Logo DBNL
De sonne-bloeme (1700)

De sonne-bloeme

(1700)–Hieremias Drexelius–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het III. Capittel.
Hoe-men het betrouwen op Godt in teghen-spoet moet verstercken ende verwecken.

Eenen stier-man suldy in het tempeest, eenen soldaet in den strijt, eenen kampioen op de vecht-plaetse kennen. Niemant en sal weten wat ghy kont, ja ghy oock selve niet, 't en zy ghy door verscheyden ellenden gheoeffent wordet. Om sy-selven te kennen, is d'oeffeninghe van noode. Wat een jeder vermagh, en heeft hy niet dan door de proeve geleert. Oversulcks hebben hen sommige van selfs, alsse gheene quellingen en hadden, aen die ghepresenteert, ende een occasie der deught (die nu scheen te vervallen) daer mede sy geoeffent souden worden, gesoght Ick segge, dat kloecke mannen onder-tusschen sich in tegen-spoet verheughen, gelijk de vrome soldaten sich ten tijde der oorlogen verblijden. De deught bemint het perijkel, ende denckt wat sy aengaet, niet wat sy lijden sal: want oock't gene sy lijden sal, een deel van de glorie is. Godt voordert dese die hy begeert deughdelijcker te hebben, soo dickwils als hyse eenige occasie geeft om kloeckelijck ende vromelijck te strijden: waer toe eenige swarigheyt van noode is a. Waer uyt kan ick weten, hoe veel ghy in het vast betrouwen op Godt

ghevoordert hebt, is't dat u alle dingen naer uwen wille komen? waer van kan ick weten, hoe ghy tot d'armoede gemoet zijt, als ghy van rijckdommen overvloedt? waer van kan ick weten, hoe volstandigh ghy teghen de schande, en d'oneere, en den haet-en-nijt der gemeynte zijt, is't dat ghy tusschen de gheluck-biedingen veroudert, is't dat ghy leeft sonder tegen-partije te hebben; Voorwaer, om sy selven te kennen, is de beproevinghe van noode. 'T en is gheene konste, in voor-spoet te seggen: Den Heere is mijne vastigheyt, &c. Is't dat eenen bedelaer dan eerst segge: Nu hope ick wel, dese weke en sal ick van gheenen hongher sterven; als hy sijnen aes-sack vol broodts heeft hy toont dat hy een mensch is sonder eenighe hope. De hope die ghesien wordt en is gheene hope: want't ghene jemant siet, hoe hopt hy dat? Maer hopen wy dat wy niet en sien, soo verwachten wy dat door patientie b. Dus blijckt ons vast betrouwen dan aldermeest, als het afloopende bloedt de wonden te kennen geeft, als de baren over het schipken springhen, als wy met teghen-spoet bespronghen worden: dan is't de plaetse, dan den tijdt van verduldigheyt te toonen. Maer op wat manieren wy in teghen-spoet ons vast betrouwen meeste moeten oeffenen, sullen wy nu betoonen.

§. 1.

Wy moeten hier twee dingen voor fondament leggen. 'T eerste is: wel weten, datter t'alle kanten, ende in alle soorte van leven, vele ellenden ende miserien zijn, ende dat ons leven anders niet en kan bestaen. Christus heeft dit voorseyt: In de wereldt suldy verdruckinghe hebben, maer betrout, ick hebbe de wereldt verwonnen a. Alle die goddelijck leven willen in Christo Iesu, sullen vervolginghe lijden b.

