenmenging, f. Mixtion, f., mélange, m. Samenmengsel, n. Mélange, m. Samenpakken, v.a. Empaqueter, emballer. || -, (Zich), v. réfl. S'agglomérer, s'entasser.
Samenpakking, f. Empaquetage, emballage, m. || Agglomération, f. Samenpersen, v.a. Comprimer. Samenpersing, f. Compression, f. Samenraapsel, n. Mélange, ramassis, m. Samenrapen, v.a. Ramasser, amasser. || Leugens s-, controuver des mensonges. Samenroepen, v. Bijeenroepen. - Samenroeren, v.a. Mélanger, remuer ensemble. Samenrollen, v.a. Enrouler. || Recoquiller. Samenrolling, f. Action d'enrouler, f., recoquillement, m. Samenrotten, v.a. S'ameuter, s'attrouper. Samenrotting, f. Attroupement, m. Samenrukken, v.n. Se rassembler, s'unir. Samenschakelen, v.a. Enchaîner. Samenschakeling, f. Enchaînement, m. Samenscharrelen, v. Bijeenschrapen. - Samenschikken, v.a. Mettre, ajuster ensemble. Samenschikking, f. Ajustement, m. Samenscholen, v.n. S'attrouper. Samenscholing, f. Attroupement, m. Samenschrapen, v. Bijeenschrapen. - Samenslaan, v.a. Battre l'un contre l'autre. || Joindre à la hâte. Samensluiten, v.a. Enfermer ensemble. || -, (Zich), v. réfl. Se fermer. Samensmelten, v.a. Fondre, faire fondre ensemble. || -, v.n. Fondre, se fusionner. || (fig.) Diminuer, se fondre. Samensmelting, f. Action de fondre ensemble, fusion, f. || (fig.) Diminution, f. Samensnoeren, v.a. Serrer avec un lacet, étreindre, étrangler. Samensnoering, f. Etranglement, m. || (Méd.)
Rétrécissement, m. Samenspannen, v.a. Atteler ensemble. || -, v.n. (fig.) Conspirer. Samenspanning, f. Action d'atteler ensemble, f. || (fig.) Conspiration, conjuration, f. Samenspraak, f. Entretien, m., conversation, f., dialogue, m., colloque, m. Samenspreken, v.n. Parler ensemble, con- | |
| |
verser, avoir une conférence, s'aboucher. Samenspreking, f. Entretien, m. Samenstand, m. Conjonction, f. Samenstel, n. Composition, construction, f. || Système, composé, w. Samenstellen, v.a. Composer, construire. Samensteller, m. Compositeur, auteur, m. Samenstelling, f. Composition, f., assemblage, m. || (Gramm.) Composé, m., composition, f. Samenstemmen, v.n. S'accorder. || (fig.) Être de concert. Samenstemmend, adj. Concordant, harmonieux. Samenstemming, f. Accord, m., harmonie, f., concert, m. Samenstrengelen, v.a. Entrelacer. Samenstrengeling, f. Entrelacement, m. Samentreffen, v.n. Se rencontrer. || Coïncider. Samentreffing, f. Rencontre, coïncidence, f. Samentrekken, v.a. Serrer, resserrer. || Contracter. || v. Bijeentrekken. - Samentrekkend, adj. (Phys.) Constringent. || (Méd.) Astringent. S-e beweging des harten, mouvement systaltique du coeur, m. Samentrekker, m. Constricteur, sphincter, m. Samentrekking, f. Resserrement, retirement, m., contraction, f. Samenvallen, v. Samentreffen. - Samenvatten, v.a. (fig.) Résumer. Samenvatting, f. Résumé, m.
Samenvlechten, v.a. Entrelacer. Samenvlechting, f. Entrelacement, m. Samenvlechtsel, n. Entrelacement, m., tresse, f. Samenvloed, m. Confluent, m. Samenvloeien, v.n. Se joindre, confluer. Samenvloeiing, f. Confluent, m. Samenvoegen, v. Bijeenvoegen. - Samenvoeging, f. Jonction, union, f., emboîtement, assemblage, agencement, m. Samenvoegsel, n. Composition, f., composé, m. v. Samenstel. - Samenvouwen, v.a. Plier ensemble. De handen s-, joindre les mains. Samenweefsel, n. Tissu, m. Samenwerkon, v.n. Travailler de concert, concourir, collaborer. Samenwerking, f. Coopération, f., concours, m., collaboration, f. Samenweven, v.a. Tisser ensemble, entrelacer en tissant. Samenwinden, v.a. Plier (ou) rouler ensemble. Samenwonen, v. Bijeenwonen. - Samenwoning, f. Cohabitation, f. Samenwrijven, v.a. Mêler en frottant (ou) en broyant. Samenwrijving, f. Action de mêler en frottant (ou) en broyant, f., frottement de deux corps, m. Samenwringen, v.a. Tordre ensemble. Samenzweerder, m. Conjuré, conspirateur, m. Samenzweren, v.n. Conjurer, conspirer. Samenzwering, f. Conjuration, conspiration, f.
Pour les autres verbes composés avec Samen, v. ceux composés avec Aaneen et Bijeen.
Sammelaar, m., -ster, f. Lambin, m., lambine, f. Sammelarij, f. Lambinerie, f. Sammelen, v.n. Lambiner, lanterner.
Samoreus, f. Samoureux, m.
Sandaal, f. Sandale, f.
Sandelboom, m. Arbre de santal, m. Sandelhout, n. Santal, bois de santal, m. Sandelhouten, adj. En bois de santal.
Sandrak, n. Sandaraque, f.
Sanskrit, n. Sanscrit, m. Sanskritsch, adj. Sanscrit.
Sant, m. Saint, m. Santenkraam, f. (fam.)
● Hij zit in de saus, il est dans le pétrin. Een satansch leven, une vie d'enfer.
Bataclan, m. Santin, f. Sainte, f. Santje, n. Image d'un saint (ou) d'une sainte, f.
Santorie, f. Centaurée, f.
Sap, n. Jus, suc, m. || Sève, f.
Sapanhout, n. Sapan, brésillet, m.
Sapblauw, n. Bleu végétal, bleu de tournesol, m. Sapgroen, n. Vert d'iris, m.
Saphaak, m. (Mil.) Croc de sape, m. Sappe, f. Sape, tranchée, f.
Sappeloos, adj. Sans suc, sans sève. || Fade. Sappeloosheid, f. Sécheresse, f.
Sapperloot, interj. Sapristi!
Sappeur, m. Sapeur, m.
Sappig, adj. Succulent, savoureux, juteux. Sappigheid, f. Qualité de ce qui est succulent. Saprijk, adj. Plein de sève, savoureux, succulent. Sapring, m. Couche corticale, f. Sapverf, f. Couleur faite du suc des plantes, f.
Saraceen, m. Sarrasin, m. Sarazijnkruid, n. (Bot.) Aristoloche, f.
Sardelle, sardijn, f. Sardine, f. Sardijnennet, n. Sardinière, f. Sardijnenvangst, f. Pèche des sardines, f.
Sardonyx, n. et m. Sardoine, f., sardonyx, m.
Sarge, f. v. Serge.
Sarren, v.a. Provoquer, agacer, irriter, harceler. Sarrig, adj. Agaçant. Sarring, f. Provocation, agacerie, irritation, f.
Sas, n. Sas, m. || (Mar.) Tournant de mer, m.
Sas, f. (Mil.) Sorte de poudre à canon, f. Saslepel, m. Cornée, f.
Sassefras, n. Sassafras, bois de sassafras, m. Sassefrasboom, m. Laurier sassafras, m.
Sasser, m. Éclusier, m. Sassluis, f. v. Sas, n.
Satan, m. Satan, m. Satansch, adj. Satanique, satané. || -, adv. Diaboliquement.
Sater, m. (Myth.) Satyre, m. || Bouffon, m.
Satijn, n. Satin, m. Satijnachtig, adj. Satiné. Satijnen, adj. De satin. Satijnwerker, -wever, m. Satinaire, m.
Satire, f. Satire, f.
Satraap, m. Satrape, m.
Saucijs, f. Saucisse, f. Saucijzebroodje, n. Petit pain de saucisse, m. Saus, f. Sauce, f. || Assaisonnement, m. || (fam.) Sauce, semonce, f. Sausen, v.a. Saucer. || (fig.) Rabrouer. || Assaisonner, agrémenter. || -, v.n. Pleuvoir à verse. Sauser, m. Celui qui sauce, etc. Sausing, f. Action de saucer, f. Sauskom, f. Saucière, f. Sauslepel, m. Cuiller à sauce, f. Sauslook, n. Échalote, f. Sauspan, f. Saucière, f.
Savelboom, m. Sabine, f., savinier, m.
Savie, f. Sauge, f.
Savoyekool, f. Chou de Milan (ou) de Savoie, m. Savoyaard, m. Savoyard, m. Savoyen, n. (Géogr.) Savoie, f.
Scandinavisch, adj. Scandinave.
Scaphander, m. Ceinture de sauvetage, f.
Scapulier, n. Scapulaire, m.
Scha, v. Schade.
Schaaf, f. Rabot, guillaume, feuilleret, m. || Met de ruwe sch- over iets gaan, bâcler qc. à la hâte; agir brutalement. Schaafbank, f. Établi, m. Schaafbeitel, m., -ijzer, n. Mèche, f., fer de rabot, m. || Râcloir, m. Schaafkrullen, f. pl. Copeaux, m. pl., planure, f. Schaafmes, n. Ratissoire, f., râcloir, m.,
| |
| |
ripe, drague, f. Schaafsel, n. Râclure, ratissure, drayure, f. Schaafsteen, m. Quiosse, f. Schaafstroo, n. (Bot.) Prèle, f. Met schpolijsten, prêler.
Schaak, interj. Échec. Sch- den koning! échec au roi! Sch- zetten, donner échec à. || -, n. Jeu d'échecs, m. Schaakbord, n. Échiquier, m. Schaakmat, adj. Échec et mat. Sch- maken, mater. Schaakpartij, f. Partie d'échecs, f. Schaakschijf, f. Pièce du jeu d'échecs, f. Schaakspel(en), n. Jeu d'échecs, m., échecs, m. pl. Schaakspeler, m. Joueur d'échecs, m. Schaakwedstrijd, m. Concours d'échecs, m. Schaakwerk, n. (Mil.) Redan, m.
Schaal, f. Échelle, f.
Schaal, f. Coque, coquille, écale, f. || Coupe, tasse, jatte, f. || Petit plat, m., écuelle, f. || Bassin, plateau, m. || (Mar.) Jumelle, f. || (Weeg)schaal, balance, f. De sch- slaat over, la balance trébuche. || (Monn.) Ajustoir, m. || (fig.) De sch- gelijk houden, agir sans partialité. || Met de sch- omgaan, faire la collecte avec le plateau. Schaalboter, f. Beurre vendu en détail, m. Schaaldeel, n. Dosse, flache, f. Schaaldier, n. Crustacé, m. Schaalkolen, f. pl. Houille feuilletée, f. Schaalvisch, m. (H.n.) Coffre, m. Schaalvormig, adj. En forme de coupe.
Schaamachtig, adj. Honteux, pudique. || Timide. Schaamachtigheid, f. Pudeur, timidité, f. Schaambeen, n. Pubis, m. Schaambrok, f. Dernier morceau, m. Schaamrood, adj. Rouge de honte, confus. Sch- maken, faire rougir de honte. Schaamschoenen, m. pl. (fig.) De sch- uittrekken, renoncer à toute pudeur, bannir toute honte. Schaamte, f. Confusion, honte, f. || v. Eerbaarheid. - Schaamteblos, m. Rougeur, f. Schaamtelijk, adj. Modeste, chaste, pudique. || -, adv. Pudiquement. Schaamteloos, adj. Effronté, impudent, éhonté. || -, adv. Sans pudeur, effrontément. Schaamteloosheid, f. Effronterie, impudence, f.
Schaap, n. Brebis, f., mouton, m. || (Prov.) Er gaan veel makke schapen in een hok, à doux moutons bon parcage. || (fig.) Ouaille, brebis, f. || (iron.) Sot, m., sotte, innocente, bête, f. Een goed sch-, une bonne pâte. Onnoozele schapen, pauvres créatures. Schaapachtig, adj. (fig.) Sot, niais, moutonnier. Schaapachtigheid, f. Niaiserie, sottise, f. Schaapherder, m., -in, f. Berger, m., bergère, f. Schaapherdersstaf, m. Houlette, f. Schaapje, n. Petite brebis, f., agneau, m. Er zijn sch-s in de lucht, le ciel est moutonné. Zijne sch-s op het droge hebben, pondre sur ses oeufs. Schaapkameel, n. (H.n.) Lama, m. Schaapsbout, etc. v. Schapebout, etc. - Schaapsch, adj. Moutonnier, sot. || -, adv. Sottement. Schaapschaar, f. Forces, forcettes, f. pl. Schaapscheerder, m. Tondeur de brebis, m. Schaapscheren, n. Tonte (des brebis), f. Schaapschop, f. Houlette, f. Schaapschot, n. Bergerie, f., bercail, m. Schaapshoofd, n. Tête de brebis, f. || (fig.) Imbécile, niais, m. Dat komt uit geen sch-, cela est bien imaginé. Schaapskooi, v. Schaapschot. - Schaapskop, v. Schaapshoofd.
● Zijn schaapjes scheren, vivre de ses rentes.
- Schaapsluis, f. Tique, f. Schaapspokken, f. pl. Claveau, m., clavelée, f. Schaapsvacht, f. Peau de mouton, f.
Schaar, f. Multitude, troupe, foule, f. Schaar, f. Ciseaux, m. pl., paire de ciseaux, f. || (fig.) Daar hangt de sch- uit, on y est logé à l'étrille. Door het oog van de sch-halen, filouter. || Forces, f. pl. || Cisailles, f. pl. || Scharen der kreeften, pinces, f. pl. Schaarbosch, n. Bois taillis, m. Schaard, f. Dent, brèche, f. Schaarden, v.a. Ébrécher. Schaardig, adj. Éhreche. Schaarhout, n. Bois taillis, m. Schaarijzer, n. Fer à cheval de deux pièces, m.
Schaars, adv. À (ou) avec peine. || Rarement. Schaarsch, adj. Rare. || Maigre. Sch-e tijd, temps de disette. Schaarschheid, schaarschte, f. Disette, rareté, f.
Schaarslijp(er), m. Rémouleur, gagnepetit, m. Schaarstok, m. Hiloire, f., faix de pont, m. pl. Schaarstrook, f. Gabarit, m. Schaarwacht, f. Ronde, patrouille, f.
Schaats, f. Patin, m. Op sch-en rijden, patiner. Schaatsen, v.n. Patiner. Schaatsenmaker, m. Patinier, m. Schaatsenrijden, n. Patinage, m. Schaatsenrijder, schaatser, m. Patineur, m. Schaatsenrijdster, f. Patineuse, f. Schaatshout, n. Fût de patin, m. Schaatsijzer, n. Fer de patin, m. Schaatslint, n. Cordon à attacher les patins, m. Schaatsriem, m. Courroie à attacher les patins, f. Schaatsroede, v. Schaatsijzer. - Schaatsschoenen, m. pl. Souliers sans talons, escarpins, m. pl.
Schab, f. Manteau usé, m. || Sarrau, m.
Schabaat, interj. N'importe! Soit!
Schabberig, adj. (pop.) De gueux, déguenillé, râpé. || -, adv. Pauvrement. Schabberigheid, f. Dépenaillement, m., malpropreté, f.
Schabel, f. Escabeau, m., escabelle, f.
Schabouwelijk, schabouwerig, adj. Déguenillé. || Dangereux. || -, adv. Misérablement, dangereusement.
Schabrak, f. Housse, f.
Schabullig, v. Schabouwelijk.
Schachelaar, etc. v. Schacheraar, etc. - Schacheraar, m. Griveleur, juif, usurier, m. Schacheren, v.n. Brocanter, griveler. Schacherij, f. Brocantage, m.
Schacht, f. Tuyau (de plume), m. || Plume, f. || Aile, f. || Manche, m. || Hampe, f. || Sch- (eener laars), tige, f. || Perche, f. || Sch- (eener zuil), fût, m. Sch- (eener mijn), puits, m., bure, f. Een sch- betimmeren, cuveler un puits. Sch- (van een oven), creuset, m. Schachtbeschoeiing, f. Cuvelage, m. Schachtdraad, m. Fil à moule, m. Schachtkoker, m. Plumier, m. Schachtenle(d)er, n. Cuir à tiges, m.
Schadde, f. Gazon, m. || Tourbe, f.
Schade, f. Dommage, m., perte, f., détriment, dégât, m. Sch- toebrengen, nuire. || (Prov.) Men moet leeren met schade of met schande, on apprend à ses dépens. Schadelijk, adj. Nuisible, préjudiciable. || (fam.) Peu profitable, désavantageux. || -, adv. Pernicieusement, désavantageusement. Schadelijkheid, f. Caractère nuisible, m. Schadeloos, adj. Sans perte, indemnisé, dédommagé. Sch- houden, défrayer. Sch- stellen, dédommager, indemni- | |
| |
ser. || (Mar.) v. Schaloos. || Inoffensif. || -, adj. Sans dommage. Schadeloosheid, f. Dédommagement, m. || Innocuité, f. Schadelooshouding, f. Dédommagement, m. Schadeloosstelling, f. Dédommagement, m., indemnité, f. Schaden, v.n. Nuire, faire tort, porter dommage, || (Prov.) Te veel schaadt, l'excès en tout est un défaut. Scha(de)vergoeding, f. Dédommagement, m., indemnité, f. Scha(de)verhaling, f. Représailles, f. pl.
Schaduw, f. Ombre, f. || Ombrage, m. || Fantôme, m., chimère, f. Schaduwachtig, adj. Qui donne de l'ombre, ombragé. || (Bib.) Typique. Schaduwbeeld, n. Silhouette, f. Schaduwen, v.a. Ombrer, nuancer. Schaduwgevend, adj. Ombreux, Schaduwhoed, m. Chapeau à larges bords, m. Schaduwing, f. Action d'ombrer, f. Schaduwloos, adj. Qui est sans ombre. || Schaduwloozen, m. pl. Asciens, amphisciens, m. pl. Schaduwrijk, adj. Bien ombragé, ombreux. Schaduwspel, n. Ombres chinoises, f. pl. Schaduwzijde, f. Côté de l'ombre, m. || (fig.) Revers, m. Alles heeft zijne sch-, toute médaille a son revers.
Schaffen, v.a. Procurer, fournir, pourvoir, donner. Ik heb niets met hem te sch-, je n'ai rien à faire avec lui. || Veel te sch- geven, donner beaucoup de tablature. || Manger, servir. Eten wat de pot schaft, manger à la fortune du pot. Schaffer, m. Menager, dépensier, m. || Mangeur, m. Schaffing, f. Fourniture, f.
Schaft, etc. v. Schacht, etc.
Schaften, v. Schaffen. - Schaftgat, n. Guichet, m. Schaftklok, f. Cloche du dîner, f. Schaftlijst, f. Carte du menu, f. Schaftmeester, m. Maître d'hôtel, m. || (Mar.) Munitionnaire, m. Schaftuur, n. Heure du dîner, f.
Schakeerder, m. Celui qui arrange agréablement les couleurs. Schakeeren, v.a. Nuancer, varier. Schakeering, f. Nuance, f., arrangement des couleurs, m. Schakeersel, n. Bigarrure, nuance, variété, f.
Schakel, f. Chaînon, m. || Maille, f. || (fig.) Suite, liaison, f., fil (des idées), m. Schakelen, v.a. Enchaîner, lier. || (fig.) Zijne rede sch-, lier ses idées. Schakeling, f. Enchaînement, m. || (fig.) Suite, liaison, f. Schakelnet, n. Tramail, m., amaillade, f. Schakelrad, n. Roue de rencontre, f. Schaken, v.a. (Mar.) Filer, larguer.
Schaken, v.a. Ravir, enlever de force.
Schaken, v.n. Jouer aux échecs.
Schaker, m. Ravisseur, m. || Voleur, m.
Schaker, m. v. Schaakspeler.
Schaking, f. Enlèvement, rapt, m.
Schal, m. Son, ton, m.
Schalbijter, v. Scharrebijter.
Schalen, v.a. (Mar.) Jumeler, acclamper.
Schalie, f. Ardoise, f. Schalieberg, m. Ardoisière, f. Schalieblauw, adj. Ardoisé. || -, n. Couleur d'ardoise, f. Schaliedekker, m. Couvreur en ardoises, m. Schalieën, adj. D'ardoise(s). Schalie(ën)dak, n. Toit couvert d'ardoises, m. Schaliemijn, f. Ardoisière, f.
Schalier, f. Montant (d'une échelle), m.
Schalk, m. Fin matois, rusé, espiègle, m. || Écoperche, bigue, f. Schalk(achtig), adj.
● Hij kan in zijn schaduw niet staan, il ne lui vient pas à la cheville.
Fin, rusé, matois. || Espiègle. Schalkachtigheid, f. Finesse, ruse, malice, f. Schalkheid, f. Finesse, ruse, espièglerie, f. Schalks, adv. Finement. Schalksch, adj. Fin, rusé. || Espiègle. Schalkschheid, f. Finesse, ruse, espièglerie, f.
Schallebijter, v. Scharrebijter.
Schallen, v.n. Résonner, retentir.
Schalm, m. Chaînon, m.
Schalmei, f. Chalumeau, m.
Schalmen, v.a. Raboter. || Marquer. || (Mar.) Fixer le prélart.
Schalmgat, n. Cylindre de jour, m.
Schaloos, adj. Délabré, en mauvais état. || Sans travail. || Sch-ze lap, reste d'étoffe, m.
Schamel, m. Armon, m.
Schamel, adj. Honteux. || Chaste. || Nu. || Pauvre, indigent, nécessiteux, misérable. Sch- dak, humble toit. || -, adv. Misérablement. Schamelheid, f. Modestie, chasteté, f. || Pauvreté, misère, f. Schamelijk, adj. v. Schamel. - Schamen(zich), v. réfl. Avoir honte, rougir de.
Schamp, f. Contusion, éraflure, f.
Schampavie, f. Sch- spelen, décamper.
Schampdek, n. (Mar.) Accotard, m.
Schamp(el)en, v.a. Effleurer, érafler.
Schampeljoen, m. Garite, f.
Schamper, adj. Dédaigneux, insultant, aigre. || -, adv. Dédaigneusement.
Schamperen, v. Schampen.
Schamperheid, f. Aigreur, f., dédain, m.
Schampig, adj. Glissant. Schampscheut, f. Allusion blessante, f., coup de langue, m. Schampschot, n. Éraflure, atteinte légère, f. Schampsteek, m. Coup de langue, m.
Schandaal, n. Scandale, m. Schandaleus, schandalig, adj. Scandaleux. || -, adv. Scandaleusement. Schandaliseeren, v.a. Scandaliser. || Noircir, calomnier.
Schanddaad, f. Infamie, f. Schande, f. Destruction, dégradation, f. Te sch- maken, ruiner, gâter, détruire. || (fig.) Honte, turpitude, f., déshonneur, m., ignominie, f., opprobre, m. Armoede is geene sch-, pauvreté n'est pas vice. Tot sch- brengen, déshonorer. Tot sch- strekken, être une honte (pour).
Schandek, n. (Mar.) Accotard, m.
Schandekoop, adj. À vil prix. Schandelijk, adj. Honteux, ignominieux, infâme, déshonorant, indigne. || -, adv. Honteusement, ignominieusement. || (pop.) Extrêmement. Schandelijkheid, f. Infamie, turpitude, honte, f., opprobre, m. Schandgeld, n. Prix de l'infamie, m. || Vil prix, m. Schandgewaad, n., -kleed, n. Habit infamant, m. Schandmerk, n. Marque d'infamie, f. Schandmerken, v.a. Noter d'infamie, flétrir. Schandpaal, m. Pilori, carcan, m. Schandprijs, m. Vil prix, m. Schandstraf, f. Peine infamante, f. Schandteeken, n. Marque (ou) note d'infamie, f. Schandteekenen, v. Schandmerken. - Schandvlek, f. Tache, flétrissure, f. || Honte, f., opprobre, m. Schandvlekken, v.n. Déshonorer, noter d'infamie.
Schans, f. Redoute, f. || Retranchement, m. Schansdek, n. Bastingue, f. Schansen, v.
| |
| |
a. Élever un fort, retrancher. Schansgraver, m. Pionnier, m. Schanskleed, n. Pavois, m. || Bastingue, f. Schanskorf, m. Gabion, m. Met sch-ven dekken, gabionner. Schanslooper, m. (Mar.) Capote, f. || (fig.) Haridelle, f. Schansnet, n. Filet d'abordage, m. Schanspaal, m. Palissade, f.
Schap, f. Tablette, f., rayon, m.
Schapeband, m. Reliure en basane, f. Schapebout, m. Gigot de mouton, m. Schapele(d)er, n. Basane, f. Schapele(d)eren, adj. En basane Schapelever, f. Foie de brebis, m. Schapelong, f. Poumon de brebis, m. Schapenaard, m. Nature de la brebis, f. || (fig.) Moutonnerie, f. Schapenboter, f. Beurre de lait de brebis, m. Schapenfokker, m. Éleveur de moutons, m. Schapengras, n. Fétuque ovine, f. Schapenhok, n. Bergerie, f. Schapenkaas, f. Fromage de lait de brebis, m. Schapenmarkt, f. Marché aux brebis, m. Schapenmelk, f. Lait de brebis, m. Schapenongel, f. Suif de mouton, m. Schapenschaar, f. Forces, f. pl. Schapenscheerder, m. Tondeur de brebis, m. Schapenschot, n., -stal, m. Bergerie, f. Schapenwol, f. Laine de mouton, f. Schapenwolkje, n. Nuage moutonné, m. Schapenzuring, f. Oseille sauvage, f. Schapepoot, m. Pied de mouton, m. Schaper, m. Berger, pâtre, m. Schapershond, m. Chien de berger, m. Schapevacht, f., schapevel, n. Peau de mouton, toison, f. Schape(n)vet, n. Graisse de mouton, f. Schape(n)vleesch, n. Viande de mouton, f., mouton, m. Schapevlies, n. Toison, f.
Schappelijk, adj. Raisonnable, passable. Hij maakt het nogal sch-, il se conduit assez bien. || Poli, serviable, comme il faut. || -, adv. Passablement. Schappelijkheid, f. Qualité passable, f., prix raisonnable, m.
Schapraai, schaprade, f. Armoire, f. || Garde-manger, m.
Schar, f. (H.n.) Carrelet, m.
Schardijn, v. Sprot.
Scharen, v.a. Ranger. Scharenslijper, m. Rémouleur, gagne-petit, m. Scharing, f. Action de ranger, f.
Scharlaken, n. Écarlate, f. || -, adj. Écarlate. Scharlakenkleur, f. Couleur d'écarlate, f. Scharlakenkoorts, f. Fièvre scarlatine, f. Scharlakenluis, f. Cochenille, f. Scharlakenrood, adj. Écarlate. Scharlakensch, adj. D'écarlate. Scharlakenverver, m. Teinturier en écarlate, m.
Scharlei, f. (Bot.) Orvale, f., ormin, m.
Scharluin, m. Coquin, gueux, scélérat, m.
Scharluip, f. (H.n.) Courlieu, m.
Scharminkel, m. Flandrin, m.
Scharnier, n. Charnière, fiche, f. Scharniergewricht, n. Ginglyme, m.
Schar(re)bier, n. Petite bière, f.
Scharrebijter, m. (H.n.) Cerf-volant, m.
Scharrel, m. Action de traîner, etc. Aan den sch- zijn, faire la cour a une jeune fine. Scharrelaar, m. Celui qui traîne les jambes, mauvais patineur, m. || v. Schacheraar. || Pauvre diable, m. || (H.n.) Corneille bleue, f. Scharrelbeenen, v.n. Écarquiller les
● Buiten bezwaar der schatkist, sans frais pour le trésor.
jambes. Scharr(el)en, v.a. Gratter. || Traîner les jambes. || Amasser en grattant. || -, v.n. S'occuper de vétilles, chipoter. || Vivre avec peine. || Met een meisje sch-, faire la cour à une jeune fille.
Schat, m. Provision, quantité, f. || Trésor, m. De gezondheid is de beste s-, il n'est de trésor que la santé. Mijn s-! mon cher! ma chère! Schatbaar, adj. Appréciable, estimable. || v. Schatplichtig, - Schatbaarheid, f. Valeur, f. Schatbewaarder, m. Trésorier, m.
Schateren, v.n. Retentir. Sch- van 't lachen, rire aux éclats (ou) à gorge déployée. Schatering, f. É.clat, rire éclatant, m. Schaterlach, m. Éclat de rire, m. Schaterlachen, v.n. Rire aux éclats.
Schatgraver, m. Chercheur de trésors, m. Schatkamer, f. Trésor, m., trésorerie, chambre du trésor, f. Schatkist, f. Trésor public, m. Schatkistbiljet, n. Bon du trésor, m. Schatmeester, m. Trésorier, m. Schatmeesterschap, n. Charge de trésorier, f. Schatplichtig, adj. Tributaire, contribuable. Schatplichtige, m. Contribuable, m. Schatrijk, adj. Puissamment riche. Schatten, v.a. Croire, penser, présumer. Hoe oud schat gij dezen man? quel âge supposez-vous à cet homme? || Estimer, priser, taxer, évaluer. Te hoog sch-, surtaxer. || (fig.) Estimer, faire cas de. Schatter, m. Taxateur, priseur, estimateur, appréciateur, m. Schatting, f. Estimation, évaluation, f. || v. Belasting. || Charge, taille, f., droit, m. || Estime, f. Schattingplichtig, v. Schatplichtig.
Schaveelen, v. Schavielen.
Schaveling, m. Copeaux, m. pl., planure, f. Schaven, v.a. Raboter, doler. || Ratisser, râcler. || (fig.) Het vel van zijn been sch-, s'écorcher la jambe. || (fig.) Retoucher, polir, limer. || -, v.n. S'user par le frottement.
Schaverdijn, f. Patin, m. Schaverdijnen, v.n. Patiner.
Schavergoeding, etc. v. Schadevergoeding, etc.
Schavielen, v.n. Faire place, se ranger, céder. || (fig.) Het begint te sch-, cela va assez bien. || (Mar.) Tegen den wind sch-, chicaner le vent. De wind begint te sch-, le vent adonne. || S'érailler. || -, v.a. De zeilen sch-, orienter les voiles. Schavieling, f. Complaisance, f. || Éraillure, f.
Schaving, f. Rabotage, m. || Ècorehure, f.
Schavot, n. Échafaud, m. || Établi, m. Schavotdanser, m. Celui qui subit la peine du fouet et de la marque. Schavotkleur, f. Rouge très foncé, m. Schavotpaal, m. Pilori, m. Schavotspringer, m. (pop.) Tailleur, m. Schavotteeren, v.a. Exposer sur l'échafaud. || (fig.) Flétrir, déshonorer. Schavotteering, f. Exposition sur l'échafaud, exécution, f. || (fig.) Déshonneur, m., flétrissure, f.
Schavuit, m. Pendard, fripon, gueux, m. Schavuitenstreek, m., -stuk, n. Friponnerie, coquinerie, f., tour de fripon, m.
Schedel, m. Crâne, m. || Tête, f., sommet de la tête, m. Schedelberg, m. Calvaire, m. Schedelbeschrijving, f. Crâniographie, f. Schedelboor, f. Trépan, m. Schedelbo-
| |
| |
ring, f. Trépanation, f. Schedelbreuk, f. Fracture du crâne, f. Schedelleer, f. Crân(i)ologie, f., Schedelvlies, n. Épicrâne, m. Schedelvormig, adj. Crânioïde.
Schee(de), f. Gaine, f. || Fourreau, m. Uit de sch- trekken, dégainer. Scheedenfabriek, f. Gainerie, f. Scheedenmaker, m. Gainier, m. Scheedevormig, adj. En forme de gaine, élytroïde. || (Bot.) Engainant.
Scheef, f. Écli, m.
Scheef, adj. Oblique, qui est de biais, de travers, gauche, tortu. Scheeve nek, un torticolis. || Deze kamer is sch-, cette chambre est toute de guingois. Deze trap is sch-, cet escalier est gauche. Scheeve beenen, jambes tortues, f. pl. || Inexact, faux. Scheeve begrippen, idées fausses (ou) biscornues. || -, adv. Obliquement, de travers. || (fig.) De zaak gaat sch-, l'affaire va mal. Scheefbeen, m. et f. Personne qui a les jambes tortues, f. Scheefhals, -nek, m. et f. Personne qui a un torticolis, f. Scheefheid, f. Obliquité, f., biais, guingois, m. Scheefhoek, m. Parallélogramme obliquangle, m. Scheefneus, m. et f. Personne au nez tortu, f. Scheefte, f. v. Scheefheid. - Scheefvoet, m. et f. Pied bot, m.
Scheel, n. Couvercle, dessus, m.
Scheel, n. Tour de cheveux, m.
Scheel, adj. et adv. De travers, gauche. Schele hoofdpijn, migraine, f. || Louche, bigle, qui regarde de travers. Sch- zien, loucher. || Envieux. Over iets sch- zien, regarder qc. de mauvais oeil. Scheelaard, m. Louche, bigle, m. Scheelachtig, adj. Un peu louche.
Scheelen, v.a. Séparer. || Râcler.
Scheelheid, f. Strabisme, m., vue louche, f. Scheelhoofdpijn, f. Migraine, f.
Scheeling, f. Séparation, f. || Râclage, m. Scheelnaald, f. Aiguille à cheveux, f.
Scheeloog, m. et f. Celui, celle qui louche.
Scheelvet, n. Râclure de boyaux, f.
Scheelzien, n. v. Scheelheid.
Scheen, f. Devant de la jambe, m. || Tibia, m. || (fig.) Zijne sch-en stooten, manquer son coup. Voor de schenen werpen, reprocher. Het vuur na aan de schenen leggen, mettre la puce à l'oreille, presser vivement. Blauwe sch-, échec, m. || Anneau, m., bague, f. || (Mar.) Allumelles, f. pl. || Jambière, f. Scheenbeen, n. Tibia, m. Scheenbordje, n. Planchette pour garantir la jambe du feu, f. Scheenpijp, f. Tibia, m. Scheenijzers, n. pl., -schroeven, f. pl. Brodequins, m. pl.
Scheep, datif de Schip, n. (Te) sch- gaan, s'embarquer, aller à bord. Scheep! scheep! à bord! à bord! || (fig.) Varen, waarvoor men (te) sch- komt, faire son devoir. Scheepje, n. Petit navire, m. v. Schip. - Scheepsaandeel, n. Vade, f. Scheepsbed, n. Lit de vaisseau, m. Scheepsbehoeften, f. pl. Provisions de bord, f. pl. Scheepsbericht, n. Journal de bord, m. Scheepsbeschuit, f. Biscuit, m. Scheepsbestier, n. Direction d'un navire, f., commandement d'un vaisseau, m. Scheepsbezem, m. Goret, faubert, m. Scheepsbijl, f. Hache d'abordage, f. Scheepsblok, n. Tête de more, f., chouquet, m. Scheepsboord, n. Bord de vaisseau, m. Scheeps-
● Een blauwe scheen loopen, essuyer un refus.
bottelier, m. Cambusier, m. Scheepsbouw, m. Construction (ou) architecture navale, f. Scheepsbouwer, v. Scheepsbouwmeester. - Scheepsbouwkunst, f. Architecture navale, f. Scheepsbouwmeester, m. Constructeur de vaisseaux, m. Scheepsbuik, m. Bouchin, m. Scheepsch, adj. Qui a rapport à la marine. || -, n. Hij verstaat geen sch-, il n'est point versé dans la marine; (fig.) il ne sait ce qu'on veut dire. Scheepsdweil, m. Faubert, m., vadrouille, f. Scheepsgebruik, n. Coutume de bord, f. Scheepsgelegenheid, f. Occasion d'un navire en partance, f. Scheepsgevecht, n. Combat naval, m. Scheepsgezel, m. Batelier, matelot, m. Scheepsgereedschap, n. Apparaux, agrès, m. pl. Scheepsgoot, f. Anguiller, dalot, m. Scheepshaak, m. Grappin, croc de capon, m. Scheepshuur, f. Fret, m. Scheepsjongen, m. Mousse, m. Scheepskap, f. Couverte, f. Scheepskapitein, m. Capitaine, patron, maître, m. Scheepskelder, m. Cave portative, cantine, f. || Cambuse, f. Scheepskeuken, f. Cuisine de vaisseau, f., fougon, m. Scheepskist, f. Coffre de matelot, m. Scheepskok, m. Coq, m. Scheepskost, m. Ordinaire de vaisseau, m. Scheepskroon, f. Couronne navale (ou) rostrale, f. Scheepslading, f. Cargaison, f. Scheepslantaren, f. Fanal de vaisseau, m. Scheepslapper, m. Calfat, calfateur, radoubeur, m. Scheepsleden, n. pl. Membrures (ou) côtes d'un navire,
f. pl. Scheepsloon, n. Nolis, fret, m. Scheepsmaat, f. Jauge de vaisseau, f. Scheepsmaat, m. Matelot, m. De sch-s, l'équipage, m. Scheepsmakelaar, m. Courtier maritime, m. Scheepsmeter, m. Jaugeur de navire, m. Scheepsofficier, m. Officier de marine, m. Scheepsoverste, m. Amiral, chef d'escadre, commandant d'une flotte, m. Scheepsplunje, f. Habit de bord, m., hardes de matelot, f. pl. Scheepsrecht, n. Droit maritime, m. Scheepsroeper, m. Porte-voix, m. Scheepssmeer, n. Courai, m. Scheepsspiegelgevecht, n. Combat naval simulé, m. Scheepsstrijd, m. Combat naval, m. Scheepsteer, n. Brai, m. Scheepsterm, m. Terme maritime, m. Scheepstimmerman, m. Maître de hache, charpentier de vaisseau, m. Scheepstimmerwerf, f. Chantier, m. Scheepstocht, m. Expédition navale, f. Scheepstoerusting, f. Apparaux, m. pl., équipement, m. Scheepston, f. Tonne, f. Scheepstouw, n. Câble, m. Scheepstuig, n. Apparaux, m. pl. Scheepsuitdrukking, f. Terme maritime, m. Scheepsvleugel, m. Girouette, f. Scheepsvolk, n. Matelots, m. pl., équipage, m. Scheepsvoogd, m. Maître de vaisseau, capitaine, m. Scheepsvracht, f. Fret, transport, m. || Passage, m. || Cargaison, f. Scheepswerk, n. Manoeuvre, f. Scheepswerker, m. Manoeuvrier, m. Scheepswoord, n. Terme de marine, m. Scheepvaart, f. Navigation, f.
Scheer, f. (Mar.) Banc de sable, m. Scheerbaas, m. Barbier, m. Scheerbekken, n. Bassin à barbe, m. || (fig.) Plat ébréché, m. Scheerbout, m. Boulon à clavette, m.
| |
| |
Scheerder, m. Tondeur, barbier, m. Scheerdoek, m. Linge à barbe, m. Scheerdoos, f. Boîte à barbe, f. Scheerdraad, m. Fil de la chaîne, m. Scheergang, m. (Mar.) Hiloire, f. Scheergeld, n. Frais de barbier, m. pl. Scheergereedschap, n. Trousse f. de barbier. Scheerhaak, m. Croc d'abordage, m. Scheerhaar, n. Bourre, tonture, f. Scheerhout, n. Érémont, m. || v. Schaarstok. - Scheerjongen, m. Garçon barbier, m. Scheerkoker, m. Étui à rasoir, m. Scheerkwastje, n. Blaireau, m. Scheerlijnen, f. pl. Pantoquières, f. pl. Scheerlijst, f. Lisse, f.
Scheerling, f. Ciguë, f. Scheerlingbeker, m. Den sch- drinken, boire la ciguë.
Scheermes, n. Rasoir, m. Scheerraam, n. Ourdissoir, m. Scheerschaar, f. Forces, f. pl. Scheersel, n. Rognure, f. Scheertijd, m. Temps de la tonte, m., tonte, f. Scheerwinkel, m. Boutique de barbier, f. Scheerwol, f. Bourre tontice, tonture, f. Scheerzak, m. Trousse, f.
Scheet, m. Pet, m. Dat is geen sch- waard, cela ne vaut pas une chique.
Scheewei, f. Petit lait, m. Scheezak, m. Poche qui sert de gaine, f.
Scheg(ge), f. Gorgère, f., taille-mer, m.
Schei, f. Entretoise, f. Scheidbaar, adj. Séparable. Scheidbaarheid, f. Divisibilité, f. Scheidboom, m. Barrière, f. Scheidboor, f. Foret, m. Scheidbrief, m. Lettre de divorce, f. Scheiden, v.a. Séparer. || Décomposer. || Partager, diviser, désunir. || Arranger, régler. Eenen twist sch-, aplanir un differend. || -, v.n. Se fendre, s'ouvrir. || Se séparer de, quitter. Uit zijn beroep sch-, quitter sa profession. || (fig.) Hij kan van het geld niet sch-, il est extrêmement tenace. || Uit dit leven sch-, quitter ce monde, mourir. || Se séparer, se quitter. || Se décomposer. Scheider, m. Celui qui sépare, m. || (fig.) Médiateur, arbitre, m. Scheiding, f. Séparation, f. Sch- van tafel en bed, séparation de corps et biens. || (Chim.) Départ, m., dissolution, f. Scheidsgerecht, n. Conseil arbitral, m. || Arbitrage, m. Scheidsman, m. Arbitre, médiateur, m. Scheidsmuur, m. Mur de refend, mur mitoyen, mur de séparation, m. || (fig.) Obstacle, m. Scheidsrechter, m. Arbitre, m. Scheidsrechterlijk, adj. Arbitral. Scheidsteen, m. Borne, f. Scheidsvrouw, f. Médiatrice, f. Scheigoud, n. Or de départ, m. Scheikunde, f. Chimie, f. Scheikundig, adj. Chimique. || -, adv. Chimiquement. Scheikundige, m. Chimiste, m. Scheikunst, f. v. Scheikunde. - Scheinagel, m. Gournable pour les écarts de la quille, f.
Scheisel, n. Séparation, f. Scheisloot, f. Fossé de séparation, m. Scheiteeken, n. Marque de séparation, f., signe de ponctuation, m. Scheivocht, n. v. Sterkwater. - Scheiweg, m. Chemin de séparation, carrefour, m.
Schel, f. Sonnette, clochette, f. || -, adj. Aigu, clair, sonore. || -, adv. Clairement.
Schel, f. Pelure, f., etc. v. Schil.
Scheldbrief, m. Libelle, écrit injurieux, m.
Schelde, f. (Géogr.) Escaut, m.
Schelden, v.a. Injurier, invectiver. Voor
● Het kan mij niet schelen, cela m'est égal, je m'en moque.
dief sch-, traiter de voleur. || -, v.n. Tempêter, pester. Schelder, m. Celui qui injurie, grondeur, m. Schelding, f. Injure, f. Scheldnaam, m. Nom injurieux, m. || Sobriquet, m. Scheldschrift, n. Libelle diffamatoire, m. Scheldwoord, n. Injure, invective, f., terme injurieux, m.
Scheleend, f. (H.n.) Garrot, m.
Schelen, v.n. Différer. Een jaar sch-, différer d'un an. Het scheelt mij weinig, peu m'importe. Er scheelde weinig aan, peu s'en fallut. || Manquer. Wat scheelt u? qu'avez-vous? que vous manque-t-il? Het scheelt hem in den bol, il a le timbre fêlé.
Schelf, n. Jonc, roseau, m.
Schelf, v. Hooischelf. - Schelfer, v. Schilfer. - Schelfhout, n. Soliveau, m.
Schelfzee, f. Golfe arabique, m.
Schelheid, f. Acuité, f., son aigu, m. Schelijzer, n. Chasse-rivet, m. Schelklinkend, adj. Aigu, strident. Schelknop, m. Bouton de sonnette, m. Schelkoord, f. Cordon de sonnette, m.
Schelkruid, n. Chélidoine, éclaire, f.
Schellen, v.n. et a. Sonner.
Schellen, v.a. v. Schillen.
Schelling, m. Escalin, shilling, m. Schellinkje, n. (Théât.) Paradis, m.
Schelluidend, v. Schelklinkend.
Schelm, m. Coquin, fripon, filou, scélérat, m. || Espiègle, m. Schelmachtig, adj. Fourbe. || Fripon, espiègle. || -, adv. En fripon. Schelmachtigheid, schelmerij, f. Friponnerie, fourberie, f. || Espièglerie, f. Schelmsch, v. Schelmachtig. - Schelmstuk, n. Tour de fripon, m. || Méfait, crime, m.
Schelp, f. Coquille, coque, f. || (Anat.) Coque, coquille, f. Schelpaarde, f. Falun, m. Schelpdier, n. Crustacé, coquillage, m. Schelpkunde, f. Conchyliologie, f. Schelpmergel, m. Falun, m Schelpmergelgroef, f. Falunière, f. Schelpnet, n. Tonilière, f. Schelpvisch, m. Poisson à coquille, m. Schelpwerk, n. Rocaille, f. Schelpzand, n. Sable coquillèux, cron, m.
Scheltrompet, f. (Mus.) Clairon, m.
Scheluw, adj., etc. v. Scheel, etc.
Schelvisch, m. Aiglefin, m. || Coquin, m. Schelvischvangst, f. Pêche de l'aiglefin, f.
Schelwortel, m. v. Schelkruid.
Schemer, m. v. Schemering. - Schemerachtig, adj. Crépusculaire, peu clair, obscur. || -, adv. Indistinctement. Schemerachtigheid, f. Demi-obscurité, f., crépuscule, m. Schemeravond, m. Brune, f., crépuscule, m. Bij sch-, entre chien et loup. Schemeren, v.n. Ne donner qu'une faible lueur. || Het begint te sch-, le jour commence à poindre; (ou) la nuit approche. || Het schemert mij voor de oogen, j'ai la vue trouble. Schemerig, v. Schemerachtig. - Schemering, f. Faible lueur, f. || Sch- van den avond (of) van den morgen, crépuscule, m. || Sch- van de oogen, éblouissement, m. Schemerlicht, n. Lumière faible, f. Schemertijd, m. Crépuscule, m.
Schempen, v. Schimpen.
Schendbrief, m. Écrit diffamatoire, m. Schendbrok, m. et f. Calomniateur, trice,
| |
| |
m. et f. Schendekeuken, m. et f. (fam.) Personne qui ne fait pas honneur à la cuisine (qui ne prend pas d'embonpoint), f. Schendelijk, adj. v. Schandelijk.
Schenden, v.a. Gâter, défigurer, mutiler, dégrader, endommager. Van de pokken geschonden, marqué de la petite vérole.
Schenden, v.a. Déshonorer. || Diffamer, calomnier, profaner. Een eed sch-, violer un serment. Schender, m. Diffamateur, m. || Violateur, profanateur, m. || Ravisseur, m. || Faussaire, parjure, m.
Schender, m. Celui qui mutile, etc.
Schenderij, f. v. Schending.
Schendeventen, v.n. Vendre à vil prix.
Schendig, adj. Diffamatoire, déshonorant. || -, adv. D'une manière déshonorante.
Schending, f. Dégradation, f., dégât, m. || Viol, m., infraction, f.
Schending, f. Calomnie, flétrissure, f. || Profanation, f. Schendtong, m. et f. Diffamateur, m., médisante, f. Schendtongig, schendziek, adj. Médisant.
Schenk, m. Tuyau de pipe, m. Schenkage, f. Présent, don, cadeau, m. Schenkblad, schenkbord, n. Plateau, cabaret, m. Schenkel, etc. v. Schinkel, etc. Schenken, v.a. Verser. || (fig.) Vendre (en détail). Hier schenkt men goed bier, ici on vend de la bonne bière. || Donner en présent, donner, faire présent de. Iemand zijne vriendschap sch-, honorer q. de son amitié. Geloof sch-, ajouter foi. Gehoor sch-, écouter. || Eene schuldvordering sch-, remettre une dette. Het leven sch-, faire grâce de la vie (à q.). Schenker, m. Échanson, m. || Donateur, m. Schenking, f. Action de verser, f. || Donation, f., don, m. Schenkkan, f. Pot, m., burette, f. Schenkketel, m. Bouilloire, f., coquemar, m. Schenkster, f. Celle qui verse. || Donatrice, f. Schenktafel, f. Buffet, m. Schenkvat, n. Cuvette, f.
Schennis, f. Profanation, f., viol, m. || Infamie, honte, f. || v. Schending. - Schenziek, adj. Calomniateur, médisant.
Schep, m. Pelletée, f. || (fig.) Tas, m., masse, f. Schepbak, m. Bac à puiser, puchoir, m. Schepbord, n. Aileron, m. Schepel, n. Boisseau, m. || Décalitre, m.
Schepeling, m. et f. Personne f. à bord.
Schepemmer, m. Seau à puiser, godet, m.
Schepen, m. Échevin, m.
Schepen, v.a. Embarquer.
Schepenbank, f. Banc échevinal, m. Schepenbrief, m. Obligation passée par devant les échevins, f. Schependom, n. Collège échevinal, m. Schepenkennis, f. Hypothèque, f. Schepenschap, n. Échevinage, échevinat, m.
Schepje, n. (pop.) Petit coup, m. || Pelle, f. Schepkorf, m. Panier à prendre des abeilles, m. Scheplepel, m. Puisoir, m., puiselle, puisette, f. Scheplicht, n. Abat-jour, m. Schepnet, n. Truble, f., verveux, m. Scheppan, f. Casse, f. Scheppen, v.a. Puiser. Ledig sch-, vider. || (fig.) Adem sch-, prendre haleine, respirer. Moed sch-, prendre courage. Vermaak sch-, trouver plaisir. || (Mar.) De zeilen sch- den wind, les voiles s'éventent.
● In het wild schermen, battre la campagne.
Scheppen, v.a. Créer.
Schepper, m. Puisoir, m., écope, f. || Celui qui puise, ouvreur, plongeur, m.
Schepper, m. Créateur, m. Schepping, f. Création, f. Scheppingsboek, n. Genèse, f. Scheppingskracht, f. Vertu créatrice, f. Scheppingswerk, n. Création, f.
Schepplank, v. Schepbord. - Scheprad, n. Roue à godet, f. Schepriem, m. Pagaie, f. Schepschaal, f. Remontadoire, m.
Schepsel, n. Créature, f. Schepseldienst, m. Idolâtrie, f.
Schepter, m. Sceptre, m. || (fig.) Den schzwaaien, gouverner.
Schepvat, n. Écope, f., puisoir, m.
Scheren, v.a. Railler, importuner.
Scheren, v.n. Se mouvoir (ou) voler vite. Langs het water sch-, raser l'eau. || -, v.a. Tondre, raser. Met iemand geschoren zijn, être embarrassé de q. Schapen sch-, tondre les brebis. Iemand de kruin sch-, tonsurer q., donner la tonsure à q. || Over eenen kam sch-, traiter de la même façon. || Faire des ricochets. || (fig.) Surfaire, faire payer trop cher. || Eene webbe sch-, ourdir une chaîne. || (Mar.) Rider, passer les rides, tendre, lisser. || -, (Zich), v. réfl. Se raser. || Décamper, filer.
Scherf, f. Tesson, m. Scherfbord, n. Hachoir, m. Scherfijzer, n. Scarificateur, m. Scherfmes, n. Couperet, m. Scherfmolen, m. Moulin à hacher, m.
Schering, f. Action de raser, tonte, f. || Sch- der kruin, tonsure, f. || (Tiss.) Chaîne, f. Dat is sch- en inslag bij hem, c'est toujours la même histoire.
Scherlei, v. Scharlei.
Scherluin, m. Gueux, m. v. Scharluin.
Scherm, n. Paravent, écran, m. || Coulisse, toile, f., rideau, m. Schermbloemigen, f. pl. Ombellifères, f. pl. Schermdegen, m. Fleuret, m. Schermen, v.n. S'escrimer, faire des armes. || (fig.) In den wind sch-, faire des fanfaronnades, habler. || Marchander. Schermer, m Escrimeur, m. Schermhandschoen, m. Gant bourré, m.
Scherminkel, m. Squelette, m. || (pop.) Flandrin, homme fort maigre, m.
Schermkunst, f. Escrime, f. Schermlap, m. Plastron, m. Schermmeester, m. Maître d'armes, m. Schermoefening, f. Exercice d'escrime, assaut, m. Schermschild, n. Bouclier, m. Schermschool, f. Salle d'armes, f. || École d'escrime, f. Schermslag, -stoot, m. Coup de fleuret, m., botte, f. Schermzaal, f. Salle d'armes, f. Schermutselaar, m. Escannoucheur, tirailleur, m. Schermuts(el)en, v.n. Escarmoucher. Schermutseling, f. Escarmouche, f.
