d'Enchuyser Ybocken

't Sevende Bruylofts-Sangh.

Stemme: Van den 116.Psalm.

1. AL wat Godt doet is wonder in ons oogh,
Wie is'er die sijn wercken kan bevaten?
Des menschen brey sal 't eeuwigh moeten laten,
Want wy sijn stof, en Godt woont Hemels hoog.

[p. 222]

 

2. Tot een bewijs sal dienen dit alleen,

 

Het geen by ons op heden is bevonden,

 

Te weten, dat dees twee in d'Echt verbonden,

 

Eerst waren vreemt, maer sijn door Godt nu een.

 

3. Een wonder mach met recht dit sijn genaemt,

 

Soo ongesien, en nochtans wel gelegen.

 

O Bruydegom, acht dit een groote zegen,

 

Die Godt u geeft, en danckt hem soo 't betaemt.

 

4. Deught-rijcke Bruyt, vergeet dees weldaet niet,

 

Maer looft den Heer uyt al u binnen-krachten:

 

Wel Nieu-getroud, wilt hoog d'een d'ander achten;

 

Leeft t'saem in vreed voor Godt, die 't alles siet.

 

5. Waer nu de kunst mijn gunst alsins gelijck,

 

Hoe woud mijn pen sijn swacke wiecken roeren?

 

Wat zege-krans, soud sy niet wel toe-voeren?

 

Om u soo 'k kon, te maken deughdigh rijck.

[p. 223]

 

6. Wel soete Paer, des Hemels Opper-heer

 

Bekroon u met veel vreed en sijn genade,

 

Sijn rijcke gunst besproey u vroegh en spade

 

In desen Staet, beyd nu en nimmermeer.

 

7. En soo u Godt geeft Kinders t' zijner tijt,

 

Goedt onder-wijs laet niet aen haer ontbreken;

 

Van Godes Woordt leert haer eerbiedigh spreken;

 

Siet dan ghy haer in deught een voor-beelt zijt.

 

8. Tot een besluyt, in vreed te leven langh,

 

Een rijpe tijdt, een Oogst beqaem te scheeren,

 

Wensch ick u toe, van Godt den Heer der Heeren,

 

En dan hier nae des Hemels vreughden-gangh.