Den Ryper zee-postil, bestaende in XXII. Predicatien toegepast op den zeevaert
(1699)–E. Az. van Dooregeest, C.A. Posjager–
Auteursrechtvrij
[pagina 136]
| |
VII. Predikatie,
| |
[pagina 137]
| |
Immers Menschen, die haer sterffelijckheyt recht bedencken, en het eynde van alle vleesch dickwils voor oogen hebben, daer sal de trotsheyt en opgeblasentheyt niet lichtelijck vat op krijgen; de hovaerdye en prael des werelts moet nootsakelijck in sulcke Menschen verdwijnen, die dencken datse haest van de wormen gegeten sullen worden: En wie sal tot gierigheyt konnen vervallen, die dickwils aen de doot gedenckt? om dat men weet dat gelt noch rijckdom na de doot in 't minste niet te stade sullen komen. Maer voor al sal de bedenckingh en levendige verbeelding van het laetste oordeel die uytwercking noch op onse zielen maken. Waerlijck de Menschen, die noch eenige vreese voor de helle, die noch maer eenige gedachten van dat vreeselijck oordeel, dat den sondaer na dit leven treffen sal, in haer ziele behouden hebben, die sullen door het grondig overdencken van die groote Oordeeldag, waer in elck rekenschap van al sijn daden en bedrijven afgevordert sal worden, en die seer wijtverschillende staet, die vroome en onvroome Menschen dan te beurt sal vallen, afgeschrickt worden van het plegen der sonden, als die sulcken bitteren nasmaek en altoosduerend wee aen den sondaer sal veroorsaken. En daerom geen noodiger betrachtingh, geen nuttelijcker bedencking voor de Menschen, als dese. Niets kan grooter bres in haer hert maken, en haer stercker overtuygen tot een godtsalige wandel, als de ernstige bedencking van haer doot, en voornamelijck | |
[pagina 138]
| |
het daer op volgende oordeel, en die soo seer verschillende uyteyndens, die vroome en onvroome Menschen, na datse hunne levens-loop geschickt hebben, dan te beurt sal vallen. 't Sal dan ongetwijffelt niet weynig van onse plicht zijn, om die dingen tegenwoordig in onse gedachten eens te verlevendigen, door het nader overwegen van de afgelesen woorden van de H. Paulus; waer inwe duydelijck versekert worden van dese twee saken: I. Datter een algemeene Oordeel-dagh sal gehouden worden. Want wy alle moeten geopenbaert enz. II. Dat die Rekendagh sal dienen, op dat elck Mensch rechtvaerdige vergeldingh van sijn wercken sou toegevoeght worden. Op dat een iegelijck wegdrage 't gene door het enz. Het eerste sal ons voor dese reyse stof genoegh aen de hant geven, terwijl wy het andere, om met uwe Aendacht te betrachten, tot de naeste reyse sullen sparen. De H. Paulus hadt te vooren gesproken van die levendige hope, die de ware Christenen hadden op de salige onsterffelijckheydt. Een hope waerlijck, die haer in 't midden van alle haer suckelingen het hooft deed ophouden, en met de oogen des geloofs als in de Hemelen deed insien; Ga naar margenoot+ wenschende om uyt den lichame uyt te woonen, en by den Heere in te woonen. En daer uyt ontstont die H. voorsichtigheyt, om altoos Gode welbehagelijck te wandelen. En 't geen elk Christen hier ten sterksten | |
[pagina 139]
| |