Scherp, adj. et adv. Tranchant, affilé, acéré. || Aigu, pointu. || Mijne paarden staan niet sch-, mes chevaux ne sont pas ferrés à glace. || (fig.) Het ging er sch- toe, le combat fut sanglant (ou) acharné. Sch- antwoord, réponse dure. Sch-e koude, froid pénétrant (ou) vif. Sch-e wind, vent âpre. Sch-e hoek, angle aigu. Sch- verwijt, reproche sévère. Iemand sch-e woorden geven, rabrouer q. Sch- gevecht, combat acharné. || (Méd.) Sch-e vochten, des humeurs âcres. || Een
| |
| |
sch- onderzoek doen, faire une exacte recherche (ou) perquisition. || Sch- gezicht, vue perçante. Sch- gehoor, oreille fine. || (fig.) Sch- oordeel, esprit fin (ou) pénétrant. || (Gramm.) Sch- toonteeken, accent aigu. || -, adv. Sévèrement, étroitement. Sch- toeluisteren, écouter attentivement. Sch- bij den wind houden, serrer le vent. Sch- toezien, surveiller étroitement. || -, n. (Mil.) Balle, f., balles, f. pl. Met sch- schieten, tirer à balles. || Tranchant, fil, m. Scherpachtig, adj. Un pen aigu (ou) pointu. Scherpen, v.a. Aiguiser, affiler, rendre aigu. Eenen molensteen sch-, piquer, rabattre (ou) habiller une meule. Een staak sch-, démaigrir un échalas. Hoefijzers sch-, cramponner des fers à cheval. Eene zaag sch-, rafraîchir une scie. Een mes sch-, aiguiser (ou) affiler un couteau. || (fig.) Aiguiser. Den moed sch-, stimuler le courage. Zich op iets sch-, s'appliquer fortement à qc. || -, v.n. De wind begint te sch-, le vent devient contraire. Scherper, m. Affileur, aiguiseur, rémouleur, m. Scherpheid, f. Tranchant, fil, m. || Âcreté. acidité, f. || Âpreté, f. || Rigueur, sévérité, f. || Pénétration, finesse, f. Scherphoek, m. Figure acutangulaire, f. Scherphoekig, adj. Acutangle. Scherpigheid, f. v. Scherpheid. -
Scherping, f. Aiguisement, m. Scherpklinkend, -luidend, adj. Aigu, pénétrant. Scherpkort, adj. (Gramm.) Aigu-bref. Scherpkruid, n. Râpette, f. Scherplang, adj. Aigu-long. Scherpnagel, m. Crampon, m. Scherprechter, m. Bourreau, m. Scherprechtersambt, n., -post, m. Charge de bourreau, f. Scherpschutter, m. Tireur, tirailleur, m. Scherpsnijdend, adj. Aigu. || Bien affilé. Scherpte, f. Tranchant, taillant, fil, m. || (fig.) Subtilité, finesse, f. || Âpreté, rigueur, f. || Acidité, aigreur, f. Scherpziend, adj. Qui a la vue perçante, clairvoyant, perçant. Scherpzinnig, adj. Ingénieux, pénétrant, sagace, subtil, fin. || -, adv. Ingénieusement, subtilement. Scherpzinnigheid, f. Finesse, subtilité, sagacité, f.
Scherts, f. Plaisanterie, raillerie, f., badinage, m. Schertsen, v.n. Plaisanter, badiner. Schertsend, adj. Railleur, badin, plaisant. Schertsenderwijs, adv. En plaisantant, par plaisanterie. Schertser, m. Plaisant, moqueur, m. Schertserij, f. Plaisanterie, raillerie, f. Schertsing, f. Plaisanterie, f.
Scherven, v.n. Se crevasser.
Schet, n. Clôture, cloison, f.
Schets, f. Esquisse, ébauche, f., croquis, crayon, m. Korte sch-, aperçu, abrégé, m. Schetsen, v.a. Esquisser, ébaucher. || Dépeindre, décrire. || (Mar.) De kust sch-, relever la côte. Schetser, m. Celui qui ébauche (ou) esquisse. Schetsing, f. Action d'ébaucher, esquisse, f. Schetsteekening, v. Schets.
Schetteraar, schetterbuik, m. Homme à la voix glapissante, aiguë, m. Schetteren, v.n. Faire entendre des sons éclatants, éclater. || Glapir. Schetterend, adj. Éclatant, glapissant. Schettering, f. Bruit éclatant, m. Schetterklank, m. Son éclatant, m.
Scheukachtig, adj. Sale, malpropre. Scheuken, v.n. Se gratter.
● In eenen lach schieten, éclater de rire.
Scheur, f. Déchirure, crevasse, fente, f. || (fig.) Division, f., schisme, m.
Scheurbuik, f. Scorbut, m. Scheurbuiklijder, m., -es, f. Scorbutique, m. et f.
Scheurder, m. Déchireur, m. Scheurdoek, m. Vieux linge, m. Scheuren, v.a. Déchirer. De kleerenvan het lijf sch-, arracher les habits. || Fendre, || (fig.) Zich van de Kerk sch-, se séparer de l'Église. Zich sch- (uit), s'arracher (de). || -, v.n. Se déchirer. || Se fendre, crever. Scheuring, f. (fig.) Division, scission, f., schisme, m. Scheurlaken, n. Vieux drap bon à déchirer, m. Scheurlinnen, n. Vieux linge bon à déchirer, m. Scheurmaker, m. Schismatique, scissionnaire, m. Scheurmakerij, f. Schisme, m. Scheurmand, f. Panier (de rebut), m. Scheurpapier, n. Papier de rebut, m. Scheursel, n. Déchirure, f. || (Méd.) Hernie inguinale, f. Scheurziek, adj. Schismatique, qui aime à semer la division. || -, adv. En schismatique.
Scheut, m. Coup, m. Binnen sch-s, à la portée d'une arme à feu. || (Bot.) Bourgeon, rejeton, scion, m. || (fig.) Eenen sch- krijgen, grandir rapidement. || (Mar.) Sch- geven, filer, larguer. || Pêne, m. || Petite mesure, f. Sch- azijn, filet de vinaigre. Scheutig, adj. De haute taille, long. || (fig.) Prompt, prêt. || Généreux, large. Hij valt niet sch-, il est dur à la desserre. Scheutigheid, f. Haute taille, f. || (fig.) Libéralité, f. Scheutvrij, adj. Hors de portée. || (fig.) Hors de danger.
Schevelbeen, n. Suros, m.
Schicht, m. Dard, javelot, m.
Schicht, f. Couche, f. Schichtig, adj. Timide, farouche, ombrageux. Sch- maken, effaroucher. Schichtigheid, f. Timidité, f. Schichtwolk, f. Stratus, m.
Schie, v. Scheede.
Schiedammer, m. Schiedam, m.
Schiefer, n. Schiste, m.
Schielijk, adj. Prompt, subit, soudain. || -, adv. Promptement, soudain(ement), tout à coup. Schielijkheid, f. Promptitude, célérité, précipitation, f.
Schieman, m. Esquiman, quartier-maître, m. Schiemannen, v.a. Ragréer. Schiemanschap, n. Office d'esquiman, m. Schiemansgaren, n. Fil de caret, bitord, m. Schiemansgast, m. Gabier de misaine, m. Schiemanswiel, n., -wuit, f. Rouet à bitord, m.
Schier, adv. Presque, à peu près, quasi. Hij is sch- gevallen, il a failli tomber. Schiereiland, n. Presqu'île, péninsule, f.
Schietbaan, f. Tir, m., butte, f. Schietbeitel, m. Bec d'âne, m. Schietboog, m. Arbalète, f. Schietbout, m. Cheville à goupille, f. Schietbus, f. Arme à feu, f. || Canonnière, f. Schieten, v.n. Voler, s'élancer, se précipiter. Een adelaar schoot op de duif, un aigle fondit sur le pigeon. Onder water sch-, plonger dans l'eau. Te binnen sch-, revenir, Uit de hand sch-, s'échapper des mains. Wakker sch-, s'éveiller brusquement. De wind schiet naar het oosten, le vent saute à l'est. || (fig.) Laten sch-, lâcher, filer. || (Bot.) Pousser, germer. In het zaad sch-, monter en graine. In de aren sch-,
| |
| |
épier. || Te kort sch-, ne pas avoir assez. Zijne krachten schoten te kort, ses forces le trahirent. In iets te kort sch-, manquer, ne pas atteindre qc. || Met spek sch-, se vanter. || -, v.a. Darder, lancer. Stralen sch-, darder des rayons. || Geld sch-, avancer de l'argent. Brood in den oven sch-, enfourner du pain. Wortel sch-, prendre racine. Een schut voor iets sch-, parer un coup, prévenir une chose. Eene sloot sch-, creuser un fossé. De netten sch-, jeter les filets. || -, v.a. et v.n. (Mil.) Tirer. Iemand voor den kop sch-, brûler la cervelle à q., fusiller q. Naar de schijf sch-, tirer au blanc (ou) à la cible. De zon sch-, prendre hauteur. Schieter, m. Tireur, m. || (H.n.) Mite, f. Schietgat, n. Embrasure, meurtrière, f. Schietgebed, n. Prière éjaculatoire, f. Schietgevaarte, n. Baliste, f. Schietgeweer, n. Arme à feu, f., fusil, m. Schieting, f. Tir, m. || Paléage (du blé), m. Schietkatoen, n. Coton-poudre, m. Schietlap, m. Plastron, m. Schietlood, n. Fil à plomb, m. Schietpen, f. But, m. Schietschijf, f. Cible, f. Schietschop, f. Pelle à enfourner, f., rondeau, m. Schietschuit, f. Barque marchande, f. Schietspel, n. Jeu de l'arquebuse, m. Schietspoel, f. Navette, f. Schiettuig, v. Schietgeweer et Schietgevaarte. -
Schietvloeiplankje, n. Réverseau, m. Schietwilg, m. Osier, m. Schietworm, m. Tique, f.
Schiften, v.a. Séparer, trier, partager. || (fig) Examiner, éplucher. || -, v.n. Se cailler. Schifter, m. Celui qui sépare, m. || (fig.) Critique, éplucheur, m. Schifting, f. Séparation, f., triage, m. || Épluchage, m. || Caillement, m., coagulation, f. Schiftster, f. Éplucheuse, f. Schijf, f. Disque, m., roue, f. Sch- in eene katrol, rouet, m. || (fig.) Dat werk loopt over vele schijven, beaucoup de personnes travaillent à cet ouvrage. Dat wil niet over de schijven, cela ne passera pas. || (Jeu) Pion, m., dame, f. || Sch- der knie, rotule, f. (Schiet)sch-, blanc, but, m., cible, f. (Werp)sch-, disque, palet, m. Sch- (der zon), disque, m. || (Cuis.) Tranche, rouelle, f. || (fig.) Schijven, des écus, de l'argent. Schijfgat, n. Mortaise de poulie, f. || (Mar.) Clan, m. Schijfkoper, n. Cuivre de rosette, m. Schijfschieten, n. Tir à la cible, m. Schijfvormig, adj. Discoïde. Schijfwerpen, n. Jeu de disque, m.
Schijn, m. Lueur, clarté, lumière, f. || Apparence, forme, f. || (Prov.) Sch- bedriegt, les apparences sont trompeuses. || (fig.) Onder den schijn van..., sous prétexte de... Schijnbaar, adj. Apparent. || -, adv. Apparemment. Schijnbaarheid, f. Apparence, f. Schijnbeeld, n. Fantôme, m., image trompeuse, f. Schijnbewijs, n. Preuve spécieuse, f. Schijnchristen, m. Faux chrétien, m. Schijndeugd, f. Vertu feinte, hypocrisie, f. Schijndood, m. Mort apparente, f. || Léthargie, f. Schijndoode, m. et f. Personne qui semble morte, f. Schijnen, v.n. Luire. De zon schijnt, le soleil luit. || (Prov.) Hij kan niet zien dat de zon in het water schijnt, il n'aime pas à voir un autre s'amuser. || (fig.) Paraître, avoir l'air, sembler, avoir l'apparence. || -, v. impers. Paraître, sembler. Schijnge-
● Die jas gaat geschilderd, cette jaquette va comme un gant.
leerde, m. Faux savant, m. Schijngeloof, n. Foi apparente (ou) feinte, f. Schijngeluk, n. Bonheur imaginaire, m. Schijngevecht, n. Simulacre de combat, m. Schijngoed, n. Bien imaginaire, m. Schijngrond, m. Raison spécieuse, f. Schijnheilig, adj. Hypocrite, cafard. || -, adv. Hypocritement. Schijnheilige, m. et f. Hypocrite, m. et f., faux dévot, m. Schijnheiligheid, f. Hypocrisie, fausse dévotion, f. Schijnreden, f. Sophisme, m. || Prétexte, m. Schijnredenaar, m. Sophiste, m. Schijnschoon, adj. Beau en apparence. Schijnsel, n. Clarté, lumière, lueur, f. Schijnstrijdig, adj. Contradictoire en apparence, paradoxal. || -, adv. D'une manière paradoxale. Schijnstrijdigheid, f. Contradiction apparente, f., paradoxe, m. Schijntje, n. (fig.) Un peu. Geen sch-, rien du tout. Schijnvermaak, n. Plaisir imaginaire, m. Schijnvrede, m. Paix fourrée, f. Schijnvriend, m. Faux ami, m. Schijnvriendschap, f. Fausse amitié, f. Schijnvroom, adj. Hypocrite. Schijnvroomheid, f. Piété feinte, hypocrisie, f. Schijnzoet, n. Joies fallacieuses, f. pl.
Schik, m. Ordre, arrangement, m. Alles is op zijnen sch-, tout est en ordre. || Satisfaction, f., plaisir, m. In zijnen sch- zijn, être content (ou) satisfait. Schikgodin, f. Parque, f. Schikkelijk, adj. Propre. || Raisonnable, complaisant, sociable. || Modéré, passable. || -, adv. Proprement, avec ordre. || Avec complaisance. || Passablement. Hij maakt het sch-, il se conduit assez bien. Schikkelijkheid, f. Propreté, f. || Complaisance, f. || Ordre, m., règle, f. || Convenance, f. Schikken, v.a. Mettre en ordre, ranger. Zich naar iets sch-, se régler d'après qc. Zich naar de omstandigheden sch-, se plier aux circonstances. || Régler, arranger. || -, v.n. Faire place, se ranger. || Réussir, avancer. Het begint te sch-, cela commence à bien aller. || Als het u schikt, si cela vous convient. Ik schik te komen, je me propose de venir. Schikker, m. Ordonnateur, m. Schikking, f. Arrangement, m., disposition, f. || Arrangement, m., transaction, f. || Règlement, m.
Schil, f. Pelure, f. || Balle, glume, f. || Écorce, f. || Gousse, cosse, f., brou, m. Schild, n. Bouclier, écu, pavois, m. || Te sch- en te speer vervolgen, porter une haine mortelle à q. || (fig.) Bouclier, soutien, m. || (fig.) Iets in het sch- voeren, avoir quelque dessein, manigancer qc. || Enseigne, f. || (H.n.) Élytre, m. Sch- (eener schildpad), carapace, f. || (Mar.) Fargue, f. Schildbanken, f. pl. (Mar.) Coites de guindas, f. pl. Schilddrager, m. Écuyer, m. || (Blas.) Tenant, support, m. Schilder, m. Peintre, m. Schilderachtig, adj. Pittoresque. || -, adv. Pittoresquement. Schilderachtigheid, f. Pittoresque, m. Schilderen, v.a. Peindre. Op doek sch-, peindre sur toile. Op natten kalk sch-, peindre à fresque. Naar het leven sch-, peindre d'après nature. || (fig.) Dépeindre. || -, n. Peinture, f. Schilderen, v.n. Faire sentinelle, être en faction (ou) en sentinelle. || (fig.) Faire le pied de grue, croquer le marmot. Schilderes, f. Femme pein- | |
| |
tre, f. Schilderhuisje, n. Guérite, f. Schilderij, f. Peinture, f., tableau, m. Schilderijkamer, f. Galerie de tableaux, f. Schildering, f. Peinture, f. || (fig.) Description, f. Schilderkamer, f. Atelier de peinture, m. Schilderkunst, f. Art de la peinture, m. Schilderschool, f. École de peinture, f. Schildersezel, m. Chevalet, m. Schildersspaan, f., -stokje, n. Amassette, f. Schilderstuk, n.
Tableau, m. Schilderwerk, n. Peinture, f. Schildhoek, m. Canton, m. Schildhouder, v. Schilddrager. - Schildklier, f. Glande thyroïde, f. Schildknaap, m. Écuyer, page, m. Schildknoop, m. Cul de porc à tête de mort, m. Schildkruid, n. Sénevé sauvage, m. Schildluis, f. Coccus, kermès, m. Schildpad, f. (H.n.) Tortue, f., caret, m. || (Mar.) Baraquette, f. || -, n. Écaille de tortue, f. Schildpadden, adj. D'écaille (de tortue). || -, v.a. Imiter l'écaille, écailler. Schildvleugel, m. Élytre, m. Schildvleugelig, adj. Coléoptère. Schildvormig, adj. Scutiforme. Schildwacht, f. Faction, f. || -, m. Sentinelle, vedette, f. Schildwachthuisje, n. Guérite, f.
Schilfer, f. Écaille, f., éclat, m., paille, f. || Croûte, pellicule, f. || -, n. Schiste, m. Schilfer(acht)ig, adj. Schisteux, écailleux. Schilferen, v.n. S'écailler. Schilfering, f. Écaillement, m. Schilfersteen, m. Schiste, m.
Schillen, v. Verschillen.
Schillen, v.a. Peler, écaler, écosser. || (Prov.) Ik heb een appeltje met u te sch-, j'ai un différend à démêler avec vous.
Schim, f. Ombre, f. || Fantôme, spectre, m. Schimmel, f. Moisi, m., moisissure, chancissure, f. || -, m. Cheval blanc, grison, m. || Sorte de jeu de cartes, f. Schimmelachtig, adj. Un peu moisi. Schimmelbles, m. Cheval blanc avec une tache au front, m. Schimmelen, v.n. Moisir. || Jouer aux cartes. Schimmelig, adj. Moisi, chanci. Schimmeling, f. Moisissure, f. Schimmelkleur, f. Couleur grise, f. Schimmelkleurig, adj. Grisâtre. Schimmelspel, n. Espèce de jeu, f. Schimmenrijk, n. Champs-Élysées, m. pl., royaume des ombres, m.
Schimp, m. Raillerie, moquerie, f., affront, m., injure, f. Schimpachtig, adj. Insultant, injurieux. || -, adv. D'une manière injurieuse. Schimpbrief, m. Lettre injurieuse, f. Schimpdicht, n. Pamphlet rimé, poème satirique, m. Schimpdichter, m. Pamphlétaire, poète satirique, m. Schimpelijk, adv. D'une manière injurieuse. Schimpen, v.n. Injurier, critiquer, bafouer, invectiver. Schimper, m. Railleur, critique mordant, m. Schimperij, f. Injure, f., outrage, m. Schimpig, adj. Outrageant, injurieux. || -, adv. D'une manière injurieuse. Schimping, f. v. Schimperij. - Schimplied, n. Chanson satirique, f. Schimplust, m. Humeur satirique, envie d'injurier, f. Schimpnaam, m. Nom injurieux, sobriquet, m. Schimprede, f. Satire, invective, f., discours outrageant, m. Schimprijk, adj. Injurieux. Schimpscheut, m. Trait de satire, sar-
● Schipper te voet worden, être mis à pied, perdre son emploi.
casme, brocard, m. Schimpschrift, n. Libelle, écrit satirique, pamphlet, m. Schimpschrijver, m. Libelliste, pamphlétaire, m. Schimpster, f. Railleuse, f. Schimpswijze, adv. Satiriquement. Schimptaal, f. Paroles injurieuses, f. pl. Schimpvogel, m. (fig.) Railleur, goguenard, m. Schimpwoord, n. Parole outrageante, injure, f.
Schink, m. Jambon, m. Schinkel, m. Os de la cuisse, m., os de la jambe, gigot, m. Hij haalt zijne sch-s g[...] naar zich toe, il joue des jambes. || (Mar.) [...]endeur, m. Schinkelen, v.n. Courir à toutes jambes. Schinkelhaak, m. Élingue à croc, f.
Schip, n. Vaisseau, navire, bâtiment, m. || (fig. et prov.) Het gaat over sch- en goed, ceci intéresse les bourgeois et les marchands (ou) le vaisseau et la charge. || (fig.) Een diepgaand sch-, un prodigue, un panier percé. Een sch- met zure appelen, un nuage orageux. Zijn sch- voert te groote zeilen, il vit sur un trop grand pied. || (Arch.) Nef, f. Schipbek, m. Pointe de l'éperon, f. Schipboom, m. Gaffe, f. Schipbreuk, f. Naufrage, m. Sch- lijden, faire naufrage. || (fig.) In zijne eer sch- lijden, faire une brèche à son honneur. Schipbreukeling, m. et f. Naufragé, m., -e, f. Schipbrug, f. Pont de bateaux, m. Schiphaak, m. Croc, m. Schiploon, n. Fret, m. Schipper, m. Batelier, maître, patron, capitaine de navire, m. || Maître d'équipage, m. Schipperen, v.a. (pop.) Faire, exécuter, arranger, || -, v.n. Se faire, s'exécuter. Het begint te sch-, cela commence à s'arranger. || Composer, transiger, ménager la chèvre et le chou. Schipperij, f. Batelage, m. Schippersboom, m. Gaffe, f. Schippersbroek, f. Pantalon de batelier, pantalon à la matelote, m. Schipperschap, n. Charge f. de batelier, m. Schippershuis, n. Maison des bateliers, f. Schippersknecht, m. Garçon de batelier, m. Schipperskooi, f. Hamac, branle, m. Schippersloon, n. Gages m. pl. de batelier. Schipperspij, f. Casaque de batelier, f. Schippersvrouw, f. Batelière, f.
Schipreede, f. Rade pour les vaisseaux, f. Schipreeder, m. Fréteur, armateur, m. Schiproer, n. Gouvernail, m. Schipvormig, adj. Naviculaire. scaphoïde. Schipzand, n. Lest, m. Schipzijde, f. Flanc d'un navire, m.
Schitteren, v.n. Briller, (re)luire, rayonner, resplendir. Schitterend, adj. Brillant, éblouissant, éclatant. Schitterglans, m. Éclat, m. Schittering, f. Éclat, brillant, m. Schitterlicht, n. Lumière éblouissante, f.
Schob, f. Échoppe, f.
Schob, v. Schub(be). - Schobbejak, m. Gueux, vaurien, pendard, m. Schobbejakken, v.a. Maltraiter. Schobben, v.a. Écailler. || Frotter, gratter. Schobberd, m. v. Schobbejak.
Schobberdebonk, adv. Op sch- loopen, écornifler.
Schobbig, adj. Plein d'écailles, écailleux.
Schoef, f. Collet de manteau, m.
Schoeien, v.a. Chausser. || Revêtir de planches. || -, v.n. Convenir. || (Prov.) Zij
| |
| |
sch- allen op eene leest, ils chaussent tous à même point. Schoeier, m. Cordonnier, m. Schoeiing, f. Action de chausser, f. || Revêtement, m. Schoeiplank, f. Dosse, vanne, planche de revêtement, f. Schoeisel, n. Chaussure, f.
Schoelje, m. Coquin, vaurien, m. Schoeljeachtig, adj. et adv. En coquin. Schoelje(n)stuk, n. Trait de coquin, m.
Schoen, m. Soulier, m. || (Prov.) Vast in zijne sch-en staan, être ferme sur ses étriers. Elk weet best, waar hem de sch- wringt, chacun sait où le bât le blesse. Wien de sch- past, trekke hem aan, qui se sent morveux, qu'il se mouche. || (fig.) Pas, m. || Lardoire, talon, dard (de sabre), m. Schoenaantrekker, m. Chausse-pied, m. Schoenband, m. Ruban de soulier, m. Schoenborstel, m. Décrottoire, f. Schoendraad, m. et n. Ligneul, m.
Schoener, v. Schooner.
Schoenhoorn, m. Chausse-pied, m. Schoenkuischer, m. Décrotteur, m. Schoenlappen, n. Raccommodage des souliers, m. Schoenlapper, m. Savetier, m. || (H.n.) Papillon bigarré, m. Schoenlapperszak, m. Saint-Crépin, m. Schoenleest, f. Forme, f. Schoenmaken, n. Métier de cordonnier, m. Schoenmaker, m. Cordonnier, m. Schoenmakersbaas, m. Maître cordonnier, m. Schoenmakersgast, m. Garçon cordonnier, m. Schoenmakersgild, n. Corporation des cordonniers, f. Schoenmakerskorf, m. Caillebotin, m. Schoenmakersmes, n. Tranchet, m. Schoenmakersnaald, f. Carrelet, m. Schoenmarkt, f. Marché aux souliers, m. Schoennaad, m. Couture de soulier, f. Schoenpoetser, m. Décrotteur, m. Schoenpoetsersbankje, n. Sellette, f. Schoenrand, m. Trépointe, f. Schoenriem, m. Courroie de soulier, f. Schoenschuier, m. Décrottoire, f. Schoensmeer, n. Cirage, m. Schoenspijker, m. Caboche, f. Schoenwinkel, m. Cordonnerie, f., magasin de souliers, m.
Schoep, f. Pelle, f. || v. Schepbord.
Schoer, m. Ondée, giboulée, f.
Schoer, f. v. Schouder.
Schoerhaai, m. (H.n.) Ange de mer, m.
Schoffeerder, m. Violateur, m. Schoffeeren, v.a. Violer. Schoffeering, f. Viol, m.
Schoffel, f. Sarcloir, m. || (Mar.) Lame, f. || v. Schepbord. - Schoffelaar, m. Sarcleur, m. Schoffelen, v.a. Sarcler. || (fig.) Bâfrer. Schoffeling, f. Sarclage, m. Schoft, f. Quart de journée, m. Op sch- werken, travailler à la journée.
Schoft, f. Épaule, f. || Garrot, m.
Schoft, m. Maroufle, maraud, m. Schoftachtig, adj. Brutal. || -, adv. Brutalement.
Schoften, v.n. Se reposer de son travail.
Schofterig, v. Schoftachtig.
Schofttijd, m. Temps de repos, m.
Schok, m. Choc, heurt, cahot, m., secousse, f. || (fig.) Secousse, f., coup, m.
Schok, n. (Comm.) Soixantaine, f.
Schok, f. Pelure, cosse, f.
Schokachtig, adj. Avare, v. Schrokkig.
● Dat lap ik onder mijne schoenen, je m'en bats l'oeil.
- Schokkebast, m. et f. Glouton, m., goulue, f. Schokkeeren, v.a. Olfenser, injurier. Schokken, v.a. Heurter, choquer, secouer fortement. || (fig.) Agiter, émouvoir, tourmenter. || -, v.n. Cahoter, être cahoté. || Manger goulûment.
Schokken, v.a. Compter par soixantaines.
Schokker, v. Schrokker.
Schokker, m. Espèce de bateau, f. || Batelier de Schokland, m.
Schokking, f. Secousse, f., cahotage, m. || Gloutonnerie, f.
Schoklinnen, n. Grosse toile, f.
Schokschouderen, v.n. Hausser les épaules.
Schol, f. (H.n.) Carrelet, m., plie, f.
Schol, f. Glaçon, m. || Motte de terre, f. Scholen, v.n. S'attrouper.
Scholier, m. Écolier, élève, disciple, m. Scholieren, v.a. Instruire.
Scholken, v.n. Devenir houleux.
Schollevaar, v. Scholver. - Scholpei, n. OEuf à la coque, m. Scholpen, v.n. Battre doucement contre. || v. Kabbelen.
Scholschuit, f. Bateau à plies, m. Scholtijd, m. Saison des plies, f.
Scholver(d), m. Cormoran, m. || Rustre, m.
Schommel, m. Escarpolette, balançoire, f., agui, m. || -, m. et f. Personne remuante, f.
Schommel, f. Nettoyeuse, f. || Grosse femme, f. Schommelen, v.a. Nettoyer.
Schommelen, v.a. Remuer, secouer, balancer. || -, v.n. Se remuer, s'agiter. || Faire du remue-ménage. Schommelend, Schommelig, adj. Qui balance, oscillatoire. Schommeling, f. Agitation, f., balancement, m. Sch- (eens slingers), oscillatoire, f. || (pop.) Réprimande, f. Schommelknecht, m. Manoeuvre, m.
Schommelkok, m. Marmiton, m. Schommelmeisje, n. Fille de cuisine, souillon, f. Schommelwerk, n. Gros ouvrage, m.
Schompermuilen, v.n. Ricaner.
Schongel, m. v. Schommel. - Schongelen, v.a. Brandiller, balancer, branler. || -, v.n. Se brandiller. Schongeling, f. Brandillement, balancement, m. Schongeltouw, n. Corde de balançoire, f.
Schonk, f. Gros os, m. || (Poés.) Flanc, m. Schonkig, adj. Osseux.
Schoof, f. Gerbe, f. || (Mar.) Fagot, m. Sloep in schooven, canot en fagot. Schoofland, n. Terre qui paie la sixième gerbe et la d'une, f.
Schooi, m. Mendicité, f. Schooien, v.n. Gueuser, mendier. Schooier, m. Mendiant, m. Schooierij, f. Gueuserie, mendicité, f. Schooister, f. Mendiante, f.
School, f. Bande, troupe, f.
School, f. École, classe, f., collège, m. || (fig.) Uit de sch- klappen, divulguer un secret. || De sch- is uit, Ja classe est finie. De sch- verzuimen, faire l'école huissonnière. Schoolbehoeften, f. pl. Fournitures classiques, f. pl. Schoolbezoek, n. Fréquentation scolaire, f. || Inspection scolaire, f. Schoolblad, n. Revue scolaire, f. Schoolblijven, v.n. Être en retenue. Schoolboek, n. Livre classique, m. Schoolbord, n. Planche, f.
| |
| |
Schoolcommissie, f. Commission de l'instruction, f. Schooldag, m. Jour de classe, m. Schoolgaan, v.n. Aller à l'école. || (fig.) Bij hem kunt ge wel sch-, il pourrait vous en remontrer. Schoolgebouw, n. Maison d'ecole, f. Schoolgeld, n. Minerval, m. Schoolgeleerde, m. Érudit, m. || Pédant, m. Schoolgeleerdheid, f. Érudition scolastique, f. || Pédantisme, m. Schoolgerief, n. Fournitures d'école, f. pl. Schoolgezel, m. Condisciple, m. Schoolhoofd, n. Directeur d'école, m. Schoolhouden, v.a. Retenir après la classe. || Tenir une école. Schoolhouder, m. Maître d'école, m. Schooljaar, n. Année scolaire, année de collège, f. Schooljeugd, f. Jeunesse des écoles, f. Schooljongen, m. Écolier, m. Schooljuffrouw, f. Maîtresse d'école, f. Schoolkameraad, m. Condisciple, m. Schoolkind, n. Écolier, m., écolière, f. Schoolknaap, m. Écolier, m. Schoolleeraar, m. Maître d'école, professeur, m. Schoolliggen, v.n. Être à l'école, être en pension. Schoolmakker, m. Condisciple, m. Schoolmeester, m. Maître d'école, instituteur, m. || (fig.) Pédant, m. Schoolmeesterachtig, adj. (fig.) Pédant, pédantesque. || -, adv. Pédantesquement. Schoolmeesterachtigheid, f. (fig.) Pédanterie, f., pédantisme, m. Schoolmeisje, n. Écolière, f.
Schooloefening, f. Exercice classique, m. Schoolopziener, m. Inspecteur des écoles, m. Schoolplicht, m. Obligation f. d'envoyer les enfants à l'école. Schoolplichtig, adj. Obligé de fréquenter l'école. Schoolsch, adj. Scolastique, pédantesque. Schoolschheid, f. Pédanterie, f. Schoolstrijd, m. Lutte scolaire, f. Schooltijd, m. Heures de classe, f. pl. Schooluur, n. Heure de classe, f. Schoolvertrek, n. Salle de classe, f. Schoolverzuim, n. Absence, f. Schoolvos, m. Pédant, m. Schoolvossig, adj. Pédantesque. Schoolvosserij, -vossigheid, f. Pédanterie, f. Schoolvrouw, f. Institutrice, f. Schoolwerk, n. Travail scolaire, m. Schoolwet, f. Loi scolaire, f. || Règlement, m. Schoolwezen, n. Instruction publique, f. Schoolziek, adj. Qui feint d'être malade pour ne pas aller en classe.
Schoon, adj. Net, propre, blanc. Sch- water, de l'eau claire. Sch- maken, nettoyer. || (Prov.) Ieder maakt het sch- voor zijn eigene deur, chacun cherche à s'excuser (ou) à se justifier. || Beau, bel, joli, charmant, élégant. Een sch- man, un bel homme. Een sch-e hand schrijven, écrire élégamment. || Agréable, beau, bel. Eene sch-e stem, une belle voix. || De sch-e kunsten, les beaux-arts. || (fig.) Iemand sch-e woorden geven, flatter q. || -, adv. Joliment, bien. De boomen staan sch-, les arbres promettent beaucoup. De gelegenheid staat sch-, l'occasion est favorable. Dat komt sch-, cela vient à propos. || Sch- opeten, manger tout. || -, n. Beauté, f. || -, conj. Quoique, bien que. Schoonbroeder, m. Beau-frère, m. Schoondochter, f. Belle-fille, bru, f. Schoondruk, m. (Impr.) Prime, f. De sch- en de weerdruk, la prime et la rétiration. Schoone, f. Belle,
● Dat staat u niet schoon, il n'y a pas là de quoi être fier.
beauté, belle femme, f. || -, n. Beau, m. De leer van het sch-, l'esthétique, f. Schoonen, v.a. Nettoyer.
Schooner, m. (Mar.) Goélette, f.
Schoonheid, f. Beauté, f. Schoonheidsgevoel, n. Goût, m. Schoonheidsleer, f. Esthétique, f. Schoonheidsmiddel, n. Cosmétique, m. Schoonheidszin, m. Sens esthétique, m. Schoonklinkend, adj. (fig.) Trompeur. Schoonmaak, f. Nettoyage, m. Schoonmaakster, f. Nettoyeuse, f. Schoonmaken, n. Nettoyage, m. || -, v.a. Nettoyer. Schoonmaker, m. Homme qui nettoie, balayeur, m. Schoonmoeder, f. Belle-mère, f. Schoonouders, m. pl. Beauxparents, m. pl. Schoonpraat, m. et f. Flatteur, m., adulatrice, f. Schoonprater, m. Adulateur, cajoleur, m. Schoonschijnend, adj. Beau en apparence, spécieux. Schoonschrift, n. Calligraphie, f. Schoonschrijver, m. Calligraphe, m. Schoontalig, adj. Éloquent. Schoonte, f. Beauté, f. Schoontjes, adv. Joliment, gentiment. || Entièrement. Schoonvader, m. Beau-père, m. Schoonzoon, m. Gendre, m. Schoonzuster, f. Belle-soeur, f.
Schoor, f. Scorre, terre d'alluvion, f.
Schoor, m. Appui, étançon, m., étaie, f. || (Mar.) Accore, f. || -, adv. Zich sch- zetten, raidir les jambes. Schoorbalk, m. Décharge, f., sommier, m. Schoorhoek, m. Contrefort, m. Schoormuur, m. Contremur, contrefort, mur d'appui, épaulement, m. Sohoorpaal, m. Étaie, f. Schoorpilaar, m. Éperon, arc-boutant, m. Schoorplank, f. Dosse, f. Schoorpost, m. Étaie, f. Schoorsteen, m. Cheminée, f. Den sch- vegen, ramoner. Schoorsteenband, m. Embrassure, f. Schoorsteenboezem, m. Hotte de cheminée, f. Schoorsteengat, n. Ouverture de cheminée, f. Schoorsteengeld, n. Fouage, m. Schoorsteenkap, f. Mitre, chape, f. Schoorsteenmantel, m. Manteau de cheminée, m. Schoorsteenpijp, f. Tuyau de cheminée, m. Schoorsteenplaat, f. Plaque de cheminée, f. Staande sch-, contre-coeur, m. Schoorsteentong, f. Lançoir, m. Schoorsteenval, m. Tour de cheminée, m. Schoorsteenvegen, n. Métier de ramoneur, m. Schoorsteenveger, m. Ramoneur, m. Schoorstuk, n. Retenue, f. || (Mar.) Rance, f.
Schoorvoeten, v.n. Traîner les pieds, marcher lentement. || Faire qc. à çontre-coeur. Schoorvoetend, adj. Lent, hésitant. || -, adv. Lentement, à contre-coeur, à regret.
Schoot, m. (Mar.) Écoute, f. De sch- vieren, larguer l'écoute; (fig.) donner plus de liberté. Schoot, m. Genoux, m. pl., giron, m. || (fig.) Sein, m. De sch- der Kerk, le giron de l'Église. || Tablier, m. || Pêne (de serrure), m. || Douleur subite, f., lancement, m. || (Bot.) Jet, rejeton, m. Schootblok, n. Poulie des écoutes, f. Schootgaan, v.n. Partir, se sauver. Schoothondje, n. Babiche, f., babichon, m. Schootkram, f. Picolet, m. Schootlijn, f. Ligne de tir, f. Schootplaat, f. Gâche, f, Schootsteek, m. Noeud d'écoute, m. Schoots-
| |
| |
vel, n. Tablier de cuir, m. Schootvrij, v. Sohotvrij. - Schootwater, n. Eau douce qui entre par les ports dans la mer, f.
Schooven, v.a. Mettre en gerbes. Schoovenbinder, m. Celui qui engerbe, m. Schooverzeil, n. Voile du grand mât, f. Schoover(zeil)skoelte, f. Vent mon, m. Schop, f. Escarpolette, balançoire, f. Schop, f. Bêche, pelle, f. Schop, m. Coup de pied, m. Schoppen, v.a. Donner des coups de pied. || In den nek sch-, duper. Schoppen, v.a. et n. Balancer, v. Schommelen. Schoppen, f. pl. (Jeu) Pique, m. Schoppenaas, n. As de pique, m. Schoppenboer, m. Valet de pique, m. Schoppenheer, m. Roi de pique, m. Schoppenvrouw, f. Dame de pique, f. Schopper, m. Celui qui donne des coups de pied. Schopstoel, m. Siège d'une balançoire, m. || (Prov.) Hij zit op den sch-, il branle dans le manche.
Schor, adj. Rauque, enroué. || (Mar.) Een schorre kust, une côte escarpée. || -, adv. D'une voix rauque. || -, f. v. Schorre.
Schorem, n. Canaille, populace, f. || -, adj. Qui appartient, à la populace, canaille.
Schoren, v.a. Étayer, étançonner, chevaler. || (Mar.) Accorer.
Schorheid, f. Raucité, f., enrouement, m.
Schoring, f. Étaiement, chevalement, m.
Schorpioen, m. Scorpion, m. Schorpioenkruid, n. Scorpiure, f. Schorpioenvisch, m. Scorpène, m.
Schor(re), f. Alluvion, scorre, f.
Schorremorrie, n. Ramassis, m. || Canaille, populace, f.
Schors, f. Tan, m., écorce, f. || (fig.) Dehors, m. Schorsachtig, adj. Cortical. Schorsdoek, n. Balassor, m.
Schorselwoensdag, m. Mercredi avant Pâques, m.
Schorsen, v.a. Ôter l'écorce, écorcer.
Schorsen, v.a. Suspendre.
Schorseneer, f. Scorsonère, f., salsifis, m.
Schorsing, f. Suspension, surséance, f.
Schorskever, m. Scolyte, m.
Schort, f. Tablier, m. || Pagne, m. Schorteldoek, m., -kleed, n. Tablier, m. Schorten, v.a. Trousser, attacher en haut. || Suspendre, interrompre. || -, v.n. Manquer. Wat schort u? Qu'avez-vous? Schorthaak, m. Crochet de tablier, m. Schorting, f. Obstacle, m. || Suspension, f. Schortneuzen, v.n. Ricaner. Schortspier, f. Crémaster, m.
Schot, m. Écossais, m.
Schot, n. Coup, m. || Avancement, m. Dat schip maakt sch-, ce vaisseau va bien. Die jongen krijgt sch-, ce garçon grandit. Een touw sch- geven, larguer un cordage. || Cloison, f. Een sch- voor iets schieten, mettre le hola à qc. || Impôt, m. Schotbeest, n. Bête d'engrais, f. || (fig.) Vaurien, m. Schotel, m. Pelle à four, f.
Schotel, m. Plat, m. Schoteldoek, m. Torchon, m. Schotelen, v.a. Dresser (ou) servir sur un plat. || Arranger. Schotelhuis, n. Lavoir, m. Schotellikker, m. Écornifleur, m. Schotelrak, n. Porte-vaisselle, m. Schotelring, m. Porte-assiette, m.
● Onder schot, à portée de fusil. Den schop geven, mettre à la porte.
Schoteltje, n. Soucoupe, f., petit plat, m. Schotelwater, n. Lavure, rinçure, f.
Schotkruid, n. Orpin blanc, m.
Schotland, n. (Géogr.) Écosse, f.
Schots, f. Glaçon, m.
Schots, adj. Rudement. Schotsch, adj. Malhonnête, brutal. || De travers.
Schotsch, adj. Ecossais. || -, n. L'écossais, m. Schotschbont, adj. Écossais. Schotschheid, f. Malhonnêteté, incivilité, f.
Schotschrift, n. Libelle, m. Schotspijker, m. Clou de tillac, m. Schotvrij, adj. A l'abri des balles. Schotwerk, n. Cloisonnage, m. Schotwond, f. Plaie f. d'arme à feu.
Schouden, v.a. Echauder.
Schouder, m. Épaule, f. Zijne sch-s ophalen, hausser les épaules. Hij heeft breede sch-s, il a bon dos; (fig.) il a des écus. Over schouder! pas du tout! Schouderader, f. Veine scapulaire, f. Schouderband, m. Ligament huméral, m. || Scapulaire, m. Schouderbeen, n. Os huméral, m. Schouderblad, n. Omoplate, f., paleron, m. Schouderen, v.a. Mettre sur l'épaule. Het geweer sch-, porter les armes. Schouderkwast, m. Épaulette, f. Schoudermantel, m. Manteline, f. Schoudernaad, m. (Anat.) Suture de l'épaule, f. || Épaulette, f. Schouderophalen, n. Haussement d'épaules, m. Schouderspier, f. Deltoïde, m. Schouderstuk, n. Épaulette, f. || (Cuis.) Épaule, f.
Schout, m. Bailli, m. Schoutambt, n. Mairie, f. Schout-bij-nacht, m. Contreamiral, m. Schout-bij-nachtschip, n. Vaisseau du contre-amiral, m. Schoutin, f. Baillive, f. Schoutschap, n. Bailliage, m., mairie, f. Schoutsdienaar, m. Archer, m.
Schouw, f. Ponton, bachot, m.
Schouw, f. Inspection, f. De sch- rijden, inspecter les digues. || v. Schoorsteen.
Schouw, adj. v. Schuw.
Schouwburg, m. Théâtre, m. Schouwen, v.a. Visiter, inspecter. Een lijk sch-, faire l'autopsie d'un cadavre. || Évaluer.
Schouwen. v. Schuwen.
Schouwer, m. Inspecteur, visiteur, m. Schouwing, f. Visite, inspection, f. Gerechtelijke sch-, autopsie, f. Schouwlustig, adj. Curieux.
Schouwman, m. Passeur, pontonnier, m.
Schouwplaats, f. Théâtre, m., scène, f. Schouwspeelster, f. Actrice, f. Schouwspel, n. Spectacle, m. Schouwspeler, m. Acteur, comédien, m. Schouwtooneel, n. Théâtre, m. Schouwtoren, m. Échauguette, tour d'observation, f.
Schoven, v. Schoften.
Schraag, f. Tréteau, chevalet, baudet, m. || -, adv. Obliquement, de biais; presque, à peine. Schraagbeeld, n. Atlante, m., cariatide, f. Schraagjes, adv. Avec peine. Schraagswijze, adv. En forme de tréteau. Schraagte, f. Rareté, f.
Schraal, adj. Maigre, grêle, mince. || Sch- weer, temps âpre. Sch- op de borst zijn, avoir la poitrine attaquée. || Pauvre, avare. Schrale kost, maigre chère. Schrale beurs, bourse mal
| |
| |
garnie. Schrale tijd, temps difficile. || -, adv. Pauvrement, maigrement. Schr- meten, auner bois sur bois. Schraalhans, m. Avare, m. Schraalheid, schraalte, f. Maigreur, f. || Disette, rareté, f. || Sécheresse, f. Schraaltjes, adv. Pauvrement, petitement.
Schraap, f. Action d'amasser, f. || Iemand eene schr- geven, laver la tête à q. Schraapachtig, adj. Avare. || -, adv. Avec avarice. Schraapachtigheid, f. Avarice, lésinerie, f. Schraapijzer, n. Râcle, curette, f., grattoir, m. Schraapmes, n. Râcloir, m. Schraapsel, n. Râclure, ratissure, f. Schraapstaal, n. Râcloir de graveur, m. Schraapster, f. Femme avare, f. Schraapzucht, f. Cupidité, avarice, f. Schraapzuchtig, adj. Avide d'amasser, avare. || -, adv. Avidement. Schrab, f. Égratignure, f. || Raie, f. Schrabben, v.a. Gratter, égratigner. Iemands hersenen schr-, casser la tête à q. Schrabber, m. schrabijzer, n. Grattoir, m. || Râcle, f. Schrabbing, f. Action d'égratigner (ou) de râcler, f. Schrabsel, v. Schrapsel. Schrafelaar, m. Avare, m. Schrafelen, v.a. Amasser. Schrafeling, f. Action d'amasser.
Schraffeeren, v.a. Hacher.
Schragen, v.a. Étayer, étançonner. || (fig.) Soutenir, aider. Schraging, f. Étayement, étançon, m. || Aide, f.
Schralen, v.n. (Mar.) Approcher, se ranger de l'avant. De wind schraalt, le vent refuse.
Schram, f. Porc, m.
Schram, f. Écorchure, éraflure, estafilade, f. Schrammen, v.a. Érafler, écorcher.
Schrander, adj. Ingénieux, perspicace, intelligent, pénétrant. || -, adv. Habilement, ingénieusement. Schranderheid, f. Pénétration, habileté, perspicacité, f.
Schrank, f. Tréteau, chevalet, m. || Clôture, f. || (fig.) Binnen de sch-en, dans les bornes. Schrankelaar, m. Celui qui croise les jambes en marchant, m. Schrankelbeen, n. Jambe torte et tournée en dehors, f. || m. et f. Celui, celle qui a les jambes tortes et tournées en dehors, m. Schrankel(been)en, v.n. Croiser les jambes en marchant. || S'écarter de l'équerre. Schranken, v.a. Entourer de haies, enclore. || Croiser. || -, v.n. Avoir les jambes tournées en dehors. || S'écarter de l'équerre. Schrankladder, f. Escabelle, f.
Schrans, v. Schranser. - Schransen, v.n. Goinfrer. Schranser, m. Goinfre, m. Schranserij, schransing, f. Goinfrerie, f.
Schrap, adv. En posture, en défense, prêt. Sch- zetten, mettre en posture. Sch- staan, être prêt. Zijne zinnen sch- zetten, être attentif. Schrap, f. v. Schrab. Eene schr- door iets halen, biffer qc. Schrapen, v.a. Amasser avec les doigts crochus. || Amasser sordidement. || Ratisser, râcler. || (fig.) Iemand de tong schr-, tirer les vers du nez à q. || -, v.n. Met de keel schr-, expectorer. Schraper, m. Grattoir, râcloir, m. || (fig.) Avare, pince-maille, m. Schraping, f. Action de râcler, f. || (fig.) Action d'amasser, f. Schraperig, etc. v. Schraapachtig, etc. - Schrapijzer, n. Grattoir, m., râcle, f. Schrappen, v.a.
● Tot schreiens toe bewogen, ému jusqu'aux larmes.
Gratter, ratisser. || Barrer, rayer, biffer. Schrapper, m. Celuiqui gratte, m. v. Krabber. - Schrapsel, n. Râclure, ratissure, f.
Schrede, f. Pas, m. || (fig.) Démarche, f.
Schreef, f. Ligne, raie, f., trait, m. || (fig.) Buiten de sch- gaan, dépasser les bornes. Hij heeft eene schr- voor, on lui pardonne plus qu'à un autre.
Schreeuw, m. Cri, m. Schreeuwachtig, adj. Criard. Schreeuwbek, m. et f. Braillard, m., -e, f. Schreeuwen, v.a. Crier. Zich heesch schr-, être rauque à force de crier. || -, v.n. Crier, jeter des cris, brailler. || (fig.) Het is maar schr-, ce ne sont que des gasconnades. || (Peint.) Tegen elkander schr-, jurer. Schreeuwend, adj. Criard. || (fig.) Criant. Schreeuwer, m. Criard, brailleur, m. || (fig.) Hâbleur, m. Schreeuwerig, adj. Criard. Schreeuwerigheid, f. Ton criard, glapissement, m. Schreeuwing, f. Action de crier, f., cri, m. Schreeuwleelijk, m. et f. Braillard, m., brailleuse, f. Schreien, v.n. Crier, criailler. || -, v.a. et v.n. Pleurer, verser des larmes. Eenen vloed van tranen sch-, verser un torrent de larmes. Schreier, m. Crieur, m. || Pleureur, m. Scareierig, adj. Criard. Schreister, f. Pleureuse, f.
Schrepel, adj. Maigre.
Schreuven, f. pl. Escarbilles, f. pl.
Schriek, m. Râle d'eau, m.
Schriel, adj. Pauvre. || Maigre. || Chiche, avare. || -, adv. Pauvrement, chichement. Schriel(ig)heid, f. v. Schraalheid. || Parcimonie, ladrerie, f. || Dénuement, m.
Schrift, f. Livres sacrés, m. pl., Écriture sainte, f. || -, n. Écriture, f. Loopend schr-, écriture cursive. || (Comm.) Promesse, obligation, f., écrit, billet, m. Op schr-, par écrit. || (Litt.) Écrit, m. Schriftelijk, adj. Écrit. || -, adv. Par écrit. Schrifteloos, adj. Sans preuves écrites. Schriftgeleerde, m. Scribe, m. Schriftgeleerdheid, f. Connaissance de l'Écriture, f. Schriftkenner, m. Graphologue, paléographe, m. || Homme versé dans les Écritures, m. Schriftmatig, adj. Conforme à l'Écriture. || -, adv. Conformément à l'Écriture. Schriftmatigheid, f. Conformité à l'Écriture sainte, f. Schriftuur, f. Écrit, m. || Écriture sainte, f. Schriftuurlijk, adj. v. Schriftmatig. - Schriftuurplaats, f. Passage de l'Ecriture, m. Schrift(uur)vast, adj. Versé dans l'Écriture. Schriftvervalscher, m. Faussaire, m. Schriftvervalsching, f. Faux en écriture, m.
Schrijbeenen, v.n. Marcheren écarquillant les jambes. Schrij(de)lings, adv. Jambe deçà jambe delà, à califourchon. Schrij(de)lingsch, adj. Avec les jambes écartées. Schrijden, v.n. Avoir les jambes écartées. Marcher. Over eene bank schr-, enjamber un banc. || (fig.) Recourir (à). Schrijding, f. Enjambée, f.
Schrijfbakje, n. Écritoire, f. Schrijfbank, f. Table à écrire, f. Schrijfbehoeften, f. pl. Fournitures de bureau, f. pl. Schrijfboek, n. Cahier, m. Schrijfbord, n. Planche sur laquelle on écrit, f. Schrijffeil, -fout, f. Faute de copiste (ou) d'ortho- | |
| |
graphe, f. Schrijfgeld, n. Salaire de copiste, m. Schrijfgereedschap, -gerei, -goed, n. v. Schrijfbehoeften et Schrijftuig. - Schrijfinkt, m. Encre à écrire, f. Schrijfjeukte, f. (fig.) Démangeaison (ou) rage d'écrire, f. Schrijfkamer, f., -kantoor, n. Étude, f., bureau, m. Schrijfkas, f. Bureau, secrétaire, serre-papiers, m. Schrijfkistje, n. Serre-papiers, m. Schrijfknaap, m. Jeune clerc, copiste, m. Schrijfkoker, m. Encrier, m., écritoire, f. Schrijfkramp, f. Crampe des écrivains, f. Schrijfkunst, f. Calligraphie, écriture, f. Schrijfkunstenaar, m. Calligraphe, m. Schrijflade, f. Tiroir de bureau (ou) à papiers, m. Schrijflei, f. Ardoise, f. Schrijfles, f. Leçon de calligraphie, f. Schrijflessenaar, m. Pupitre, secrétaire, m. Schrijfletter, f. Caractère d'écriture, m. Schrijfloon, n. Salaire de copiste, m., honoraires d'écrivain, m. pl. Schrijflust, m. Envie d'écrire, f. Schrijfmap(pe), f. Buvard, m. Schrijfmeester, m. Maître
d'écriture, m. Schrijfpapier, n. Papier à écrire, m. Schrijfpen, f. Plume à écrire, f. Schrijfschool, f. École où l'on apprend à écrire, f. Schrijfster, f. Celle qui fait les écritures, des copies, etc. || Femme auteur, f. Schrijfstift, f. Crayon, m. Schrijfstijl, m. Style, m., manière d'écrire, f. Schrijftaal, f. Langue écrite, f. Schrijftafel, f. Table à écrire, f., bureau, m. Schrijftafeltje, n. (Hist.) Tablette, f. Schrijftor, f. (H.n.) Micrographe, m. Schrijftrant, m. Style, m. Schrijftuig, n. Instrument pour écrire, m., écritoire, f. Schrijfuur, n. Heure d'écriture, f. Schrijfveder, f. Plume à écrire, f. Schrijfvertrek, n. Bureau, m., étude, f. Schrijfwerk, n. Écritures, f. pl., travaux écrits, m. pl. Schrijfwijze, f. Manière d'écrire, f. Schrijfziek, adj. Qui a la rage d'écrire. Schrijfziekte, -zucht, f. Rage d'écrire, f. Schrijfzuchtig, adj. Qui a la démangeaison d'écrire.
Schrijlings, etc., v. Schrijdelings, etc.
Schrijn, n. Cassette, f., écrin, m.
Schrijnen, v.a. Écorcher. || -, v.n. Causer une douleur cuisante, brûler.
Schrijnhout, n. Bois de menuiserie, m.
Schrijning, f. Écorchure, douleur cuisante, f.
Schrijnwerk, n. Menuiserie, ébénisterie, f. Schrijnwerker, m. Menuisier, ébéniste, m.
Schrijven, v.a. Écrire. || Copier. Zich rijk schr-, s'enrichir en écrivant. Om iets schr-, demander qc. par écrit. || -, n. Écriture, f., écrit, m. || Lettre, f. Schrijver, m. Clerc, secrétaire, copiste, m. || Écrivain, m. Schrijverij, f. Profession d'écrivain, f. || Écriture, f. Schrijverschap, n. Emploi de secrétaire, métier d'auteur, m. Schrijversgild, n. Auteurs, écrivains, m. pl.
