Beschryvinge van Nieuvv-Nederlant, (Ghelijck het tegenwoordigh in Staet is) Begrijpende de Nature, Aert, gelegentheyt en vruchtbaerheyt van het selve Lant

Maniere van Begraven, Wee-klachten en Rouw-teeckenen.

SOo wanneer daer onder de Wilden yemandt uyt het tijdelijcke leven scheydt zijn sy alle, daer ontrent het Lijck ghevallen is, al ware het oock een verre Vreemdelingh, die daer ontrent vrient noch maecht hadde, of van yemant schier bekent ware, seer sorghvuldigh om het doode lichaem ter aerde te brenghen, sonder de gewoonlijcke Seremonien daer over te vergheten, en is het een persoon van eenigh fatsoen, soo houden sy dese ghewoonlijcke wijse, daer somtijdts yets af ofte toe doende, naer de qualiteyt der overledene: In de uytterlijcke sieckte staen sy malkanderen getrouwelijck by, maer als de Ziel uyt het Lichaem ghescheyden is, komen de naeste Vrienden de Leeden strecken en Ooghen luycken, en naer datse eenige dagen en nachten bewaeckt en beklaeght zijn, brenghen sy haer ten Grave, daer sy hun niet in neer leggen, maer setten, met een Steen ofte Block onder haer, als oft deselve op een Stoel saten, dan legghen sy Gelt, Pot, Ketel Schotel en Lepel, met eenige Provisie, by haer in het Graf, om seggense: ofte hy, (inde andere Werelt komende) het van nooden hadden, dan voegen sy so veel hout ronts-om de lichamen, datter geen Aerde ontrent kan komen, en boven over het Graf maken sy altijt een groote hoop, van hout, steen of aerde, en daer setten boven weder Houte Palissaden over heen, gelijk oft een kleyn Huysjen was, alle de plaetsen daer ymant begraven is zijn afgesondert, en worden by haer voor Religieus gehouden: 't Is oock een sware misslagh ofte groot schelmstuck, onder haer soodanige plaetsen te ontrusten, beschaden of schenden, de naeste vrienden voornamentlijck Vrouwen, want de Mans sullen selden eenigh uytterlijck

[p. 64]

misbaer maken, hebben hare tijden van te bewenen, daer roepen sy dan met een afgrijselijk gehuyl en wonderlijk gebaer, den naem vanden afgestorven, slaen op haer Borsten, bekrabben hare Aenghesichten en bewijsen alle leedelijcke routeyckenen. Maer isser een Moeder by wiens Kindt overleden is, soo gaet het alle streken te buyten, want die roept en tiert heele nachten over, of sy puer steecken dol waer, en naerse dan jongh gestorven of in den Oorlogh ghebleven zijn, stellen sy hare Rouw-klachten aen, sy scheeren oock de hairen van haer Hoofden af, deselve op eenige tijden die sy daer toe hebben, op het graf in der Vrienden bywesen verbrandende, in somma zijn sy seer gevoelick en ontstelt in yemandts overlijden, voorneemelijck als hy haer bestaet ofte aengaet, oock om de rouw en droefheyt, des te beter te vergeeten en de memorie der vrienden van den Overledene niet te bedroeven, so sullen by alle die van dat selve Geslachte, Resort ofte daer ontrent woonachtich zijn den selfden naem voerende, sy hebben oock heel ongeerne dat men daer mentie van maeckt, verhael af doet ofte naer vraeght, en meynen dat men het haer tot spijte ofte om te bedroeven doet, het rouw draghen is daer niet heel gemeen als onder de naeste Vrienden, en dat maer met eenighe swarte teyckenen aen 't Lichaem, uytgesondert als een Vrou haer Man Overleeden is, die scheert dan het hair af, en maeckt haer geheele Aengesicht peck swart, ghelijck de Mans oock doen als haer Vrouwen sterven, en dragen een herte leeren Hemtrock over haer naeckte lijf, en treuren meer als een Iaer sonder tot een ander Huwelijck te treden, en al haddense maer onlanghs getrouwt gheweest, of by haer leven niet wel geaccordeert, sy onderhoudense alle dese Seremonye heel nauw.