toe aensetten en overtuygen moest, dat was die groote en Algemeene Oordeeldag, waer in elk mensch van al sijn daden en bedrijven rekenschap sou afgevordert worden. Een waerheyt en een grontstuk onses Christendoms, van Paulus hier met soo veel nadruk geloofstaeft en vast gestelt, om ons daer door tot een geheyligde wandel aen te setten. Want wy alle moeten geopenbaert worden voor de rechterstoel Christi. Waer mede hy ons duydelijck versekert, dat alle Menschen onder dit noodtlot en onder dese verbintenis leggen, om eens van hunne daden en bedrijven rekenschap afgevordert te worden. Een schult soo algemeen en seker, dat Paulus ons sterflot en dit laetste oordeel onder de selve nootsakelijkheyt stelt: Ga naar margenoot+ Gelijck het den Mensch geset is eens te sterven, en daer na het oordeel. Onsen Saligmaker sprack'er op het 25. Capittel van Matheus met geen minder versekertheyt af: De gelijckenis van de talenten in het selve Capittel; Ga naar margenoot+ van den onrechtvaerdigen Rentmeester; Ga naar margenoot+ en van de tarwe en het onkruydt op den acker, wijsen al te samen aen, datter eens schiftinge en scheydinge tusschen goede en quade Menschen sal gehouden worden. Een dag van rekening, waer in elk sijn doen, sijn handel en wandel sal moeten verantwoorden. Immers Paulus spreekt hier van sulcken naeuwen ondersoek van onse wercken en daden. Wy (segt hy) moeten geopenbaert worden. Daer mede sag hy niet simpelijck op onse persoonen en lighamen, die in dien grooten dag | |
[pagina 140]
| |
uyt het nare graf, uyt de afgronden der zee, en uyt de akeligste en duysterste plaetsen hervoort gebracht, en in het licht gestelt sullen worden. Want de ure komt, dat alle die in den grave zijn, de stemme van des Menschen Sone sullen hooren, en sy sullen uytgaen; seyde Jesus op het 5. Capittel van Johannes. Maer die openbaring sag hier ter plaetse ook op alle de daden, handelingen en bedrijven, die wy Menschen van onse jeugdige en verstandige jaren af, tot onse sterftijdt toe, den gantschen loop onses levens door komen uyt te voeren, 't verborgenste van ons hart, en 't geen wy ooyt in 't duyster en buyten 't oog van alle menschen deden, sal hier dan klaer ten toon gestelt worden. Waerlijck, die Godt, die met sijn aldoorstralend oogh tot in 't verborgenste van ons herte insiet, en onse heymelijckste daden op het naeuwste weet en kent, die sal dan in het licht brengen dat nu in de duysternis geschiet is. Soo sprack 'er Koninck Salomon van in sijn Predikboek, op het 12. Capittel: Godt sal yders werk in het gerichte brengen, met alles dat verborgen is, het zy goet, het zy quaet. De Menschen mogen haer sonden verbergen, haer ongerechtigheden en snoode feyten buyten 't oog der menschen in het duyster plegen, ja het licht van haer eygen geweten selfs tragten te ontschuylen, om in het duystere soo om te tuymelen en te vallen; maer Godt siet die, weet en kent het alles op het naeuwste; alle onse daden zijn in sijn boeck geteeckent: de | |
[pagina 141]
| |
heymelijkste begeertens en overleggingen van ons hert zijn hem niet minder bekent, als 't geen wy in het licht der Sonne en voor het oog van al de wereldt plegen. Soude hy, die het oore plant, niet hooren: die het ooge formeert, niet sien: die de Heydenen tuchtigt, niet straffen. De Heere kent de gedachten des menschen: segt David Psalm 93. Maer sal dese openbaringh soo algemeen zijn ten opsicht van ons doen en levenswijs, sy sal niet minder algemeen zijn ten opsicht van onse persoonen, dewijl het gantsche Menschdom dan in dese groote Oordeel-dag sal moeten compareren en verschijnen. Paulus spreeckt na dat aensien seer algemeen in den text. Wy alle, segt hy. Daer door oogde hy niet alleen op de Korinthers, daer hy dit aen schreef, maer op alle Menschen, die ooyt in de werelt leefden, van wat staet van religie, van wat volk of natie sy oock waren; alle Menschen, daer ooyt reden of verstant in was geplaetst. Paulus noemt het Handel. 17.31. den gantschen aerdtbodem: en onsen Saligmaker, Matth. 25. alle volcken. Warelijck, wat sal dit een wonderlijcke vertooning en verbasent schouwspel in elcks oogen zijn, wanneer men alle Menschen uyt hunne graven sal sien te voorschijn komen, als men het geheele Menschdom, alle de geslachten, die van Adam af tot aen het eynde des wereldts toe, als in een volg-reeks van eeuwen leefden, soo veel duysenden milioenen | |