Schrik, m. Effroi, m., frayeur, épouvante, f. || Terreur, f. || Met schr- bevangen, saisi d'effroi. Schrikaanjagend, adj. Effrayant. Schrikachtig, adj. Craintif. || Ombrageux. Schrikachtigheid, f. Timidité, f. Schrikbarend, adj. Effrayant. Schrikbeeld, n. Épouvantail, fantôme qui effraie, m. Schrik-
● Met den schrik vrijkomen, en être quitte pour la peur.
bewind, n. Terrorisme, m. || (Hist.) Terreur, f. Schrikdier, -gedrocht, n. Monstre, m. Schrikkeldag, m. Jour intercalaire, m. Schrikkelen, v.a. Passer. || Négliger. Schrikkelijk, adj. Affreux, effroyable, terrible, effrayant. || -, adv. Terriblement. || Extrêmement, fort. Schrikkeljaar, n. Année bissextile, f. Schrikkelmaand, f. Mois intercalaire, m. Schrikken, v.n. S'effrayer, avoir peur, être saisi de crainte, craindre. || -, v.a. Faire saisir, effrayer. Wakker schr-, éveiller q. en sursaut. || Refroidir. Erwten schr-, frapper les pois. || (Mar.) Choquer. Een touw schr-, donner du mou à un cordage. Schrikmiddel, -poeier, n. Poudre contre les saisissements, poudre antispasmodique, f. Schrikrol, f. Chapelet de cabestan, m. Schrikschans, f. Redoute, f. Schrikschoen, m. Patin, m. Schriksteiger, m. Échafaudage de sûreté, m. Schrik(ver)wekkend, adj. Effrayant.
Schril, adj. Aigu, perçant. || Qui jure, qui contraste trop. Schrille kleuren, couleurs tranchantes. || (fig.) Timide. || -, adv. Avec crainte. || D'une façon aiguë (ou) criarde.
Schrob, f. Reproche, m. Schrobbeeren, v.a. Réprimander, tancer. Schrobbeering, f. (pop.) Forte réprimande, semonce, mercuriale, f. Schrobben, v.a. Nettoyer, frotter. || (Mar.) Goreter, fauberter. || (fig.) Amasser. Schrobber, m. Frotteur, m. || (Mar.) Mousse, m. || (Mar.) Goret, faubert, m. || Frottoir, vieux balai, m. || Rustre, m. || Avare, pince-maille, m. Schrobbing, f. Nettoyage, m. || Action de goreter, etc., f. || Réprimande, f. Schrobdag, m. Jour de nettoyage, m. Schrobnet, n. Seine, drague, f. Schrobster, f. Nettoyeuse, f. Schrobvisscherij, f. Pêche à la drague, f. Schrobzaag, f. Égohine, f.
Schroef, f. Vis, f. || (Mar.) Hélice, f. || Étau, m. || (Monn.) Moulinet, m. Schroefbank, f. Banc à vis, banc à étau, m. Schroefblik, n. Porte-vis, m. || Tôle à écrou, f. Schroefboor, f. Taraud, m. Schroefbout, m. Cheville à écrou, f. Schroefdraad, m. Filet de vis, m. Schroefdraadsafstand, m. Pas de vis, m. Schroefflesch, f. Carafon à vis, m. Schroefgang, m. Pas de vis, m. Schroefhoren, m. (H.n.) Hélice, f. Schroeflijn, f. Hélice, spirale, f. Schroeflijnig, adj. Spiral, hélicoïde. Schroefmolen, m. Vis d'Archimède, f. Schroefpers, f. Pressoir à vis, m. Schroefrad, n. Écrou d'une vis sans fin, m. Schroefsleutel, m. Tournevis, m., clef à vis, f. Schroefsnijijzer, n. Taraud, m., filière à vis, f. Schroefsnijplaat, f. Rodoir, m. Schroefstoomboot, f. Vapeur à hélice, m. Schroefswijze, adj. En forme de vis, en hélice. Schroeftap, m. Cylindre de vis, m. Schroefvormig, adj. Spiral, hélicoïde. || (H.n.) Hélicé, turbiné.
Schroeien, v.a. Couper, rogner.
Schroeien, v.a. Roussir, échauder, flamber. || (Chir.) Cautériser. || -, v.n. Brûler. Schroeier, m. Celui qui brûle (ou) cautériée.
Schroeier, m. Rogneur de monnaie, m.
Schroeiijzer, n. Fer à cautériser, cautère, m. Schroeiing, f. Cautérisation, f.
| |
| |
Schroeisel, n. Rognure de monnaie, f.
Schroeveboom, m. Hélictère, f. Schroevedraaier, m. Tournevis, m. || Clef d'écrou, f. Schroeven, v.a. Visser, serrer à vis. Uit elkander sch-, dévisser.
Schrok, m. Ladre, m. || Goinfre, m. || (pop.) Grande faim, f. Schrokachtig, adj. Avare; goulu. || -, adv. Goulûment. Schrokdarm, m. Glouton, goulu, m.
Schroken, v.a. Roussir, flamber.
Schrokhals, m. Avare, pince-maille, m.
Schroking, f. Action de flamber, f.
Schrokken, v.a. Manger goulûment, goinfrer. Schrokker, m. Glouton, m. || Ladre, m. Schrokkig, adj. Goulu. || Avare. || -, adv. Goulûment. Schrokkigheid, f. Gloutonnerie, f. || Ladrerie, f.
Schrollen, v.n. Grogner, grommeler, être de mauvaise humeur. || Critiquer.
Schromelijk, adj. Effroyable, épouvantable, horrible. || -, adv. Affreusement. || (fig.) Excessivement, terriblement. Schromelijkheid, f. Horreur, f. Schromeloos, adj. Intrépide. || -, adv. Sans crainte. Schromeloosheid, f. Intrépidité, f. Schromen, v.n. Avoir peur, hésiter. Zonder schr-, sans crainte, sans hésitation. || -, v.a. Craindre, appréhender, redouter. Schromig, adj. Timide. craintif.
Schrompel, f. Ride, f. Schrompelen, v.n. Rider. Schrompelig, adj. Ratatiné.
Schroodbeitel, m. Ciseau à fendre, m.
Schrooien, v.a. (Mar.) Trévirer.
Schrooien, v.a. Couper, hacher de biais. Schrooier, m. Celui qui hache. || v. Schroodbeitel. Schrooiling, m. Paille hachée, f.
Schrooitouw, n. Trévire, f.
Schroom, m. Crainte, appréhension, f. Schroomachtig, -hartig, -vallig, adj. Peureux, craintif. || -, adv. Timidement. Schroomachtigheid, -hartigheid, -valligheid, schroomte, f. Timidité, f.
Schroot, n. Mitraille, f. || (Monn.) Flans, carreaux, m. pl. || Cabrion, m. Schroothamer, m. Bouard, m. Schrootlantaren, f. Boîte à mitraille, f. Schrootzak, m. Sac à mitraille, m. Schrootzeef, f. Guillaume, m.
Schub(be), f. Écaille, f. Schubachtig, adj. Écailleux. Schubben, v.a. Écailler, ôter l'écaille. Schubbig, adj. Écailleux. Schubdier, n. Animal à écailles, m. || Diable de Java, manis, m. Schubkruid, n. Lépigone, m. Schubswijze, adv. En forme d'écailles. Schubvisch, m. Poisson à écailles, m. Schubvleugelig, adj. Lépidoptère. Schubwortel, m. Dentaire, clandestine, f.
Schuchter, adj. Timide. || -, adv. Timidement. Schuchterheid, f. Timidité, f.
Schudde, m. Coquin, vagabond, m. Schuddebol, m. et f. Personne qui branle la tète continuellement, f. Schuddebollen, v.n. Branler la tête continuellement. Schuddelingen, m. pl. Miettes, f. pl. Schudden, v.a. Secouer, hocher, branler. Eene flesch sch-, agiter une bouteille. De suikerbrooden sch-, locher les pains de sucre. || (fig.) Iemand sch-, serrer le bouton à qn. || -, v.n. Trembler. Sch- van 't lachen, rire à gorge déployée. Schud-
● Iets uit de mouw schudden, faire quelque chose sans effort.
der, m. Secoueur, m. Schudding, f. Secouement, hochement, m. || Ebranlement, m., commotion, secousse, f. || (fig.) Réprimande, f.
Schuier, m. Brosse, décrottoire, f. || (fam.) Diarrhée, f. Schuieraar, m. Décrotteur, m. || Celui qui a un flux de ventre. Schuierdeel, f. Planche f. sur laquelle les terrassiers roulent les brouettes. Schuieren, v.a. Brosser, vergeter. || -, v.n. Avoir un dévoiement. Schuiering, f. Action de brosser, f. || Dévoiement, m. Schuiermaker, m. Brossier, vergetier, m. Schuierplank, v. Schuierdeel. Schuierwagen, m. Frottoir, m. || Brouette, f.
Schuif, f. (Jeu) Coup, m. || Targette, f., verrou, m. || Glissière, coulisse, f. || Guichet, m. || v. Lade. - Schuifblad, n. Allonge, coulisse, f. Schuifdeur, f. Porte à coulisse, f.
Schuifelaar, m. Parasite, m. Schuifelachtig, adj. Parasite. || Rampant. Schuifelen, v.n. Écornifler.
Schuifelen, v.a. et n. Siffler. || Frotter.
Schuifijzer, n. Verrou, m. Schuifkar, f. Charrette à bras, f. Schuifknoop, m. Noeud coulant, m. Schuiflade, f. Tiroir, m., layette, f. Schuifluik, n. Volet à coulisse, m. Schuifraam, n. Fenêtre à coulisses, f. Schuifrad, n. Rochet, m. Schuifslot, n. Serrure à ressort, f. Schuifsteen, m. Pierre à aiguiser, f. Schuiftafel, f. Table à coulisses, f. Schuiftang, f. Ligature qui tient les boulets ramés, f. Schuiftrompet, f. Trombone, m. Schuifvenster, n. Fenêtre à coulisses, f.
Schuil, n. Sch- gaan, se cacher. Schuilemuiltje, n. Sch- spelen, jouer à cache-cache. Schuilen, v.n. Se cacher, se mettre à couvert (ou) à l'abri. Waar mag hij toch sch-? où peut-il être? Daar schuilt iets achter, il y a qc. de caché là-dessous. De een schuilt achter den ander, l'un rejette la faute sur l'autre. Schuilevinkje, n. Jeu de cache-cache, m. Schuilgaan, v.n. Se cacher, se mettre à l'abri. Schuilhoek, m. Cachette, f. || (fig.) Retraite, f., mystère, m. Schuilhoekje, n. Cachette, f. || Sch- spelen, jouer à cache-cache. Schuilhouden (zich), v. réfl. Se tenir caché. Schuilhol, n. Repaire, m. Schuilplaats, f. Retraite, f., asile, m. Schuiltoren, m. Échauguette, f. Schuim, n. Mousse, écume, f. Het sch- staat hem op den mond, il écume. || Op sch- loopen, écornifler, faire le parasite. || Scories, f. pl. || (fig.) Lie du peuple, canaille, f. Schuimachtig, adj. Mousseux, écumeux. Schuimachtigheid, f. Spumosité, f. Schuimbeestje, n. Cigale spumeuse, f. Schuimbekken, v.n. Écumer de rage. Schuimblad, n. (Bot.) Cardamine, f. Schuimboef, m. Écornifleur, m. Schuimen, v.n. Mousser, écumer. || -, v.a. Écumer. || (Chim.) Despumer. || (fig.) Délivrer, purifier. De tafel sch-, manger tout; écornifler. Schuimend, adj. Écumant,
mousseux. Schuimer, m. Écumeur, m. || Parasite, m. Schuimig, adj. Écumeux, mousseux. Schuiming, f. Action d'écumer (ou) de mousser, despumation, f. Schuimketting, m. Mastigadour, m. Schuimkoppen, m. pl. Mou- | |
| |
tons, m. pl. Schuimkruid, n. Cardamine, f. Schuimlepel, m. Écumoire, f. Schuimloppen, v.n. Écornifler. Schuimlooper, m. Écornifleur, m. Schuimlooperij, f. Parasitisme, m. Schuimpapaver, f. Pavot spumeux, m. Schuimpje, n. Pâtisserie légère faite d'oeufs fouettes, f. Schuimspaan, f. Écumoire, f. Schuimtafel, v. Schuimlooper.
Schuin, adj. Oblique, qui est de biais. || (fig.) Libertin, dissolu. Een sch- heer, un bambocheur. || -, adv. v. Schuins. Sch- behouwen, débillarder. Sch- afkanten, chanfreiner. Schuinbalk, m. (Blas.) Bande, f. Schuinen, v.a. Incliner, pencher, taluter. || Tailler de biais. Schuinheid, v. Schuinschheid. Schuining, f. Talus, m. Schuins, adv. Obliquement, de biais, en pente. Sch- opgaande, qui va en talus. Sch- over, presque vis-à-vis. Sch- aanzien, regarder de travers. || Dérèglement, sans ordre. Schuinsch, adj. Oblique, incliné. Schuinschheid, schuinte, f. Obliquité, f., travers, biais, m., pente, f. Schuinslooper, m. Bambocheur, m. Schuinstaak, m. (Blas. ) Bâton, m. Schuinstreep, f. (Blas.) Filet en bande, m.
Schuit, f. Bateau, m., barque, f. Platte sch-, traversier, m. Groote sch-, gabare, f. || (fig.) In één schuitje zitten, s'accorder. Schuitboef, m. Porte-faix, crocheteur, m. Schuitepraatje, n. Propos de barque, m. Schuitevoerder, m. Batelier, m. Schuitevracht, f., -geld, n. Passage, batelage, bachotage, m. Schuitjager, m Conducteur d'un cheval de halage, m. Schuitjevaren, v. Spelevaren. Schuitlijn, f. Câbleau, m., cincenelle, f. Schuitvol, f. Batelée, f. Schuitvormig, adj. Naviculaire, caréné.
Schuiven, v.a. Fumer.
Schuiven, v.a. Pousser, tirer, faire glisser. Vooruit sch-, pousser en avant. || (fig.) De schuld op een ander sch-, rejeter la faute sur un autre. Op de lange baan sch-, traîner en longueur. Achter de bank sch-, traiter par dessous la jambe. || -, v.n. Reculer. || Couler, glisser. || (fig.) Gaan sch-, se dérober, s'esquiver. Schuiver, m. Pousseur, m. Schuiving, f. Action de pousser, f.
Schuivuit, m. Chat-huant, grand-duc, m.
Schuld, f. Dette, f. Sch- maken, s'endetter. || Crime, péché, m. Sch- bekennen, se confesser coupable. || Faute, f. Wiens sch- is dat? à qui la faute? Schuldbekentenis, f. Aveu de sa faute, m. || (Comm.) Reconnaissance d'une dette, f. Schuldbelijdenis, f. Aveu de sa faute, m. Schuldbode, m. Huissier, m. Schuldboek, n. Livre de compte, m. Schuldboeting, f. Expiation d'un crime, f. Schuldbrief, m. Obligation, f. Schulddelging, f. Amortissement d'une dette, m. Schuldeischer, m. Créancier, créditeur, m. Schuldeloos, adj. Innocent. || -, adv. Innocemment. Schuldeloosheid, f. Innocence, f. Schuldenaar, m. Débiteur, m. Schuldenares, f. Débitrice, f. Schuldheer, m. Créancier, m. Schuldig, adj. Redevable. Sch- zijn, devoir. || Het antwoord sch- blijven, ne pas répondre. De sch- e eer bewijzen, rendre les honneurs dus. ||
● Zich iets van den hals schuiven, se débarrasser de quelque chose.
Coupable. Des doods sch- zijn, mériter la mort. || -, adv. D'une manière criminelle. Schuldoffer, n. Sacrifice expiatoire, m. Schuldpost, m. Somme due, dette, f. Schuldvereffening, f. Liquidation, f. Schuldvordering, f. Créance, dette active, f.
Schulp, f. Coquille, f. Schulpboor, f. Amorçoir, m. Schulpen, v.a. Canneler. Schulper, m. Cuiller de pompe, f. Schulplijn, f. Conchoïde, f. Schulpslak, f. Escargot, m. Schulpvisch, m. Poisson à écailles, m. Schulpwit, n. Céruse, f. Schulpzaag, f. Scie à refendre, f.
Schunnig, adj. Misérable. || -, adv. Misérablement.
Schup, f. Bêche, f. || -, m. v. Schop.
Schuren, v.a. Engranger.
Schuren, v.a. Frotter, écurer, nettoyer. || Effleurer, écorcher. Het hert schuurt zijn gewei, le cerf décroûte sa tète. || -, v.n. Frotter.
Schurft, adj. Galeux, rogneux. Schurft, f. et n. Gale, rogne, f. Schurftachtig, adj. Qui ressemble à la gale, scabieux. Schurfthoofd, m. et f. Teigneux, m., -euse, f. Schurft(ig)heid, f. Gale, rogne, f. Schurftkop, m. et f. Teigneux, -euse, m. et f. Schurftkruid, n. Scabieuse, f. Schurftkwaal, f. Gale, f. Schurftmiddel, n. Remède contre la gale, m. Schurftmos, n. (Bot.) Conie, f. Schurftpuist, f. Pustule de gale, f. Schurftvlieg, f. Mouche qui donne la gale, f. Schurftzalf, f. Onguent contre la gale, m.
Schuring, f. Frottement, m. || Écorchure, f. Schurk, m. Coquin, m. || Pieu contre lequel les vaches se frottent, m. Schurkachtig, adj. Scélérat, vil. || -, adv. En coquin. Schurkachtigheid, f. Fourberie, vilenie, f. Schurken (zich), v. réf. Se frotter, se gratter. Schurkenstreek, m., -stuk, - werk, n., schurkerij, f. Coquinerie, infamie, f.
Schut, n. v. Geschut. - Schut, n. Paravent, écran, m. || Cloison, séparation, f. Schutblad, n. (Bot.) Feuille abritante, f. || Feuille de garde, f. Schutberd, n. Bois de charronnage, m. || Merrain, m. Schutbord, n. Vanne, f. Schutdak, n. Auvent, m. Schutdeur, f. Porte d'écluse, f. Schutgevaarte, n. Artillerie, f. Schuthok, n., -kooi, f. Fourrière, f. Schutjassen, v.n. Jouer aux cartes. Schutkraan, f. Robinet de décharge, m. Schutmeester, m. Celui qui met les animaux en fourrière. || Éclusier, m. Schutoverloop, m. Premier pont, m. Schutpaal, m. Chasseroues, m. Schutplank, f. Reverseau, m. || Vanne, f. Schutpoort, f. Embrasure, f., sabord, m. Schutsbrief, m. Sauf-conduit, m., sauvegarde, f. Schutsel, n. Cloison, f. || Défense, f. Schutsengel, m. Ange gardien, m. Schutsheer, m. Patron, protecteur, m. Schutsluis, f. Écluse, f. Schutspatroon, m. Patron, m. Schutstal, v. Schuthok. Schutsvrouw, f. Patronne, protectrice, f. Schutten, v.a. Enfermer, mettre en fourrière. || Arrêter, empêcher. Dat schut ik, je n'y consens pas. || Protéger, garantir. || Laisser passer par une écluse. || -, v.n. Passer par une écluse. Schutter, m. Tireur, m. || Garde
| |
| |
civique, m. || (Astr.) Sagittaire, m. Schutteren, v.n. Servir dans la garde civique.
Schutterig, adj. Remuant, agite.
Schutterij, f. Garde civique, garde nationale, f. Schutterplichtig, adj. Astreint au service de la garde civique. Schuttersboog, m. Arc, m., arbalète, f. Schuttersdienst, m. Service de la garde civique, m. Schuttersdoelen, m. Tir, m. Schuttershof, n. Maison de la bourgeoisie armée, f. || Cour de St-Sébastien, f. Schutterstasch, f. Giberne, f. Schutting, f. Cloison, f. || Empêchement, m. || Mise en fourrière, f. Schutvulling, f. Entre-sabords, m.
Schuur, f. Grange, f. In de sch- brengen, engranger. || Remise, f. || (fig.) Ongedekte schuren, enfants en bas âge.
Schuurbak, m. Baquet où l'on met ce qu'il faut pour écurer, m. Schuurborstel, m. Brosse à ecurer, boësse, f. Schuurdoek, m. v. Schuurlap. - Schuurgoed, n. v. Schuursel. - Schuurlap, m. Torchon à écurer, m., lavette, f. Schuurmand, f. Panier où l'on met ce qu'il faut pour écurer, m. Schuurpapier, n. Papier de verre (ou) d'émeri, m. Schuursel, n. Sable à écurer, m. Schuursteen, m. et n. Pierre ponce, f. Schuurzand, n. Sable à écurer, m.
Schuw, adj. Timide, peureux, craintif. || Farouche, ombrageux. || -, adv. Avec crainte. Schuwen, v.a. Fuir, éviter. || (Prov.) Hij schuwde den regen en viel in de sloot, il tomba de fièvre en chaud mal. Schuwheid, f. Timidité, crainte, peur, f.
Scrupel, n. (Comm.) Scrupule, m.
Secondant, m. Témoin, m. || Sous-instituteur, m. Secondante, f. Sous-institutrice, f.
Secretariè, f. Secrétariat, m. Secretarisschap, n. Secrétariat, m.
Sedert, prép. Depuis. || -, conj Depuis que. || -, adv. Depuis.
Seffens, v. Aanstonds.
Segrijn, n. Chagrin, m. Segrijnbereider, m. Chagrinier, m. Segrijnen, adj. De chagrin. Segrijnle(d)er, n. v. Segrijn. Segrijnrog, m. (H.n.) Raie chagrinée, f.
Sein, n. Signal, m. Seinen, v.a. et v.n. Faire des signaux, signaler. || Télégraphier. Seiner, m. Celui qui fait des signaux. || Télégraphiste, m. Seining, f. Action de faire des signaux, f. Seinlantaarn, f. Fanal de signal, feu, m. Seinontvanger, m. Récepteur, m. Seinpaal, m. Poteau à signaux, sémaphore, m., antenne, f. Seinschot, n. Signal par des coups de canon, m. Seinteeken, n. Signal de reconnaissance, m. Seinvlag, f. Pavillon de signal, m. Seinvuur, n. Feu de signal, m. Seinwijzer, m. Indicateur, m.
Seizen, v.a. Amarrer et retenir, saisir. Seizing, f. Saisine, garcette, f.
Seizoen, n. Saison, f.
Sek, f. Sec, vin des Canaries, m.
Sekreet, n. Lieux d'aisances, m. pl. Sekreetput, m. Fosse d'aisances, f. Sekreetruimer, m. Vidangeur, m.
Sekse, f. Sexe, beau sexe, m.
Sekte f. Secte, f. Sektegeest, m. Esprit sectaire, m. Sektemaker, m. Sectaire, m.
● Schuw rondzien, regarder autour de soi d'un air craintif.
Sektenhaat, m. Haine de secte, f. Sektenijver, m. Esprit sectaire, m.
Sekuur, adj. Sûr, juste, en ordre, parfait. || -, adv. Parfaitement, sûrement.
Selderij, f. Céleri, m. Selderijknol, m. Racine de céleri, f., céleri rave, m. Selderijplant, f. Plante de céleri, f., céleri, m.
Seldrement, interj. Morbleu! corbleu!
Sempel, m. Semple, m.
Senaat, m. Sénat, m. Senator, m. Sénateur, m.
Senegroen, n. Bugle, consoude moyenne, f.
Seneplant, f. Séné, m.
Senilboom, m. Baguenaudier, m.
Sent, f. (Mar.) Lisse, f.
Sepia, f. Seiche, f. || Sépia, m.
September, m. Septembre, m.
Seraf(ijn), m. Séraphin, m. Serafsvlucht, f. Vol (ou) essor d'un séraphin, m.
Serge, f. Serge, f.
Sergeant, m. Sergent, m. Sergeant-majoor, m. Sergent-major, m. Sergeants-strepen, f. pl. Galons de sergent, m. pl.
Sergen, adj. De serge. Sergewever, m. Serger, m. Sergeweverij, f. Sergerie, f.
Sering, f. Lilas, syringa, m. Seringebloesem, m. Fleurs de lilas, f. pl. Seringeboom, m. Lilas, m. Seringestruik, m. Lilas en arbrisseau, m.
Sermoen, n. Sermon, m.
Seroen, m. Suron, m.
Serpeling, m. (H.n.) Dard, m.
Serpent, n. Serpent, m. Serpentig, adj. (fig.) Comme un serpent, très mechant. Serpentijn, f. ou n. Serpentine, f. Serpentijnsteen, m. Serpentine, f. Serpentijnsteenen, adj. De serpentine. Serpentist, m. Serpent, m. Serpentsch, v. Serpentig. Serpentslook, n. Serpentaire, f. Serpentstong, f. (Bot.) Ophioglosse, f.
Servet, n. Serviette, f. Servetband, m. Anneau de serviette, m. Servetgoed, n. Linge ouvré, m. Servies, n. Service, m.
Serving, f. (Mar.) Baderne, f.
Servituut, n. Servitude, f.
Seulen, v.n. Pêcher à la traîne.
Sextant, f. (Astr. et Mar.) Sextant, m.
Sfeer, f. Sphère, f. Halve sf-, hémisphère, m. || (fig.) Sphère, portée, f. Boven mijne sf-, audessus de ma portée.
Sidderaal, m. Torpille, f. Sidderen, v.n. Trembler, frémir. Siddering, f. Tremblement, frémissement, m.
Sieperen, v.n. Percer. v. Sijpelen.
Sier, f. Goede s- maken, faire bonne chère.
Sieraad, n. Ornement, m., parure, f. Sieren, v.a. Orner, parer. Siering, f. Décoration, f. Sierlijk, adj. Beau, élégant, joli, gracieux. || -, adv. Élégamment. Sierlijkheid, f. Beauté, élégance, f. Sierlijst, f. Moulure, f. Sierplant, f. Plante d'ornement, f. Siersel, n. Ornement, enjolivement, m.
Sigaar, f. Cigare, m. Sigarenkoker, m. Porte-cigares, m. Sigarenmaker, m. Fabricant de cigares, ouvrier cigarier, m. Sigarenpijpje, n. Fume-cigares, m.
Signaal, n. Signal, m. Signatuur, f. Signature, f. Signet, n. Cachet, signet, m.
| |
| |
Sijfelen, v.n. Siffler (comme le serpent).
Sijs, m. v. Snaak.
Sijpelen, sijperen, v.n. Percer goutte à goutte.
Sijsje, n. Serin, m.
Sik, f. Chèvre, f. || Barbe de chèvre, f.
Sikkel, f. Faucille, f. || Croissant, m.
Sikkel, m. (Monn.) Sicle, m.
Sikkelvormig, adj. Falciforme.
Sikkeneurig, adj. Chicaneur, vétilleur. || -, adv. Mesquinement, en chicaneur.
Sikkepitje, n. Peu, brin, m. Geen s-, pas un zeste.
Sim, f. (Pêch.) Ligne, f. || Bout de flotte, m.
Sim, f. Singe, m. Simmen, v.n. Bouder. Simmeneus, m. Nez de singe, m. Simmenkuur, f. Tour de singe, m., singerie, f.
Simpel, adj. Simple. || Imbécile, niais. Ik word s- van dit geraas, ce bruit m'étourdit. || -, adv. Simplement. Simpelachtig, adj. Simplot, imbécile. Simpel(achtig)heid, f. Imbécillité, f. Simpeltjes, adv. Simplement.
Sinaasappel, m. Orange douce, f.
Sindel, v. Sintel.
Sinds, v. Sedert.
Singel, m. Sangle, f. || Boulevard, fossé d'enceinte, m. Singelen, v.a. Entourer. || Sangler. Singelgrond, m., singels, m. pl. Galet, m.
Sinksen, m. Pentecôte, f.
Sint, adj. Saint. S- Paulus, Saint Paul. Sint-Andrieskruis, n. Croix de Bourgogne, f., sautoir, m. Sint-Antonieskruid, n. Scrofulaire, f. Sint-Antoniesvuur, n. Zona, érysipèle pustuleux, m.
Sintel, m. Fraisil, m., chiasse, f.
Sinterklaas, m. Cadeau de Saint-Nicolas, m. Sinterklaasavond, m. Veille de la Saint-Nicolas, f. Sinterklaasgeschenk, v. Sinterklaas. - Sinterklaasgoed, n. Bonbons de Saint-Nicolas, m. pl. Sint-Jacobskruid, n. Jacobée, f. Sint-Jansbrood, n. Caroube, m. Sint-Jansbroodboom, m. Caroubier, m. Sint-Janskruid, n. Mille-pertuis, chassediable, m. Sint-Joriswortel, m. Valériane, f. Sint-Lambertsnoot, f. Aveline, f. Sint-Maartensvogel, m. Lanier cendré, m. || Oie grasse, f. Sint-Nicolaas, etc. v. Sinterklaas, etc. Sint-Pieterskruid, n. Primevère, pariétaire, passepierre, f. Sint-Pieterspenning, m. Denier de Saint-Pierre, m. Sint-Veitsdans, m. Danse de Saint-Gui, chorée, f.
Sip, adv. S- kijken, être tout penaud.
Sipperlippen, v.n. Goûter du bout des lèvres.
Sireen, f. Sirène, f.
Siroop, v. Stroop.
Sisklank, m. Sifflante, f. Sissen, v.n. Siffler. || Het water sist, l'eau frémit. Sisser, m. Serpenteau, m. || (fig.) Bagatelle, f. Het zal met een s- afloopen, on n'en viendra pas aux prises.
Sisser, f. (Bot.) Cicérole, f., pois chiche, m.
Sissing, f. Sifflement, pétillement, m.
Sits, n. Chite, m., indienne, perse, f. Sitsen, adj. D'indienne. Sitsenwinkel, m. Boutique d'indiennes, f.
● De schrik slaat in de beenen, la frayeur paralyse les jambes.
Sjaal, f. Châle, m.
Sjacheraar, etc. v. Schacheraar, etc.
Sjalot, f. Échalotte, f.
Sjappen, v.a. Marquer.
Sjappetouwen, v.n. Badauder, bambocher. Sjappetouwer, m. Badaud, bambocheur, m. Sjappie, m. Débauché, m.
Sjees, f. Chaise roulante, f. Sjeezen, v.n. Echouor à l'examen.
Sjek, n. Matinée, f.
Sjenken, v.n. Hurler.
Sjerp, f. Écharpe, f.
Sjilpen, v. Tjilpen.
Sjofel, adj. Misérable. Sjofelheid, f. Misère, f., aspect misérable, m. Sjofeltjes, adv. Misérablement.
Sjokken, v.n. Se traîner lourdement.
Sjor, m. v. Sjorring. Sjorklamp, m. Taquet à dents, m. Sjorren, v.a. Amarrer. Een schip sj-, ceintrer un navire. Geschut sj-, brider les canons. Sjorring, f. Amarrage, m. Sjortouw, n. Ride, ligne d'amarrage, f., ceintrage, m.
Sjouw, f. Paquet, fardeau, m. || (fig.) Travail pénible, m. || Àan de sj-, en ribote.
Sjouw, f. Pavillon en berne, m. Sjouwen, v.n. Mettre le pavillon en berne.
Sjouwen, v.n. Peiner, transporter des fardeaux. || Être en ribote. Sjouwer, m. Porte-faix, débardeur, m. || (fig.) v. Zwierbol. Sjouwerij, f. Travail pénible, m. || Ribote, débauche, f. Sjouwwerk, n. Travail pénible, m.
Sla, v. Salade.
Slaaf, m. Esclave, m. Slaafachtig, adj. D'esclave, servile. || -, adv. Servilement. Slaafachtigheid, f. Servilité, f. Slaafs, adv. Servilement. Slaafsch, adj. Servile. Slaafschheid, f. Servilité, f.
Slaag, m. Sl- krijgen, recevoir des coups. Sl- geven, rosser. Slaags, adv. Aux prises, aux mains. Sl- zijn, se battre.
Slaak, n. Chenal, canal, m.
Slaan, v.a. Frapper, battre, donner des coups. Olie sl-, pressurer (ou) faire de l'huile. Diepe wonden sl-, blesser grièvement. Geld sl-, battre monnaie. Vuur sl-, battre le briquet. || Geloof sl-, ajouter foi (à). In den wind sl-, négliger, se moquer de. Zijn water sl-, uriner. Een slaatje uit iets sl-, tirer profit de qc. Van de hand sl-, refuser. || Eene ader sl-, saigner. || De trom sl-, battre la caisse (ou) le tambour. De luit sl-, jouer du luth. || Eene brug sl-, jeter un pont. De hand(en) aan iets sl-, mettre la main à qc. Aan stukken sl-, briser. Aan het kruis sl-, attacher à la croix, crucifier. Een spijker in den muur sl-, ficher Un clou dans le mur. Het oog naar boven sl-, lever les yeux au ciel. Een mantel om het lijf sl-, s'envelopper dans un manteau. De armen om den hals sl-, embrasser. Het oog sl-, fixer ses regards (sur). || Battre, défaire, vaincre. || (Jeu) Eene schijf sl-, prendre un pion. || Tuer. Ossen sl-, tuer, assommer des boeufs. || (fig.) Uit het veld sl-, réduire au silence. || -, v.n. Dit paard slaat, ce cheval rue. De trommel slaat, le tambour bat. || Chanter, courcailler. || De klok slaat, l'horloge sonne. Zijne tong slaat dubbel (ou) zwaar, il est ivre. || Tom- | |
| |
ber. De regen slaat door het dak, la pluie perce le toit. De bliksem is in den
toren geslagen, la foudre est tombée sur la tour. Op de vlucht sl-, prendre la fuite. || (fig.) Naar iets sl-, deviner. De golven sl- tegen het schip, les flots se brisent contre le vaisseau. || -, n. Action de frapper, f., coup, battement, m. Het sl- van den pols, la pulsation. Het sl- der paarden, la ruade des chevaux. || Chant (du rossignol), courcaillet, m. Slaand, adj. Frappant, sonnant. Met sl-e trom, tambour battant. || (fig.) Qui châtie.
Slaap, m. (Anat.) Tempe, f. Slaap, m. Sommeil, somme, m. In sl-vallen, s'endormir. Uit den sl- wekken, réveiller, éveiller. De sl- voedt, qui dort dîne. In sl- wiegen, endormir en berçant. || Engourdissement, m. Ik heb den sl- in het been, ma jambe est engourdie. Slaapachtig, adj. Qui a sommeil. Slaapachtigheid, f. Envie de dormir, somnolence, f., assoupissement, m. Slaapader, f. Veine temporale, f. Slaapbaas, m. Logeur, m. Slaapbank, f. Couchette, f. Slaapbed, n. Lit de dessous, m. Slaapbeen, n. Os temporal, m. Slaapbol, m. Pavot, m., tête de pavot, f. Slaapbroek, f. Caleçon de nuit, m. Slaapdeken, f. Couverture de lit, f. || -, m. (fig.) Lendore, m. Slaapdeun, m. Chanson à endormir, f. Slaapdoek, m. Mouchoir de nuit, m. Slaapdrank, m. Soporifique, narcotique, m. Slaapdronk, m. Verre m. du coucher, m. Slaapdronken, adj. Accablé de sommeil, somnolent. Slaapdronkenheid, f. Envie de dormir, somnolence, f. Slaapgeld, n. Gîte, m., couchée, f. Slaapgoed, n. Habillements de nuit, m. pl. Slaaphemd, n. Chemise de nuit, f. Slaaphuis, n. Maison, de logement, f. Slaapjak, n. Jaquette de nuit, f. Slaapkamer, f. Chambre à coucher, f. Slaapkameraad, m. Compagnon de lit, m. Slaapkoets, f. Dormeuse, f. || Lit, m. Slaapkop, m. et f. Dormeur, m., dormeuse, f. Slaapkruid, n. Herbe somnifère, f. || Pavot, m.
Slaaplaken, n. Drap de lit, m. Slaaplelie, f. Asphodèle, m. Slaaplied, v. Slaapdeun. Slaapluizen, f. pl. De sl- beginnen hem te bijten, il a du sable dans les yeux. Slaaplust, m. v. Slaperigheid. Slaapmiddel, n. Remède soporatif, m. Slaapmuts, f. Bonnet de nuit, m. || -, m. et f. (fig.) Lendore, m. et f. Slaapmutsje, n. (pop.) Bonnet de nuit, m. Slaapplaats, f. Logement, m., chambre à coucher, f. Slaaprat, f. Marmotte, f., loir, m. Slaaprok, m. Robe de chambre, f. Slaaproos, f. v. Slaapbol. Slaapspier, f. Muscle de la tempe, m. Slaapste(d)e, f. Couche, f. Slaapster, f. Dormeuse, f. De sckoone sl- in het bosch, la belle au bois dormant. Slaapstoel, m. Dormeuse, f. Slaapstreek, f. Région temporale, f. Slaapverdrijvend, v. Slaapwerend. Slaapvertrek, n. Chambre à coucher, f. || Dortoir, m. Slaapverwekkend, v. Slaapwekkend. - Slaapwagen, m. Wagon-lit, m. Slaapwandelaar, m. Somnambule, m. Slaapwandelen, n. Somnambulisme, m. Slaapwekkend, adj. Soporatif. Slaapwerend, adj. Antihypnotique. Slaapzaal, f. Dortoir, m. Slaapziek, -zuchtig, adj. Léthargique, somnolent.
● Zijn slag waarnemen (of) slaan, prendre la balle au bond.
Slaapziekte, slaapzucht, f. Léthargie, somnolence, maladie du sommeil, f.
Slab, f. Bavette, f.
Slabak, v. Saladebak.
Slabbakken, v.n. Décliner, faiblir. || Lambiner, travailler sans courage. Slabbakker, m. Lambin, m. Slabbakkerij, f. Lambinage, relâchement, m.
Slabbe, f. Hareng frais, m. || v. Slab. - Slab(be)doek, m. Bavette, f. Slabben, v.a. Laper. || -, v.n. Se salir. Slabberen, v. Slobberen. - Slabbetje, n. Bavette, f. Slabbing, f. Action de laper, f. || Action de se salir, f. || (Mar.) Fourrure, f.
Slabed, n. Carreau de salade, m. Slablad, n. Feuille de salade, f.
Slacht, f. Abatage, m. || Viande, f. Slachtbaar, adj. Propre à être abattu. Slachtbank, f. Étal, m. || Billot à tuer le menu bétail, m. || (fig.) Boucherie, f. Slachtbeest, n. Bête de boucherie, f. Slachtbijl, f. Hache de boucher, f. Slachtblok, n. Billot, m. Slachten, v.a. Tuer, égorger, abattre. || -, v.n. Faire provision de viande. Slachten, v.n. Ressembler. Slachter, m. Boucher, m. Slachterij, f., slachthuis, n. Abattoir, m., tuerie, f. Slachtgeld, n. Tuage, m. Slachting, f. Tuerie, boucherie, f. || (fig.) Carnage, m. Slachtmaand, f. Novembre, m. Slachtoffer, n. Victime, f. Slachtofferande, f. Sacrifice sanglant, m. Slachtofferen, v.a. Immoler, sacrifier. Slachtplaats, f. v. Slachterij. Slachttijd, m. Temps où l'on tue les porcs, m. Slachtvee, n. Bêtes de boucherie, f. pl. Sladood, m. et f. (pop.) Personne élancée, perche, f. Slag, n. (Chass.) Trébuchet, volet, m. || Sorte, espèce, f., genre, m. || v. Inslag. Slag, m. Coup, son, m. Met den sl- der klok, à l'heure sonnante. Sl- (van den pols), battement, m., pulsation, f. Sl- met de vuist, un coup de poing. Sl- eens paards, ruade, f. Sl- om de ooren, soufflet, m. Sl- houden, battre tour à tour. Zijn sl- waarnemen, saisir l'occasion. Den sl- van iets hebben, se connaître en qc., avoir le tour de qc.
Zonder sl- of stoot, sans coup férir, sans difficulté. || (fig.) Met een Franschen sl-, à la légère, superficiellement, Een sl- om den arm houden, se réserver une porte de sortie. || (Mus.) Battement, m. || Bataille, action, journée, f. || Coup, échec, malheur, m. || Apoplexie, f. || (Mar.) Bordée, f. Sl- van 't schip, côté sous le vent. Over sl- zeilen, courir à petites bordées. || Chant (du rossignol), m. || Trait d'esprit, bon mot, m. || (Jeu) Levée, f. Een sl- halen, faire une levée. || Tour (d'un cordage), battant (de voile), m. || (Agric.) Sole, f. || Charge de poudre, f. || Ornière, f. || Coude (d'une tranchée), m. Slagader, f. Artère, f. Slagaderbloed, n. Sang artériel, m. Slagaderbreuk, f. Anévrisme, m. Slagaderig, slagaderlijk, adj. Artériel. Slagbal, m. Éteuf, m., balle, f. Slagbalk, m. Heurtoir, m. Slagbed, n., -bedding, f. Couette, f. Slagbeitel, m. Equarissoir, m. Slagboeg, m. Bordée, f. || (fig.) v. Buitenkansje. - Slagboom, m. Barrière, f. Slagbosch, n. Bois destiné à être abattu, m. Slagdeur, f. Guichet, m. || Trappe, f. Slagdrempel, m.
| |
| |
Seuil d'écluse, m. Slagduif, f. Pigeon de volière, m. Slagel, m. Maillet, m. Slagen, v.n. Réussir. || Passer. Slager, m. Boucher, m. Slagerij, f. Boucherie, f. Slagersbank, f. Étal, m. Slagersbijl, f. Hache de boucher, f. Slagersblok, v. Slachtblok. Slagersgild, n. Corporation des bouchers, f. Slagershond, m. Mâtin, m. Slagersknecht, m. Garçon boucher, m. Slagersmes, n. Couteau de boucher, m. Slagerspriem, m., -staal, n. Fusil de boucher, m. Slagersvrouw, f. Bouchère, f. Slaggeweer, n. Fusil à percussion, m. Slaghoedje, n. Capsule, f. Slaghorloge, n. Pendule à sonnerie, montre à répétition, f. Slaghout, n. (Mar.) Rondin, m. || Coche, f. || (Agrie.) Espade, f. || v. Schaarhout. Slagkooi, f. Trébuchet, m. Slagkruit, n. Poudre fulminante, f. Slaglicht, n. Coup de jour, m. Slaglijn, f. Cordeau à marquer, m. || (Mar.) Garcette, f. Slaglinie, f. Ligne de bataille, f. Slagnet, n. Filet à deux battants, m. Slagorde, f. Ordre de bataille, m. In sl- scharen, ranger en bataille. Slagpen,. f. Grosse plume, penne, f. || (fig.) Zijne slagpennen zijn hem uitgetrokken, on lui a rogné les ailes. Slagplaat, f. Frappe-plaque, m. Slagpreparaat, n. Mélange détonant, m. Slagregen, m. Averse, pluie battante, f. Slagschaduw, f. Ombre
portée, f. Slagtand, m. Défense, f. Slaguurwerk, n. Horloge sonnante, f. Slagvaardig, adj. Prêt à combattre. Slagve(d)er, f. Penne, f. || Ressort, déclic, m. Slagveld, n. Champ de bataille, m. Slagvenster, n. Contrevent, vantail, m. Slagvlouw, v. Slagnet. Slagwerk, n. Sonnerie, f. Slagwiek, f. Aile, f. || Nageoire, f. Slagwind, m. Coup de vent, m., rafale, f. Slagzee, f. Coup de mer, m., lame, f. Slagzijde, f. Côté du lof, m. || Faux côté, m. Slagzwaard, n. Espadon, m. Slak, f. Scorie, escarbille, f.
Slak, f. (H.n.) Limace, f., (co)limaçon, m.
Slak, adj. Mou, indulgent. || v. Slap.
Slakachtig, adj. Qui ressemble à la limace.
Slakachtig, adj. Scoriforme.
Slaken, v.a. Relâcher, délier. Een zucht sl-, pousser un soupir. De zeilen sl-, déferler les voiles. Slaking, f. Délivrance, f.
Slakkeboor, f. Forêt, m. Slakkelijn, f. Hélice, spirale, f. Slakkendrieblad, n. Luzerne, f. Slakkengang, m. Een sl- gaan, aller lentement, n'avancer guère. Slakkenhuisje, n. Coquille de limaçon, f. Slakkenkuil, m. Escargotière, f. Slakketrap, f. v. Wenteltrap. Slakkeveer, f. Ressort spiral, m.
Slalepel, m. Cuiller à salade, f. Slamand, f. Panier à salade, m.
Slameur, f. Souci, m., peine, f.
Slamier, m. et f. Personne maladroite et lambine, f.
Slampampen, v.n. Faire bombance. Slampamper, m. Goinfre, bambocheur, m. Slampamperij, f. Bombance, f. Slampampster, f. Amie de la bonne chère, f.
Slang, f. Serpent, m., couleuvre, f. Jonge sl-, serpenteau, m. || (Bib.) De oude sl-, le diable. || (Mil.) Couleuvrine, f. || (Chim.) Serpentin, m.
● Een gat in den dag slapen, faire la grasse matinée.
|| (fig.) Vipère, f. || Tuyau, m. Slangaal, m. Donzelle, f. Slangachtig, adj. Qui ressemble à un serpeut. Slangebeet, m. Morsure de serpent, f. Slangehuid, f. Peau (ou) dépouille de serpent, f. Slangekop, m. Tête de serpent, f. || (Bot.) Vipérine, langue-de-bouc, f. Slangelijn, f. Ligne sinueuse, f. Slangenaard, m. Nature du serpent, f. || (fig.) Caractère perfide, m. Slangenarend, m. (H.n.) Secrétaire, m. Slangenbloem, f. Épilobe, m. Slangenei, n. OEuf de serpent, m. Slangengeblaas, -gesijfel, n. Sifflement de serpents, m. Slangengebroed, n. Race de vipères, f. Slangengif(t), n. Venin, m. Slangenhout, n. Bois de couleuvre, m. Slangenhol, n. Repaire de serpents, m. Slangenkruid, n. Vipérine, f. Slangenpapier, n. Sèrpente, f. Slangenroede, f., -staf, m. Caducée, m. Slangenwortel, m. Bistorte, f. Slangespuit, f. Serpent, m. Slangestaart, m. Queue de serpent, f. || (Bot.) Ophiure, m. Slangesteek, m. Piqûre de serpent, f. Slangesteen, m. Ophite, m. Slangetand, m. Dent de serpent, f. Slangetje, n. Serpenteau, petit serpent, m. Slangetong, f. Langue de serpent, f. || (Bot.) Langue-de-serpent, ophioglosse, f. || (Min.) Glossopètre, m. Slangevel, n. Peau de serpent, f. || (fig.) Vipère, f. Slangevisch, m. v. Slangvisch. Slanghagedis, f. Lézard serpentiforme,
chalcide, m. Slangstuk, n. Couleuvrine, f. Slangswijze, adj. Sinueux, tortueux, en serpentant. || -, adv. En serpentant. Slangvisch, m. Ophidie, donzelle, f. Slangvormig, adj. Serpentiforme, ophidien. || (Peint.) Ondulé.
Slank, adj. Grêle, menu, délié, élancé, svelte. Slankheid, f. Taille grêle, sveltesse, f.
Slaolie, f. Huile à salade, huile d'olive, f.
Slap, adj. Lâche, détendu, flasque. S- maken, relâcher, déraidir. S- worden, se relâcher. || Flexible, relâché, mou. Slappe tucht, discipline lâche. Slappe winter, hiver doux. Het schip is sl- op zijn roer, le navire est mou. || Faible, affaissé. Slappe maag, estomac débile. Slappe spijs, aliment léger. Slappe thee. thé faible. || Zich sl- lachen, se pâmer de rire. || (Comm.) Faible, bas. Slappe tijd, morte saison, f. || -, adv. Faiblement, mollement. Slapachtig, adj. Un peu lâche (ou) mou. Slapeloos, adj. Sans sommeil, qui ne peut dormir. Sl- e nacht, nuit blanche. || -, adv. Sans dormir. Slapeloosheid, f. Insomnie, f. Slapen, v.n. Dormir, être endormi. Gaan sl-, se mettre au lit, se coucher. || Mijn voet slaapt, mon pied est engourdi. || Être inactif, dormir. || -, v.a. Dormir. Den hazenslaap sl-, faire semblant de dormir. Zich nuchter sl-, cuver son vin. Slaper, m. Dormeur, m. || Coucheur, m. || (fig.) Rêveur, lendore, m. || (Mar.) Contre-étrave, f., sanglon, fourcat, m. || (Comm.) Étalon, m., matrice, f. Slaperdijk, m. Digue secondaire, f. Slaperig, adj. Pris de sommeil, endormi, somnolent. || (fig.) Lent, indolent. || (fig.) Soporifique. Sl- gesprek, conversation languissante. || -, adv. (fig.) Languissamment. Slaperigheid, f. Envie de dormir, somnolence, f. || (fig.) Lenteur, indolence, f. Slaphakken, v.
| |
| |
Slabbakken. - Slaphartig, adj. Pusillanime, timide. || -, adv. Lâchement, timidement. Slaphartigheid, J. Pusillanimité, timidité, f. Slapheid, f. Relâchement, affaiblissement, m. f Souplesse, flaccidité, f. || Faiblesse, mollesse, débilité, indolence, f. || Fadeur, f. Slapjes, adv. Mollement. Slaplenden, m. et f. Personne qui a les reins faibles, f. Slaplendig, adj. Qui a les reins faibles. || (fig.) Mou. v. Lamlendig. - Slapmoedig, adj. v. Slaphartig. - Slapoorig, adj. Aux oreilles pendantes. Slappelijk, adv. Mollement, faiblement. Slappen, v.n. Se relâcher, se détendre, mollir, diminuer, faiblir, languir. De wind slapt, le vent mollit, tombe. De boter slapt, le prix du beurre baisse. || -, v.a. Relâcher, détendre. Slappigheid, slapte, f. v. Slapheid. Slapping, f. Action de se relâcher, de diminuer, etc., f. || (Mar.) Vieux cordage pour fourrer les câbles, m.
Slat, f., Slatgrond, m. Boue enlevée d'un fossé, curure, f. Slatten, v.a. Approfondir, curer. Slatting, f. Curage, m. || v. Slat.
Slaven, v.n. Travailler comme un esclave, peiner. Slavenaard, m. Nature des esclaves, servilité, f. Slavenarbeid, m. Travail d'esclave, m. || (fig.) Travail pénible, m. Slavendienst, m. Servitude, f., service d'esclave, m. Slavenhaler, m. Négrier, m. Slavenhandel, m. Traite des noirs, f. Slavenhandelaar, m. Marchand d'esclaves, négrier, m. Slavenjuk, n. Joug de l'esclavage, m. Slavenmarkt, f. Marché des esclaves, m. Slavenschip, v. Slavenhaler. Slavenstand, m. Esclavage, m. Slavenwerk, n. Travail pénible, m. Slavenziel, f. Ame basse, f. Slavernij, f. Esclavage, m., servitude, f. Slavin, f. Esclave, f.
Slavork, f. Fourchette à salade, f.
Slecht, adj. Simple, commun, uni, sans ornement. Sl- en recht gekleed gaan, être vêtu simplement. Sl-e zee, mer calme. Hij is sl- en recht in al zijn doen, c'est un homme sans déguisement. || Bas, vil, chétif. || Fort malade. Hij ligt zeer sl-, il va très mal. || Méchant. Dat is sl- van u, c'est vilain de ta part. || Malheureux. Het staat sl- met zijne zaken, il est mal dans ses affaires. || Mauvais. Sl-e tijding, mauvaise nouvelle. Sl- van gezicht zijn, avoir la vue mauvaise. Een sl- gangetje gaan, se ruiner, se rendre malheureux. Sl-e taal, paroles déshonnêtes, obscénités, f. pl. Sl-e n dank weten, prendre en mauvaise part. Sl-er worden, dépérir, empirer. Iemand sl- maken, calomnier q. Sl-er maken, détériorer, rendre pire. || -, adv. Simplement. || Mal, misérablement, méchamment, chétivement. Slechtaard, m. Coquin, mauvais garnement, m. Slechtbijl, f. Cognée à équarrir, f. Slechten, v.a. Aplanir, rendre uni. || Raser. || Een geschil sl-, arranger un différend. Slechterik, m. Mauvais garnement, m. Slechtheid, f. Simplicité, f. || Mauvaise qualité, f., peu d'importance, m., méchanceté, f. Slechthoofd, m. et f. Vaurien, mauvais garnement, m., personne entêtée, f. Slechtigheid, v. Slechtheid. - Slechting, f. Action d'aplanir, f. || Démolition, f. Slechts,
● Hij is er slecht aan toe, il est dans de mauvais draps.
adv. Seulement, simplement, ne...que. Slechtweg, adv. Simplement, tout court.
Sle(d)e, f. Traîneau, m., ramasse, f. || (Mar.) Ber, m. Sledevaart, f. Course en traîneau, promenade en traîneau, f.
Slee, f. Prunelle, f.
Slee, adj. Sur, qui agace. || Agacé.
Sleedoorn, sleedoren, m. Prunellier, m.
Sleeheid, f. Acidité, f. || Agacement, m.
Sleep, m. Traîneau, m. || Queue, traîne, f. || (fig.) Cortège, train, m., suite, f. || Suite, conséquence, f. Sleepboeier, m., -boot, f. Remorqueur, m. Sleepdeken, m. et f. Paresseux, -euse, m. et f. Sleepdienst, m. Service de remorquage, m. Sleepdrager, m. Portequeue, m. Sleepen, v.a. Traîner, entraîner, (fig.) Door het slijk sl-, traîner dans la boue. Dat is er met de haren bijgesleept, c'est tiré par les cheveux. || Een schoorsteen sl-, dévoyer une cheminée. || Noten sl-, couler des notes. || (Mar.) Remorquer. Sleeper, m. Traîneur, conducteur de traîneau, m. || Remorqueur, m. || Amarre, f. Sleepersgeld, -loon, n. Droit de traîneau (ou) de remorquage, m. Sleeperspaard, n. Cheval de traîneau, cheval usé, m. Sleepgewaad, n. Robe à traîne, f. Sleephelling, f. Cale de radoub, f. Sleephoef, m. Terragnol, m. Sleeping, f. Action de traîner, f., touage, remorquage, m. Sleeplenden, m. et f. v. Sleepdeken. Sleepnet, n. Traîne, traînasse, tirasse, f.
