Logo DBNL
De sonne-bloeme (1700)

De sonne-bloeme

(1700)–Hieremias Drexelius–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het IX. Capittel.
Hoe groote eene voorsichtigheydt Godt, soo over sijne vrienden, als sijne vyanden draeght.

Het is een oudt fabelken, 't welck ons de godtlijcke voorsichtigheydt aldus voorhoudt. Een kleyn kindeken speelde onder de bloemen by eenen water vloet. Ten laetsten, door sijn kinderachtigh over-en weder loopen vermoeyt, is het neffens't water op eene sorgelijcke plaetse gaen sitten, ende in slaep ghevallen. Stracks is de Fortuyne daer gekomen, ende't slapende kindeken bekijvende, seyde: Siet ellendigh kindt, hoe lichtelijck soudt ghy van hier in't water vallen: staet op, ende vliedt het openbaer perijckel, op datse allegader my niet en beschuldigen, als u jet quaedts soude overkomen; ende seggen, niet dat gy, maer ick sliep, die

u slapende, veronachtsaemt soude hebben. Een seer fraey exempel om de godtlijcke voorsichtigheyt daer mede te bevestigen. De Christenen weten, van wie den Coningh David seyde: Siet hy en sal niet sluymeren noch slapen, die Israel bewaert a.

Plato gaf Godt soo scherpe ooghen, dat aen dese niet en conde bedeckt worden; soo aendachtige ooren, dat sy't al hoorden, dat haer niet en can bedrieghen, als die oock de gepeysen hoort: maer soo lange ermen ende handen, dat niemandt die en can ontgaen b. Dit heeft de reden dese Philosophen geleert, 't welck wy-lieden niet alleen uyt de reden, maer oock uyt de H. Schriftuere leeren.

§. 1.

Siracides spreckt opentlijck van de godtlijcke voorsichtigheydt: Van d'een eeuwe tot d'andere eeuwe siet hy, ende daer en is niet wonderlijck voor sijn aensicht. De wercken van alle vleesch zijn voor hem, ende daer en is niet verborghen voor sijn ooghen. Daer en is niet te segghen, Wat is dit, oft wat is dat? want alle dinghen sullen te sijnen tijde versocht worden c. Godt doorsiet seer bescheydelijck, ende met eenen opslagh, alle voorgaende, tegenwoordige, ende toekomende dingen: wy zijn allegader in sijn oogen. Adam ende den Antichrist, heel het menschelijck geslachte, ende alle creaturen. Doch de godtlijcke voorsichtigheyt

en can oock niet dolen, waerom den selven Siracides seer wel geseyt heeft: Alle des Heeren wercken zijn goedt, ende alle werck sal te sijner ure dienen. Daer en is niet te segghen, Dit is ergher dan dat, want alle dinghen sullen te sijnen tijdt ghepresen worden a. Daerom heeft Augustinus met recht gesproken: Het is eene seer openbare uytsinnigheydt, te belijden datter eenen Godt is, ende te loochenen dat hy de toecomende dinghen van te voren niet en weet b. Voorwaer de voorsichtigheydt Godts streckt van het een eynde tot het ander sterckelijck, ende beschickt alle dinghen soetelijck c. Godts wackere sorghvuldigheyt besorght soo wel d'opperste Seraphinen als de minste wormkens der aerde, jae en verlaet die noyt. Moyses ende Aaron riepen eertijdts: t'Avondt suldy weten dat u den Heere uyt't landt van Egypten gheleydt heeft, ende morghen suldy de glorie des Heeren sien d. Voorwaer in den avondt der doot sullen wy allegader de wonderlijcke voorsichtigheydt Godts kennen: Want van den Heere worden des mans ganghen beschickt: want wie isser van de menschen, die sijnen wegh verstaen kan e? Godt leyt ons seer voorsichtighlijck, maer dickwils door kromme ganghen, ende by-naer door eenen onvindelijcken dool hof, maer hy weet, waer langhs hy ons nae de hemelsche weyden leydt. Waerom beklaghen wy ons dan van

