Logo DBNL
Den Ryper zee-postil, bestaende in XXII. Predicatien toegepast op den zeevaert (1699)

Den Ryper zee-postil, bestaende in XXII. Predicatien toegepast op den zeevaert

(1699)–E. Az. van Dooregeest, C.A. Posjager–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

II. Predikatie,
Op de dagh van Christi Hemelvaert, uyt het Euangelium van Lucas, Cap. 24. vers 50, 51.

Ende hy leyde haer buyten tot aen Bethanyen, ende sijne handen opheffende, segende hy haar. Ende het geschiede, als hyse segende, dat hy van haer scheyde, ende wiert opgenomen in den Hemel.

IS het een eygenschap van de waere Liefde, dat sy haer selfs niet en soeckt, + na de beschrijvingh van de H. Paulus: + en konnen goede Vrienden uyt die goede gront hares harten, malkanderen allerleye weldaden en behulpsaemheden toebrengen, in soo verre, dat gelijck het licht hem selven komt te verteeren, om andere te verlichten, sy oock de welstant van haer even-naesten soo seer als die van haer selven ter harten nemen, en daer voor ten uytersten besorgt zijn. Wat heeft men op het fondament van waere liefde en vriendtschap dan niet al weldaden en gunst-bewijsingen te verwachten van die gene die de waere Liefde selve is, en uyt wien allerleye weldaden en al wat liefde en goedertierentheyt genoemt magh worden, als uyt een gesegende hooftbron en fonteyn af-

bloeyen, namelijck de Heere onsen Godt, en onsen Saligmaker Iesus Christus. Immer hy is de Godt der liefde, de Vader der barmhartigheden, en de Godt aller vertroostinge, die ons de alderhoogste liefde bewees in Christus sijnen Soon; die daerom by uytnementheyt de naem draegt, van de Soone van Godts liefde. + Gebeurt het dan dat de menschen malkander uyt een toegenegen hart eerder het goede toewenschen, als dadelijck toebrengen, om dat het haer niet aen de goede wille maer aen het vermogen gebreeckt, in de Heere onse Godt gaet het vermogen om te willen en te volbrengen altoos te samen; en derhalven hebben sommige voortreffelijcke Mannen, wanneerse uyt de werelt stonden te verhuysen, aen hare waerde Huysgenooten en Vrienden (diese nu niet langer dadelijck konden weldoen) allerleye heyl en segening als een alderlaetste Vaerwel uytter harten toegewenst. Onsen Saligmaker Iesus Christus die heeft oock op het fondament van onverbroken liefde en vriendtschap (staende nu gereet om de werelt te verlaten) sijne Discipelen (die sijne lichamelijcke tegenwoordigheydt nu voortaen missen souden) alvoorens plechtelijck gesegent, en alle heyl en genade in dat groote werck datse voor de eere van sijn Naem hadden uyt te voeren, toegewenst.

De H. Lucas toont ons dat met nadruck in den text: Hy (segt de Euangelist) leyde haer buyten tot aen Bethanyen, ende sijne handen opheffende segende hy haer, enz.

In welcke woorden wy met uwe aendacht betrachten sullen 2. saken.

1. Wat onsen Salighmaker voor sijn hemelvaert gedaen heeft.

2. Sijn opvaert ten hemel selve.

1. Stuck. Van het eerste seght het H. Euangelium aldus: Hy leyde haer buyten tot aen Bethanyen, ende sijne handen opheffende segende hy haer.

Het is seker dat de Euangelist hier spreekt van onsen gesegenden Heer en Salighmaker Iesus, Godts eygen en eenigh-gebooren Soon; de Vorst des levens, en de Heere der heerlijckheyt, die selfs in den beginne by Godt en Godt was: + Dese na dat hy sijn kostelijck bloet tot een soen- en schult-offer voor het sondige Menschdom hadt laten uytstorten, en tot versegeling van die leere die hy leeraerde, en dat hy waerlijck als onsen Borge en Middelaer den Hemel had versoent en de wegh tot de salige onsterffelijckheydt voor alle geloovige gebaent, uyt den dooden opgeweckt zijnde, en nu gereet staende om ten Hemel op te varen, en het altoosduerende leven aen de rechterhandt des Vaders in volle glory te besitten, die verlaet sijn waerde Apostelen niet voor dat hy haer alvorens segent ende gebenedijdt.