Sleepruim, m. Prunellier, m. || -, f. v. Slee.
Sleeptouw, n. Remorque, f. Op sl- nemen, remorquer. || (fig.) Iemand op sl- houden, tenir q. le bec dans l'eau, entraîner q. Sleepvaart, f. Remorquage, m. Sleepvoet, m. et f. Personne qui traîne les jambes, f. Sleepvoeten, v.n. Traîner les jambes. Sleepzak, m. Traînelle, f.
Sleet, f. User, usage, m. Goed van sl-, d'un bon user. || Débit, m., vente f. en détail. || Vaisseau dégradé, m. Sleetje, n. Trou d'usure, m. Sleetsch, adj. Qui use beaucoup. Sleetschheid, f. Défaut d'user vite les effets, m.
Sleeuw,.adj. etc. v. Slee, adj. etc.
Slegel, m., slegge, slei, f. Battoir, maillet, m.
Slek, etc. v. Slak, etc.
Slemp, m. Bonne chère, ripaille, bombance, f. || -, f. Lait mêlé d'oeufs, d'épiceries, etc., m. Slempdag, m. Jour gras, m. Slem(pem)pen, v.n. Faire ripaille, faire bombance. Slemper, m. Bon vivant, goinfre, m. Slemperij, f. Bonne chère, ripaille, goinfrerie, f.
Slemphout, n. (Mar.) Safran de l'étrave, m.
Slemplooper, m. Parasite, m. Slempmaal, n. Festin, m. Slemppoeder, n. Poudre f. pour faire du slemp. v. ce mot. Slemptijd, m. Carême prenant, carnaval, m. Slempweek, f. Semaine grasse, f.
Slender, m. Démarche négligente, f. || Routine, f. || Faux-fuyant, m., défaite, f. Met sl-s omgaan, user de trucs, biaiser. Slenderen, v.n. Marcher à pas lents, battre le pavé, flâner. || (fig.) Traîner, avancer lentement. Slendriaan, m. Routine, f., trantran, m.
Slenk, f. Bourbier, m.
| |
| |
Slenter, m. Lambeau, m. v. Slender. - Slenteraar, slenterbroer, m. Lambin, m. || Biaiseur, m. Slenteren, v.n. Biaiser, chercher des défaites. || v. Slenderen. Slentergang, m. Routine, f.
Slepen, v.n. Traîner. || Met de voeten sl-, v. Sleepvoeten. || (Mar.) Het anker sleept, l'ancre chasse, laboure. || Ramper, avancer lentement. Slepend, adj. Qui traîne. Sl- houden, tirer en longueur. Sl-e uitgang, terminaison longue. Sl- rijm, rime féminine. Sl-e ziekte, maladie chronique, f. Sl-e stijl, style languissant.
Slet, f. Torchon, lambeau, m., guenille, f. || (fig.) Guenipe, f. Dronken sl-, ivrognesse, f. Sleter, m. Lambeau, m., guenille, f. Slet(t)ig, adj. Malpropre. || v. Sleetsch. - Sletvink, m. et f. Personne malpropre, f.
Sleuf, f. Cannelure, f. || Fente, f. || Goujure, f.
Sleur, f. Trantran, m., routine, f. Sleuren, v.a. et v.n. Traîner. Sleurgebed, n. Prière machinale, f. Sleurwerk, n. Ouvrage machinal, m.
Sleutel, m. Clef, clé, f. || (fig.) Den sl- op de kist leggen, abandonner l'héritage. Den gouden sl- dragen, être décoré de la clef de chambellan. Sleutelader, f. Veine sons-clavière, f. Sleutelbaard, m. Panneton, m. Sleutelbeen, n. Clavicule, f. Sleutelbloem, f. Primevère, f. Sl-igen, primulacées, f. pl. Sleutelbos, m. Trousseau de clefs, m. Sleuteldrager, m. Porte-clefs, m. Sleutelgat, n. Trou de serrure, m. Sleutelpijp, f. Forure, f. Sleutelring, m. Clavier, m. || Anneau de clef, m. Sleutelschacht, f. Tige, f. Sleutelschild, n. Platine, f. Sleutelstuk, n. Clef, f.
Slib, slibber, f. Boue, bourbe, fange, f. || (fig.) Slib vangen, manquer son coup. Slib(ber)achtig, adj. Bourbeux, fangeux. Slib(ber)achtigheid, f. Qualité de ce qui est boueux, f. Slibberen, v.n. Glisser. Slibberig, adj. Glissant. Slibberigheid, f. Qualité de ce qui est glissant, f.
Slichten, v.a. Décharner, quiosser. || (Tiss.) Basser, encoller. || Arranger. Slichter, m. Encolleur, m. Stichting, f. Quiossage, m. || Encollage, m. Slichtmaan, -mes, n. Lunette, f., écharnoir, m. Slichtpap, f. Parement, chas, m.
Slier, m. Ivresse légère, pointe, f. Eenen sl- aan hebben, être éméché. || Série, f. || (fig.) Lange sl-, perche, f. Slierbaan, f. Glissoire, f. Slier(a)sperge, f. Asperge longue, f. Slieren, v.a. Traîner. || Escroquer, filouter. || -, v.n. Chanceler, vaciller. || Glisser. Slierplant, f. Plante grimpante, f. Sliert, m. v. Slier.
Sliet, f. Brin de bois long, m. || Enclos, m.
Slij, f. (H.n.) Tanche, f.
Slijk, n. Boue, bourbe, fange, f., limon, m. Slijkachtig, adj. Boueux, fangeux. Slijkachtigheid, f. Qualité de ce qui est fangeux, f. Slijkbord, n. Garde-crotte, m. Slijkerig, v. Slijkachtig. - Slijkgat, n. Bourbier, m. || Trou pour nettoyer le dessous d'une chaudière, m. Slijkkous, f. v. Slobkous. - Slijkkuil, m. Fondrière, f. Slijkland, n. Terre marécageuse, f. Slijkleer, n. Paracrotte, m. Slijkmossel, f. Moule remplie de
● De kar is in 't slijk blijven steken, la charrette s'est embourbée.
boue, f. Slijkslak, f. Limace vivant dans la boue, f. Slijkspoor, f. Crampon pour la boue, m. Slijkvisch, m. Poisson limicole, m.
Slijm, n. Pituite, f., flegme, m., glaire, mucosité f. Slijmachtig, adj. Glaireux, muqueux, mucilagineux. Slijmachtigheid, f. Viscosité, f. Slijmafdrijvend, adj. Phlegmagogue. Slijmafscheiding, f. Sécrétion muqueuse, f. Slijmbeurs, f. Capsule synoviale, f. Slijmdier, n. Mollusque, m. Slijm(er)ig, adj. v. Slijmachtig. - Slijmgast, m. Indifférent, m. Slijmhoest, m. Toux catarrhale, f. Slijmholte, f. Sinus muqueux, m. Slijmhuid, f. Muqueuse, f. Slijmklier, f. Muqueuse, f. Slijmkoorts, f. Fièvre muqueuse, f. Slijmkwaal, f. Maladie causée par un excès de pituite, f. Slijmpot, m. Crachoir, m. Slijmprop, f. Masse de glaire durcie, f. || Polype, m. Slijmstof, f. Mucine, f. Slijmverdrijvend, adj. Antiglaireux. Slijmvisch, m. Blenne, blennie, f. Slijmvlies, n. Membrane muqueuse, f. Slijmziekte, -zucht, f. v. Slijmkwaal.
Slijp, n. Sable à écurer, m. Slijpbak, m. Auge d'une meule de rémouleur, f. Slijpbord, n. v. Slijpplank. - Slijpen, v.a. Aiguiser, émoudre, affûter, repasser, affiler. || Polir (des glaces), tailler (des diamants). || (fig.) Het verstand sl-, aiguiser l'esprit. De straat sl-, battre le pavé. Slijper, m. Polisseur, m. || Rémouleur, gagne-petit, m. || Lapidaire, m. Slijperij, f. Action d'aiguiser, aiguiserie, f. Slijpgeld, n. Salaire de l'émouleur (ou) du polisseur, m. Slijping, f. Aiguisement, polissage, m., taille (des diamants), f. Slijpmolen, m. Moulin à polir, m., machine à aiguiser, f. Slijpplank, f. Planche à aiguiser, f. Slijpschijf, f. Rondeau, m. Slijpschotel, m. Bassin, m., molette, f. Slijpsel, n. Moulée, f. Slijpsteen, m. Pierre à aiguiser, meule, f.
Slijtachtig, etc. v. Sleetsch, etc. - Slijtage, f. User, m., usure, f. || Vente en détail, f. Slijten, v.n. S'user, se détériorer par l'usage. || (fig.) Passer, s'oublier. De koorts slijt, la fièvre diminue. || -, v.a. User, consumer. || (fig.) Zijn leven sl-, passer sa vie. || Débiter, vendre en détail. || Démolir. Slijter, m. Détaillant, débitant, m. Slijterij, f., slijterswinkel, m. Boutique où l'on vend en détail, f. || Commerce de détail, débit, m. Slijtgat, m. et f. Celui, celle qui use beaucoup. Slijting, f. User, usage, service, m. || v. Slijterij.
Slik, v. Slijk. - Slikbrok, f. Morceau dur à avaler, m. Slikhout, n. v. Kesp. - Slikken, v.a. Avaler. || (fig.) Hard om te sl-, difficile à digérer. v. Aanslikken. - Slikker, m. Avaleur, m. Slikkerig, v. Slijkachtig. - Slikking, f. Action d'avaler, déglutition, f. Slikmiddel, n. Électuaire, m. Sliknat, adj. Trempé. Slikop, m. Glouton, m. Slikpot, m. Électuaire, m.
Slim, adj. Mauvais. Dat staat sl-, cela va mal. || Difficile. || Rusé, fin, malin. || Tortu, oblique. || -, adv. (pop.) Adroitement. Slimbeen, m. et f. Personne qui a les jambes tortues. Slimmerd, m. Malin, m. Slimmeren, v.n. Empirer. Slimmerik, m. Malin, m. Slimmering, f. Empirance, avarie, f. Slim- | |
| |
(mig)heid, f. Méchanceté, f. || Ruse, finesse, f. || Tortuosité, f.
Slindachtig, adj. Prodigue. Slinden, etc. v. Verslinden, etc. - Slindkolk, m. Gouffre, m. Slindpenning, m. et f. Prodigue, m. et f.
Slinger, m. Oscillation, f. || Fronde, f. || Pendule, balancier, m. || (fig.) Een sl- om den arm houden, garder une sortie. || Pendant d'oreille, m. Slingeraap, m. Singe voltigeur, m. Slingeraar, m. Frondeur, m. Slingerbeen, m. et f. Personne qui gainbille, f. Slingerboom, m. Sorbier, m. Slingerbosch, n. Bosquet plein de détours, labyrinthe, m. Slingerdeslang, adv. En serpentant. Slingeren, v.a. Secouer, agiter. || (fig.) Door hoop en vrees geslingerd worden, flotter entre la crainte et l'espérance. || Lancer avec la fronde; (fam.) flanquer. || Entortiller. || -, v.n. Vaciller, osciller, pendiller. || Serpenter. || (Mar.) Rouler. || Zijne boeken laten sl-, laisser traîner ses livres. || -, (Zich), v. réfl. Se balancer, s'entortiller. Slingering, f. Secousse, f., brandillement, balancement, m., oscillation, f. Slingerlaan, f. Allée serpentante, f. Slingerpad, n. Sentier tortueux, m. Slingerpardoen, f. Galhauban volant, m. Slingerplant, f. Plante grimpante, f. Slingerroos, f. Rosier rampant, m. Slingerslag, m. Oscillation, f. || (Mar.) Revirement, m. Een sl- waarnemen, prendre la houppée. || (fig.) Coup d'adresse, m. Slingerslang, adv. v. Slingerdeslang. - Slingerstaart, m. Queue prenante, f. Slingerstang, f. Verge de pendule, f. Slingersteen, m. Pierre de fronde, f. Slingertak, m. (Archit.) Caulicole, f. Slingertijd, m. Durée de l'oscillation, f. Slingeruurwerk, n. Horloge à
balancier, f. Slingerverband, n. Bandage en S, m. Slingervuisten, v.n. Se battre à coups de poing.
Slink, etc. v. Linker, etc.
Slinken, v.n. Dégonfler. || Diminuer. Slinking, f. Désenflure, f. || Diminution, f.
Slinks, etc. v. Links, etc.
Slip, f. Pan, m., pointe, f. Sl- van het lijkkleed, cordon du poêle, m. Slippen, v.n. Glisser, échapper. || (Mar.) Dérâper. Slipper, m. Een sl- maken, s'esquiver. Slipperen, v.n. S'esquiver, décamper. || Glisser. Slipsteek, m. Noeud coulant, m. Sliptouw, n. Ficelle, f. Slipvormig, adj. Laciniforme.
Slissen, v.a. etc. v. Beslissen.
Slob, v. Slib. - Slobbe, f. Lavette, f. || (fig.) Souillon, f. Slobberdoes, m. et f. Saligaud, m., salope, f. Slobberen, v.a. Laper. || Manger goulûment, humer avec bruit. || (fig.) Bousiller. Slobbering, f. Action de laper, f. || Parties gélatineuses (d'un poisson), f. pl. Slobbig, adj. Malpropre. || -, adv. Malproprement.
Slobkous, f. Guêtre, f.
Slodde, v. Sloddervos. - Slodder, m. et f. Saligaud, m., souillon, f. Slodderachtig, v. Slodderig. - Slodderbroek, f. Pantalon très ample, m. Slodderen, v.n. Être trop large, v. Flodderen. - Slodderig, adj. Malpropre, négligent. || -, adv. Malproprement, négligemment. Slodderigheid,
● Van den wal in de sloot raken, tomber de la poêle dans la braise.
f. Malpropreté, négligence, f. Slodderkleed, n. Robe trop large, f. Slodderkous, f. Bas qui tombe sur le talon, m. || Souillon, f. Sloddervos, m. et f. Souillon, m. et f.
Sloeischoor, m. Accote d'étrave, f.
Sloep, f. Chaloupe, barque, f., canot, m. || Sloop, m. Sloeproeier, m. Chaloupier, m.
Sloerder, m. Brocheteur, m. Sloeren, v.a. Brocheter. Sloerie, f. Salope, f.
Sloester, m. Brou, m. Sloesteren, v.a. Ôter le brou des noix.
Slof, f. Négligence, f. De sl- is er in, on le néglige. || Savate, f. De boel is op sloffen, tout est à l'abandon. || (fig.) Homme négligent, m., femme négligente, f. || -, adj. Négligent. Sloffen, v.n. Traîner les pieds, aller en savates. || Agir négligemment, traîner. Sloffig, adj. Négligent. || -, adv. Négligemment. Slof(fig)heid, f. Négligence, indolence, f. Slofhak, m. et f. Personne qui traîne les pieds, f.
Slok, m. Trait, coup, m., gorgée, f. || Gorge, f. || v. Slokop. - Slokachtig, adj. Glouton, goulu. || -, adv. Goulûment. Slokachtigheid, f. Gloutonnerie, f. Slokdarm, m. OEsophage, m. || -, m. et f. Glouton, m., -ne, f. Slokken, v.a. Avaler, engloutir. || -, v.n. Manger goulûment. Slokker(d), m. Glouton, m. || Parasite, m. Slokking, f. Action d'avaler, f. Sloklust, m. Gloutonnerie, f. Slokop, m. et f. Goulu, gourmand, m., gourmande, f. Slokzucht, f. Gloutonnerie, f.
Slommer, m. Embarras, tracas, m.
Slommeren, v. Sluimeren.
Slomp, m. Tas, m. || -, f. v. Slons.
Slons, f. Salope, souillon, guenipe, f. Slonsachtig, adj. Sale, malpropre. || -, adv. Salement. Slonsachtigheid, f. Malpropreté, saleté, f. Slonzen, v.n. Agir malproprement, laisser traîner.
Slonsje, n. Lanterne sourde, f.
Sloof, f. Tablier, m. Sloof, f. Pauvresse, f. Sloofachtig, adj. Pénible, laborieux.
Slooien, v.n. S'écarter du navire. Slooiknie, f. (Mar.) Jottereau, dauphin, m.
Sloom, adj. Indolent, ennuyeux, assoupi.
Sloop, f. Taie d'oreiller, f. Sloopen, v.a. Démolir, raser. || Dégréer (ou) dépecer un navire. || Épuiser (les forces). Slooper, m. Démolisseur, dépeceur, m. Sloopgraag, adj. Qui aime à démolir. Slooping, f. Démolition, destruction, f., épuisement, m. Sloopnagel, m. Clou à assemblage, m.
Sloor, f. Salope, f. || Pauvre fille, f.
Sloot, f. Fossé, m. || Oude koeien uit de sl- halen, reveiller le chat qui dort. Slooten, v.a. Couper de fossés. || -, v.n. Creuser des fossés. Slootje, n. Petit fossé, m.
Slootje, n. Petite serrure, agrafe, f.
Slootplank, f. Traverse, f.
Slooven, v.a. Retrousser.
Slop, n. Cachette, retraite, f. || Impasse, f., passage étroit, m. || Ouverture de grenier, f.
Slordevos, v. Sloddervos.
Slordig, adj. Négligent, sale, malpropre. || -, adv. Négligemment, malproprement. Slordigheid, f. Négligence, malpropreté, f.
Slorp, m. Action de humer, f. || Gorgée, f. || Trompe, f. Slorpdrank, m. Potion qu'on
| |
| |
hume, f., julep, bouillon, m. Slorpei, n. OEuf mollet, m. Slorpen, v.a. Humer, laper.
Slot, n, Serrure, f. Achter sl- zetten, mettre derrière les verrous: Verdraaid sl-, serrure forcée. (Hang)sl-, cadenas, m. Dubbel sl-, serrure à double tour. || (fig.) Iemand een sl- aan den mond werpen, fermer la bouche à q. || Sl- (aan een geweer), platine, f. Sl- (aan een boek), fermoir, m. || Fermeture, qualité de ce qui ferme bien, f. Een kind moet sl- aan het lijf hebben, il faut que les habits d'un enfant serrent bien. Er is sl- noch val in die jurk, ce jupon ne va guère et tombe mal. || Conclusion, fin, f., résultat, m. Ten slotte, enfin. Sl- eener rekening, solde d'un compte. Nadeelig sl-, déficit, m. || (fig.) Bij sl- van rekening, au bout du compte. || Château, m., citadelle, f. || Château, palais, m. Slotbewaarder, v. Slotvoogd. - Slotbewijs, n. Syllogisme, m. Slotdicht, n. Épigramme, f. Slotenmaken, n. Serrurerie, f. Slotenmaker, m. Serrurier, m. Slotenmakerij, f. Serrurerie, f. || Atelier de serrurier, m. Slotgangen, m. pl. (Mar.) Gabarits, m. pl., hiloires, f. pl. Slotgat, n. Trou de la serrure, m. || (Mar.) Mortaise du mât de hune, f. Slotgevolg, n. Conséquence, induction, f. Slothaak, m. Crochet, rossignol, m. Slotheer, m. Châtelain, m. Slothout, -ijzer, n. Clef du mât de hune, f. Slotkapitel, n. Capitule, m. Slotklank, m. Son final, m. Slotkram, f. Moraillon, auberon, m. Slotmedeklinker, m.
Consonne finale, f. Slotopsteker, m. Rossignol, m. Slotpijp, f. Canon, m. Slotplaat, f. Platine, f. Slotrede, f. Péroraison, conclusion, f. Slotregel, m. Maxime, f., précepte, m. || Dernière ligne, f. Slotroos, f. Rosette, f. Slotsom, f. Somme finale, f. || Conclusion, f. Slotsteen, m. Clef de voûte, f. Slottoren, m. Donjon, m. Slotvast, adj. Fermé à clef. Slotverloren, m. Débauché, m. Slotvers, n. Refrain, m. Slotvonnis, n. Arrêt définitif, m. Slotvoogd, m. Châtelain, m. Slotvoogdes, f. Châtelaine, f. Slotvoogdij, f. Châtellenie, f. Slotwoord, n. Mot final, m., postface, f.
Sloven, v.n. Peiner.
Sluier, m. Voile, m., faille, f. || Crêpe, m. || (Chir.) Écharpe, f. || (fig.) Voile, m. Sluieren, v.a. Voiler, couvrir d'un voile. Sluieruil, m. Hibou des clochers, m.
Sluif, f. Fente, f.
Sluik, adj. Plat, uni. || Grêle, menu, maigre. || -, f. Contrebande, f. Ter sl-, à la dérobée, en cachette. Sluiken, v.a. Frauder, faire la contrebande. Sluiker, m. Contrebandier, fraudeur, m. || Adultère, m. Sluikerij, f. Contrebande, fraude, f. Sluikgoed, n. Contrebande, f. Sluikhandel, m. Commerce interlope, m. Sluikhandelaar, m. Contrebandier, fraudeur, m. Sluikheid, f. Ténuité, qualité de ce qui est plat (ou) uni, f. Sluiking, f. Contrebande, f. Sluiksch, adj. Sournois, caché. Sluikspil, f. Fuseau, m.
Sluimer, m. Sommeil léger, m. Sluimeraar, m. Dormeur, m. Sluimerachtig, adj. Assoupi. Sluimeren, v.n. Sommeiller. Sluimerig, adj. Assoupi, somnolent. Sluimering, f. Sommeil léger, m.
● De deur op slot doen, fermer la porte à clef.
Sluip, f. Ter sl-, en cachette, secrètement, à la dérobée. Sluipdeur, f. Porte secrète, poterne, f. || (fig.) Échappatoire, f Sluipen, v.n. Se glisser doucement. Sluipend, adj. Furtif. Sl- vergift, poison lent. Sluiper, m. Celui qui se glisse secrètement. || (fig.) Sournois, m. Een sl- maken, se dérober. || Clou à petite tête, m. Sluiphaven, f. Cale, f. || Port de refuge, m. Sluiphoek, m., -hol, n. Cachette, f. Sluipkoorts, f. Fièvre lente, f. Sluipmoord, m. Assassinat, m. Sluipmoordenaar, -moorder, m. Assassin, m. Sluippad, n. Sentier dérobé, m. Sluipswijze, adv. En cachette, secrètement, à la dérobée. Sluiptrap, f. Escalier dérobé, m. Sluipweg, m. Chemin détourné, m., voie souterraine, f. || (fig.) Menée secrète, f. Sluipwesp, f. Ichneumon, m.
Sluis, f. Ecluse, f. Sluisbedding, f. Radier, m. Sluisgeld, n. Droit d'écluse, m. Sluisvloer, m. Radier, m. Sluisvol, f. Éclusée, f. Sluismeester, -wachter, m. Éclusier, m. Sluitbalk, m. Tholus, m., poutre de ferme, f. Sluitband, m. Ventrière, f. Sluitboom, m. Barrière, f. Sluitbout, m. Boulon d'assemblage, m. Sluitdoos, f. Cassette, f. Sluiten, v.a. Fermer, clore. De hand sl-, fermer le poing. In iets sl-, enfermer. Een kring sl-, former un cercle. || Terminer, finir. Eene rekening sl-, arrêter (ou) liquider un compte. || Een huwelijk sl-, contracter un mariage. Eenen koop sl-, conclure un marché. Een verdrag sl-, conclure un traité. Den vrede sl-, faire (ou) conclure la paix. De vergadering sl-, lever la séance. || De gelederen sl-, serrer les rangs. Eene haven sl-, fermer (ou) bloquer un port. || -, v.n. Se fermer. Deze kool begint te sl-, ce chou commence à pommer. || (fig.) Être juste, bien joindre. Deze rok sluit goed, cet habit va bien. De rekening sluit, le compte est juste. De redeneering sluit niet, le raisonnement ne tient pas debout. Dat sluit als eene tang op een varken, cela rime comme hallebarde et miséricorde. || -, n. Fermeture, f. Met het sl- der poort, à portes fermantes. Het sl- van eenen koop, la conclusion d'un marché. Sluiter, m.
Portier, geôlier, m. Sluitgat, n. Mortaise, enlassure, f. Sluitgeld, n. Geôlage, m. Sluithaak, m. Auberon, fermoir, m. Sluithengsel, n. Moraillon, m. Sluithoepel, m. Sommier, m. Sluithout, n. Sous-chevron, m. Sluiting, f. Fermeture, clôture, conclusion, f. Sl- eener rekening, solde, m., liquidation, f. Sluitijzer, n. Closoir, m. Sluitjas, f. Habit collant, m. Sluitklamp, f. Pélican, m. Sluitkool, f. Chou pommé, chou cabus, m. Sluitkrop, f. Laitue pommée, f. Sluitlaken, n. Alèse d'accouchée, f. Sluitletter, f. Finale, f. Sluitmand, f. Panier qui se ferme, m. Sluitplaat, f. Plaque f. qui bouche qc. || Rondelle, f. || Obturateur, m. Sluitrede, f. Syllogisme, m. || Épilogue, m. Sluitregel, m. Ligne finale, f. Sluitspier, f. Muscle constricteur, sphincter, m. Sluitsteen, v. Slotsteen. - Sluitstuk, n. Alaise, f., about, m. Sluitteeken, n. (Gramm.) Point, m. || (Mus.) Signe de la fin, m. Sluitvers, n. Refrain, m.
Slungel, m. Flandrin, m. || Fainéant, m. Slungelen, v.n. Marcher les bras ballants.
| |
| |
Slurf, f. Trompe, f. Slurp, etc., v. Slorp, etc. || (Mar.) Queue-de-rat, f. Slurpdragenden, m. pl. Proboscidiens, m. pl.
Sluw, adj. Fin, rusé. || -, adv. Adroitement. Sluw(ig)heid, f. Finesse, ruse, f.
Smaad, m., Smaadheid, f. Injure, insulte, f., opprobre, affront, outrage, m. Smaadnaam, m. Nom injurieux, m. Smaadrede, f. Paroles injurieuses, f. pl. Smaadschrift, n. Libelle diffamatoire, m. Smaadtaal, f. Langage injurieux, m. Smaadwoord, n. Injure, f.
Smaak, m. Goût, m. || (fig.) Goût, m., finesse, f. Naar den nieuwsten sm-, à la dernière mode. In den sm- vallen, être goûté. || Goût, m., saveur, f. || Goût, plaisir, m. Sm- voor iets hebben, avoir du goût pour qc. Smaakbeker, m. Papille linguale, f. Smaakje, n. Mauvais goût, m. Smaakloos, adj. Sans saveur. Smaakloosheid, f. Manque de saveur, m., absence de goût, f. Smaaktepeltje, n. v. Smaakbeker. - Smaakvermogen, n. Goût, m. Smaakvol, adj. De bon goût, élégant. || -, adv. Avec goût. Smaakzenuw, f. Nerf gustatif, m.
Smaaldicht, n. Satire en vers, f. Smaalschrift, n. Satire, f.
Smacht, f. Ventre d'un hareng pec, m.
Smachten, v.n. Languir, se consumer. Van honger sm-, mourir de faim. || (fig.) Naar iets sm-, désirer ardemment qc. Smachtend, adj. Languissant. Sm-e hitte, chaleur étouffante. Sm-e oogen, yeux langoureux. || Ardent. Smachterig, adj. Languissant, altéré. || Ardent. || Étouffant. || Pauvre, misérable. Smachtlap, m. Pauvre diable, m. Smachtlooper, m. Parasite, m. Smadelijk, adj. Ignominieux, injurieux, outrageant. || -, adv. Ignominieusement, outrageusement. Smadelijkheid, f. Ignominie, f., outrage, opprobre, m. Smaden, v.a. Injurier, insulter, outrager. Smadend, v. Smadelijk. - Smader, m. Diffamateur, m.
Smak, f. (Mar.) Semaque, f.
Smak, f. v. Sumak.
Smak, m. Coup, choc, m., chute, f.
Smak, m. Claquement des lèvres, m. || (pop.) Baiser, m. Smakelijk, adj. De bon goût, savoureux, appétissant, délicieux. || (fig.) Een sm-e broeder, un bon vivant. || -, adv. Avec appétit. Sm- vertellen, raconter avec goût. Eet sm-! Bon appétit! || (fig.) Agréablement. Smakelijkheid, f. Saveur, f., bon goût, m. Smakeloos, adj. Insipide, fade. Smakeloosheid, f. Insipidité, fadeur, f., mauvais goût, m. Smaken, v.a. Goûter. || (fig.) Goûter, jouir de. Het genoegen sm-, avoir le plaisir. Den dood sm-, mourir. || -, v.n. Sentir, avoir du goût. Goed sm-, être de bon goût. Hij laat het zich sm-, il s'en donne à coeur joie. Zuur sm-, avoir un goût aigre. Hoe smaakt die wijn? quel goût a ce vin? Naar het vat sm-, sentir le fût. Dat bier smaakt mij goed, je trouve cette bière très bonne, cette bière me plaît bien. || (fig.) Dit antwoord smaakte hem niet, cette réponse n'était point de son goût. Smakken, v.n. Claquer des lèvres. Daar zult ge nog naar sm-, vous serez content de l'avoir. || Donner un gros baiser.
● Die wijn smaakt naar meer, ce vin a un goût de trop peu.
Smakken, v.a. Jeter, pousser rudement. || -, v.n. Tomber rudement., s'abattre. Smakker (d), m. Brutal, salaud, m.
Smakker, m. Celui qui claque des lèvres. || Pauvre diable, m. Smakmuil, m. et f. Personne qui claque des lèvres en mangeant (ou) en embrassant, f. Smakmuilen, v.n. Claquer des lèvres.
Smakschip, n. Semaque, f.
Smaktanden, v.n., v. Smakmuilen.
Smakwater, n. Coup de mer, m.
Smal, adj. Médiocre, petit. De deeling valt sm-, les parts sont petites. || Étroit. Smalle weg, chemin étroit. Smaller maken, rétrécir. Smaller worden, se rétrécir. || Maigre, mince, pauvre. De smalle gemeente, les pauvres. || -, adv. Étroitement, petitement. Sm- leven, vivre à l'étroit. Smalbladig, adj. A feuilles étroites. Smalborstig, adj. Asthmatique. Smaldeel, n. Subdivision, f. || (Mar.) Escadre, f. Smaldeelen, v.a. Subdiviser. Smaldeeling, f. Subdivision, f. Smaldoek, n. Toile étroite, toile de petit lé, f. || (fig.) Het is geen sm-, ce n'est pas pen de chose. Smalen, v.n. Sm- (op), médire (de), invectiver. Smaler, m. Médisant, m. Smalhans, m. Homme chiche, avare, ladre, m. || (Prov.) Sm- is er keukenmeester, on y fait pauvre cuisine. Smalheer, m. Petit seigneur, hobereau, m. Smalheid, f. Étroitesse, f. Smaling, f. Médisance, invective, f. Smalkant, f. Dentelle étroite, f. Smalletjes, adv. Petitement, médiocrement. Smalligheid, v. Smalheid. - Smalspoor, n. Voie étroite, f.
Smalt, f. (Peint.) Émail, smalt, m.
Smalte, f. v. Smalheid.
Smaragd, m. et n. Émeraude, f. Smaragden, adj. D'émeraude. Smaragdkleurig, adj. Couleur d'émeraude, smaragdin.
Smarotsen, v.n. Faire le parasite. Smarotser, m. Écornifleur, m.
Smart, f. Douleur, souffrance, f. || (fig.) Douleur, peine, affliction, f., chagrin, m. || (Méd.) Cuisson, f., intertrigo, m. Smartelijk, adj. Douloureux, cuisant. || (fig.) Douloureux, affligeant, pénible. || -, adv. Douloureusement. Smartelijkheid, f. Douleur, f. || (fig.) Peine, f. Smarteloos, adj. et adv. Sans douleur. Smarteloosheid, f. Absence f. de douleur. || (Med.) Anodinie, f. Smarten, v.n. Faire mal, cuire. De wond smart mij, la blessure me fait souffrir. || (fig.) Affliger. Het smart mij in de ziel, cela m'afflige profondément. Het smart mij, dat, enz., je suis désolé que, etc. || Être écorché (ou) excorié. Mijne voeten sm-, j'ai des écorchures aux pieds. || -, v.a. (Tann.) Mettre en échauffe. || (Mar.) Fourrer. Smartig, adj. Qui a des écorchures, ouvert. Smarting, f. Écorchure, f. || (Mar.) Fourrure, f. Smartoor, n. Oreille atteinte d'intertrigo, f. || -, m. et f. Enfant qui a les oreilles écorchées, m. et f. Smartsel, n. Écorchure, f.
Smeden, v.a. Forger. || (fig.) Controuver, inventer. || Tramer, ourdir. Smeder, m. Forgeron, m. || (fig.) Forgeur, m. Smederij, f. Ferrage, m. || Forge, f. Smedig, adj. Forgeable, malléable. Smeding, f. Forgeage, m. || (fig.) Invention, machination, f. Smeedbaar, adj. Forgeable, malléable. Smeedbaarheid,
| |
| |
f. Malléabilité, f. Smeedbak, m. Auge à tremper le fer, f. Smeedhamer, m. Martinet, m. Smeedijzer, n. Fer battu, m. Smeedkunst, f. Art du forgeron, m. Smeedster, f. Celle qui invente, etc. Smeegruis, n. Charbon de forge, m. Smeekbede, f. Humble prière, supplication, f. Smeekdicht, n. Supplique en vers, f. Smeekeling, m. et f. Suppliant, m., -e, f. Smeeken, v.a. Supplier, implorer. || -, n. Supplications, f. pl. Smeeker, m. Suppliant, m. Smeekerij, f., smeekgebed, n., smeeking, f. Supplication, f. Smeekolen, v. Smeegruis. - Smeekschrift, n. Requête, supplique, pétition, f. Smeekster, f. Suppliante, f. Smeektaal, f. Langage suppliant, m.
Smeelen, f. pl. (Bot.) Vulpin, canche, m.
Smeent, v. Smient.
Smeer, n. Suif, m., graisse, f. || Raclée, f. Smeerachtig, adj. Graisseux, onctueux. Smeerader, f. Veine adipeuse, f. Smeerbaar, adj. Qu'on peut graisser. Smeerbak, m. Baquet à graisse, m. Smeerbal, m. Boulette à dégraisser, f. Smeerblad, n. (Bot.) Souci, m. Smeerbol, m. Beignet, m. Smeerboompje, n. Cirier, m. Smeerborstel, m. Brosse à graisser, f. Smeerbuik, m. Bedaine, f. || -, m. et f. Homme ventru, m., grosse femme, f. Smeerbus, f. Boîte à graisse, f. Smeerder, m. Celui qui graisse. || Barbouilleur, m. Smeerdoos, f. Boîte à graisse, f. || (fig.) Personne malpropre, f. Smeergoed, n. Graisse, f., oing, onguent, m. Smeerkaars, f. Chandelle, f. Smeerkalk, f. Crépi, m. Smeerklier, f. Glande sébacée, f. Smeerkruid, n. Grande consoude, f. Smeerkwast, m. Guipon, m. Smeerlap, m. Lambeau enduit de graisse, m. || (fig.) Crapuleux, saligaud, m. Smeerlapperij, f. Saloperie, f.
Smeerling, m. Lotte franche, f.
Smeermaand, f. Novembre, m. Smeermiddel, n. Onguent, liniment, m. Smeerpoes, m. et f. Saligaud, m., salope, f. Smeerpot, m. Pot à graisse, m. Smeerpruim, m. et f. v. Smeerpoes. - Smeerpuist, f. Lipome, m. Smeerschoen, m. Décrotteur, m. || Cajoleur, m. Smeerschoenen, v.a. Cajoler, flatter. Smeersel, n. Graisse, f., onguent, m. || (Méd.) Liniment, m. || (Mar.) Courai, m. Smeersteen, m. Stéatite, f. Smeervlek, f. Tache de graisse, f. Smeerwortel, m. Grande consoude, f. || Grassette, f. Smeerzalf, f. Onguent, liniment, m.
Smeet, m. Jet, coup, m. || Soufflet, m. Smeetswijs, adj. Sm- touwwerk, cordage qui va en diminuant aux extrémités.
Smeieren, v.a. Écraser.
Smelleken, n. v. Smerlijn.
Smelt, f. Anguille de sable, f., ammodyte, m.
Smeltbaar, adj. Fusible, liquéfiable. Smeltbaarheid, f. Fusibilité, f. Smeltbak, m. Catin, m. Smelten, v.n. Se fondre, fondre. || In tranen sm-, fondre en larmes. || -, v.a. Fondre, liquéfier. || Kleuren sm-, mêler les couleurs. Smelter, m. Fondeur, m. Smelterij, f. Fonderie, f. Smelterig, adj. Doux, mou, qui se fond vite. Smeltglas, n. Émail, m. Smelthitte, f. Point de fusion, m. Smelt-
● Dat gaat als gesmeerd, cela va comme sur des roulettes.
huis, n. Fonderie, f. Smelting, f. Fonte, fusion, f. Smeltketel, m. Fondoir, m., cassé, f. Smeltkroes, m. Creuset, m. Smeltkuil, m. Fosse, f. Smeltlepel, m. Cuiller à fondre, f. Smeltmiddel, n. Fondant, m. Smeltoven, m. Fournaise, f., fourneau, m. Smelttrog, m. Saumon, m.
Smeren, v.a. Graisser, oindre, enduire. Boter op het brood sm-, étendre du beurre sur le pain. || (fig.) Honing om den mond sm-, flatter. || Met vet sm-, graisser. Met olie sm-, huiler. Met zalf sm-, oindre. Met boter sm-, beurrer. Schoenen sm-, cirer des souliers. Een wagen sm- graisser les roues d'une voiture. Een schip sm-, suiver un bateau. De maag sm-, manger copieusement. || (fig.) Hij smeerde hem, il décampa. De ribben sm-, rosser, étriller (q). || Salir, tacher. || -, v.n. Faire bonne chère. || (Impr.) Bavocher.
Smergel, f. Tripoli, émeri, m. Smergelen, v.a. Roder à l'émeri.
Smerig, adj. Graisseux, onctueux, gras. || Sale. || (fig.) Lucratif. || Sale, obscène. || -, adv. Salement. Smerigheid, f. Saleté, f. Smering, f. Linition, f., graissage, m.
Smerlijn, m. (H.n.) Émerillon, m.
Smert, etc. v. Smart, etc.
Smet, f. Tache, souillure, f. Iemand eene sm- aanwrijven, accuser q. de qc. Smetachtig, adj. Salissant. Smetlijn, f. Cordeau, m.
Smetsen, etc. v. Slempen, etc.
Smetstof, f. Virus, m. Smetteloos, adj. et adv. Sans tache. Smetten, v.a. Tacher, souiller. || (Charp.) Tringler. || (Imprim.) Maculer. || -, v.n. Se tacher, se salir. Smettig, v. Smetachtig.
Smeulen, v.n. Couver. Smeulend, adj. Qui couve. Smeuling, f. Action de couver, etc.
Smeuren, etc. v. Besmeuren.
Smid, m. Forgeron, m. Smidsbaas, m. Maître forgeron, m. Smidsbak, m. Auge à tremper le fer, f. Smidsbeitel, m. Tranche, f., hachard, m. Smidsblaasbalg, m. Soufflet de forge, m. Smidse, f. Forge, f. Smidshamer, m. Marteau de forgeron, brochoir, m. Smidskar, f. Forge de campagne, f. Smidskolen, f. pl. Charbons de forge, m. pl. Smidsoven, m. Fournaise de forgeron, f. Smidsstal, m. Travail, m. Smidstang, f. Tenailles, f. pl. Smidswagen, m. v. Smidskar. Smidswater, n. Eau à tremper le fer, f. Smidswerk, n. Ouvrage de forgeron, m. Smidswinkel, m. Boutique de forgeron, f.
Smiecht, m. Mauvais drôle, m.
Smieg, adj. Adroit. || v. Smijdig.
Smient, m. Canard siffleur, m. || (fig.) Personne d'une taille grêle, f.
Smijdig, adj. Malléable. || (fig.) Souple, insinuant, flatteur. || (Cuis.) Lié. Smijdigen, v.a. Rendre malléable. || Assouplir. Smijdigheid, f. Malléabilité, f. || Souplesse, f.
Smijt, f. (Mar.) Cargue, f.
Smijten, v.a. Jeter, frapper. || (fam.) Flanquer. || -, v.n. Ruer. Smijter, m. Batailleur, m. Smijtersbaas, v. Voorvechter.
Smikkelen, v. Smullen.
Smodderen, v.n. Salir. Smodd(er)ig, adj. Sale. || -, adv. Malproprement. Smoddermuil, m. et f. Personne qui se lèche les
| |
| |
lèvres. Smoddermuilen, v.n. Se lécher les lèvres.
Smoegelen, v.n. Fumer.
Smoel, m. Museau, m., gueule, f. || (pop.) Den sm- houden, se taire. Smoeltje, n. Minois, m., petite bouche, f. Smoelwerk, v. Smoel.
Smoes, f. v. Grap. || Faux-fuyant, m.
Smoezelen, v.a. Chiffonner, tacher. Smoezelig, adj. Chiffonné, fripé.
Smoegen, v.a. Cajoler. || Tramer
Smoezen, f. pl. Tourbe gâtée, f.
Smoezig, adj. v. Smoezelig.
Smok, f. Baise, f.
Smoken, v.n. Fumer. Smoker, m. Fumeur, m. Smokerig, adj. Plein de fumée. Smokerigheid, f. Odeur de fumée, f. Smoking, f. Fumigation, f.
Smokkel, m. v. Smokkelhandel. - Smokkelaar, m. Contrebandier, fraudeur, m. || v. Smokkelschip. - Smokkelarij, f. Contrebande, fraude, f. Smokkelen, v.a. (Jeu) Tricher. || Voler. || Frauder les droits. || -, v.n. Frauder, faire la contrebande. Smokkelgoed, n. Marchandises de contrebande, f. pl. Smokkelhandel, m. Contrebande, f. Smokkeling, f. Contrebande, tricherie, f. Smokkelschip, n. Smogleur, m. Smokkelwaren, f. pl. v. Smokkelgoed. - Smok(kel)wijn, m. Vin fraudé, m.
Smook, etc. v. Rook.
Smoor, m. Brouillard, m. || Fumée épaisse, f. Hij heeft de sm- in, il est très ennuyé. Smoorachtig, adj. Brumeux. Smoorder, m. Celui qui étouffe, m. || Fumeur, m. Smoordronken, adj. Ivre mort. Smoorheet, adj. Étouffant. Smoorkuil, m. (fig.) Van zijn hart geen sm- maken, parler franchement. Smoorlijk, adv. Excessivement. Sm- verliefd, éperdûment amoureux. Smoorpan, f. Huguenote, f. Smoorpot, m. Étouffoir, m. Smoorvol, adj. Bondé. Smoren, v.n. Suffoquer, étouffer. || Être arrêté. || (Mar.) Plonger. Onder zeil sm-, sancir sous voiles. || -, v.a. Suffoquer, étouffer. || (fig.) Zijne woorden sm-, retenir ses paroles. || (Cuis.) Étuver, braiser. || (Pop.) Fumer. Smoring, f. Suffocation, f., étouffement, m. || Étuvée, f.
Smots, f. v. Smet. - Smotsen, v.a. Souiller, salir. Smotsig, adj. Sale, souillé.
Smous, m. (Pop.) Juif, m. || (fig.) Usurier, m. Smousachtig, adj. Trompeur, usuraire. || -, adv. En trompeur. Smousen, v.n. Faire l'usure. || -, v.a. Tromper. || Traiter d'usurier. Smousenaard, m. Naturel rapace, m. Smousentaal, f. Baragouin juif, m. Smousenwinst, f. Gain usuraire, m. Smouserij, f. Petit commerce, m. || Filouterie, f. Smoushond, m. Petit chien frisé, m. Smousjas, f. Jeu de cartes, m. Smousjassen, v.n. Jouer une partie de Smousjas.
Smout, n. Saindoux, m. || (Pop.) Huile de lampe, f. || (Imprim.) v. Smoutwerk. - Smoutachtig, adj. Graisseux. Smoutbol, m. Beignet, m. Smoutdrukker, m. Imprimeur d'ouvrages de ville, m. Smoutdrukkerij, f. Imprimerie de camelote, f. Smouten, v.a. Graisser. Smout(er)ig, v. Smoutachtig. - Smoutigheid, f. Graisse, f.
● Alles op haren en snaren zetten, remuer ciel et terre.
Smoutje, n. Aubaine, f. Smoutpeer, f. Beurré, m. Smoutwerk, n. Petits ouvrages de ville, m. pl. Smoutzetter, m. Compositeur d'ouvrages de ville, m.
Smuigen, v.n. Manger des friandises (en cachette). Smuiger, m. Friand, m. || Qui mange en cachette. || Hypocrite, m. Smuik, f. Ter sm-, en cachette. Smuk, m. Parure, toilette, f. Smukken, v.a. Orner, parer.
Smul, f. Bonne chère, bombance, f. || (fig.) Hebt gij daar sm- op? est-ce que vous en avez envie? || Tablier, fourreau, m. || Enfant sale, m. Smulbaard, -broer, m. Gourmet, m. Smuldagen, m. pl. v. Slempdagen. - Smuljurk, f. Fourreau (ou) tablier d'enfant, m. Smullen, v.n. Faire bonne chère, manger avec appétit. || Se salir en mangeant. Smuller, m. Ami de la bonne chère, gourmet, m. Smullig, adj. Souillé, crasseux. || -, adv. Salement. Smulligheid, f. Malpropreté, f. Smulling, f. Bonne chère, f. Smulmoer, f. Femme qui aime la bonne chère, f. Smulpaap, m. v. Smulbroer. - Smulpapen, v. Smullen. - Smulpartij, f. Régal, festin, m. Smulvriend, m. v. Smulbroer.
Smuts, f. Coup, m.
Snaak, m. Drôle, plaisant, bouffon, m. Een rare sn-, un drôle de type. Snaaks, adv. Drôlement, plaisamment. Snaaksch, adj. Drôle, facétieux, plaisant, bouffon. Snaakschheid, f. Bouffonnerie, plaisanterie, f. Snaakshoofd, n. Marmouset, m.
Snaar, f. Belle-soeur, f. || Femme légère, f.
Snaar, f. Corde, f. Alle snaren zijn gespannen, tout est préparé. De snaren stellen, accorder l'instrument; (fig.) faire le maître. Zijne snaren lager stellen, déchanter, changer de ton. Snaargezang, n. Chant accompagné d'instruments à cordes, m.
Snak, m. Soupir, m. || Parole dure, f. Snakken geven, rudoyer (q). Snakerig, etc. v. Snaaksch, etc. Snakerij, f. Drôlerie, facétie, f. Snakken, v.n. Soupirer, pousser des soupirs. Naar iets sn-, désirer qc. ardemment, soupirer après qc. Snakking, f. Soupir, ardent désir, m.
Snap, m. Prise, f. || (fig.) Instant, m. || Caquet, m. Gij hebt te veel snaps, vous babillez trop. || -, f. Lancette, f. Snapachtig, adj. Babillard. Snapachtigheid, f. Bavardage, m., jaserie, f. Snaper, m. Trompette de mer, f. Snaphaan, m. Mousquet, m. || Bandit, chenapan, m. || (Mar.) Courbaton de hune, m. Snappen, v.n. Se débander, se déclencher. || Naar iets sn-, happer qc. || Jaser, babiller. || -, v.a. Happer. || (fig.) Saisir. Snapper, m. Babillard, m. || Bouche, f. Snapperij, f. Babil, caquet, m. Snapreisje, n. Excursion, f. Snaps, m. Genièvre, m. || Goutte, f. Snapster, f. Babillarde, f.
Snar, adj. Mordant, rude, bourru. || -, adv. Rudement. || Fortement, fort.
Snarendraaier, m. Boyaudier, m. Snarensleutel, m. Clef à accorder, f. Snarenspeeltuig, n. Instrument à cordes, m. Snarenspel, n. Musique d'instruments à cordes, f. Snarenstift, f. Fiche (de piano), f. Snarentuig, n. v. Snarenspeeltuig.
| |
| |
Snarheid, f. Rudesse, aigreur, f.
Snarig, adj. Gentil, spirituel, agréable. Snarigheid, f. Gentillesse, f., esprit, m.
Snarrig, etc. v. Snar, etc. Snars, v. Sners.
Snater, m. (pop.) Bec, m. Snateraar, m., -ster, f. Babillard, m., -e, f. Snaterachtig, adj. Babillard. Snaterachtigheid, f. Caquet, m., jaserie, loquacité, f. Snaterbek, m. et f. v. Snateraar. - Snatereend, f. Canard trembleur, m. Snateren, v.n. Babiller, caqueter. Snatering, f. Jaserie, f., caquet, m.
Snauw, f. (Mar.) Senau, m. Snauw, m. Parole mordante, f. Snauwachtig, v. Snauwerig. - Snauwen, v.a. Rabrouer, rudoyer, brusquer. Snauwer, m. Bourru, brutal, m. Snauwerig, adj. Mordant, bourru. Snauwerigheid, f. Dureté, brusquerie, f. Snavel, m. Bec, m. || Museau, bec, m. Sn- des olifants, trompe, f. Snavelotter, m. Ornithorrynque, m. Snavelsnel, m. et f. v. Snateraar. - Snaveltang, f. Valet à patin, m. Snavelvisch, m. Bec-allongé, m. Snavelvormig, adj. Rostriforme. Sneb(be), f. Bec, m. || (Mar.) Éperon, m., poulaine, f. Snebaal, m. Anguille à tête pointue, f. Snebbig, adj. (fig.) Qui a la répartie prompte, insolent, mordant. || -, adv. Brusquement, avec insolence. Snebbigheid, f. Insolence, f. Snebschuit, f. Bateau dont l'avant est en pointe, m.
Snede, f. Coupe, f. || Tranchant, fil, m. Een mes op de sn- zetten, aiguiser un couteau. || Sn- (der zaag), trait, m. || Tranche, f. Verguld op sn-, doré sur tranche. Sn- broods, tranche de pain. Sn- (visch), dalle (ou) darne, f. Sn- (citroen), tailladin, m. || Coupure, incision, f. Sn- in het aangezicht, balafre, f.; (fig.) outrage, m. Een snee in 't oor hebben, avoir une pointe. || (Taill.) Coupe, f. || (Poés.) Césure, f. || (fig.) Recht ter sn-, fort à propos. || (Mar.) Taille-mer, m. Snedeling, m. Enfant mis au monde à la suite d'une opération, m. Snedig, adj. Tranchant. || (fig.) Intelligent, ingénieux, spirituel. || Adroit, habile. || Vif, alerte. || -, adv. (fig.) Ingénieusement, adroitement. Sn-bij den wind zeilen, serrer le vent. Snedigheid, f. (fig.) Habileté, intelligence, adresse, subtilité, f. || Vitesse, vivacité, f. Sneeg, v. Snedig.
Sneep, m. (H.n.) Nez, m.
Snees, m. Chinois, m. || (fig.) Usurier, m.
Snees, n. Vingtaine, f.
Sneeuw, f. Neige, f. Sneeuwachtig, adj. Neigeux. Sneeuwachtigheid, f. Apparence neigeuse, f. Sneeuwbal, m. Boule de neige, f. || (Bot.) Rose de Gueldre, f. || (fig.) Goutte de genièvre avec du sucre, f. Sneeuwblind, adj. Ébloui par la neige. Sneeuwblindheid, f. Éblouissement m. causé par la neige. Sneeuwbloem, f. Perce-neige, f. Sneeuwen, v. imp. Neiger. Sneeuwhoen, n. Gélinotte blanche, f. Sneeuwig, adj. Couvert de neige, neigeux. Sneeuwigheid, f. Aspect neigeux, m. Sneeuwjacht, f. Chasse sur la neige, f. || Tempête de neige, f. Sneeuwklokje, n. v. Sneeuwbloem. - Sneeuwklomp, m. Monceau de neige, m. || Avalanche, f. Sneeuwmaand, f. Nivôse, m. Sneeuwmusch, f. Embérize d'hiver, f. Sneeuwroos, f. Rhododendron doré, m. Sneeuw-
● Dat snijdt geen hout, ce raisonnement ne tient pas debout. Van den kei snijden, duper.
storting, f. Avalanche, f. Sneeuwval, m. Chute de neige, avalanche, f. Sneeuwvink, m. Nivereau, m. Sneeuwvogel, m. Jaseur, m. Sneeuwwater, n. Neige fondue, f. Sneeuwwit, adj. Blanc comme neige, chenu.
Sneezen, v.n. v. Schacheren.
Snek, f., snekrad, n. Roue de fusée, f.
Snel, f. Pot à boire, m. Snel, adj. Rapide, vite, prompt, léger. Snelle pols, pouls fréquent. || (Provinc.) Habile, joli. || Sn- van gezicht zijn, avoir la vue bonne. || -, adv. Rapidement, vite. Sneldicht, n. Épigramme, f. Snelheid, f. Vitesse, rapidité, célérité, légèreté, f. || Fréquence, f. || Habileté, grâce, f. Snellen, v.n. Courir, se précipiter, voler, s'élancer. Snelligheid, v. Snelheid. - Snellooper, m. Céléripède, m. || Vélocipède, patin, m. || (H.n.) Célérigrade, m. Snelpers, f. Presse mécanique, f. Snelpost, f. Malle-poste, f. Snelschrift, -schrijven, n. Sténographie, f. Snelschrijver, m. Sténographe, m. Sneltrein, m. Express, m. Snelvoetig, adj. Vélocipède. Snelvurend, adj. A tir rapide. Snelvuur, n. Feu rapide, m. Snelwaag, f. Peson, m. Snelzeilend, adj. Qui est bon voilier. Snelzeiler, m. Bon voilier, m.
Snep, etc. v. Snip, etc. Snepijzer, n., snepper, m. Lancette, f.
Snerken, v.n. Frire. || -, v.a. Frire. Snerking, f. Action de frire, f.