soo voorsichtigen leydts-man? Waer't dat jemanden met eenen bode reysde, aen den welcken de wegen seer wel bekent zijn, ende alsser ergens oneffene, sware ende kromme wegen quamen, begonst te klagen en te seggen; waer leydt ghy my, goeden vrient, buyten's weeghs? ick meyne, dat wy verre van den rechten wegh dolen. Den bode soude terstont antwoorden: Heere, en weest niet sorgvuldigh, laet my dese sorge; 't is wel waer dat ick u door sommige om-wegen geleyt hebbe, maer hadden wy den rechten wegh gegaen, wy souden in doy-lagen gevallen hebben: betrouwt my; ick sal u soo leyden, dat het u niet berouwen'en sal, my voor eenen mede-gesel gehadt te hebben. Dat den gebaenden ende sekeren wegh niemanden te langh oft te swaer en duncke. Soo leyt ons de godtlijcke voorsichtigheyt: men moet wel door vele om-wegen, ende door verscheyden om-keeren des levens gaen; maer waerom worden wy tegen den alderbesten leydts-man gram? wat let het, dat den wegh wat oneffen is, als hy immers versekert is?

§. 2.

Aenmerckt den Coningh Saul, den besten Coningh, hadde hy soo wel ge-eyndt als hy wel begonst hadde. Daer in was gheenen man beter dan hy, onder de kinderen van Israel a. Den selven, als hy sijns vaders eselinnen sochte, heeft het rijcke gevonden. Maer laet

ons de godtlijcke voorsichtigheyt in desen man wat dieper gronderen. Godt hadde aen Samuel gheseydt: Morghen ter selver ure, die nu is, sal ick eenen man van't landt van Benjamin tot u senden, ende ghy sult hem salven tot eenen oversten over mijn volck Israel a. Dit is de maniere van sijne lendinghe gheweest. Den vader van Saul heeft sijn eselinnen verloren, ende sijnen sone ghesonden om die te soecken. Saul sijnen vader onderdanigh wesende, heeft met eenen mede gesel seer neerstelijck de beesten gesocht: hy is over't gheberghte Epharaim gegaen, ende door't landt van Salisa, ende die niet gevonden; hy heeft den kant van Iemini ende't landt van Salim doorsocht, ende nergens eenen voet-stap der eselinnen gevonden. Ten laetsten seyde Saul tegen sijnen mede-ghesel: Laet ons nae huys gaen, op dat wy mijnen vader misschien niet meer sorghvuldigh voor ons en maken, dan voor d'eselinnen, ende gedwongen worde ons te soecken, die de beesten soecken. Doen gaf den mede-gesel hem eenen raet, dat niet verre van daer eenen man Godts woonde, ende seer geradigh scheen desen aen te spreken, ende van de beesten, die verloren waren, t'onder vraghen. Saul niet willende dese occasie versuymen, heeft oock desen wegh ingegaen: ende soo is hy nae vele omkeeren tot Samuel gekomen, die niet en wiste't gene geschieden soude. Maer nauwelijcks en haddense mal-

kanderen gesien ende ghesproken, als Godt tot Samuel seyde, dat dit den selven man was, den welcken hy tot eenen Coningh der Hebreen schickte, dat den selven moeste Coningh gesalft worden. Alle dingen zijn ordentlijck volkomen. Aldus heeft Saul ende d'eselinnen gevonden, die hy sochte, ende't Coninghrijck gevonden, daer hy noyt van ghedroomt en hadde. Och, hoe groot is den afgrondt der godtlijcker voorsichtigheyt! hoe grooten verholentheydt! ende hoe verscheyden zijn de godtlijcke oordeelen van d'oordeelen der menschen! Saul en dacht niet min, dan op den schepter ende Coninghs-croone, als hy door Godts beschickinge Coningh gemaeckt wordt. Soo en zijn d'eselinnen niet by gevalle verloren; noch't en is by gevalle niet geschiedt, dat hy die stracks niet en vont; noch den raedt des mede-ghesels, van by Samuel te gaen, en is niet by gevalle gegeven. 'T is al door de sonderlinge voorsichtigheydt Godts geschiedt, ende om dat Saul Coningh van Israel soude ghestelt worden. Maer misschien suldy vragen, waerom Godt begeert heeft Saul tot eenen Coningh te salven, den welcken hy voorsagh dat veel quaedts soude doen, ende een seer quaedt eynde hebben? 'T selve sal ick oock vragen: Waerom heeft Godt d'Engelen in den staet der gratie geschapen, de welcke hy wiste dat inder eeuwigheyt in de helle souden ghepijnight worden? Waerom heeft hy Adam in eenen lustigen hof

