Vereenigde dichtwerken. Deel 3. 1866-1878. Nieuwste gedichten

(1878)–Maria Doolaeghe– rechtenstatus



[pagina 159]
Eene slechte stiefmoeder. De brave was naar God gevaren, Zij liet een kindje na; 't Ging vaak op hare beeltnis staren, En sloeg haar droevig gâ. En zij scheen 't zachtjes toe te spreken: ‘Ik ben uw Moeder, kind, Maar 'k voel mijn moederharte breken: Waar is uw frissche tint?’ ‘Waar zijn uw kaakjes, stralende oogjes, Die lachjes rond uw mond, Uw schoon gevormde wenkbrauwboogjes, Uw lipjes, zoo gezond?’ Stil spreekt zijn bevend mondje tegen, En traantjes bigglen neêr. - ‘'k Had wel een Moeder weêr gekregen, Maar niet zoo goed, zoo teêr. ‘Geen kusje meer, maar ruwe woorden.’ Zijn kousjes waren slecht, Zijn teentjes door de schoentjes boorden, Verwaarloosd was de vlecht.
[pagina 160]
En alle dagen ging het treurend Voor Moeders beeltnis staan; Het kon den blik zoo hartverscheurend, Zoo smeekend op haar slaan: ‘Kom, Moederlief! och kom toch weder! Ware ik van haar bevrijd! Kom, zet u in den armstoel neder, Waar gij verdwenen zijt!’ En de arme Moeder hoorde.... en weende Met 't kindeke te gaêr: Eer God haar beê gehoor verleende, Lag 't kindeke op de baar! - 1877. -