d'Enchuyser Ybocken
(1666)–Femme Gerbrantsz. Drieduym–
AuteursrechtvrijStemme: Ach treurt nu mijn bedroefde Schaepjes.1. AL wat het leven heeft ontfangen
Van God, dat is met levens lust,
Begaeft, en soeckt met groot verlangen,
Dat noyt sijn vonck werdt uyt-geblust:
Dies gaet het Paren
Door een Echte min,
En wil vergaren,
Dat hem in't begin,
Eerst was geschapen in.
2. Aen-siet het Pluym-gediert behendigh,
Het soeckt seer vlugh een weder-gae;
En 't Vee op 't Landt houd sich ellendigh,
| |
[pagina 219]
| |
Als 't is alleen, jae acht het schae.
De Schubbe Vinnen
In de Pekel-plas,
Sietmen door 't minnen,
Ia hoe kout het was,
Gesont en wel te pas.
3. Kan de Natuur in alles wercken,
Oock in het ongevoeligh hout?
Sal dan de mensch dit stil aen-mercken?
En blijven altijdt ongetrouwt?
Neen, dat te prijsen
Heeft een slecht bescheyt;
Godt den al-wijsen
Heeft voor eens geseyt,
U zaet sy uyt-gebreyt.
4. Dit heeft ons Bruydegom geweten,
Wanneer hy socht sijn Lieve Bruyt:
Hoe dickmael keeck hy door de spleten?
En quamse dan eens tot hem uyt,
Met hem te praten,
Lieve wat een vreught!
| |
[pagina 220]
| |
Of niet de straten
Waren mee verheught,
Ghy-lieden dencken meught.
5. Wel Nieuw-getrouwde, nu Godts zegen
U beyden toe-gebeden is,
Gedenckt daer aen in al u wegen,
En oock aen u beloftenis;
Gedenckt doch heden
Aen u trouwe plicht,
Gedenckt de reden,
Die ghy in het licht
Spraeckt voor Godes aen-gesicht.
6. Stelt u Godts Wet en wil voor oogen,
Begint met hem, en gaet soo voort,
Ey vreest den Heer nae u vermogen,
En draeght u vroomlijck nae sijn Woordt;
Geeft dan malkander
Oock terstont gehoor,
Als d'een den ander
Leydt in 't rechte spoor,
En gaet int goede voor.
| |
[pagina 221]
| |
7. Daer toe wensch ick u Godes zegen;
Hy zegene u voort en voort;
Hy leer u sijn gebodt en wegen
Oprecht beleven nae sijn Woordt.
Dat ghy meugt leven
D'Een tot d'anders vreught.
Dat elck mach geven
't Geen den aer verheught,
In liefd' en ware deught.
|
|