Hy dan leyt haer buyten tot aen Bethanyen.

Hy bracht haer dan buyten Jerusalem, die groote en vermaerde hooftstad van het Ioodsche lant: want daer hadden de Apostelen, na het verhael der Euangelisten, haer verblijf: en hy leyde haer tot aen Bethanyen.

Bethanyen was een vleck, dorp of stedeken, gelegen aen de voet des Olijfbergs, een Sabbats reyse van Ierusalem, dat is soo verre als de Ioden op den Sabbat vermochten te reysen: 't welck van sommige op duysent, doch van andere op twee duysent passen of schreeden (dat omtrent een halve duytse mijl is) begroot wort. 't Was die plaets daer onsen Heer soo dickwils sijn verblijf genomen en herberge gesocht hadt: want hier woonden sijn lieve Vrienden, dat heylig-paer gesusters Martha en Maria, midtsgaders haer broeder Lasarus, dien hy van den dooden opgeweckt hadt: en van dit Bethanyen trock hy oock na Ierusalem doen hy sijn lijden aenvangen soude. Soo dat hy van eene en de selve plaetse eerst sijn lijden en daer na sijn verhoging en heerlijckheyt heeft willen aenvangen. Daer mede niet duyster afbeeldende, dat de weg van lijden en verdruckinge de weg is tot Godts eeuwige heerlijckheyt; na onsen Heylants eygen verklaring: + En moeste de Christus niet dese dingen lijden, ende alsoo in sijne heerlijkheyt ingaen. 't Welck ook in de naem van Bethanyen eenigsints aengewesen schijnt: want Bethanyen soo veel seght als een treurhuys of een huys der verdruckinge.

By dit Bethanyen dan, leyt onsen Heer sijn Apostelen, aen of op dat gedeelte van den Olijfbergh, daer Bethanyen aldernaest aen lagh, om hier van haer te scheyden, en weder in de hemelsche heerlijckheyt in te gaen; maer wat doet hy alvorens?

Hy heft sijne handen op, en segende haer.

Segenen wort somtijts Godt, somtijts oock de menschen toegeschreven.

Godt segent ons menschen, wanneer hy ons voorspoedigh in ons werck maeckt, doende onse saken en 't gene wy ter hant nemen wel gelucken. Daer op sloegh de Goddelijcke belofte aen den Patriarch Abraham: + Ick sal u segenen, ende uwen name groot maken: ende weest een segen. En van dese Goddelijcke segeningh sprack oock David: Siet alsoo sal sekerlijck die man gesegent worden, die den Heere vreest. En Salomon: + De segen des Heeren die maeckt rijck. Also dat Godts segeningen altoos werkdadig zijn, en inder daet niet anders zijn, als sijn weldaden en gunst-bewijsingen die hy aen ons menschen komt te schencken.

De Menschen segenen Godt, wanneer sy hem loven en dancken voor de weldaden die sy van Godts hant ontfangen. Gesegent (seyde de H. Paulus in die zin) zy de Godt ende Vader onses Heeren Jesu Christi, die ons gesegent heeft met alle geestelijcke segeningen in den hemel, in Christo. Eph. 1.3.

De Menschen segenen oock malkander, wanneer de eene den anderen uyt een ongeveynst en goet harte, de segen des Heeren en allerleye heyl en goet toewenst En van dese segeningh spreeckt den H. David, in den 129. Psalm: De segen des Heeren zy by u: wy segenen u lieden in den name des Heeren. En dese maniere van segeninge is insonderheyt tweederley, namelijck of extraordinaer, of ordinaer.

Extraordinaer is geweest die segen waer mede den Patriarch Isaack sijn soone Iacob, en naderhant Iacob alle sijne soonen gesegent heeft: Want die sijn niet alleen geweest vaderlijcke toewenschingen van alle heyl en segen, maer oock Profetische voorseggingen van 't goede datse hadden te verwachten: siet 'er van Gen. Cap. 27. vers 27, 28, 29. en Cap. 49. doorgaens.

