De scheldkritieken

[p. 215]

De witte Bedoeïn ⁹⁷

[Een tooneel uit de Sahara door Belosem. Amsterdam, Creveld & Co., 1890.]

Deze roman is stellig uit het fransch vertaald. Ik heb hem heelemaal uit-gelezen, en met genoegen, met een zeer inferieur soort genoegen, wel-is-waar, maar tóch... ja, die franschen die weten 'et wel. Je leest met meer plezier een franschen feuilletonist van den zooveelsten rang, dan het serieuze werk der knappe mrs. Humphry Ward (eene nicht van Matthew Arnold, enz.) 't Is 'n soort rooversgeschiedenis, 'n, industrieëel, aardig probeersel tot moderniseering van het melodrama. Die zelfde processie komt er in in 't begin, die Van Looy in zijn Gekken beschreven heeft. Nu moet je dáar natuurlijk niet aan denken, dat 's flauwigheid, je moet er niet bij halen wat er niet bij hoort. In den afschijn van Van Looys gloeyende kunst moet je dit ambachts-werk niet verbranden. Nee, zonder gekheid, ik houd wel eens van zulke boeken. Je bijt er in als in peperkoek of als in een vermolmend stuk ouwe hollandsche-kaas.