XXXVI. Concept-rekest van Adriaen van Dijck aan Maurits, 1623.
Verclarende hij gevangen (daer God de Heere zijne getuyge van is) dat hij continuelijck morgens, avonts ende onderdach van 't beginne dat hij kennis eerst van de voors. Zaecke hadde gecregen, bijsonder 's morgens in Den Hage in de herberch, soo de saecke als booven t's avonts opentlijck in 't licht quam, vallende op zijn knyen neder met ernstiger harten vierichlicken ende met tranende oogen heeft gebeden (of derselver substantie) aldus:
Mijn genadichste, barmhartichste ende goedertierenste Vader! Ghij weet dat ick noyt gesocht en hebbe noch en zoucke, dan alleenelijck de ruste, vrede ende welstant van 't vaderlant, noch tegen dijne wille mijnes wetens te doen. Is 't dijne godlicke wille, dat Dijne Mayesteit met 't voors. voornemen ende dat het strecken zal tot vrede, eenicheyt ende dienste van den lande, ende dat Ghij den prince daermede op deser werelt wilt straffen ofte van deser werelt haelen (biddende, weest doch zijne ziele genadich gelijck Gij oock andere gelaste te bidden) laet dan 't voornemen succederen. Maer zoo het voornemen nyet en is conform dijne wille (als hij gevangen nyet begerende dat tegen zijne godtlicke wille was streckende) dat dan in sulcken gevalle Zijne Mayesteyt zoude gelieven tzelve voornemen deur d'eene middel ofte d'ander te doen beletten, verhoeden ende geen voortgang te laten sorteren.
Nu can men claerlick sien, dat hij gevangen niet anders en heeft begeert dan de puere wille Gods, ende zoowel gebeden (indien het God mishaechde) voor der zaecke belettinge, als succederende, zulx dat men can verstaen dat het uytbrengen der zaecke het middel is geweest van 't begeren hem gevangens voors. gebeth, doch hemzelven daermede gebracht in
Auteursrechtelijk beschermd