d'Enchuyser Ybocken

Liedeken:

Op de sangh: Wanneer ick sat by mijn Nimphjen, &c.

LEstmael ick sat by mijn Schaepjens in 't Velt,
In 't groene grasjen neder mijn hertjen was ontstelt.
Om een Goddintjen schoon, mijn Nymphjen dat daer quam
Wandelen door het Bosschjen 'tgeen ik wel haest vernam.

[p. 277]

 

2. Ick sprack haer aen, en seyden, o Goddin!

 

Soo haest als ick u sage, soo stondt ghy in mijn sin.

 

Daerom my doch verhoort, en neemt mijn bidden aen,

 

Komt sit wat by my neder in plaets van verder gaen.

 

3. Wat wilt ghy gaen de Son die steeckt seer heet,

 

Ey! sit wat aen mijn zijde: hier is het groen bekleedt,

 

Van Lauwer-boomtjens schoon, wy sullen ons den tijt

 

Met Minne liedtjens en met kusjens maken quijt.

 

4. Doen ick dit hadde vyeriglijck begeert,

 

Heeft sy my van haer montjen een kusjen weer vereert:

 

Mijn hertjen werde vry van druck en sware noodt,

 

Waerom ik ook mijn Nimphjen uyt liefde trouwe boodt.

 

5. Sy seyden: och Herdertje, 't sal geschien

 

Dat ick van al mijn leven van u niet meer sal vlien.

 

Daerom weest my getrouw: mijn weder-liefde groot

 

Sal niemandt van u scheyden dan de bedroefde doot.

[p. 278]

 

6. Och my! seyd' ick, wat hoor ick daer een vreucht,

 

Om wien ick was so treurigh, dat die my so verheucht:

 

Door haer goetgunstigheyt verlost sy my van smert,

 

De traentjes uyt mijn oogjens de pijntjes uyt mijn hert.

 

7. Dies om te betoonen mijn liefde waer

 

Ick my voor u wil geven in 't uyterste ghevaer,

 

Om dat ick heb gesien u liefde weer tot my,

 

En dat gy van mijn smertjens uyt liefd' my maket vry.

 

8. Van mijn droefheyt, en van mijn swaer verdriet,

 

Waer in ick eerst moest wesen Goddin door u gebiet:

 

Maer nu ben ick bevrijt en laet nu droefheyt staen,

 

Want daer ick droefheydt maeckte heb ick nu vreucht ontfaen.