De ordinare segen is wederom of publijck, en soo was de segen die de Priesteren onder 't Oude Testament over 't volk moesten uytspreecken: + Spreeckt tot Aaron en syn sonen, alsoo sult gy de kinderen Israels segenen, seggende tot hen: De Heere segene en behoede u, enz. of particulier wanneer den eenen vrient den anderen quam te segenen: + Gelijck David soo den ouden Barsillai segende: en soo hebben onder het Oude Testament de Vaders doorgaens hare kinderen gesegent, alsse op haer sterf-bedde lagen, of als hare kinderen op verre reysen stonden te vertrecken. Onsen Saligmaker dan, zijnde waerachtig Godt en Mensche, die heeft sijne Discipelen voor sijn hemelvaert op alle dese manieren gesegent.

Want als Godt en Godes Soon is al sijn segening werckdadig over haer geweest, haer voorspoedig makende in dat groote werck datse voor de eere van sijn naem, en tot vordering van de saligheyt der menschen hadden uyt te voeren, namelijck de verkondiging des H. Euangeliums, waer van de H. Markus dit getuygenis geeft: + Sy dan uytgegaen zijnde,

predickten overal, ende Heere wrocht mede, en bevestigde het Woort door teeckenen die daer op volgden.

Als mensch heeft hy haer gesegent, niet alleen als een vader sijn lieve kinderen, maer oock als een waerachtig Profeet en Priester sijn volck, haer eyndelijck oock als een particulier persoon, toewenschende alle heyl en segen in haer ampt en werck.

En dus heeft onsen Heylant dan sijn waerde Discipelen gesegent en gebenedyt, en dat niet van haer daer toe gebeden en gesmeekt zijnde. O neen, hy segent uyt een toegenegen hart, uyt een tedere liefde. Doen Elias opgenomen soude worden, seyde hy tot sijn Discipel Eliseus: + Begeert wat ick u doen sal; maer onsen Heer die geeft aen sijn Discipelen ongebeden, en dat veel meer als sy hadden konnen wenschen of begeeren. Hy segent haer oock met opgeheven handen, na een manier onder Gods Volck, in de publijcke segeningen van outs af gebruyckelijck, 't welck oock in de eerste tyden van het Christendom door de Bisschoppen is nagevolgt, die met opgeheven handen, in het begin, en in het scheyden der vergaderingen, het volck plagten te segenen.

Maer laet ons nu na datwe overwogen hebben, wat onsen Saligmaker voor sijn opvaert ten hemel gedaen heeft, sijn hemelvaert selve beschouwen: Waer van het H. Evangelium aldus segt: +

Ende het geschiede als hyse segende, dat hy van haer scheyde, ende wiert opgenomen in den

hemel, waer mede de H. Lucas ons de natuur van onsen Saligmakers hemelvaert met sulcke omstandigheden beschrijft, datwe daer uyt duydelijck konnen verstaen, dat deselve plaetselijck en sigtbarelijck is geschiet, dat sijn lighaem waerlijck van de aerde bewogen, en opgevoert is na den hemel: en dat in 't gesichte van alle sijne Apostelen en andere meer. Die als oog-getuygen dese groote saeck alom versegelt en bewaerheyt hebben: Immer onsen Evangelist geeft'er in sijn tweede Boek dit getuygenis van: + Ende als hy dit gesegt hadde, wiert hy opgenomen daer sy het sagen, ende een wolcke nam hem weg van hare oogen.

Hy scheyde van haer: hy verliet haer met t'samen de aerde, die hy nu soo lange bewandelt had na den lighame: hy verlaet haer al segenende: Want onder het segenen, en terwijl hy sijn handen over haer uytstrekt om haer te segenen, soo scheydt hy van haer: even als een getrou en liefhebbent vader, sijn kinderen al segenende en haer het laetste vaerwel toewenschende op sijn doodbedde verlaet.