'T ander is: oock weten, 't ghene Paulus seght: Godt is ghetrouwe, die u niet en sal laten tenteren boven dat ghy vermeught. Maer hy sal oock met de tentatie ten profijt gheven, op dat ghy't soudt konnen verdraghen c. Dese twee fondamenten nu gheleght zijnde, komt ten eersten Cyprianus, die ons het vast betrouwen in teghen-spoedige saken aldus leert. Uwen knecht heeft u verbolgen, daer hy kaeck-smeten oft stock-slagen om verdient ghy en naeckt hem nauwelijcks met den erm, ende terstont begint hy te tieren, sijnen dienst op te seggen, uyt den huyse te loopen, ende by uwen vyant, ick en wete niet van hoe veel ongelijcks dat hem geschiet is, sich te beklagen. Soude ick by u gehoort krijgen, als ick voor sulck een mensch soude willen spreken; Desen knechte heeft in vele dinghen grootelijcks mispeutert. Dus heeft hy verdiendt

gekastijdt te worden, ende dat wel straffelijck: maer hy smadigh tegen sijnen heere, is uyt den huyse geloopen, 't welck eene faute is die de doot verdient. Hadde hy eenighe vrienden versocht, om voor hem te bidden, men soude meynen dat hy met reden ontstelt gheweest hadde: maer tot sijns meesters vyanden te loopen, ende daer ontallijcke klachten van sijnen heere te doen, is een al te grooten boos feyt.

Bekent, o Christen mensch, in de figure van desen knecht u selven. Wordt ghy van Godt ghestraft, ende dat veel slappelijcker ('t gene Gode eygen is) dan gy wel verdient hebt: waerom weygerdy de straffe t'onderstaen? waerom spreckt gy soo bouwe? Dus sal ick jet aenrechten, daerom ick verdienen sal in ballinghschap gesonden te worden; daerom sal ick my droncken drincken, om alle swarigheyt te vergeten: waerom sal ick my selven tormenteren? waerom en sal ick onder-tusschen niet wat goede dagen nemen, met soo vele ellenden van Godt gestraft wesende? Dat is, o mensch, tot den vyandt te loopen: waerom en loopt ghy niet liever tot Godts vrienden, ende verhopet door hun voorbidden vergiffenisse van uwe misdaden te verkrijgen? Betrouwt Godt, ende begint op een nieuw eenen goeden knecht te wesen. Daer een betrouwen op Godt is, daer is den wille met Godt vereenight. Het is't alderleelijckste, dat, als eenen soo goeden heere eenen soo

quaden knecht wilt straffen, hy dat derft seggen: Ick en wille niet gestraft worden, ick en hebbe geene straffe verdient, oft immers soo sware niet verdient. Verre zy van ons sulcke woorden. Betrouwt op Godt, ende blijft in uwe plaetse: Den H. Hieronymus ons tot dit betrouwen verweckende. Der is een menighvuldigh bedrogh, seght hy, ende ontallijcke stricken: maer laet ons segghen: Al vvandelde ick in't midden van de schaduwe der doodt, ick en sal niet vreesen; vvant ght zijt met my a. Is't datter heyren teghen my staen (van alle de duyvelen der hellen) mijn herte en sal niet vreesen. Is't datter eenen strijdt teghen my opstaet (van alle de goddeloose menschen deser werelt) daer in sal ick hopen b. Is't dat u menige duyvels verstooren, ende dat gy met veelderhanden tentatien der sonden bekoort wort, ende u ghepeys seght: Wat sal ick maken? Eliseus sal u antwoorden; En vvilt niet vreesen; vvant daer zijnder meer met ons c. Seer wel seght den H. Ambrosius: Daer is oock meer hulpe, daer meer perijckel is: Want Godt is eenen helper in bequame tijden, in de tribulatie d. 'T is Godt die de steen-rotse in eenen honich-kelder en olie kelder veranderde, op dat het volck van Israel honich uyt de steen-rotse, ende olie uyt eenen den alderhardtsten steen soude suyghen e. Daer heeft hy

