d'Enchuyser Ybocken
(1666)–Femme Gerbrantsz. Drieduym–
Auteursrechtvrij
[pagina 171]
| |
Op de Wijse: Wel op wel op ick gae ter jacht.1. WAt heb ick menigh droeve traen,
Suure tochten uyt-gestaen?
Maer nae lijden
Komt verblijden,
Nae het suur komt nu het soet,
Dat Ziel en Lijf verheugen moet.
2. God heeft mijn Lichaem uyt het stof
Op-geweckt tot sijnen lof,
Ongeschonden
Vry van sonden,
Vlugh en veerdigh over al,
Dat eeuwighlijck soo blijven sal.
| |
[pagina 172]
| |
3. Nu is de vreughde gantsch volmaeckt,
Godt, die voor de sijne waeckt,
Heeft mijn leden,
Die beneden
Sijn vergaen, oock het gebeent
met mijne ziel nu weer ver-eent.
4. O! Heyligh, heyligh, heyligh Heer!
U sy alle prijs en eer,
Dat u Name
Van ons t'same
Werde lof en danck geseyt,
Van nu tot in der eeuwigheyt.
5. Hoe heerlick is ons erf en lodt,
Dus te woonen by ons Godt,
Sonder lijden,
Of benijden,
| |
[pagina 173]
| |
Vol van vreught, en vry van pijn,
Waer van oock noyt een eynd sal zijn!
6. Hier hoeft geen Son noch Mane-licht,
't Heyligh Lam geeft ons gesicht,
Ster noch stralen
Hier niet dwalen,
Iaer noch Maent men hier oyt sach,
Hier achtmen duysent Iaer een Dagh.
7. Hier vreest men Vyand noch verdriet,
Al dat gespuys en komt hier niet:
Wie kan seggen,
En uyt leggen,
Het vermaeck van desen staet?
Dat ons al verr' te boven gaet.
8. Geen ooge schout dees' vreughd recht aen,
En geen oor kan die verstaen,
| |
[pagina 174]
| |
Ons' gedachten
't Niet en achten,
Wat een staet en heerlijckheyt
Godt voor sijn Kind'ren heeft bereyt.
9. Och! hadden zy, die hier beneen
Leggen knerssen met geween
Op haer tanden,
't Harer schanden,
't Leven beter aen-gestelt,
Dan wierden sy soo niet gequelt.
|
|