[pagina 142]
| |
Menschen, daer onder alle die Mannen van name en vermaertheydt, wier groote daden hun op het toneel des werelts soo ruchtbaer maeckten, of die in haer verscheyden eeuwen door haer godtvruchtigheyt, deugd en groote wijsheydt, of oock wel door hunne groote ondeugden en gebreken haer in de Historien en Tijdt-boecken befaemt maeckten; dus voor haren Rechter sal sien verschijnen, als men sulcken talrijcken vergadering van Menschen sal by malkander sien komen, hoedanig noch noyt in de werelt is geweest, noyt zijn sal tot dien dag toe, noch noyt daer na sal zijn. Daer sullen de Rechters van de aerde, de Oversten en Grooten van de werelt, de Gekroonde Hoofden, en die de Staf van eere en gewelt in handen hadden, soo wel moeten verschijnen als de ongeachste en geringste Menschen. Noch groote rijckdommen, noch aensienelijcke Staten, noch gewelt en eere sullen de Menschen van dit oordeel niet konnen bevrijden. Al de prael, al de rijckdommen en al 't gewelt des werelts sal dan in duygen vallen, en niet anders als een enckele niet en schaduw zijn. En daerom, 't sal een algemeen gericht zijn, daer niemant in de gantsche werelt van bevrijdt sal blijven. Alle Menschen moeten, na de tale van de H. Paulus geopenbaert worden. Voor de rechterstoel Christi. Waer mede hy ons wijders verseeckert, dat Jesus Christus, Godes Soon, de Saligmaker van de werelt, de Rechter in dit ontsachbare gericht sal zijn. Hy | |
[pagina 143]
| |
is dien Man door welcken Godt beslooten heeft den gantschen aertbodem met rechtvaerdigheyt te oordeelen; na het woort van Paulus, Handel. 17.31. en die Godt magt gegeven heeft om gerichte te houden, om dat hy des Menschen Sone is. Hy is het, die in dit algemeene Gericht, het ampt van onsen Rechter te zijn, op een sichtbare en seer Majestieuse wijse sal bekleeden. Daerom spreeckt Paulus alhier van Christi Rechterstoel, om sijn ontsachtbare majesteyt en heerlijckheyt, waer in hy dan verschijnen sal, uyt te beelden. Want de Stoelen van de Rechters worden met eere en ontsach aengesien. De Troon des Konincks verbeelt de Konincklijcke Majesteyt. Onsen Saligmaker beschrijft ons dese sijne toekomste op het 25. Capittel van Matheus, byna onder het selve afbeeldsel: De Sone des Menschen (seght hy) sal sitten op de Stoel of Troon sijner heerlijckheyt, en alle volcken sullen voor hem vergadert worden. En wil men dese Rechterstoel van Christus in een eygentlijcke sin nemen, men kan der met sommige gantsch waerschijnelijck door verstaen een blinckende en glinsterende wolcke, in de gedaente van een prachtige Troon in de lucht geplaetst, op eenige afstant van de aerde, om van daer op een ontsachelijcke wijse 't slotvonnis van yders doen en bedrijf uyt te spreken. Immers Paulus versekert ons duydelijck, Ga naar margenoot+ dat Christus dan in de wolcken verschijnen sal, en sijn troon in de lucht geplaetst | |
[pagina 144]
| |