soo vele duysent menschen met eene klare fonteyne versaedt, daer oock een muschken niet een druppelken en soude gevonden hebben om sijnen dorst te blusschen. Godt heeft verhevene dienaers, ende soo snelle, datse oock de winden voorkomen: dusdanige hulpe schickt hy de sijne toe. Waerom en betrouwen wy dan uyt ganscher herten onsen Heere niet? Den Heere is met ons. Dies niet tegen-staende souden wy dickwils willen vraghen, 't ghene Gedeon den Engel vraeghde: Ick bidde u mijne heere, is den Heere met ons, waerom hebben ons alle dese dingen bevangen? waer zijn sijne wonderlijcke daden a. Daer worden wonderlijcke dingen van Godts voorsichtigheydt over ons vertelt; ons wordt belast, dat wy in alles Gode souden betrouwen, ondertusschen lijden wy vele ellenden en quellinghen: is den Heere met ons, hoe worden wy met soo veel ongemacks overvallen, met soo veel quaets belast? Den H. Bernardus sal bequamelijck op dese vrage antwoorden.

§. 2.

Bernardus, segghe ick, willende den Abt van Sinte Nicasius vertroosten, om dat Drogo uyt sijn Clooster ghegaen was: Dat u, seyde hy, dit grouwelijck tempeest der wateren niet en versmoore, &c. dat uwe oodtmoedighe voorsichtigheydt sorghvuldelijck sie datse van het quaedt niet verwonnen en worde, maer't quaedt

door't goet verwinne. Maer gy sult verwinnen, is't dat ghy kloeckelijck uwe hope in Godt hecht, ende het eynde van de sake lanckmoedelijck verwacht: het is u goet, u onder de machtighe handt Godts te verootmoedigen, ende geensins d'opperste beschickinge te wederstaen a. Dat den duyvel knersele ende vreet zy, hy en beschadight niemant sonder Godts last, ja en derft ooc niet, sonder Christus toelaten, de verckens raken. Hoe sal hy u dan aengaen? hoe sal hy u raken? hoe sal hy u quellen, sonder Christus toelaten? Wat vreesen wy dan den helschen hondt, die met eene keten gebonden is, ende die niemant en kan beschadigen, dan die seer naer by komt?

Maer my dunckt dat ick jemandt hoore seggen: Ick worde op soo verscheyden manieren ghepijnight, dat my onder-tusschen dunckt dat ick in de helle ben. Maer suldy hierom, o Christen mensch, u vast betrouwen verliesen? Gelooft dat ghy alleen dat niet en proeft: vele komen in sulcken helle, doch sy komender wederom levende uyt. Den godtvruchtigen Tobias, in desen helle versmoort seyde: Want ghy gheesselt; en ghy maeckt ghesont; ghy leydt ter hellen, en ghy brenght wederom; ende daer en is niemandt die uwe handt kan ontvlieden b.

Christus heeft daerom sijn Apostelen met hem nae't schip geleyt, om datse hen-selven ende hun vast betrouwen beproeven souden,

ende heeft aen de winden oorlof gegeven, om de zee t'ontstellen. In dit tempeest meynden de discipelen, datse nu by-naer in't midden van de zee al lagen, ende dat't erghste scheen, Maer hy sliep a. Daerom riepense luyde: Heere behoudt ons, wy vergaen Doen seyde Christus: Wat zijdy bevreest ghy kleyne van gheloove? hoe wort gy met soo grooten vreese bevangen? waer is u betrouwen op my? wat leytter aen, oft den mensch slaept, als Godt voor u waeckt, die noyt en slaept?

Hier uyt blijckt voorwaer, dat het vast betrouwen noyt meer bekent en wordt, dan in't midden van de perijckelen, oft als het al heel in roeren is. In wat storm-winden, ende in wat ruinen en ellenden heeft Iob met een heel verheven ghemoet blijven staen? de vyanden hadden alle sijne beesten berooft, al dat de vyanden ghelaten hadden, heeft't hemelsch vier verslonden, ende alle sijne kinderen met eene nederlage begraven. Ia Iob selve, niet alleen vol sweeren, maer bykans anders niet dan eene sweere, jammerlijck door de tongen van sijne vrienden ende huys-vrouwe gequelt; heeft het al verloren, behalven een kloeckmoedigh betrouwen op Godt. Want nu op den mest-hoop sittende, tusschen de wormkens die uyt sijn lichaem kropen, het afloopende etter niet met een doecksken, maer met een pot-scherfken afvegende, roepe niet-teghen-staende, als eenen triompherenden