gestelt, uyt den welcken hy wiste dat hy haest soude verjaeght worden? Waerom heeft Christus Iudas den Iscarioter tot eenen Apostel verkosen, den welcken hy te voren wiste dat eenen verrader soude wesen? waerom heeft hy sijn Apostelen nae de stadt van Samarien gesonden, de welcke hy wiste dat daer niet en souden ontfanghen worden? Wat spel is dit? Ende nochtans zijnder oneyndelijcke dusdanige geschiedenissen. Den H. Hieronymus antwoort wel te desen proposte: Wildy de reden weten? Godt vonnist de tegenwoordige dingen, niet de toekomende, noch en evrdoemt niet den genen wiens boosheyt hy voorsiet, al weet hy van te voren dat hy hem sal mishagen: maer soo goet ende goedertieren is hy, dat hy den genen verkiest dien hy siet dat nu goet is; maer weet dat quaedt worden sal, stellende in sijne macht sich te bekeeren ende penitentie te doen a. Ende Adam en heeft daerom niet gesondight, om dat Godt van te voren geweten heeft dat hy sondigen soude; maer daerom heeft Godt dit van te voren geweten, om dat hy met sijnen vryen wille soude sondigen. Noch daer door en is Adam, spreckt Ambrosius, niet gehindert geweest, om dat hy een verbodt heeft gekreghen; noch Iudas, om dat hy verkosen is: want Godt noch aen dien oorsake van overtredinge, noch aen desen van verraderye gegeven heeft: want-se sich alle beyde hadden

konnen van de sonde bevryden, hadden-se hunne gaven bewaert. Dickwils zijn-se van te voren quaedt, de welcke Godt weet dat valstandigh in de deught sullen blijven; ende die zijn ondertusschen van te voren goet, die hy weet hartneckigh in hunne boosheyt sullen sterven a. Staet gy nu? siet dat gy niet en valt: den Apostel, eenen prince der H. Kercke, is gevallen. Waeckt gy: Iudas is gevallen, om dat gy sout staen. Hier hebben wy eene schoone leeringe, spreckt Euthymius, dat de veerdigheyt der menschen, sonder de hulpe Godts, niet en vermagh, ende den godtlijcken bystant sonder de veerdigheyt van den mensch niet en baet. Van beyde hebben wy in Petrus ende Iudas een exempel. Dus en moet men niet slapen, geheel op Godt steunende, noch oock wederom meynen dat wy't al konnen doen. Want Godt en volbrenght het niet al, op dat wy niet ledigh en blijven; ende Godt en laet het ons niet al doen, om dat wy ons niet en souden verheffen; maer weirende van een jeder dat schandelijck is; laet hy't gene profijtelijck is b.

§. 3.

Maer noch dencke ick op Saul. De voorsichtigheyt Godts is in alle dinghen in desen Coningh wonderlijck geweest. Want die soo dickwils booselijck ghetracht heeft, om

David met den sweerde der Philisteen te dooden, hy van een groot heyr der Philisteen omringelt, is eene waer-seghster (een afgrijselijcke sonde) te rade ghegaen, ende heeft Samuelem eenen verkondigher ghehadt van sijn aenstaende neerlage, de welcke hy ellendigh noch verdragen, noch schouwen en conde. Och, hoe wacker is de godtlijcke vrake! die sy selven als vermoort hadde om der vyanden schimp t'ontgaen, is boven alle andere Coninghen van Israel begeckt ende bespot geweest. Want sijn hooft is door het heel lant van Palestinen tot spot omgedragen, ende sijn doot lichaem eene spijse der vogelen geweest. Ende, o Godt, hoe en gaet wuwe voorsichtigheyt niet voor-by? Den selven Saul, die d'Amaleciten, als't Godt geboodt, niet en heeft willen dooden, is tot sulck een ellende gekomen, dat hy voor een weldaet hiel van eenen Amalecit gedoodt te worden. Ghewichte ende waghe zijn d'oordeelen de Heeren a.