Snerpen, v.n. Causer une douleur cuisante, faire mal. || Siffler. Snerpend, adj. Cuisant, perçant. Sn-e koude, froid âpre.
Sners, f. Atome, brin, m. Een sn-je weghebben, être un peu gris, être entre deux vins.
Snert, f. Purée aux pois, f.
Sneukelaar, m. Friand, m. || Paillard, m. Sneukelen, v.n. Grignoter. || Paillarder. Sneuk(er)en, v.n. Se régaler de friandises. Sneukerij, f. Friandises, f. pl.
Sneuvelen, v.n. Rester sur place, succomber, être tué. Sneven, v.n. Broncher, faire un faux pas. || Périr.
Snibbe, f. Femme hargneuse, f. Snibbig, etc. v. Snebbig, etc.
Snijbank, f. Hachoir, banc à rogner, m. Snijbeitel, m. Tranche, f. Snijboon, f. Haricot, m. Snijbord, n. Tranchoir, tailloir, m. Snijden, v.a. Couper, trancher, tailler. || Graver, buriner. || Iemand de beurs sn-, rançonner q. Wijn sn-, mélanger, couper le vin. || De wind snijdt in het gezicht, le vent fouette (ou) cingle le visage. Door het hart sn-, percer le coeur. Iemand van den steen sn-, tromper, déniaiser q. || -, v.n. (fig.) Aller vite. Snijdend, adj. Tranchant. Sn-e wind, vent âpre. Sn-e pijn, douleur aiguë. Sn- geluid, bruit strident. Snijder, m. Coupeur, m. || Tailleur, m. Snijderen, v.n. Faire le métier de tailleur. Snijdersambacht, n. Métier de tailleur, m. Snijdersbeenen, n. pl. Jambes cagneuses, f. pl. Snijdersgezel, m. Compagnon tailleur, m. Snijdersgild, n. Corporation des tailleurs, f. Snijdersjongen, m. Garçon tailleur, m. Snijdersknecht, m. Compagnon tailleur, m. Snijdersschaar, f. Ciseaux de tailleur, m. pl. Snijdersspier, f. Muscle couturier, m. Snijderstafel, f. Établi, m. Snij-
| |
| |
ding, f. Coupure, coupe, f. Sn-en (in den buik), tranchees, f. pl. Snijdsel, n. Coupures, rognures, f. pl. Snijijzer, n. Fer à couper, m., filière, f. Snijkamer, f. Amphithéâtre, m., salle d'anatomie, f. Snijkist, f. Coupe-paille, m. Snijkunde, -kunst, f. Anatomie, f.
Snijlijn, f. Sécante, f. Snijmes, n. Tranchet, couteau, coupoir, m., doloire, f. || Bistouri, m. Snijplank, f. Tranchoir, m. Snijpunt, n. Point d'intersection, m. Snijtand, m. Incisive, f. Snijtijd, m. Vendange, f. Snijtrog, m. Hachoir, coupe-paille, m. Snijvijl, f. Lime sourde, lime coutelle, f. Snijwerk, n. Sculpture, ciselure, f.
Snik, f. Barque de trait, f.
Snik, adj. Niet recht sn-, un peu toqué.
Snik, f. Ciseau large, m.
Snik, m. Sanglot, m. Den laatsten sn- geven, rendre le dernier soupir. || (Mus.) Soupir, m. Snikheet, adj. Étouffant. Snikken, v.n. Sangloter.
Snikkeren, v. Snipperen. - Snip, f. Bécasse, f. || (fig.) Femme insolente, f. Snippel, etc. v. Snipper. - Snippen, v.a. Cingler (en parlant du vent). || Couper en petits morceaux, rogner. Snippenei, n. OEuf de bécasse, m. Snippenjacht, f. Chasse aux bécasses, passée, f. Snippennet, n. Pantière, f. Snippenroer, n. Bécassonier, m. Snippentijd, m. Saison des bécasses, f. Snippenvangst, f. Chasse aux bécasses, f. Snipper, m. Petite bande, rognure, f. || Een sn- op hebben avoir une pointe. || Écorce d'orange confite, f. Snipperaar, m., -ster, f. Rogneur, m., rogneuse, f. Snipperen, v.a. Couper en petites bandes, dépecer, rogner. Snippering, f. Action de couper, f. || Rognures, f. pl. Snipperkoek, m. Gâteau aux écorces d'orange, m. Snippermand, f. Panier, m. Snipperuur, n. Heure de loisir, f. Snipperwerk, n. Ouvrage de peu de valeur, m. Snipvisch, m. Centrisque, m.
Snirsen, etc. v. Snerken, etc.
Snit, m. Taille, coupe, f.
Snoefster, f. Hâbleuse, f. Snoeftaal, f. Hâblerie, f., fanfaronnades, f. pl.
Snoeien, v.a. Tailler, ébrancher, émonder, élaguer. || (Monn.) Rogner. || (fig.) De wieken sn-, rogner les ailes (à q.). || Voler des fruits verts. Snoeier, m. Tailleur d'arbres, élagueur, m. || Serpette, f., sécateur, m. || Rogneur, m. || Voleur de fruits, m. Snoeihout, n. v. Snoeisel. - Snoeiing, f. Taille des arbres, f., élagage, m. Snoeikunst, f. Art de tailler les arbres, m., taille, f. Snoeimaand, f. Février, m. Snoeimes, n. Serpette, f., sécateur, m. Snoeirijs, n. Branchage, fagotage, m., émonde, f. Snoeisel, n. Émondes, branches coupées, f. pl. Snoeister, f. Celle qui taille, etc. Snoeitijd, m. Saison où l'on taille les arbres, f. Snoeiwerk, n. Ébranchage, m.
Snoek, m. Brochet, m. || (fig.) Een sn- vangen, tomber dans l'eau. Snoekachtig, adj. Comme du brochet. || Malin. Snoekenaas, n. Amorce pour brochets, f. Snoekenangel, m. Hameçon pour brochets, m. Snoekenvangst, f. Pêche aux brochets, f. Snoekestaart, m. Queue de brochet, f. Snoekharig,
● Snoeken op zolder zoeken, chercher midi à quatorze heures.
adj. Gris de brochet. Snoekje, n. Brocheton, m. Snoeks, adv. Comme un brochet. Sn- zien, avoir la vue pénétrante. Snoeksch, adj. (fig.) Ingénieux, vif, malin. Snoekschimmel, m. Cheval truité, m.
Snoep, m. Friandise, f. Aan den sn- zijn, manger des friandises. Snoepachtig, adj. Friand, qui mange à la dérobée. Snoepachtigheid, f. Friandise, f. Snoepen, v.a. et v.n. Manger des friandises, enlever par friandise. || Manger par gourmandise. Snoeper, m. Friand, m. Snoeperig, etc. v. Snoepachtig, etc. Snoeperij, f. Friandise, f. || Friandises, f. pl. Snoepgoed, n. Friandises, f. pl. Snoepig, adj. Friand. || (fig.) Appétissant, joli, charmant. Snoepigheid, f., snoeplust, m. Friandise, f. Snoepreisje, n. Partie de plaisir, f. Snoepsch, adj. Friand. Snoepschheid, f. Friandise, f. Snoeptijd, m. Saison des fruits, f. Snoepwinkel, m. Boutique de friandises, f. Snoepzucht, f. Amour des friandises, m.
Snoer, n. Cordon, lien, m., attache, f. || (fig.) Het sn- der eendracht, le lien de la concorde. Iemand aan zijn sn- krijgen, attirer q. dans son parti. || Sn- (om den hals), collier, m. Een sn- paarten, un collier de perles. Aan een sn- rijgen, enfiler. || Een sn- op hebben, être éméché. || Ligne, f., cordeau, m. Snoeren, v.a. Enfiler. || Accoupler, attacher deux à deux. || (fig.) Den mond sn-, fermer la bouche. Snoertje, n. Ficelle, f.
Snoes, m. (fam.) Petit chou, m. Snoeshaan, m. Fanfaron, hâbleur, gascon, m. Snoeshanig, adj. Fanfaron. Snoet, m. v. Snuit. - Snoeven, v.n. Renifler, s'ebrouer. || (fig.) Faire le fanfaron, hâbler. se vanter. Snoever, v. Snoeshaan. - Snoeverig, v. Snoeshanig. - Snoeverij, f. Fanfaronnade, jactance, forfanterie, f. Snof, f. v. Snuf. || Rhume de cerveau, m. Snoffelen, v.n. v. Snuffelen.
Snogger, v. Snugger.
Snol, f. Coureuse, f. || -, m. v. Snuffelaar. - Snollen, v.n. v. Snuffelen.
Snollen, v.a. Enduire les pipes.
Snood, adj. Fin, rusé. || Scélérat, noir, atroce, vil. || -, adv. Méchamment. Snoodaard, m. Scélérat, m. Snoodheid, f. Finesse, ruse, f. || Scélératesse, vilenie, noirceur, f.
Snor, m. Bourdonnement, m. || (fam.) Pointe de vin, f. Hij had eenen sn- aan, il était entre deux vins. || -, f. Moustache, f. Snorbaard, m. Moustache, f. || (fig.) Vieux militaire, grognard, m. Snork, m. Ronflement, m. Snorkachtig, adj. Fanfaron, vain. Snorken, v.n. Ronfler. || (fig) Faire le fanfaron. || -, n. Ronflement, m. Snorker, m. Ronfleur, m. || (fig.) Fanfaron, m. Snorkerig, v. Snorkachtig. - Snorkerij, f. Fanfaronnade, f. Snorking, f. Ronflement, m. || (fig.) Hâblerie, f. Snorktaal, f. Propos de fanfaron, m. pl. Snorrebot, n. (Jeu) Loup, m. Snorren, v.n. Bourdonner, ronfler, siffler. Snorrepijp, f. v. Snorrebot et Snorrepijperij. - Snorrepijperij, f. Futilité, fanfreluche, f. Snorring, f. Bourdonnement, sifflement, m.
| |
| |
Snot, n. Morve, pituite, f. || -, f. Morve, f. Snotachtig, adj. Morveux. || (fig.) Puéril. Snotachtigheid, f. Morve, f. || Puérilité, f. Snotbaard, -muil, -bengel, -jongen, m. Morveux, blanc-bec, m. Snotneus, m. Nez morveux, m. || (fig.) Morveux, m. Snotolf, m. (H.n.) Lièvre de mer, m. || (fig.) Morveux, m. Snotten, v.n. Se moucher. Snotter, m. Morve, f. || (fig.) Nez, m. Snotteren, v.n. (pop.) Pleurnicher. Snotterig, adj. Morveux. Snotterigheid, f. Morve, f. Snotvisch, m. Lièvre marin, m. Snuf, f. Reniflement, m. || (fig.) Ergens de sn- van hebben, avoir vent de qc. || Odeur, f. || (fig.) Mode, f. || (fig.) Tabac en poudre, m. Snuffelaar, m., -ster, f. Fureteur, curieux, m., curieuse, f. Snuffelen, v.n. Flairer. || (fig.) Fureter, fouiller. Snuffeling, f. Action de flairer, etc. Snuffen, v.a. Renifler. Snufje, n. Odeur légère, f.
Snugger, adj. Vif, éveillé, malin. || -, adv. Vivement. Snuggerheid, f. Vivacité, mine éveillée, intelligence, f.
Snuif, f. Tabac en poudre, m. || Prise de tabac, f. || Poudre, f. Snuifdoos, f. Tabatière, f. Snuifje, n. Prise, f. Snuifneus, m. Nez barbouillé de tabac, m. || -, m. et f. Priseur, -euse, m. et f. Snuifpot, m. Pot à tabac, m. || (fig.) m. et f. v. Snuifneus. - Snuiftabak, f. Tabac en poudre, m. Snuisteren, v.a. Voler des fruits. || Écaler (des noix). || -, v.n. Fureter. Snuistergeld, n. Menue monnaie, f. Snuisterij, f. Babiole, f., colifichet, bimbelot, m. Snuit, m. Filasse, étoupe, f., second brin de chanvre, m. Snuit, m. Museau, m., trompe, f., groin, m. Snuitaap, m. Maki, m. Snuiten, v.a. Moucher. Zijn neus sn-, se moucher. || (fig.) Duper, attraper q. || (Charp.) Délarder. Snuiter, m. Celui qui se mouche. || Mouchettes, f. pl. || (fig.) Farceur, original, m. Een rare sn-, un drôle de corps. Snuiting, f. Action de (se) moucher, f. Snuitsel, n. Mouchon, m., mouchure, f. Snuittor, f. Scarabée à trompe, charançon, m. Snuitvlieg, f. Bombyle, f. Snuitvormig, adj. Proboscidé. Snuiven, v.a. et v.n. Aspirer bruyamment, renifler. De paarden sn-, les chevaux s'ébrouent. || Priser. Snuiver, m. Priseur, renifleur, m. || Tire-fumée, m., ventouse, f. || Cheval cornard, m. Snuivertje, n. Petite cuisine isolée, f.
Snul, m. v. Sul.
Snurken, v.n. v. Snorken.
Sobbelen, v.n. Trébucher.
Sober, adj. Pauvre, frugal. || Sobre. || -, adv. Petitement, frugalement, sobrement. Soberheid, f. Frugalité, sobriété, tempérance, f. || Pauvreté, f. Sobertjes, adv. Sobrement, frugalement.
Soda, f. Soude, f., sel de soude, m. Zwavelzure s-, sulfate de soude, m. Sodafabriek, f. Soudière, f. Sodakruid, n. Soude, f.
Soebatten, v.n. (pop.) Ramper, flatter, supplier. Soebatter, m. Suppliant, flatteur, m.
Soep, f. Soupe, f. Soepachtig, adj. Qui ressemble à la soupe. Soepen, v.n. Rabâcher. Soep(er)ig, adj. (fig.) Ennuyeux, prolixe. Soeperigheid, f. Prolixité, f. Soepkom, f. Soupière, f.
Soes, m. Étourdissement, vertige, m. ||
● Het is niet veel soeps, cela n'a pas d'importance. Een sopje halen, être trempé.
(fam.) Personne apathique, f. || -, f. Gâteau, m. Soezen, v.n. Être somnolent, être engourdi. || Rêvasser. || v. Suizen. - Soezer, m. Homme endormi, rêveur, m. Soez(er)ig, adj. Somnolent, rêveur. Soez(er)igheid, f. Somnolence, rêverie, f.
Sofa, f. Sofa, sopha, m.
Soja(saus), f. (Cuis.) Soui, m.
Sok, f. Chausson, m., chaussette, f. || -, m. v. Sukkel. - Sokachtig, sokkerig, adj. Lâche, ample. || (fig.) Mou, indolent. || -, adv. Lâchement. || Indolemment.
Sol, f. Boule, f.
Sold, n. Solde, f. Soldaat, m. Soldat, m. || Iets s-maken, dépenser, manger qc. Soldaatschap, n. Métier de soldat, m. Soldatenbrood, n. Pain de munition, m. Soldatengat, n. (Mar.) Trou de chat, m. Soldatenkind, n. Enfant de giberne, m. Soldatenleven, n. Vie militaire, f. Soldatenlied, n. Chanson guerrière, f. Soldatenmuts, f. Bonnet de police, m. Soldatenpas, m. Feuille de route, f. Soldatenrok, m. Uniforme, m. Soldatenstand, m. État militaire, m. Soldatentros, m. Bagages, m. pl. Soldatenvrouw, f., -wijf, n. Femme de soldat, f. Soldaterij, f. Métier de soldat, m. || Soldatesque, f. Soldeer, n. Soudure, f. Soldeerbaar, adj. Soudable. Soldeerbout, m. Soudoir, m. Soldeerder, m. Celui qui soude. || Liquidateur, m. Soldeeren, v.a. Souder. || (Comm.) Solder, liquider. Soldeerhout, n. Attelle, f. Soldeering, f. Soudure, f. Soldeerijzer, n. Soudoir, m. Soldeerpan, f. Polastre, m. Soldeerpijp, f. Chalumeau, m. Soldeersel, n. Soudure, f. Soldeerstaal, n. Fer à souder, m.
Soldeken, f. Berne, f.
Soldij, f. Solde, f., gages, m. pl. Soldijgeld, n. Argent de la solde, m.
Sollebollen, v.a. Précipiter, jeter. Sollen, v.a. Jeter ça et là. In een deken s-, berner. || (fig.) Taquiner, houspiller.
Sollicitant, m., -e, f. Candidat, aspirant, m., aspirante, f.
Som, f. Somme, f., total, m. || Problème, m.
Somber, adj. Sombre, obscur. || (fig.) Sombre, morne, mélancolique. || -, adv. (fig.) Tristement. Somberheid, f. Obscurité, couleur sombre, f. || (fig.) Mélancolie, humeur sombre, f.
Sommige, adj. Quelques. || Quelques-uns.
Somp, f. Marais, bourbier, m. Sompig, adj. Marécageux, bourbeux. Sompigheid, f. État marécageux, m. Sompvogel, m. Oiseau des marais, m.
Soms, somtijds, somwijlen, adv. Quelquefois, parfois. || Peut-être.
Sondeerijzer, n. Sonde, f. Sondeering, f. Sondage, m.
Sonnet, n. (Poés.) Sonnet, m.
Soort, f. et n. Sorte, espèce, f., genre, m. || (Prov.) Soort zoekt s-, qui se ressemble s'assemble. Soortelijk, adj. Spécifique. Soortgelijk, adj. Semblable, pareil. Soortnaam, m. (Gramm.) Appellatif, m.
Soos, f. Société, f., club, m.
Sop, n. et f. Jus, m., soupe, f., bouillon, m. (Prov.) Dat is sop en geweekt brood, c'est jus vert et verjus, c'est bonnet blanc et blanc
| |
| |
bonnet. Het ruime s- kiezen, gagner la haute mer. Het s- is de kool niet waard, le jeu ne vaut pas la chandelle. Sopachtig, adj. Comme du jus, v. Soppig. - Sopbrood, n. Pain trempé dans du bouillon, m.
Sophiekruid, n. Sagesse des chirurgiens, f.
Soppedoppen, v.n. Tremper son pain dans la sauce. Soppen, v.a. Tremper, saucer, délayer. || (fig.) Niet ruim s-, faire pauvre chère. Sopper, m. Celui qui trempe. Sopp(er)ig, adj. Succulent, juteux, fondant. || Boueux. || (fig.) Gras. Sopp(er)igheid, f. Qualité succulente, abondance de jus, f.
Sopraan, f. (Mus.) Voix de soprano, f.
Sorbe, f. Sorbe, corme, f. Sorbeboom, m. Sorbier, cormier, m. Sorbedrank, m. Cormé, m.
Sorteerder, m. Celui qui assortit, trieur, délisseur, m. Sorteeren, v.a. Assortir, trier. || Délisser des chiffons. Sorteering, f. Triage, assortiment, délissage, m. Sorteerkist, f. Cassot, m. Sorteerzeef, f. Assortissoir, m.
Soulaas, n. Consolation, f.
Souverein, m. Souverain, m. || -, adj. Souverain. || -, adv. Souverainement. Souvereinen, v.a. Chanfreiner, gourbiller. Souvereining, f. Gourbillage, m.
Spa, v. Spade.
Spaak, f. Levier, anspect, m. Een sp- in 't wiel steken, enrayer une roue; (fig.) mettre des bâtons dans les roues. || (Mar.) Barre de vireveau, f. || -, adv. Sp-loopen, mal finir, mal tourner. Spaakbeen, n. Radius, m.
Spaan, f. Copeau, m. || Cale, feuille de bois, éclisse, f. || Rame, f. || Écumoire; spatule, f. Spaander, m. Copeau, m. || (fig.) Aan sp-s slaan, réduire en miettes. Spaanderwijn, m. Vin éclairci avec des copeaux, m. Spaanjongen, m. Garçon charpentier, m.
Spaansch, adj. Espagnol. || Sp-e peper, poivre d'Inde (ou) de Guinée, m. Sp- paard, genêt, m. Sp-e zeep, savon blanc, m. Sp-e laarzen, brodequins, m. pl. || (fig.) Singulier, étrange, bruyant. Een Sp- leven, un bruit terrible. || -, adv. (fig.) Singulièrement. Het gaat er Sp- toe, on y vit d'une manière étrange. Hij heeft het Sp-, il est dans la pauvreté. || -, n. Espagnol, m. Op zijn Sp-, à l'espagnole. Spaansche-vlieg, f. Cantharide, f. Spaansch-groen, n. Vert-de-gris, m. Spaansch-leder, n. Maroquin, cordonan, m. Spaansch-riet, n. Canne, f. Spaanschwit, n. Céruse, f.
Spaantje, n. Petit copeau, m. || Cale, f. || Petite spatule, f.
Spaarbank, f. Banque d'épargne, f. Spaarbek, m. et f. Personne très économe, f. Spaarbekken, v.n. Vivre mesquinement. Spaarbende, f. Troupe de réserve, f. Spaarboekje, n. Livret de la caisse d'épargne, m. Spaarder, m. Économe, m. Spaargeld, n. Argent de réserve, m., économies, f. pl. Spaargoed, n. Habits de dimanche, m. pl. Spaarkachel, f. Poêle économique, m. Spaarkant, m. v. Stootkant. - Spaarkas, f. Caisse d'épargne, f. Spaarlamp, f. Lampe économique, f. Spaaroven, m. Four économique, m. Spaarpenningen, m. pl. Écono-
● Op gespannen voet met iemand leven, avoir des rapports tendus avec quelqu'un.
mies, f. pl. Spaarpot, m. Tirelire, f. || (fig.) Magot, m. || Économe, m. Spaarzaam, adj. Ménager, économe. Sp- in woorden zijn, parler peu, être laconique. || -, adv. Economiquement, sobrement. || Rarement. Spaarzaamheid, f. Économie, épargne, f.
Spade, f. Bêche, f. || (fig.) Hij heeft er de sp- bij gestoken, il a abandonné l'affaire.
Spade, adj. Tardif. || -, adv. Tard.
Spadeijzer, n. Fer d'une bêche, m.
Spadel, m. Spatule, f.
Spadeling, m. Fruit tardif, m.
Spaden, v.a. Bêcher. Spadesteek, m. Coup de bêche, m. || (fig.) Abandonnement, m.
Spakerig, adj. Fragile, cassant.
Spalier, n. Espalier, m. Spalierboom, m. Arbre en espalier, m.
Spalk, f. Éclisse, attelle, f. || Broche (de bois), f. Spalken, v.a. Éclisser. || Fendre, tenir ouvert. Spalkhout, n. Éclisse de bois, f. || Traversin, m. Spalking, f. Éclissement, m.
Spalling, m. Cochon de lait, m.
Span, f. Empan, m. Sp- tijd, espace m. de temps. || Monture (de scie), f. Span, n. Attelage, m. Spanader, f. Tendon, nerf, filet, m. Hij is van de sp- gesneden, il a la langue bien pendue. Spanaderig, adj. Qui parle avec difficulté. Spanbaars, m. Perche d'un empan, f. Spanbroek, f. Pantalon collant, m.
Spandeeren, v.a. Dépenser.
Spanen, v.a. Prendre avec une spatule. || -, adj. Fait en feuilles de bois minces.
Spanen, v.a. v. Spenen.
Spang, f. Plaque, lame, f. || Agrafe, boucle, f., fermoir, atour, m.
Spangordel, m. Ceinture, f. Spanhoepel, m. Vergette, f. Spanhout, n. Tendoir, bandoir, m., clef de scie, f.
Spanjaard, m. Espagnol, m. Spanje, n. (Géogr.) Espagne, f.
Spanketen, f. Enrayure, f. Spankoord, f. Tirant, m. Spankracht, f. Tension, élasticité, f. Spanleder, n. Cuir qui sert à étendre, m., courroie, f. Spanlijst, f. Trésaille, f. Spannagel, m. Clavette, f. || Bandoir, m. Spannen, v.a. Tendre, bander. Een boog sp-, bander un arc. De zeilen sp-, déployer les voiles. Eene koord sp-, tendre une corde. || Attacher. De paarden in het gareel sp-, atteler les chevaux. || (fig.) De paarden achter den wagen sp-, mettre la charrue devant les boeufs. Zijn streng te stijf sp-, exiger trop. Te hoog sp-, exagérer. De kroon sp-, porter la couronne; (fig.) surpasser (ou) effacer les autres. De vierschaar sp-, tenir la justice. || -, v.n. Serrer, gêner. || Het spant er, ça chauffe. Spannend, adj. Violent, tensif. || (Méd.) Tonique. Spanner, m. Celui qui tend, etc. || v. Spanhout. - Spanning, f. Tension, pression, raideur, f. || Charpente (d'un toit), f. Sp- (van een gewelf), poussée, f. || (fig.) Attention soutenue, impatience, f. || Tension, froideur, f. In sp- leven, être en délicatesse. Spanraam, n. Châssis, m., rame, f., cadre de scie, m. Spanriem, m. Tire-pied, m. || Plate-longe, f. Spanrups, f. (H.n.) Arpenteuse, f. Spansel, n. Ornement de tête, bandeau, m. || Corde tendue, f. Spansgewijs, adj. et adv. Par empans. Spanstok, m. Tendoir,
| |
| |
m. Spant, n. (Mar.) Gabarit, m. || -, f. Couple, f. Spantbout, m. Goujon, m. Spantoplanger, m. Allonge couple, m. Spanveer, f. Bandoir, m. Spanwant, n. Couple de haubans, f. Spanwerk, n. Charpente, f. Spanzaag, f. Scie à tenons, f.
Spar, f. Chevron, m. || -, m. Pin, m.
Sparen, v.a. Ménager, réserver, épargner. || Employer avec économie, économiser. De waarheid sp-, mentir. || -, v.n. Être économe. Zich sp-, se ménager. || -, n. Épargne, f.
Spargel, m. Asperge sauvage, f.
Sparig, v. Spaarzaam. - Sparing, f. Épargne, économie, f.
Spark, f. Étincelle, f. Sparkelen, v.n. Étinceler. Sparkeling, f. Étincellement, m.
Sparreboom, m. Sapin, m. Sparrenbosch, n. Pinaie, sapinière, f. Sparrenhout, n. Bois de sapin, m.
Spartelbeenen, v.n. Gambiller. Spartelen, v.n. Gambiller, se débattre. || (fig.) Tegen iets sp-, s'opposer à qc. || De visschen sp-, les poissons frétillent. || Pétiller. Spartelig, adj. Frétillant, remuant. Een sp- paard, un cheval qui rue. Sparteling, f. Action de gambiller, f. || Pétillement, m. || Frétillement, m. Spartelvisch, m. Poisson qui frétille, m.
Spat, f. Paillette, f. || Éclaboussure, f.
Spat, f. (Vétér.) Éparvin, m.
Spatel, f. Spatule, f. || Amassette, f. Spatelvormig, adj. Spatulé.
Spatie, f. (Impr.) Espace, f. Spatieeren, v.a. Espacer.
Spatkleed, n. -lap, m. Rabat-eau, m. Spatten, v.a. Faire rejaillir sur, éclabousser. || -, v.n. Rejaillir, éclabousser. De pen spat, la plume crache. Spatt(er)ig, adj. Qui crache (ou) éclabousse.
Spattig, adj. Qui a l'éparvin.
Spatting, f. Rejaillissement, m., éclaboussure, f. || (Mar.) Épatement, m.
Spawater, n. Eau de Spa, f.
Specerij, f. Épice, f. Specerijhandel, m. Commerce d'épiceries, m. Specerijhandelaar, -verkooper, m. Épicier, m. Specerijwinkel, m. Épicerie, f.
Specht, m. Pic, m. Groene sp-, pivert, m. Spechtmees, f. Sittelle d'Europe, f.
Specie, f. Espèce, sorte, f. || Espèces, f. pl., numéraire, m. Specieboekje, n. Barème, m. Speciehandel, m. Commerce d'escompte, change, m. Specietafel, f. Table des espèces, f. Speciewissel, m. Change, m. Speculant, m. Spéculateur, m.
Speek, adj. Grossier.
Speek, f. Rais, m. Speeken, v.a. Enrayer.
Speeken, v.n. (pop.) Cracher.
Speekhout, n. Bois à faire des rais, m.
Speeksel, n. Salive, f. Speekselafscheiding, f. Sécrétion salivaire, f. Speekselen, v.n. Saliver. Speekselklier, f. Glande salivaire, f. Speekselkuur, f. Salivation, f. Speekselvisch, m. Baveuse, f. Speekselvloed, m. Flux de bouche, m.
Speelachtig, adj. Qui aime le jeu, adonné au jeu. Speelachtigheid, f. Amour du jeu, m. Speelavond, m. Soirée théâtrale, f. Speelbaan, f. Jeu de boule, m. Speelbal,
● Hij zal er wel door spartelen, il saura bien se tirer d'affaire.
m. Balle à jouer, f. || (fig.) Jouet, m. De sp- van het gezelschap, la risée de la compagnie. Speelbord, n. Damier, échiquier, m. Speeldoos, f. Boîte à musique, f. Speelduivel, m. Démon du jeu, m. || Joueur enragé, m. Speelgeld, n. Argent du jeu, m. || Argent pour les menus plaisirs, m. Speelgenoot, m. et f. Compagnon, m., compagne f. (de jeu). || Camarade d'enfance, m. et f. Speelgevecht, n. Tournoi, m., joûte, f. Speelgoed, n. Jouet, m., babioles, f. pl. Speelheer, m. Garçon d'honneur, cavalier, m. Speelhof, m. Jardin de plaisance, m. Speelhondje, n. Bichon, m. Speelhouder, m. Tenancier d'une maison de jeu, m. Speelhuis, n. Brelan, tripot, m., maison de jeu, f. Speelhuisje, n. Pavillon, m. Speeljacht, f. Yacht de plaisance, m. Speelkaart, f. Carte (à jouer), f. Speelkameraad, v. Speelgenoot. - Speelknecht, m. Garçon d'honneur, m. Speelmaagd, f. v. Speelnoote. - Speelmaat, -makker, m. Camarade d'enfance, m. Speelman, m. Musicien, ménétrier, m. || De sp- zit op 't duk, ils sont dans la lune de miel. Speelmerk, n. Fiche, f., jeton, m. Speelnoot, m., -e, f. Camarade, compagnon, m. || Garçon d'honneur, m. || Compagne, f. || Demoiselle d'honneur, f. Speelnootschap, n. Office de garçon (ou) fille d'honneur, m. Speelpartij, f. Partie de jeu, f. Speelpenning, m. Argent mignon, m. || Fiche, f.
Speelplaats, f. Lieu de récréation, m. || Cour, f., preau, m. Speelpop, f. Poupée, f. || (fig.) Jouet, m. Speelreisje, n. Voyage d'agrément, m. Speelruimte, f. Jeu, m., liberté, f. De kogel heeft te veel sp-, le boulet a trop d'évent. || (fig.) Latitude, f. Speelsch, adj. Porté au jeu, folâtre, badin. Speelschheid, f. Goût pour le jeu, m., humeur badine, f. Speelschuit, f. Bateau de plaisance, m. Speelschuld, f. Dette de jeu, f. Speelswijze, adv. En jouant. Speeltafel, f. Table de jeu, f. || (fig.) Jeu, m. Speeltijd, m. Heures de récréation, f. pl., temps du jeu, m. Speeltooneel, n. Théâtre, m. Speeltuig, n. Jouet, joujou, m. || Instrument de musique, m. Speeltuigmaker, m. Bimbelotier, m. || Facteur d'instruments de musique, m. Speeltuin, m. Jardin de plaisance, m. Speeluur, n. Heure de récréation, f. Speeluurwerk, n. Horloge à carillon, f. Speelvaart, f. Promenade sur l'eau, f. Speelvogel, m. (fig.) Joueur enragé, m. Speelvriend, m. -in, f. v. Speelnoot. - Speelwagen, m. Voiture de promenade, f. Speelwerk, n. Horloge à carillon, f. || (fig.) Dat is maar sp-, ce n'est qu'un jeu. Speelziek, adj. Adonné au jeu. || Folâtre. Speelziekte, -zucht, f. Passion du jeu, f. Speelzuchtig, adj. v. Speelziek.
Speen, f. Pis, trayon, m. || -, n. v. Aambei. - Speendistel, f., speenkruid, n. Ficaire, f. Speenmaal, n. Repas de sevrage, m. Speensel, n. Fruit noué, m. Speentijd, m. Époque du sevrage, f. Speenvarken, n. Cochon de lait, m.
Speer, f. Lance, pique, f. Speerdistel, f. Cirse lancéolé, m. Speerhaai, m. Aiguillat, m. Speerhaak, m. Bigorne, f. Speerkruid,
| |
| |
n. Valériane, f. Speerruiter, m. Lancier, uhlan, m. Speerwortel, m. Valériane, f.
Speet, f. Spatule, broche, f. || Tranche, f. Speetje, n. Brochette, f. Speet(jes)aal, -paling, m. Anguille pour rôtir, f.
Spek, m. Boule de sucre, f.
Spek, n. Lard, m. Zijde sp-, flèche de lard. || (fig. et pop). Hij heeft sp- op de ribben, il a de l'embonpoint. Van weelde uit het sp- springen, négliger sa fortune. Voor sp- en boonen meeloopen, être de trop. Spekachtig, adj. Comme le lard, gras. Spekbank, f. Tranchoir, m. Spekbuik, m. Bedaine, f. || -, m. et f. Mangeur m., mangeuse f. de lard. Spekbuil, f. Lipome, m.
Spekeend, f. v. Smient.
Speketer, m. Amateur de lard, m. Spekgezwel, n. Stéatôme, lipome, m. Spekhals, v. Speknek. - Spekhuid, f. Couenne, f. Spekken, v.a. Larder. || (fig.) Een welgespekte beurs, une bourse bien garnie. Spekker, m. Piqueur, m. Spekkever, m. Dermeste du lard, m. Spekkig, adj. (Méd.) Lardacé. || Comme du lard. Spekkigheid, f. Graisse, f., goût de lard, m. Spekking, f. Lardage, m. Spekkoek, m. Gâteau au lard, m. Spekkoning, m. Celui qui entonne le lard d'une baleine, m. Spekkooper, m. Charcutier, m. || (fig.) Hij is een heele sp-, il fait de bonnes affaires. Spekkraam, f. Charcuterie, f. Speklijn, f. Pendoir, m. Speknaald, f. Lardoire, f. Speknek, m. Cou gros et gras, m. || -, m. et f. Personne qui a le cou gros et gras, f. Spekpriem, m. Lardoire, f. Spekreep, m. Lardon, m. Spekschieter, m. Menteur, m. Spekslager, m. Charcutier, m. Spekslagerij, f. Charcuterie, f. Speksnijder, m. Charpentier, m. Speksteen, m. Stéatite, f. Spekstruif, f. Omelette au lard, f.
Spektakel, n. Spectacle, m. || Tapage, m.
Spektraan, f. Huile de baleine, f. Spekvet, n. Graisse de lard, f. || -, adj. Gras à lard. Spekworst, f. Saucisse au lard, f. Spekzwoord, n. Couenne, f.
Spel, n. Jeu, m. || Amusement, plaisir, m., récréation, f. || Musique, f., jeu, m. Zang en sp-, musique vocale et instrumentale. || Jeu, spectacle, m. || Partie, f. Ik heb drie spelen gespeeld, j'ai fait trois parties. Een sp- kaarten, un jeu de cartes. || (fig.) Het sp- is uit, l'affaire est terminée. Mede in het sp- komen, prendre part à qc. Zijn leven staat op het sp-, il y va de sa vie. Ergens een sp- van maken, se faire un jeu de qc. Het sp- breken, troubler la fête. Gewonnen sp- hebben, avoir gain de cause. Op het sp- zetten, risquer. Gewaagd sp- spelen, jouer gros jeu.
Spelboek, n. Syllabaire, m.
Spelbreker, m. Trouble-fête, rabat-joie, m.
Speld, f. Epingle, f. || (fig.) Ergens eene sp- bij steken, ne plus parler de qc. Sp-en zoeken, marcher tête baissée. Speldek(n)op, m. Tête d'épingle, f. Spelden, v.a. Épingler. || (fig.) Iemand iets op de mouw sp-, faire accroire qc. à q. Speldenbakje, n. Épinglier, m. Speldengeld, n. Épingles, f. pl. Speldenkoker, m. Aiguillier, étui, m. Speldenkussen, n. Pelote, f. Speldenmaker, m. Épinglier, m. Speldenmakersmes, n. Can-
● Hij heeft de hand in 't spel gehad, il a trempé dans l'affaire.
nelle, f. Speldensteekster, f. Bouteuse, f. Speldenwerk, n. Dentelle, f. Speldenwerken, v.n. Faire de la dentelle au fuseau. Speldenwerksbout, -klos, -kluppel, m. Fuseau, m. Speldenwerkskussen, n. Coussin à dentelle, m. Speldenwerkster, f. Dentellière, f. Speldeprik, m. Coup d'épingle, m. Speldernieuw, v. Splinternieuw. - Speldnagel, m. Pointe de Paris, f., clou d'épingle, m.
Spelemeien, v.n. Planter le mai, faire une partie de vert. Spelen, v.n. Jouer. Zijn oogen speelden op mij, il me suivait des yeux. In de hand sp-, glisser dans la main. || S'amuser, se divertir. Sp- met, se jouer de. Met de woorden sp-, jouer sur les mots. Het speelt mij voor den geest, cela me revient toujours à l'esprit. || (Jeu) In ruiten sp-, jouer carreau. Met de kaarten sp-, jouer aux cartes. Valsch sp-, tricher au jeu. || Op de fluit sp-, jouer de la flûte. Van het blad sp-, jouer à vue. Op zijn poot sp-, tempêter. Op de klokken sp-, carillonner. || Het kanon laten sp-, faire jouer le canon. || -, v.a. De viool sp-, jouer du violon. || Zich arm sp-, se ruiner au jeu. || (fig.) Faire, jouer. Den baas sp-, trancher du maître. || -, n. Jeu, m. || v. Speelruimte. - Speler, m. Joueur, m. || Acteur, m. || Musicien, m. Spelevaren, v.n. Faire une partie de plaisir sur l'eau.
Spelfout, f. Faute d'orthographe, f.
Speling, f. Jeu, évent, m., chasse, f. || (Fin.) Marge, f., crédit, m., caprice, jeu, m.
Spelkunst, f. Orthographe, f. Spellen, v.a. Épeler. || Orthographier. || v. Voorspellen. - Speller, m. Celui qui épelle, qui orthographie. || Pronostiqueur, m. Spelling, f. Épellation, f. || Orthographe, f.
Spelonk, f. Caverne, grotte, f., antre, m.
Spelregel, m. Règle d'orthographe, f.
Spelt, f. Épeautre, m. Speltbier, n. Bière d'epeautre, f. Speltgras, n. Mauvaise sorte d'épeautre, f. Spelthaan, m. Sauterelle, f.
Spenen, v.a. Sevrer. Visch sp-, débourber (ou) faire dégorger le poisson. || (fig.) Zich sp-, s'abstenir. || -, n. Sevrage, m. Spening, f. Sevrage, m.
Sperboom, m. Barrière, f. || Barre, f.
Sperge, etc. v. Asperge.
Spergelkruid, n. Asperge sauvage, f.
Sperketting, m. Chaîne de barrage, enrayure, f. Sperren, v.a. Ouvrir, écarter, écarquiller. || Enrayer, barricader, barrer. Sperring, f. Action d'ouvrir, f. || Fermeture, f., barrage, enrayement, m.
Sperwer, m. Épervier, émouchet, m. Sperwerbezie, etc. v. Sorbe, etc. Sperweruil, m. Chouette épervière, f.
Spesen, f. pl. Frais, m. pl.
Speten, v.a. Embrocher.
Speuren, v.a. Rechercher, suivre à la piste. || v. Bespeuren.
Speurgaal, m. v. Sperwer.
Speurhond, m. Limier, m.
Spiauter, n. Zinc, m.
Spichtig, adj. Long et mince, grêle, élancé. Spichtigheid, f. Taille haute et élancée, f.
Spie, f. v. Spij.
Spie, m. Espion, m.
| |
| |
Spiebout, m. Boulon à clavette, m.
Spieden, v.n. Être ans aguets, épier.
Spieën, v.a. Cheviller, goupiller. Spiegat, n. (Mar.) Dalot, andaillot, m.
Spiegel, m. Miroir, m., glace, f. || Exemple, modèle, m. Dat zijn gedrag u ten sp- verstrekke, prenez exemple sur sa conduite. || (Mar.) Fronton, m. || (Méd.) Spéculum, m. Spiegelachtig, adj. Semblable à un miroir, miroitant. Spiegelbalk, m. Dragan, m. Spiegelbeeld, n. Image reflétée, f. || Mirage, m. Spiegelblank, adj. Poli comme une glace. Spiegelboog, m. (Mar.) Couronnement, m. Spiegelbruin, adj. Bai miroité. Spiegelei, n. OEuf sur le plat, m. Spiegelen (zich), v. réfl. Se mirer. || (fig.) Zich aan iemand sp-, prendre exemple sur q. Spiegelend, adj. Miroitant. Spiegelgevecht, n. Combat simulé, m. Spiegelgezichtkunde, f. Catoptrique, f. Spiegelglad, adj. Poli comme une glace. Spiegelglas, n. Glace, f. || Verre fin, cristal, m. Spiegelhandel, m. Miroiterie, glacerie, f. Spiegelhars, f. et n. Colophane, f. Spiegeling, f. Miroitement, m. Spiegelkarper, m. Carpe miroitée, f. Spiegelkast, f. Armoire à glace, f. Spiegelkooper, -maker, m. Miroitier, m. Spiegelmakerij, f. Miroiterie, glacerie, f. Spiegelnet, n. Filet à grandes mailles, m. Spiegelnieuw, adj. Tout neuf. Spiegelrog, m. Miralet, m. Spiegelruit, f. Glace, f. Spiegelschip, n. Vaisseau à poupe carrée, m. Spiegelslijpen, n. Douci, m. Spiegelslijper, m. Adoucisseur, m. Spiegelsteen, m. et f. Pierre spéculaire, f.
Spiegeltelescoop, m. Télescope catoptrique, m. Spiegelvisch, m. Lune de mer, môle, f., vomer, m.
Spiehamer, m. Chasse-goupille, m. Spiemouw, f. (Mar.) Maugère, f.
Spier, f. (H.n.) v. Spierzwaluw.
Spier, f. (Mar.) Boute-hors, épart, m.
Spier, f. (Bot.) Brin, m. || (Anat.) Muscle, m. || Blanc, m. || Sp- van hout, blanc, aubier, m. || (fig.) Ik geef er geene sp- om, je ne m'en soucie guère. Spierachtig, adj. Musculeux. Spierbuik, m. Partie charnue d'un muscle, f. Spierbundel, m. Faisceau musculaire, m.
Spiering, m. Eperlan, m. || (Prov.) Een spierinkje uitwerpen om eenen kabeljauw te vangen, donner un oeuf pour avoir un boeuf.
Spierkracht, f. Force musculaire, f. Spierleer, f. Myologie, f. Spierontleding, f. (Anat.) Myotomie, f. Spierstof, f. Substance musculaire, f.
Spiervogel, m. v. Spierzwaluw.
Spierwit, adj. Blanc comme neige.
Spierzwaluw, f. Martinet, apode, m.
Spies, f. Pique, pertuisane, f., épieu, m. Spiesdrager, m. Piquier, m. Spiesen, v. Spietsen.
Spiesglans, n. (Min.) Antimoine, m.
Spiespaal, m. Pal, m. Spiesschacht, f. Bois de lance; m. Spiesvolk, n. Piquiers, m. pl. Spiets, etc. v. Spies. - Spietsen, v.a. Percer d'une lance. || Empaler.
Spiezak, m. v. Spiemouw. - Spij, f. Cheville, goupille, f., trésillon, m.
Spijbelaar, m. Écolier qui fait l'école
● Iemand eenen spiegel voorhouden, faire la leçon à quelqu'un.
buissonnière, m. Spijbelen, v.n. Faire l'école buissonnière.
Spijgat, v. Spiegat.
Spijk, f. (Bot.) Aspic, nard, m., lavande, f. Spijkbalsem, m. Baume d'aspic, m.
Spijker, m. Magasin, grenier, m.
Spijker, m. Clou, m. || (Prov.) Sp-s met koppen slaan, dire des choses à propos. Weet ik een sp-, hij weet er een gat voor, il sait toujours se tirer d'affaire. Den sp- op den kop slaan, bien rencontrer, deviner juste. Eene zaak aan den sp- hangen, suspendre une affaire. Spijkeraanbeeld, n. Cloutère, f.
Spijkerbalsem, m. Baume vulnéraire, m.
Spijkerboor, f. Vrille, f., vilebrequin, foret, perçoir, m. Spijkeren, v.a. Clouer. Spijkerfabriek, f. Clouterie, f. Spijkergat, n. Enlaçure, f. Spijkerhard, adj. Dur comme un clou. Spijkerhuid, f. (Mar.) Mailletage, m. Spijkerijzer, n. Fer. à clous, m. || Calfat à clous, m. || Fer à river les clous, m. Spijkering, f. Action de clouer, f. Spijkermaker, m. Cloutier, m. Spijkermakerij, f. Clouterie, f. Spijkermal, m. Cloutière, clouère, f. Spijkerschrift, n. Écriture cunéiforme, f. Spijkersmederij, f. Clouterie, f. Spijkersmid, m. Cloutier, m. Spijkervast, adj. Cloué, tenant à clou.
Spijkolie, f. Huile d'aspic (ou) de nard, f.
Spijl, f. Barre, brochette, pointe, f.
Spijs, f. Aliment, m., nourriture, f. || Mets, m. Dat is mijn sp-, c'est ce que je préfère. || (Fond.) Métal, m. Spijsbereider, m. Cuisinier, m. Spijsbezorger, m. Pourvoyeur, m. Spijsbrij, f. Chyme, m., bol alimentaire, m. Spijsbuis, f. OEsophage, m. Spijskaart, f. Menu, m., carte, f. Spijskamer, f. Office, m. Spijskast, f. Dépense, f., garde-manger, m. Spijskelder, m. Cellier, m. Spijskooper, m. Marchand de comestibles, m. || v. Spijsbezorger. - Spijskruid, n. Herbe potagère, f. Spijsloop, m. Cours de ventre, m. Spijsmarkt, f. Marché aux provisions, m. Spijsmeester, m. Dépensier, m. Spijsoffer, n. Oblation, f. Spijsportie, f. Ordinaire, m. Spijsproever, m. Écuyer tranchant, m. Spijsvertering, f. Digestion, f.
Spijt, f. Déchet m. du lin.
Spijt, f. Chagrin, regret, m. || Rancune, f., dépit, m. In sp- van, en dépit de, au mépris de. || -, prép. En dépit de. Spijten, v.n. Fâcher, causer du dépit. Het spijt mij, j'en suis fâché, je regrette. Spijtig, adj. Fâcheux, désagréable. Het is sp-, c'est dommage. || Mordant, plein de dépit. Sp-e woorden, paroles aigres, blessantes. || -, adv. Avec dépit. Spijtigheid, f. Déplaisir, désagrément, m. || Dépit, dédain, m. || Aigreur, mordacité, f. Spijts, prép. Malgré.
Spijzen, v.n. Manger. || -, v.a. Nourrir. Spijzigen, v.a. Entretenir, nourrir. Spijziging, f. Alimentation, f. Spijzing, f. Action de manger, f. || Alimentation, f.
Spikkel, m. Petite tache, moucheture, f. Spikkelachtig, adj. Tacheté. Spikkelbloem, f. Spilanthe, m. Spikkelen, v.a. Tacheter, moucheter. Spikkelig, adj. Tacheté, moucheté, marqueté. Spikkeling, f. Action de tacheter, moucheture, tavelure, f.
| |
| |
Spikspeldernieuw, spiksplinternieuw, adj. Tout à fait neuf, battant neuf.
Spil, f. Fuseau, m. || Fer à bobine, m. || Pivot, arbre, axe, m. Sp- (van een horloge), fusée, f. Sp- (van een trap), vis, f. Sp- (eener pers), vis, f. || (fig.) Hij is de sp-, waarom alles draait, il est la cheville ouvrière. || -. n. (Mar.) Cabestan, m. Losse sp-, vindas, m. Spilbed, n. Carlingue de cabestan, f. Spilboom, m. Barre de cabestan, f. || (Bot.) Arbre en quenouille, m. Spilboor, f. Foret à noyon, m. Spilgat, n. Molette, f. Spilkoning, m. Mèche de cabestan, f. Spillebeen, m. et f. Celui, celle qui a des jambes de fuseau, m. || -, n. Jambe de fuseau, f. Spillebeenen, v.n. Gambiller. Spillebeenig, adj. Qui a les jambes de fuseau. Spillemaag, m. et f. Parent, m., parente f. du côté de la mère.
Spillen, v.a. Dissiper, gaspiller.
Spillewervel, m. Peson de fuseau, m. Spilpal, m. Linguet, m. Spilpan, f. Saucier, m.
Spilpenning, m. et f. Prodigue, m. et f.
Spilplaat, f. Crapaudine, f. Spiltrap, f. Escalier à vis, m. Spilvormig, adj. Fuselé. || (Bot.) Fusiforme.
Spilziek, spilzuchtig, adj. Prodigue, dépensier. Spilzucht, f. Prodigalité, f.
Spin, f. Araignée, f. || (fig.) Zoo boos als eene sp-, fort fâché, furieux.
Spinaal, n. Ligneul, m.
Spinachtig, adj. Arané. Sp-e dieren, arachnides, m. pl.
Spinazie, f. Épinard, m. || (Cuis.) Épinards, m. pl. Spinaziezaad, n. Graine d'épinards, f.
Spinbaar, adj. Textile. Spinde, f. Office, m. || Garde-manger, m. Spindesoep, f. Soupe de charité, f.
Spinel, m. Rubis spinelle, m.
Spinet, n. (Mus.) Épinette, f.
Spinhuis, n. Filerie, f. || Maison de correction, f. Spinhuisboef, m. Forçat, m. Spinhuisstraf, f. Détention dans une maison de force, f.
Spinjoen, m. Épagneul, m.
Spinlap, m. Paumelle, f. Spinnekop, f. Araignée, f. || (Mar.) Araignée, f. Spinnekrab, f. Araignée de mer, f. Spinnen, v.a. Filer. || (fig.) Floers sp-, être jaloux. Van dien jongen is geen goed garen sp-, il n'y a rien à faire de ce garçon. || Corder, cordager. Tabak sp-, corder du tabac. Hooi sp-, botteler du foin. || (fig.) Zijn strop sp-, filer sa corde. || -, v.n. Filer. Spinnendooder, v. Sluipwesp. - Spinnenjager, v. Raagbol. - Spinnenkruid, n. Anthéric, m. Spinner, m. Fileur, m. || Cordier, m. Spinnerij, f. Filerie, filature, f. Spinnevodde, f. Guenipe, f. Spinnevoeten, v.n. Trépigner. Spinneweb, n. Toile d'araignée, f. Spinnewebsvlies, n. Arachnoïde, f. Spinnewiel, n. Rouet, m. Spinning, f. Filage, m. Spinrag, n. v. Spinneweb. - Spinrokken, n. Quenouille, f. Spinrokband, m. Chambrière, f.
Spinsbek, n. Similor, m. Spinsbekken, adj. En similor.
Spinsel, n. Fil, m., filure, f. Spinster, f. Fileuse, f. Spinstok, m. Quenouille, f.
Spint, n. Aubier, m. Spintachtig, adj.
● Hij zal er geene zijde bij spinnen, il n'en retirera guère de profit.
Comme l'aubier. Spintig, adj. Plein d'aubier. Spintigheid, f. Abondance d'aubier, f.
Spinvlieg, f. Hippobosque, m. Spinwol, f. Filasse de laine, f.
Spion, m. Espion, m. || Limier, m. || Judas, m. Spionneeren, v.a. Espionner.
Spiraal, f. Spirale, f. Spiraalvormig, adj. Spiral, spiroïde.
Spiritus, m. Esprit, alcool, m.
Spit, n. Broche, f. || Het sp- in de asch wenden, gâter l'affaire. || (Méd.) Mal de dos, tour de reins, m. || Profondeur de bêche, f. Spitdraaier, m. Tournebroche, m. Spithert, n. Daguet, m. Spits, adj. Pointu, aigu. || (fig.) Ingénieux. || Piquant, mordant. || -, adv. En pointe. || -, n. Het sp- afbijten, essayer le plus grand leu, payer de sa personne. Het sp- bieden, faire face à. || -, f. Pointe, f., beut, m. Sp- (eens torens) flèche, f. || Tête, avant-garde, f. Zich aan de sp- stellen, se mettre à la tête. || (Archit.) Obélisque, m. || Sp-en van kanten, picots de dentelles, m. pl. Spitsachtig, adj. Un pen pointu. Spitsbaard, m. Barbe en pointe, f. || Homme qui a la barbe en pointe, m. Spitsboef, m. Filou, larron, fourbe, m. Spitsbogenstijl, m. Style ogival, m. Spitsboog, m. Ogive, f. Spitsboor, f. Amorçoir, m.
Spitsbroeder, m. Compagnon d'armes, m.
Spitsel, n. Patron à dentelle, m. Spitsen, v.a. Rendre aigu (ou) pointu, aiguiser, tailler. || Démaigrir. || De ooren sp-, dresser les oreilles. || Zijn verstand op iets sp-, s'appliquer à qe. Zich op iets sp-, tenir à qc., compter sur qc. Spitsheid, f. Forme pointue, f. || (fig.) Ingénuité, f. || Dépit, mordant, m. Spitshond, m. Chienloup, m. Spitshoofd, m. et f. Personne qui a la tête pointue, f. Spitsig, adj. Pointu, à pointes. Spitsigheid, f. Acuité, f. Spitskin, m. et f. Personne qui a le menton pointu, f. Spitsmuil, m. (H.n.) Myre, m. || Raie alêne, f. Spitsmuis, f. Musaraigne, f. Spitsneus, m. Nez pointu, m. || -, m. et f. Personne qui a le nez pointu, f. Spitspaal, m. Pal, m. Spitsrecht, adj. Tout droit. Spitsroede, f. Verge, baguette, f. Door de sp-n loopen, passer par les verges; (fig.) être vivement censuré. Spitsstaart, m. Oxyure, m. Spitsvin, f. Acanthoptérigien, m. Spitsvondig, adj. Fin, subtil, argutieux. || Pointilleux. || -, adv. Subtilement. Spitsvondigheid, f. Subtilité, minutie, argutie, f. Spitszinnig, etc. v. Spitsvondig, etc. - Spitszuil, f. Pyramide; f. Spitten, v.a. Bêcher, creuser. Boter sp-, prendre du beurre avec une spatule. Spitter, m. Celui qui bêche. Spitting, f. Action de bêcher, f. Spitvarkentje, n. Cochon de lait (mis à la broche),
m.