sal hebben, wanneer hy segt, dat die vroome menschen, die in Christi toekomst levendigh overgebleven zijn, dan opgenoomen sullen worden in de wolcken, in de lucht, den Heere te gemoet. Soo sal Jesus dan in dese groote dagh met glory en met een ontsachelijcke majesteyt in de wolcken des hemels verschijnen, omringt met de duysenden der heylige Engelen, die machtige Helden en vaerdige Dienstboden, om sijn wille uyt te voeren, en Bedienaers van dit groote gericht te wesen; die sullen dan Godts uytverkoorene versamelen van de vier winden des hemels. En warelijck, wie kan ooyt die wonder-vertooningen en ontsachelijcke plechtigheden, die dese groote toekomst en ontsachelijcke Oordeeldag van Jesus sullen versellen, hem ter degen te binnen brengen, en in sijn gedachten verlevendigen, sonder daer door niet met een heylige schrik en vreese in sijn ziele ontsteecken te worden. Immers het ampt van een Rechter te zijn maekt de menschen alleen geducht en ontsachelijck, insonderheyt voor de gene die onder haer oordeel staen. 't Gesach is een onsichtbare caracter, maer verleent echter een sichtbare majesteyt. Hoe seer sal dan de majesteyt van dese groote Rechter van de werelt wel uytblincken, wanneer hy tusschen de reyen der Engelen en Aerdtsch-Engelen, gewapent met de macht van onsen Rechter te zijn, in de wolcken des hemels sal verschijnen, en alle Men- | |
[pagina 145]
| |
schen dus met sidderen en beeven voor sijn hoogen Troon sullen nedervallen, om van hem haer levens- of doot-vonnis af te wachten. Dan sal die groote en alverbasende stem gehoort worden: Staet op gy dooden, en komt ten oordeel. De Heere selve sal dan nederkomen van den hemel, met een geroep, met de stemme des Archangels, en met de basuyne Godts, om dus het gantsche Menschdom voor sijn Rechterstoel te dagen; terwijle ondertusschen in dien grooten dag den gantschen kloot des aerdtbodems, dit gantsche uyterlijcke gestel des werelts, als in een oogenblick ontmaeckselt en overhoop geworpen sal worden: de Koninckrijcken der aerde, de machtigste Steden, het Cieraet des Werelts, de Menschelijcke maetschappyen en t'samenlevingen sullen dan vernietigt, en de gantsche Wereldt als door een allarm-klock in rep en roer en in de uyterste verbaestheydt gestelt worden. De Hemelen selfs, die vaste gewelven, sullen dan vergaen, de Elementen, de hooftstoffen van dit sichtbare al, sullen brandende voorby gaen: de Aerde selfs door ons ons bewoont en bewandelt, met al de wercken die 'er in en op zijn, met al haer prael en heerlijckheydt, sal dan verbrant worden. Wel mag dan de Propheet vragen: Wie sal de groote dag van Iesus toekomst verdragen? en wie sal bestaen als hy verschijnt: want hy sal zijn als het vuur eenes goutsmits, en als de seepe eenes vollers; ende hy sal sitten, louterende, ende het silver reynigende. Maliach. 3.2,3. | |
[pagina 146]
| |
Toe-eygeninge.Uyt dese verklaerde woorden konnenwe generaellijck leeren en verstaen, de sekerheyt des algemeenen en laetsten oordeels, en hoe vast het staet, dat Jesus Christus, Godes Soon, als Rechter van de gantsche Werelt, eens sal wederkomen van den Hemel, om alle menschen voor sijn hooge vierschaer te dagen, en rekenschap van alle hare bedrijven af te vorderen. Een Hooft-artyckel onses Christelijcken Geloofs, waer aen men in het alderminste niet twijffelen mag, om dat Godts Woort ons dese waerheyt byna alom versegelt en bevestigt. Paulus spreeckt 'er met de grootste verseeckertheyt van in den text: Wy moeten alle geopenbaert worden voor de rechterstoel Christi. en Rom. 14:12. Maar gy, wat oordeelt gy uwen broeder: want wy sullen alle voor de rechterstoel van Christus gestelt worden: want daer is geschreven: Ick leve, spreeckt de Heere, voor my sal alle knie buygen, en alle tongen sal Godt belijden. Soo dan, een iegelijck sal voor hem selven Gode rekenschap geven. Of komenwe met de gesonde reden selve, en onse volle afhanckelijckheyt met Godt te raetplegen, wy sullen daer geen swacke bewijsen voor dese waerheyt vinden. 1. Want immers, wy Menschen zijn redelijcke schepselen, die daer in boven 't onvernuftig vee verre uytmunten. Stomme Beesten worden niet door reden, maer alleen door | |
