Vande kennisse Godts, en vreese der Duyvelen.
AL hoe wel de oorspronckelijcke Ingeboornen in Nieuw Nederlant, Heydenen en Ongeloovighen zijn, soo weten en bekennen sy nochtans alle datter een Godt in de Hemel is, voor alle eeuwigheydt en almachtigh, maer segghen sy Godt is ten hoochsten goedt, en mededogent, die geen quaet ofte straffe aen eenigh Mensche soude willen oeffenen, soo dat hy oock daerom zijn selven met de gemeene geschegten der Wereldt, gants in't besonder niet is bemoeyende, als voor soo veel dat wel ordre aen den Duyvel geeft, om by hem waer ghenomen te worden, want seggen zy, alle dat onder de Menschen hier beneden of om laech geschiedt, werdt door den Duyvel beschickt, gestiert en geregeert naer zijn welghevallen, Godt ofte die hooghe Oversten die in den Hemel woont, is wel veel meerder en hooger dan den Duyvel, heeft oock wel macht over hem, maer wil sigh in alle die moeyelijckheden niet inwickelen of mede bemoeyen, soo wy haer dan hier op tot voldoeninge antwoorden, dat den Duyvel quaet archlistigh en boos is, dat bekennen zy mede rondt uyt waer te zijn, en dat hy oock alle dingen voor soo veel in hem is, ten quaetsten derigheert als daer in groot behaghen scheppende, noch meer, sy seggen dat alle ongeluck, plage, nederlage en onghesontheden, haer van den Duyvel toegesonden en opgedrongen werden, sy drucken oock met den alghemeynen naem, van den Duyvel uyt alle Accidenten en ongelegentheden die haer over komen, als by voorbeeldt, soo haer in de inwendige partyen des lichaems yetwes schort, dan seggen sy: mijn sit een Duyvel in 't lijf, en hebbende gebreck in Arm, Been, Voedt, Handt, Schouder of Hooft, soo sullen zy denoteeren die verlegene partye, seggen daer sit een Duyvel in, ende om dat hy soo quaet ende ongenadich ontrent haer is, moeten zy hem vreesen ende zy willen ofte zy willen niet te vriendt houden, en somtijdts ghelijck hier boven verklaerdt is, een brock hem te gevalle in't vier smijten. Als wy haer dan dese ongerijmtheden lichtelijck wederleggen, met dat Godt een alwetent en almogent Godt is, die oock seer nauwe kennisse van den aerdt der Duyvelen heeft, haer doen bescheydentlijck aensiet, ende haer niet toelaten sal dat over den Mensche die doch de heerlijckste Creature onder alle is, en naer Gods evenbeeldt selfs geschapen, by een opgheblasen ende ontrouwe Dienaer ghetyranniseert werden, soo de Menschen anders selfs recht op Godt betrouwden, en tot het boose van zijn Geboden niet af weeck, betalen sy ons met een seer vreemden en fabileuse resolutie, ghy luy Duytsen seght dit soo, en als men het van buyten aensiet, soude het wel gelijcken waer te zijn, ghelijck ghy lieden sustineert, maer het is sulcks, dat ghy de saecke ten rechten niet en weet, desen Godt, die soo ten hoochsten goet, almachtigh en weldadich is, een groot Heere van Hemel en Aerde, met allen haren Heyre, is daer in den Hemel, niet alleen ofte sonder eenigh geselschap en tijt-passeeringe, maer heeft daer by hem een Godinne ofte Vrouws-persoone, die het schoonste is, dat oyt eenighe Ooge beschouwt heeft, ofte beschouwen kan, met dese Goddinne ofte schoone persoone passeert ende vergeet hy den tijt, en isser seer toe geneegen, ondertusschen speelt den Duyvel den Meester, en doet alles wat hy wil, dit gevoelen is haer diep ingeprent,
Auteursrechtvrij