Het middel nu waer mede onsen Heer ten hemel is gevaren, dat was een lugtige wolcke: hy wiert niet wechgenomen van de aerde in een onweder met een vierige wagen en paerden, als Elias, maer met een schoone wolcke: + Een wolke nam hem weg van hare oogen, segt Lucas. De wolcken zijn de versamelingen der wateren, die in de logt zijn, en ons den regen en douw mededeelen. Dusdanigen wolcke gebruykt Iesus in sijn hemelvaert: niet om dat hy buyten

de dienst derselver niet in de hemel konde komen, o neen, maer om daer mede sijn heerlijckheyt, magt en absolute heerschappye over alle creaturen en schepselen aen te wijsen: waer van den H. David spreekt in den 104 Psalm, vers 3. Die van de wolcken sijne wagen maeckt, die op de vleugelen des wints wandelt. Met dese wolcke wort hy omvangen, 't gesigt van sijn lieve Apostelen onttrocken, en opgenomen in den hemel.

Wy sullen nu niet ondersoecken van hoe veel hemelen dat 'er in Gods Woort gesproocken wort, of hoe veel Circulen of Hemelen de hemelschouwers en natuurkundige ons beschrijven: 't is seecker dat onsen Saligmaker niet in de wyde lugt, daer de vogelen in vliegen, of in dat onderste vlak des Firmaments, daer de Son, Maen, en Sterren hare loopkringen hebben, en die oock hemelen genoemt worden, is blijven hangen; maer hy is opgevaren boven alle dese sigtbare hemelen, in dien saligen en alderheerlijcksten Hemel, daer Godt sijn glants en majesteyt op een allerheerlijckste wijse doet afstralen, en daer de vrome menschen de salige heerlijckheyt na dit leven genieten sullen: + dien hemel, die daarom elders genaemt wort, den hemel der hemelen, den derden hemel, + en het Paradys, de throon Gods, + het huys des Vaders daer vele woningen zijn, + het binnenste des voorhangsels. Hebr. 6:20. Het heyligdom dat niet met handen gemaeckt is, + en de stadt die fondamenten heeft. In dese alderheerlijckste plaets is onsen Heylant opgevaren.

Waerom geseyt wort, + dat hy opgevaren is verre boven alle hemelen, + op dat hy alle dingen vervullen soude. Dat hy hooger geworden is dan de hemelen; en dat hy is geseten aen de regterhant des throons der Majesteyt in de hemelen. + Invoegen dat hy de aerde waerlijck na den lighame heeft verlaten, alsoo dat hy niet meer na dat aensien op deselve is te vinden. Waerom hy selve seyde: + De arme hebt gy altyt met u, maer my en hebt gy niet altyt. Want of wel onsen Saligmaker aen sijne Apostelen gevolgelijck aen alle getrouwe verkondigers van sijn Woort dese belofte doet: + Siet ick ben met u lieden alle de dagen, tot de voleyndinge der werelt, soo kan men dat niet anders verstaen, als na sijn geest en werkende genade, daer meede hy den arbeyt der getrouwe Mannen gedurig versellen en segenen wilde. Geldende in dese saeck om onse verklaring hier mede te sluyten, het woort van den grooten Augustinus: Dat woort, Ick ben by u alle de dagen tot aen de voleyndinge des werelts, dat wort vervult, na sijn Majesteyt, na sijn voorsienigheyt, en na sijn onuytsprekelijcke en onsigtbare genade; maer dat andere woort, My en sult gy niet altyt hebben, dat is te verstaen van sijn lighamelijcke tegenwoordigheyt.