[pagina 147]
| |
haer naturelijke drift en neygingen geregeert, en zijn daerom niet in staet om geoordeelt te worden, om datse niet weten watse doen: maer een Mensch weet wat hy doet, hy kan van sijn eygen daden oordeelen, en is derhalven bequaem om geoordeelt te worden. 2. Godt heeft hem boven dien gegeven een regel en wet om na te leven, en een vrye en onbedwongen wille-keur in sijn bedrijven. Indiender geen regel van goet of quaedt was, daer was geen plaets voor een toekomend oordeel: of soo den Mensch door noodtschickelijckheydt of een onvermijdelijck nootlot in sijn bedrijf geregeert wierdt, Godts hooge wijsheydt sou hem geen reden van sijn doen afeysschen: maer de Mensch is een vrye bedrijver van sijn daden, die niet alleen het onderscheyt tusschen goet en quaet weet, om dat Godt dat onderscheyt in sijn Wet, die hy den Mensch tot een regel van sijn daden gaf, ten klaersten afgebakent en bestempelt had; maer die oock het goede kan verkiesen en het quade verwerpen. En derhalven, wie kan sich met reden inbeelden, dat Godt, van wien wy Menschen soo geheellijck afhangen, ons geen rekenschap van ons doen sou afvorderen; dat hy, die onsen Opperheer is, die ons wetten en geboden gaf, en wijders niet na-vragen sou hoe of sijn Wetten wierden onderhouden? Dat hy hem in 't minste sou bekreunen, of sijn Wetten veracht, geschonden en vertreden, dan ofse ge-eert en onderhouden wierden? Sulcken onverschilligheyt tusschen deugt | |
[pagina 148]
| |
en ondeught kan alsoo weynigh in de hooge wijsheydt onses Godts vallen en plaetse hebben, als hy hem selven versaken of liegen kan: en daerom wel geseyt: Trouw is Godt, daer en is geen onrecht in hem. Hy, die hem selven, mitsgaders al sijn deughden op een aldervolmaeckste wijse lief heeft en bemint, die bemint oock 't goede, en haet het quade, en sal daerom sijn Wet gestadigen, den Mensch rekenschap afvorderen, de schenders van sijn Wet en Eere strengelijck straffen, en des selfs betrachters heerlijck loonen. Soo seker staet dat Grontstuck onses Christendoms gegrontvest, beyde in de waerheyt van Gods Woort, en in de nature der gesonde reden selve. Een Leerstuk ongetwijfelt van een grote invloying op onse Practijk, en van welks geloof en volle overtuyging, de goede bestiering van ons leven voor het meeste gedeelte afhangt. Want warelijck, wanneer wy recht gelooven, en ons maer dickwils ernstig te binnen brengen, datwe eenmael rekenschap en reden van ons doen en bedrijf aen Godt, onsen Opperheer, sullen moeten geven, datwe alle onse daden eens voor hem sullen moeten verantwoorden. Soo dat geloof en die bedencking maer levendig en ernstig genoeg op onse ziele wrochten, wie kan twijffelen, Geliefde, of wy souden al te samen uyt onse ongevoeligheydt en sorgeloosheydt opgeweckt, en met vreese en beeven bevangen worden, om ons gantsche leven met voorsichtigheyt te bestieren, | |
[pagina 149]
| |
