Vereenigde dichtwerken. Deel 3. 1866-1878. Nieuwste gedichten

[p. 135]

Een kinderoffer.
- Vóór het Bureel der Beleenbank. -^*)
(Historisch.)

Lang stond dàar, treurig wachtend, 't arme kind,
Totdat het eindlijk nu zijn pakje ontbindt,
Al bevend, er zijn popje uit haalt,
En den beambte de armoê maalt,
Die vader-lief en moeder lijdt:
‘Ze zijn zoo ziek en alles kwijt;
Ik breng, Mijnheer, mijn lieve pop...
Och, geef me toch wat geld daarop.’
Zij reikt den klerk haar popje toe, maar slaat
Het oog zoo pijnlijk op die spelemaat....
De brave man voelt 't hart geroerd:

Hij snoert

Met-een de pop in 't doekje weêr,
Legt in haar handje een goudstuk neêr,
En kust het kind met boezemzeer.

Zij dankt, zij lacht,

Loopt met de vracht

En 't goud snel heen,

Door straat en wijk,

Zoo blij, zoo rijk....

En - sust 't geween.

*) In België gewoonlijk ‘Berg van Barmhartigheid’ (naar het Fransch ‘Mont de Piété)’ geheeten.

[p. 136]

 

Nog steeds herdenkt die menschenvrind

 

Dat eigenaardig-brave kind,

 

Met schoon blauw oog en lipjes fijn,

 

Als uitverkoren englen zijn;

 

Het kind, welks reine onnoozelheid

 

Reeds zoo tot eedle deugd geleidt.

 

 

 

- Maart, 1876. -