Uyt de generale verklaring deser woorden, + konnenwe leeren en verstaen de sekerheyt van dat Artyckel onses algemeenen Christelijcken geloofs, namelijck dat onsen Saligmaker na sijn opstandinge uyt den doot, oock waerlijck ten hemel is opgevaren. Een waerheyt die de

H. Apostelen en eerste Euangely Boden alom in hare schriften ons geleeraert en versegelt hebben. + Lucas spreeckt 'er in den text en in de Handelinge der Apostelen met sulcke omstandigheden van, dat hier de minste twijfel over de waerheyt van die selve niet vallen en kan; en de Apostelen hebben die saeck, daerse selve oogh-getuygen van waren, door de onwraakbaerste getuygenissen althans bevestigt. Dus sprack'er de H. Petrus van, doen hy door het Hemels Pinxter-vier ontsteecken was op het Pinxterfeest binnen Ierusalem: + David en is niet opgevaren in de Hemelen, maer hy seght: De Heere heeft gesproken tot mijnen Heere, sit aen mijne rechterhant, tot dat ick uwe vyanden sal geleyt hebben tot een voetbanck uwer voeten. Soo weete dan seeckerlijck het gantsche huys Israëls, dat Godt hem tot een Heere ende Christum gemaeckt heeft, namelijck desen Jesum, dien ghy gekruyst hebt. En de H. Paulus: + Die nedergedaelt is, dese is deselve die op-gevaren is verre boven alle hemelen. En willenwe voorbeelden uyt het Oude Testament, die dese saeck al langh te vooren afgebakent hadden, men slae het oog maer op den Patriarch Ioseph, en op de Hoogepriester onder Israel: Voorbeelden die in dit geval beyde seer doorluchtigh en aenmerckelijck zijn.

Want even als de eerste na sijn veelvoudig lijden, slaverny, ballinghschap en gevanckenis, verhooght wiert tot een Vorst en overste Regent van gantsch Egiptenlant; soo wiert oock Iesus onsen Heere, na sijn swaerwich-

tigh lijden om de sonden der menschen uytgestaen, verhooght ter rechterhandt sijns Vaders in 't Hemelse Wesen; + hebbende ontfangen alle macht in hemel en op aerde. En wat de tweede aenbelanght: gelijck de Hoogepriester onder Israel op den grooten Versoendag, die maer eenmael des jaers quam, in den binnensten Tempel of het Heylige der Heyligen inginck, om versoeninge te doen voor sijne en al des Volcks sonden; soo is oock Iesus, als de ware Hoogepriester des Nieuwen Testaments, door sijn Hemelvaert ingegaen in den alderheylighsten Tabernakel, namelijck den Hemel selve, om daer het werk van onse saligheyt te completeren, te volmaken, en een eeuwige verlossinge of versoeninge voor ons te weegh te brengen; gelijck de H. Paulus, die groote Uytlegger der Ioodse verborgentheden, ons dat op die wijse verklaert in de Brief aen de Hebreen, op het 9. Cap. Christus en is niet ingegaen (seght hy) in het Heyligdom dat met handen gemaeckt is, 't welck is een tegenbeelt des Waren, maer in den Hemel selve, om nu te verschijnen voor het aengesichte Godts voor ons.

Een leerstuck waerlijck, dat in sich begrijpt de aldergrootste troost en nuttigheyt voor een Christen, en die hem stof tot ware geestelijke blijdtschap en verheuginge sijnes harten, en tot ware lof en danckbaerheydt aen Godts hooge Naem aen alle kanten verschaffen.

Want overweeght men de bysondere oorsaken en eyndens van onsen Salighmakers He-

melvaert, met 't samen de vruchten en effecten die daer uyt voortvloeyen voor ons menschen, 't is seker datter de kostelijckste en uytnemenste saken in opgesloten en begrepen zijn, die men kan bedencken.

1. Want voor-eerst is Christus ten Hemel gevaren, op dat hy sijne Apostelen en alle geloovige van daer den H. Geest sou afsenden, op datse dus met die Hemeldau en kracht uyt ter hooghten overstort zijnde, bequaem mochten worden tot uytvoeringh van haer Hemels ampt en werck. Want even als den Patriarch Ioseph het opper-bestier van gantsch Egiptenlant van Pharao ontfangen hebbende, koorn aen een yder uytdeelde in den dieren tijdt; soo deelt oock Iesus Christus (de bedieninge des Hemelschen Rijks van den Vader ontfangen hebbende) allerleye geestelijcke gaven met groote overvloet aen sijn geloovigen onderdanen uyt, na de Goddelijcke voorsegginge gedaen door den H. David: + Godts Wagenen zijn tweemael tien duysent, de duysenden verdubbelt: de Heere is onder hen, een Sinai in Heyligheydt. Gy zijt opgevaren in de hooghte, ghy hebt de gevanckenisse gevanckelijck gevoert, ghy hebt gaven genomen, om onder de menschen uyt te deelen.