Campioen: Al sloegh hy my doodt, soo sal ick in hem hopen: ende hy sal mijnen Saligh-maker zijn a. Na dit droef tempeest isser een schoon weder, ende eene blijde ruste gevolght. Wort dan jemant met ellenden gequelt, dat hy sijn betrouwen op Godt vermeerdere. Wat doet ghy doch, o mensch, als u eenen haestelijcken slagh-regen overvalt? Ick gheloove, dat ghy in de stadt zijnde, onder een dack gaet; in't veldt siet gy naer eenen wijt uytgespreyden dichten boom waer onder ghy u van den slagh-regen beschermen moght. Siet hier een dack voor u, eenen boom, eene seer versekerde toevlucht, het betrouwen op Godt. Daer en kan noyt soo bequame herberge in de woestijne zijn, gheen dack als't reghent, gheen vier oft stove, soo bequaem als't koudt is, als u in alle tegen-spoet zijn sal, op den Heere der werelt te betrouwen: wat tempeesten u oock overvallen moghen, suldy seer bevrijt onder dit dicht dack staen. Betrouwt op den Heere, ende gelijck de schippers alle dingen om te varen selve bereyden, doch den wint van Godt verwachten; soo doet gy u werck, ende Godt sal de reste besorgen. Stelt gy't eerste beworp ende propositien, ende laet Godt de conclusie; doet ghy't ghene voorgaen moet, Godt sal doen datter uyt volghen moet. Siedy jet, 't welck niet en kan verbetert worden, verdraeght het, ende verwacht met den vader des huysgesins den oost, betrouwt op Godt.

§. 3.

Maer gy sult seggen: Dit quaet is meerder dan men meynt; niet alleen van de quade, maer oock van de gene die men voor goet hout, gequelt te worden is seer pijnlijck ende moeyelijck. Dit en is niet nieuw, o lieven mensch: oock ten tijde der Apostelen was dat een gemeyn quaedt, te weten, dat-men een geveynst recht voorts bracht, ende't bedrogh met den mantel der rechtveerdigheyt overdeckte: 't en is oock niet nieuw van sijne vrienden, neven, ende die gy aldermeest wel gedaen hebt, ongelijck te lijden.

Den eenen gast en is van den anderen niet vry,

Noch den schoon-vader van sijnen schoon-soon.

Selsaem is oock de liefde onder de broeders:

Den man soeckt sijne huys-vrouwe om hals te helpen, en de vrouwe den man a.

Iae noch meer, de weldaden worden met boosheydt gheloont; ende men spaert oock niet't bloet der gener, daer men't bloet voor behoorde te storten Den Coninck David en is niet alleen van Achitophel, die sijnen raets-heere was, noch oock niet alleen van Saul den schoon-vader, maer oock van sijnen sone Absalon uytterlijck vervolght geweest. Ende van wie is Christus ghedoodt? niet alleen

van de goddeloose afgoden dienaers, maer oock van sijn alderliefste volck: Hier mede ben ick ghewondt in't huys der ghener die my beminden a. Iae dat meer is, wat ongelijck en hebben hem sijne discipelen niet gedaen? Iudas Iscarioter, wiens voeten hy luttel uren te voren gewasschen, ende dien hy met sijn lichaem gespijst hadde, heeft desen sijnen Heere, als eenen ondanckbaersten rent-meester verkocht: sijnen liefsten Apostel Petrus heeft hem verloochent, d'andere hebben hem verlaten. Waer van verwonderen wy ons? Des menschs vyanden zijn sijne huys-ghenoten b. Maer die op Godt betrouwt, verwint dit al lichtelijck. Maer gy sult vragen, hoe men dit betrouwen op Godt in den tijdt van tegen-spoedt verwecken moet? Siet hier in't korte ses leeringen.

