A. Snieders, Jr.
Leeft in Antwerpen.
13. - De offerande in den tempel,
Ryken en armen, grooten en kleinen, gelukkigen en bedroefden scharen zich in de kerk zamen, en gevoelen er zich ‘gelyk’ voor Hem, die tot den koning, gelyk tot den bedelaer, gezegd heeft:
Ik ben de Heer uw God.
Ik bevond my in een eenzaem gedeelte van den gothieken tempel. Alles was rustig en stil rond om my; de stem van den priester drong tot die plaets niet door, de toonen des orgels klonken alsof men van verre den weêrgalm hoorde van een hemelsch muziek, en indien men regtzinnig het hart verheffen wilde tot God, dan was er geene betere plaets, dan die waer ik my bevond.
Op eenige schreden van daer, stond een kandelaber voor een beeld der Moeder Gods, op welken de vrome zielen een gewyd waslicht aen de Moeder des Zaligmakers kwamen ten offer brengen.
Glimlach niet om het denkbeeld dat dit laetste doet ontstaen! Die godsvrucht, tot in het geringste dat men ontmoet: in een kruis, een graf, een lyksteen - o, dat zegt u telkenmael: ‘De vrome zoekt en vindt, in zyne nederigheid, overal God!’
Langzaem trad eene vrouw, in rouw gekleed, uit den deftigen burgerstand, op de afgezonderde plaets. De zwarte zyden falie, die aloude vlaemsche dragt, was zeer laeg voor haer gelaet naer beneden getrokken, en naer hare gekromde houding te oordeelen, kon men met reden denken, dat een grievend lyden haer moest neêrdrukken.
In hare regte hand hield zy eene waskaers, die flauw en traeg
Auteursrechtvrij