2. Een tweeden is onsen Salighmaker ten Hemel gevaren, om dat hy als onsen Middelaer en Voorspraeck by den Vader, bestaende in het vertoonen van sijn alderwaerdigst bloet, en dat alderswaerste lijden voor onse sonden uytgestaen, onse saligheydt sou besorgen, en

ons de quijtschelding van alle onse struyckelingen en sonden sou verwerven by den Vader: want gelijck het bloet van den vermoorden Abel, den rechtvaerdigen Godt soo krachtelijck tot wrake opweckte, dat de Heere daerom selve tot Kain seyde: + Het bloet uwes broeders dat roept tot my van den aerdtbodem. Het bloet van onsen Heylant, tot onser versoeninge uytgestort, dat roept als door een levendige stemme, om onse behoudenis en saligheydt: invoegen dat daer door alleen den Oppersten Rechter, die anders na sijn uyterste rechtvaerdigheydt, den sondaer, soo dickwils als hy sijn Wet quam te overtreden, aenstonts door het vier van sijn toorn sou verslinden, dadelijk bewogen wort om sijn regtvaerdige toorn op te schorten, den sondaer onder hope van beterschap sijn dagen te verlengen, en hem eyndelijck, wanneer hy die lanckmoedigheydt Godts tot sijn beterwordingh wel gebruyckt, met de vergevingh van al sijn voorgaende sonden, en met het salige leven in den Hemel uyt loutere genade te beschencken. Op welcken gront de H. Paulus de ware geloovige dus troostelijck aenspreeckt: + Wie sal beschuldinge inbrengen tegen de uytverkorene Gods? Godt is't die rechtvaerdigh maeckt. Wie is't die verdoemt? Christus is't die gestorven is, ja dat meer is, die oock opgeweckt is, die oock ter rechterhant Godts is, die oock voor ons bidt.

3. Eyndelijk is onsen Heer ten Hemel opgevaren, op dat hy, die de sleutel Davids heeft, die opent, en niemant en sluyt, het Paradijs

des Hemels door onse sonden toegesloten, sou openen, en alle geloovige krachtigh versekeren van haer verheerlijckingh ten Ionghsten dage, en ingangh in de altoos-duerende glorie des Hemels; gelijck onsen Heylant daerom sijne Discipelen dus troostelijck vermaent: + U herte en worde niet ontroert: ghy lieden gelooft in Godt, gelooft oock in my. In 't huys mijns Vaders zijn veele wooningen, andersints soo soude ick het u geseght hebben. Ick gae henen om u plaetse te bereyden. En soo wanneer ick henen sal gegaen zijn, en u plaetse sal bereyt hebben, soo kome ick weder, ende sal u tot my nemen, op dat ghy oock zijn mooght daer ick ben.

In somma, door onsen Salighmakers Hemelvaert betuyghde Godt, als door opene brieven van geloove in 't gesicht van al de werelt, het sonderlingh genoegen dat hy in sijn waerdige offerhande, voor de sonden der menschen gedaen, nam; hem toevoegende die eer en heerlijckheyt, die den Messias op dese sijne gehoorsaemheyt was belooft. Daer door heeft hy het werck van onse saligheydt volmaeckt, en dat genadige pardon opentlijck voor alle menschen doen proclameren en uytroepen, + latende in sijn naem prediken boete en vergevinge der sonden onder alle volcken. Daer door wordenwe versekert, + dat Iesus niet alleen als onsen Hemelschen Advocaet en Voorspraeck by den Vader, noch leeft om voor ons te bidden; maer dat hy, als de verheerlijckte Koninck van sijn Kerck, haer noch gedueriglijck

met macht bewaert, haer deckt onder sijn vleugelen, haer secondeert met sijn Hemelse krachten, en haer eyndelijck de kroone der saligheyt schenken sal.

