Beschryvinge van Nieuvv-Nederlant, (Ghelijck het tegenwoordigh in Staet is) Begrijpende de Nature, Aert, gelegentheyt en vruchtbaerheyt van het selve Lant

Hare Feest-dagen en sonderlinghe By-een-komsten.

FEest-daghen ofte groote Maeltijden te houden is onder haer geen ghewoonlijck dingh, evenwel geschiet het somtijts of om Raedt te plegen, nopende eenighe Vrede, Oorlogh, Verbintenissen, Alliantien en Accoorden aen te gaen, of met den Duyvel eenige toekomende saeck, en uytkomste of over het Ghewas, en Vruchtbaerheydt van het Iaer te beraden, ofte om over eenigh goedt Succes, te danssen en vrolijck te wesen, om in vrede ofte oorlogh met eenige haerder Naebueren, ende omliggende Natien te treden, resolveeren sy niet haestelijck ofte in weynigh Hoofden, maer vergaderen daer op alle hare Raaden, en yeder een die van eenigh Gesagh is, die het dan vry staet zijn gevoelen, so kort lang en breedt als 't hem gelieft te vervolgen, sonder dat yemandt al duerden zijn Arange noch so lang, en al liep hy oock al wat veer buyten schreef teghen veeler humeuren hem sal interompeeren, maer so sy het geene daer gesproken wort, t'eenemael Aprobeeren, so doen sy daer Iuychender wijse als het op 't sluyten vande Oratie komt, dickwijls teycken van haer Raedt-houden is altijdt voor den Middagh, en duert in 't gemeen niet langher als de Sonne klimt, so der ondertusschen niet geconcludeert wort, beginnen sy des morgens by tijts weer aen, maer als sy sullen Duyvel-jagen (so wanneerse daer te Lande het Spoock en bedrijf dat sy met den Duyvel om toekomende dingen te weten houden) dan geschieden hare vergaderingen des naer middaghs tegens den Avondt, en daer zijn sommighe per-

[p. 65]

soonen, die met den Duyvel sonderlingh konnen omgaen, en groote Tovery aen richten, of ten minsten sy maecken den gemeenen Man sulcx wijs, sy beginnen dan eerst te springen, te schreeuwen, tieren en rasen, ofse dol en beseeten waren, sy leggen groote vieren aen, danssen daer rontom heenen, langhs en dwers deur, buytelen en rollen over hals en kop, slaen haer selven en maecken so veel vremde potsen dat haer het sweet aen alle kanten uyt breeckt, en langhs het lijf met straelen af bigghelt, schijnen door alle de misselijckheydt grimatsen, wel selfs in Duyvels verandert te zijn, so dat het afgrijsselijck voor yemandt die het niet gewent is om aen te sien, ende als het wercken te recht aen den gang is, beginnen alle de Duyvel-jagers naer te lollen, en huylen en tieren met malkander oft sy vol gedrochts waren, als dat dan een wijl geduert heeft verschijnt haer den Duyvel, so sy seggen, inde gedaente van het een ofte ander Beest, is het in een verscheurent Beest dat is een quaet teecken, en ist in een onnoosel Beest dat is beter, en die antwoordt haer dan wonderlijcke dingen op al datse hem vragen, maer selden soo klaer ofte omstandelijck dat sy daer staet op maecken, ofte het recht begrijpen konnen, sy weten ofte sy schijnen ietwes van hem te weten, en slaender soo voort naer als de blinden naer 't Ey, en valt het dan anders uyt so is het haer schult, dat sy het qualijck verstaen hebben, evenwel somtijts weten sy ietwes te seggen, dat wat vorder gaet als den rechten tecxt lijden kan. Alsser eenighe Christenen in haer vergaderinge zijn die sien al het geraes wel, maer geduerende haer presentie wil den Duyvel niet verschijnen, de Duyvel-jagers weten somtijts eenige van het gemeene volck te betoveren, dat hy schuymbeckt of hy beseeten was, gelijck men anders niet sien kan, want sy smijten haer selven in gloeyende vieren sonder te voelen. Als dat dan een wijl tijt gedient heeft luystert eener hem wat in 't Oor, so is hy weer so stil en mack als een lam. Om vrolijck over eenigh Succes te wesen of te danssen, vergaderen des Middaghs, so wert eerst by een Orateur de saecke verklaert, daer naer tracteeren sy malkanderen met Spijse, gelijck oock somtijts geschiet naer het Raedt houden, sy konnen lustigh eeten en yder mensch verdoet wel soo veel Spijs, dat sy daer dry dagen genoech aen behoorden te hebben, sy mogen niet over laten, dat sy selfs niet eeten moetense mede nemen, of hare Honden geven, ende als sy dan gelijck men seyt so dick ende stijf gegeten zijn, datse niet konnen roeren als den bosen kop, besluyten het de oude ende heel bedaerde met een Tabackjen, met de jonghe lieden of die noch tusschen beyden zijn, gaet het op een singen, knite kayen en dansen dickwijls heele nachten over.