D'eerste. Als't qualijck met u gaet: keert u terstont, ende op den eersten oogenblick, tot Godt ende klaeght hem al dat u let. Hier dolen wy meesten deel allegader seer. Als wy tegen-spoedt lijden, klagen wy daer over grootelijcks by vele menschen: Godt is den laetsten wiens hulpe wy begeeren ende dat geschiedt heel averechts. Den Coningh David dede't eenemael anders: Ick hebbe mijn ooghen opgheheven tot de berghen, van waer mijne hulpe komen sal: mijne hulpe is van den Heere c. Dit dit in't beginsel van al sijn leet niet en doet, wordt soo van de gramschap,

droefheyt ende ongelijck overvallen, dat hy sijns-selfs niet machtigh en is. Soo haest dan als gy eenige beroerte gevoelt, seght: Hewere, wat begheerdy dat ick doen? Ende den uytlegger van de goddelijcken wille sal u andtwoorden: Wacht den Heere, doet mannelijck, ende dat u herte versterckt worde, ende verbeydt den Heere a. Bedwinght, soo veel als ghy kondt, de quade ghedachten, ende denckt dit gheduerighlijck: Heere wat begeerdy dat ick doen?

De tweede leeringhe. Swijght, ende bewaert ten minsten uwen mont ende tonghe, kondy u gemoet niet stil houden. Neemt desen raedt van den alderwijsten Coningh: Ick hebbe gheseydt: Ick sal mijne weghen bewaren; op dat ick met mijne tonghe niet en misdoen. Ick hebbe mijne tonghe eene hoede ghestelt, doen den sondaer teghen my stonde. Ick ben stom gheworden en ben vernedert, ende ick hebbe ghesweghen van't goede b. Daerom swijght: want is't dat ghy onder d'ellenden oft onghelijck uwe tonge los maeckt, weet voorseker dat gy van boven neder sult getrocken worden; nauwelijcks en suldy beginnen te spreken, ende sult sondighen. Daerom swijght, principalijck van uwe vyanden. Condy van hen niet wel spreken? en spreckter ten minsten niet qualijck af. Dat uwe conscientie u vertrooste, ende Godt den rechtveerdighsten rechter, wiens oogen noch uwe vyanden, noch alle

hunne listen vlieden en konnen. Betrouwt op Godt ende swijght.

De derde leeringhe. Als gy u tot Godt sult ghekeert hebben, ende begonst te swijghen, gheeft u dan aen den goddelijcken wille heel over; voeght u heel nauw nae Godts wille, ende offert u hem op. Maer danckt Godt oock, dat hy u weerdigh kent, dat ghy onnoosel zijnde lijdt; oft zijdy schuldigh, krijght d'onnooselheyt door de patientie weder. Dat den mensch Godt als met sijn armen omhelse, in dit omhelsen van sijnen goddelijcken wille, en segge't gene Iacob met den Engel worstelende seyde: Ick en sal u niet laten gaen, 't en zy ghy my ghebenedijt a.

Alsser twee heel vol vreese, ende in groot perijckel wesende, als het schip in't water schijnt te verdrincken, soo malkanderen vatten, dat den eenen den anderen met d'armen omhelse, soo is heel van noode, dat, 't schip sinckende, sy t'samen verdrincken: want hoe het perijckel meerder is, hoe sy malkanderen vaster houden. Soo moet men den goddelijcken wille, ende Godt met eenen onbindelijcken bandt hanghe, ende segghe: O mijnen Godt! ick en sal u niet laten gaen, ick sal u met my onder het water trecken, wy sullen t'samen verdriencken, ick sal u selfs in de baren omhelsen; soo veel te meer op u betrouwende, hoe ick my-selven min betrouwe.

§. 4.