Dat zijn de heerlijcke vruchten, Christenen, die in onsen Saligmakers Hemelvaert voor alle geloovige opgeslooten leggen. Had Israel dan wel eer reden, om haer so grootelijcks te verheugen en te verblijden, doen den jongen Konink Salomon gekroont wiert tot een Koninck over dat machtig volck; in soo verre datse sulcken geschal en gejuych maeckten, dat de aerde daer van dreunde en een weerklanck gaf; hoe grooten reden heeft dan elck godtvruchtig Christen, wanneer hy alle dese groote dingen in sijn ziele overweeght, om den Hemel daer over uytter harten te roemen, te loven en te dancken, sprekende met Israels Koninck: +Gy Koninckrijcken der aerde, singet Gode, Psalm singet den Heere, Sela: Dien, die daer rijdt in den hemel der hemelen, die van outs is. En met de oude Kercke: + Singet met vreughde, ghy Hemelen: want de Heere heeft het gedaen: juyght ghy benedenste deelen der aerde; ghy bergen maeckt een groot gedreun met vreughden-gesangh: want de Heere die heeft Jacob verlost, en sig heerlijk gemaeckt in Israel.

Heeft dan onsen gesegenden Heer sijn waerde Apostelen al segenende, en sijn mont in enckele segeningh over haer openende, verlaten; wat is oock onse plicht, geliefde, anders, als datwe niet slechts Godt alleen voor dese groote weldaden in segeningh en danckbaerheyt ont-

moeten; maer datwe oock soo omtrent onse even menschen trachten te leven en te wandelen, en verre van met de vleeselijcke en onverstandige menschen, die de lieffelijcke en ontfermende Geest des Evangeliums niet kennende, in allerleye bittere scheldt-woorden en helsche vervloeckingen om het minste ongelijck dat haer aengedaen wort uytbarsten; in tegendeel in allerleye ontfermingen en vriendelijckheyt onse mede-menschen trachten te bejegenen, na de vermaningh van de H. Petrus, + Zijt alle eens gesint, medelijdig, de Broeders lief hebbende, met innerlijcke barmhertigheyt beweegt, vriendelijck: en vergelt niet quaet voor quaet, noch schelden voor schelden, maer segent daer en tegen; wetende dat gy daer toe geroepen zijt, op dat gy segeninge soude beërven. Wordenwe dan gelastert, gescholden, en van de onwetende menschen quaet toegewenst, laet ons in tegendeel weldoen, bidden, en goet wenschen: + op datwe dus weldoende, den mont stoppen aen de onwetentheydt der dwase menschen. Voor al moetenwe een hartelijcke sucht en liefde in onsen boesem dragen tot Godts Huys en Kerck, tot alle ware vroomen, en tot onse beminde huysgenooten, om haer, wanneer wy ons op verre reysen sullen begeven, of ons in afgelegen landen, verre afgescheyden van dat waerde geselschap bevinden, uyt een oprecht en toegenegen hert alle heyl en segen toe te wenschen, om te spreken met den H. David in den 122. Psalm: Biddet om de vrede van Jerusalem: wel moetense varen die u

beminnen, vrede zy in uwe vestinge, welvaren in uwe paleysen: om mijner broederen ende mijner vrienden wille, sal ick nu spreken, Vrede zy in u, om des huyses des Heeren onses Godts wille, sal ick het goede voor u soecken. Want soo we dus in alle onse daden en bedrijven niet anders als segeninge, als liefde en ontferminge uytdrucken, wy sullen in dit leven de segen van den Hemel over ons sekerlijck verwecken: + Die mensche, seght David, sal de segen ontfangen van den Heere, ende gerechtigheydt van de Godt sijnes heyls. En hier na sullenwe zijn dat gesegende volck, tot wien Christus ten Ionghsten dage seggen sal: + Komt ghy gesegende mijns Vaders, beërft dat Koninckrijck, welck u bereyt is van de grontlegginge der werelt. Amen.


Vorige Volgende

Over het gehele werk

plaatsen