Van haer gevoelen der hoope naer dit leven.
HEt komt in groote verwonderingh ende is een krachtig bewijs tegens alle ongelovigen, vry-geesten, dat dese Menschen sie soo Barbarisch en wildt zijn, als nu gehoort is, evenwel weten een onderscheyt te maecken, tusschen het lichaem en de siele, en geloven gelijk sy inder daet doen, het eene verderffelijck het ander onsterffelijck te wesen, de ziele seggende, is dat 't gene het welk het lichaem beweegt en regeert, en waer uyt alle deugden en ondeugden ontstaen, so wanneer het nu gebeurt, dat de selve door de doot van het lichaem gescheyden wort, vertreckt die ziele naer een plaetse, wat naerder aen 't Zuyden, so wel getempert dat men daer voor de koude noyt enig decksel van nooden sal hebben, ende evenwel oock niet soo warm dat de hitte daer aen yemandt verveelen sal, daer sullen die zielen heen vertrecken, die hier in dit leven goedt ende deuchtsaem zijn gheweest, en van alles de volheydt en overvloedigheydt ghenieten, want sonder dat men daer eenigen arbeydt om sal doen, sullen alle nootdurften daer van selfs oneyndelijck wesen, en die geene die hier in dit leven quaedt en boos gheweest zijn, sullen in een andere plaetse wesen. t' Eenenmael in conditien en eygenschappen, vande eerste verscheyden, sullen oock veer na geen contentement als de vroomen genieten, maer of de lichamen weder t'eeniger tijt met de zielen sullen vereenicht worden heb ik noyt recht uyt haer gevoelen konnen weten. Ick hebbe wel met Christenen gesproocken die meenden sulcks uyt haer gehoort te hebben, maer kan het niet afirmeeren, wanner sy als somtijdts gebeurt, eenige stemmen ofte geluyt by nacht ofte ontijden in 't Bosch hooren, dat wy dickwijls geoordeelt hebben van eenigh wildt Dier te wesen, soo seggen sy verbaesdelijck, datje daer soo hoort roepen, zijn zielen van quade menschen, die moeten nu tot straffe soo omswerven en in Bosschen en Wildernissen by nacht en ongheleegene tijden verkeeren, de Wilden sullen oock om datse voor deselve vreesen by nacht nergens gaen, ten ware met een partye ofte troup als het nootsaeckelijck is, anders nemen sy altijd een vierbrandt met haer, daer zijn naer haer meeninghe die Boose Geesten die doch noch altijdt genegen zijn om quaedt te doen, en haer te verschricken heel bangh voor, sy bekennen en gevoelen oock dat de ziele van Godt komt en gegeven wert, en dit ist dat men soo somtijdts by gelegentheden uyt haer kan hooren, als men tegens eenige oude ende verstandige onder de haren, aendachtig komt te praten, en men soude misschien noch wel meer uyt haer trecken, soo men hare Tale grondig verstont. Onder den gemeenen man ofte de jonckheyt, hoortmen van diergelijcke materye noyt spreecken, evenwel men kan sien hoe rechtveerdigh dat Godt is, die door een gemeen licht der naturen, dese menschen laet verstaen, aenmercken ende bevroeden, datter naer dit leven een loon van goet ende quaet doen, den menschen te verwachten staet.
Auteursrechtvrij