Spleet, f. Fente, crevasse, f. || Gerçure, f. Spleetbreuk, f. Fracture longitudinale, f. Spleetveer, f. v. Splits. - Spletig, adj. Crevassé. Splijtbaar, adj. Scissile, sectile. Splijtbout, m. v. Wig. - Splijten, v.a. Fendre. || -, v.n. Se fendre, s'entr'ouvrir, se crevasser. Gespleten voeten, pieds fourchus. Met gespleten klauwen, fissipède. Met gespleten bek, fissirostre. Splijthout, n. v. Wig. - Splijting, f. Action de fendre (ou) de se fendre, f. || Clivage, m. Splijtpenning, m.
| |
| |
Pince-maille, m. Splint, f. Argent, m. Splinter, m. Écharde, f., chicot, éclat de bois, m. || (Bib.) De spl- en balk, la paille et la poutre. Splinterbreuk, f. (Chir.) Fracture avec des esquilles, f. Splinteren, v.a. Briser par éclats. || -, v.n. S'éclater. Splinterig, adj. Plein d'éclats, qui s'éclate. Splinternieuw, adj. Tout neuf. Splinterswijze, adj. et adv. Par éclats, en éclats. Splintertang, f. Acanthabole, m. Split, n. Ouverture de jupe, f. Splits, f. Clavette, f. Splitsen, v.a. Détordre, décorder. Een touw spl-, épisser une corde. || Diviser, séparer, partager. Splitser, m. Celui qui divise, fendeur, m. Splitsgang, m. Barbe, f. Splitshoorn, m., -ijzer, n. Epissoir, m. Splitsing, f. Épissure, f. || Division, séparation, f. Splitstong, f. Pointe de la banderole d'un mât, f. Splitsvaantje, n. Girouette f. à deux pointes. Splitten, etc. v. Splitsen, etc.
Spoed, m. Diligence, hâte, promptitude, f. Spoeden, v.n. Avancer. || Se hâter. || -, (Zich), v. réfl. Se dépêcher, se hâter, faire diligence. Spoedig, adj. Prompt, vif, expéditif. || -, adv. Promptement, vite, en hâte. Ten sp-ste, au plus vite. Spoedigen, v. Bespoedigen. - Spoedigheid, f. v. Spoed. - Spoedvereischend, adj. Urgent, pressant.
Spoel, f. Époulin, fuseau, m. || Navette, f.
Spoelbak, m. Cuvette à rincer, f. Spoeldrank, m. Gargarisme, m. Spoelen, v.n. Couler, être entraîné par les eaux. || -, v.a. Laver, rincer. Wol sp-, dégraisser la laine. De wasch sp-, rincer le linge. Den mond sp-, se rincer la bouche. || (fig.) De keel sp-, arroser le gosier.
Spoelen, v.a. Bobiner, dévider. Spoeler, m. Dévideur, époulleur, m. Spoelijzer, n. Fer à bobine, m.
Spoeling, f. Rinçage, m. || Lavure, rinçure, f., marc, m. Spoelingbak, m. Auge à lavure, f. Spoelingboer, m. Paysan qui engraisse ses cochons avec du marc, m. Spoelingpomp, f. Pompe à lavure, f. Spoelingschuit, f. Bateau pour transporter la lavure, m. Spoelkeuken, f. Cuisine où on lave la vaisselle, f. Spoelkom, f. Jatte à laver, f.
Spoelrad, n. Rouet à bobiner, dévidoir, m.
Spoelsel, n. v. Spoelwater. - Spoelvarken, n. Cochon nourri de lavure, m. Spoelwater, n. Lavure, rinçure, f.
Spoelwiel, n. v. Spoelrad.
Spoelwijn, m. Piquette, f.
Spoelworm, m. Ascaride, m.
Spog, n. Crachat, m., salive, f.
Spoken, v.n. Revenir, errer comme un fantôme. || -, v. impers. Het spookt in dat huis, il y a des revenants dans cette maison. || (fig.) Être levé. || Het spookt op zee, la mer est grosse. Het spookt tusschen hen, ils se chamaillent. Spoker, m. Revenant, m. || Homme remuant, m. Spokerij, f. Apparition de spectres, f. || (fig.) Bruit, tumulte, m.
Spon, f. Bondon, m. Sponboor, f. Bondonnière, f.
Sponde, f. Coulisse, f. || Devant du lit, lit, m.
Spongat, n. Bonde, f.
Spongen, v.a. Rainer. || Énclaver. Spon-
● Het zal er spoken, il y aura du grabuge. Van het spoor brengen, donner le change.
mes, n. Jabloire, f. Spon(nin)g, f. Râblure, rainure, f. Sponningschaaf, f. Guillaume, m.
Spons, f. Poncif, m.
Spons, f. Éponge, f. Sponsachtig, adj. Spongieux. Sponsachtigheid, f. Spongiosité, f.
Sponsblad, n. Poncif, m. Sponsen, v.a. Poncer.
Sponsen, v.a. Eponger. Sponsgezwel, n. Tumeur spongieuse, f.
Sponsing, f. Action de poncer, f.
Sponsing, f. Action d'éponger, f. Sponsvormig, adj. Spongié.
Sponszakje, n. Ponce, f.
Spontrekker, m. Tire-bonde, m.
Sponturf, f. Tourbe en petits morceaux, f.
Sponzaag, f. Scie à faire la bonde, f.
Spook, n. Revenant, spectre, fantôme, m. || (fig.) Een leelijk sp-, un laideron. || Tapage, m. Spookachtig, adj. Comme un spectre, fantastique. || (fig.) Mystérieux. Spookdier, n. Tarsier, m. Spookgeschiedenis, f. Histoire de revenants, f. Spookgestalte, f. Forme d'un revenant, f., fantôme, m. Spookhuis, n. Maison hantée, f. Spookschip, n. Vaisseau-fantôme, m. Spooksel, n. Fantôme, m., vision, f. Spookverschijning, f. Vision, apparition, hallucination, f.
Spoor, f. Éperon, m. Een paard de sporen geven, donner de l'éperon à un cheval. || (Hanen)sp-, ergot, m. (Klim)spoor, grappin, m. || (fig.) Een hen met sporen, une méchante femme. || (fig.) Aiguillon, stimulant, m. || -, n. Trace, piste, f., vestige, indice, m. || (Chass.) Foulures, érres, f. pl. Versch sp-, voie chaude. Oud sp-, voie de relevé. || Wagensp-, ornière, f. || (fig.) Het sp- bijster zijn, être égaré. Buiten het sp- treden, sortir du bon chemin. || (Mar.) Carlingue, f., étambrai, m. || Rail, m., voie, f. Uit het sp- raken, dérailler. Per sp-, par chemin de fer. || Action de chemin de fer, f. || (fig.) Exemple, m., traces, f. pl. Iemands sp- volgen, marcher sur les traces (ou) suivre l'exemple de q. Spoorbaan, f. Chemin de fer, m., voie ferrée, f. Spoorbalk, m. (Mar.) Carlingue, f. Spoorbijster, adj. Fourvoyé, égaré. Spoorboekje, n. Guide des chemins de fer, m. Spoorbreedte, f. Largeur de voie, f. Spoorbrug, f. Pont de chemin de fer, m. Spoorgans, f. Oie armée, f. Spoorgat, n. (Mar.) Emplanture, f. Spoorlijn, f. Ligne de chemin de fer, f. Spoorloos, adj. (fig.) Extravagant. || -, adv. Sans laisser des traces. || (fig.) D'une manière extravagante. Spoorloosheid, f. Extravagance, f. Spoormaker, m. Èperonnier, m. Spoorraadje, n. Molette, f. Spoorrichel, f. Bille, f. Spoorriem,
m. Monture de l'éperon, f. Spoorslag, m. Coup d'éperon, m. || (fig.) Stimulant, encouragement, m. Spoorslags, adv. Ventre à terre, à toute bride. Spoorstaaf, f. Rail, m. Spoorstok, m. (Mar.) Marchepied, m. Spoortijd, m. Heure du chemin de fer, f. Spoortrein, m. Train, m. Spoorvogel, m. Vanneau armé, chirurgien, m. Spoorwagen, m. Voiture du chemin de fer, f. Spoorweg, m. Railway, chemin de fer, m. Spoorwegnet, n. Réseau ferré, m. Spoorwiek, f. v. Spoorvogel.
| |
| |
- Sporen, v.a. Chausser les éperons. || Donner de l'éperon. || (fig.) Stimuler, talonner. Sporen, v.n. Voyager par le chemin de fer. In één uur spoort men van A naar B, on fait le trajet de A à B en une heure.
Spork(eboom), m. (Bot.) Bourdaine, f.
Sporrelig, adj. Querelleur. Sporreligheid, f. Humeur querelleuse, f. Sporreling, f. Querelle, dispute, f.
Sport, f. Échelon, m. || Bâton de chaise, m.
Spot, f. Tache, f.
Spot, m. Moquerie, dérision, raillerie, f. Den sp- drijven met, se moquer de. || Risée, f. Spotachtig, adj. Moqueur, railleur. || -, adv. D'un air moqueur. Spotachtigheid, f. Humeur moqueuse, f. || Persiflage, m. Spotboef, m. Railleur, rieur, moqueur, m. Spotboeverij, f. Railleries, farces, f. pl. Spotdicht, n. Satire en vers, f. Spotgeest, m. Esprit moqueur, m. Spotgeld, n. Vil prix, m. Spotlach, m. Rire moqueur, m. Spotlijster, f. Moqueur, m. Spotlust, m. v. Spotgeest. - Spotnaam, m. Sobriquet, m. Spotprent, f. Caricature, f. Spotprijs, m. v. Spotgeld. - Spotrede, f. Discours railleur (ou) satirique, m., ironie, f. Spotschrift, n. Satire, f., pamphlet, m. Spotster, f. Moqueuse, f. Spotswijze, adv. En se moquant, ironiquement. Spotten, v.n. Railler, se moquer, goguenarder. Spotter, m. Moqueur, railleur, rieur, m. Spotternij, f. Moquerie, raillerie, plaisanterie, f., persiflage, m. Spotvogel, m. Moqueur, m. || (fig.) Railleur, goguenard, m. Spotwerk, n. v. Spotternij. - Spotwoord, n. Mot piquant, brocard, lardon, m. Spotziek, -zuchtig, adj. Moqueur, goguenard. Spotzucht, f. Humeur moqueuse, f.
Spoud, f. v. Spleet. - Spouden, v. Spouwen. - Spouw, f. v. Spleet.
Spouw, f. v. Speeksel. - Spouwen, v. Spuwen.
Spouwen, v. Splijten. - Spouwertje, n. Gâteau feuilleté, m.
Spouwertje, n. Enfant qui bave. Sp-s, houwertjes, enfant vomissant, enfant bien portant.
Spouwing, f. Action de fendre, f. Spouwmuur, m. Mur de séparation, m. Spouwwafel, f. Gaufre feuilletée, f.
Spraak, f. Parole, f. Hij ligt buiten sp-, il a perdu la parole. Zwaar van spr- zijn, parler avec peine. || Langage, idiome, dialecte, m. || Langue, f. || Bruit, m., nouvelle, f. De spr- gaat, le bruit court. Er is spr- van, il est question de, il s'agit de. Ter sp- komen, venir sur le tapis. Spraakgebruik, n. Usage, m. Spraakkunst, f. Grammaire, f. Spraakkunstenaar, m. Grammairien, m. Spraakkunstig, adj. v. Taalkundig. - Spraakleer, f. Grammaire, f. Spraaktoon, m. Accent, m. Spraakvermogen, n. Parole, faculté de parler, f. Spraakwending, f. Tournure particulière, f., idiotisme, m. Spraakzaam, adj. Affable. De wijn maakt sp-, le vin délie la langue. Spraakzaamheid, f. Affabilité, f. Sprake, v. Spraak. - Sprakeloos, adj. Muet, interdit. || -, adv. Sans voix. Sprakeloosheid, f. Mutisme, m.
Sprang, f. Grosse branche, f. || Tuyau, m.
● Hij is slecht daarover te spreken, il ne veut pas entendre parler de cela.
Sprank(el), f. Bluette, étincelle, f. Sprankelen, v.n. Étinceler. Sprankelvuur, n. v. Spreukelvuur.
Spreekachtig, adj. Loquace. Spreekachtigheid, f. Loquacité, f. Spreekbeurt, f. Tour de parole (ou) de conférence, m. Spreekbuis, f. Porte-voix, m. Spreekgestoelte, n. Tribune, f. Spreekhoren, m. Cornet acoustique, m. Spreekkamer, f. Parloir, m. Spreekmanier, f. Manière de parler, expression, f. Spreekoefening, f. Exercice d'élocution, m. Spreekplaats, f. Tribune, f., parloir, m. Spreekstoel, m. Tribune, chaire, f. Spreektaal, f. Langage parlé, m. Spreektralie, f. Grille, f. Spreektrant, m. v. Spreekmanier. - Spreektrompet, f. Porte-voix, m. Spreekuur, n. Heure de consultation, f. Spreekvertrek, n. Parloir, m. Spreekwijze, f. Tournure, locution, f. Spreekwimpel, m. (Mar.) Flamme d'ordre, f. Spreekwoord, n. Proverbe, adage, m. Spreekwoordelijk, adj. Proverbial. || -, adv. Proverbialement. Spreekzaal, f. Salle des conférences, f. || Parloir, m.
Spreeuw, m. Sansonnet, étourneau, m. || (fig.) Moqueur, m. Spreeuwbezie, f. Sorbe, f. Spreeuwen, v.n. Railler, se moquer. Spreeuwschimmel, m. Étourneau, m.
Sprei, f. Courtepointe, f. Spreiden, v.a. Déplier, étendre. Het bed spr-, faire le lit. || Répandre. || (Mar.) Scier de biais. || Aplanir. Een pad spr-, frayer un chemin. || -, v.n. Dat paard spreidt goed, ce cheval a l'arrêt beau. Spreiding, f. Action d'étendre, etc., f. || Arrêt (du cheval), m. Spreidsel, n. Planche resciée, f. Spreivisch, m. Stromate, m.
Sprekelijk, adj. Hij is niet spr-, il ne reçoit pas. Spreken, v.a. et v.n. Parler. || (fig.) Deze afbeelding spreekt, ce portrait ressemble parfaitement. Met iemand spreken, s'entretenir avec q. Kwaad spr-, médire. Hij spreekt van trouwen, il veut se marier. Heilig spr-, béatifier. Naar den mond spr-, flatter. Recht spr-, prononcer une sentence. Ik heb er van hooren spr-, je l'ai ouï dire. In het algemeen gesproken, généralement parlant. Over zaken spr-, parler affaires. || (pop.) Ik zal hem spr-, je lui dirai ses vérités. Sprekend, adj. Parlant, éloquent, frappant, clair, évident. || -, adv. D'une manière frappante, clairement. Spreker, m. Parleur, m. || Orateur, m. Spreking, f. Conférence, f.
Sprengbekken, n. Bénitier, m. Sprengen, v.a. Arroser, asperger. || Saupoudrer. Sprenger, m. Celui qui asperge. Sprengkwast, -kwispel, m. Goupillon, aspergès, m. Sprengvat, n. Bénitier, m. || Saloir, m. Sprengvleesch, n. Viande salée, f. Sprengwater, n. Eau de source, f. Sprenkel, f. Étincelle, f. || Éclaboussure, f. || (Mar.) Embossure, f., croupiat, m. || -, m. Trébuchet, traquenard, m. Sprenkelen, v.a. Arroser, asperger. || Jasper, moucheter. Sprenkeling, f. Aspersion, f. || Moucheture, jaspure, f. Sprenkelpot, m., -vat, n. Vase à marqueter, m. Sprenkelvuur, n. Feu Saint-Antoine, m.
Spreuk, f. Sentence, maxime, devise, f., aphorisme, m. Spreukachtig, adj. Senten- | |
| |
cieux, aphoristique. Spreukenboek, n. Livre de sentences, m. Spreukenschrijver, m. Auteur de sentences, gnomique, m. Spreukmatig, adj. Proverbial, aphoristique. Spreukrijk, adj. Plein de sentences, sentencieux.
Spriet, m. Épieu, m. || (Mar.) Antenne, livarde, f. || (Taill.) Fourchette, f. || Branche fourchue, f. || (H.n.) Antenne, f. || Râle de genêts, m. Sprietboom, m. Mât en fourche, étai, m. Sprieteling, m. v. Sprank. - Sprietje, n. Antennole, f. Sprietoogen, v.n. Voir double. Sprietstraat, f. -weg, m. Carrefour, m. Sprietzeil, n. Voile à livarde, f.
Spring, m. Saut, m. || Fontaine jaillissante, f. || (fig.) Origine, f. || (Chass.) Trébuchet, m. || (Mar.) Embossure, f., croupiat, m. Springader, f. Source d'eau vive, f. Springbok, m. Bouc, m. || (fig.) Cheval, m. Springbron, f. Fontaine jaillissante, f. Springbul, m. Taureau, m. Springbus, f. Pétard, m. Springen, v.n. Sauter, s'élancer, bondir. In het mater spr-, se jeter dans l'eau. Op het paard spr-, monter à cheval. Van het paard spr-, descendre de cheval. De bal springt, la balle bondit. In de lucht sp-, sauter, éclater. Over iets spr-, franchir qc. Zich moede spr-, se fatiguer en sautant. Touwtje spr-, danser à la corde. || Het water springt, l'eau jaillit. || Crever, se fendre, se fêler, se rompre, se gercer. || (Fin.) Faire banqueroute, faillir. || (fig.) Voor iemand in de bocht spr-, se mettre a la brèche pour q. || (Prov.) Men moet niet verder spr-, dan zijn stok lang is, qui trop embrasse, mal étreint. Springend, adj. Sautant. Spr- water, eau vive. Spr-e hand, main gercée. Spr- vuur, v. Springvuur. - Springer, m. Sauteur, voltigeur, m. Springertje, n. (Mus.) Sautereau, m. Springglas, n. Larme de verre, f. Springhouten, n. pl. Sautriaux, m. pl. Spring-in-'t-veld, m. et f. Personne frivole, f. Springkers, f. Cardamine impatiente, f. Springkever, m. Élatère, m. Springkolf, f. Matras de Boulogne, m. Springkomkommer, f.
Concombre d'âne, m. Springkoorts, f. Fièvre erratique, f. Springkruid, n. Épurge, f. Springkunst, f. Voltige, f. Springlevend, adj. Plein de vie. Springmuis, f. Gerboise, f. Springnet, n. Filet à deux battants, m. Springpaard, n. (Mar.) Estrone de marchepied, f. Springplank, f. Tremplin, m. Springpoot, m. Patte sauteuse, f. Springraket, n. Foudroyante, f. Springriem, m. Martingale, f. Springslot, n. Serrure à ressort, f. Springspin, f. Saltique, f. Springstok, m. Brin d'estoc, m. Springstrop, m. v. Springpaard. - Springtij, n. Haute marée, f. Springveer, f. Ressort, m. Springvisch, m. Muge m. sauteur. Springvloed, m. Forte marée, f. Springvrucht, f. Fruit déhiscent, m. Springvuur, n. Feu Saint-Antoine, m. || Méteore igné, m. Springwortel, v. Springkruid. - Springzaad, n. Balsamine des bois, f. Sprinkhaai, m. Requin sauteur, m. Sprinkhaan, m. Sauterelle, f.
Sprit, n. v. Spiritus.
Sprit, m. v. Spriet. - Sprits, f. Pâtisserie injectée, f. Spritsen, v.a. Seringuer, injecter, faire jaillir.
● Op stel en sprong, sur-le-champ. Uit zijn vel springen, être hors de soi.
Sproeien, v.a. Arroser, verser. Sproeiwagen, m. Voiture d'arrosage, f.
Sproet, f. Lentille, tache de rousseur, f. Sproet(acht)ig, adj. Plein de lentilles, lentigineux. Sproetel, etc. v. Sproet. - Sproeterig, v. Sproetig. - Sproetigheid, f. Aspect lentigineux, m.
Sproke, f. Conte en vers, m.
Sprokkel, f. Bourdaine, f. || -, m. Brin, m., brindille, f. Sprokkelaar, m., -ster, f. Celui, celle qui ramasse du bois sec. Sprokkelbloem, f. Narcisse, f. Sprokkelen, v.a. Rassembler. || Ramasser du bois mort. Sprokkelhout, n. Bois sec ramassé, m. Sprokkelingen, f. pl. Fragments, m. pl.
Sprokkelmaand, f. Février, m.
Sprokkig, adj. Cassant, friable. Sprokkigheid, f. Fragilité, nature friable, f.
Sprong, m. Saut, bond, élan, m., cabriole, f. || (fig.) Kromme sp-en maken, faire des tours et des détours, user de finesse. Op sp- staan, être prêt. Hij zal geene groote spr-en maken, il n'ira pas loin. Uw hooge spr-en zijn gedaan, c'est fini de trancher du maître. || (Mus.) Intervalle, m. || (Mar.) Dat schip heeft te veel spr-, le bateau est fort tortué. || (H.n.) Astragale de lièvre, f. Spronggewricht, n. Jarret, m.
Sprookje, n. Conte, m., fable, f. Iemand spr-s vertellen, en faire accroire à q. Sprookjesverteller, m. Conteur, m.
Sprot, f. Mélet, esprot, m., sardine fumée, f.
Sprouw, f. Pépie, f., aphtes, m. pl.
Spruchtel, m. Bras de rivière, m. Spruit, f. Jet, bourgeon, rejeton, scion, m. || Germe, m. || (fig.) Rejeton, descendant, m. || Pomme d'arrosoir, f. || -, n. Patte, f. Spruitblok, n. Moque de pattes de bouline, f. Spruiten, v.n. Pousser, bourgeonner, croître, germer, rejeter. || Jaillir. || (fig.) Descendre. Uit koninklijken bloede gesproten, issu de sang royal. || Résulter, provenir. Spruitgewas, n. Plante acaule, f. Spruiting, f. Bourgeonnement, m. Spruitjes, n. pl. Jets de choux, choux de Bruxelles, m. pl. Spruitkool, f. Chou vert qui produit des jets, m. Spruitmaand, f. Germinal, m. Spruitsel, n. Jet, bourgeon, m.
Spruw, v, Sprouw.
Spugen, v.a. et v.n. Cracher. || Vomir. Vuur en vlam sp-, jeter feu et flammes. Spui, n. Écluse, vanne, f. || Canal, m. || (Mar.) Tournant de mer, m. Spuidok, n. Sas, m. Spuien, v.a. Chasser l'eau par une écluse. || Aérer. || Inonder le marché. Spuier, m. Gargouille, f. Spuiing, f. Passage de l'eau par une écluse, vidage (d'une chaudière), etc., m. Spuigat, n. Daillot, m. Spuikom, f. Bassin m. de retenue. Spuikraan, f. Robinet purgeur, m. Spuipijp, f. Tuyau de décharge, m. Spuit, f. Seringue, f. || Pompe à incendie, f. || (Méd.) Irrigateur, m. Aan de sp- zijn, avoir la diarrhée. || (fam.) Parapluie, fusil, m. Spuiten, v.a. Seringuer, injecter. || -, v.n. Jaillir. Spuitenhuis, n. Dépôt des pompes à incendie, m. Spuiter, m. Celui qui seringue. || (fig.) Farceur, m. Spuitgast, m. Pompier, m. Spuitgat, n. Évent, m. Spuiting, f. Irrigation, injection, f. Spuitmiddel, n. Lavement, m. Spuitpijp, f. Tuyau de seringue (ou) de
| |
| |
pompe à incendie, m. Spuitvisch, m. Calmar, m., sèche, f. Spuitwater, n. Eau gazeuse, f. Spuitworm, m. Siponcle, m.
Spurge, f. Euphorbe, f.
Spurrie, f. (Bot.) Spergule, f.
Spuug, n. v. Spuwsel, (pour les composés v. Spuw-), - Spuwbak, m. Crachoir, m. Spuwdrank, m. Vomitif, m. Spuwen, v.a. et v.n. Cracher, vomir, rendre. Spuwer, m. Cracheur, m. Spuwing, f. Crachement, vomissement, m. Spuwpotje, n. Crachoir, m. Spuwsel, n. Vomissement, m.; (pop.) dégobillis, m.
St, interj. St! silence!
Staaf, f. Barre, f., lingot, m. Staafdiertje, n. Bactérie, f. Staafgoud, -zilver, n. Or (ou) argent en barre, m. Staafhout, n. Douvain, m. Staafijzer, n. Fer en barres, m. Staafspel, n. Jonchets, m. pl. Staafvorm, m. Lingotière, f. Staafvormig, adj. En forme de lingot, en barre.
Staag, adv. Sans cesse, constamment. Staagjes, adv. Tout doucement.
Staak, m. Échalas, m., perche, rame, f. || Piquet, m. || (fig.) Branche, f. Staakheining, f. Perchis, m. Staaknet, n. Nasse, f.
Staal, m. Fondement de digue, m. || Tas de limon, m. || Tige grimpante, f.
Staal, n. Échantillon, m.
Staal, n. Acier, m. || (Vuur)st-, briquet, m. (Wet)st-, fusil, m. || (fig.) Hij is van ijver en st-, il est de fer. Een voorhoofd van st-, un front d'airain, m. || Objet d'acier, (patin, poignard, sabre, briquet, etc.), m. Staalachtig, adj. Acérain. Staalartsenij, f. Préparation ferrugineuse, f. Staalblauw, adj. Bleu d'acier. Staalblauwer, m. Bleueur, m.
Staalboek, n. Livre d'échantillons, m.
Staalboom, m. Fagarier, m. Staalbron, f. Source ferrugineuse, f. Staalfabriek, f. Aciérie, f. Staalgraveerkunst, f. Gravure, sidérographie, f. || Gravure sur acier, f. Staalhard, adj. Dur comme l'acier. Staalharding, f. Trempe de l'acier, f. Staalhut, f. v. Staalfabriek.
Staalkaart, f. Carte d'échantillons, f.
Staalkist, f. Caisse à cémenter l'acier, f.
Staallood, n. Plombs mis aux draps, m. pl. Staalmeester, m. Plombeur, m.
Staalmiddel, n. (Méd.) v. Staalartsenij. - Staaloven, m., -smederij, f. Aciérie, f. Staalwater, n. Eau martiale, eau ferrugineuse, f. Staalwerk, n. Ouvrage d'acier, m. Staalwerker, m. Ouvrier en acier, m. Staalwijn, m. Vin ferrugineux, m.
Staan, v.n. S'arrêter, faire halte, demeurer, être debout, rester. Het rijtuig staat, la voiture s'arrête. Stom st-, rester interdit. Laten st-, laisser là, ne pas toucher à. Hij liet ons st-, il nous planta là. Zijn baard laten st-, laisser croître sa barbe. Dit kind kan reeds st-, cet enfant se tient déjà debout. In de zon st-, se tenir au soleil. Rechtop st-, se tenir droit. Zooals ik ga en sta, comme vous me voyez. || Zijnen man st-, payer de sa personne; être homme à tenir tête à q. Peet st-, être parrain. || De bezem staat er niet, le balai n'y est pas, ne s'y trouve pas. || Être, rester, exister. Het huis staat leeg, la
● Dat is hem duur te staan gekomen, cela lui a coûté cher.
maison est vide. Zoolang de wereld staat, depuis que le monde existe. Het staat geschreven, il est écrit. Met de handen over elkander st-, être sans rien faire. Hare oogen st- vol tranen, ses yeux sont baignés de larmes. Het huis staat te koop, la maison est à vendre. || Aller, seoir, convenir. Die rok staat u goed, cet habit vous va bien. Dat staat niet, cela ne convient pas. || Avec un infinitif: Être occupé. Hij staat te praten, il est en train de causer. De soep staat koud te worden, la soupe se refroidit. De thee staat te trekken, le thé se fait. Het huis staat te branden, la maison brûle. || Het staat te gebeuren, cela arrivera bientôt. Dat staat nog te bewijzen, c'est ce qu'il faudrait démontrer. || In iemands macht staan, dépendre de q. In twijfel st-, douter. In gevaar st-, être en danger. In knop st-, bourgeonner. In bloei st-, fleurir. In gunst st-, être en faveur. || Hoe staat het met uw gezondheid? comment vous portez-vous? || Naar een ambt st-, briguer un emploi, aspirer à un emploi. Iemand naar het leven st-, attenter aux jours de q. Onder voogdij st-, être en tutelle. Boven iemand st-, être le supérieur de q. Mijn hoofd staat er niet naar, je n'ai pas la tête à cela. Onder water staan, être inondé. || Op zijn woord st-, tenir sa promesse. Op zijn stuk st-, persister dans son opinion.
Op schildwacht st-, être en faction, faire sentinelle. Op renten st-, être placé à intérêt. Voogd st-, être tuteur (de q). Te woord st-, parler (à). Voor den geest st-, être présent à l'esprit. Te boek st-, être débiteur; (fig.) passer pour, être regardé comme. Te pand st-, être en gage. || Het staat mij vrij, j'ai la faculté. || Hoe hoog komt u dat boek te st-? à combien vous revient ce livre? || Tot staan brengen, arrêter. Staand, adj. Qui est debout, qui s'est arrêté. Hij is gaande en st-e, il va et vient. St-e blijven, rester debout; (fig.) se maintenir. Ik houd st-e dat, je soutiens (ou) maintiens que... || (Chass.) St-e hond, chien d'arrêt. || (Mar.) St- want, manoeuvres dormantes. || St- koren, blé sur pied. St- rijm, rime masculine. St- leger, armée sur pied. St- schrift, écriture bâtarde. Een st- lessenaar, un pupitre à hauteur d'homme (ou) à écrire debout. St- boord, col droit. St- water, eau dormante. St-e wind, vent stable. Met st-e zeilen, toutes voiles dehors. Staande, adv. Pendant, durant. Staander, v. Stander. - Staandevoets, staandvoets, adv. Sur-le-champ. Staangeld, v. Stageld. - Staanplaats, f. Place debout, f. || Place
occupée par une tente à la foire, f.
Staar, m. Grande écuelle, f.
Staar, f. Cataracte, f. Groene st-, le glaucome. Zwarte st-, la goutte sereine. Van de st- lichten, opérer de la cataracte. Staarblind, adj. Cataracté. Staarlichter, m. Oculiste opérateur, m. Staarlichting, f. Opération de la cataracte, f.
Staart, m. Queue, f. || (Mus.) St- eener noot, la croche. || (Prov.) Men kan er kop noch st- aan vinden, cela n'a ni queue ni tête. || v. Sleep. - Staartachtig, adj. Semblable à une queue. Staartbeen, n. Coccyx, m. Staartbeslag, n. Bout d'affût, m. Staartblok, n. Poulie à fouet, f. Staartbreuk, f. Centre de crosse,
| |
| |
m. Staarteloos, adj. Sans queue, anoure. Staartje, n. (fig.) Reste, m. || Dat muisje zal een st- hebben, cette affaire aura des suites. Staartkalf, n. Entretoise de lunette, f. Staartlus, f. Estroffe, f. Staartmees, f. Mésange à longue queue, f. Staartpeper, f. Cubèbe, m. Staartriem, m. Croupière, f. Staartschroef, f. Culasse, f. Staartstar, f. Comète, f. Staartstopper, m. (Mar.) Croupière, f. Staartstuk, n. (Cuis.) Derrière du cimier, m. Staarttalie, f. Aiguillette, f. || Palan à fouet, m. Staartve(d)er, f. Plume de queue, f. Iemand eene st- uitrukken, faire à q. un tort considérable. Staartvin, f. Aileron, m. Staartvorschen, m. pl. Urodèles, m. pl.
Staarvlies, n. Ongle, m.
Staat, m. Condition, situation, f., état, m. || État, inventaire, m., liste, f. St- van ontvangsten en uitgaven, état de recettes et dépenses. St- maken op, faire fond sur, compter sur. || Rang, m., dignité, f. Een man van st-, un homme de condition. || Parade, f., luxe, m Een hoogen st- voeren, faire beaucoup de parade. || État, m. Staatdame, f. Dame d'honneur, f. Staathouten, n. pl. (Mar.) Termes, m. pl. Staathuishoudkunde, f. Économie, politique, f. Staathuishoudkundige, m. Economiste, m. Staatjonker, m. Page, m. Staatkunde, f. Politique, f. Staatkundig, adj. Politique. || -, adv. Politiquement. Staatkundige, m. Politique, diplomate, m. Staatsambt, n. v. Staatsbediening. - Staatsambtenaar, m. Fonctionnaire de l'État, m. Staatsbankroet, n. Banqueroute nationale, f. Staatsbeambte, m. Employé de l'État, m. Staatsbediening, f. Fonction de l'État, f. Staatsbelang, n. Intérêt de l'État, m., raison d'État, f. Staatsbemoeiing, f. Intervention de l'Etat, f. Staatsbesluit, n. Décret, arrêté du gouvernement, m. Staatsbestuur, -bewind, n. Gouvernement, m. Staatsblad, n. Journal officiel, m. Staatsbode, m. Messager de l'Etat, m. Staatsbrief, m. Dépêche diplomatique, f. Staatsburger, m. Citoyen, m. Staatsburgerlijk, adj. Civique. Staatsburgerschap, n. Qualité de citoyen, f., droits civiques, m. pl.
Staatsdienaar, m. Fonctionnaire, m. Staatsgeheim, n. Secret d'État, m. Staatsgelden, n. pl. Deniers publics, m. pl. Staatsgevangene, m. Prisonnier d'État, m. Staatsgreep, m. Coup d'État, m. Staatsie, f. Parade, pompe, cérémonie, f., apparat, gala, m. Staatsiedegen, m. Épée de gala, f. Staatsiegraf, n. Mausolée, m. Staatsinkomsten, f. pl. Revenus publics, m. pl. Staatsinrichting, f. Organisation politique, f. Staatsinstelling, f. Institution de l'État, f. Staatskas, f. Trésor public, m. Staatsleven, n. Vie publique, f. Staatsman, m. Homme d'État, m. Staatsmanskunst, f. Politique, f. Staatsminister, m. Ministre d'État, m. Staatsmisdaad, f. Crime d'État, m. Staatsomkeering, -omwenteling, f. Révolution, f. Staatspapier, n. Fonds publics, m. pl. Staatspartij, f. Parti du gouvernement, m. || Parti politique, m. Staatsraad, m. Conseil d'Etat, m. || Conseiller d'État, m. Staatsrecht, n. Droit public, m.
● Hij is daartoe niet in staat, il n'est pas à même (ou) capable de faire cela.
Staatsrechtelijk, adj. De droit public. Staatsregeling, f. Constitution, loi fondamentale, f. Staatsroer, n. Rênes du pouvoir, f. pl. Staatsschuld, f. Dette publique, f. Staatsuitgaven, f. pl. Dépenses publiques, f. pl. Staatsvergadering, f. Assemblée des États, f. Staatsverraad, n. Haute trahison, f. Staatsverrader, m. Criminel de haute trahison, m. Staatsvorm, m. Forme de gouvernement, f. Staatswege (van), loc. adv. Au nom (ou) par ordre du gouvernement. Staatswet, f. Loi génerale, constitution, f. Staatswetenschap, f. Sciences politiques, f. pl. Staatszaak, f. Affaire d'État, f. Staatzucht, f. Ambition, f. Staatzuchtig, adj. Ambitieux. || -, adv. Ambitieusement. Stad, f. Ville, cité, f. Stadachtig, adj. Qui ressemble à une ville. Stadbewoner, m. Citadin, m. Sta(d)e, f. Te st- komen, venir à propos (ou) à point. Stadgenoot, m. et f. Concitoyen, m., -ne, f. Stadhouder, m. Gouverneur, vicaire, m. || Stadhouder, m. Stadhouderlijk, adj. Du stadhouder. Stadhouderschap, n. Stadhoudérat, m. Stadhoudersgezind, adj. Dévoué au stadhouder. Stadhuis, n. Hôtel de ville, m. Stadhuisachtig, adj. Comme un hôtel de ville. || (fig.) Officiel, guindé. Stadhuisbode, -looper, m. Messager de l'hôtel de ville, m. Stadhuiswoord, n. Terme de
pratique, mot barbare, m.
Stadie, f. Stade, m
Stadig, etc. v. Gestadig. - Stadsaannemer, m. Entrepreneur de la ville, m. Stadsafslag, m. Vente publique, f. Stadsafslager, m. Vendeur public, m. Stadsarmenschool, f. École des pauvres de la ville, f. Stadsarrest, n. Défense de sortir de la ville, f. Stadsbediening, f. Fonction communale (ou) municipale, f. Stadsbestuur, n. Administration communale, municipalité, f. Stadsbevelhebber, m. Commandant de place, m. Stadsbode, m. Huissier (ou) messager de ville, m. Stadsboek, n. Registre des actes municipaux, m. Stadsbolwerk, n. Boulevard, m. Stadsdokter, m. Médecin de la ville, m. Stadsgebied, n. Juridiction f. d'une ville, f. Stadsgebouw, n. Édifice communal, m. Stadsgeld, n. Deniers communaux, m. pl. Stadsgrond, m. Terrain communal, m. Stadsgracht, f. Fossé de la ville, m. Stadsjongen, m. Orphelin entretenu par la ville, m. Stadskas, f. Caisse communale, f. Stadskelder, m. Amigo, m. Stadskeur, f. Règlement communal, m. Stadskind, n. St- maken, placer sous curatelle. Stadslast, m. Imposition communale, f. Stadsmuur, m. Muraille de la ville, f. Stadsnieuws, n. Nouvelles de la ville, f. pl. Stadsomroeper, m. Crieur public, m. Stadsontvanger, m. Receveur communal, m. Stadspraatje, n. Potin de la ville, m. Stadsraad, m. Conseiller communal, m. Stadsrecht, n. Droit municipal, m.
Stadsregeering, f. Administration municipale (ou) communale, f. Stadsreiniging, f. Voirie communale, f. Stadsrekening, f. Compte communal, m. Voor st-, aux frais de la ville. Stadsschool, f. École communale, f. Stadsschrijver, m. Greffier, secrétaire
| |
| |
communal, m. Stadstoren, m. Tour f. de la ville. Stadsvest, f. Rempart de la ville, m. Stadsvrijheid, f. Franchises d'une ville, f. pl. || Juridiction de la ville, f. Stadswaag, f. Poids de la ville, m. Stadswal, m. v. Stadsvest. - Stadswapen, n. Armes de la ville, f. pl. Stadswege (van), loc. adv. Au nom (ou) par ordre de la ville. Stadswerf, f. Chantier communal, m. Stadswijze, adv. Selon la coutume de la ville. Stadszegel, n. Sceau de la ville, m. Stadwaarts, adv. Vers la ville.
Staf, m. Bâton, m. || Houlette, f. || (fig.) St- (van geestelijken), crosse, f. St- (van Mercurius), caducée, m. || (Mil.) État-major, m. || (fig.) Soutien, m. Stafdrager, staffier, m. Massier, appariteur, porte-verge, m. Stafkogels, m. pl. Boulets ramés, m. pl. Stafmuziek, f. Musique de régiment, f. Stafofficier, m. Officier d'état-major, m.
Stag, n. Étai, m. Over st- smijten, virer subitement de bord. Over st- loopen, louvoyer sans nécessité. || (fig.) Iemand over st- werpen, donner le croc en jambe à q. Stagblok, n. Poulie d'étai, f.
Stageld, n. Plaçage, tonlieu, étalage, m.
Stagfok, f. Trinquette, f. Staggarnaat, m. Bredindin, m.
Staggelen, v.n. Trépigner, trébucher.
Stagmuis, f. Pomme d'étai, f. Stagzeil, n. Voile d'étai, f. Stagzeilringen, m. pl. Andaillots, m. pl. Stagzeilsval, m. Guinderesse, drisse de la voile d'étai, f.
Sta-in-den-weg, m. Obstacle, m.
Staken, v.a. Fixer à une perche. || Tendre sur des perches. Huiden st-, paissonner des peaux. || (fig.) Arrêter, cesser, suspendre. || -, v.n. De stemmen st-, il y a parité de voix. Staket(sel), n. Estacade, palissade, f. Staking, f. (fig.) Cessation, suspension, f. || Grève, f.
Stakker(d), m. Pauvre diable, m.
Stal, m. St- houden, se reposer. || Étal, m. || Étable, écurie, f. || (fig.) Het beste paard moet van st-, il n'y a plus de ménagement à garder. Iemand op st- zetten, caser q. (ou) congédier q. Stalband, m. Licou, m. Stalboom, m. Barre, f. Stalbroeder, m. Camarade de logis, m.
Stalen, adj. D'acier, acéré. Stalen, v.a. Acérer, tremper. || (fig.) Fortifier.
Stalen, v.a. et v.n. Essayer la teinture. || Plomber. || -, v.n. Aller ensemble, être assorti.
Stalgeld, n. Établage, m. Stalgreep, f. Fourche d'écurie, f. Stalhouder, m. Louageur, m.
Staling, f. Trempe, f.
Stalkaars, f. Chandelle d'étable, f. || Cierge, m. || (fig.) Feu follet, m. Stalknecht, m. Palefrenier, garçon d'écurie, m. Stalkruid, n. Arrête-boeuf, m. Stalle, f. Urine, f. Stallen, v.a. Mettre à l'écurie, établer. || -, v.n. Venir à l'écurie. || Uriner. || (fig.) Met elkander st-, s'accorder. Stalletje, n. Petite échoppe, f., etc. v. Stal. - Stallicht, n. v. Stalkaars. - Stalling, f. Action de mettre à l'étable, f. || v. Stal et Stalgeld. - Stalmeester, m. Écuyer, m. || Louageur, m. Stalmeesterschap, n. Charge d'écuyer, f. Stalmesting, f. Engraissement à l'étable, m. Stalvoeder, n. Fourrage, m. Stalvoedering, f. Stabulation, f.
● Den staf over iemand breken, condamner quelqu'un. Stand houden, tenir bon.
Stalziek, adj. Malade pour avoir été trop longtemps à l'écurie. - || (fig.) Atteint de nostalgie. Stam, m. Tronc, m., tige, souche, f. || (Prov.) De appel valt niet verre van den st-, bon chien chasse de race. || (fig.) Race, maison, lignée, f. || (Gramm.) Radical, m. Stambeschrijver, m. Généalogiste, m. Stamboek, n. Livre de généalogie, m. || Liste matricule, f. Stamboom, m. Arbre généalogique, m. Stamboonen, f. pl. Haricots nains, m. pl.
Stamelaar, m., -ster, f., stamelbek, m. et f. Bègue, m. et f. Stamelen, v.a. et v.n. Bégayer, balbutier, bredouiller. Stameling, f. Bégaiement, balbutiement, m. Stamelkees, m. v. Stamelaar. - Stameltaal, f. v. Stameling. - Stameltong, m. et f. Bègue, m. et f. Stameraar, etc. v. Stamelaar, etc.
Stamet, n. Estamet, m. Stametten, adj. D'estamet.
Stamgast, m. Habitué, m. Stamgenoot, m., -e, f. Frère, m., soeur f. de race. Stamgoed, n. Bien héréditaire, m. Stamhouder, m. Héritier mâle, m. Stamhout, n. Bois de brin, m. Stamhuis, n. Branche principale d'une famille, famille, dynastie, f.
Stamijn, f. Étamine, f. Stamijnen, adj. D'étamine.
Stamlijst, f. Généalogie, f. Stammen, v.n. v. Afstammen. - Stamouders, m. pl. Premiers parents, ancêtres, m. pl.
Stampeien, v.n. v. Stampvoeten. - Stampaarde, f. Pisé, m. Stampen, v.n. Frapper du pied, trépigner. || (Mar.) Tanguer. || -, v.a. Piler, broyer, bocarder. || Enfoncer, bourrer, tasser. || Clouer les fers à cheval. Te mager st-, clouer trop près du bord. || Metalen st-, bosseler. || -, n. v. Stamping. - Stamper, m. Pileur, m. || Pilon, martinet, bocard, pison, m., batte, hie, f. || (Mil.) Refouloir, m., baguette, f. || (Mar.) Tangueur, m. || (Bot.) Pistil, m. Stamping, f. Trépignement, m. || Battage, bocardage, broiement, pilage, bosselage, m. || (Mar.) Tangage, m. Stampmolen, m. Moulin à piler, bocard, m. Stamprijden, v.n. Tanguer. Stampstag, m. Étai de tangage, m. Stampstok, m. Refouloir, m. Stampstooten, v.n. Tanguer. || -. n. Tangage, m. Stamptafel, f. Banche, f. Stamptrog, m. Auge, f. || Pile à drapeaux, f. Stampvat, n. Égrugeoir, m. Stampvoeten, v.n. Trépigner. Stampvol, v. Propvol. - Stampwerk, n. Moulin à pilons, m. Stampzee, f. Coup de mer, m.
Stamregister, n. Généalogie, f. Stamrekenaar, m. Généalogiste, m. Stamvader, m. Premier ancêtre, m. Stamverwant, adj. De la même race. || (Gramm.) Paronymique. Stamverwantschap, f. Communauté de race, f. || Affinité étymologique, f. Stamwapen, n. Armes de famille, f. pl. Stamwoord, n. Mot radical, m., racine, f. Stand, m. Tot st- brengen, effectuer, exécuter. Tot st- komen, se faire, se conclure, s'effectuer. || Attitude, posture, f. || Situation, condition, f. St- van 't water, hauteur de l'eau. St- der sterren, aspect des astres. St- van zaken, état des choses. || Rang, m., condition, f. De derde st-, le tiers-état, m. Buiten zijn st- trouwen, se mésallier.
| |
| |
Burgerlijke st-, état civil. || Place, station, f. Een huis op st-, maison bien située.
Standaard, m. Bâton de pavillon, m. || Étendard, drapeau, m. || Pavillon, m. || étalon, m. Gouden st-, étalon d'or, m. Standaarddrager, m. Porte-étendard, m. Standaardwerk, n. Ouvrage de haute valeur, m.
Standbeeld, n. Statue, f. Standblok, n. Sep de drisse, m. Standelkruid, n. Orchis, m. Stander, m. Arbre (de moulin), m. || Cuve, f. || (Mar.) Chandelier, m., mèche, f. || Portemanteau, m.
Standerd, v. Standaard.
Standgeld, n. v. Stageld. - Standhouden, v.n. Rester, durer. || Tenir ferme, résister, ne pas lâcher pied. Standhouding, f. Durée, f. Standje, n. Charivari, m., scène, querelle, f. || Réprimande, f. Standolie, f. Huile siccative, f. Standpenning, m. (Monn.) Étalon, m. Standplaats, f. Emplacement, m. || Résidence, f. Standpunt, n. Point de vue, m. Standrecht, n. Conseil de guerre, m. Standvast(ig), adj. Constant, durable. || (fig.) Invariable, ferme, inébranlable. || Persévérant. || -, adv. Constamment, fermement, avec persévérance. Standvastigheid, f. Durée, f. || (fig.) Constance, fermeté, persévérance, f. Standvogel, m. Oiseau sédentaire, m.
Stang, f. Mors, m. Een paard op de st- rijden, serrer la bride à un cheval. || Barre, f. Stangladder, f. Rancher, échelier, m. Stangpasser, m. Compas â verge, m. || Perce-ronde, f. Stangsteen, m. Topaze, m.
Stank, m. Puanteur, mauvaise odeur, f. || St-voor dank ontvangen, être payé d'ingratitude. || (fig.) Dispute, f. Stankje, n. Iemand een st-maken, mettre q. dans l'embarras. Stankverdrijvend, -werend, adj. Antiméphitique.
Stap, m. Démarche, f., pas, m. Stap houden, marcher au pas. || Trace, f. || (fig.) Démarche, f., effort, m. Stappen doen, faire des démarches. Stoute st-, entreprise hardie. Stapel, m. Montant d'une chaise, m. || (Mar.) Op st- staan, être sur le chantier. Van st- loopen, être lancé à l'eau. Op st- zetten, mettre en chantier; (fig.) entamer. || Monceau, tas, m., pile, f. || (Comm.) Étape, f., entrepôt, m. || Ame (d'un violon), f. Stapelaar, m. Empileur, m. Stapelbaar, adj. Qui peut être empilé. Stapelblok, n. Tin, m. Stapelen, v.a. Empiler, entasser. Stapelgek, adj. Fou à lier. Stapelgoed, n. Marchandises d'entrepôt, f. pl. Stapelhout, n. Tin, m. Stapelhuis, n. Entrepôt, m. || Maison d'étape, f. Stapeling, f. Empilement, m. || Entreposage, m. || (Mar.) Arrimage, m. Stapelmarkt, f. Marché d'entrepôt, m. Stapelplaats, f. Ville d'entrepôt, f., entrepôt, m. De st-en der Levant, les Échelles du Levant, f. pl. De st-en der Oostzee, les étapes. Stapelrecht, n. Droit d'étape, droit d'entrepôt, m. Stapelreede, f. Rade où il y a un entrepôt, f. Stapelwaar, f. Marchandise d'entrepôt, f. Stapelwolk, f. Cumulus, m. Stapelzot, v. Stapelgek. - Stappen, v.n. Marcher, faire des pas. Over iets heen st-, passer sur qc. Stapper, m. Bon piéton, m.
Stapswijze, adv. Pas à pas. Stapvoets, adv. Au pas (ordinaire).
Star, etc. v. Ster.
● Aan hem is een steekje los, sa conduite laisse quelque peu à désirer.
Star, adj. Fixe, immobile. Staren, staroogen, v.n. Regarder fixement.
Statelijk, adj. Magnifique, majestueux. || -, adv. Magnifiquement. Statelijkheid, f. Magnificence, pompe, f. Statenbijbel, m. Traduction officielle de la Bible, f. Statenbode, m. Messager des États, m. Staten-Generaal, m. pl. États-généraux, m. pl. Statenkamer, f. Chambre des États, f. Statenpenning, m. Médaille, f. Statig, adj. Majestueux, grave. || -, adv. Gravement. Statigheid, f. Majesté, gravité, f. Stavast (van), adj. Grand, solide. Staven, v.a. Ratifier. || (fig.) Confirmer.
Staverzaad, n. Dauphinette, f.
Staving, f. Confirmation, ratification, f. Stede, f. Lieu, m.. place, f. In st- van, au lieu de. || Ville, f. Stedehouder, m. Remplaçant, vicaire, m. Stedehouderschap, n. Vicariat, m., charge de gouverneur, f. Stedelijk, adj. Municipal, communal, urbain. Stedeling, m. et f. Citoyen, citadin, m., bourgeoise, citadine, f. Stedemaagd, f. Vierge tutélaire de la ville, f. Stedewaarts, adv. A la ville. Stee, v. Stede. || Tache, f. (de pourriture, etc.). Steeds, adv. Toujours, continuellement, sans cesse. Steedsch, adj. De la ville, à la mode de la ville. Steeg, adj. Revêche, opiniâtre. || Escarpé. Steegheid, f. Opiniâtreté, humeur revêche, f. Steegsch, adj. Rétif. Steegschheid, f. Rétiveté, f.
Steeg, f. Ruelle, f. || Troussequin, m.
Steek, m. Piqûre, f. || Coup, m. || Blessure, plaie, f. St- in de zijde, point de côté, m. || (fig.) In den steek laten, abandonner. || (fig.) Coup de langue, brocard, m. St- onder water, allusion blessante, f. || (Taill.) Point, m. St- houden, être cousu solidement; (fig.) Dat houdt geen st-, cela ne tient pas debout. || Van hoeveel steken zijn uwe schoenen? quelle pointure chaussez-vous? || Er is geen st- van aan, il n'y a rien de vrai là-dedans. || Maille (d'un tricot), f. || (Jeu) Levée, f. || (Mar.) Noeud, m. || Coup de piston (de pompe), m. || Tricorne, m. || (Pêch.) Gord, m. Steekappel, m. Stramoine, m. Steekbalk, m. Chevêtre, m. Steekbeitel, m. Ciseau étroit, fermoir, ébauchoir, m. Steekbekken, n. Bassin à queue, m. Steekbes, f. Groseille verte, f. Steekbijl, f. Bisaiguë, f. Steekblad, n. (Mil.) Pas-d'âne, m. || Plastron, m. Steekboor, f. Amorçoir, m. Steekbout, m. Raban de pointure, m. Steekbrief, m. Mandat d'arrêt, m. Steekdegen, m. Estoc, m. Steekdicht, n. Poème satirique, m. Steekdistel, f. Chardon-Marie, m. Steekend, n. Équerrage en maigre, m. Steekgaren, n. Tirasse, f. Steekgrond, m. Fond de bonne tenue, m. Steekhaam, n. Truble, m. Steekhoudend, adj. Valable, plausible. Steekijzer, n. Poinçon, m. || Burin, m.
Steekind, n. v. Stadskind.
Steeklijn, f. Ligne d'amarrage, f. Steekmug, f. Culex, m. Steeknet, n. Râfle, m. || Tirasse, f. Steekneus, m. et f. Celui, celle qui se mêle de tout. Steekpalm, m. (Bot.) Houx, m. || Myrte sauvage, m. Steekpan, f. v. Steekbekken. - Steekpenning, m. Pot de vin, m. || Denier à Dieu, m., arrhes, f. pl.
| |
| |
Steekpil, f. Suppositoire, m. Steekpomp, f. Pompe à bâton, f. Steekpriem, m. Poinçon, m. Steekring, m. Bague, f. Steekspeen, f. (Mar.) Contre-bitte, f. Steekspel, n. Tournoi, m., joûte, f. Steekte, f. Point de côté, élancement, m., piqûre, lancination, f. Steekturf, m. et f. Tourbe plate, motte, f. Steekvrij, adj. Invulnérable. Steekwagen, m. Charrette à bras, f. Steekwerk, n. Broderie, f. Steekwiek, f. Tente de charpie, f. Steekwond, f. Blessure de pointe, f.
