|
| |
XXII. Een troost liet voor alle bedructe ende ware gereformeerde kercken, op de wijse: van onse Vader in hemelrijck, 1615.
O God die onse Vader bist,
Wy dancken dy door Jesum Christ,
Dat ghy ons soo ghenadelijck
Bevrijdet van Pelagi rijck,
Dewelcke zijn nu seere saen,
Van nieus wederom opghestaen.
Maer ghij doet Heere dat ten goet,
Opdat men kennen sou met spoet
U wtghelesen volc eerbaer,
Twelc gy vercoren hebt voorwaer
Eer des werelts gront was geleyt
Met uwen Soon van eeuwicheyt.
Niet wt wercken maer wt genaed,
Gelijcker oock geschreven staed,
En naer niemants loopen noch wil
Maer na u wel behaghen stil,
Soo dat wij dat gelooven Heer,
Dat wy heel onnut zijn en teer.
Maer wy dancken u daervoor, Heer,
Dat ghy ons behout by u leer,
En dat ghijt den cleynen verclaert,
En den wijsen niet openbaert,
Maer ghy houdet Heer alleen,
Voor u vercoren cudde cleen.
| |
| |
Maer Heere het is nu een tijt,
Dat wy u volck worden bestrijdt,
Van ons en u vyanden quaet,
Maer Heer wy weten metter daet,
Dat niemant u vercoren sal
Verleyden noch brengen ten val.
Sy haten u herders met vlijt,
Ende vervolghen die met nijt,
Gelijc wy tot Rotterdam sien,
Daer moest den vromen Gesel vlien
En in andere steden fijn,
Daer sy u volc seer hatich zijn.
Gelijc 't Schoonhoven dat is claer,
Daer doen sy hun best dat is waer,
Om die vromen te verdrucken
Maer het en sal niet gelucken.
Want ghy draghet sorge voor haer,
Dat hun geen quaet en wedervaer.
Al hebt ghy Heer uwen dienaer
Livinus van den Boorn eerbaer
Die welck heeft acht en veertich jaer,
D'woort gepreeckt suyver en claer,
In haghenbosch en onder 't cruys,
Genomen in u heylich huys.
Den welcken nu gelastert wert
Om uwentwil van wit en swert
En al van die ons hatich zijn,
Nu stroeyen sy hun quaet fenijn,
Maer waert Heer dat hy noch hier waer,
Ghy sout zijn saken maken claer.
Maer omdat hy is wt dit dal,
Der tranen getrocken soo sal,
Die Heer de wrake nemen aen,
En hun in genade ontfaen,
Met al zijn toehoorders onbevreest
En vervullen met zijnen Geest.
Den welcken wercket in ons claer,
Een vast gheloof onwanckelbaer
| |
| |
Daerdoor, dat wy Pelagium boos,
En den duyvel al is hy loos,
Wederstaen door Godts cracht groot,
Want hy helpt zijn volc wt den noot.
Want de poorten der helle siet,
En hebben tegen Gods volck niet,
Maer sy moeten swichten voorwaer,
Want sy hebben een borghe claer,
Dwelck is Christ onsen Heer ghewis,
Die voor zijn volck ghestorven is.
Welcker ick bid met grooter smert,
Dat hy vertroost zijns ledens hert,
En geeft haer verstants overvloet,
Op datse hun vyanden goet
Doen, en bidden voor haer misdaet,
Datse de Heer bewijs genaet.
Alle verstroeyde kercken reyn,
Bidt God dat hy u sterck alleyn,
En verwacht zijne goedicheyt,
En denckt op tgeen dat u bereyt,
Is van eeuwicheyt aen zijn rijck,
Voor u zijn vercoren ghelijck.
O Heere staet u kercke by,
Maeckt dat haren voet niet en gly,
Opdat ons vyanden seer quaet,
Niet en lachen heel opstinaet,
Op datse niet en seggen bot,
Waer is nu dit volck hunne God.
Maer wy weten Heer metter daet,
Dat ghy u volck niet en verlaet,
Want ghy hebt ons beloft gedaen,
Solangh als de werelt sal staen,
Dat ghy by ons sult blijven Heer,
En behouden ons by u leer.
Al hebt ghy Heere hun besocht,
Dat ghy hun herders hebt gherocht,
Wt u cudde frisch en gesont,
| |
| |
Gheeft dat sy dencken taller stont,
Dat ghy dat Heere hebt ghedaen,
Om te sien wie sou blijven staen.
En om die rechtsinnighe fijn,
Te beproeven wie dat sy sijn,
Om soo te worden openbaer,
Op dat hun licht sou schijnen claer,
Onder den Heydenen certijn,
Soo dat God moet ghepresen zijn.
O God der goden hooch gheacht,
Wy roepen aen dy dach en nacht,
Dat ghy die verkeert int verstant
Wilt verlichten bieden u hant,
Op datse niet en stooten meer,
Tegen den prickel van u leer.
O heer der Heeren ghy die zijt,
Een kenner aller herten wijt,
Weet dat ick dit tot u eer saen,
Maer niet wt nijt hebbe ghedaen,
En ter eeren van u kerck fijn,
Die onder 't cruys en elders zijn.
Oorlof Christen alle ghelijck,
Bidt God den Heer in Hemelrijck,
Dat hy haer ooghen open doe,
Op datse comen op haer hoe,
En datse moghen al t'samen
Crijghen t'eeuwich leven, Amen.
Daertoe sterckt ons aldermeest,
Die Vader Soon en Heyl'ghe Geest,
Dry persoonen u heylicheyt,
Nochtans maer een Gods heerlickheyt,
Twelcke toebehoort lof ende danck,
In eeuwicheyt met 's Hemels sanck.
(A.R.A., Hof 5219). |
|
Auteursrechtelijk beschermd