De vierde. Als het tempeest wat over is, geeft u tot het gebedt. Roept de Moeder des Heeren, en de heylighe Enghelen, om uwe sake te beschermen, ende beveelt hen lieden alle uwe saken. Ende't en is niet ghenoech dit eens oft twee-maels gedaen te hebben, doet dat soo dickmaels als't noot is, vele dagen, vele jaren; ende en houdt niet op, voor dat ghy met een vast betrouwen ende volstandigh gebet verkrijght dat gy begeert. Den Coningh Ezechias, ontfangende de brieven van den goddeloosen Sennachereb, is opghegaen tot des Heeren huys, ende dede dien brief voor den Heere breet open, ende badt a. Doch dit hadde hy altijdts in't herte ende mondt: Wy hebben betrouwen in den Heere onsen Godt b. Gy, die verdruckt wordt, doet oock uwe brieven voor Godt breedt open, ende beklaeght u by desen rechtveerdighsten rechter, ende goedertierensten vader. Maer en verkrijghdy niet dat gy begeert, eert de secrete oordeelen ende d'aldersekerste eeuwige voorsichtigheyt Godts, ende geeft u hem geheel over. Gy hebt gedaen naer u vermogen, de reste sal den goeden Godt besorgen.

De vijfde leeringe. Gebruyckt den raedt van een goedt ende wijs man: Kindt en doet niet sonder raedt, ende't en sal u, nae dat

het ghedaen is, niet berouwen a. Wacht u oock seer, dat ghy uwe affectie ende drift niet en volght. Gy hebt de sachtmoedigheyt en alle de verduldigheyt verloren, is't dat gy dese twee quaede raedts-mannen, uwe affectie, ende den drift te wercke stelt. Godt heeft dit werck, daer gy u van verwondert begost; en hy weet best, hoe dit moet eyndigen. Is't dat gy moeyelijck zijt, ende dit dickwils herhaelt:

Ick begheere het soo, ick ghebied het soo

dat den wille in de plaetse van de reden zy b.

gy sult d'aldersoetste beschickinge Godts, soo veel in u is, stooren, ende daerom aen niemant, dan aen u selven de quade uytkomste konnen toe-schrijven. Al het quaet komt ons hier van, 't gene Baruch beklaeght: Wy en hebben niet ghelooft, mishopende in hem, ende wy en hebben hem niet onderdanigh gheweest, en de stemme des Heeren ons Godts en hebben wy niet ghehoort, dat wy in sijne ghebeden wandelen souden c. Daerom betrouwt op Godt: want soo veel meer suldy van alle vyanden bevrijdt wesen, hoe u betrouwen op Godt vromer sal zijn.

De sesde leeringe. Dat ghy, is't datter, alle neerstigheyt van u gedaen nu zijnde, niet naer uwen sin en geschiedt, u noch tegen Godt, noch tegen eenige andere creatuere en vergramt: peyst liever, dat Godt alle dingen seer wel weet, soo wel't gene gy geleden hebt,

als noch lijden sult, ende dat hy begheert, dat die de beproefsels van uwe volherdigheyt sullen wesen. Daerom dat het u al behage't gene Godt behaeght: want voorwaer saligh zijn wy Israel, want't ghene Godt behaeght, is ons openbaer a.

Niemandt en segghe: Soo ick sien, ick arbeyde te vergheefs: Ick hebbe van Godt met een groot betrouwen op Godt, met een groote overgevinge in den goddelijcken wille, wat begeert; maer ick en verkrijge niet. Want wat weet Godt? hy wandelt als door eenen nevel: de wolcken zijn sijne schuylinghen, ende hy en aenmerckt onse dinghen niet, ende ontrent de deur herren des hemels wandelt by b. Dit is't liedeken der goddelooser menschen. Het en gheschiet gheensins te vergeefs, 't gene wel gheschiedt. Heeft Godt maer alleen een gelt-koffer, soo dat die uyt desen niet en ontfanght, van eenen anderen niet te verwachten en heeft? 'T is eenen sotten knecht, die, als den meester hem schuldigh is, anders geen gelt dan stuyvers en wilt ontfangen. Oft den meester sijne schult met gouden gelt, oft met koren wilt betalen, sal den knecht hartneckelijck roepen: Ick wil stuyvers hebben, stuyvers wil ick hebben? Aldus, die van Godt niet en verkrijght't ghene hy begeert, dat hy voorseker wete, dat hy niet te vergeefs gebeden en heeft, dat hy sekerlijck andere ende betere dingen sal verkrijghen.

