Vereenigde dichtwerken. Deel 3. 1866-1878. Nieuwste gedichten

[p. 155]

Aan de Duitsche schrijfster mevrouw Lina Schneider.

U groet ik, dochter van het Noord,

Wier wieg denzelfden grond behoort,

Die Klopstocks, Schillers, 't licht zag geven,
Von Humboldts roem rond de aard deed zweven!

Er spreekt een stem in mijn gemoed,

Die zegt: ‘Zend over berg en vloed,

Een handdruk Haar tot Liefdeteeken,

Haar, wie Germanjen eerbied voedt,

Daar 't Zuiden van haar roem mag spreken!’

'k Voel ook voor u de liefdevonk,

Die door mijn stille tranen blonk,

Toen Hoffmann,^*) 't aardsche stof onttogen,
Den rouw hield aan zijn graf gebogen.

'k Bewonder u, begaafde Vrouw:

Gij, aan uw heilge roeping trouw,

Deedt onzen Vondel weêr herleven.^**)

Rees hem geen Panthéongebouw,

Uw hart heeft hem een Troon gegeven.

*) Hoffmann von Fallersleben, de geliefkoosde Vriend der Belgen.

**) Mevrouw Schneider vertaalde verscheiden meesterstukken van Vondel en is eene zijner grootste vereerdsters.

[p. 156]

 

Aandoenlijk is uw hulde, en treft

 

Wie boven 't stof den geest verheft. -

 

Ginds hoog zal Vondel dank ontgloeien.

 

't Is winter. Doch, viooltjes bloeien,

 

't Zij rond zijn standbeeld uitgestrooid,

 

Of tot een frisschen krans verplooid,^*)

 

Waarmeê gij 's Dichters kruin doet pronken,

 

Zoo heerlijk door uw hand getooid,

 

Als door zijn Genius omblonken.

 

 

 

Wel U! die zoo 't Genie vereert,

 

De volkren door uw voorbeeld leert. -

 

Van waar dat licht in u ontstoken?

 

't Is, dat gij 't duister hebt doorbroken,

 

Dat wil en denken houdt omkneld;

 

't Is dat u 't hart van kunstdrift zwelt,

 

Dat in u Geestkracht is ontsproten,

 

En ge in de letterwereld geldt

 

Als lichtbron, door Gods hand ontsloten.

 

 

 

Hozanna! de eeuw is lang voorbij,

 

Die, blind voor vrouwenleed en liĵ,

 

Haar aan het ploegend werktuig spande,

 

Haar roem en eer en naam verbande.

 

Als 't lastdier, rust en lust ontzegd,

 

Bleef ze aan het slavenjuk gehecht,

 

Zelfs aan gezin en kroost ontnomen;

 

Verstoken van elk moederrecht,

 

Lag steeds haar wil en wensch aan toomen.

*) Zij zond in 't jaar 1877 op 5 Februari - verjaardag van Vondels geboorte - een korfje met Viooltjes, bestemd om voor zijn standbeeld te worden uitgestrooid, en er onzen Dichter tevens een kroon van te vlechten; voorwaar een treffende zinrijke hulde, den grooten Dichter waardig.

[p. 157]

 

Hozanna! stuk voor stuk verbrak

 

De Vrouw haar keten. - Onder 't dak

 

Van Heer of Slaaf mag zij gebieden,

 

Doet voor haar blik 't vooroordeel vlieden,

 

En voert in huis verlichting aan;

 

Ook weet ze in 't heiligdom te gaan

 

Der Kunsten, om naar Eer te dingen: -

 

Der vrouwen Adel is ontstaan,

 

Hoor haar, Europa's glorie, zingen!

 

 

 

Die Adel, Lina, glanst in Haar,

 

Die beul en slavenhandelaar

 

Dorst doemen, en een volk verloste,

 

Wien 't leven angst en tranen kostte;^*)

 

Hij blinkt in Sevignys gedacht,

 

In Staels onmeetbre geesteskracht,

 

In Stowe, die de boei dorst breken:

 

Toen 't volk nog dwaalde in schrikbren nacht

 

Wist zij het helderst licht te ontsteken.

 

 

 

Op, Lina! zwaai de Lettervaan:

 

Uw taak is nog niet afgedaan,

 

Beschaaf niet slechts in uw gewesten,

 

Maar help alom den grondsteen vesten

 

Van rede en licht voor 't volk: - Het weet’,

 

Hoe helsche macht nog boeien smeedt,

 

't Vernuft verdooft, - geest en geweten

 

Verkracht, en 't menschdom ramp en leed

 

Bestemt, wreedaardig en vermeten.

*) De vermaarde Schrijfster van Uncle Toms Cabin, Harriet Beecher Stowe.

[p. 158]

 

En nu, begaafde vrouw, vaarwel!

 

De Roem is u een trouw gezel.

 

Blijf de eer, de trots van Duitschlands kusten.

 

Ga voort! laat geest noch veder rusten,

 

Als 't nijvere Bijtje, nooit vermoeid,

 

Blijf aan uw arbeid vastgeboeid!

 

De vruchten, in uw hof ontloken,

 

Zijn ooft, dat lust en smaak ontgloeit: -

 

Ploeg, zaai en oogst, onafgebroken!

 

 

 

- 1877. -