Maer de godtlijcke voorsichtigheydt en plagh noch terstont alle de sonden te straffen, noch die oock heel ongestraft te laten. Dat hy'er geene en strafte, vele souden seggen datter geene voorsichtigheyt en ware: maer dat hyse al-re-mael terstont strafte, sy souden gelooven datter nae dit leven noch loon, noch straffe en ware. Aldus toont Godt sijne voorsichtigheyt, als hy sommige sonden straft; ende als hy'er sommighe niet en straft, be-

waert hy dese voor de tormenten des toekomende levens: door de selve voorsichtigheydt verlost hy sommige uyt de perijckelen, d'andere laet hy vande godtloose menschen gequelt worden; ende dat al seer voorsichtelijck. Soo heeft hy de dry Hebreeusche jongelingen van de vlammen des vyers verlost, ende de seven kinderen der Machabeen heeft hy van Antiochus laten ghepijnight worden: ende dat alle beyde rechtveerdelijck ende voorsichtelijck.

Dit is oock een seer klaer teecken van de voorsichtigheyt Godts geweest, 't welck seer vele verhalen a. Cyrus Panoplites eenen seer fraeyen poëte, ende eenen prince der bouw-meesters, soo ten tijde van vrede als in d'oorloge kloeck; want hy oock soo vernuft als wijs was, maer noch niet Christen; 't ghene hem alleen gebrack; was aen de Keyserinne Eudocia, door sijne poësie, soo aengenaem, dat hy van den Keyser Theodosius den jonghen den eersten was, oock Gouverneur van de stadt ende't hof, Roomsch Raets-heere, Borger-meester geworden zijnde; ende ten laetsten de hooghste ampten bediende. Nochtans heeft dien man oock veel ende swaer lijden gehadt, ende soude ten laetsten verloren gegaen hebben, 't en ware hy schipbrake geleden hadde, waer mede andere plachten te vergaen. Want door Godts groote voorsichtigheyt is hy van de hoogste eere (soo keert de kase) tot de meeste vernederinge gekomen. Want hy door de

sake, daer hy den borgers om liefgetal was, den Keyser grootelijcks vergramt heeft. Maer't is sijne saligheyt geweest, 't welc men meynde sijne bedervenisse te wesen. Want als Cyrus, d'oude muren van Constantinopelen te nederwerpende, andere op sestigh dagen met twee wijdden gemetst hadde, 't volck verwondert van dat hy soo schoonen werck soo haest volmaeckt hadde, heeft inde tegenwoordigheyt van den Keyser in het perck geroepen: Constantinus heeftse ghebouwt, Cyrus heeftse hermaeckt. Den Keyser door dese stemme beroert, heeft Cyrum onder den deck-mantel, dat hy eenen lief-hebber van de Griecksche superstitie was, sijn gouverneurschap doen afnemen, ende sijn goedt geconfiskeert. Waer by noch andere ellenden gekomen zijn. De huys vrouwe ende dochter van Cyrus zijn van den boosen vyant beseren. Alle dese dingen sijn Cyrus door den haet-en-nijt des Princes (soo't scheen,) nochtans door Godts goedertierenste voorsichtigheyt dus overkomen, om dat soo menighvuldige ellende de kracht van eene medicijne soude hebben. Want die in soo vele teeckenen ende wonderlijcke wercken, tot noch toe eenen afgoden dienaer bleef, moeste met eene geweldige remedie genesen ende rechtsinnigh worden. Dus heeft Cyrus voor hem ghenomen, met soo vele ellenden overvallen, sijne toevlucht tot den Godt der Christenen te nemen: gedoopt ende onderwesen zijnde, is priester geworden, ende soo langh als hy leefde Bisschop van

Smyrnen geweest. Dat Cyrus de godtlijcke voorsichtigheyt seer bedancke: hy was voorwaer verloren, hadde hy alsoo niet verloren gegaen.

§. 4.

Op de selve maniere behelst de godtlijcke voorsichtigheyt in hare regeringe soo liefelijck allen tegenspoet, dat sy alle d'ellenden van ons gansch leven tot onse bate schickt ende ordineert; ende laet de sonden oock toe, om de diepe ende verholene wercken sijner regeringe. Want het selve godtlijcke voorsichtigheyt toestaet, ende't goet te doen, en't quaedt toe te laten. Voorwaer Godt en soude noyt jet quaets toelaten, 't en ware hy soo machtigh ende goet ware, dat hy oock uyt alle quaet eenigh goet conde trecken. Seght my doch, wat meerder quaet isser oyt in de werelt geweest, dan d'overtredinge van Adam, en de moordt Christi? Ende nochtans heeft d'erf-sonde Godt, uyt den hemel treckende, de menschelijcke nature doen aen-nemen: de doodt Christi heeft ons den hemel ende alle goederen wedergegeven. Godt is sulck eenen konstenaer, dat hy van alle quaedt, als van loote penningen, een seer lauter gout smilten ende trecken kan. Den genen die Godt beminnen, komen alle dinghen tot goet a. Het quaet leven van Magdalena heefter vele hun quaedt leven doen veranderen, den val van Petrus heefter seer vele doen