alle onse daden na Godts Wet (die hy ons tot een maetstock onser bedrijven gaf, en waer na hy ons ongetwijffelt in dese groote rekendag vonnissen sal) aenstellen, om ons dus gereet te houden tegen dit groote en algemeene ondersoeck. De ondervindinge leert ons, dat Rentmeesters en Factoors, en sulcke luyden die administratie en bewint over andere luyden goedt hebben, en daer rekenschap en verantwoordingh van moeten doen, haer Boecken gade slaen, haer posten balanseren en vereffenen: en indiense anders geen achteloose en luye menschen zijn, de sorg die maeckt haer wacker om haer rekening in staet te stellen tegen die tijdt datse deselve moeten passeeren. Dachten de menschen maer ernstig genoeg aen dese groote Oordeel-dag, 't sou haer verbaesen en verschricken, en uyt haer sondigh leven doen ontwaken. Kondense haer maer somtijts levendigh verbeelden, datse die laetste basuyn hoorden blasen, die het geheele Menschdom uyt den grave sal doen opstaen en ten oordeel dagen; dat sy den grooten Rechter van de werelt in de wolcken des hemels sagen verschijnen, verselt met sijn machtige Engelen, om wrake te doen over alle de gene die Godt niet gekent hebben, of het Euangelium van Jesus Christus ongehoorsaem geweest zijn; dat sy de aerde rontom haer in lichte vlamme sagen blakeren, en de helle haer kaken opspalcken om haer te ontfangen; datse de boecken geopent, de sonden welcke sy vergeten, aengetekent, en | |
[pagina 150]
| |
't verborgenste hunner herten ondeckt sagen, en datse dat verschrickelijcke vonnis hoorden: Gaet gy vervloekte in dat eeuwige vuur, dat de duyvel en sijn engelen bereyt is. Warelijck die gedachten sou selfs den aldersorgeloosten en losbandighsten sondaer doen ontwaken. Wie kan dencken, datter menschen in de werelt zijn, hoe seer sy anders in het quade versoopen leggen, die dese dingen maer ernstig geloovende, niet met schrick geslagen sullen worden? of die, terwijl haer ziele met dusdanige gedachten vervult is, dan noch haer tijt met hoeren te streelen, met rinckelroyen en droncken drincken souden derven doorbrengen? Godt en sijn heylige dienst lasteren en bespotten, haer naesten bedriegen en verkorten, Weduwen en Wesen gewelt aendoen, en sulcke wraeckroepende sonden meer bedrijven? ongetwijfelt soudense met Felix bevreest worden. En daerom, elck Christen heeft dese dingen diepelijck in sijn hert te drucken, soo lief alsse de welstant hunner ziele hebben, soo noodig is het datse dese dingen bedencken en gade slaen. Men heeft zig hier dan niet te vleyen met die dwase inbeelding, dat dese dagh uw reets al over soo veel honderden van jaren, als naby wesende, voorseydt zijnde, mogelijck noch verre wech is, of noyt te komen staet; dat Godt soo nauwen rekenschap van ons niet sal eysschen; dat sijn goedertierentheyt en barmhertigheyt over den sondaer al te groot is, om soo strengh tegen de Menschen te procederen. | |
[pagina 151]
| |
Gedachten, die de minste grondt van waerheyt in Godts Woort niet vinden, en enckelzints dienen om alle vreese Godts uyt onse ziele uyt te blusschen. Immers Godt heeft duydelijck verklaert, dat hy sekerlijck eens soo naeuwen rekening met de Menschen houden sal, hy mag de tijdt uytstellen soo lang 't sijn hooge Wijsheydt raedtsaem oordeelt, die dagh sal echter eens komen, en hoe langh die tijt oock verloopt, ons leven echter is van korte duersaemheyt; en soo de doot ons laet, soo sal het laetste oordeel ons vinden: en daerom wel geseyt van den stichtelijcken Dichter:
En of schoon veel duysent jaren
Tot des Heeren dag noch waren,
Soo sal u de doot niet sparen,
Die elk uur zijn mag,
Sterfdag, oordeel-dag.