Steel, m. Tige, queue, f., pédoncule, pétiole, m. || Manche, m., hampe, f. St- eener pijp, tuyau, m. Steelachtig, adj. Semblable à une tige, etc. Steelbloem, f. Fleur pétiolaire, f. Steelgat, n. OEil, m. Steelhaak, m. Croc, m., gaffe, f.
Steelieden, steelui, m. pl. Citadins, m. pl.
Steelmaker, m. Emmancheur, m.
Steelster, f. Voleuse, f. Steelswijze, adv. Furtivement, en cachette, à la dérobée.
Steeman, m. Citadin, bourgeois, m.
Steen, m. Pierre, f. Den eersten st- leggen, poser la première pierre; (fig.) jeter les fondements. Het ligt mij als een st- op het hart, cela me pèse sur le coeur. St- houwen, tailler la pierre. St- worden, se pétrifier. || (fig.) St-en rapen, exciter à des querelles. St- der wijzen, pierre philosophale. St- des aanstoots, pierre d'achoppement; sujet de scandale, m. || (Bot.) Noyau, m. || (Jeu) Dé, pion, m., pièce, dame, f. || (Hist.) Château, m. || (Méd.) Pierre, f., calcul, m. Van den st- snijden, opérer q. de la pierre; (fig.) tromper. || Poids de trois kilos, m., pierre, f. Steenaarde, f. Terre à faïence, f. Steenachtig, adj. Pierreux, St- zand, gravier, m., grève, f. || (Géogr.) Pétré. Steenachtigheid, f. Nature pierreuse, f. Steenarend, m. Grand aigle, m. Steenbakker, m. Briquetier, m. Steenbakkerij, f. Briqueterie, f. Steenbeen, n. (Anat.) Rocher, m. Steenbeitel, m. Ciseau plat, repoussoir, m. Steenbeuk, m. Érable, charme, m. Steenbijter, m. Loche de rivière, f. Steenbik, n. v. Steengruis. - Steenbikker, m. Tailleur (ou) regratteur de pierres, m. Steenbloem, f. Parnassie des marais, f. Steenbok, m. Bouquetin, m. || (Astr.) Capricorne, m. Steenbolk, m. Tacaud, m. Steenboor, f. Trépan, m. Steenboorder, m. (H.n.) Pholade, f. Steenbreek, f. Saxifrage, f. Steenbrekend, adj. Lithotrique.
Steenbreker, m. Carrier, m. || (Méd.) Lithotriteur, m. Steendog, m. Doguin, m. Steendood, adj. Tout à fait mort. Steendoorn, m. Aubépine, f. Steendruk, m. Lithographie, f. Steendrukken, v.n. Lithographier. Steendrukker, m. Lithographe, m. Steendrukkerij, f. Lithographie, f. Steenduif, f. Ramier, m. Steeneik, m. Chêne vert, m., yeuse, f. Steenen, adj. De pierre. St- kruik, une cruche de grès. St- ring, bague garnie de pierres fines. || (fig.) D'airain, dur. Steenesch, m. Frêne sauvage, m. Steengal, f. Capelet, m. Steengeit, f. Femelle du bouquetin, f. Steenglas, n. Mica, m. Steengoed, n. Faïence, f. Steengroef, f. Carrière, f. Steengrond, m. Fond pierreux, m. || (Mar.) Fond de banche, m.
● Een steen in den weg leggen, mettre des bâtons dans les roues.
Steengruis, n. Gravier, m. Steenhard, adj. Dur comme la pierre. Steenhoen, n. Perdrix grecque, f. Steenhouwen, n. Métier de tailleur de pierres, m. Steenhouwer, m. Tailleur de pierres, carrier, m. Steenhouwerij, f. Métier (ou) atelier m. de tailleur de pierres. Steenig, adj. Pierreux. Steenigen, v.a. Lapider. Steenigheid, f. Nature pierreuse, f. Steeniging, f. Lapidation, f. Steenkalk, m. Chaux de briques, f. Steenkarper, m. Corassin, m. Steenkenner, m. Lithologue, m. Steenkers, f. Cresson puant, m. Steenklaver, f. Mélilot, m. Steenklip, f. Écueil, m. Steenkool, f. Houille, f. Steenkoud, adj. Glacé. Steenkreeft, f. Écrevisse saxatile, f. Steenkrijter, m. Rochier, m. Steenkroos, n. Goémon saxatile, m. Steenkruid, n. Grémil, m. Steenkuil, m. Carrière, f. Steenkunde, f. Lithologie, f. Steenlepel, m. v. Steentang. - Steenlinde, f. Tillau, m. Steenlijm, f. Lithocolle, f. Steenmarter, m. Martre domestique, fouine, f. Steenmerg, n. Moelle de pierre, f. Steenmijn, f. Mine fulminifère, f. Steenmossel, f. Pholade, f. Steenoester, f. Huître épineuse, f. Steenolie, f. Pétrole, m. Steenoplossend, adj. Lithontriptique. Steenopruimer, m. Chasse-pierre, m. Steenoud, adj. Fort vieux, décrépit.
Steenoven, m. Four à briques, m. Steenpek, n. Asphalte, m. Steenplant, f. Plante saxatile, f. Steenpokken, f. pl. Varicelle papuleuse, f. Steenput, m. Carrière, f. || Fontaine, f. Steenraaf, f. Huppe des montagnes, f. Steenraket, f. Herbe au chantre, f. Steenrif, n. Barre, f., récif, m. Steenroos, f. Lauréole odorante, f. Steenrots, f. Roche, f., roc, m. Steenruit, f. Rue de muraille, f. Steenschaap, n. Mouflon, m. Steenslak, f. Triton, m. Steenslijper, m. Lapidaire, m. Steensnede, f. Coupe des pierres, f. || Lithographie, f. || Lithotomie, f. Steensnijder, m. Lithographe, m. || Lithotomiste, m. Steensnijding, f. Gravure sur pierre, f. || Taille, f. Steenstuk, n. Pierrier, m. Steentang, f. Curette, tenette, f. Steenuil, m. Chat-huant, m. Steenvalk, m. Rochier, m. Steenvaren, f. Fougère de roche, f. Steenvlas, n. Asbeste, amiante, m. Steenvorm, m. Moule à briques, m. Steenvorming, f. (Méd.) Lithiasis, f. Steenvos, m. Isatis, renard blanc, m. Steenvrucht, f. Fruit à noyau, drupe, m. Steenweg, m. Chaussée, f. Steenwilg, m. Saule des sables, m. Steenwording, f. (Méd.) Lithiasis, f. || Pétrification, f. Steenworm, m. Lithophage, m. Steenworp, m. Coup de pierre, m. Steenzaad, n. Grémil, m. Steenzaag, f. Scie à pierre, sciotte, f. Steenzager, m. Scieur de pierres,
m. Steenzout, n. Sel gemme, m. Steenzwaluw, f. Martinet noir, m.
Steevoogd, m. Gouverneur de la place, m. Steevoogdij, f. Gouvernement d'une place, m. Steevrouw, f. Citadine, f. Steewaarts, adv. À la ville.
Steg, m. Passerelle, f. Weg noch st- weten, être égaré, Stegel, m. Étrier, m. Stegelreep, m. Etrière, f. Steiger, m. Quai, m. || Échafaudage, m. Steigerbalk, m. Longrine,
| |
| |
f. Steigeren, v.a. Echafauder. Steigeren, v.n. Se cabrer. || (Comm.) Enchérir, hausser. Steigergat, n. Bouloir, m. Steigering, f. Action de se cabrer, f. || Enchérissement, m. Steigering, f. Action d'élever un échafaudage, f. Steigerpaal, m. Écoperche, échasse, f. Steigertouw, n. Chablot, m. Steigerwerk, n. Échafaudage, m. Steil, adj. Escarpé, raide, à pente rapide, à pic. || Raide. St-e wind, vent forcé. || St-e begrippen, idées arrêtées. || -, adv. St- opgaande, escarpé, raide. Steilheid, f. Escarpement, m. Steiloor, m. v. Ezel. || -, m. et f. (fig.) Personne entêtée, f. Steilooren, v.n. Défendre opiniâtrement ses idées. Steiloorig, adj. (fig.) Opiniâtre, entêté. || Qui dresse les oreilles. || -, adv. Opiniâtrement. Steiloorigheid, f. Entêtement, m. Steilte, f. Hauteur escarpée, f., escarpement, m.
Stek, f. Bouture, f. || -, n. Cachette, f. || Palissade, f. Voet bij st- houden, ne pas en démordre.
Stekade, f. Canne à épée, f.
Stekeblind, adj. Tout à fait aveugle. Stekel, m. Piquant, m., épine, pointe, f. Stekelachtig, adj. Piquant. || (fig.) Piquant, mordant. || -, adv. (fig.) D'une manière piquante. Stekelachtigheid, f. Aigreur, mordacité, f. Stekelbaars, m. Épinoche, f. Stekelbes, -bezie, f. Groseille verte, f. Stekelboom, m. Arbre épineux, m. Stekeldoorn, m. Épine piquante, f. Stekelgrondel(ing), m. Goujon, m. Stekelhuiden, f. pl. Échinodermes, m. pl. Stekelig, adj. Épineux. || (fig.) Mordant, caustique. Stekeligheid, f. Qualité épineuse, f. || (fig.) Causticité, f. Stekeling, m. Goujon, m. Stekelvarken, n. Porc-épic, m. Stekelvinnigen, m. pl. Acanthopterygiens, m. pl. Stekelvos, m. Rubican alezan, m. Stekelvrucht, f. Fruit épineux, m. Stekelworm, m. Échinocoque, m. Stekelzaad, n. Anthrisque, m. Stekelzog, f. Truie de mer, f. Stekelzwijn, v. Stekelvarken. - Steken, v.a. et v.n. Mettre, fourrer, passer. Aan den vinger steken, mettre au doigt. In den zak st-, mettre en poche. Eenen draad in eene naald st-, enfiler une aiguille. Den degen weder in de scheede st-, rengaîner l'épée; (fig.) faire la paix. In de hoogte st-, lever; (fig.) louer excessivement. Onder stoelen en banken st-, cacher. || Touw st-, filer du câble. || Enfoncer, pousser, chasser, percer, piquer. || (fig.)
Iemand naar de kroon st-, tâcher de l'emporter sur q. || De kraan in het vat st-, mettre le tonneau en perce. Aan het spit st-, embrocher. De baard steekt hem in de keel, sa voix mue. Eenen os st-, abattre un boeuf. || Het steekt mij in de zijde, j'ai des points (ou) des élancements au côté. || (fig.) Het steekt hem in den krop, il ne peut le digérer. Dat steekt hem in de oogen, cela lui donne dans l'oeil. Den neus in den wind st-, faire des embarras. || In brand st-, mettre le feu à. Zich in schulden st-, s'endetter. Laat ons daar een speld bij st-, brisons là-dessus, n'en parlons plus. In koper st-, graver sur cuivre. Turf st-, extraire de la tourbe. Bier st-, vendre de la bière en détail. De trompet st-, sonner la trompette. Overhoop st-, tuer d'un coup d'épée. || (Prov.) De broodkruimels st- hem, l'abondance
● Hij is in zijn antwoord blijven steken, il est resté à quia.
le gâte. || -, v.n. In zee st-, mettre à la voile, gagner le large. Over zee st-, traverser la mer. || Être, se trouver. Waar mag hij st-? où est-il? Hij steekt in een kwaad vel, il est dans de mauvais draps. Blijven st-, s'arrêter, se boucher, être retardé. In de modder blijven st-, être embourbé. Het werk blijft st-, l'ouvrage n'avance pas. In zijne rede blijven st-, demeurer court. Laten st-, abandonner, planter là. Daar steekt iets achter, il y a anguille sous roche. Daar steekt geen kwaad in, il n'y a pas de mal à cela. Stekend, adj. Piquant, mordant. || (Méd.) Poignant, lancinant. Steker, m. Celui qui pique. || Poignard, m. || Poinçon, m. || (fig.) Railleur, m. || (Mar.) Genou, m. Steking, f. Piqûre, f., picotement, m., lancination, f. Stekken, v.a. Faire des boutures. Stekking, f. Bouture, f. Stekvogel, m. Oiseau de proie, m.
Stel, m. Place convenable, f. Op st-, en règle, en ordre. Van zijn st- zijn, être en désordre; être inquiet. || -, n. Chantier, échafaudage, m. || Assortiment, m., garniture, f., service, m.
Stelen, v.a. Emmancher.
Stelen, v.a. Voler, dérober, enlever. || (fig.) Iemands hart st-, gagner le coeur de q. Hij is om te st-, il est à ravir. || (Litt.) Commettre un plagiat. Steler, m. Voleur, m.
Stelhamer, m. v. Stemhamer. - Stelijzer, n. Crémaillère, f. || Traversin d'affût, m. Stelkunst, f. Algèbre, f. Stelkunstenaar, m. Algébriste, m. Stelkunstig, adj. Algébrique. Stellage, f. Tribune, f., échafaud, m. Stelle, f. Colline, f. Stellen, v.a. Poser, mettre debout. || Placer, établir, arranger, ranger. Te boek st-, noter. Zich te weer st-, se défendre, résister. Ten toon st-, exposer publiquement. Zijne zinnen op iets st-, s'appliquer à qc. Ter hand st-, remettre, délivrer. Op vrije voeten st-, mettre en liberté. Tevreden st-, contenter. In slagorde st-, ranger en bataille. Het geschut st-, pointer le canon. De zeilen st-, orienter les voiles. Een val st-, tendre un piège. Een speeltuig st-, accorder un instrument. Het goed met iemand st-, bien s'entendre avec q. De markt st-, fixer (ou) régler le prix du marché. Zich tegen iemand st-, s'opposer à q. Ik heb wat met hem te st-, j'ai beaucoup de peine avec lui. De pijpen st-, faire beaucoup de tapage, faire le diable à quatre. Borg st-, donner (ou) fournir caution. Te pande st-, donner (ou) mettre en gage. Prijs st- op iets, tenir à qc, faire grand cas de qc. In 't gelijk st-, donner raison (à). In het werk st-, employer, mettre en oeuvre. || Rédiger,
écrire. || Op rekening st-, porter en compte. || Supposer. Gesteld dat..., à supposer que... || Hoe stelt gij het? Comment allez-vous? Hij stelt het wel, il a de quoi. Ik kan het zonder u st-, je puis me passer de vous. || -, n. Placement, pointage, arrangement, m. Stellend, adj. (Gramm.) Positif. Steller, m. Celui qui pose, arrange, etc., m. || Auteur, rédacteur, m. Stellig, adj. Positif. || Péremptoire, absolu, décisif, certain. || -, adv. Positivement, certainement. Stelligheid, f. Certitude, f. Stelling, f. Chantier, échafaudage, m. || Disposition, f., arrangement, m. || (Mil.) Position, f. || Ferme, f. || (Math.) Proposition, f., théorème,
| |
| |
m. || Style, m. || Hypothèse, f., dogme, m., thèse, f. || St- eener zaag, fût de scie, m. Stelpaard, n. Mallier, m.
Stelpen, v.a. Arrêter, étancher. De droefheid st-, calmer la douleur. || Couvrir. Stelping, f. Étanchement, m.
Stelplank, f. Semelle d'affût, f.
Stelpnet, n. Cage, f.
Stelregel, m. Maxime, règle de conduite, f. Stelschroef, f. Vis de pointage, f. Stelsel, n. Système, m. || v. Stel. - Stelselloos, adj. et adv. Sans système. Stelselloosheid, f. Manque de système, m. Stelselmatig, adj. Systématique. || -, adv. Systématiquement. Stelselmatigheid, f. Systématisme, m. Stelselzucht, f. Manie des systèmes, f., systématisme, m.
Stelt, f. Èchasse, f. Op st-en gaan, marcher sur des échasses. || (fig.) Op st-en rijden, être en désordre. || Jambe de bois, f. Steltenlooper, m. Celui qui marche sur des échasses. Stelthoef, m. Pied pinçard, m. || Pinçard, m. Steltlooper, m. (H.n.) Échassier, m.
Stem, f. Voix, f. || (Mus.) Partie, voix, f. || Suffrage, vote, avis, m. Zijne st- geven, voter; (fig.) consentir (à qc.). Eene st- in het kapittel hebben, avoir voix au chapitre. Stembaar, adj. Éligible. Stembiljet, -briefje, n. Bulletin de vote, m. Stemband, m. Corde vocale, f. Stembuiging, f. Modulation de la voix, f. Stemburger, m. Électeur, m. Stembus, f. Urne, f. Stemcedel, f. Liste des électeurs, f. Stemdraad, m. Rasette, f. Stemfluitje, n. Accordoir, m. Stemgerechtigd, adj. Qui a le droit de vote. Stemhamer, m. Accordoir, m. Stemhebbend, v. Stemgerechtigd. - Stemleiding, f. Modulation, f. Stemmeloos, adj. Muet, aphone. Stemmeloosheid, f. Extinction de voix, aphonie, f. Stemmen, v.a. Voter pour. || (Mus.) Accorder (un instrument). || (fig.) Disposer. Dat stemt mij treurig, cela me rend triste. Vroolijk gestemd, de bonne humeur. || -, v.n. Voter. || Être à l'unisson, s'accorder. Stemmer, m. Accordeur, m. || Votant, électeur, m.
Stemmig, adj. Retenu, modeste, posé, grave. || -, adv. Modestement, gravement. Stemmigheid, f. Retenue, modestie, f. || Sérieux, air grave, m. Stemmigjes, adv Gravement, modestement.
Stemming, f. Votation, f. || Vote, suffrage, scrutin, m. Hoofdelijke st-, appel nominal, m. || (Mus.) Action d'accorder, f. || Disposition, humeur, f. Stemopnemer, m. Scrutateur, m. Stemopneming, f. Dépouillement m. du scrutin.
Stempel, m. Coin, poinçon, m., estampe, f. || (fig.) Estampille, empreinte, frappe, f., timbre, m. || (Bot.) Stigmate, m. || (fig.) Cachet, m., empreinte, espèce, f. Den st- der waarheid dragen, être marqué au coin de la vérité. Lieden van denzelfden st-, des personnes de la même trempe. Stempelaar, m Timbreur, marqueur, plombeur, m. Stempelband, m. Reliure f. aux fers. Stempelbeeld, n. Effigie, f. Stempelbout, m. Rebousse, f. Stempelen, v.a. Estampiller, marquer au coin, estamper, timbrer, frapper. Gestempeld papier,
● Stem en zitting hebben, avoir voix délibérative.
papier timbré. Linnen st-, marquer le linge. || Eenen bout st-, refouler une cheville. Stempeling, f. Timbrage, estampillage, estampage, m. Stempelletter, f. Lettre f. à marquer. Stempelpers, f. Presse à timbrer, f. Stempelplaats, f. Monnaierie, f. Stempelschroef, f. Vis à timbrer (ou) à estampiller, f. Stempelslag, m. Marque du coin, f. Stempelsnijder, m. Graveur de poinçons, m.
Stemrecht, n. Droit de suffrage, m. Stemregister, n. Liste des votants, f. || (Mus.) Voix humaine, f. Stemsleutel, m. v. Stemhamer et Stemvork. - Stemspleet, f. Glotte, f. Stemval, m. Cadence, f. Stemvork, f. Diapason, m. Stemvorming, f. Phonation, f. || Culture de la voix, f. Stemwerktuig, n. Organe vocal, m. Stemwijze, f. Mode de scrutin, m.
Stenden, m. pl. v. Stand.
Stenen, v.n. Gémir, soupirer, se lamenter.
Steng, f. Perche, barre, f. || (Mar.) Mât de hune, perroquet, m. Blinde st-, mât de perroquet de beaupré. Ter halver st-, à mi-mât. Stengel, m. Tige, f., pédoncule, m., queue, f. Stengelloos, adj. Acaule. Stengelomvattend, adj. Amplexicaule.
Ster, f. Astre, m., étoile, f. || (fig.) Tot de sterren verheffen, élever aux nues. || (Impr.) Astérisque, m. || Prunelle, f. || Tache blanche, étoile, f. || Front, m.
Sterblind, adj. Tout à fait aveugle.
Sterfbed, n. Lit de mort, m. Sterfdag, m. Jour du décès, m. Sterfelijk, adj. Mortel. Sterfelijkheid, f. Condition mortelle, f. Sterfgeval, n. Cas de mort, décès, m. Sterfhuis, n. Maison mortuaire, f. Sterfjaar, n. Année de la mort, f. Sterfkamer, f. Chambre mortuaire, f. Sterflijst, f. Registre mortuaire, m. Sterfput, m. Fosse d'absorption, f. Sterfte, f. Mortalité, f. Sterfuur, n. Heure de la mort, f.
Stergewelf, n. Voûte étoilée, f. Sterhagedis, f. Stellion, m.
Sterk, adj. Fort. || Vigoureux, robuste, solide. || Courageux. || (Prov.) Het zijn st-e beenen, die de weelde kunnen dragen, la prospérité gâte l'homme. Die niet st- is, moet slim zijn, le faible doit avoir recours à la ruse. || (fig.) Capable. St- in het Latijn, qui sait le latin à fond. St- geheugen, bonne mémoire. St- in 't geloof zijn, avoir la foi robuste. || Violent, grand. || St-e vloot, puissante flotte. St-e dranken, liqueurs spiritueuses. St-e reuk, odeur pénétrante. St-e boter, beurre rance. || Fort, considérable. || -, adv. Fort, ferme, vigoureusement. St- zeilen, faire force de voiles. Het regent st-, il pleut fort. St- drinken, boire sec. Sterkbeenig, adj. Qui a les jambes solides. Sterken, v a. Fortifier, donner plus de force; (fam.) ravigoter. || (fig.) Réconforter, consoler, encourager. Sterkgespierd, adj. Musculeux, musclé. Sterking, f. (fig.) Réconfortation, consolation, f., affermissement, m. Sterkmiddel, n. Cordial, m.
Sterkoraal, m. Madrépore, m.
Sterkte, f. Force, vigueur, solidité, f. || Rancidité (du beurre), f. || (fig.) Force, f., courage, m. || (Mil.) Forteresse, f., fort, m. Sterk-
| |
| |
water, n. Eau-forte, f. Sterkwaterplaat, f. Eau-forte, f.
Sterleverkruid, n. Aspérule odorante, f. Sterrebaan, f. Orbite, f. Sterrebloem, f. Aster, m. Sterrebosch, n. Bosquet en forme d'étoile, m. Sterredag, m. Jour astral, m. Sterredistel, f. Centaurée, f., chardon étoilé, m. Sterrejaar, n. Année sidérale, f. Sterrekers, f. Cresson, m. Sterrekersbed, n. Couche de cresson, f. Sterrekruid, n. Aster, m., badiane, f. Sterrelamp, f. Lampe astrale, f. Sterremuur, f. (Bot.) Stellaire, f. Sterrenbeeld, n. Constellation, f. Sterrendak, n. Voûte étoilée, f. Sterrenhemel, m. Firmament, m. Sterrenkijker, m. Astrologue, m. Sterrenkijkerij, f. Astrologie, f. Sterrenkunde, f. Astronomie, f. Sterrenkundig, adj. Astronomique. Sterrenkundige, m. Astronome, m. Sterrenlicht, n. Clarté des étoiles, f. Sterrenloop, m. Cours des astres, m. Sterrennevel, m. Nuée, f. Sterrentoren, m., -wacht, f. Observatoire, m. Sterrenwichelaar, m. Astrologue, m. Sterrenwichelarij, f. Astrologie, f. Sterreschot, n. Étoile filante, f. Sterresteen, m. Madrépore, m. || Cométite, astérie, f. Sterretje, n. Étoile, f. || Astérisque, m. Sterrig, adj. Étoilé.
Sterveling, m. et f. Mortel, m., mortelle, f. Sterven, v.n. Mourir, expirer, décéder, trépasser. || -, n. Mort, f., décès, m. Stervend, adj. Mourant, agonisant, moribond. Stervensnood, m. Agonie, f. Stervensuur, n. Dernière heure, f.
Sterverband, n. Bandage étoilé, m. Stervormig, adj. En forme d'étoile.
Steun, m. Soutien, appuî, support, étançon, m. || (fig.) Appui, soutien, m. St- bieden, prêter secours. Steunbalk, m. Racinal, m., lambourde, f. Steunder, m. (Mar.) Aiguillette, f. Steunen, v.n. S'appuyer. || Op iemand st-, se reposer sur q., se fier à q. || -, v.a. Appuyer, v. Ondersteunen.
Steunen, v.n. v. Stenen.
Steuning, f. Appui, étaiement, m. Steunmiddel, n. Moyen d'appui, soutien, m. Steunmuur, m. Jambage, contrefort, m. Steunpilaar, m. Pilier, soutien, m. Steunpunt, n. Point d'appui, m. Steunsel, n. v. Steun. - Steunweger, m. Vaigre d'acotar, f.
Steur, m. Esturgeon, m. Steuren, v.n. Pêcher le hareng frais. Steurharing, m. Hareng frais, m. Steurkrab, f. Salicoque, m. Steurkuit, f. Ingelegde st-, caviar, m.
Stevel, m. Botte, f. Stevelen, v.a. Botter. Stevelkap, f. Genouillère, f. Stevelknecht, m. Tire-botte, m. Stevelmaker, m. Bottier, m.
Steven, m. Étrave, f. || (Achter)st-, poupe, f., étambord, m. Stevenen, v.n. Mettre le cap (sur), faire voile.
Stevig, adj. Ferme, fort, solide. || Nourrissant, fort. || -, adv. Fortement, solidement. || Ferme. Stevigen, v.a. Fortifier, affermir. Stevigheid, f. Fermeté, force, solidité, f.
Sticht, n. Monastère, m., abbaye, f. || Diocèse, m. Het St-, la province d'Utrecht. Stichtelijk, adj. Exemplaire, édifiant. || -, adv.
● Een stijve nek, un torticolis. Steun bieden, prêter main-forte.
D'une manière édifiante. Stichtelijkheid, f. Onction, édification, f. Stichten, v.a. Causer, susciter, faire naître, produire. Tweedracht st-, semer la discorde. Vrede st-, rétablir la paix. Nut st-, être utile, rendre service. Brand st-, incendier, mettre le feu à. || Fonder, créer. || Ériger, construire. || (fig.) Édifier. Stichtenaar, m. Habitant de l'évêché d'Utrecht, m. Stichtend, adj. (fig.) Édifiant. Stichter, m. Fondeur, auteur, m. St- van onlusten, fauteur de troubles. Stichting, f. Fondation, institution, f. || (fig.) Édification, onction, f. Stichtsch, adj. Diocésain. || Du diocèse d'Utrecht.
Stiefbroeder, m. Beau-frère, demi-frère, m. Stiefdochter, f. Belle-fille, f. Stiefkind, n. Enfant d'un autre lit, m. Stiefmoeder, f. Belle-mère, f. Booze st-, marâtre, f. Stiefmoederlijk, adj. Comme une marâtre. || Dur, cruel. || -, adv. En marâtre, cruellement. Stiefmoederschap, n. Qualité de belle-mère (ou) de marâtre, f. Stiefvader, m. Beau-père, m. Stiefvaderschap, n. Qualité de beau-père, f. Stiefzoon, m. Beau-fils, m. Stiefzuster, f. Demi-soeur, f. Stiefzwager, m. Mari d'une belle-soeur, m.
Stiekem, adj. Secret, caché. || -, adv. En cachette. Stiekemerd, m. Sournois, m.
Stiel, m. Métier, m., profession, f.
Stiep, m. Maçonnerie f. en voussette.
Stier, etc. v. Stuur, etc.
Stier, m. Taureau, m. || (fig.) Brutal, butor, m. || (Astr.) Taureau, m. Stierachtig, adj. (fig.) Brutal, intraitable. || -, adv. Brutalement.
Stieren, v. Sturen.
Stierengevecht, n. Combat de taureaux, m. Stierenlijm, f. Taurocolle, f. Stierenoffer, n. Hécatombe, f. Stierenvleesch, n. Viande de taureau, f. Stierkalf, n. Veau mâle, m.
Stiet, f. v. Stuit.
Stift, f. Poinçon, m., pointe, f. || Burin, m.
Stift, n., etc. v. Sticht, etc. - Stiftheer, m. Chanoine, m. Stiftkerk, f. Église collégiale, f.
Stijf, adj. Raide, tendu. St- maken, raidir. St- worden, se raidir. St- paard, cheval courbatu, cheval qui a les jambes raides. St- in den bek, pesant à la main. || (fig.) Opiniâtre, inflexible. || Ferme, fort. Stijve koelte, vent frais. || (fig.) Met stijve kaken staande houden, défendre opiniâtrement. || Gêné, contraint, gauche. Stijve houding, air gêné (ou) contraint. Stijve stijl, style lourd. || Orgueilleux, froid. || -, adv. Raidement. || Obstinément. St- en sterk staande houden, soutenir mordicus. Stijfachtig, adj. Un peu raide. Stijfachtigheid, f. Légère raideur (ou) gaucherie, f. Stijfhals, m. et f. (fig.) Personne opiniâtre, f. Stijfheid, f. Raideur, tension, f. || Pesanteur, f. || (fig.) Opiniâtreté, inflexibilité, f. || Froideur, f. St- van manieren, manières froides. Stijfhoofd, m. et f. Personne opiniâtre, f., entêté, m., -e, f. Stijfhoofdig, adj. Opiniâtre, entêté. || -, adv. Obstinément. Stijfhoofdigheid, f. Entêtement, m., obstination, f. Stijfje, n. Petit carton d'appui, m. Stijfknie, m. et f. Personne qui a les genoux raides, f. Stijfkop, m. et f. etc. v. Stijfhoofd, etc. Stijflinnen,
| |
| |
n. Bougran, m. Stijfmiddel, n. Apprêt, empois, m. Stijfnek, v. Stijfhals. - Stijfsel, f. Empois, amidon, m. Stijfselachtig, adj. Amylacé, qui ressemble à l'empois. Stijfselen, v.a. Empeser, amidonner. Stijfselfabriek, f. Amidonnerie, f. Stijfselmaker, m. Amidonnier, m. Stijfselmakerij, f. Amidonnerie, f. Stijfselmeel, n. Amidon, m. Stijfselpap, f. Empois, m., colle d'amidon, f. Stijfselverkooper, m. Marchand d'amidon, m. Stijfselwater, n. Eau d'empois, f. Stijfster, f. Empeseuse, f. Stijfte, f. Raideur, f. Stijfzinnig, adj., etc. v. Stijfhoofdig, etc.
Stijg, n. Vingtaine, f. Stijg, m. Montée, f. Stijgbeugel, m. Étrier, m. Stijgbeugelriem, m. Étrivière, f. Stijgblok, n. Montoir, m. Stijgen, v.n. Monter, s'élever. || (fig.) Hausser de prix. || Van het paard st-, descendre de cheval. Stijging, f. Montée, ascension, f.
Stijl, m. Pilier, pilastre, jambage, montant, m. || (Mar.) Épontille, f. || (Bedde) st-, quenouille, f. (Draai)st-, chardonnet, m.
Stijl, m. Style, m. Stijlleer, f. Stylistique, f.
Stijven, v.a. Raidir, rendre raide. || Empeser, apprêter. || (fig.) Soutenir, affermir, fortifier. || Exciter, encourager. || De beurs st-, garnir la bourse. || -, v.n. (Comm.) Hausser, monter. || De wind stijft, le vent fraîchit. Stijvigheid, v. Stijfheid. - Stijving, f. Affermissement, m. || Empesage, apprêt, m.
Stikbes, f. v. Kruisbes. - Stikdonker, adj. Fort obscur. Stikgaren, n. Fil à piquer, m. Stikgas, n. Gaz délétère, m. Stikgrond, m. Fond argileux, m. Stikheet, v. Snikheet. - Stikhoest, m. Toux suffocante, f. Stikken, v.a. Suffoquer, étouffer. || -, v.n. Être étouffé, suffoquer. St- van lachen, mourir de rire. St- van spijt, crever de dépit. Stikken, v.a. Piquer, broder. Gestikte deken, une courtepointe. Stikker, m. Brodeur, m. Stikking, f. Suffocation, f, étouffement, m. Stikking, f. Broderie, f. Stiklucht, f. Air méphitique, m. Stiknaad, m. Piqûre, f. Stiknaald, f. Aiguille à piquer, f. Stiksel, n. Ouvrage piqué, point, m., broderie, f. Stikster, f. Piqueuse, brodeuse, f. Stikstof, f. Azote, m. Stikvol, adj. Bondé. Stikwerk, n. v. Stiksel. - Stikwortel, m. Bryone, f. Stikziende, adj. Myope, qui a la vue basse. Stikziendheid, f. Vue basse, myopie, f. Stikzijde, f. Soie à broder, f. Stikzinking, f. Suffocation, f.
Stil, adj. Silencieux, tranquille, calme, paisible. St- gebed, oraison mentale. Stille mis, messe basse. Stille week, semaine sainte. Stille Zuidzee, Océan Pacifique. St- water, eau dormante. || (fig.) Tranquille, posé, sage. || (Comm.) Peu demandé. De markt is st-, le marché est peu animé. || Stille agent, agent secret. || -, adv. Tranquillement, sans bruit. St- spreken, parler doucement. || -, interj. Paix! silence! chut! Stilachtig, adj. Doux.
Stileeren, v.a. Dresser, styler. || Rédiger. Stilet, n. Stylet, m.
Stilheid, f. Tranquillité, f., silence, calme, m. Stilhouden, v.a. Arrêter, faire cesser. || Taire. || Een kind st-, faire taire un enfant. || -, v.n. S'arrêter. || Se taire. Stillekens, adv. En
● Mijn verstand staat daarbij stil, je m'y perds, cela me dépasse.
cachette. || Doucement. Stillen, v.n. Se calmer, s'apaiser. || -, v.a. Apaiser, faire cesser, calmer, étancher. || (fig.) Apaiser, calmer, satisfaire. Stilletje, n. Chaise percée, f. Stilletjes, v. Stillekens. - Stilleven, n. Nature morte, f., intérieur, m. Stilliggen, v.n. Rester en place, s'arrêter. || Se tenir tranquille. Stilligheid, v. Stilheid. - Stilling, f. Action d'apaiser, f. || Étanchement (du sang), assouvissement (de la faim), m. Stilmiddel, n. Calmant, m. Stilstaan, v.n. S'arrêter. Stilstaand, adj. Dormant, croupissant. Stilstand, m. Repos, arrêt, m., discontinuation, f. St- van wapenen, suspension d'armes, f., armistice, m. St- in het bloed, arrêt de la circulation, m. St- van zaken, stagnation f. des affaires. || St- der zon, solstice, m. Stilte, f. Silence, calme, m. || In st-, sous main, en cachette, sans bruit. || (Mar.) Bonace, f., calme, m. Stilzitten, v.n. Rester tranquille. || Être oisif, se croiser les bras. Stilzittend, adj. Sédentaire. || Oisif. Stilzwijgen, v.n. Se taire. || -, n. Silence, m. Met st- voorbijgaan, passer sous silence. Stilzwijgend, adj. Taciturne. silencieux. || Tacite. || -, adv. Tacitement. Stilzwijgendheid, f. Silence, m.
Stinkappel, m. Fruit du tapier, m. Stinkappelboom, m. Tapier, m. Stinkboom, m. Arbre puant, anagyris, m. Stinkcypres, m. Thuya occidental, m. Stinkdier, n. Putois, m. Stinken, v.n. Puer, sentir mauvais. || Zoo lui, dat hij stinkt, paresseux au dernier point. || (fig.) Het zal er stinken, il y aura du grabuge. Stinkend, adj. Puant, infect, fétide. || (Bot.) St-e gouw, chélidoine, f. || (fig.) Honteux, scandaleux. || -, adv. D'une manière puante, honteusement. Stinkerd, m. Salaud, vilain, m. Stinkerdje, n. (H.n.) Mouche puante, f., hémérobe, m. Stinkerig, adj. Puant. || Vil. Stinkerigheid, f. Puanteur, vilenie, f. Stinkgat, n. Trou puant, taudis, m. || -, m. et f. Personne qui pue, f. Stinkhout, n. Bois puant, m. || Bourdaine, f. Stinkkever, m. Bupreste, m. Stinkkruid, n. Ansérine fétide, f. Stinkmoer, f. Salope, f. Stinknest, n. Taudis, m. Stinknetel, f. Stachys des marais, m. Stinkneus, m. Nez puant, m. || -, m. et f. Punais, m., punaise, f. Stinkpoel, m. Marais d'eau croupissante, m. Stinkpot, m. Pot qui pue, m. Stinksloot, f. Fossé rempli d'eau croupissante, m. Stinksteen, m. Pierre puante, f. Stinkstok, m. (fam.) Mauvais cigare, infectados, m. Stinkvilder, m. Mégissier, m. Stinkvisch, m. Éperlan, m. Stinkvlieg, f. Hémérobe, m. Stinkvogel, m. Merle puant, m.
Stip(pel), f. Point, m. Met stippen teekenen, pointiller. || (fig.) Tache, souillure, f. || St- inkt, plumée f. d'encre. Stippelen, v.a. Marqueter, moucheter, tacheter. || Pointiller. Stippeling, f. Pointillage, m. Stippellijn, f. Pointillé, m. Stippelsteen, m. Stigmite, m. Stippen, v.a. Tremper. || Pointiller, v. Stippelen.
Stipstappen, v. Keilen.
Stipt, adj. Précis, exact, ponctuel. Stipt(elijk), adv. Exactement, ponctuellement, avec précision. Stiptheid, f. Précision, exactitude, ponctualité, f.
| |
| |
Stobbe, f. Souche, f., chicot, m.
Stoedel, m. Bride de noix, f.
Stoeien, v.n. Folâtrer, batifoler, s'ébattre, badiner. Stoeier, m. Batifoleur, badin, m. Stoeierij, f. Badinage, m., folâtrerie, f. Stoeiig, adj. Folâtre, badin. Stoeiing, f. Batifolage, m. Stoeipartij, f. v. Stoeierij. - Stoeiziek, adj. v. Stoeiig. - Stoeizucht, f. Envie f. de batifoler, de badiner, etc.
Stoel, m. Chaise, f., siège, m. De heilige st-, le saint-siège. || (Bot.) Tige, f., pied, m. St- (eener artisjok), cul, m. Stoelbalk, m. Poutre de faîtage, f. || Ponteau, m. Stoelboontjes, n. pl. Haricots nains, m. pl. Stoelbroeder, m. Collègue, cooccupant d'une chaise, m. Stoelen, v.n. Se former en tronc. || (fig.) Provenir. Stoel(en)draaier, -maker, m. Tourneur de chaises, chaisier, m. Stoelenmat, f. Siège tressé, m. Stoelenmatten, n. Rempaillage des chaises, m. Stoelenmatter, -vlechter, m. Rempailleur de chaises, m. Stoelenzetster, f. Metteuse de chaises, chaisière, f. Stoelerij, f. Commerce de chaises, m. Stoelgang, m. Selle, f. Stoelkleed, n. Housse de chaise, f. Stoelkussen, n. Coussin de chaise, m. Stoelvast, adj. Bien assis sur sa chaise, qui sait bien boire. || Qui reste longtemps assis. Stoolvastigheid, f. Qualité de celui qui sait bien boire, persistance à ne pas se lever, f. Stoelvergadering, f. Séance du conseil d'une digue, f.
Stoep, f. Perron, m. || Hij is van geen hooge st- gevallen, il n'a pas été bercé sur les genoux d'une duchesse. Stoepbank, f. Banc devant la maison, m. Stoepen, v.n. Se tenir sur le perron. Stoepje, n. Petit perron, m. || (Pop.) Garde (ou) sergent de ville, m.
Stoer, adj. Grand, vigoureux, solide. Stoerheid, f. Vigueur, force, f.
Stoet, m. Suite, f., cortège, train, m.
Stoet, f. Petit pain, m., tartine, f.
Stoeterij, f. Haras, m.
Stoethaspel, m. Maladroit, m.
Stof, f. Tissu, m., étoffe, f. || Matière, f. || Hij is kort van st-, il a la tête près du bonnet, il s'emporte facilement. || Cause, f., sujet, m., occasion, f. St- tot lachen, sujet de rire. St- tot nadenken, matière à réflexion.
Stof, n. Poussière, poudre, f. Stofachtig, adj. Poussiéreux, poudreux. Stofbezem, m. Houssoir, m.
Stofdeeltje, n. Atome, m. Leer der st-s, atomisme, m.
Stofdraad, m. Étamine, f.
Stoffage, f. Tissu, m., étoffe, f. Stoffeerder, m. Garnisseur, m. Stoffeeren, v.a. Garnir. || Meubler. || (fig.) Orner. || Inventer. Stoffeering, f. Garniture, f., ameublement, m.; (fig.) ornement, m. || Invention, f. Stoffeersel, n. Garniture, f., ornement, m.
Stoffel, m. Imbécile, m. Stoffelachtig, adj. Imbécile, niais. Stoffelachtigheid, f. Niaiserie, f.
Stoffelijk, adj. Matériel. || -, adv. Matériellement. Stoffelijkheid, f. Matérialité, f. Stoffeloos, adj. Immatériel.
Stoffen, v.n. Se glorifier, se vanter. Stoffen, v.a. Épousseter, balayer.
● Laat ons daar een stokje bij steken! brisons là!
Stoffen, adj. D'étoffe. Stoffenwinkel, m. Boutique d'étoffes (ou) de soieries, f.
Stoffer, m. Hâbleur, gascon, fanfaron, m. Stoffer, m. Houssoir, balai, m. Stoff(er)ig, adj. Couvert de poussière, poudreux. Stoff(er)igheid, f. État m. poudreux. Stofferij, f. Fanfaronnade, f. Stofgoud, n. Grains d'or, m. pl., poudre d'or, f. Stofhagel, m. Grésil, m. Stofhagelen, v.n. Grésiller. || -, n. Grésil, m. Stofje, n. Atome, m.
Stofkist, f. Caisse à bouillie, f. Stofmaking, f. Pulvérisation, f.
Stofmeel, n. Folle farine, f.
Stofnaam, m. Nom de matière, m.
Stofregen, m. Pluie fine, bruine, f. Storregenen, v. impers. Bruiner. Stofschoon, adj. Nettoyé grossièrement. Stofsneeuw, f. Neige fine, f. Stofsneeuwen, v. impers. Het stofsneeuwt, il tombe une neige fine. Stofvarken, n. Houssoir, m.
Stofwisseling, f. (Anat.) Assimilation, f.
Stofzand, n. Sable fin, sable mouvant, m. Stofzuiger, m. Appareil pour aspirer la poussière, m.
Stoïcijn, m. Stoïcien, m. Stoïcijnsch, adj. Stoïque, stoïcien.
Stok, m. Bâton, m. || Een st- in het wiel steken, mettre des bâtons dans les roues. || Canne, f. Aan den st- raken, se brouiller, se quereller. || (fig.) Soutien, m. || Pile, mesure, f. || Met den st- verkoopen, vendre à l'encan. || In den st- zetten, mettre aux fers (ou) en prison. || Ruche, f. || (Jeu) Talon, m. || Juchoir, m. Op den st- zitten, être juché. Stokbeeld, n. Statue, f. Stokbeitel, m. Ciseau à fendre, m. Stokbeurs, f. Escarcelle, f. Stokbewaarder, m. Geôlier, m. Stokblind, adj. Tout à fait aveugle. Stokboon, f. Haricot grimpant, m. Stokdood, adj. Raide mort. Stokdoof, adj. Sourd comme un pot. Stokduif, f. Pigeon ramier, m. Stokdweil, m. Torchon, m. || (Mar.) Faubert, m.
Stokebrand, m. et f. Boute-feu, instigateur, m., instigatrice, f. Stokebranden, v.n. Semer la dissension, exciter à la discorde. Stoken, v.a. Souffler, attiser, allumer le feu. || (Prov.) Hij zal u daar een vuurtje st-, il vous brassera du mal. || Distiller. || Brûler. Turf st-, brûler de la tourbe. || (fig.) Tweedracht st-, semer la discorde. Kwaad st-, exciter au mal. || -, v.n. Faire du feu, chauffer. || Venter. Stoken, v.a. Curer les dents. Stoker, m. Chauffeur, m. || (Mar.) Vent rude, m. || Distillateur, m. || (fig.) Instigateur, m. Stokerij, f. Distillerie, f.
Stokerwt, f. Pois des champs, m. Stokgoederen, n. pl. Biens héréditaires, m. pl. Stokhouder, m. Directeur de ventes, m. || (Jur.) Bâtonnier, m. Stokhuis, n. Geôle, f.
Stoking, f. Allumage, m. || Distillation, f. || Instigation, f
Stokje, n. Petit bâton, m., petite canne, baguette, f. || (fig.) Alle gekheid op een st-, blague à part. Stokken, v.a. (Mar.) Enjaler. || Mettre dans une ruche. || Ramer (des pois).
Stokken, v.n. Se coaguler. || S'arrêter. In zijne rede st-, rester court.
Stokkerig, adj. Cordé, ligneux. || (fig.)
| |
| |
Gauche. Stokkerigheid, f. Qualité cordée, f. || (fig.) Gaucherie, f. Stoklak, n. Laque en bâtons, f. Stoklantaren, f. Falot, m. Stoklijn, f. Brochette, f. Stokman, -meester, m. Geôlier, m. Stoknar, m. Sot fieffé, fou achevé, m. Stokoud, adj. Fort vieux, décrépit, cassé. Stokpaard(je), n. Dada, m. || (fig.) Marotte, f. Stokproef, f. Monnaie d'essai, f. Stokregel, m. Maxime, f., axiome, m. Stokregister, n. Registre à souches, m. Stokroos, f. Rose trémière, f. Stokslag, m. Coup de bâton, m. Stokslang, f. Scytale, m. Stokstijf, adj. Raide comme une perche. || -, adv. St- volhouden, soutenir mordicus. Stokstil, adj. Immobile, muet. Stoksuiker, f. Sucre candi, m. Stokvechter, m. Bâtonniste, m. Stokviolier, m. Giroflier, m. Stokvisch, m. Stokfisch, m., merluche, f. || (fig.) St- zonder boter, coups de bâton, m. pl. Stokwaarder, m. Geôlier, m. Stokzetter, m. Taxateur, m. Stokzetting, f. Taxation, f.
Stolksch, adj. St- e kaas, fromage fin, m.
Stollen, v.n. Se figer. || Se coaguler, se cailler. Stolling, f. Coagulation, f.
Stolp, f. Bouchon, m., cloche de verre, f. || v. Stulp. - Stolpdeur, f. Porte vitrée dont les battants s'ouvrent et se ferment ensemble. Stolpen, v.a. Couvrir. Stolpluik, n. Panneau à boîte, m. Stolpnet, n. Cage, f.
Stolts, m. Paisson, m. Stoltsen, v.a. Paissonner, harder.
Stom, adj. Muet. || (Prov.) Geld dat st- is, maakt recht wat krom is, l'or couvre tous les défauts. || St-me zonde, péché abominable. || (fig.) Het stomme dier, la brute. || (fig. et pop.) Stupide. || -, adv. Stupidement. || -, m. Vin qui n'a pas fermenté, m. Stomdronken, adj. Ivremort. Stomheid, f. Mutisme, m. || (fig.) Stupidité, f. Stomme, m. et f. Muet, m., muette, f. Stommeknecht, m. Guéridon, m., torchère, f.
Stommel, m. Bûche, f. || Tige, f. || Brûlegueule, m. Stommelen, v.n. Faire du bruit, faire du remue-ménage. Stommeling, f. Bruit, remue-ménage, m.
Stommeling, m. et f. Stupide, ignorant, m., bête, f. Stommelings, adv. Sans parler. Stommen, v.a. Frelater, falsifier. || -, v.n. Se taire. Stommerik, m. Homme stupide, ignorant, m., bête, f. Stommetje, n. Voor st- spelen, parler par signes. Stommigheid, f. Bêtise, f. Stommiteit, f. Bêtise, gaffe, f.
Stomp, adj. Émoussé. St-e hoek, angle obtus. St-e neus, nez camus. St-e toren, tour sans flèche. St-maken, émousser. St- worden, s'émousser. || (fig.) Lourd, obtus, bête, hébété. Zich st- denken, s'abrutir à force de penser. || -, adv. Stupidement. Stomp, f. Bout, chicot, tronçon, m. || Moignon d'un bras, m. || Mâtereau, m.
Stomp, m. Coup de poing, m. Stompen, v.a. Donner des coups de poing, pousser.
Stompen, v.a. Émousser. || Étêter. Stompheid, f. État émoussé, agacement (des dents), m. || (fig.) Stupidité, f. Stomphoekig, adj. Obtusangle. Stompje, n. Bout de chandelle, m. || (fam.) Petite pipe, f. Stompneus, m. Nez camus, m. || -, m. et f. Camard, camus, m., camarde, f. Stompneuzig, adj. Camus,
● Hij kan wel tegen een stootje, il a les reins solides.
camard. Stompstaart, m. Courtaud, m. Stompvoet, m. Pied bot, m. || -, m. et f. Personne qui a le pied bot, f. Stompwerk, n. Fabrication de châssis et de chambranles, f. Stompzinnig, adj. Stupide, idiot. || -, adv. Stupidement. Stompzinnigheid, f. Stupidité, f., esprit borné, m.
Stomzat, v. Stomdronken.
Stond, m. Moment, instant, m. Van st-en aan, dès ce moment, sur-le-champ.
Stoof, adv. Plat.
Stoof, f. Étuve, f. || Chaufferette, f. || Poêle, m. Stoofgat, n. Chauffe, f. Stoofhuis, n. Cambuse, f. Stoofketel, m. Chaudière d'étuve, f. Stoofmaker, m. Poêlier, m. Stoofpan, f. Casserole, f. Stoofpeer, f. Poire à étuver, f. Stoofpot, m. Casserole, poêle, f. Stoofsel, n. Étuvée, fricassée, f.
Stookgat, n. Trou à feu, m. Stookgraag, adj. Tisonneur. Stookijzer, n. Fourgon, tisonnier, m. Stookkast, f. Serre chaude, f. Stookoven, m. Fournaise, f. Stookplaats, f. Foyer, m.
Stool, f. Étole, f.
Stoom, m. Vapeur, f. Met st- gaan, marcher à la vapeur. Stoomachtig, adj. Vaporeux, de vapeur. Stoombad, n. Bain de vapeur, m. Stoombakkerij, f. Boulangerie à vapeur, f. Stoomboot, f. Bateau à vapeur, m. Stoomdienst, m. Service m. des bateaux à vapeur. Stoomdom, m. Coffre à vapeur, m. Stoomen, v.n. Fumer. || Marcher à la vapeur. || Aller (en train, etc.) || -, v.a. Étuver. couvrir de vapeur. Stoomfluit, f. Sifflet d'alarme, m. Stoomgemaal, n. Pompe à vapeur, f. Stoomjacht, n. Yacht à vapeur, m. Stoomketel, m. Chaudière à vapeur, f. Stoomleibuis, f. Prise de vapeur, f. Stoommeter, m. Manomètre, m. Stoompaket, f. Paquebot à vapeur, m. Stoomschip, n. Bateau à vapeur, m. Stoomschuif, f. Glissière, f. Stoomsleeper, m. Remorqueur, m. Stoomtuig, n. Machine à vapeur, f. Stoomvaart, f. Navigation (des bateaux) à vapeur, f. Stoomvaartuig, n. Bateau à vapeur, m. Stoomwagen, m. Locomotive, f. Stoomwerktuig, n. Machine à vapeur, f. Stoomzaagmolen, m. Scierie à vapeur, f.
Stoop, f. Mesure de deux pots, f.
Stoorder, m. Perturbateur, m. || Importun, trouble-fête, m. Stoorloos, adj. Tranquille, calme, imperturbable. || -, adv. Tranquillement. Stoornis, f. Trouble, m., interruption, perturbation, f., désordre, m.
Stoot, m. Coup, heurt, choc, m. Zonder slag of st-, sans coup férir. St- eens wagens, cahot, m. || Botte, f., coup, m. || Den st- aan iets geven, mettre qc. en train. Den laatsten st- geven, achever. || Lisière, f. Stootbalk, m. Heurtoir, m. Stootband, m. v. Stootlap. - Stootbodem, m. Culasse, f. Stootdegen, m. Estoc, fleuret, m. Stooten, v.a. Piler, broyer, concasser. || Pousser, heurter, frapper. Van een rots st-, précipiter d'un rocher. Den dolk in de borst st-, plonger le poignard dans le sein. Den bal in den zak st-, blouser la bille. Van zich stooten, repousser, répudier. || (fig.) Uit een ambt st-, destituer. Uit het bezit st-,
| |
| |
déposséder. Van den troon st-, détrôner. || Het hoofd tegen den muur st-, donner de la tête contre ia muraille. || (fig.) Iemand voor het hoofd st-, offenser, choquer q. Zijn hoofd st-, échouer. || -, v.n. Cahoter. || Donner des coups de corne. || Het geweer stoot, le fusil recule. Op elkaar st-, se rencontrer. || (fig.) Choquer. Stootend, adj. Qui frappe des cornes. || (fig.) Dur, heurté. || Choquant. Stooter, m. Pileur, broyeur, m. || Étalon, m. Stooterig, v. Stootig. - Stootgaren, n. Fil de caret, m. Stootig, adj. Qui frappe des cornes. || (fig.) Susceptible. Stootigheid, f. Inclination à heurter, f. Stootje, n. Petit coup (ou) choc, m. || Bout de semelle, m. Stootkant, m. Bord, m., lisière, f. Stootkeg, f. Coin de chantier, m. Stootklamp, m. Taquet en grain d'orge, m. Stootkussen, n. Tampon, m. v. Buffer. - Stootlap, m. Langue de voile, f. Stootmat, f. Paillet, m. Stootmes, n. Butoir, m. Stootplaat, f. Garde, f. Stootsch, adj. etc. v. Stootig, etc. Stootschaal, f. Jumelle de brasseyage, f. Stoottand, m. Défense, f. Stootvel, n. Tablier, m. Stootvrij, adj. Invulnérable. Stootwagentje, n. Charrette à bras, f. Stootzaag, f. Égohine, f.