opstaen; de twijfelachtigheyt van Thomas heefter ontallijcke bevestight. Godt wordt hier van gepresen: Ghy maeyt daer ghy niet ghesaeyt en hebt. Want nae-de-mael hy geene sonden en saeyt, treckt hy'er nochtans eenen oost van seer veel goets uyt. Inder waerheyt Godt suyght den honingh van de rotse, ende olie van eenen seer harden steen a; als hy uyt een quaedt een groot goet treckt.

Maer soo waeckt de godtlijcke voorsichtigheyt over ons, ende alle onse dingen, datse oock alle de minste moeyelijckheden des lichaems nu al geordineert heeft. Daerom moet een jeder in't beginsel van elcke sieckte soo by sy selven redenen: Dese sieckte, van waer datse oock spruyt, oft van mijn overdaet, oft van eens anders quaetwilligheyt oft anderssins, comt van de godtlijcke voorsichtigheyt: de welcke die soo naer mijne macht ghematight heeft, dat't beginsel daer van, de beswaernisse, de vermeerderinge en de verminderinge heel van haer hangen: soo dat't humeur (by exempel) 't welcke't hooft nu pijnight, elders niet vallen en can, noch vermeerderen, oft meer uren dueren, dan Godt dat geordineert heeft. De selve godtlijcke voorsichtigheyt beschickt soo de remedien en de beternisse, dat den medicijn niet en verstaet wat hy doen moet, oft het gewelt der sieckte niet en kan onderkennen, ende doolt; en datter bequame medicijnen tot sulck een quaet, oft onbe-

quame, te passe oft t'onpasse gegeven worden; oock dat d'andere medicamenten oft de sickte verlichten, ende gesontheyt geven; oft geenssins nut en zijn, ende van de sieckte overwonnen worden: soo dat sulcks niet by gevalle en geschiet. Alle d'oogen-blicken der sieckten, ende alle de minste beroerten worden soo van Godt bestiert, op dat het geschiet't gene den godtlijcken wille geordineert heeft. Voorwaer de gesontheyt ende sieckte, 't leven en de doodt zijn van Godt a. Van Godt is alle medicijne b.

Op de selve maniere moet-men oock spreken van de godtlijcke voorsichtigheyt in allen tegenspoet, 't welck u lichaem oft siele quelt. Vermaledijt u uwen vyandt? Siet, mensch, alle sijn verwijt, alle de woorden, alle de syllaben daer hy u mede quelt, sijn in de wage der godtheyt gewegen; soo veel als't hem is toegelaten, soo veel sal hy verwijten, ende niet eene syllabe meer. Waerom strijdt ghy dan, ende wordy te vergeefs gram? Gebruyckt de selve redeninge in alle uwe ellenden, welcker getal, vermeerderinge, tijt, gelegentheyt, tot het minste tot van de godtlijcke voorsichtigheyt geordineert is. Dus onderworpt u, ende seght: Ick ben stom gheweest, ende ick en hebbe mijnen mondt niet open ghedaen; want ghy hebt het ghedaen c. Ghy, mijnen Godt, ghy hebt dit gedaen: uwe voorsichtigheyt, uwen wille, uwe toelatinghe, heeft dese dingen over my gesonden. Om dat ghy dan alle dese dingen

gedaen hebt, soo soude ick godtloos wesen, als ik van u klagen soude. Daerom wille ick uwen wille gehoorsaem wesen, ende al verdragen't gene my dien laet overkomen.

Clemens Alexandrinus bevestight't gene tot noch toe geseydt is: Dus soo wie dusdanige kennisse heeft, die geloovigh is, ende die sy-selven laet voorstaen, dat alle dingen inde wereldt seer wel bestiert worden, sal voorwaer gewillighlijck verdragen al wat hem overkomt. Noteert dit: Die sy selven laet voorstaen, dat alle dingen in de wereldt seer wel bestierdt worden. Maer voorwaer dit wordt al wel bestiert, niet ten opsiene van de menschen, die seer dickwils grootelijcks dolen, maer ten opsiene van Godt. Want Godt oock door seer quade instrumenten sijnen wille volbrenght. Sijnen raedt sal staen, ende allen sijnen wille sal gheschieden a.

