VIII. Het Hof van Holland aan het Kapittel van S. Marie t'Utrecht. (1525).
Eerwaerdige etc. heeren.
Onlancx hebben uwer E. duer 't schryven van onse Genadige vrouwe regente ende gouvernante, ende oick onse schriften, geconsenteert onsen meester, meester Herman van der Goude, oorlof, omme binnen die stede van Amsterdam te mogen procederen tegens den ghenen, die geïnficeert oft suspect souden mogen zyn van der secte Lutheriaene of andere dwalinge, ende nyettemin denselven onsen meester te houden alle eens, of hy by uwer E. resideerde, nyet jegenstaende dat hy is in 't eerste jaer zynder residencie; daervan wy uwer E. in faveur vande justitie ende extirpacie vande voorsz. dwalinge, hoochlyck af dancken. Nyettemin alsoe wy bevinden, dat van noode sal zyn, om te comen tot die voorsz. extirpacie, nyet alleen te procederen binnen die voorsz. stede van Amsterdam, maer mede binnen die stede van Leyden, alhier in den Haeghe ende meer andere plaetsen binnen desen landen, mits dat in diverschen plaetsen gevangene leggen ter cause vande voorsz. zaecke; duer 't welc wy verduchten, dat uwer E. souden mogen zwaericheyt maecken, om den voorsz. onsen meester soe lange oirloff te consenteren; soe seynden wy uwer E. brieven van onse Genadige vrouwe, ende begeren mit alder affectie, dat uwer E. believe te considereren ende ter herten te nemen die inconvenienten, die souden mogen gebueren, soe wel in die geestelycheyt als in die waerlycheyt, indien die voorsz. erreuren nyet en worden gestraft, mitsgaders mede dat van noode is te hebben een bequaem ende geleert persoen, om tegens die voorsz. geinficieerde personen te procederen ende huere opinien mit auctentycke scriftueren te destrueren, want veel onder hemluyden zyn geleert ende veel scriften gesien hebben, ende daerom den voorsz. onsen meester oorlof te geven ende hem te houden voor present, soe lange hy in dese saicke sal besoigneren ende onledich wesen, in 't welck doende uwer E. een goet werck doen sullen, Godt almachtich aengenaem ende onse Genadige vrouwe ende ons zeer danckelyck, 't welck wy altyt weder sullen
aenmercken ende verschulden naer onsen vermogen.