Stop, f. Bouchon, m. De st- op de flesch doen, boucher la bouteille. || Bondon, tampon, m. || Rentraiture, reprise, f. Stopanker, n. Maîtresse-ancre, f. Stopdoek, m. Modèle à repriser (ou) rentraire, m. Stopflesch, f. Flacon, m. Stopgaren, n. Fil à rentraire (ou) à ravauder, m. Stophamer, m. Calfat, m. Stophars, f. Futée, f. Stopkalk, m. Badigeon, m. Stopkatoen, n. Fil m. de coton pour rentraire. Stoplap, m. v. Stopdoek. || (fig.) Cheville, f. || (Mar.) Braie, f. Stopmes, n. Couteau à calfeutrer (ou) à mastiquer, étanchoir, m. Stopnaad, m. Rentraiture, f. Stopnaald, f. Aiguille à rentraire (ou) à repriser, f.
Stoppel, m. Chaume, m., éteule, f. || Tuyau, m. Stoppelbaard, m. Barbe courte et dure, f. Stoppelen, v.n. Commencer à avoir de la barbe. || Brûler les chaumes. Stoppelgans, f. Oie d'août, f. Stoppelhaar, n. Cheveux courts et raides, m. pl. Stoppelig, adj. Court et rude. Stoppelknollen, m. pl. Navets d'août, m. pl. Stoppelsnijder, m. Chaumier, m. Stoppelveer, f. Nouvelle plume, f. Stoppelveld, n. Chaume, m.
Stoppen, v.a. Fermer, boucher, tamponner, raccommoder. Een gat st-, boucher un trou. Eene pijp st-, bourrer une pipe. Beulingen st-, faire des boudins. Een gat in de kous st-, ravauder un bas. || (Tiss.) Rentraire. || (Méd.) Arrêter, étancher. || Constiper. || (Mar.) Bosser. || Den mond st-, faire taire. || Pousser, fourrer. Ik heb hem in dien hoek gestopt, je l'ai mis dans ce coin. In de hand st-, glisser dans la main. || -, v.n. Stopper, s'arrêter. Stoppend, adj. Obstructif, opilatif. Stopper, m. Fouloir, tampon, m. || Ravaudeur, rentrayeur, m. || (Mar.) Stopper, m., bosse, f. || Étampeur, m. Stopping, f. Fermeture, répression, f., tamponnement, m. || Ravaudage, m. Stopplaats, f. Arrêt, m., halte, f. Stopsajet, n. Laine à ravauder, f. Stopsel, n. Bouchon, m. || Rentraiture, f. || (Mar.) Palardeau, m. Stop-
● Hij kan wel tegen een stootje, il est de taille à résister.
steek, f. Piqûre, f. Stopsteen, m. Pierre à boucher, f. Stopster, f. Ravaudeuse, rentrayeuse, f. Stopstuk, n. Fermeture de bordage, f. Stopverf, f. Mastic, lut, m. Stopvers, n. Vers inutile, m. Stopwas, n. Propolis, m. Stopwerk, n. Vivelle, f. || Étoupe, f. Stopwoord, n. Cheville, f. Stopzetten, v.a. Arrêter. Stopzijde, f. Soie à rentraire, f.
Storeloos, adj. v. Stoorloos. - Storen, v.a. Troubler, déranger, gêner. Een nest st-, dénicher des oiseaux. || -, (Zich), v. réfl. Se soucier, se chagriner. Storend, adj. Perturbateur, gênant. Storing, f. Trouble, m., perturbation, f. Storm, m. Orage, ouragan, m., tempête, f. || (Mar.) Tourmente, f. || (Mil.) Assaut, m. St- loopen, monter à l'assaut. || (fig.) Orage, m. Stormachtig, adj. Orageux, tourmenteux, tempêtueux. Stormband, m. Mentonnière, jugulaire, f. Stormbok, m. Bélier, m. Stormbui, f. Bourrasque, f. Stormdak, n. Tortue, f. Stormdeur, f. Porte extérieure d'une écluse de mer, f. Stormen, v. impér. Faire un orage, faire gros temps, venter avec violence. || -, v.n. (fig.) Entrer brusquement, se précipiter. || Monter à l'assaut. Stormenderhand, adj. D'assaut. St- innemen, prendre d'assaut, emporter d'emblée. Stormgat, n. Brèche, f. Stormgevaarte, n. Machine de guerre, f. Stormhoed, m. Casque, heaume, m. Stormhoek, m. Côté tourmenteux, m. Stormig, v. Stormachtig. - Stormkat, f. Cavalier, m. Stormklok, f. Tocsin, m. Stormkluiver, m. Troisième foc, m. Stormladder, f. Échelle d'escalade, f. Stormloopen, n. Assaut, m. || -, v.n. Monter à l'assaut. Stormlooper, m. Assaillant, m. Stormmarsch, m. Pas de charge, m. Stormpaal, m.
Palissade, fraise, f. Stormplank, f. Hersillon, m. Stormram, m. Bélier, m. Stormscherm, n. Mantelet, m. Stormtuig, n. Machine servant à l'assaut, f. Stormvisch, m. Épaulard, m. Stormvogel, m. Pétrel, procellaire, m. Stormwe(d)er, n. Temps orageux, m., tempête, f. Stormwind, m. Vent orageux, m., bourrasque, f.
Stort, f. Lieu de décharge, m. Stort, n. Tôle, f. Stortbad, n. Douche, f. Stortebed, n. Radier, m. Storten, v.a. Précipiter. || (fig.) In het verderf st-, ruiner. || Verser, renverser, répandre. Tranen st-, verser des larmes. Geld st-, verser de l'argent. Bloed st-, répandre du sang. || -, v.n. Tomber. Hij is met het paard gestort, son cheval s'est abattu sons lui. || -, (Zich), v. réfl. Se jeter, se précipiter. Stortgat, n. Trou de décharge, m. Stortgoed, n. Charge f. en grenier. Storting, f. Action de précipiter, effusion, f. || (Comm.) Versement, m. || Chute violente, f. || (Méd.) Fausse-couche, f. || Épanchement de bile, m. Stortingsstaat, m. Bordereau des versements, m. Stortkar, f. Tombereau, m. Stortplaats, f. Déversoir, m. || v. Stort. - Stortregen, m. Averse, f. Stortregenen, v. impers. Pleuvoir à verse. Stortschotel, m. et f. Prodigue, m. et f. Stortvat, n. Récipient, m. Stortvloed, m. Torrent, m. Stortwijn, m. Baquetures, f. pl. Stortzee, f. Lame, f.
Stotteraar, m., -ster, f., stotterbaard,
| |
| |
stotterbek, m. et f. Bègue, m. et f. Stotteren, v.n. Bégayer. || -, v.a. Balbutier. Stottering, f. Bégaiement, m. || Anonnement, m.
Stout, adj. Audacieux, hardi, téméraire. St- maken, enhardir. || Méchant, désobéissant. || -, adv. Hardiment, effrontément. Stouterd, m. Audacieux, méchant, effronté, m. Stouthartig, etc. v. Stoutmoedig, etc. - Stoutheid, f. Audace, hardiesse, intrépidité, f. || Méchanceté, désobéissance, f. Stoutigheid, f. Méchanceté, désobéissance, f. Stoutmoedig, adj. Hardi, intrépide, courageux. || -, adv. Hardiment. Stoutmoedigheid, f. Hardiesse, intrépidité, audace, f. Stoutweg, adv. Hardiment, sans crainte.
Stouwen, etc. v. Stuwen, etc.
Stoven, v.a. (Méd.) Fomenter. || (Cuis.) Cuire à petit feu, étuver. || -, v.n. Être étuvé. Stovend, adj. (Méd.) Fomentatif. Stovengeld, n. Droit de chaufferette, m. Stovenzetster, f. Femme chargée des chaufferettes, f. Stoverij, f. Réchauffé, m., fricassée, f. Stoving, f. Fomentation, f. || Étuvement, m.
Straal, m. Jet, m. || Rayon, trait de lumière, m. || (Math.) Rayon, m. || (H.n.) Fourchette, f. Straalband, m. Ligament ciliaire, m. Straalbloem, f. Radiée, f. Straalbrekend, adj. Réfringent, réfractif. Straalbreking, f. Réfraction, f. Straalbundel, m. Faisceau lumineux, m. Straaldieren, n. pl. Radiaires, m. pl. Straalijzer, n. Rayon, m. Straalpunt, n. Foyer, m. Straalswijze, adv. En forme de rayons, radié. Straaltje, n. Petit rayon, m. || (fig. et pop.) Filet, (un) peu, m. Straaluitschieting, f. Irradiation, f. Straalvormig, adj. En forme de rayon, rayonné. || (Bot.) Radié. || St- lichaam, procès ciliaire, m.
Straat, f. Chemin, m., rue, f. De gemeene st-, la voie publique. Op 's Heeren straten, sur la voie publique. Op de st-, dans la rue. Blinde st-, cul-de-sac, m., impasse, f. || (Mar.) Pas, détroit, m. Straatarbeider, m. Crocheteur, portefaix, m. Straatarm, adj. Pauvre comme un rat. Straatdeun, m. Chanson de rue, chanson triviale, f. Straatdeur, f. Porte qui donne sur la rue, porte de devant, f. Straatgeld, n. Taxe de voirie, f. Straatgerucht, n. Bruit dans la rue, m. Straatgespuis, n. Canaille, f. Straatje, n. Ruelle, f. Straatjeugd, f. Gamins, m. pl. Straatjongen, m. Polisson, m. Straatjongensachtig, adj. Polisson. Straatjongensstreek, f. Gaminerie, polissonnerie, f. Straatkoopman, m. Colporteur, m. Straatlantaarn, f. Réverbère, m. Straatlegger, m. Paveur, m. Straatlooper, m. Batteur de pavé, fainéant, m. Straatmadeliefje, n. Coureuse, f. Straatmaker, m. Paveur, m. Straatmeid, f. Coureuse, f. Straatmuzikant, m. Musicien ambulant, m. Straatpikker, m. Pioche de paveur, f. Straatpraatje, n. Cancan de rue, m. Straatroof, m. Brigandage, m. Straatroover, m. Voleur de grand chemin, brigand, m. Straatrooverij, f. Brigandage, m. Straatschans, f. Barricade, f. Straatschender, m. Mauvais garnement qui commet des violences dans les rues, m. Straatschenderij, f. Violence commise dans la rue, f. Straatslijpen, v.n.
● Iemand eene kool stoven, jouer un tour à quelqu'un. Op straat zetten, jeter sur le pavé.
Battre le pavé, fainéanter. Straatslijper, m. Batteur de pavé, fainéant, m. Straatslijperij, f. Fainéantise, f., vagabondage, m. Straatstamper, m. Hie, demoiselle, f. Straatsteen, m. Pavé, m. Straattaal, f. Langage des halles, m. Straatvaarder, m. Vaisseau (ou) capitaine qui navigue vers le détroit de Davis, m. Straatveger, m. Balayeur des rues, m. Straatvuil, n. Immondices des rues, f. pl. Straatwaarts, adv. Vers la rue. Straatweg, m. Chemin pavé, m. Straatwerk, n. Travaux de pavage, m. pl. Straatwerker, m. Paveur, m.
Straf, adj. Sévère, rigoureux, austère. St- gelaat, air rébarbatif. || Piquant, rude, fort. Straffe likeur, liqueur forte. || -, adv. Sévèrement, fortement.
Straf, f. Punition, peine, f., châtiment, m. Op straffe van..., sous peine de... Eene st- opleggen, infliger une punition. Ter straffe leiden, conduire au supplice. Strafbaar, adj. Punissable, condamnable, répréhensible. St- stellen, comminer des peines contre. Strafbaarheid, f. Criminalité, répréhensibilité, f. Strafbaarstelling, f. Cominination de peines, f. Strafbepaling, f. Pénalité, disposition du code pénal, f. Strafcompagnie, f. Compagnie de discipline, f. Straffe, f. v. Straf.
Straffelijk, adv. Sévèrement, rigidement.
Straffeloos, adj. Impuni, exempt de peine. || -, adv. Impunément. Straffeloosheid, f. Impunité, f. Straffen, v.a. Punir, châtier. Aan den lijve str-, punir corporellement. Met boete (of) in de beurs st-, mettre à l'amende. Met iets gestraft zijn, être affligé de qc. Met de roede st-, donner le fouet. Straffer, m. Punisseur, m. Straffing, f. Punition, f. Strafgericht, n. Justice criminelle, f. Gods st-, châtiment divin, m., vengeance divine, f.
Strafheid, f. Sévérité, rigueur, rigidité, f. St- van wijn, âpreté, rudesse, f.
Strafinrichting, f. Établissement pénitentiaire, m. Strafmiddel, n. Peine, punition, f. Strafoefening, f. Exécution, f. Strafplaats, f. Lieu du supplice, m. Strafport, n. Surtaxe, f. Strafpreek, f. Sermon sur le vice, m. || Mercuriale, f. Iemand eene st- houden, sermonner, tancer, morigéner q. Strafrecht, n. Droit pénal, m. Wetboek van st-, code pénal, m. Strafrechter, m. Juge criminel, m. Strafschuldig, adj. Coupable, criminel, punissable. || -, adv. Criminellement. Strafschuldigheid, f. Culpabilité, f. Straftaak, f. v. Strafwerk. - Straftuig, n. Instrument de supplice, m. Strafvaardig, adj. Prêt à punir, prêt à subir la punition. Strafvermindering, f. Commutation, réduction de peine, f. Strafverordening, f. Disposition pénale, f. Strafvonnis, n. Condamnation, f. Strafvordering, f. Procédure pénale, f. Strafvrij, adj. Impuni. Strafwaardig, adj., etc. v. Strafschuldig, etc. - Strafwerk, n. Pensum, m. Strafwet, f. Loi pénale, f. Strafwetboek, n. Code pénal, m. Strafwetgeving, f. Législation pénale, f. Strafzaak, f. Affaire correctionnelle, f. Strafzwaard, n. Glaive, m.
Strak, adj. Tendu, raide, fixe. Iemand str-
| |
| |
houden, tenir la bride haute à q. || Impassible, froid. || -, adv. Sévèrement. Strakheid, f. Raideur, rigidité, rudesse, fixité, f. || Besoin d'argent, m. Strakjes, straks, adv. Tout à l'heure, a l'instant. || Tantôt. Hij is str- binnengekomen, il vient d'entrer.
Stralen, v.n. Jaillir. || Rayonner, luire. || (fig.) Het straalt in de oogen, cela saute aux yeux. Stralend, adj. Rayonnant, radieux. Stralenkrans, m. Auréole, f., nimbe, m., gloire, f. Straling, f. Rayonnement, m., radiation, f.
Stram, adj. Raide, engourdi. St- slot, serrure difficile à ouvrir. || -, adv. Raidement. Stram(mig)heid, f. Raideur, f.
Stramien, f. Canevas fin, m. v. Stamijn. - Stramienen, adj. De canevas. Stramijn, n. Passoire, f. || -, f. v. Stamijn.
Strand, n. Rivage, bord de la mer, m., côte, plage, f. Langs het str- varen, côtoyer. Op str- zetten, échouer. Steil st-, falaise, f. Strandbewoner, m. Riverain, m. Stranddief, m. Naufrageur, vagant, m. Stranddieverij, f. Vol d'objets naufragés, m. Stranden, v.n. Échouer. Strandgoed, n. Épaves, f. pl. Strandharing, m. Hareng pêché près de la côte, m. Strandheer, m. Seigneur qui a droit d'épave, m. Stranding, f. Échouement, m. Strandjut(ter), m. Naufrageur, m. Strandkei, m. Galet, m. Strandklip, f. Falaise, f. Strandkrab, f. Crabe ménade, m. Strandkruid, n. Gazon d'Espagne, oeillet de mer, m. Strandlooper, m. Ouvrier qui travaille à la côte, m. || Vagant, m. || (H.n.) Bécasseau, m., maubèche, alouette de mer, f. Strandmeer, n. Lagune, f. Strandmes, n. Couteau à découper le lard de baleine, m. Strandrecht, n. Droit d'épave, m. Strandruiter, m. Garde-côte à cheval, m. || (H.n.) Échasse, f. Strandsnijder, m. Celui qui découpe le lard de baleine. Strandvisch, m. Poisson riverain, m. Strandvogel, m. Oiseau riverain, m. Strandvond, m. Épave, f. Strandvonder, m. Directeur des épaves, m. Strandvonderij, f. Surveillance des épaves, f. Strandvoogd, m. v. Strandvonder.
Strang, n. Golfe avec le rivage, m.
Strang, f. v. Streng, f.
Straten, v.a. Paver. Strater, m. Paveur, m.
Streek, m. Coup, m. || (fig.) Tour, m., ruse, f. Domme str-, bévue, f. || Espièglerie, niche, farce, f. Streken uithalen, faire des siennes. || -, f. Coup, m. Str- op de viool, coup d'archet. || Ligne, raie, f. Str- met de pen, trait de plume. Str- met zeilsteen, touche d'aimant, f. || (Mar.) Rumb de vent, m. Eene str- hooger of lager zeilen, augmenter (ou) diminuer d'un point. Op str- komen, se remettre. || Course, route, f. Een kwade str- nemen, faire fausse route. Goed str- houden, tenir la route; (fig.) rester dans le bon chemin. Dat houdt geen str-, cela n'est pas admissible, ne vaut rien. Op str- zijn, être en train. || Région, f. v. Landstreek et Luchtstreek. - Streekspraak, f. Dialecte, idiome, m. Streektafel, f. Table loxodromique, f. Streektafelboek, n. Routier, m. Streelen, v.a. Caresser, flatter. || (fig.) Étriller. Streelend, adj. Caressant, flatteur, agréable.
● Eene streep door de rekening, un mécompte. Van streek zijn, être dérangé.
Streeler, m. Flatteur, m. || (fig.) Celui qui étrille. Streeling, f. Caresse, flatterie, f.
Streen, f. Écheveau, m.
Streep, f. Ligne, raie, f. Een str- door iets halen, rayer, biffer, barrer qc.; (fig.) ne plus compter sur qc. || Galon, m. Streepje, n. Petite ligne, raie, f. || Étoffe rayée, f. || (pop.) Légère ivresse, f. || (Gramm.) Tiret, m. Streepjesgoed, n. Étoffe rayée, f. Streepswijs, adv. En forme de raie. Streepvaren, f. Asplénie, f. Streepzaad, n. Crépide, f.
Strek, adj. Raide, tendu. Strek, m. Assise de parpaing, f. Strekel, m. v. Strijkstok. || Chaploir, m. Strekkelijk, adj. Avantageux. Strekken, v.a. Tendre, étendre. || -, v.n. S'étendre, aller. Die boter strekt, ce beurre dure, est économique. || (fig.) Servir de, être propre. Tot eer str-, faire honneur. Strekkend, adj. Tendant à. || Str-e meter, mètre courant. Strekker, m. Extenseur, m. Strekking, f. Action d'étendre, f. || Utilité, f., profit, m. || Tendance, f., but, m. Streklaag, f. Assise de parpaing, f. Strekmes, n. Avivoir, m. Streksch, adj. En parpaing, St- gewelf, décharge, f. Strekzaam, adj. Élastique. || Profitable, économique. Strekzaamheid, f. Utilité, économie, f.
Stremmen, v.n. Se cailler, se coaguler. || -, v.a. Cailler, coaguler. || (fig.) v. Stuiten. - Stremming, f. Caillement, m., coagulation, f. || (fig.) Obstacle, arrêt, m., interruption, stagnation (du commerce), f. Stremsel, n. Présure, f.
Streng, adj. Rigide, sévère. Str-e winter, hiver rigoureux. || Exact, rigoureux. De strengste zin, l'acception la plus rigoureuse. Str- leven, vie austère, f. || (Prov.) Str-e heeren regeeren niet lang, la trop grande sévérité n'est pas de longue durée. || -, adv. Rigoureusement, sévèrement. Streng, f. Toron, cordon, m. || Trait, m. Maak de st-en los, lâchez les traits. || (fig.) Zijn str- vasthouden, tenir ferme, ne pas céder. Elk trekt aan zijn str-, chacun défend son opinion. De derde str- maakt den kabel, le troisième arrivant ranime l'entretien. || (fig.) Parti, m., cabale, f. || v. Steen. - Strengel, m. Tresse, f. Strengelen, v.a. Tresser, entrelacer, natter. Strengelijk, adv. v. Streng. - Strengeling, f. Entrelacement, m. Strengen, v. a Tendre. || Mettre en écheveau, tresser. || Lier avec un cordon. Strengheid, f. Rigueur, sévérité, f. Strengkoker, m., -leder, n., -scheede, f. Fourreau, m.
Strepel, m. Bande, f. Strepen, v.a. Rayer. Gestreepte anjelier, oeillet panaché. || (fig.) Réprimander, tancer. Streping, f. Rayure, f.
Streuvelen, v.n. Se dresser.
Streven, v.n. S'efforcer, tâcher. Naar iets str-, aspirer à qc. Te boven str-, surpasser. || -, n. Effort, m., aspiration, f. Streving, f. v. Streven, n. Stribbelaar, m., -ster, f. Querelleur, chicaneur, m., chicaneuse, f. Stribbelen, v.a. Contester, disputer, chicaner. Stribbelig, adj. Querelleur, chicaneur. Stribbeligheid, f. Caractère chicanier, m. Stribbeling, f. Querelle, contestation, chicanerie, f.
Striem, f. Raie, f. || Strie, meurtrissure, f. || (fig.) Coup, m. || (Mar.) Vaigre d'acotar, f.
| |
| |
Strijd, m. Combat, m., bataille, guerre, f. || Lutte, f. || (fig.) Querelle, dispute, f. || Démêlé, débat, m. Om str-, à l'envi, à qui mieux mieux. || Opposition, f. In str- met, en contradiction avec, contraire à. Strijdbaan, f. Arène, f. Strijdbaar, adj. Capable de porter les armes. || Belliqueux. Strijdbaarheid, f. Humeur guerrière, vaillance, bravoure, f. Strijdbijl, f. Hache d'armes, f. Strijden, v.n. Combattre. || Militer. Die reden strijdt voor hem, cette raison milite en sa faveur. || (fig.) Se disputer, contredire. Hij strijdt er tegen, il le conteste. || Lutter. || Être contraire à, choquer. Dat strijdt met zijn karakter, cela jure avec son caractère. Strijdend, adj. Belligérant. || (Jur.) Litigant. || De str-e Kerk, l'Eglise militante. Strijder, m. Combattant, m. || Disputeur, querelleur, contradicteur, m. Strijdgenoot, m. Compagnon d'armes, m. Strijdhandschoen, m. Ceste, m. || Gantelet, m. Strijdig, adj. Contraire à, opposé, contradictoire. Strijdigheid, f. Contradiction, opposition, f. Strijdknots, -kolf, f. Masse d'armes, massue, f. Strijdkrachten, f. pl. Forces militaires, f. pl. Strijdlust, m. Humeur belliqueuse, f. Strijdlustig, adj. Belliqueux, avide de combattre. Strijdmakker, m. v. Strijdgezel. - Strijdperk, n. Lice, carrière, arène, f. Strijdros, n. Cheval de bataille, m. Strijdschrift, n. Ouvrage de controverse, écrit polémique, m.
Strijdvaardig, adj. Prêt à combattre. Strijdvaardigheid, f. Êtat m. de préparation au combat, f. Strijdveld, n. Champ de bataille, m. Strijdvraag, f. Question controversée, f. || Question mise au concours, f.
Strijk, m. (fig.) Str- en zet, coup sur coup, à tout moment. Strijkage, f. Révérence, f. Strijkband, m. v. Strijkhout. - Strijkbloem, f. OEil-de-boeuf, m Strijkblok, n. (Mar.) Varlope à onglet, f. Strijkboom, m. Baguette, f., chevalet, m. Strijkbord, n. Oreille (de charrue), f. Strijkdeken, f. Couverture à repasser, f. Strijkel, m. Racloire, f. Strijkelings, adv. En rasant. Strijken, v.a. Amener. De vlag str-, amener le pavillon; (fig.) baisser pavillon. || Frotter légèrement, frictionner, lisser, repasser. || Passer légèrement la main sur qc. Zich den baard str-, se caresser la barbe. || Racler (une mesure), raboter, étirer (les peaux), tuiler (le drap). || Vogels str-, tirassen des oiseaux. Linnen str-, repasser du linge. De viool str-, jouer du violon. Boter op brood str-, étendre du beurre sur du pain. || (fig.) Een vonnis str-, prononcer une sentence. || (fig.) Hij streek de hand over het hart, il eut la bonté de me donner ce que je demandai. || -, v.n. Met de voeten str-, faire la révérence. v. Strijkvoeten. Gaan str-, s'en aller, décamper. Met de riemen str-, scier. De patrijzen str-, les perdrix s'abattent. || Passer tout près, raser, toucher. || Het paard strijkt, le cheval se coupe. Strijker, m. Frotteur, m. || Racloire, radoire, f. || Fer à repasser, m. || (Taill.) Carreau, m. || Fusil, m. || Plane,
livarde, f. Strijkgeld, n. Denier d'enchère, m. Strijkgoed, n. Linge à repasser, m. Strijkhoek, m. Angle du flanc d'un bastion, m.
● Hij is in den strik geloopen, il a donné dans le panneau.
Strijkhout, n. Racloire, radoire, f. Strijkijzer, n. Fer à repasser, m. Strijking, f. Frottement, m., friction, f. Strijkinstrument, n. Instrument à cordes, m. Strijkkalk, f. Plâtre de stuc, crépi, enduit de chaux, m. Strijkkwartet, n. Quatuor d'instruments à archet, m. Strijklap, m. Frottoir, m. Strijkleer, n. Cuir à repasser, m. Strijklijn, f. Ligne de défense, f. Strijknet, n. Tirasse, f. Strijkplank, f. Planche à repasser, f. Strijkriem, m. Cuir à repasser, m. Strijkroer, n. Gouvernail de pont volant, m. Strijksel, n. Liniment, m. Strijksteen, m. Pierre à repasser, f. Strijkster, f. Repasseuse, f. Strijkstok, m. Racloire, radoire, f. || (Mus.) Archet, m. Strijktafel, f. Table à repasser, f. Strijkvoeten, v.n. Faire la révérence. || Flatter. Strijkvoetje, n. Een str- maken, faire la révérence. Strijkvuur, n. (Chim.) Feu de réverbère, m. || (Mil.) Feu rasant, m. Strijkweer, f. Parapet, m. Strijkwerk, n. Ouvrage d'une repasseuse, m. Strik, m. Lacs, panneau, lacet, collet, m. || (fig.) Piège, panneau, m. Strikken spannen, tendre des pièges. || Corde, hart, f. || Noeud coulant, noeud de rubans, m. Strikje, n. Petit noeud, m. Kwikjes en str-s, fanfreluches, f. pl. Strikken, v.a. Faire un (faux) noeud, nouer. || Prendre au lacet. Strikkenspanner, -zetter, m. Colleteur, m. Strikknoop, m.
Noeud coulant, m. Strikletters, f. pl. (Call.) Entrelacs, m. pl. Striklis, f. Ganse faite en noeud, cocarde, f. Strikpen, f. Crochet à filocher, m. Strikrede, f. Raisonnement captieux, sophisme, m. Striksnoer, n. Lacet, m. Strikswijze, adv. En forme de noeud. Strikt, adj. Exact, strict, étroit, précis. || Strict, sévère. Strikt(elijk), adv. Exactement, strictement. Striktheid, f. Exactitude, rigueur, f. Strikvraag, f. Question captieuse, f.
Strip, m. Bande de tôle, f. Stripgoed, n. Tabac qui doit être éjambé. Stripjongen, m. Écôteur, m. Strippeling, m. Tabac éjambé, m. Strippen, v.a. Fouetter. || Écôter, éjamber. Strips, f. pl. Raclée, f. Stripster, f. Écôteuse, f. Stripzolder, m. Grenier où l'on écôte le tabac, m.
Strobbe, f. v. Struik. - Strobbelen, v. Struikelen.
Stroef, adj. Qui ne glisse pas, dur. || (fig.) Rude, âpre, froid, revêche. Str- gezicht, mine rebarbative. || -, adv. (fig.) Rudement, froidement. Stroefheid, f. Rudesse, dureté, f. || (fig). Air rebutant, m.
Strompelaar, m. Celui qui marche d'un pas mal assuré. Strompelen, v.n. Trébucher, marcher en trébuchant. Strompelig, adj. Raboteux. Strompeling, f. Démarche chancelante, f.
Stronk, m. Trognon, m. || Tronc, m., souche, f. Stronkel(voet)en, v.n. Trébucher.
Stront, f. (bas) Étron, m., excréments, m. pl. (pop.) In de str- zitten, être dans le pétrin. || Querelle, noise, dispute, f. Str- maken, se disputer. || Embarras, façons, m. pl. Veel str- maken, se donner de grands airs. Stronterij, f. Dispute, f. Strontig, adj. (fig.) Misérable, pitoyable. Strontje, n. (Méd.) Compère, orge- | |
| |
let, m. || Gamin, m. Strontjongen, m. Polisson, m.
Stroo, n. Paille, f. Op str- liggen, coucher sur la paille; (fig.) être mort. Geen stroo in den weg leggen, ne contrarier en rien. || Litière, f. || (Dek)str-, chaume, m. Strooachtig, adj. Comme la paille. Strooband, m. Lien de paille, pleyon, m. Stroobed, n. Paillasse, f. Stroobinder, m. Botteleur, m. Stroobloem, f. Immortelle, f. Stroobos, -bundel, m. Botte de paille, f. Strooboter, f. Beurre de fourrage, m. Stroodak, n. Toit de chaume, m. Stroodek, n. Paillasson, m. Stroodekker, m. Couvreur en chaume, m.
Stroof, f. Strophe, f.
Stroofakkel, f. Brandon, m. Stroogeel, adj. Couleur de paille. Stroohaksel, n. Paille hachée, f. Stroohalm, m. Tuyau de paille, chalumeau, m. Stroohandelaar, m. Pailleur, m. Stroohuisje, n., -hut, f. Chaumière, f. Strooibiljet, -briefje, n. Feuille volante, circulaire, f. Strooien, adj. De paille. Strooien, v.n. Faire la litière. || -, v.a. Pourvoir de litière. || (fig.) Den bruidegom en de bruid str,- jeter des fleurs sur le passage des nouveaux époux. || Jeter çà et là, parsemer, répandre, joncher. Bloemen op den weg str-, joncher le chemin de fleurs. Geld met volle handen str-, jeter l'argent par les fenêtres. Suiker over iets str-, saupoudrer qc. de sucre. Strooier, m. Celui qui sème, répand, etc. Strooigoed, n. Dragées, f. pl. Strooiing, f. Jonchement, m. || Litière, f. Strooijonker, m. Celui qui jette des fleurs sur le passage des mariés. Strooikruid, n. Verveine, f. Strooilepel, m. Cuiller à saupoudrer, f. Strooimandje, n. Corbeille à fleurs, f. Strooimeisje, n. Fille qui jonche de fleurs le passage des mariés, f. Strooipenning, m. Pièce de largesse, f. Strooisel, n. Jonchée, litière, f. Strooisuiker, f. Sucre en poudre, m. || Dragées, f. pl. Stroojonker, m. Hobereau, m.
Strook, f. Bande, f. || Tour, m., garniture, f. || Str- land, langue f. de terre.
Strookap, f. Couverture de paille, f.
Strooken, v.n. S'accorder, correspondre, être conforme à. Dat schip strookt wel, ce navire a bon aspect. || -, v.a. Caresser, flatter. Strooking, f. Caresse, flatterie, f. || Harmonie, f., accord, m. || (Mar.) Gabarit, m.
Strookleurig, adj. Couleur paille. Strooleger, n. Paillasse, f.
Stroom, m. Courant, m., marée, f., flux, m. Tegen den str- opvaren, aller contre la marée. Voor den str- afdrijven, être porté par la marée. || Rivière, f., fleuve, torrent, m. Op str- liggen, être mouillé dans la rivière. || (fig.) Torrent, courant, m. Str- der tijden, le cours rapide des temps. Een str- van volk, une grande foule. Bij str-en, à torrents. Stroomachtig, adj. Torrentiel, torrentueux. Stroomafwaarts, adj. En descendant la rivière, en aval.
Strooman, m. Homme de paille, m. || Épouvantail, m. Stroomatras, f. Paillasse, f.
Stroombreker, m. Batardeau, m. || Interrupteur, m. Stroomeling, m. Petit hareng de la Baltique, m. Stroomen, v.n. Couler, affluer, ruisseler, avoir son cours. || (fig.) Het
● Hij laat zich met een stroo trekken, il ne se fait pas tirer l'oreille.
volk stroomt derwaarts, le peuple y court en foule. Stroomgebied, n. Bassin, m. Strooming, f. Courant, m. Stroomkaart, f. Carte d'un fleuve, carte hydrographique, f. Stroomkeering, f. Batardeau, m. Stroomling, v. Stroomeling. - Stroommaagd, -nimf, f. Naïade, f. Stroomopwaarts, adv. Contre le courant, en amont. Stroomrijk, adj. Riche en rivières. Stroomswijze, adv. Comme un torrent, à torrents. Stroomvisch, m. Poisson de rivière, m. Stroomwater, n. Eau courante, f. Stroomwisselaar, m. (Phys.) Commutateur, m.
Stroop, m. Pillage, m., maraude, f.
Stroop, f. Mélasse, f. || Sirop, m. Stroopachtig, adj. Sirupeux.
Stroopbende, f. Batteurs d'estrade, m. pl., bande de maraudeurs, f. Stroopen, v.a. v. Afstroopen. || (fig.) Iemand het vel over den nek str-, ruiner q. || Voler, dépouiller, piller, dévaliser. || -, v.n. Butiner, aller en course, marauder, pirater. Wild str-, braconner.
Stroopen, v.a. Couvrir de sirop.
Strooper, m. Brigand, maraudeur, pillard, m. || Pirate, corsaire, forban, m. || Braconnier, m. Strooperij, f. Incursion, f., pillage, brigandage, braconnage, m., maraude, f. Strooping, f. Dépouillement, m. || v. Strooperij. - Stroopkousen, f. pl. Bas grands et larges, m. pl.
Strooplepel, m. Cuiller à sirop, f. Strooplikken, n. (fig.) Flatterie, f. Strooplikker, m. Flatteur, m.
Strooplust, m. Envie de piller, de braconner, marauder, etc., f.
Stroopmond, m. et f. Personne qui a la bouche barbouillee de sirop, f.
Strooppartij, f., -tocht, m. Course, incursion, f. Stroopzucht, f. v. Strooplust.
Stroosnijder, m. Hache-paille, m. Stroosplitter, m. Ouvrier qui fend la paille, m. Strootje, n. Fétu de paille, brin de paille, m. Str- trekken, tirer à la courte paille. || Torquette f. de harengs saurs. || Cigare léger, m. Strooverkooper, m. Pailleur, m. Stroovijl, f. Lime d'Allemagne, f. Stroovuur, n. Feu de paille, m. Stroowisch, f. Torchon de paille, bouchon, m. || (fig.) Hij is hier op eene str- komen aandrijven, c'était un pauvre misérable en arrivant ici. Stroozak, m. Paillasse, f.
Strop, m. Corde, hart, f. || (Mar.) Estrope, f. Str- (van het roer), herse, f. || Col, m. || Étrier, m. || Tirant, m. Stropdas, f. Col, m., cravate, f.
Stroperig, adj. Sirupeux. Stroperigheid, f. Qualité sirupeuse, f.
Stropgesp, m. Boucle de col, f. Stroppen, v.a. Estroper. || (Chass.) Prendre au lacet. Stroptouw, n. Gerseau, m., estrope, f.
Strot, m. Gorge, f. || (fig.) Een goeden str- hebben, avoir la voix perçante. Alles door den str- jagen, faire bombance. Strotader, f. Veine jugulaire, f. Strotklep, f., -lap, m. Luette, f. Strotspleet, f. Glotte, f. Strottenhoofd, n. Larynx, m.
Strubbelen, v.n. v. Struikelen et Kijven. - Strubbeling, f. v. Struikeling. || Dispute, f. || Ennui, tracas, m.
Struif, f. Omelette, crêpe, f.
| |
| |
Struik, m. Arbrisseau, arbuste, buisson, m. Str-en, broussailles, f. pl., halliers, m. pl. || v. Stronk. || (Prov.) Door heggen en str- loopen, mener une vie déréglée. || (fig.) Souche, famille, race, f. Struikachtig, adj. Buissonneux, frutescent, frutiqueux. Struikbosch, n. v. Kreupelbosch. - Struikelaar, m. Celui qui trébuche. Struikelblok, n. Pierre d'achoppement, f. Struikelen, v.n. Broncher, trébucher. || Broncher, faillir. || (fig.) Over iets str-, s'irriter de qc. Struikeling, f. Trébuchement, m. || (fig.) Faux pas, m., faiblesse, f. Struikelsteen, v. Struikelblok. - Struikgewas, n. Broussailles, f. pl. Struikhout, n. v. Kreupelhout. - Struikrooven, v.n. Exercer le brigandage. || -, n. Brigandage, m. Struikroover, m. Brigand, m. Struikrooverij, f. Brigandage, m. Struikwaard, f. Polder m. entouré de broussailles. Struikwinde, f. (Bot.) Smilax, m.
Struis, m. (H.n.) Autruche, f.
Struis, f. (Peint.) Céruse, f.
Struisch, adj. Robuste, fort, vigoureux.
Struisdotje, n. Sachet à céruse, m. Struisen, v.a. Saupoudrer de céruse.
Struisgras, -kruid, n. Agrostide, f. Struismees, f. Mésange huppée, f.
Struisveer, f. Plume d'autruche, f. Struisvogel, m. Autruche, f.
Struweel, n. Arbuste, buisson, m.
Studeeren, v.a. et v.n. Faire des études, étudier. In de rechten st-, étudier le droit. || Méditer, étudier. Studeerkamer, f. Cabinet d'étude, m. Studeerlamp, f. Lampe de cabinet, f. Studeervertrek, n. Cabinet d'étude, m. Student, m. Étudiant, m. Studentengrap, f. Farce d'étudiant, f. Studentenhaver, f. Quatre-mendiants, m. Studentenkruid, n. Belvédère, f. Studentenleven, n. Vie d'etudiant, f. Studentenmaal, n. Banquet d'étudiants, m. Studententijd, m. Années d'université, f. pl. Studie, f. Étude, f. Op st- liggen, être étudiant. Met st-, à dessein.
Stug, adj. Roide, dur. || Revêche, bourru, rétif. || -, adv. D'une manière revêche. Stugheid, f. Raideur, humeur revêche, f.
Stuifaarde, f. Terreau, m. Stuifkalk, f. Chaux éteinte à l'air, f. Stuifmeel, n. Folle farine, f. || (Bot.) Pollen, m. Stuifmos, n. Byssus. m. Stuifwol, f. Duvet, m. Stuifzaad, n. Poussière séminale, f. Stuifzand, n. Sable mouvant, m. Stuifzwam, f. Vesse (de) loup, f.
Stuik, m. Secousse, f., choc, m. || (Mar.) About, m. || Dizeau, tas, m. Stuiken, v.a. Remuer, secouer. || Refouler, rabattre (le fer). || Mettre en tas. || Payer. Stuiking, f. Refoulement, m. Stuikkorf, m., -mand, f. Hotte à (presser le) raisin, f.
Stuinder, m. Soutien, appui, m.
Stuip, f. Convulsion, f. || Lubie, f. Stuipachtig, adj. Convulsif. || Sujet aux convulsions. Stuipboom, m. Sensitive, mimosa, f.
Stuipen, v.a. Fouetter.
Stuipen, v.n. Se baisser.
Stuiptrekking, f. Convulsion, f.
Stuit, f. (Anat.) Croupion, m.
Stuit, m. Arrêt, m. || Bond, saut, m. || (fig.)
● Dat stuit mij tegen de borst, cela me répugne.
Instant, m. Stuit, f. Tartine, f. Stuitbalk, m. Bourdonnière, f.
Stuitbeen, n. Coccyx, m.
Stuiten, v.a. Arrêter, empêcher. Dat stuit mij, cela me répugne. || -, v.n. Rebondir, éprouver un choc, coquer. || Se vanter. || Jouer aux osselets (ou) aux billes. Stuitend, adj. Répugnant, scandaleux. Stuiter, m. Celui qui arrête. || Fanfaron, m. || Chique, f. Stuiteren, v.n. Jouer aux chiques. Stuitgezicht, n. Perspective coupée, f. Stuiting, f. Arrêt, empêchement, m. || Vanterie, f. || Jeu des osselets, m. Stuitklamp, m. Cabrion, m. Stuitknikker, m. Chique, f.
Stuitstuk, n. Cimier, m. Stuitvoeters, m. pl. Clunipèdes, m. pl.
Stuitvos, m. Fanfaron, m. Stuitvosserij, f. Fanfaronnade, f. Stuitwind, m. Revolin, m.
Stuiveling, f. Tourbe gelée, f. Stuiven, v.n. S'envoler en poussière. || (fig.) Waar is hij gestoven, qu'est-il devenu. Hij stoof uit het huis, il quitta brusquement la maison. || - v. impers. Faire de la poussière.
Stuiver, m. Sou, m. || (fig.) Een mooie st-, une belle fortune. Het is een st- op zijn kant, c'est très hasardeux. Stuiverkruid, n. Obolaire, f. Stuivertje-wisselen, n. Jeu des quatre coins, m.
Stuk, n. Morceau, fragment, m., partie, f. St- wegs, bout de chemin, m. St- wijn, pièce de vin. St- laken, pièce de drap. Tien st- vee, dix têtes de bétail. || (Iron.) Een st- van een kamerdienaar, une espèce de valet de chambre. || In het st- van godsdienst, en fait de religion. Van st- tot st-, de point en point. St- lands, parcelle de terre, f. || Het st-, la pièce, chacun. Drie gulden st-, trois florins pièce. Een st- vijf, zes, cinq à six. || St- geschut, canon, m., pièce d'artillerie, f. || Pièce, f. Een st- schrijven, écrire une pièce (ou) un article de revue. || Tome, m., livraison, f. || (Mus.) Morceau, m. || (Jeu) Pion, m., dame, f. || Métier, m. || Van zijn st- brengen, mettre dans l'embarras. Voet bij st- houden, être assidu à quelque ouvrage, tenir ferme. In één stuk, aan één stuk, d'une traite. Een st- in zijn kraag hebben, être ivre. Op st- van zaken heeft hij gelijk, tout bien considéré, il a raison. || (Jur.) Stukken, pièces, f. pl., papiers, m. pl. Het zal uit de stukken blijken, les pièces en feront foi. || Action, f., coup, m. Een stout st-, un coup hardi. Stuk, adv. En pièces, cassé. Stukadoor, m. Stucateur, plafonneur, m. Stukadoorswerk, n. Ouvrage en stuc, m. Stukadoren, v.n. Travailler en stuc. plafonner. Stukbreken, v.a. Casser, abîmer.
Stukgaan, v.n. Se casser, s'abîmer. Stukgoederen, n. pl. Marchandises emballées (ou) en futailles, f. pl. || Cueillette, f. Stukkend, adv. Cassé. Stukkenrijder, m. Artilleur à cheval, m. Stukkerig, adj. Ivre. Stukmaken, v.a. Casser, abîmer. Stuks(ge)wijze, adv. En parties. || Par pièces. Stukslaan, -smijten, v.a. Casser en jetant. Stuksnijden, v.a. Couper en morceaux. Stukvallen, v.n. Se briser en morceaux. Stukvat, n. Pièce f. de vingt-quatre ancres. Stukwerk, n. Travail à la pièce, m. || (fig.) Travail décousu, m. Stukwerker, m. Apiéceur, m.
| |
| |
Stulp, f. Chaumière, f. || v. Stolp. - Stulpen, v.a. Couvrir d'une cloche de verre. || v. Stelpen. - Stulpkooi, f. Mue, f. Stulpswijze, adv. En forme de cloche.
Stumper(d), m. Bousilleur, m. || Imbécile, pauvre hère, m. Stumper(acht)ig, adj. Misérable, pitoyable. || -, adv. Misérablement. Stumper(acht)igheid, f. Ineptie, imbécillité, f. Stumperwerk, n. Bousillage, m.
Sturen, v.a. Envoyer. Om brood st-, envoyer chercher du pain. || v. Besturen. || Zijnen loop st-, diriger sa course. || -, v.n. Gouverner, naviguer. Sturing, f. Conduite, f., envoi, m.
Stut, m. Support, étançon, appui, m. || Appui, soutien, refuge, m. || Protecteur, m. || (Mar.) Épontille, allonge, f. Stutbalk, m. Lambourde, f., sommier, m. Stutsel, n. Appui, support, m., étaie, f. Stutsteker, m. Allonge, f. Stutten, v.a. Soutenir, étançonner, étayer. || (fig.) Soutenir, appuyer. || Faire l'école buissonnière. Stutting, f. Étançonnement, appui, m. || Empêchement, arrêt, m.
Stuur, adj. Rébarbatif, réchigné. St- weder, temps âpre. || -, adv. D'un air rébarbatif.
Stuur, n. Gouvernail, timon, m. Aan het st- zitten, gouverner, tenir le timon. Er zit geen st- in het schip, le navire ne gouverne pas. || Guidon, m. || (fig.) Aan het st- zitten, diriger. Het st- kwijt zijn, perdre la tête. Over stuur, en désordre. Stuurboom, m. Timon, m. Stuurboord, n. Tribord, m. Stuurboordswacht, f. Tribordais, m. Stuurlast, m. Différence du tirant d'eau, f. Stuurlastig, adj. Trop chargé par derrière. Stuurman, m. Pilote, second, m. || (Prov.) De beste stuurlui staan aan wal, la critique est aisée, mais l'art est difficile. Stuurmanschap, n., stuurmanskunst, f. Art de la navigation, m., pilotage, m. Stuurmansleerling, m. Pilotin, m. Stuurmansmaat, m. Second pilote, m. Stuurplaats, f. Boutage, m. Stuurplecht, f. Gaillard d'arrière, m. Stuurrad, n. Roue du gouvernail, f. Stuurreep, m. Drosse de gouvernail, f.
Stuursch, adj. v. Stuur. - Stuurschheid, f. Rudesse, mine rébarbative, f.
Stuurstang, f. Guidon, m. Stuurstoel, m. Gaillard d'arrière, m. Stuurstok, m. Barre, f.
Stuw, f. Bâtardeau, m. Stuwage, f. Arrimage, m. Stuwboom, m. Barrière à roulette, f. Stuwen, v.a. Pousser, serrer, arrêter. || (Mar.) Arrimer. Stuwer, m. Arrimeur, m. Stuwgeld, n. Frais d'arrimage, m. pl. Stuwing, f. Action de pousser (ou) de serrer, f. || Arrêt, m. || Arrimage, m.
Subdiaken, m. Sous-diacre, m. Subdiakenschap, n. Sous-diaconat, m. Subiet, adj. Subit. || -, adv. Subitement. Substituutgreffier, m. Greffier adjoint, commisgreffier, m. Substituut-officier, m. Substitut du procureur du roi, m.
Suf, adj. Simple, idiot, faible d'esprit. Zich s- denken, se casser la tête. Suffen, v.n. Radoter. || Rêver. Suffer, m. Radoteur, m. Sufferij, f. Radoterie, rêverie, f. Sufheid, f. Imbécillité, f., radotage, m. Suffig, adj. v. Suf.
Suiker, f. Sucre, m. Bruine s-, cassonade,
● Daar is stuurmanskunst bij noodig, cela demande beaucoup de prudence.
f. Suikeraarde, f. Argile pour raffiner le sucre, f. Suikerachtig, adj. Sucrin, sucré. Suikerahorn, m. Érable à sucre, m. Suikeramandel, f. Praline, amande sucrée, f. Suikerappel, m. Pomme sucrée, f. Suikerbakker, m. Confiseur, m. Suikerbakkerij, f. Confiserie, f. Suikerballetjes, -bollekens, n. pl. Dragées, f. pl. Suikerboom, m. v. Suikerahorn. - Suikerboontjes, n. pl. Jeunes haricots, m. pl. || Pralines, f. pl. Suikerbrood, n. Pain de sucre, m. || Massepain, m. Suikerbus, f. Sucrier, m. Suikerdeeg, n. Pâte de confitures, f. Suikerdoos, f. Sucrier, m.
Suikerei, v. Suikerij et Cichorei.
Suikeren, v.a. Sucrer. Suikererwt, f. Pois goulu, mange-tout, m. || Dragée, f. Suikergast, m. Lépisme, m. Suikergebak, -goed, n. Sucreries, dragées, f. pl. Suikergehalte, n. Teneur en sucre, f. Suikerhoudend, adj. Saccharifère. Suikerig, adj. Sucré. Suikerigheid, f. Goût sucré, m.
Suikerij, f. Chicorée, f.
Suikerkoker, m. Raffineur de sucre, m. Suikerkokerij, f. Raffinerie de sucre, sucrerie, f. Suikermeter, m. Saccharimètre, m. Suikermot, f. v. Suikergast. - Suikernetels, f. pl. Orties blanches, f. pl. Suikeroom, m. Oncle à héritage, m. Suikerpan, f. Couleresse, f. Suikerpeen, f. Chervis, m., gyrole, f. Suikerpeer, f. Poire sucrée, f., rousselet, m. Suikerpeul, f. Pois goulu, m. Suikerpis, f. Diabète, m. Suikerplant, f. Plante saccharifère, f. Suikerplantage, f. Plantation de canne à sucre, f. Suikerpopje, n. Figure de sucre, f. Suikerpot, m. Sucrier, m. Suikerraffinaderij, f. Raffinerie de sucre, f. Suikerraffinadeur, m. Raffineur, m. Suikerriet, n. Canne à sucre, f. Suikerrietsap, n. Vesou, vin de canne, m. Suikerschaar, f. Casse-sucre, m. Suikersmaak, m. Goût sucré, m. Suikerstroop, f. Sirop de sucre, m., mélasse, f. Suikervogeltje, n. Sucrier, m. Suikerwater, n. Eau sucrée, f. Suikerwerk, n. v. Suikergebak. - Suikerwortel, m. Chervis, m. Suikerwijn, m. Vin sucré, m. Suikerziekte, f. Diabète, m. Suikerzoet, adj. Doux comme du sucre. || Mielleux. Suikerzuur, adj. Sucré. || -, n. Acide saccharique, m.
Suilen, v.n. Pêcher à la traîne. || Traîner. || Lambiner. Suiloor, n. Oreille pendante, f. || -, m. Animal qui a les oreilles pendantes, m. || -, m. et f. Personne découragée, qui porte l'oreille basse, f. Suilooren, v.n. Avoir les oreilles pendantes. || Porter l'oreille basse. Suiloorig, adj. Mélancolique, triste, découragé.
Suizebollen, suizelen, v.n. Avoir des vertiges, être étourdi, tournoyer. Suizelig, adj. Qui a des vertiges. Suizeling, f. Vertige, tournoiement de tête, m. || v. Suizing. - Suizen, v.n. Murmurer, bruire. Mijne ooren s-, mes oreilles bourdonnent. Suizig, adj. Bourdonnant, murmurant. Suizing, f. Bruit, murmure, bourdonnement, m.
Sukade, f. Citronnat, m., écorce confite
| |
| |
d'orange, etc., f. Sukadekoek, m. Gâteau à écorces confites, m. Sukadig, adj. Qui ressemble au citronnat.
Sukkel, m. (fig.) Aan den s- zijn, avoir des malheurs. Sukkel, m. et f. Sukkelaar, m., -ster, f. Benêt, lambin, pauvre hère, m., personne maladive, f. Sukkelachtig, adj. Maladif. Sukkelachtigheid, f. Mauvaise santé, langueur, f. Sukkelarij, f. Lambinage, m. || État maladif, m. Sukkeldraf, m. Petit trot, m. Sukkelen, v.n. Languir. || (fig.) Lambiner. || Avoir des revers, vivre pauvrement. || Se traîner. Hij sukkelt met het rekenen, il ne fait pas de progrès en arithmétique. Sukkelgang, m. Langueur, f. Een s- gaan, aller mal. Sukkeling, f. Langueur, f. || (fig.) Lambinage, m. || Misère, pauvreté, f., revers, m. pl. Sukkelpartij, f., -werk, n. Lambinage, m. || Langueur, maladie qui traîne, f. Sukkeltrein, m. Train de banlieue, m.
Sul, m. Homme débonnaire, m. || Benêt, jocrisse, m. Sulachtig, adj. Simple, niais, débonnaire. || -, adv. Simplement. Sulachtigheid, f. Simplicité, débonnaireté, niaiserie, f.
Sulfer, f. et n. Soufre, m. Sulferachtig, adj. Soufré, sulfureux. Sulferen, v.a. Soufrer. Sulferwortel, m. Peucédan commun, m.
Sullebaan, f. Glissoire, f. Sullen, v.n. Glisser. || -, v.a. Se moquer de, mystifier. Sullig, adj. Glissant, v. Sulachtig. - Sulligheid, f. État de ce qui est glissant, m.
Sultanshoen, n. Poule sultane, f.
Sumak, f. Sumac, m.
Supercarga, m. Subrécargue, m.
Suppoost, m. Gardien, concierge, m.
Surkel, surpel, f. Oseille sauvage, f.
Surrogaat, n. Équivalent, succédané, m.
Sus, interj. Paix! silence! Sussen, v.a. Apaiser, faire taire. In slaap s-, endormir. Sussing, f. Apaisement, m.
Synagoge, f. Synagogue, f.
Syring, etc. v. Sering, etc.
|
|
Auteursrecht onbekend