Wie begrijpt dan niet hoe noodig dat het is, datwe dese dingen ter herten nemen, en datwe onse rekening hier in dit leven soo met Godt trachten te vereffenen, datwe dan in die groote rekendag, waer in alle de posten van ons doen en bedrijf tevens in die eene rekening geslooten sullen worden, getrouwe bedienaren van ons Heeren goet bevonden mochten worden. 't Sal ons dan niet helpen, datwe dese en gene verschooningen voor onse sondige bedrijven voortbrengen, ofwe se al schuyven op de menschelijcke swackheden; op de kracht der verleyding; de loosheyt van den Satan; de aen-
| |
[pagina 152]
| |
lockelijckheyt van 't geselschap; op de gemeene treyn des werelts; op de bedorventheydt der eeuw, of op onse jonge onbesintheydt: den Hemel sal hem dan met sulcke en diergelijcke vijgebladeren niet laten pajen; 't sal dan uyt onse rekening duydelijck moeten blijcken, of we getrouwe of ontrouwe rentmeesters zijn geweest.
Kondenwe dan, Geliefde, als onse rekening qualijck uytvalt, onse tijt noch weder eens herhalen, wilde Godt ons dan noch weder eens in de wereldt stellen, om onse bediening van nieuws te doen, onse rekening noch eens te verdoen: wat noot, men kon dat werk dan verbeteren: maer lacy, onse hope is dan uyt en verlooren, men sterft maer eens, en die dan qualijck sterft, die is voor altoos qualijk gestorven, de deur van Godts genade is dan voor eeuwigh toegeslooten. Dit leven is de dag waer inwe wercken konnen en moeten, hier na sal 't een eeuwige nacht zijn, waer in men niet wercken kan. Is'er iets dat noodig is voor ons bedacht en betracht te worden, 't is dese saeck, namentlijck, datwe de staet van onse ziele grondig ondersoecken, niet meer soo spooreloos en in het wilde henen leven, even of Godt geen acht op onse bedrijven nam, ons gantsche leven voorsichtelijck bestierende, om dus onse rekening in goede staet te houden, als luyden die alle oogenblicken verwachten gedagvaert te worden voor de rechterstoel van Christus. Daer toe diende onsen Saligmakers ernstige waer- | |
[pagina 153]
| |
schouwing aengaende des menschen uyterste, op 't 25 Capittel van Matheus, in de gelijckenis van de wijse en dwase Maegden, en van de talenten. En dat is 't geen waer toe de bedencking van dese groote Gerichts-dag uyt sijn eygen nature ons bewegen moet. Soo sprack'er de H. Paulus met nadruck van: Handel. 17.30,31. Godt dan de tijden der onwetentheyt overgesien hebbende, verkondight nu alomme aen alle menschen, dat sy haer bekeeren, om dat hy eenen dag gestelt heeft in welcken hy den aerdtbodem rechtvaerdelijk oordeelen sal, door eenen Man, dien hy daer toe bestelt heeft, versekeringh daer van doende aen allen. Elck quijte hem dan als een getrouw dienstknecht sijns Heeren, en trachte al die gaven en talenten, hem bygeleyt en onder de handen gedaen, wel aen te leggen en te besteden, op dat hy'er winst en voordeel mee gedaen hebbende, in dese groote rekendagh, de roem van een goet rentmeester en getrouw bedienaer in sijns Heeren werck geweest te zijn, mag wechdragen, om dan in de algemeene rekendagh deel te mogen hebben in die groote saligsprekingh van den Rechter: Ga naar margenoot+ Ey gy goede en getrouwe dienstknecht, over het weynige zijt gy getrouw geweest, over het vele wil ick u setten, gaet in tot de vreugde en blijdtschap uwes Heeren. Amen. |