§. 5.

Dese dagelijcksche overpeysinge der godtlijcker voorsichtigheydt brenght eenen seer grooten vrede in't herte, ende onderworpt den geheelen wille van den mensch aen den godtlijcken, ende dat seer soetkens. Daerom die sy selven geheel aen de godtlijcke voorsichtigheyt overlevert, om van haer geregeert te worden, die sit van nu af vry van ontallijcke moeyelijckheden, in de schoonigheydt des vre-

des, inde tabernakelen des betrouwens, ende in een rijckelijcke ruste a. Daerom plagh den Abt Allons te segghen: Den mensch en sal in sijn herte geene ruste hebben, 't en zy dat hy in sijn herte segge: Ick ende Godt zijn alleen in de wereldt b. 'T selve bevestight Augustinus: Alsoo besorghdy, mijnen Godt, een jeder van ons, als of ghy hem alleen besorghde; ende soo besorgdyse allegader, als of gy maer eenen en hadt te besorgen c. Dit verklaert Gregorius insghelijcks: Godt die let soo op een jeder, als of hy van alle dinghen ledigh ware; ende soo let hy op alle dingen, als of hy een jeder niet en besorghde d. Lieven vriendt, Godt besorght u soo, ende voorsiet u soo, als of hy niet anders te besorgen en hadde. De menighte der menschen en maeckt geene beroerte aen de goddelijcke voorsichtigheydt: eenen mensch ende duysent zijn hem even veel. Gelijck hy Noe met d'andere seven in d'arcke besloten, oft eenen Adam in't paradijs besorght heeft, soo besorght hy-se nu allegader. Aen desen sijnen voorsichtigen besorgher soude elcken goeden mensch mogen segghen: Mijnen beminden is voor my, ende ick voor hem. Ick lette soo op Godt, ende op sijnen wenck, als offer anders niet in de wereldt en ware, daer ick op soude letten oft peysen: Godt besorght insgelijcks mijne saligheyt soo, als offer niet anders in de wereldt

en ware dat hy soude besorgen oft peysen: hy is voor my, ende ick voor hem: hy is den Heere my regherende a; ick ben den dienaer veerdigh tot de gheboden des Heeren: want sulcken verbont hebben wy t'samen gemaeckt: Denckt gy op my, ende ick sal gedurighlijck op u peysen; vergheet u-selven, ende weest mijns gedachtigh, soo sal ick insgelijcks mijner beloften indachtigh zijnde, eene gedurige sorge voor u dragen.

Hier hebben wy eenen volkomen troost: Godt en regeert ons soo niet, als den Prince een lantschap, den Coning het Coninghrijck, den Paus van Roomen't geheel Christenrijck regeert, de welcke daer toe vele andere persoonen gebreck hebben. Soo vele Aerts-Bisschoppen, soo vele Bisschoppen ende andere geestelijcke Overheyt verlichten den last van den Paus: de Landt-vooghden, Princen, Overheden, Raets-heeren, Magistraten zijn't, onder de welcke de Coningen de lasten hunder regeringe bedeylen Godt en doet soo niet: hy gouverneert met sulck eene voorsichtigheyt alle de menschen, als hy elck in't besonder regheert; soo besorght hy elck in't besonder met eene besondere sorge, als hy-se alle met eene al gemeyne sorge besorght. In alle plaetse aenschouwen d'ooghen des Heeren de goede en de quade b. Den Heere aensiet des menschs weghen, ende alle sijne ganghen aenmerckt hy c.

Och of wy ons met eene seer groote vrymoedigheyt in den afgrondt van dese besonderste ende gansch vaderlijcke voorsichtigheyt wierpen! Een jeder belove sich vryelijck: Den Heere is voor my sorghvuldigh; den Heere regheert my, ende my en sal niet ghebreken. Is't dat wy de gerustheyt des herten beminnen, is't dat wy willen op Godt betrouwen, is't dat wy den godtlijcken wille in alles begeeren gehoorsaem te wesen, laet ons dese godtlijcke voorsichtigheyt geduerighlijck voor ooghen hebben; soo veel te meer sijnen godtlijcken wille onderdanigh wordende, hoe wy op de godtlijcke voorsichtigheydt meer sullen betrouwen.


Vorige Volgende