te beter, maer vleugels moet hy in allen gevalle bezitten. Regte, aengeborene vleugels, hem ter schouderen uitgewassen, en niet met wasch of gutta-percha aengehecht. Maer waertoe? Tot geen ander einde, meen ik, dan om zich boven zyn onderwerp te kunnen verheffen, en dan wel tot die hoogte, van waer hy het in zyn geheel overziet, door en door ziet, en ook het regte punt ziet, waer hy het aen moet grypen. Dan stort hy neêr en grypt het. Zoo moeten dan, in het geval van den Adelaer, de adelaersblik, en de adelaersklauw by de adelaerswieken gevoegd worden; anders is het eene ledige vertooning, eene kermisklucht; als het opstygen in eenen luchtbol, waermede men niets vangt dan wind, en nederkomende door de enthusiasten als een wonder aengegaept, maer door de boeren uitgejouwd wordt.
Maer zoo ziet gy ook dat deze dichterlyke vlugt by de behandeling van ieder onderwerp, het zy groot of klein, te pas komt, en noodig is om haer het merk eener dichterlyke behandeling in te drukken, en zulks ter onderscheiding van eene wysgeerige of wetenschappelyke, waerby men verpligt was zich by het onderwerp neder te zetten, het voor geen oogenblik te verlaten, eerst van buiten dan van binnen te bezien, van lid tot lid te ontleden, ja, ten slotte, te beproeven of men het ook weder in elkander zetten kan; en van eene mislukte poëtische, waerby men dit alles doet, zonder er juist toe genoodzaekt te wezen.
NICOLAAS BEETS.
Studiën op Vondel.
Auteursrechtvrij