§. 5.

Is't dat Godt niet op en houdt sijne kinderen te straffen, ende hen met andere ende andere ellenden beproeft, hy doet dat eenen alderbesten vader oft moeder doen. D'ouders, als sy hunne kinderen met roeden kastijden, vragen ondertusschen nae eenen oft twee slagen: Wildy u beteren? Swijght het kindt, den vader blijft slaen: is't dat't hartneckigh kint niet en antwoordt, den vader blijft het kastijden, ander-mael vraghende: Hoe? wildy u niet beteren? Ende praemt hem soo langh, tot dat den sone segge: Ick en sal't niet meer doen. Dan seght den vader ten laetsten: gaet nu door, ende wacht u van dat meer te doen. Soo pleegh Godt ons oock te straffen, ende te vragen: Wildy u volkomenlijck aen mijnen wille onderworpen, ende my in alles betrouwen? Maer, om dat wy, oft hardtneckighlijck swijgen, oft niet ernstelijck en antwoorden, dat wy den goddelijcken wille sullen onderdanigh sijn, daerom blijft ons Godt dickwils straffen, ende en verwacht anders niet, dan dat wy souden seggen: Ick wil, lieven vader, ick wil in alles uwen wille onderdanigh zijn, wat wildy dat ick doen?

Bernaerdus spreckt fraeykens op dese woorden: Heere: wat begheerdy dat ick doen? O kort, maer een vol, een levendigh, een krachtigh woordt, ende weerdigh in alle manieren ontfangen te worden! Hoe luttel wordender be-

vonden, die soo volkomelijck gehoorsaem zijn, ende hunnen wille soo verloochenen, datse oock geen eygen herte en hebben, datse niet't gene sy willen, maer't gene den Heere wilt, alle uren begeeren, seggende sonder ophouden, Heere, wat begheerdy dat ick doen? Elaes wy hebben maer nae-volgers van dien Evangelischen blinden, dan van den nieuwen Apostel. Wat begheerdy (seyde den Heere tot dien blinden) dat ick u doen? Heere, hoe groot is uwe bermhertigheydt? hoe groot is uwe vernederinge? Vraeght den Heere aldus, om den wille des dienaers te doen? Voorwaer dien blinden, om dat hy't niet en overpeysde, en is niet verbaest geweest, en heeft niet luyde geroepen: Verre zy dat Heere van my, seght gy liever, wat gy begeert dat ick doen. Want soo beramet, het is alsoo heel billigh niet, dat gy van my mijnen wille versoeckt, maer dat ick van u uwen wille versoecke ende dien volbrenge. Voorwaer de kleynmoedigheydt ende boosheydt van vele menschen is noch hedensdaeghs soo groot, dat-men hen vragen moet: Wat begheerdy dat ick u doen? Sy lieden en vragen niet: Heere, wat begheerdy dat ick u doen a?

Maer dit betrouwen, daer wy van spreken, en sal niet langh dueren, ten zy dat de lijtsaemheydt ende volherdigheydt dat bevestige. In den tempel waren twee colommen, waer van d'eene Iachin, en d'andere Booz genaemt

wierdt. By dese twee colommen wordt seer wel de lijdtsaemheyt ende de volstandigheydt vergeleken: 't betrouwen moet met dese pilaren onderset worden. De lijdtsaemheydt bedwinght d'onmatighe droefheyt; al dat met den tijt eynde neemt, en duert niet te langh voor de volstandigheyt. 't Betrouwen, dat op dese colommen tot Godt verheven wort, en sal ghelijck den bergh Sion, inder eeuwigheydt niet wanckelen a.


Vorige Volgende